Στη Βίβλο, καταγράφονται τα εξής: «Ενώ δε ελάλουν ταύτα, αυτός ο Ιησούς εστάθη εν μέσω αυτών και λέγει προς αυτούς· Ειρήνη υμίν. Εκείνοι δε εκπλαγέντες και έμφοβοι γενόμενοι ενόμιζον ότι έβλεπον πνεύμα. Και είπε προς αυτούς· Διά τι είσθε τεταραγμένοι; και διά τι αναβαίνουσιν εις τας καρδίας σας διαλογισμοί; ίδετε τας χείρας μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ είμαι· ψηλαφήσατέ με και ίδετε, διότι πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα. Και τούτο ειπών, έδειξεν εις αυτούς τας χείρας και τους πόδας. Ενώ δε αυτοί ηπίστουν έτι από της χαράς και εθαύμαζον, είπε προς αυτούς· Έχετε τι φαγώσιμον ενταύθα; Οι δε έδωκαν εις αυτόν μέρος οπτού ιχθύος και από κηρήθραν μέλιτος. Και λαβών ενώπιον αυτών έφαγεν». (Λουκ. 24:36-43). Κάθε φορά που διαβάζω αυτούς τους στίχους, αισθάνομαι να ζηλεύω τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τους άλλους. Ενώ ο Ιησούς επιτελούσε το έργο Του στην Ιουδαία, ήταν πάντοτε μαζί με τους μαθητές Του μέρα-νύχτα και, αφού αναστήθηκε, τους φρόντιζε όπως ακριβώς και πριν και εμφανίστηκε ενώπιόν τους, τους εξέθεσε τις γραφές και τους έκανε διδασκαλίες. Ο Πέτρος και οι άλλοι ήταν τυχεροί που είχαν επιλεγεί από τον Κύριο να γίνουν μαθητές Του και μπορούσαν να ακούνε τις διδασκαλίες του Κυρίου Ιησού με τα ίδια τους τα αυτιά – ήταν πολύ ευλογημένοι! Στη συνέχεια, διάβασα τον λόγο του Θεού και κατάλαβα ότι πίσω ουσιαστικά από την εμφάνιση του Κυρίου Ιησού στον άνθρωπο μετά την ανάστασή Του ήταν το θέλημά Του και ότι αυτή η πράξη εμπεριείχε ακόμη περισσότερο την παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού. Μπόρεσα πραγματικά να καταλάβω ότι η εμφάνιση του Κυρίου Ιησού στον άνθρωπο μετά την ανάστασή Του είχε πραγματικά σπουδαίο νόημα!

Ο λόγος του Θεού λέει: «Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Κύριος Ιησούς μετά την ανάστασή Του ήταν να επιτρέψει σε όλους να Τον δουν, να επιβεβαιώσει πως Αυτός υπάρχει και να επιβεβαιώσει το γεγονός της ανάστασής Του. Επιπλέον, αυτό επανέφερε τη σχέση Του με τους ανθρώπους στα επίπεδα που ήταν όταν Αυτός εργαζόταν στη σάρκα, όταν ήταν ο Χριστός που μπορούσαν να δουν και ν’ αγγίξουν. Με τον τρόπο αυτόν, ένα από τα αποτελέσματα είναι πως οι άνθρωποι δεν είχαν καμία αμφιβολία πως ο Κύριος Ιησούς είχε αναστηθεί από τους νεκρούς αφού είχε καρφωθεί στον σταυρό, όπως και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για το έργο του Κυρίου Ιησού για τη λύτρωση της ανθρωπότητας. Ένα άλλο αποτέλεσμα είναι πως το γεγονός ότι ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε στους ανθρώπους μετά την ανάστασή Του και τους επέτρεψε να Τον δουν και να Τον αγγίξουν εδραίωσε σταθερά την ανθρωπότητα στην Εποχή της Χάριτος. Από εκεί και πέρα, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στην προηγούμενη εποχή, την Εποχή του Νόμου, λόγω της “εξαφάνισης” ή της “αναχώρηση” του Κυρίου Ιησού, αλλά θα συνέχιζαν προς τα εμπρός, ακολουθώντας τις διδαχές του Κυρίου Ιησού και το έργο που Αυτός είχε εκτελέσει. Κατά συνέπεια, άνοιξε επίσημα μια νέα φάση στο έργο της Εποχής της Χάριτος, ενώ, από εκεί και έπειτα, οι άνθρωποι που βρίσκονταν υπό τον νόμο, εξήλθαν επίσημα από τον νόμο και εισήλθαν σε μια νέα περίοδο, με μια νέα αρχή. Αυτές είναι το πολλαπλό νόημα της εμφάνισης του Κυρίου Ιησού στην ανθρωπότητα μετά την ανάσταση». («Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ'»).

