Η ανάσταση του Λαζάρου από τον Κύριο Ιησού είναι καταγεγραμμένη στη Βίβλο ως εξής: «Λέγει προς αυτόν η αδελφή του αποθανόντος η Μάρθα· Κύριε, όζει ήδη· διότι είναι τεσσάρων ημερών. Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Δεν σοι είπον ότι εάν πιστεύσης, θέλεις ιδεί την δόξαν του Θεού; Εσήκωσαν λοιπόν τον λίθον, όπου έκειτο ο αποθανών. Ο δε Ιησούς, υψώσας τους οφθαλμούς άνω, είπε· Πάτερ, ευχαριστώ σοι ότι μου ήκουσας. Και εγώ εγνώριζον ότι πάντοτε μου ακούεις· αλλά διά τον όχλον τον περιεστώτα είπον τούτο, διά να πιστεύσωσιν ότι συ με απέστειλας. Και ταύτα ειπών, μετά φωνής μεγάλης εκραύγασε· Λάζαρε, ελθέ έξω. Και εξήλθεν ο τεθνηκώς, δεδεμένος τους πόδας και τας χείρας με τα σάβανα, και το πρόσωπον αυτού ήτο περιδεδεμένον με σουδάριον. Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς· Λύσατε αυτόν και αφήσατε να υπάγη» (Ιωάν. 11:39-44). Κάθε φορά που διαβάζουμε αυτήν την ιστορία, αισθανόμαστε την παντοδυναμία και τη θαυμασιότητα του Θεού, και βλέπουμε πόση εξουσία και δύναμη έχουν τα λόγια Του: με μια λέξη, έφερε τον νεκρό πίσω στη ζωή. Όμως, ο Θεός δεν το έκανε αυτό απλώς για να μας δείξει τη μεγάλη δύναμή Του, οπότε ποια ήταν η πρόθεση που Εκείνος ήθελε να μεταφέρει σε εμάς μέσω του θαύματος της ανάστασης του Λαζάρου από τον Κύριο Ιησού; Και ποια έμπνευση κερδίζουμε εμείς από αυτό;

Η ανάσταση του Λαζάρου αποδεικνύει πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο ίδιος ο Θεός

Ο λόγος του Θεού λέει το εξής: «Το ότι ο Κύριος Ιησούς έκανε κάτι τέτοιο, ήταν εξαιρετικά σημαντικό εκείνη την εποχή. Επειδή ο Θεός είχε ενσαρκωθεί, οι άνθρωποι μπορούσαν να δουν μόνο τη φυσική εμφάνισή Του, την πρακτική πλευρά Του και την ασήμαντη πλευρά Του. Ακόμα κι αν κάποιοι άνθρωποι έβλεπαν και κατανοούσαν λίγο από τον χαρακτήρα Του ή κάποιες από τις δυνάμεις που Αυτός έμοιαζε να έχει, κανείς δε γνώριζε από πού ήλθε ο Κύριος Ιησούς, ποια ήταν πραγματικά η ουσία Του και τι άλλο μπορούσε πραγματικά να κάνει. Όλα αυτά ήταν άγνωστα στην ανθρωπότητα. Υπερβολικά πολλοί άνθρωποι ήθελαν αποδείξεις γι’ αυτό το πράγμα και ήθελαν να μάθουν την αλήθεια. Μπορούσε ο Θεός να κάνει κάτι για να αποδείξει την ίδια Του την ταυτότητα; Για τον Θεό, αυτό ήταν παιχνιδάκι· ήταν πανεύκολο. Μπορούσε να κάνει κάτι οπουδήποτε, οποτεδήποτε, για να αποδείξει την ταυτότητα και την ουσία Του, ωστόσο ο Θεός έκανε τα πράγματα με τον δικό Του τρόπο —με σχέδιο και με