Αφότου καρφώθηκε στον σταυρό και αναστήθηκε, ο Κύριος Ιησούς εμφανιζόταν στους μαθητές επί 40 ημέρες. Κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος, διάφορα μικροπράγματα συνέβησαν μεταξύ του Κυρίου Ιησού και των μαθητών. Για παράδειγμα, ο Κύριος έφαγε ψωμί μαζί με τους μαθητές, έφαγε ψάρι και επεξήγησε τις Γραφές… Αλλά αυτό το διάστημα, ο Κύριος Ιησούς είπε διαφορετικά πράγματα στον Πέτρο και στον Θωμά, όμως σπάνια βρίσκουμε επεξηγήσεις του βαθύτερου νοήματος που κρυβόταν μέσα τους. Ποιοι σκοποί του Θεού κρύβονται σ’ αυτές τις λέξεις προς αυτούς; Κάτι τέτοιο αξίζει να το αναλογιστούμε προσεκτικά.

Από τη Βίβλο βλέπουμε πως υπήρχε ένας μαθητής που δεν πίστευε στην ανάσταση του Κυρίου Ιησού μέχρι που είδε τον αναστημένο Κύριο με τα ίδια του τα μάτια και άγγιξε τα σημάδια που είχαν αφήσει τα καρφιά στον Κύριο Ιησού, με τα ίδια του τα χέρια. Αυτότο άτομο ήταν ο Θωμάς. Τι είπε ο Κύριος Ιησούς στον Θωμά μετά την ανάστασή Του; Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Επειδή με είδες, Θωμά, επίστευσας· μακάριοι όσοι δεν είδον και επίστευσαν» (Ιωάν. 20:29). Πριν, καταλάβαινα μόνο την κυριολεκτική σημασία των λόγων του Κυρίου Ιησού. Ωστόσο, δεν γνώριζα το κρυμμένο θέλημα του Θεού. Αλλά όταν διάβασα αυτή την παράγραφο με τα λόγια του Θεού, κατάλαβα σταδιακά το θέλημά Του. Ο Θεός λέει: «Πριν καρφωθεί στον σταυρό ο Κύριος Ιησούς, ο Θωμάς πάντοτε αμφέβαλε πως Αυτός είναι ο Χριστός και δεν μπορούσε να το πιστέψει. Η πίστη του στον Θεό είχε οικοδομηθεί μόνο πάνω σ’ αυτά που μπορούσε να δει με τα ίδια του τα μάτια, πάνω σ’ αυτά που μπορούσε να αγγίξει με τα ίδια του τα χέρια. Ο Κύριος Ιησούς κατανοούσε καλά την πίστη αυτού του είδους ανθρώπων. Πίστευαν μόνο στον επουράνιο Θεό, ενώ δεν πίστευαν καθόλου και δε δέχονταν τον Απεσταλμένο του Θεού ή τον ενσαρκωμένο Χριστό. Για να τον κάνει να ομολογήσει και να πιστέψει στην ύπαρξη του Κυρίου Ιησού, όπως και να πιστέψει πως Αυτός ήταν πραγματικά ο Θεός ενσαρκωμένος, επέτρεψε στον Θωμά να απλώσει το χέρι του και να αγγίξει το πλευρό Του. […] Η εμφάνιση και ο λόγος του Κυρίου Ιησού παρείχαν ένα συμπέρασμα και μια ετυμηγορία για την πίστη εκείνων που ήταν γεμάτοι αμφιβολίες. Χρησιμοποίησε τον πραγματικό Του λόγο και τις ενέργειές Του για να πει στους αμφισβητίες, να πει σε εκείνους που πίστευαν μόνο στον Θεό στον ουρανό, αλλά όχι στον Χριστό, το εξής: ο Θεός δεν επιδοκίμαζε την πίστη τους, ούτε επιδοκίμαζε τον τρόπο που Τον ακολουθούσαν, που ήταν γεμάτος αμφιβολίες. Η μέρα που πίστεψαν πλήρως στον Θεό και στον Χριστό, μπορούσε να είναι μόνο η μέρα που ο Θεός ολοκλήρωσε το μέγα Του έργο. Φυσικά, η μέρα εκείνη ήταν επίσης η μέρα που οι αμφιβολίες τους έλαβαν ετυμηγορία. Η στάση τους προς τον Χριστό καθόρισε τη μοίρα τους, οι επίμονες αμφιβολίες τους σήμαιναν πως η πίστη τους δεν τους απέφερε κανένα αποτέλεσμα, ενώ η σκληρότητά τους σήμαινε πως οι ελπίδες τους ήταν μάταιες. Επειδή η πίστη τους στον επουράνιο Θεό τρεφόταν με ψευδαισθήσεις και οι αμφιβολίες τους προς τον Χριστό ήταν στην πραγματικότητα η αληθινή τους στάση προς τον Θεό, παρόλο που άγγιξαν τα σημάδια από τα καρφιά στο σώμα του Κυρίου Ιησού, η πίστη τους παρέμενε ανώφελη και το αποτέλεσμά τους θα μπορούσε να περιγραφεί μόνο ως μια τρύπα στο νερό —ήταν όλο μάταιο. […]

