Η σύγχυση γέμισε την καρδιά μου.

Η σύγχυση γέμισε την καρδιά μου.

Ο ουρανός ήταν γκρίζος και η βροχή έπεφτε σταθερά. Μελετούσα τις γραφές στο γραφείο μου. Τα λεπτά περνούσαν, αλλά η σύγχυσή μου δεν είχε επιλυθεί. Στη Γραφή ο Παύλος είπε: «Διότι εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός και το αποθανείν κέρδος» (Φιλ. 1:21). Αυτό με μπέρδεψε αρκετά: Ο Παύλος ήταν ένας άνθρωπος, και ένας απόστολος που εστάλη από τον Κύριο για να κηρύξει το ευαγγέλιο. Τότε, πώς θα μπορούσε να αποκαλεί τον εαυτό του Χριστό; Ο Κύριος Ιησούς ήρθε στη γη ταπεινά και μυστικά, και όπως το Αρνί που λυτρώνει, πήρε επάνω Του τις αμαρτίες του ανθρώπου και έσωσε τον άνθρωπο από το σταυρό. Έτσι, ο Κύριος Ιησούς είναι ο υπέρτατος Σωτήρας και ο μόνος Κύριος στις καρδιές μας. Γιατί είπε ο Παύλος ότι ήταν ο Χριστός; Ο Κύριος Ιησούς δεν είπε ότι ο Παύλος ήταν ο Χριστός αφού έφυγε, και επιπλέον, ούτε το Άγιο Πνεύμα το μαρτύρησε αυτό ποτέ. Ο Παύλος επίσης είπε: «Διότι εξεύρω ότι δεν κατοικεί εν εμοί, τουτέστιν εν τη σαρκί μου, αγαθόν· επειδή το θέλειν πάρεστιν εις εμέ, το πράττειν όμως το καλόν δεν ευρίσκω· […] Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου;» (Ρωμ. 7:18, 24). Αυτό έδειξε ότι ο Παύλος, όπως εμείς, ήταν ένας άνθρωπος που ήταν διεφθαρμένος από το Σατανά και δεμένος από την αμαρτωλή φύση, και επίσης χρειαζόταν τη σωτηρία του Χριστού. Τότε, πώς μπόρεσε να πει ότι ήταν ο Χριστός; Τι ακριβώς είναι ο «Χριστός»; Ήμουν σαστισμένος από αυτό. Ένιωσα αμυδρά ότι ήταν λάθος που ο Παύλος ονόμασε τον εαυτό του Χριστό, αλλά δεν μπορούσα να το εξηγήσω καθαρά. Για να γίνω σαφής, άρχισα να ψάχνω διάφορα είδη πνευματικών βιβλίων. Επιπρόσθετα, συμβουλεύτηκα τους πάστορες και τους πρεσβύτερους, αλλά οι απόψεις τους ήταν περίπου οι ίδιες, «Ο Ιησούς είναι ο Χριστός», και «Ο Χριστός είναι ο Χρισμένος». Εκτός από αυτά τα λόγια, δε μπορούσαν να μου δώσουν περισσότερες λεπτομέρειες. Γι’ αυτό, προσευχόμουν συχνά στον Κύριο, ζητώντας Του να με καθοδηγήσει ώστε να μπορέσω να καταλάβω αυτή την πτυχή της αλήθειας.

Η Ομίχλη της Σύγχυσης Διαλύθηκε Σιγά Σιγά

Ευχαριστούμε τον Κύριο για το έλεός Του και τη φροντίδα Του. Είχα την τύχη να πάρω ένα βιβλίο της αλήθειας από ένα φίλο μου, το οποίο καθάρισε το μυαλό μου σιγά σιγά.

