Όταν ο Κύριος Ιησούς επιτέλεσε το έργο Του, είπε πολλά λόγια στους ανθρώπους εκείνης της εποχής. Ορισμένα από αυτά είναι πολύ σαφή. Για παράδειγμα, ο Κύριος Ιησούς συχνά έλεγε: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω […]». Μερικά είναι έμμεσα, όπως ακριβώς αυτό που είπε ο Κύριος Ιησούς στον Φίλιππο: «Εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί» (Ιωάν. 14:10). Αλλά αυτό που πραγματικά με εντυπωσίασε ήταν οι παραβολές που είπε ο Κύριος Ιησούς, όπως η παραβολή για το δίχτυ, η παραβολή του ποιμένα που αναζητούσε το χαμένο πρόβατο, η παραβολή ενός κακού δούλου που απαιτούσε πληρωμή από έναν οφειλέτη, η παραβολή της επιστροφής του ασώτου υιού, η παραβολή του γαμήλιου συμποσίου, η παραβολή της συκιάς, και ούτω καθεξής. Εξετάζοντας αυτές τις παραβολές, δεν θα μπορούσα παρά να σκεφτώ: Γιατί ο Κύριος Ιησούς είπε αυτές τις παραβολές κατά την επιτέλεση του έργου Του; Ποια ήταν η κρυμμένη βούλησή Του πίσω από αυτές;

Με αυτά τα ερωτήματα, συνέχισα να προσεύχομαι προς τον Κύριο αναζητώντας τη διαφώτιση Του. Μια μέρα, όταν μελετούσα τη Βίβλο, διάβασα αυτά τα εδάφια: «Και προσελθόντες οι μαθηταί, είπον προς αυτόν· Διά τι λαλείς προς αυτούς διά παραβολών; Ο δε αποκριθείς είπε προς αυτούς· Διότι εις εσάς εδόθη να γνωρίσητε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, εις εκείνους όμως δεν εδόθη. Διότι όστις έχει, έτι θέλει δοθή εις αυτόν και θέλει περισσευθή· όστις όμως δεν έχει, και ό,τι έχει θέλει αφαιρεθή απ’ αυτού. Διά τούτο λαλώ προς αυτούς διά παραβολών, διότι βλέποντες δεν βλέπουσι και ακούοντες δεν ακούουσιν ουδέ νοούσι. Και εκπληρούται επ’ αυτών η προφητεία του Ησαΐου η λέγουσα· Με την ακοήν θέλετε ακούσει και δεν θέλετε εννοήσει, και βλέποντες θέλετε ιδεί και δεν θέλετε καταλάβει· διότι επαχύνθη η καρδία του λαού τούτου, και με τα ώτα βαρέως ήκουσαν και τους οφθαλμούς αυτών έκλεισαν μήποτε ίδωσι με τους οφθαλμούς και ακούσωσι με τα ώτα και νοήσωσι με την καρδίαν και επιστρέψωσι, και ιατρεύσω αυτούς. Υμών δε οι οφθαλμοί είναι μακάριοι, διότι βλέπουσι, και τα ώτα σας, διότι ακούουσιν» (Ματθ. 13:10-16). Καθώς μελετούσα προσεκτικά αυτά τα εδάφια και προσευχόμουν και αναζητούσα μέσα στα λόγια του Κυρίου Ιησού, είχα ελάχιστη κατανόηση των λόγων Του. Διαπίστωσα ότι όταν ο Κύριος Ιησούς επιτελούσε το έργο Του και κήρυττε, υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που έρχονταν να ακούσουν το κήρυγμά Του, αλλά δεν ακολούθησαν όλοι τους αληθινά τον Κύριο και δεν περπάτησαν στην οδό Του, όπως π.χ. οι Φαρισαίοι. Ο σκοπός τους ακούγοντας το κήρυγμα του Κυρίου δεν ήταν να αναζητήσουν την αλήθεια, αλλά να βρουν τρόπους να κατηγορήσουν τον Κύριο Ιησού, να Τον πειράξουν και να Τον παγιδεύσουν. Κάποιοι ακολούθησαν τον Κύριο Ιησού επειδή είδαν ότι είχε κάνει πολλά θαύματα, ότι μπορούσε να απονέμει χάρη και ευλογίες στον άνθρωπο, να θεραπεύει τους άρρωστους και να εκβάλλει δαίμονες. Ο σκοπός τους ήταν να αποκτήσουν περισσότερη χάρη και ευλογίες, όχι να υπακούσουν στην οδό του Κυρίου και να φροντίσουν για το θέλημά Του. Μόνο μερικοί μαθητές ήταν πρόθυμοι να ακολουθήσουν τον Κύριο επειδή αγαπούσαν την αλήθεια και είδαν την εξουσία και την δύναμη στο έργο και το κήρυγμά Του, όπως ο Πέτρος, ο Ιωάννης, ο Ιάκωβος, και ούτω καθεξής. Επομένως, για να κερδίσει αυτούς που πίστευαν πραγματικά στον Θεό και αγαπούσαν την αλήθεια, ο Κύριος Ιησούς χρησιμοποίησε παραβολές για να κηρύξει σε όλους, εκφράζοντας την αλήθεια για να μαρτυρήσει το έργο του Θεού, τη διάθεση του Θεού και για να αποκαλύψει τα μυστήρια της ουράνιας βασιλείας. Όλοι όσοι αγαπούσαν την αλήθεια, αναζητούσαν ενεργά τον Κύριο Ιησού, έτσι έφθασαν στη διαφώτιση και καθοδήγηση από το Άγιο Πνεύμα και κατάλαβαν το νόημα των παραβολών. Ωστόσο, όσοι δεν αγαπούσαν την αλήθεια, αλλά ζητούσαν μόνο χάρη και