[…] Ο Θωμάς αντιπροσωπεύει ένα είδος ανθρώπου που πιστεύει στον Θεό, ωστόσο αμφιβάλλει για τον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι είναι καχύποπτοι εκ φύσεως, έχουν μοχθηρές καρδιές, είναι επίβουλοι και δεν πιστεύουν στα πράγματα που μπορεί να ολοκληρώσει ο Θεός. Δεν πιστεύουν στην παντοδυναμία και τη διακυβέρνηση του Θεού, όπως και δεν πιστεύουν στον Θεό ενσαρκωμένο. Ωστόσο, η ανάσταση του Κυρίου Ιησού ήταν χαστούκι στο πρόσωπό τους και τους παρείχε την ευκαιρία να ανακαλύψουν τις ίδιες τους τις αμφιβολίες, να αναγνωρίσουν τις ίδιες τους τις αμφιβολίες και να ομολογήσουν την ίδια τους την επιβουλή, πιστεύοντας, έτσι, πραγματικά στην ύπαρξη και στην ανάσταση του Κυρίου Ιησού. Αυτό που συνέβη με τον Θωμά, προειδοποίησε και επέστησε την προσοχή στις μελλοντικές γενιές, έτσι ώστε περισσότεροι άνθρωποι να μπορέσουν να προειδοποιήσουν τους εαυτούς τους να μην αμφιβάλλουν σαν τον Θωμά, ενώ, αν το έκαναν, θα βυθίζονταν στο σκότος. Αν ακολουθείς τον Θεό, αλλά, όπως ακριβώς ο Θωμάς, θέλεις πάντα να αγγίζεις το πλευρό του Κυρίου και να νιώθεις τα σημάδια Του από τα καρφιά για να επιβεβαιώσεις, να επαληθεύσεις και να κάνεις εικασίες σχετικά με το αν υπάρχει ο Θεός ή όχι, τότε ο Θεός θα σε απαρνηθεί. Επομένως, ο Κύριος Ιησούς απαιτεί από τους ανθρώπους να μην είναι σαν τον Θωμά, πιστεύοντας μόνο στα όσα μπορούν να δουν με ίδια τα μάτια τους, αλλά να είναι αγνοί, ειλικρινείς άνθρωποι και να μην τρέφουν αμφιβολίες για τον Θεό, αλλά μόνο να πιστεύουν σ’ Αυτόν και να Τον ακολουθούν. Αυτό το είδος ανθρώπου είναι ευλογημένο. Αυτή είναι μια πολύ μικρή απαίτηση που έχει ο Κύριος Ιησούς από τους ανθρώπους, καθώς και μια προειδοποίηση προς τους ακόλουθούς Του» (Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄).