Το βιβλίο λέει: «Ο ενσαρκωμένος Θεός ονομάζεται Χριστός και ο Χριστός είναι η σάρκα ντυμένη με το Πνεύμα του Θεού. Η σάρκα αυτή διαφέρει από κάθε άνθρωπο που είναι από σάρκα. Η διαφορά αυτή οφείλεται στο ότι ο Χριστός δεν είναι από σάρκα και αίμα, αντιθέτως είναι η ενσάρκωση του Πνεύματος. Διαθέτει και κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά και ολοκληρωμένη θεϊκή φύση. Κανένας άνθρωπος δεν έχει τη θεϊκή Του φύση. Η κανονική ανθρώπινη φύση Του υποστηρίζει όλες τις κανονικές δραστηριότητές Του στη σάρκα, ενώ η θεϊκή Του φύση εκτελεί το έργο του Θεού του ίδιου. Και η ανθρώπινη αλλά και η θεϊκή Του φύση υποτάσσονται στο θέλημα του επουράνιου Πατέρα. Η υπόσταση του Χριστού είναι το Πνεύμα, δηλαδή η θεϊκή φύση. Επομένως, η υπόστασή Του είναι αυτή του Θεού του ίδιου. Η υπόσταση αυτή δε διακόπτει το ίδιο Του το έργο, ενώ ο ίδιος δε θα μπορούσε ποτέ να κάνει κάτι που θα κατέστρεφε το ίδιο Του το έργο, ούτε και θα ξεστόμιζε ποτέ λόγια που αντιτίθενται στο ίδιο Του το θέλημα. […] Και εφόσον ο Θεός ενσαρκώνεται, εργάζεται υπό την ταυτότητα της σάρκας Του· εφόσον έρχεται στη σάρκα, τελειώνει στη σάρκα το έργο που οφείλει να εκτελέσει. Και το Πνεύμα του Θεού και ο Χριστός είναι ο Θεός ο ίδιος και Αυτός εκτελεί το έργο που οφείλει να εκτελεί και ασκεί τη διακονία που οφείλει να ασκεί» (Η υπόσταση του Χριστού είναι η υποταγή στο θέλημα του Επουράνιου Πατέρα).

Όταν διάβασα αυτά τα λόγια, ενθουσιάστηκα πολύ. Δεν είναι αυτή η απάντηση που έψαχνα για πολύ καιρό; Αποδείχτηκε ότι η ονομασία «Χριστός» είναι εκείνη του ενσαρκωμένου Θεού, και είναι μια ειδική λέξη που χρησιμοποιείται από τον Θεό όταν έρθει στη γη. Ο Χριστός είναι εκδήλωση του Θεού, και είναι η σάρκα στην οποία ντύθηκε το πνεύμα του Θεού ως ο Υιός του Ανθρώπου, για να φέρει σε πέρας το έργο του Θεού. Έτσι ο Χριστός είναι ο Θεός ο ίδιος επάνω στη γη. Με άλλα λόγια, ο Χριστός γεννήθηκε με θεϊκή ουσία, και αυτή η σάρκα δε μπορεί να αντικατασταθεί από κανέναν. Αυτή η σάρκα είναι εγγενής και έμφυτη, και κανένας άνθρωπος δε μπορεί να γίνει Χριστός στα μισά του δρόμου μέσω της πίστης του στον Κύριο. Ως πλάσματα, δε μπορούμε να χρησιμοποιούμε τη λέξη «Χριστός» για τους εαυτούς μας ανεμπόδιστα.

Σκέφτηκα ότι όταν γεννήθηκε ο Κύριος Ιησούς, υπήρχαν οράματα που αποδείκνυαν την ταυτότητά Του και το ασυνήθιστο. Τη νύχτα, στην περιοχή της Βηθλεέμ, ένας άγγελος έφερε στους βοσκούς τα καλά νέα της γέννησης του Κυρίου Ιησού. Επιπλέον, οι τρεις Μάγοι ακολούθησαν τα αστέρια και έφτασαν στη Βηθλεέμ. Είδαν το μωρό Ιησού μέσα στη φάτνη και πρόσφεραν τις πιο πολύτιμες θυσίες σε Εκείνον. Επίσης, στην Ιερουσαλήμ ένας ηλικιωμένος Χριστιανός που λεγόταν Συμεών συνάντησε τον Ιωσήφ και τη Μαρία που έφεραν τον Ιησού ως παιδί μέσα στο ναό. Αμέσως παρακινημένος από το Άγιο Πνεύμα, σήκωσε το παιδί ψηλά και δόξασε το Θεό, και είπε: «Διότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, το οποίον ητοίμασας ενώπιον πάντων των λαών, φως εις φωτισμόν των εθνών και δόξαν του λαού σου Ισραήλ» (Λουκ. 2:30-32). Όταν ο Κύριος Ιησούς βαφτίστηκε στον Ιορδάνη, το Πνεύμα του Θεού με τη μορφή περιστεριού κατέβηκε σε Αυτόν, και μια φωνή από τον Ουρανό είπε: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην» (Ματθ. 3:17). Επιπλέον, ο Ματθαίος στο 16:15-17 αναφέρει: «Λέγει προς αυτούς· Αλλά σεις τίνα με λέγετε ότι είμαι; Και αποκριθείς ο Σίμων Πέτρος είπε· Συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος. Και αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς αυτόν· Μακάριος είσαι, Σίμων, υιέ του Ιωνά, διότι σαρξ και αίμα δεν σοι απεκάλυψε τούτο, αλλ’ ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς». Αυτές όλες είναι μαρτυρίες του Αγίου Πνεύματος. Ο Κύριος Ιησούς είχε τη θεϊκή φύση από τη γέννησή Του, και ήταν η ενσάρκωση του ίδιου του Θεού, και ο Χριστός. Δεν έγινε ο Χριστός αφότου κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα σε Εκείνον. Και εκείνοι που έχουν πιστέψει στο Χριστό για χρόνια και έχουν το χάρισμα του κηρύγματος του ευαγγελίου δε μπορούν ποτέ να γίνουν ο Χριστός. Όσο και αν κάποιος αγαπάει τον Κύριο, όσο και αν είναι πιστός στον Κύριο, όσο και αν εργάζεται και κηρύττει για τον Κύριο, ή αναλώνεται για τον Κύριο, ή ακόμη και αν μαρτυρά για τον Κύριο, δε μπορεί να γίνει ο Χριστός.

Ο άνθρωπος δε μπορεί να είναι στο ίδιο επίπεδο με τον Θεό.

Συνεχίζοντας την ανάγνωση, είδα άλλα δυο κείμενα: «Η σάρκα που ενδύεται το Πνεύμα του Θεού είναι η ίδια η σάρκα του Θεού. Το Πνεύμα του Θεού είναι υπέρτατο· Αυτός είναι παντοδύναμος, άγιος και δίκαιος. Παρομοίως, η σάρκα Του είναι κι αυτή υπέρτατη, παντοδύναμη, άγια και δίκαιη. Μια τέτοια σάρκα μπορεί να κάνει μόνο πράγματα δίκαια και ωφέλιμα για την ανθρωπότητα, πράγματα άγια, ένδοξα και ισχυρά· Εκείνος δεν δύναται να κάνει κάτι που παραβιάζει την αλήθεια, που παραβιάζει την ηθική και τη δικαιοσύνη, πόσο μάλλον δε, δύναται να πράξει οτιδήποτε που θα πρόδιδε το Πνεύμα του Θεού. Το Πνεύμα του Θεού είναι άγιο, κι έτσι η σάρκα Του δεν διαφθείρεται από τον Σατανά· η σάρκα Του έχει διαφορετική ουσία από τη σάρκα του ανθρώπου. Διότι εκείνος που διαφθείρεται από τον Σατανά είναι ο άνθρωπος, όχι ο Θεός· ο Σατανάς δε θα μπορούσε ποτέ να διαφθείρει τη σάρκα του Θεού. Συνεπώς, παρά το γεγονός ότι ο άνθρωπος και ο Χριστός κατοικούν στον ίδιο χώρο, μόνο ο άνθρωπος έχει κυριευτεί, χρησιμοποιείται κι έχει παγιδευτεί από τον Σατανά. Αντιθέτως, ο Χριστός παραμένει αιωνίως απρόσβλητος από τη διαφθορά του Σατανά, γιατί ο Σατανάς δεν θα είναι ποτέ ικανός να ανυψωθεί στον υψηλότερο τόπο και δεν θα είναι ποτέ σε θέση να πλησιάσει τον Θεό» (Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: η προδοσία (2)).

«Τα λόγια του ενσαρκωμένου Θεού εισάγουν μια νέα εποχή, καθοδηγούν ολόκληρη την ανθρωπότητα, αποκαλύπτουν μυστήρια και δείχνουν στον άνθρωπο την κατεύθυνση προς μια νέα εποχή. Η διαφώτιση που αποκτά ο άνθρωπος δεν είναι παρά μια απλή άσκηση ή γνώση. Δεν μπορεί να καθοδηγήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα προς μια νέα εποχή ούτε να αποκαλύψει το μυστήριο του ίδιου του Θεού. Ο Θεός, εν τέλει, είναι Θεός, ενώ ο άνθρωπος είναι άνθρωπος. Ο Θεός έχει την ουσία του Θεού, ενώ ο άνθρωπος έχει την ουσία του ανθρώπου».

Από αυτά τα λόγια, κατάλαβα καλύτερα το εξής: Εξωτερικά, ο Χριστός είναι ένα συνηθισμένο πρόσωπο, αλλά η σάρκα Του είναι η σάρκα με την οποία ο Θεός έγινε άνθρωπος, και είναι διαφορετικός από οποιονδήποτε είναι από τη σάρκα. Αν και ο Χριστός ζει μαζί με τον άνθρωπο, δε μπορεί να διαφθαρεί ή να προσεγγιστεί από το Σατανά, ενώ οι άνθρωποι μπορούν να διαφθαρούν και να χρησιμοποιηθούν από το Σατανά. Ο Χριστός κατέχει την εξουσία, την παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού, ώστε ο Χριστός μπορεί να δώσει τέλος στην παλιά εποχή και να αρχίσει μια νέα εποχή όταν εργάζεται. Μπορεί να εκφράσει άμεσα την αλήθεια σε εμάς τους ανθρώπους για να μας σώσει από το σκοτάδι της επιρροής του Σατανά και να μας φέρει σε έναν όμορφο προορισμό. Αυτό δε μπορεί να επιτευχθεί ή να αντικατασταθεί από κανέναν. Μάλλον, εμείς οι άνθρωποι είμαστε τα πλάσματα που διαφθειρόμαστε από το Σατανά. Δεν έχουμε τη θεϊκή ουσία του Χριστού. Κατά συνέπεια, δε μπορούμε να εκφράσουμε την αλήθεια αλλά μπορούμε απλά να συνεργαστούμε με το έργο του Θεού και να κάνουμε το καθήκον μας, και να βοηθήσουμε και να υποστηρίξουμε και άλλους. Αυτά δε μπορούν να πετύχουν το αποτέλεσμα της εξάγνισης ή της σωτηρίας των ανθρώπων. Γι’ αυτό το λόγο, κανείς δε μπορεί να αντικαταστήσει το Χριστό ή να γίνει Χριστός.

Όπως ακριβώς ο Κύριος Ιησούς, εξωτερικά ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος, αλλά μπορούσε να φέρει σε πέρας το έργο του Θεού. Όταν άρχισε να εργάζεται, έφερε την Εποχή της Χάριτος και τελείωσε την Εποχή του Νόμου. Εξέφρασε τον τρόπο μετάνοιας: «Μετανοείτε: γιατί η βασιλεία του ουρανού έρχεται», ελευθέρωσε τον άνθρωπο από τα δεσμά του νόμου, και στο τέλος καρφώθηκε στο σταυρό για να ολοκληρώσει το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου. Έτσι έχουμε τα προσόντα να έρθουμε ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούμε στο όνομα του Κυρίου Ιησού έτσι ώστε να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας, να κερδίσουμε πνευματική ειρήνη και χαρά, και να απολαύσουμε τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού. Το έργο που έκανε ο Κύριος Ιησούς ήταν το έργο σωτηρίας όλης της ανθρωπότητας, για το οποίο κανείς δεν είναι ικανός. Το έργο Του απέδειξε ότι είναι ο Χριστός, ο ίδιος ο Θεός ενσαρκωμένος. Ωστόσο εκείνοι που δέχονται την ανάθεση του Θεού και έπειτα τους χρησιμοποιεί ο Θεός μπορούν να κάνουν το καθήκον τους στο έπακρο και να ολοκληρώσουν την αποστολή τους μόνο στο μονοπάτι που ο Θεός άνοιξε και μέσα στη σφαίρα του έργου του Θεού εκείνη την εποχή. Δεν έχει σημασία πόση εργασία κάνουν οι άνθρωποι, δε μπορούν να τελειώσουν την παλιά εποχή και να ξεκινήσουν μια νέα εποχή, πόσο μάλλον να εκφράσουν την αλήθεια και να αντικαταστήσουν το Χριστό στο έργο. Για παράδειγμα, οι απόστολοι του Κυρίου Ιησού διέδωσαν και έδωσαν μαρτυρία για τη σωτηρία του Κυρίου βασισμένοι στα λόγια και τα έργα Του. Όσο και αν εργάστηκαν, κήρυξαν, ταξίδεψαν, εξαντλήθηκαν, υπέφεραν, έφεραν το σταυρό, ή ακόμα και αν μαρτύρησαν, η ουσία τους είναι ακόμα του ανθρώπου, όχι του Χριστού. Αυτό είναι γεγονός που δε μπορεί να αμφισβητηθεί.

Ο παραλογισμός της γνώμης του Παύλου.

Μετά από αυτή τη γνώση, σκέφτηκα τον Παύλο. Αφότου χτυπήθηκε στο δρόμο για τη Δαμασκό, χρησιμοποιήθηκε από τον Κύριο Ιησού για να κηρύξει το ευαγγέλιο. Με τα χαρίσματά του, την ευγλωττία και τη βαθιά γνώση του νόμου, ο Παύλος έφερε πολλούς εθνικούς ενώπιον του Θεού. Κατά το κήρυγμά του, μπήκε πολλές φορές στη φυλακή, υπέστη μαστιγώσεις, και ήρθε στο χείλος του θανάτου. Ωστόσο, όσο μεγάλο έργο και αν είχε κάνει ή όση πίκρα και αν υπέμεινε, ήταν ακόμα άνθρωπος διεφθαρμένος από το Σατανά. Μπορούσε μόνο να εκτελέσει την αποστολή ενός αποστόλου επάνω στο δρόμο που ο Κύριος Ιησούς άνοιξε γι’ αυτόν. Αλλά νόμισε ότι μπορούσε να υπομείνει κακουχίες και αφού θα υπέφερε αρκετά, θα μπορούσε να γίνει Χριστός. Η άποψή του ήταν τόσο παράλογη! Έδειξε ότι δεν ήξερε ότι η ουσία του Χριστού είναι ο ίδιος ο Θεός ενσαρκωμένος, ούτε και ήξερε ότι ήταν ένας διεφθαρμένος άνθρωπος. Έτσι, είπε αυτά τα παράλογα λόγια: «Διότι εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός και το αποθανείν κέρδος» (Φιλ. 1:21). Τώρα έχω πλέον καταλάβει ότι ο Παύλος δεν είναι Χριστός αλλά ένας διεφθαρμένος άνθρωπος, και ότι ποτέ δε θα μπορούσε να γίνει Χριστός. Είπε ότι ήταν Χριστός όσο ζούσε, το οποίο ήταν τόσο αλαζονικό, και ήταν επίσης μια έκφραση της απουσίας λογικής.

Ανακούφιση στην καρδιά

Δόξα το Θεό για τη διαφώτισή Του και την καθοδήγησή Του. Έως τώρα, τελικά έχω αποκτήσει κάποια γνώση της ονομασίας του «Χριστού». Επίσης, γνωρίζω ότι ο Παύλος δεν είναι ο Χριστός, ούτε είναι οι άλλοι απόστολοι, αλλά μόνο ο Χριστός είναι η ενσάρκωση του Θεού. Στεκόμαστε στη θέση ενός δημιουργημένου πλάσματος για να υπακούμε και να υπηρετούμε το Χριστό, αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε. Όλη η δόξα στον Θεό. Αμήν:

Από Ξιαομινγκ

Προτεινόμενα:

Γιατί ο Κύριος Ιησούς καλείται Χριστός;

Πώς θα αρπάξει τους αγίους στη βασιλεία των ουρανών όταν ο Κύριος Ιησούς επιστρέψει;