βήματα. Δεν ενεργούσε αδιακρίτως, αντιθέτως έψαχνε την κατάλληλη στιγμή και την κατάλληλη ευκαιρία για να κάνει κάτι που θα επέτρεπε στον άνθρωπο να δει, κάτι που ήταν πραγματικά εμποτισμένο με νόημα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, Εκείνος αποδείκνυε την εξουσία και την ταυτότητά Του. Οπότε, μπορούσε η ανάσταση του Λαζάρου να αποδείξει την ταυτότητα του Κυρίου Ιησού; Ας εξετάσουμε αυτή τη Γραφική περικοπή: “Και ταύτα ειπών, μετά φωνής μεγάλης εκραύγασε· Λάζαρε, ελθέ έξω. Και εξήλθεν ο τεθνηκώς. […]” Όταν το έκανε αυτό ο Κύριος Ιησούς, είπε μονάχα ένα πράγμα: “Λάζαρε, ελθέ έξω”. Τότε ο Λάζαρος εξήλθε από τον τάφο του· αυτό επετεύχθη χάρη σε μόνο μια κουβέντα από το στόμα του Κυρίου. […]το θαύμα αυτό ήταν η πιο φυσιολογική, μικρούτσικη επίδειξη της εξουσίας του Δημιουργού. Αυτή είναι η εξουσία και η ικανότητα του Θεού. Ο Θεός έχει την εξουσία να κάνει κάποιον να πεθάνει, να κάνει την ψυχή του να αφήσει το σώμα του και να επιστρέψει στον Άδη ή όπου πρέπει να πάει. Το πότε πεθαίνει κάποιος και το πού πηγαίνει μετά θάνατον, καθορίζονται από τον Θεό. Μπορεί να τα κάνει αυτά οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Δεν περιορίζεται από ανθρώπους, γεγονότα, αντικείμενα ή από τον χώρο και τον τόπο. Αν Αυτός θέλει να το κάνει, μπορεί να το κάνει, επειδή τα πάντα και όλα τα ζωντανά όντα βρίσκονται υπό τη διακυβέρνησή Του, και τα πάντα πολλαπλασιάζονται, υπάρχουν και χάνονται μέσω του λόγου Του και της εξουσίας Του. Μπορεί να αναστήσει κάποιον νεκρό κι αυτό είναι επίσης κάτι που μπορεί να κάνει οποτεδήποτε, οπουδήποτε. Αυτή είναι η εξουσία που μόνο ο Δημιουργός κατέχει» (Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄). Από τα λόγια του Θεού, μπορούμε να δούμε πως, όταν ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε και εργάστηκε ενσαρκωμένος ως ο Υιός του ανθρώπου, οι Ιουδαίοι εκείνου του καιρού είδαν πως ο Κύριος Ιησούς έμοιαζε ακριβώς όπως ένας κανονικός άνθρωπος. Δεν ήξεραν ποιος ήταν, μόνο πως ήταν ο γιος ενός ξυλουργού, πως είχε γονείς, αδελφούς και αδελφές, και πως ήταν ένας κανονικός άνθρωπος. Όμως ακούγοντάς Τον να κηρύττει, πολλοί έφθασαν στο σημείο να αισθανθούν πως τα λόγια του Κυρίου Ιησού περιείχαν εξουσία και δύναμη και πως ήταν λόγια που κανένα ανθρώπινο ον δεν θα μπορούσε να πει. Τα κηρύγματά Του μπόρεσαν να λύσουν τις πρακτικές δυσκολίες των ανθρώπων και έδειξαν στους ανθρώπους το μονοπάτι