Αφού διάβασα τον λόγο του Θεού, κατάλαβα τελικά ότι υπήρχαν δύο νοήματα πίσω από την εμφάνιση του Κυρίου Ιησού στον άνθρωπο 40 ημέρες μετά την ανάστασή Του. Το ένα ήταν ότι ήλθε να πει στον άνθρωπο ότι ο Θεός είχε τερματίσει την Εποχή του Νόμου και είχε ξεκινήσει την Εποχή της Χάριτος και θα οδηγούσε την ανθρωπότητα στη νέα εποχή. Το άλλο νόημα ήταν ότι ο Θεός το έπραξε αυτό για να μπορέσουν οι άνθρωποι να επιβεβαιώσουν ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός, ενισχύοντας έτσι την πίστη τους στον Θεό.

1. Ο Κύριος Ιησούς αναστήθηκε και εμφανίστηκε στους ανθρώπους για να τους οδηγήσει στη νέα εποχή και να τους εδραιώσει σταθερά στην Εποχή της Χάριτος

Ο Κύριος Ιησούς εγκαινίασε την Εποχή της Χάριτος και τερμάτισε την Εποχή του Νόμου. Εξέφρασε την οδό της μετάνοιας με το «Μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 4:17), και εκτέλεσε πολλά θαύματα, όπως να θεραπεύει αρρώστους, να εκδιώκει δαιμόνια, να κάνει τους χωλούς να περπατούν και τους τυφλούς να βλέπουν και ούτω καθεξής, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να απολαμβάνουν την άφθονη χάρη που προέρχονταν από τον Θεό. Όμως οι άνθρωποι εκείνης της εποχής δεν γνώριζαν το έργο του Θεού και δεν κατανοούσαν πραγματικά ότι ο Ιησούς ήταν η ενσάρκωση του Θεού. Όταν ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε, οι άνθρωποι απλώς αγνοούσαν ότι αυτό σήμαινε ότι ο Θεός είχε ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης κι έτσι περιέπεσαν στην αρνητικότητα και την αδυναμία. Οι άνθρωποι άρχισαν να αμφιβάλλουν για την ταυτότητα του Κυρίου Ιησού, και κάποιοι μάλιστα επέστρεψαν στον ναό και άρχισαν να τηρούν τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να κινδυνεύουν να καταδικασθούν σε θάνατο από τον νόμο για τις αμαρτίες τους και το έργο που επιτέλεσε ο Κύριος Ιησούς για να λυτρώσει την ανθρωπότητα παρέμενε ημιτελές. Ο Κύριος Ιησούς εξέτασε ενδελεχώς τα εσώψυχα του ανθρώπου και κατανόησε απόλυτα τις ανάγκες και τις αδυναμίες του. Ως εκ τούτου, μετά την ανάστασή Του, εμφανίστηκε και μίλησε πρώτα στους μαθητές Του, ήλθε σε πραγματική επαφή μαζί τους και τους επέτρεψε να δουν ότι είχε όντως επιστρέψει από τους νεκρούς και ότι είχε ολοκληρώσει το έργο Του να λυτρώσει την ανθρωπότητα και είχε ξεκινήσει τη νέα εποχή. Στη συνέχεια, η ανθρωπότητα άφησε πίσω τον νόμο και εισήλθε σε μια νέα εποχή – την Εποχή της Χάριτος. Υπό την καθοδήγηση του έργου και του λόγου του Κυρίου Ιησού, οι άνθρωποι άρχισαν να κάνουν πράξη τις διδασκαλίες Του, έφεραν τον σταυρό και ακολούθησαν τον Κύριο και τη διδασκαλία Του που έλεγε: «Υπάγετε εις όλον τον κόσμον και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσιν». (Μάρκ. 16:15). Έτσι, άρχισαν να διαδίδουν το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών και να γίνονται μάρτυρες του ονόματος του Κυρίου Ιησού, ώστε όλοι οι άνθρωποι να το αποδεχτούν και να επιτύχουν τη σωτηρία Του. Σήμερα, το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού έχει επεκταθεί σε όλο τον κόσμο και αυτό οφείλεται εξ ολοκλήρου στην εμφάνιση του Ιησού στον άνθρωπο αφού επέστρεψε από τους νεκρούς. Από αυτό, μπορούμε να δούμε πόσο σημαντική ήταν η εμφάνισή Του στον άνθρωπο μετά την ανάστασή Του!

