Ήμουν στο παρελθόν μια συνηθισμένη πιστή του Κινήματος της Εκ Νέου Γέννησης. Όπως και οι περισσότεροι πιστοί στον Κύριο, περίμενα με ανυπομονησία να καλωσορίσω την άφιξη του Κυρίου ενόσω ήμουν ζωντανή, να κληρονομήσω τις υποσχέσεις και τις ευλογίες Του και να μείνω μαζί Του για πάντα. Αν οι επιθυμίες μου μπορούσαν να πραγματοποιηθούν, τι ευτυχισμένη μέρα θα ήταν αυτή! Είχα φανταστεί πολλές σκηνές συνάντησης με τον Κύριο, αλλά ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι ο Κύριος έχει ήδη επιστρέψει ήσυχα όταν δεν το περίμενα κι ότι όταν μου χτυπούσε την πόρτα θα τον καλωσόριζα με τέτοιο τρόπο…

Μου άρεσε να διαβάζω τη Βίβλο, και συχνά διάβαζα αυτούς τους στίχους: «Οίτινες και είπον· Άνδρες Γαλιλαίοι, τι ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν, θέλει ελθεί ούτω καθ’ ον τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πράξ. 1:11). «Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα· ει δε μη, ήθελον σας ειπεί· υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον· και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ» (Ιωάν. 14:2-3). Κάθε φορά που διάβαζα τα λόγια αυτά, δεν μπορούσα να μην φανταστώ τη σκηνή της δεύτερης έλευσης του Κυρίου. Έφυγε για να ετοιμάσει ένα μέρος για μας, κι αφού μας το προετοιμάσει, σίγουρα θα επιστρέψει σ’ ένα σύννεφο με μεγάλη δόξα για να μας δεχτεί… Κάθε φορά που το σκεφτόμουν, ένιωθα πολύ χαρούμενη και τυχερή που πίστευα στον Κύριο. Λόγω της προσδοκίας αυτής, ανεξάρτητα από τα βάσανα, τις δοκιμασίες και τα δεινά που αντιμετώπιζα στον δρόμο προς την πίστη στον Κύριο, θα μπορούσα να καταθέσω μαρτυρία γι’ Αυτόν και να δοξάσω τ’ όνομά Του προσευχόμενη σ’ Αυτόν και ζητώντας Του να μου δώσει πίστη και δύναμη.

Σιγά-σιγά, είδα να εμφανίζονται πολλά σημάδια της δεύτερης έλευσης του Κυρίου τις έσχατες ημέρες: διάφορα έθνη σε όλο τον κόσμο έχουν γίνει ευμετάβολα και ασταθή, έχουν ξεκινήσει πόλεμοι μεταξύ των εθνών, οι άνθρωποι βλάπτουν και καταπιέζουν περισσότερο ο ένας τον άλλον, λιμοί, σεισμοί, επιδημίες, πλημμύρες, καταιγίδες κλπ. εμφανίζονται παντού όλο και συχνότερα. Όλα αυτά εκπληρώνουν τις προφητείες της επιστροφής του Κυρίου: «Όταν δε ακούσητε πολέμους και φήμας πολέμων, μη ταράττεσθε· διότι πρέπει να γείνωσι ταύτα, αλλά δεν είναι έτι το τέλος. Διότι θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει σεισμοί κατά τόπους και θέλουσι γείνει πείναι και ταραχαί. Ταύτα είναι αρχαί ωδίνων» (Μάρκ. 13:7-8). Ένιωθα λοιπόν πάντοτε στην καρδιά μου ότι ο Κύριος θα ερχόταν σύντομα. Στη συνέχεια, κάθε μέρα προσευχόμουν στον Κύριο όλο και πιο ειλικρινά, ζητώντας Του να μην με εγκαταλείψει όταν επιστρέψει. Μερικές φορές, όταν περπατούσα έξω και μουρμούριζα ύμνους, κοιτούσα ψηλά στον ουρανό κάθε τόσο, λαχταρώντας να δω τον Κύριο να κατέρχεται πάνω σ’ ένα σύννεφο. Βασικά, εκείνες τις ημέρες ένιωθα πάντοτε ανάμεικτα συναισθήματα ενθουσιασμού και νευρικότητας. Αλλά και ο κήρυκας, οι αδελφοί κι οι αδελφές στην εκκλησία μας δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τον ενθουσιασμό τους, ακριβώς όπως κι εγώ. Μαζί συζητούσαμε συχνά για το πώς ο Κύριος θα μας οδηγούσε πίσω στον οίκο Του στον ουρανό. Για μερικά χρόνια επαγρυπνούσα περιμένοντας τον Κύριο να επιστρέψει έτσι, φοβούμενη βαθιά μέσα μου μήπως ο Κύριος μ’ εγκαταλείψει.