Κατάλαβα, από τα λόγια του Θεού, πως αν και ο Θωμάς πίστευε στον Κύριο Ιησού, Τον είδε να κάνει τόσα πολλά θαύματα και άκουσε τα πολλά κηρύγματά Του, αμφέβαλλε στην καρδιά του όλον αυτόν τον καιρό για το αν ο Κύριος Ιησούς ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός. Ιδιαίτερα αφότου ο Κύριος Ιησούς καρφώθηκε στον σταυρό, οι αμφιβολίες του Θωμά αποκαλύφθηκαν εντελώς. Αποκαλύφθηκε ξεκάθαρα πως ήταν ένας άπιστος που ακολουθούσε τον Χριστό αλλά δεν πίστευε σ’ Αυτόν. Αφότου ο Θωμάς άπλωσε το χέρι του και άγγιξε τα σημάδια από τα καρφιά στον Κύριο Ιησού, αν και πίστευε πως ο αναστημένος Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός, είχε ήδη καταδικαστεί από τον Θεό. Τα λόγια του Θεού ήδη καταδείκνυαν περίτρανα ότι δεν επικροτούσε την πίστη του Θωμά, ούτε τον αναγνώριζε ως ακόλουθό Του. Ο Θεός ήλθε ανάμεσα στους μαθητές και είπε αυτά τα λόγια πρώτα στον Θωμά, τα οποία αποτελούσαν κρίση για τον Θωμά κι επίσης για τους ανθρώπους σαν τον Θωμά. Με τα χείλη τους ομολογούσαν πίστη στον Κύριο Ιησού, όμως αμφέβαλλαν όλη την ώρα στην καρδιά τους για την ταυτότητα του Κυρίου Ιησού. Εξακολουθούσαν να πιστεύουν στον Θεό στον ουρανό και στις δικές τους αντιλήψεις και φαντασίες. Δεν πίστευαν ότι ο Χριστός ήλθε στον κόσμο, αλλά ούτε και ότι ο ενσαρκωμένος Θεός είχε τέτοια εξουσία και δύναμη. Έτσι, καθώς συνέχιζαν να πιστεύουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, το μόνο που θα μπορούσε να κάνει ο Θεός ήταν να τους εγκαταλείψει και να τους εξαλείψει. Την ίδια στιγμή κατάλαβα ότι ο Θεός ελπίζει πως δεν θα είμαστε καχύποπτοι ούτε πως θα βασίζουμε την πίστη μας στον Χριστό με βάση ότι Τον είδαμε με τα ίδια μας τα μάτια, αντίθετα, θα καταλήξουμε να γνωρίσουμε την αληθινή ταυτότητα του ενσαρκωμένου Θεού και θα διαπιστώσουμε την εμφάνιση και το έργο του Θεού, μέσα από το έργο και τα λόγια του Χριστού. Σ’ αυτό το σημείο σκέφτηκα: «Πόσοι πιστοί πιστεύουν στον Θεό με αγνή καρδιά; Πόσοι πιστοί πιστεύουν σ’ έναν αόριστο Θεό; Μονάχα αναγνωρίζουν τον Θεό του ουρανού και πιστεύουν πως ο Θεός στον ουρανό είναι τρανός, γεμάτος με εξουσία και δύναμη. Αλλά είναι γεμάτοι με αμφιβολίες ως προς τον Θεό της γης και τον ενσαρκωμένο Θεό. Δεν πιστεύουν πως ο ενσαρκωμένος Θεός έχει την εξουσία και την ικανότητα, ούτε ότι μπορεί να κατορθώσει τα πάντα. Ο Κύριος Ιησούς προειδοποίησε τον Θωμά, και μαζί μ’ αυτόν και εμάς, πώς να αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα του ενσαρκωμένου Θεού. Μήπως η πίστη μας στον Θεό είναι γεμάτη αμφιβολίες, όπως και του Θωμά;» Αυτά τα ερωτήματα σχετικά με την πίστη στον Θεό, στα οποία θα έπρεπε να είμαστε ξεκάθαροι, αξίζουν στ’ αλήθεια να τα συλλογιστούμε βαθιά.