που έπρεπε να πραγματώσουν, όπως οι διδασκαλίες πως οι άνθρωποι πρέπει να αγαπούν τον Θεό με όλη την καρδιά και με όλη τη διάνοια και με όλη τη δύναμή τους, πως πρέπει να αγαπούν τους πλησίον τους όπως τους εαυτούς τους, να συγχωρούν τους άλλους στον αιώνα τον άπαντα, να αγαπούν τους εχθρούς τους, και ούτω καθεξής. Δεν είχαν ποτέ πριν ακούσει κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό, πολλοί κυριεύθηκαν από περιέργεια και έκαναν εικασίες για το ποιος ακριβώς ήταν ο Κύριος Ιησούς. Κανείς δεν γνώριζε την ταυτότητά Του ούτε την ουσία Του, και έτσι κάποιοι μαθητές Τον αποκαλούσαν «δάσκαλο», και κάποιοι είπαν πως ήταν «ο μεγαλύτερος από τους προφήτες». Όταν ο Κύριος Ιησούς εκτέλεσε το θαύμα της επαναφοράς του Λαζάρου πίσω στη ζωή, τότε πολλοί έγιναν μάρτυρες της δύναμης και της εξουσίας του Θεού, και βεβαιώθηκαν από τα βάθη της καρδιάς τους πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Μεσσίας τον οποίο προσδοκούσαν, και πως ο Κύριος Ιησούς ήταν Χριστός, όπως είναι καταγεγραμμένο στη Βίβλο: «Πολλοί λοιπόν εκ των Ιουδαίων, οίτινες είχον ελθεί εις την Μαρίαν και είδον όσα έκαμεν ο Ιησούς, επίστευσαν εις αυτόν» (Ιωάν. 11:45). Επίσης, από το θαύμα της ανάστασης του Λαζάρου μπορούμε να δούμε πως μόνο ο Θεός έχει τον έλεγχο των κλειδιών του Άδη. Κανένα κακό πνεύμα, ούτε ο Σατανάς, ούτε κάποιος λακές στον Άδη έχει τον έλεγχο τού πότε γεννιόμαστε και πότε πεθαίνουμε εμείς οι άνθρωποι —αυτό εναπόκειται μόνο στον Θεό, και η μοίρα όλων μας είναι στα χέρια Του. Παρόλο που εξωτερικά ο Κύριος Ιησούς εμφανιζόταν κανονικός και φυσιολογικός και είχε την κανονική ανθρώπινη φύση, ωστόσο κατείχε την απόλυτη θεϊκή φύση και ήταν η ενσάρκωση του Πνεύματος του Θεού. Ο Κύριος Ιησούς εξέφρασε πολλές αλήθειες, δίδαξε τους ανθρώπους να εξομολογούνται και να μετανοούν, και εκτέλεσε κάποια θαύματα. Τάισε πέντε χιλιάδες ανθρώπους με πέντε καρβέλια ψωμί και δύο ψάρια, έκανε τον χωλό να περπατήσει και τον τυφλό να δει και, ακόμη περισσότερο, έφερε τον νεκρό πίσω στη ζωή. Όλα αυτά ήταν μια δήλωση της μοναδικής εξουσίας και δύναμης του Κυρίου Ιησού, και ήταν μια δήλωση της ταυτότητας και του κύρους του Κυρίου Ιησού ως Κυρίου της δημιουργίας. Μέσω του θαύματος της έγερσης του Λαζάρου από τους νεκρούς, ο Κύριος Ιησούς έκανε τους ανθρώπους εκείνου του καιρού να γνωρίσουν πως Εκείνος ήταν Χριστός και πως ήταν ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός.