2. Η εμφάνιση του Κυρίου Ιησού στους ανθρώπους μετά την ανάστασή Του τους έδωσε τη δυνατότητα να επιβεβαιώσουν ότι ήταν η ενσάρκωση του ίδιου του Θεού, ενισχύοντας έτσι την πίστη τους σ’ Αυτόν

Ο λόγος του Θεού λέει: «Κατά το διάστημα που ο Κύριος Ιησούς εργάστηκε στη σάρκα, οι περισσότεροι από τους ακόλουθούς Του δεν μπορούσαν να επαληθεύσουν πλήρως την ταυτότητά Του και τα όσα είπε. Όταν ανέβηκε στον σταυρό, οι ακόλουθοί Του διατηρούσαν μια στάση προσμονής˙από τη στιγμή που καρφώθηκε στον σταυρό έως ότου ενταφιάστηκε, οι άνθρωποι διατηρούσαν μια στάση απογοήτευσης προς Αυτόν. Κατά το διάστημα αυτό, οι άνθρωποι είχαν ήδη περάσει, στις καρδιές τους, από την αμφιβολία στην άρνηση των πραγμάτων που είχε πει ο Κύριος Ιησούς κατά τον χρόνο Του στη σάρκα. Επιπλέον, όταν εξήλθε από τον τάφο και εμφανίστηκε στον έναν μετά τον άλλον στους ανθρώπους, η πλειοψηφία των ανθρώπων που Τον είχαν δει με τα ίδια τους τα μάτια ή είχαν ακούσει τα νέα της ανάστασής Του, έκαναν σταδιακή στροφή από την άρνηση στον σκεπτικισμό. Μόνο αφότου ο Κύριος Ιησούς ζήτησε από τον Θωμά να αγγίξει το πλευρό Του με το χέρι του και μόνο αφότου ο Κύριος Ιησούς έκοψε το ψωμί και το έφαγε μπροστά στο πλήθος μετά την ανάστασή Του και, κατόπιν, έφαγε ψητό ψάρι μπροστά τους, δέχτηκαν αυτοί πραγματικά το γεγονός πως ο Κύριος Ιησούς είναι ο Χριστός στη σάρκα. Θα μπορούσατε να πείτε πως ήταν λες και το πνευματικό αυτό σώμα με σάρκα και οστά, που στεκόταν τότε ενώπιον εκείνων των ανθρώπων, αφύπνιζε τον καθένα τους από κάποιο όνειρο: Ο Υιός του ανθρώπου που στεκόταν μπροστά τους ήταν Εκείνος που υπήρχε από αμνημονεύτων χρόνων. Είχε μορφή, σάρκα και οστά, και είχε ήδη ζήσει και φάει με την ανθρωπότητα για μεγάλο διάστημα... Τη στιγμή εκείνη, οι άνθρωποι αισθάνθηκαν πως η ύπαρξή Του ήταν τόσο αληθινή, τόσο υπέροχη· ήταν επίσης τόσο περιχαρείς και ευτυχισμένοι και, ταυτόχρονα, κατακλυσμένοι από συναισθήματα. Επιπλέον, η επανεμφάνισή Του επέτρεψε στους ανθρώπους να δουν πραγματικά την ταπεινότητά Του και να νιώσουν την εγγύτητά Του, τη λαχτάρα Του και την προσήλωσή Του στην ανθρωπότητα. Η σύντομη αυτή επανασύνδεση, έκανε τους ανθρώπους που είδαν τον Κύριο Ιησού να νιώσουν σαν να είχε περάσει μια ζωή. Οι χαμένες, μπερδεμένες, φοβισμένες, ανήσυχες, γεμάτες λαχτάρα και μουδιασμένες τους καρδιές βρήκαν παρηγοριά. Δεν είχαν πια αμφιβολίες και δεν ήταν πια απογοητευμένοι, γιατί ένιωθαν πως πλέον υπήρχε ελπίδα και κάτι στο οποίο μπορούσαν να στηριχτούν. Ο Υιός του ανθρώπου που στεκόταν μπροστά τους θα τους υποστήριζε για όλη την αιωνιότητα, θα ήταν ο ισχυρός τους πύργος και το παντοτινό τους καταφύγιο». («Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ'»).