Μετά την ανάστασή Του, επιπροσθέτως της συζήτησής Του με τον Θωμά, ο Κύριος Ιησούς εξέφρασε απαιτήσεις και από τον Πέτρο και του παρήγγειλε να κάνει μερικά πράγματα. Ο Κύριος Ιησούς είπε στον Πέτρο, παραπάνω από μια φορά, «Σίμων Ιωνά, αγαπάς με; […]» Αυτό μας δίνει τροφή για σκέψη: Γιατί ο Κύριος έκανε αυτή την ερώτηση στον Πέτρο τόσες πολλές φορές, αλλά δεν ρώτησε τους άλλους μαθητές; Γιατί ο Κύριος είπε εντελώς διαφορετικά πράγματα στον Πέτρο και στον Θωμά; Ποια επιτέλους είναι η βαθύτερη έννοια εδώ; Τι ήθελε να μας πει ο Κύριος με αυτά τα λόγια που είπε στον Πέτρο; Είδα τον λόγο του Θεού να αναφέρει: «Σε σύγκριση με το “φέρε την χείρα σου και βάλε εις την πλευράν μου, και μη γίνου άπιστος αλλά πιστός” που είπε ο Κύριος Ιησούς στον Θωμά μετά την ανάστασή Του, οι τρεις φορές που ρώτησε τον Πέτρο: “Σίμων, υιέ του Ιωάννη, αγαπάς με;” επιτρέπουν στους ανθρώπους να νιώσουν καλύτερα την αυστηρότητα της στάσης του Κυρίου Ιησού, όπως και το αίσθημα του επείγοντος που ένιωθε όταν τον ρωτούσε. […] Αυτή ήταν μια ερώτηση που προκαλεί σκέψεις, είναι γεμάτη νόημα και δεν μπορεί παρά να κάνει κάθε ακόλουθο του Χριστού να νιώσει μετάνοια και φόβο, αλλά και να νιώσει την ανήσυχη και λυπημένη διάθεση του Κυρίου Ιησού. Επιπλέον, όταν πονούν πολύ και υποφέρουν, είναι πιο ικανοί να κατανοήσουν το ενδιαφέρον και τη φροντίδα του Κυρίου Ιησού Χριστού· συνειδητοποιούν τις ειλικρινείς Του διδαχές και τις αυστηρές Του απαιτήσεις για αγνούς και έντιμους ανθρώπους. Η ερώτηση του Κυρίου Ιησού επιτρέπει στους ανθρώπους να νιώσουν πως οι προσδοκίες που έχει ο Κύριος από τους ανθρώπους και που αποκαλύπτονται σ’ αυτόν τον απλό λόγο, δεν είναι απλώς να πιστεύεις σ’ Αυτόν και να Τον ακολουθείς, αλλά να επιτύχεις να έχεις αγάπη, να αγαπάς τον Κύριό σου και να αγαπάς τον Θεό σου. Αυτό το είδος αγάπης είναι στοργικό και υπάκουο. Είναι οι άνθρωποι που ζουν για τον Θεό, πεθαίνουν για τον Θεό, αφιερώνουν τα πάντα στον Θεό, και δαπανούν και δίνουν τα πάντα για τον Θεό. Αυτό το είδος αγάπης σημαίνει επίσης να δίνει κανείς στον Θεό παρηγοριά, επιτρέποντάς Του να απολαμβάνει τη μαρτυρία, επιτρέποντάς Του να αναπαυθεί. Είναι η ανταπόδοση της ανθρωπότητας στον Θεό, η ευθύνη, η υποχρέωση και το καθήκον τους, όπως και είναι μια οδός που πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Οι τρεις αυτές ερωτήσεις ήταν μια απαίτηση και μια προτροπή του Κυρίου Ιησού προς τον Πέτρο και προς όλους τους ανθρώπους που θα οδηγούνταν στην τελείωση. Ήταν οι τρεις αυτές ερωτήσεις που οδήγησαν και παρακίνησαν τον Πέτρο να ολοκληρώσει το μονοπάτι του στη ζωή, ενώ ήταν οι ερωτήσεις κατά την αναχώρηση του Κυρίου Ιησού που οδήγησαν τον Πέτρο να ξεκινήσει στο μονοπάτι του προς την τελείωση, που τον οδήγησαν, χάρη στην αγάπη του για τον Κύριο, να φροντίζει την καρδιά του Κυρίου, να υπακούει στον Κύριο, να προσφέρει παρηγοριά στον Κύριο και να προσφέρει ολόκληρη τη ζωή του και όλο του το είναι χάρη στην αγάπη του» (Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄).