Ενώ περίμενα με ανυπομονησία τον ερχομό του Κυρίου πάνω σ’ ένα σύννεφο, μια αδελφή, που είναι η καλύτερή μου φίλη και που δεν είχα δει για περισσότερο από ένα χρόνο, ήρθε στο σπίτι μου. Μου είπε με χαρά: «Ο Κύριος Ιησούς επέστρεψε. Έχει ενσαρκωθεί και εκφράζει αλήθειες για να επιτελέσει ένα στάδιο του έργου της κρίσης, της παίδευσης και της σωτηρίας της ανθρωπότητας…» Μου είπε επίσης: «Η εμφάνιση του Κυρίου δεν γίνεται με την κάθοδό Του πάνω σε σύννεφο για να μας δεχτεί, όπως φανταζόμασταν, αλλά με την ενσάρκωσή Του επί της γης και με ομιλίες ώστε να σώσει εμάς τους ανθρώπους, και τελικά να μας καθαρίσει πλήρως και να μας φέρει σ’ έναν όμορφο τελικό προορισμό…» Ακούγοντάς τη να λέει ότι ο Κύριος έχει επιστρέψει κι έχει επιτελέσει ένα στάδιο νέου έργου, αμέσως την αντέκρουσα: «Η Αγία Γραφή αναφέρει σαφώς ότι ο Κύριος θα έλθει όπως έφυγε. Έφυγε πάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο, οπότε σίγουρα θα επιστρέψει πάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο. Πώς μπορεί και πάλι να ενσαρκωθεί;» Κατόπιν, ανεξάρτητα από το τι μου έλεγε, δεν δεχόμουν τίποτε απ’ αυτά. Πριν φύγει, μου έδωσε ένα αντίγραφο του βιβλίου «Η Περγαμηνή που Άνοιξε ο Αμνός» και μου είπε να το διαβάσω.