Ο λόγος του Θεού αποσαφηνίζει ένα ακόμη νόημα της εμφάνισης του Κυρίου Ιησού στον άνθρωπο μετά την ανάστασή Του. Ο Κύριος Ιησούς ενσαρκώθηκε μεταξύ των ανθρώπων και επιτέλεσε το έργο Του επί τριάμισι χρόνια και πολλοί αποδέχτηκαν τη σωτηρία Του και ακολούθησαν τον Κύριο. Οι περισσότεροι, ωστόσο, δεν κατανόησαν αληθινά ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός και ο ίδιος ο Θεός. Επομένως, όταν ο Κύριος Ιησούς επρόκειτο να σταυρωθεί, παρακολουθούσαν τα γεγονότα να εκτυλίσσονται και άρχισαν να αμφιβάλλουν βαθιά μέσα στην καρδιά τους και αναρωτιόνταν: είναι αληθινά ο Κύριος Ιησούς Θεός; Εάν είναι ο Χριστός και ο ίδιος ο Θεός, τότε πώς θα μπορούσε να συλληφθεί από τις ρωμαϊκές αρχές, να Τον ραβδίζουν και να Τον χλευάζουν οι στρατιώτες και στη συνέχεια να σταυρωθεί; Ιδιαίτερα όταν ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε, ένιωσαν απολύτως απογοητευμένοι μαζί Του και αρνήθηκαν ότι ήταν η ενσάρκωση του ίδιου του Θεού και απαρνήθηκαν τα λόγια που είχε εκφράσει, πιστεύοντας αντ' αυτού ότι ο Ιησούς θα πεθάνει ακριβώς όπως ένας συνηθισμένος άνθρωπος και ότι δεν θα μπορούσε επ’ ουδενί να επιβιώσει. Ο Κύριος Ιησούς ήξερε ότι οι άνθρωποι είχαν πολύ μικρή πίστη, ότι δεν γνώριζαν τον Κύριο και ότι ακόμη περισσότεροι άνθρωποι θα γίνονταν αδύναμοι και θα λυπούνταν επειδή είχε σταυρωθεί. Επομένως, όταν ο Κύριος Ιησούς επέστρεψε από τους νεκρούς, ήλθε σε επαφή με τους μαθητές Του και τους μίλησε, εξέθεσε τις γραφές και επικοινώνησε μαζί τους, έφαγε μαζί τους και επέτρεψε στον Θωμά να αγγίξει τα χέρια και την πλευρά Του και ούτω καθεξής. Από τα λόγια και τις πράξεις του Κυρίου Ιησού μετά την ανάστασή Του, οι μαθητές Του επιβεβαίωσαν ότι ο Ιησούς είχε πραγματικά αναστηθεί και έμαθαν ότι ήταν ο ίδιος Κύριος που είχε φάει, κατοικήσει και μοιραστεί τη ζωή μαζί τους στο παρελθόν, ότι ήταν ο ίδιος Κύριος που τους είχε κηρύξει, τους είχε φροντίσει και τους είχε καθοδηγήσει, που τους αγαπούσε με τον ίδιο τρόπο όπως και προηγουμένως, ότι τους φρόντιζε και δεν τους είχε εγκαταλείψει και ότι ήταν εκεί μαζί τους. Ο Κύριος Ιησούς ήταν η ενσάρκωση του ίδιου του Θεού, ο παντοτινός, το αιώνιο στήριγμα του ανθρώπου, το ισχυρό προπύργιο και το καταφύγιό του. Αν και ο Κύριος Ιησούς είχε σταυρωθεί, ήταν ο φύλακας των κλειδιών για τη μετά θάνατον ζωή και είχε τη δύναμη να επιστρέψει στη ζωή, γιατί ήταν ο ίδιος ο μοναδικός Θεός … Στη συνέχεια, οι άνθρωποι δεν αισθάνονταν πλέον χαμένοι ή μπερδεμένοι και δεν αμφέβαλλαν πια για τον Κύριο Ιησού αλλά, αντίθετα, μπορούσαν να πιστεύουν και να βασίζονται στον Ιησού από τα βάθη της καρδιάς τους. Αυτό οφείλετο εξ ολοκλήρου στο ότι ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε στους μαθητές Του και μίλησε μαζί τους αφού επέστρεψε από τους νεκρούς.