Γνωρίζω από τον λόγο του Θεού, ότι ο λόγος για τον οποίο έκανε ο Κύριος στον Πέτρο αυτή την ερώτηση, είναι γιατί είχε προσδοκίες από αυτόν και εντολές να του δώσει, και ότι ο Πέτρος ήταν ειλικρινής και αγνός άνθρωπος, σε αντίθεση με τον Θωμά που ήταν γεμάτος αμφιβολίες σχετικά με τον ενσαρκωμένο Θεό. Ο Πέτρος έδινε μεγαλύτερη προσοχή στην ακρόαση των λόγων του Κυρίου Ιησού, από την αρχή, και έκανε πράξη και βίωμα αυτά τα λόγια Του. Αρνήθηκε τον Κύριο τρεις φορές, αλλά ο Κύριος Ιησούς γνώριζε πως αυτή ήταν μια προσωρινή αδυναμία της σάρκας του και δεν αντιπροσώπευε τη φύση του, αντίθετα με τον Θωμά που αμφέβαλλε για τον Θεό. Ο Θεός σπλαχνίστηκε τις αδυναμίες του και δεν τον καταδίκασε. Η συζήτηση μεταξύ του Κυρίου Ιησού και του Πέτρου, μετά την ανάστασή Του, έδειξε ότι ο Θεός προσδοκά οι άνθρωποι να Τον αγαπούν σαν τον Πέτρο. Ο Θεός ήθελε να τον αφήσει να καταλάβει ότι δεν πρέπει να είναι ικανοποιημένος με το να ακολουθεί τον Θεό, ούτε να υποφέρει και να ξοδεύει τον εαυτό του. Ακόμα πιο σημαντικό, κατά τη διαδικασία που υποβλήθηκε ακολουθώντας τον Θεό, έπρεπε να επιδιώκει την αγάπη του Θεού, να γίνεται μάρτυρας για τον Θεό και να περπατά στην οδό του Θεού για τη ζωή, έτσι ώστε να μπορεί μέσα από αυτόν να εκτελεστεί το θέλημα του Θεού. Αυτό είναι το βασικό καθήκον που θα πρέπει να επιτελέσει ως δημιούργημα του Θεού. Ο Πέτρος εμπνεύστηκε βαθιά από τις εντολές που του έδωσε ο Κύριος Ιησούς, ένιωσε βαθιά τις αγνές προθέσεις του Θεού και κατάλαβε την ευθύνη του και το καθήκον του. Αργότερα, ο Πέτρος εξέλαβε τις εντολές του Κυρίου Ιησού ως καθήκον του, επεδίωξε ως στόχο την ικανοποίηση των απαιτήσεων του Κυρίου, και πρόσφερε ολόκληρη την ύπαρξή του για να υποστεί αμέτρητες δοκιμασίες και ραφιναρίσματα, και όλων των ειδών τα βάσανα για όλη την ζωή του. Τελικά, τον κάρφωσαν ανάποδα στον σταυρό για χάρη του Κυρίου και έγινε ένας θαυμάσιος μάρτυρας για την ύψιστη αγάπη του προς τον Θεό και την υπακοή μέχρι τον θάνατο, κι έγινε αυτός που αξίζει όσο κανείς άλλος ανά τους αιώνες, την επιδοκιμασία του Θεού κι ένα υπόδειγμα για τους ανθρώπους του μέλλοντος.

Βλέποντας τις προσδοκίες του Θεού από τον Πέτρο και την καταδίκη του Θωμά, θα πρέπει να κάνουμε τη σωστή επιλογή. Θέλεις να πιστεύεις σ’ έναν αόριστο Θεό στους ουρανούς και να είσαι σαν τον Θωμά, γεμάτος αμφιβολίες για τον ενσαρκωμένο πρακτικό Θεό; Ή θα είσαι σαν τον Πέτρο, έναν αγνό και ειλικρινή άνθρωπο που θα κάνει πράξη και θα εισέρχεται όταν ακούει τα λόγια του Θεού, που θα ακολουθεί πιστά, θα αγαπά και θα ικανοποιεί τον Θεό, θα εκτελεί το θέλημα του Θεού με όλη την καρδιά και το νου του, κι αυτό θα είναι η επιδίωξή του για όλη του τη ζωή; Ποιο είδος ανθρώπου θέλεις να είσαι;

Σάοτζι, Κίνα

Προτεινόμενο:

Γιατί ο Κύριος Ιησούς έδωσε στον Πέτρο τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών