Το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά, όπως καταγράφει και η Παλαιά Διαθήκη: «Εγώ, εγώ είμαι ο Ιεχωβά· και εκτός εμού σωτήρ δεν υπάρχει» (Ησ. 43:11). «Τούτο θέλει είσθαι το όνομά μου εις τον αιώνα και τούτο το μνημόσυνόν μου εις γενεάς γενεών» (Έξ. 3:15). Ωστόσο, η Καινή Διαθήκη αναφέρει: «Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός χθές και σήμερον και εις τους αιώνας» (Εβρ. 13:8). «Και δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν» (Πράξ. 4:12). Από αυτούς τους στίχους, διαφαίνεται ότι τόσο ο Ιεχωβά όσο και ο Ιησούς είναι ονόματα του Θεού. Ο Θεός καλείται Ιεχωβά στην Παλαιά Διαθήκη, ονομάζεται όμως Ιησούς στην Καινή Διαθήκη. Γιατί αλλάζει το όνομα του Θεού; Ποια είναι η σημασία των ονομάτων Του; Ας διερευνήσουμε μαζί αυτήν την πτυχή της αλήθειας.

Διάβασα κάποτε ένα χωρίο σε ένα βιβλίο, χάρη στο οποίο κατανόησα κάπως την έννοια του ονόματος Ιεχωβά. Το χωρίο αναφέρει: «“Ιεχωβά” είναι το όνομα που πήρα κατά τη διάρκεια του έργου Μου στο Ισραήλ, και σημαίνει ο Θεός των Ισραηλιτών (ο εκλεκτός λαός του Θεού) ο οποίος μπορεί να λυπηθεί τον άνθρωπο, να καταραστεί τον άνθρωπο και να καθοδηγήσει τη ζωή του ανθρώπου. Σημαίνει τον Θεό που κατέχει μεγάλη δύναμη και είναι γεμάτος σοφία. […] Δηλαδή, μόνο ο Ιεχωβά είναι ο Θεός του εκλεκτού λαού του Ισραήλ, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, ο Θεός του Ιακώβ, ο Θεός του Μωυσή κι ο Θεός όλου του λαού του Ισραήλ. Επομένως, την τρέχουσα εποχή, όλοι οι Ισραηλίτες, εκτός των Ιουδαίων, λατρεύουν τον Ιεχωβά. Κάνουν θυσίες σ’ Αυτόν στο θυσιαστήριο και Τον υπηρετούν φορώντας ιμάτια ιερέων στον ναό. Αυτό που ελπίζουν είναι η επανεμφάνιση του Ιεχωβά. […] Το όνομα Ιεχωβά είναι ένα συγκεκριμένο όνομα για τον λαό του Ισραήλ που έζησε κάτω από τον νόμο. Σε κάθε εποχή και σε κάθε στάδιο του έργου, το όνομά Μου δεν είναι αβάσιμο, αλλά έχει αντιπροσωπευτική σημασία: Κάθε όνομα αντιπροσωπεύει μία εποχή. Το «Ιεχωβά» αντιπροσωπεύει την Εποχή του Νόμου και είναι τιμητικό για τον Θεό που λατρεύτηκε από τον λαό του Ισραήλ» (Ο Σωτήρας έχει ήδη επιστρέψει πάνω σ’ ένα «λευκό σύννεφο»).

Στην Εποχή του Νόμου, ο Θεός πήρε το όνομα Ιεχωβά με βάση το έργο Του όσον αφορά τη θέσπιση των νόμων και τη διάθεση που εξέφραζε. Ο Θεός ξεκίνησε το έργο της Εποχής του Νόμου με το όνομα Ιεχωβά. Θέσπισε τους νόμους και τις εντολές μέσω του Μωυσή και οδήγησε επισήμως τη ζωή της αναδυόμενης ανθρωπότητας στη γη. Απαιτούσε από τους ανθρώπους να τηρούν αυστηρά τους νόμους και να μάθουν να Τον λατρεύουν και να Τον τιμούν ως μέγα. Ευλογίες και χάρη θα ακολουθούσαν όποιον υποστήριζε τον νόμο. Όποιος παραβίαζε τον νόμο, θα λιθοβολείτο μέχρι θανάτου ή θα καιγόταν στο ουράνιο πυρ. Το όνομα Ιεχωβά αντιπροσωπεύει αυτό που εξέφραζε ο Θεός στην ανθρωπότητα εκείνη την εποχή: μια διάθεση μεγαλοπρέπειας, οργής, κατάρας και ελέους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Ισραηλίτες που ζούσαν υπό τον νόμο τον τηρούσαν αυστηρά και θεωρούσαν άγιο το όνομα του Ιεχωβά. Όλοι λάτρευαν τον Ιεχωβά Θεό, προσεύχονταν σε Αυτόν, Τον επαινούσαν και Του προσέφεραν θυσίες στον βωμό. Ζούσαν υπό την καθοδήγηση του Ιεχωβά για μερικές χιλιάδες χρόνια, έως ότου τελείωσε το έργο της Εποχής του Νόμου.

Τότε γιατί το όνομα του Θεού έγινε Ιησούς την Εποχή της Χάριτος; Ποια είναι η έννοια του ονόματος Ιησούς; Όσον αφορά τα ερωτήματα αυτά, ένα απόσπασμα στο βιβλίο αναφέρει σαφώς: «Ο “Ιησούς” είναι ο Εμμανουήλ και σημαίνει την προσφορά περί αμαρτίας που είναι γεμάτη αγάπη, γεμάτη συμπόνια και λυτρώνει τον άνθρωπο. Εκείνος έκανε το έργο της Εποχής της Χάριτος κι αντιπροσωπεύει την Εποχή της Χάριτος και μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο ένα μέρος του σχεδίου διαχείρισης. […] Μόνο ο Ιησούς είναι ο Λυτρωτής της ανθρωπότητας. Είναι η προσφορά περί αμαρτίας που λύτρωσε την ανθρωπότητα από την αμαρτία. Δηλαδή, το όνομα του Ιησού ήρθε από την Εποχή της Χάριτος και υπήρχε εξαιτίας του έργου της λύτρωσης στην Εποχή της Χάριτος. Το όνομα του Ιησού υπήρξε για να επιτρέψει στους ανθρώπους της Εποχής της Χάριτος να ξαναγεννηθούν και να σωθούν, κι είναι ένα συγκεκριμένο όνομα για τη λύτρωση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Έτσι, το όνομα Ιησούς αντιπροσωπεύει το έργο της λύτρωσης και υποδηλώνει την Εποχή της Χάριτος» (Ο Σωτήρας έχει ήδη επιστρέψει πάνω σ’ ένα «λευκό σύννεφο»).

Στο τέλος της Εποχής του Νόμου, επειδή η ανθρωπότητα γινόταν όλο και πιο διεφθαρμένη και αμαρτωλή, ήταν αδύνατο να συνεχίσει να τηρεί τον νόμο. Ως αποτέλεσμα, βρίσκονταν υπό διαρκή κίνδυνο να τιμωρηθεί για παραβίαση του νόμου. Επομένως, για να σώσει την ανθρωπότητα, ο Θεός ενσαρκώθηκε προσωπικά στη γη για να επιτελέσει το έργο της λύτρωσης. Ξεκίνησε την Εποχή της Χάριτος με το όνομα του Ιησού και ολοκλήρωσε την Εποχή του Νόμου, φέρνοντας στην ανθρωπότητα πλούσια και άφθονη χάρη, εκφράζοντας μια διάθεση ελέους και αγάπης και λυτρώνοντας την ανθρωπότητα από την αμαρτία. Το νόημα του ονόματος Ιησού είναι: γεμάτος αγάπη, γεμάτος έλεος και προσφορά περί αμαρτίας που μπορεί να λυτρώσει την ανθρωπότητα. Έτσι, την Εποχή της Χάριτος, εφόσον προσευχόμασταν, εξομολογούμασταν και μετανοούσαμε στο όνομα του Κυρίου, τότε οι ασθένειές μας θεραπεύονταν και οι αμαρτίες μας συγχωρούνταν, και αφού είχαμε αποδεχθεί το όνομα του Κυρίου Ιησού, μπορούσαμε να νιώσουμε την παρουσία του Κυρίου, να αισθανθούμε ειρήνη και χαρά στο πνεύμα μας και να απολαύσουμε την άφθονη χάρη και τις ευλογίες του Θεού. Το όνομα Ιησούς προσιδιάζει στην Εποχή της Χάριτος. Αντιπροσωπεύει το έργο του Θεού και τη διάθεση που εξέφραζε κατά την Εποχή της Χάριτος.

Μόνον εξετάζοντας τα δύο προηγούμενα στάδια του έργου του Θεού, συνειδητοποιούμε ότι επιτελεί διαφορετικό έργο στις διάφορες εποχές σύμφωνα με τις ανάγκες της ανθρωπότητας και ότι το όνομα που υιοθετεί σε κάθε εποχή έχει τη δική του αντιπροσωπευτική σημασία —αντιπροσωπεύοντας τόσο το έργο Του όσο και τη διάθεση που εκφράζει κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής. Ο Θεός ξεκινά μια νέα εποχή και αλλάζει την εποχή με το όνομά Του. Δηλαδή, κάθε φορά που αλλάζει η εποχή και όταν αλλάζει το έργο Του, ο Θεός θα αλλάξει το όνομά Του. Γι’ αυτό το όνομα του Θεού άλλαξε την Εποχή της Χάριτος. Σε αυτό το σημείο, μερικοί αδελφοί και αδελφές μπορεί να θέσουν το εξής ερώτημα: «Αφού το όνομα του Θεού αλλάζει, γιατί αναφέρεται στη Βίβλο ότι: “Τούτο θέλει είσθαι το όνομά μου εις τον αιώνα και τούτο το μνημόσυνόν μου εις γενεάς γενεών”;»

Υπάρχουν κάποια λόγια στο βιβλίο που μας δίνουν σαφώς την απάντηση στο ερώτημα αυτό: «Κάποιοι λένε ότι ο Θεός είναι αμετάβλητος. Αυτό είναι σωστό, αλλά αναφέρεται στην αμεταβλητότητα της διάθεσης του Θεού και της ουσίας Του. Οι αλλαγές στο όνομα και στο έργο Του δεν αποδεικνύουν ότι η ουσία Του έχει αλλάξει· με άλλα λόγια, ο Θεός θα είναι πάντα ο Θεός, και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Εάν λες ότι το έργο του Θεού είναι αμετάβλητο, τότε θα ήταν σε θέση να ολοκληρώσει το σχέδιο διαχείρισής Του που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη; Γνωρίζεις μόνο ότι ο Θεός είναι αιώνια αμετάβλητος, αλλά γνωρίζεις ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός; Εάν το έργο του Θεού είναι αμετάβλητο, τότε θα μπορούσε Εκείνος να έχει καθοδηγήσει την ανθρωπότητα καθ’ όλη τη διαδρομή έως σήμερα; Εάν ο Θεός είναι αμετάβλητος, τότε για ποιον λόγο έχει ήδη επιτελέσει το έργο δύο εποχών; Το έργο Του δεν παύει ποτέ να προχωράει προς τα εμπρός, δηλαδή η διάθεσή Του αποκαλύπτεται σταδιακά στον άνθρωπο, και αυτό που αποκαλύπτεται είναι η έμφυτη διάθεσή Του. Στην αρχή, η διάθεση του Θεού ήταν κρυμμένη από τον άνθρωπο, Εκείνος ποτέ δεν αποκάλυψε ανοιχτά τη διάθεσή Του στον άνθρωπο και ο άνθρωπος απλώς δεν γνώριζε γι’ Αυτόν. Εξαιτίας αυτού, χρησιμοποιεί το έργο Του για να αποκαλύψει σταδιακά τη διάθεσή Του στον άνθρωπο, αλλά το να εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν σημαίνει ότι η διάθεση του Θεού αλλάζει ανά εποχή. Δεν αληθεύει ότι η διάθεση του Θεού αλλάζει διαρκώς επειδή το θέλημά Του αλλάζει συνεχώς. Αντιθέτως, επειδή οι εποχές του έργου Του είναι διαφορετικές, ο Θεός παίρνει όλη την έμφυτη διάθεσή Του και, βήμα προς βήμα, την αποκαλύπτει στον άνθρωπο, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να Τον γνωρίσει. Αλλά αυτό δεν αποδεικνύει σε καμία περίπτωση ότι ο Θεός δεν έχει αρχικά ιδιαίτερη διάθεση ή ότι η διάθεσή Του έχει αλλάξει σταδιακά με το πέρασμα των εποχών —μια τέτοια κατανόηση θα ήταν εσφαλμένη. Ο Θεός αποκαλύπτει στον άνθρωπο την έμφυτη και ιδιαίτερη διάθεσή Του —αυτό που Αυτός είναι— σύμφωνα με το πέρασμα των εποχών· το έργο μίας μόνο εποχής δεν μπορεί να εκφράσει ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Συνεπώς, η φράση “ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός” αναφέρεται στο έργο Του και η φράση “ο Θεός είναι αμετάβλητος” αναφέρεται σε αυτό που ο Θεός έχει και είναι εγγενώς. Όπως και να ’χει, δεν μπορείς να βασίσεις το έργο έξι χιλιάδων ετών σε ένα μόνο σημείο ούτε να το περιορίσεις με νεκρές λέξεις. Αυτή είναι η ανοησία του ανθρώπου. Ο Θεός δεν είναι τόσο απλός όσο φαντάζεται ο άνθρωπος και το έργο Του δεν μπορεί να μένει στάσιμο σε μία μόνο εποχή. Το όνομα Ιεχωβά, παραδείγματος χάριν, δεν μπορεί να πρεσβεύει αιωνίως το όνομα του Θεού. Ο Θεός μπορεί να επιτελεί το έργο Του και υπό το όνομα του Ιησού. Αυτό είναι ένα σημάδι ότι το έργο του Θεού κινείται πάντα προς τα εμπρός» (Το όραμα του έργου του Θεού (3)).

Αυτά τα λόγια μάς ενημερώνουν ότι οι όροι «εις τον αιώνα» και «εις γενεάς γενεών» στη Βίβλο αναφέρονται στη διάθεση και την ουσία του Θεού και όχι στο όνομά Του. Τα ονόματα του Θεού προκύπτουν βάσει του σχεδίου διαχείρισής Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας: ο Θεός επιτέλεσε το έργο Του την εποχή του Νόμου με το όνομα Ιεχωβά και ξεκίνησε το έργο της Εποχής της Χάριτος με το όνομα Ιησούς. Όμως, ανεξάρτητα από το πώς αλλάζει η εποχή και πώς αλλάζει το όνομα του Θεού, η ουσία Του δεν θα αλλάξει ποτέ και ο Θεός θα είναι πάντοτε Θεός, κάτι το οποίο είναι πέρα από κάθε αμφιβολία. Τον καιρό εκείνο που ο Κύριος Ιησούς ενσαρκώθηκε για να επιτελέσει το έργο Του, οι Φαρισαίοι επέμειναν πεισματικά στα λόγια «μόνον ο Ιεχωβά είναι Θεός, δεν υπάρχει Σωτήρας εκτός του Ιεχωβά», επειδή δεν αναγνώρισαν ότι ο Ιησούς ήταν ο πολυαναμενόμενος Μεσσίας τους. Δεν αναζήτησαν καθόλου την αλήθεια που εξέφραζε ο Κύριος Ιησούς αλλά, αντίθετα, αντιστάθηκαν μανιασμένα και Τον καταδίκασαν, και μάλιστα συνωμότησαν με τη ρωμαϊκή κυβέρνηση για να Τον σταυρώσουν, διαπράττοντας έτσι μια τερατώδη αμαρτία. Ως αποτέλεσμα αυτού, υπέστησαν την κατάρα του Θεού, με αποτέλεσμα περίπου 2.000 χρόνια εθνικής υποταγής στο Ισραήλ. Αξίζει πράγματι να αναλογιστεί κανείς σε βάθος την αποτυχία τους! Η Βίβλος λέει: «Ουχί του γράμματος, αλλά του πνεύματος· διότι το γράμμα θανατόνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί» (2Κορ. 3:6). Εάν λοιπόν δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε σωστά τις Γραφές, αλλά απλώς κατανοούμε το κυριολεκτικό τους νόημα, εάν όσοι πιστεύουν στον Ιεχωβά υποστηρίζουν το όνομά Του για πάντα και όσοι πιστεύουν στον Κύριο Ιησού υποστηρίζουν το όνομα Ιησούς για πάντα, και δεν κατανοούμε τη σημασία τού ότι ο Θεός χρησιμοποιεί το όνομά Του για να αλλάξει την εποχή, θα κάνουμε το ίδιο λάθος με τους Φαρισαίους —περιορίζοντας τον εαυτό μας στο παλαιό έργο του Θεού, καταδικάζοντας τυφλά το νέο έργο Του και έτσι χάνοντας το νέο έργο Του και καταλήγοντας απλώς μετά να μετανιώνουμε.

Τώρα είναι οι έσχατες ημέρες, αλλά και η βασική στιγμή να υποδεχθούμε την άφιξη του Κυρίου. Ο Κύριος Ιησούς προφήτευσε ότι θα έλθει και πάλι, άρα ο Κύριος θα εξακολουθεί να ονομάζεται Ιησούς όταν επιστρέψει; Το Βιβλίο της Αποκάλυψης προφητεύει: «Όστις νικά, θέλω κάμει αυτόν στύλον εν τω ναώ του Θεού μου, και δεν θέλει εξέλθει πλέον έξω, και θέλω γράψει επ’ αυτόν το όνομα του Θεού μου και το όνομα της πόλεως του Θεού μου, της νέας Ιερουσαλήμ, ήτις καταβαίνει εκ του ουρανού από του Θεού μου, και το όνομά μου το νέον» (Αποκ. 3:12). Αυτός ο στίχος αναφέρει σαφώς ότι ο Θεός θα έχει νέο όνομα, ένα νέο όνομα που σίγουρα δεν θα έχει υιοθετηθεί ποτέ πριν, γι’ αυτό και ονομάζεται νέο όνομα. Άρα, το όνομα του Θεού θα αλλάξει όταν επιστρέψει και δεν θα είναι πλέον Ιησούς; Η Αποκάλυψη 1:8 αναφέρει: «Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, λέγει ο Κύριος, ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, ο παντοκράτωρ». Και η Αποκάλυψη 11:16-17 λέει: «Και οι εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι, οι καθήμενοι ενώπιον του Θεού επί τους θρόνους αυτών, έπεσαν κατά πρόσωπον αυτών και προσεκύνησαν τον Θεόν, λέγοντες· Ευχαριστούμέν σοι, Κύριε Θεέ παντοκράτωρ, ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, διότι έλαβες την δύναμίν σου την μεγάλην και εβασίλευσας». Εκτός από αυτούς τους στίχους, στην Αποκάλυψη, υπάρχουν πολλοί ακόμη στίχοι που αναφέρουν το όνομα «ο Παντοδύναμος». Σύμφωνα με αυτές τις προφητείες, είναι πολύ πιθανόν ο Κύριος να ονομάζεται Παντοδύναμος όταν επιστρέψει. Όταν το όνομα του Θεού αλλάξει για μία ακόμη φορά, ποια προσέγγιση πρέπει να υιοθετήσουμε ως προς το νέο όνομά Του και πώς πρέπει να υποδεχθούμε την επιστροφή του Κυρίου;

Από τον Ζου Γίνουο

Προτεινόμενα:

Γνωρίζεις την σπουδαιότητα του ονόματος «Ιησούς»;