Από τα δύο αυτά νοήματα που αποδίδονται στην εμφάνιση του Κυρίου Ιησού στον άνθρωπο μετά την ανάστασή Του, διαπίστωσα τελικά ότι είχε αφυπνίσει τις καρδιές των ανθρώπων με τον τρόπο που είχε εμφανιστεί σ’ αυτούς, αλλά και ότι μας επέτρεψε να βιώσουμε τη φροντίδα και την αγάπη του Θεού για μας. Αυτού του είδους η φροντίδα και η αγάπη δεν είναι απλώς ένα είδος θρύλου – είναι γεγονός. Από αυτό μπορούμε επίσης να αντιληφθούμε ότι ο Θεός μάς βλέπει ως συγγενείς Του. Ήταν πάντοτε μαζί με τον άνθρωπο και δεν μας εγκατέλειψε ποτέ, γιατί ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για να μας κερδίσει και ελπίζει ότι θα ακούμε τον λόγο Του, θα Τον υπακούμε και θα Τον προσκυνούμε απόλυτα και θα είμαστε σε σύμπνοια μαζί Του. Επομένως, είτε ο Κύριος Ιησούς επιτελούσε τα έργα Του και μιλούσε ενσαρκωμένος, είτε εμφανιζόταν στον άνθρωπο στην πνευματική Του μορφή μετά την ανάστασή Του, πάντοτε νοιάζονταν για την ανθρωπότητα και τον ενδιέφεραν ιδιαίτερα όσοι Τον ακολουθούσαν. Αυτό συνέβαινε επειδή ο άνθρωπος δεν έχει την ικανότητα να νικήσει την αμαρτία και, χωρίς την καθοδήγηση του Θεού και τα εφόδια της αλήθειας, ο άνθρωπος δεν έχει κανέναν τρόπο να αποτινάξει τη διαφθορά του και να επιτύχει την αληθινή σωτηρία του Θεού. Μέσα στις παρανοήσεις μας, πιστεύουμε ότι ο Θεός μάς εγκατέλειψε αφού ολοκλήρωσε το έργο της λύτρωσης και ότι δεν μας έδωσε πλέον καμία προσοχή μετά από αυτό. Όμως η αλήθεια δεν είναι όπως τη φανταζόμαστε. Ο Κύριος Ιησούς ολοκλήρωσε το έργο Του για να λυτρώσει την ανθρωπότητα, αλλά δεν εγκατέλειψε τον άνθρωπο. Εξακολουθεί να είναι με τον άνθρωπο, ακριβώς όπως ήταν και πριν, φροντίζοντας για μας, προσφέροντάς μας και καθοδηγώντας μας. Ο Κύριος Ιησούς είναι η βοήθεια και το στήριγμά μας στην ανάγκη και, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο εμφανίζεται σε μας, θα είναι πάντοτε μαζί μας! Αυτό ακριβώς λέει κι ο λόγος του Θεού: «Παρόλο που ο Κύριος Ιησούς είχε αναστηθεί, η καρδιά και το έργο Του δεν είχαν αφήσει την ανθρωπότητα. Με την εμφάνισή Του, είπε στους ανθρώπους πως σε όποια μορφή κι αν Αυτός υπήρχε, θα συνόδευε τους ανθρώπους, θα βάδιζε μαζί τους και θα ήταν μαζί τους παντού και πάντα. Επιπλέον, παντού και πάντα, θα παρείχε στην ανθρωπότητα και θα την καθοδηγούσε, θα τους επέτρεπε να Τον βλέπουν και να Τον αγγίζουν, και θα φρόντιζε να μη νιώσουν ποτέ ξανά αβοήθητοι. Ο Κύριος Ιησούς ήθελε να μάθουν οι άνθρωποι και το εξής: Οι ζωές τους σ’ αυτόν τον κόσμο δεν είναι μόνες τους. Η ανθρωπότητα έχει τη φροντίδα του Θεού και ο Θεός είναι μαζί της˙ οι άνθρωποι μπορούν πάντοτε να στηρίζονται στον Θεό και Αυτός είναι η οικογένεια του κάθε ακόλουθού Του. Με στήριγμα τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα νιώθει πια μόνη ή αβοήθητη, ενώ εκείνοι που Τον δέχονται ως προσφορά περί αμαρτίας τους, δεν θα είναι πια δέσμιοι της αμαρτίας». («Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ'»).

Στην ουσία, όποιος από εμάς πιστεύει στον Κύριο Ιησού μπορεί να δει ότι, στον δρόμο της πίστης στον Θεό, όποτε συναντάμε πειρασμούς όπως χρήμα, φήμη ή τύχη, ο Κύριος μάς προστατεύει και μας επιτρέπει να τους αποφεύγουμε και να τους νικάμε. Κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε εμπόδια και αποτυχίες, ο Κύριος μάς καθοδηγεί με τον λόγο Του, μας δίνει πίστη και δύναμη, επιτρέποντάς μας να είμαστε ισχυροί. Όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες στη ζωή μας, ο Κύριος είναι πάντα η βοήθειά μας στην ανάγκη, ανοίγοντας δρόμους για μας. Όταν μας τυχαίνουν δοκιμασίες και βιώνουμε ταλαιπωρίες, ο λόγος του Κυρίου μάς φωτίζει και μας καθοδηγεί, επιτρέποντάς μας να κατανοήσουμε το θέλημα του Θεού και να νιώσουμε ειρήνη και χαρά στο πνεύμα μας … Μπορούμε πραγματικά να αισθανθούμε ότι ο Θεός είναι δίπλα μας, καθοδηγώντας μας και συνοδεύοντάς μας κάθε μέρα, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να κατανοήσουμε την αλήθεια και να καταλάβουμε το θέλημά Του …

Είμαι πολύ συγκινημένος με την αγάπη του Κυρίου και καταλαβαίνω πλέον καλύτερα γιατί ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε στον άνθρωπο 40 ημέρες μετά την ανάστασή Του, τρώγοντας παρουσία των μαθητών Του, εκθέτοντας τις γραφές και επικοινωνώντας μαζί τους, θέτοντάς τους πολλές απαιτήσεις, και ούτω καθεξής. Το κάθε τι που έλεγε ή έπραττε ο Κύριος Ιησούς έβριθε μεγάλης προσοχής και σκέψης και όλες οι πράξεις και τα λόγια Του είχαν εξαιρετικά νοήματα. Διαβάζοντας τον λόγο του Θεού, κατανοώ πλέον βαθύτερα την εμφάνιση του Ιησού στον άνθρωπο μετά την ανάστασή Του. Δόξα τω Θεώ!

Προτεινόμενα:

Η ανάσταση του Χριστού: Ποια είναι η αληθινή σημασία του Πάσχα;

Ο λόγος του Ιησού στους μαθητές Του μετά την ανάστασή Του (1)