Όταν έφυγε η φίλη μου, σκέφτηκα το πώς όσα μου είπε ήταν ασυμβίβαστα με τη Βίβλο, κι έτσι η καρδιά μου γέμισε αντίσταση και δεν διάβασα το βιβλίο «Η Περγαμηνή που Άνοιξε ο Αμνός». Μέχρι που μία ημέρα, που είχα ελεύθερο χρόνο, κοίταξα το βιβλίο αυτό και ξαφνικά ένιωσα μεγάλη περιέργεια. Σκέφτηκα από μέσα μου: «Είπε ότι ο Κύριος έχει επιστρέψει ενσαρκωμένος κι έχει επιτελέσει νέο έργο. Πώς θα μπορούσε να ξέρει αυτά τα πράγματα; Αν το καλοσκεφτείς όμως, είναι άτομο υψηλού επιπέδου, ένθερμη πιστή του Θεού κι ανεξάρτητη στοχάστρια στα πάντα. Αυτή έφερε το ευαγγέλιο του Κυρίου σε μένα, οπότε δεν θα το πίστευε εύκολα χωρίς κάποια βάση στην πράξη. Πέραν τούτου, ανεξάρτητα από το αν ο Κύριος έχει επιστρέψει ή όχι, δεν είναι κακό να διαβάσει κανείς απλώς αυτό το βιβλίο σχετικά με την πίστη στον Θεό. Θα μπορούσα να μάθω τι πραγματικά λέει, ή να ανακαλύψω κάτι που θα μου ήταν χρήσιμο για να πιστέψω στον Κύριο». Έτσι άνοιξα το βιβλίο και πήγα στον Πρόλογο: «Ελπίζω ότι οι αδελφοί κι οι αδελφές που αναζητούν την εμφάνιση του Θεού δεν θα επαναλάβουν την ίδια ιστορική τραγωδία. Εσείς δεν πρέπει να γίνετε σύγχρονοι Φαρισαίοι και να ξανασταυρώσετε τον Θεό. Εσείς θα πρέπει να σκεφτείτε προσεκτικά πώς θα υποδεχθείτε την επιστροφή του Θεού, και θα πρέπει να σας είναι ξεκάθαρο με ποιον τρόπο θα γίνετε αυτοί που υποτάσσονται στην αλήθεια. Αυτή είναι η ευθύνη όλων όσοι περιμένουν την επιστροφή του Ιησού από τα σύννεφα. Θα πρέπει να τρίβουμε τα πνευματικά μάτια μας και να μην πέφτουμε θύματα των λόγων που αποτελούν πλήρη αποκυήματα της φαντασίας. Θα πρέπει να σκεφτόμαστε το πρακτικό έργο του Θεού και να κοιτάμε την αληθινή πλευρά του Θεού. Μην παρασύρεστε και μη χάνεστε σε ονειροπολήσεις, προσβλέποντας πάντοτε στη μέρα που ο Κύριος Ιησούς Χριστός θα κατέλθει άξαφνα ανάμεσά σας, επάνω σε ένα σύννεφο, για να πάρει εσάς που δεν Τον γνωρίσατε ούτε Τον είδατε ποτέ και που δεν ξέρετε πώς να εκπληρώσετε το θέλημά Του. Είναι καλύτερα να σκέφτεστε πρακτικά ζητήματα!» Η ανάγνωση αυτού του χωρίου με άφησε κατάπληκτη ως τα βάθη της καρδιάς μου: Πώς κι αυτά τα λόγια λένε ακριβώς ό,τι νομίζω κι επιθυμώ; Τι σημαίνουν τα λόγια: «Να μην πέφτουμε θύματα των λόγων που αποτελούν πλήρη αποκυήματα της φαντασίας», «Μην παρασύρεστε και μη χάνεστε σε ονειροπολήσεις, προσβλέποντας πάντοτε στη μέρα που ο Κύριος Ιησούς Χριστός θα κατέλθει άξαφνα ανάμεσά σας, επάνω σε ένα σύννεφο»; Ο Κύριος δεν θα κατέβει πάνω σ’ ένα σύννεφο για να είναι ανάμεσά μας τις έσχατες ημέρες; Ολόκληρος ο θρησκευτικός κόσμος αναμένει τον Κύριο να επιστρέψει πάνω σ’ ένα σύννεφο —είναι δυνατόν όλοι να κάνουμε λάθος; Όμως τότε σκέφτηκα: «Γιατί οι Φαρισαίοι απέτυχαν εκείνη την εποχή; Δεν έγινε αυτό επειδή παρέμεναν πεισματικά προσκολλημένοι στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους ότι όποιος δεν είχε γεννηθεί από παρθένο και δεν ονομαζόταν Μεσσίας δεν θα ήταν ο Σωτήρας; Και στο τέλος σταύρωσαν τον Κύριο Ιησού». Εξετάζοντας πίσω, το παρελθόν, όταν άρχισα να πιστεύω στον Κύριο, συχνά αναρωτιόμουν: Εάν είχα γεννηθεί την εποχή που ο Κύριος Ιησούς επιτελούσε το έργο Του, θα Τον είχα καταδικάσει και θα Του είχα αντισταθεί όπως οι Φαρισαίοι; Ή θα ήμουν σε θέση να αναγνωρίσω μέσα από τα λόγια Του, όπως ο Πέτρος κι ο Ναθαναήλ, ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Μεσσίας που είχε έλθει; Τι είδους άτομο θα ήμουν; Προς έκπληξή μου, την ημέρα εκείνη εξακολουθούσα να έρχομαι αντιμέτωπη με τα ίδια ερωτήματα. Όλα αυτά τα χρόνια λαχταρούσα να κατέβει ο Κύριος πάνω σ’ ένα σύννεφο για να με δεχτεί —έκανα πραγματικά τόσο πολύ λάθος; Είχα ακούσει από τους αδελφούς και τις αδελφές ότι ίσως οι πάστορες κι οι πρεσβύτεροι στην εκκλησία μας να είχαν διαβάσει κι αυτό το βιβλίο, όμως ποτέ δεν είπαν ότι ο Κύριος επέστρεψε. Είχα πιστέψει στον Κύριο εδώ και λίγα μόνο χρόνια: πώς θα μπορούσα να γνωρίζω περισσότερα από τους πάστορες και τους πρεσβύτερους; Παρ’ όλα αυτά, έκανα και μια άλλη σκέψη: «Λάθος. Λέγοντας την παραβολή των δέκα παρθένων, δεν μας δίδαξε ο Κύριος να είμαστε σοφές παρθένοι, με καρδιά που αναζητά την αλήθεια, κι όχι μωρές παρθένοι που θα μείνουν εκτός νυμφώνος; Αν ο Κύριος επέστρεψε πραγματικά, εγώ όμως Τον απορρίπτω επειδή δεν Τον αναζητώ, αυτό δεν σημαίνει ότι η ζωή μου όσον αφορά την πίστη στον Θεό θα τελειώσει εδώ; Όχι, στον Θεό πιστεύω. Δεν πρέπει να ακούω μόνο τους πάστορες και τους πρεσβύτερους. Σε κάθε περίπτωση, ο ερχομός του Κυρίου είναι μεγάλη υπόθεση και πρέπει να τον αντιμετωπίσω προσεκτικά. Θα πρέπει πρώτα να το ψάξω και να το ερευνήσω. Δεν πρέπει να κάνω απρόσεκτες επικρίσεις ή να βγάζω συμπεράσματα —είναι εντελώς παράλογο αυτό. Εάν αντισταθώ πραγματικά στον Κύριο και Τον καρφώσω ξανά στον σταυρό, τι θα κάνω τότε;» Εκείνη τη στιγμή, αποφάσισα να αναζητήσω προσεκτικά τη δεύτερη έλευση του Κυρίου. Πίστευα ότι ο Κύριος θα με καθοδηγούσε να γνωρίσω το θέλημά Του. Γιατί ο Κύριος είπε κάποτε: «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή» (Ματθ. 7:7).