Γνωρίζοντας τη διάθεση του Θεού μέσω της ανάστασης του Λαζάρου

Ο λόγος του Θεού λέει: «Ο Θεός δεν κάνει τίποτα άνευ νοήματος. Μια ανάσταση του Λαζάρου επαρκεί για να επιδείξει την εξουσία του Θεού· επαρκεί για να αποδείξει την ταυτότητα του Κυρίου Ιησού. Γι’ αυτό δεν επανέλαβε τέτοιου είδους θαύμα ο Κύριος Ιησούς. Ο Θεός ενεργεί βάσει των δικών Του αρχών. Στη γλώσσα των ανθρώπων, θα λέγαμε πως ο Θεός είναι επιμελής με το σοβαρό έργο. Με άλλα λόγια, όταν ο Θεός κάνει πράγματα, δεν παρεκκλίνει από τον σκοπό του έργου Του. Γνωρίζει ποιο έργο θέλει να εκτελέσει σ’ αυτό το στάδιο, τι θέλει να επιτύχει και θα εργαστεί αυστηρώς βάσει του σχεδίου Του. Αν ένας διεφθαρμένος άνθρωπος είχε αυτού του είδους την ικανότητα, θα σκεφτόταν απλώς τρόπους να αποκαλύψει την ικανότητά του, ώστε οι άλλοι να μάθουν πόσο εντυπωσιακός είναι, ώστε να γονατίσουν σ’ αυτόν, ώστε να τους ελέγχει και να τους ρημάξει. Αυτό είναι το κακό που προέρχεται απ’ τον Σατανά και ονομάζεται διαφθορά. Ο Θεός δεν έχει τέτοια διάθεση, ούτε και τέτοια ουσία. Ο σκοπός Του όταν κάνει πράγματα, δεν είναι να κάνει φιγούρα, αλλά να προσφέρει στην ανθρωπότητα περισσότερη αποκάλυψη και καθοδήγηση· γι’ αυτό οι άνθρωποι βλέπουν πολύ λίγα παραδείγματα τέτοιου τύπου στη Βίβλο. Αυτό δε σημαίνει πως οι ικανότητες του Κυρίου Ιησού ήταν περιορισμένες ή πως δεν μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο. Απλώς, ο Θεός δεν ήθελε να το κάνει, γιατί η ανάσταση του Λαζάρου από τον Κύριο Ιησού είχε ιδιαίτερα πρακτική σημασία και γιατί το πρωταρχικό έργο της ενσάρκωσης του Θεού δεν ήταν να κάνει θαύματα, δεν ήταν να αναστήσει νεκρούς, αλλά ήταν το έργο της λύτρωσης για την ανθρωπότητα. Έτσι, μεγάλο μέρος του έργου που ολοκλήρωσε ο Κύριος Ιησούς ήταν το να διδάσκει τους ανθρώπους, να τους φροντίζει και να τους βοηθά, ενώ τα πράγματα όπως η ανάσταση του Λαζάρου ήταν απλώς μικρά τμήματα της διακονίας που έφερε εις πέρας ο Κύριος Ιησούς» (Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄).

Όλα όσα κάνει ο Θεός έχουν νόημα, και έχουν γίνει για να μας καθοδηγήσουν να καταλάβουμε την αλήθεια και να κατανοήσουμε το θέλημα του Θεού, έτσι ώστε το έργο του Θεού να επιτύχει ακόμη καλύτερα αποτελέσματα. Για παράδειγμα, το θαύμα της ανάστασης του Λαζάρου μάς κάνει ικανούς να καταλάβουμε πως ο Κύριος Ιησούς κατείχε μοναδική εξουσία και δύναμη, πως είχε τον έλεγχο των κλειδιών του Άδη, εξουσίαζε τη ζωή και τον θάνατο των ανθρώπων και ήταν ο Κυρίαρχος όλων των πραγμάτων. Αλλά οι πράξεις του Θεού έχουν ηθική, ακολουθούν ένα σχέδιο και γίνονται σε στάδια. Αφού εκτέλεσε αυτό το θαύμα, ο Θεός συνέχισε το έργο του να λυτρώσει την ανθρωπότητα σύμφωνα με το σχέδιο διαχείρισής Του. Από αυτό, μπορούμε να δούμε πως η διάθεση και η ουσία του Θεού είναι τόσο απίστευτα ταπεινές και άξιες αγάπης. Δεν υπάρχει ούτε ίχνος αλαζονείας, έπαρσης ή επίδειξης σε ό,τι αφορά τον Θεό. Αντίθετα, Εκείνος εκτελεί σταθερά το έργο Του της σωτηρίας της ανθρωπότητας μέσα στην αφάνεια. Εμείς όμως, τα ανθρώπινα όντα, δεν είμαστε έτσι. Επιδεικνύουμε κάθε μικρό ταλέντο που έχουμε και καυχιόμαστε μπροστά στους άλλους για να αποδείξουμε πως εμείς είμαστε καλύτεροι από τους άλλους ανθρώπους, και έτσι να κερδίσουμε την υψηλή εκτίμηση και έγκρισή τους. Για παράδειγμα, όταν έχουμε το χάρισμα να θεραπεύουμε τους αρρώστους και να εξορκίζουμε τους δαίμονες, παρόλο που μπορεί να λέμε πως εργαζόμαστε για τον Κύριο, απλώς κάνουμε φιγούρα με την πρώτη ευκαιρία έτσι ώστε οι άλλοι άνθρωποι να μπορέσουν να δουν πως δεν είμαστε σαν όλους τους άλλους, και έτσι να τους κάνουμε να μας θαυμάσουν και να μας εκτιμήσουν, και παίρνουμε τη θέση του Θεού στην καρδιά τους χωρίς αυτοί να το συνειδητοποιούν. Όταν σπουδάζουμε κάποιο επάγγελμα ή για γνώση και δρέπουμε κάποια αποτελέσματα μέσα στην εκκλησία, γινόμαστε τόσο αυτάρεσκοι, γινόμαστε αλαζόνες και επηρμένοι, και ασυναίσθητα καυχιόμαστε μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές. Δεν σκεφτόμαστε με ποιον τρόπο πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την καρδιά μας για να πληρώσουμε ένα αντίτιμο ή πώς να εκπληρώσουμε την υπηρεσία που ο Κύριος έχει εμπιστευθεί σε εμάς για να ευαρεστήσουμε τον Κύριο. Αυτά είναι απλώς δυο παραδείγματα. Η ουσία μας ως διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος είναι αλαζονική και επηρμένη, και επιδεικνυόμαστε με την πρώτη ευκαιρία όταν έχουμε ένα μικρό ταλέντο. Στην πραγματικότητα, τα ταλέντα μας και το επίπεδό μας μάς έχουν δοθεί από τον Θεό, και η ικανότητά μας να εκτελέσουμε ένα καθήκον, να εργαστούμε και να επιτύχουμε κάποια αποτελέσματα εξαρτώνται όλα από την καθοδήγηση του έργου του Αγίου Πνεύματος. Το ανθρώπινο γένος δεν έχει τίποτε για να κομπάζει, και ωστόσο σφετεριζόμαστε τη δόξα του Θεού —δεν έχουμε πραγματικά καμία λογική!

Μέσω του θαύματος της ανάστασης του Λαζάρου, ο Θεός μάς κάνει ικανούς να γνωρίσουμε πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός, πως ήταν ο ίδιος ο Θεός, και μας κάνει ικανούς να έχουμε αληθινή πίστη στον Κύριο και να ακολουθήσουμε τον Κύριο Ιησού με πάσα ειλικρίνεια. Συγχρόνως, φθάνουμε στο σημείο να γνωρίσουμε την ταπεινή και κρυφή διάθεση του Θεού, και συνειδητοποιούμε πως όποια ικανότητα ή χάρισμα ή επίτευξη αποτελεσμάτων από το έργο μας κι αν έχουμε, όλα εξαρτώνται από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Πρέπει να μιμούμαστε τον Χριστό και, ανεξάρτητα με το τι κάνουμε, να το κάνουμε αφανώς, να αποδεχόμαστε τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού και να εφαρμόζουμε όλες τις προσπάθειές μας μόνο ενώπιον του Θεού και να μην επιδεικνύουμε τους εαυτούς μας μπροστά σε άλλους ανθρώπους, γιατί μόνο εκτελώντας το θέλημά Του θα κερδίσουμε την ευλογία και την αποδοχή του Θεού.

Από τη Σεν Γουέι, Κίνα