Έπειτα, συνέχισα να διαβάζω το βιβλίο με σκοπό την αναζήτηση και την παρατήρηση: «Όταν δείτε τον Ιησού με τα ίδια σας τα μάτια να κατεβαίνει από τον ουρανό επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο, αυτή θα είναι η δημόσια εμφάνιση του Ηλίου της δικαιοσύνης. Αυτή ίσως να είναι μια στιγμή μεγάλου ενθουσιασμού για εσένα, όμως θα πρέπει να γνωρίζεις πως η στιγμή που θα γίνεις μάρτυρας της καθόδου του Ιησού από τον ουρανό, θα είναι επίσης η στιγμή που θα πας στην κόλαση για να τιμωρηθείς. Θα είναι ο καιρός του τέλους του σχεδίου διαχείρισης του Θεού και θα είναι η στιγμή που ο Θεός θα επιβραβεύσει τον καλό και θα τιμωρήσει τον πονηρό. Διότι η κρίση του Θεού θα έχει ολοκληρωθεί πριν ο άνθρωπος διακρίνει τα σημεία, όταν θα υπάρχει μόνο η έκφραση της αλήθειας». Αφού διάβασα τα λόγια αυτά, ένιωσα ότι είχαν εξουσία και δύναμη και ότι φαίνονταν να είναι η φωνή του Θεού. Με έκαναν να νιώσω τη δικαιοσύνη του Θεού, τη μεγαλοπρέπεια και τη διάθεσή Του που δεν δέχεται καμία ύβρη. Όμως, εκείνη τη στιγμή, εξακολουθούσα να είμαι γεμάτη αμφιβολίες και σύγχυση. Η Βίβλος προέβλεπε ότι ο Κύριος θα έλθει όπως αναχώρησε, δηλαδή, αφού ο Κύριος έφυγε πάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο, σίγουρα θα γύριζε πάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο. Όμως γιατί το βιβλίο λέει: «Η στιγμή που θα γίνεις μάρτυρας της καθόδου του Ιησού από τον ουρανό, θα είναι επίσης η στιγμή που θα πας στην κόλαση για να τιμωρηθείς. Θα είναι ο καιρός του τέλους του σχεδίου διαχείρισης του Θεού και θα είναι η στιγμή που ο Θεός θα επιβραβεύσει τον καλό και θα τιμωρήσει τον πονηρό». Σκεφτόμουν: «Δεν θα επιστρέψει ο Κύριος για να μας οδηγήσει ψηλά, στη βασιλεία των ουρανών; Η στιγμή που θα κατέλθει πάνω σ’ ένα σύννεφο ο Κύριος, Τον οποίο ποθούσα μέρα και νύχτα, θα είναι κι η στιγμή που θα ριχτώ στην κόλαση για να τιμωρηθώ; Δεν είναι Αυτός ο Κύριος που έσωσε την ανθρωπότητα; Θα με εγκαταλείψει όταν έλθει; Και γιατί;» Τη στιγμή εκείνη, έπεσα μπροστά στον Κύριο και προσευχήθηκα με πικρία: «Κύριε, δεν καταλαβαίνω γιατί λέει ότι όταν Σε δω να κατεβαίνεις πάνω σ’ ένα σύννεφο, τότε θα ριχτώ στην κόλαση για να τιμωρηθώ και θα τελειώσει το έργο του Θεού. Κύριε, καθοδήγησέ με, Σε παρακαλώ. Εάν πρόκειται πραγματικά για δικό Σου έργο, είμαι πρόθυμη να το δεχτώ και να το ακολουθήσω». Μετά την προσευχή, σκέφτηκα: «Την επόμενη φορά που θα έλθει η αδελφή, πρέπει να προσπαθήσω να το καταλάβω».

Συνεχίζεται…

Γουέν Ζονγκ, Κίνα

Μέρος Δεύτερο: Αφού περίμενα απελπισμένα τον Κύριο να έλθει πάνω σ’ ένα σύννεφο, τελικά επανενώθηκα μαζί του (II)