ευλογίες, δεν αναζητούσαν από μόνοι τους το νόημα των λόγων Του, έτσι δεν κατάλαβαν ποτέ την αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, αυτοί που είχαν αληθινή πίστη στον Θεό και αγαπούσαν την αλήθεια και εκείνοι οι ψευτοπιστοί και άπιστοι που ζητούσαν μόνο χάρη και ευλογίες, χωρίστηκαν και ταξινομήθηκαν ανάλογα με το δικό τους είδος. Αυτό εκπληρώνει αυτό που είπε ο Κύριος Ιησούς: «Ο δε αποκριθείς είπε προς αυτούς· Διότι εις εσάς εδόθη να γνωρίσητε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, εις εκείνους όμως δεν εδόθη. Διότι όστις έχει, έτι θέλει δοθή εις αυτόν και θέλει περισσευθή· όστις όμως δεν έχει, και ό,τι έχει θέλει αφαιρεθή απ’ αυτού» (Ματθ. 13:11-12). Αυτή είναι η πρώτη πτυχή της σημασίας του γιατί ο Κύριος Ιησούς έλεγε παραβολές κατά την επιτέλεση του έργου Του.

Αργότερα, σε έναν ιστότοπο, είδα αυτά τα λόγια: «Η πρώτη είναι η παραβολή του σπορέα. Αυτή είναι μια πραγματικά ενδιαφέρουσα παραβολή· η σπορά είναι κάτι το συνηθισμένο στις ζωές των ανθρώπων. Η δεύτερη είναι η παραβολή των ζιζανίων. Όσο για το τι είναι τα ζιζάνια, κάθε άνθρωπος που έχει ασχοληθεί με καλλιέργειες και κάθε ενήλικας τα γνωρίζει. Η τρίτη είναι η παραβολή του κόκκου του σιναπιού. Όλοι σας γνωρίζετε τι είναι το σινάπι, σωστά; Αν δε γνωρίζετε, μπορείτε να ανατρέξετε στη Βίβλο. Όσο για την τέταρτη, την παραβολή για το προζύμι, οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν πως το προζύμι χρησιμοποιείται στη ζύμωση· είναι κάτι που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στην καθημερινότητά τους. Όλες οι ακόλουθες παραβολές, συμπεριλαμβανομένου της έκτης —της παραβολής του θησαυρού, της έβδομης —της παραβολής του μαργαριταριού και της όγδοης —της παραβολής του διχτυού, είναι βγαλμένες από τις ζωές των ανθρώπων· προέρχονται όλες από τις αληθινές ζωές των ανθρώπων. Τι είδους εικόνα σχηματίζουν οι παραβολές αυτές; Την εικόνα του Θεού να γίνεται κανονικό άτομο και να ζει μαζί με την ανθρωπότητα, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα της κανονικής ζωής, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα των ανθρώπων για να επικοινωνεί με τους ανθρώπους και να τους παρέχει αυτά που χρειάζονται. Όταν ο Θεός ενσαρκώθηκε και έζησε ανάμεσα στην ανθρωπότητα για μεγάλο διάστημα, αφού βίωσε και είδε τους διάφορους τρόπους ζωής των ανθρώπων, οι εμπειρίες αυτές έγιναν το εγχειρίδιό Του για να μετατρέπει τη θεϊκή Του γλώσσα στη γλώσσα των ανθρώπων. Φυσικά, τα πράγματα αυτά που είδε και άκουσε στη ζωή, εμπλούτισαν επίσης την ανθρώπινη εμπειρία του Υιού του ανθρώπου. Όταν ήθελε να κάνει τους ανθρώπους να κατανοήσουν κάποιες αλήθειες, να τους κάνει να κατανοήσουν κάποιο από το θέλημα του Θεού, χρησιμοποιούσε παραβολές παρόμοιες με τις παραπάνω για να μιλήσει στους ανθρώπους για το θέλημα του Θεού και τις απαιτήσεις Του από την ανθρωπότητα. Οι παραβολές αυτές σχετίζονταν όλες με τις ζωές των ανθρώπων· καμιά τους δεν ήταν άσχετη με τις ανθρώπινες ζωές. Όταν ο Κύριος Ιησούς έζησε με την ανθρωπότητα, είδε αγρότες να φροντίζουν τα χωράφια τους και ήξερε τι ήταν τα ζιζάνια και το προζύμι· καταλάβαινε πως στους ανθρώπους αρέσουν οι θησαυροί, έτσι χρησιμοποίησε τις μεταφορές του θησαυρού και του μαργαριταριού». «Αυτό ήταν το πλεονέκτημα της ενσάρκωσης του Θεού: μπορούσε να εκμεταλλευτεί τη γνώση της ανθρωπότητας και να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα των ανθρώπων για να μιλήσει με τους ανθρώπους, να εκφράσει το θέλημά Του. Εξήγησε ή “μετέφρασε” στον άνθρωπο τη βαρυσήμαντη, θεϊκή Του γλώσσα, την οποία οι άνθρωποι δυσκολεύονταν να καταλάβουν, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα των ανθρώπων, τον ανθρώπινο τρόπο. Αυτό βοήθησε τους ανθρώπους να κατανοήσουν το θέλημά Του και να γνωρίσουν αυτό που Αυτός ήθελε να κάνει».

Από αυτά τα λόγια, κατάλαβα ότι ο λόγος που ο Κύριος Ιησούς έλεγε πολλές παραβολές όταν επιτελούσε έργο, ήταν για να επιτρέψει στους μαθητές Του να κατανοήσουν καλύτερα τις προθέσεις του Θεού και τις διαφορετικές απαιτήσεις από τους ανθρώπους, ώστε να Τον λατρεύουν εγκάρδια και με ειλικρίνεια. Στην Εποχή του Νόμου, ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε προφήτες για να μεταφέρει τα λόγια Του στον άνθρωπο, αλλά αυτά τα λόγια ήταν όλα προφητείες και αυτοί που Τον ακολουθούσαν εκείνη την εποχή δεν μπόρεσαν να καταλάβουν αμέσως τη σημασία τους. Ακόμα και σήμερα, εξακολουθούμε να είμαστε ανίκανοι να καταλάβουμε με σαφήνεια πολλές προφητείες των προφητών. Αυτή είναι η αλήθεια. Όταν ο Κύριος Ιησούς ενσαρκώθηκε ως ο Υιός του ανθρώπου για να εργαστεί στη γη και χρησιμοποίησε την ανθρώπινη γλώσσα για να πει στους ανθρώπους τις προθέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού, μπορέσαμε να κατανοήσουμε και να αντιληφθούμε καλύτερα την αλήθεια στα λόγια Του και μας βοήθησε να γνωρίσουμε το έργο και τη διάθεσή Του και να καταλάβουμε όλον τον πόνο και την προσπάθειά Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ακριβώς όπως ο Κύριος Ιησούς χρησιμοποίησε την παραβολή του χαμένου προβάτου για να εκφράσει την αγάπη Του για την ανθρωπότητα - ο Θεός θέλει κάθε άνθρωπο να σωθεί και δεν θέλει κανένα να χαθεί. Εφόσον κάποιος είναι αληθινός πιστός, ακόμα κι αν παίρνει προσωρινά το λανθασμένο μονοπάτι, ο Θεός θα προσπαθήσει να τον σώσει. Ένας τέτοιος σκοπός του Κυρίου Ιησού που μιλάει στην ανθρώπινη γλώσσα για να μας επιτρέψει να κατανοήσουμε καλύτερα τις απαιτήσεις Του, εκπληρώνει τα λόγια της Βίβλου: «διά να πληρωθή το ρηθέν διά του προφήτου, λέγοντος· Θέλω ανοίξει εν παραβολαίς το στόμα μου, θέλω απαγγείλει πράγματα κεκρυμμένα από καταβολής κόσμου» (Ματθ. 13:35). Αυτή είναι η δεύτερη πτυχή της σημασίας του γιατί ο Κύριος Ιησούς έλεγε παραβολές κατά την επιτέλεση του έργου Του.

Συνέχισα να διαβάζω: «Μπορούσε επίσης να κάνει συζητήσεις με τους ανθρώπους από την ανθρώπινη οπτική, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα των ανθρώπων, όπως και να επικοινωνεί με τους ανθρώπους με τρόπο που καταλάβαιναν. Μπορούσε ακόμα και να μιλήσει και να εργαστεί χρησιμοποιώντας τη γλώσσα και τη γνώση των ανθρώπων, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούσαν να νιώσουν την καλοσύνη και την εγγύτητα του Θεού, έτσι ώστε να μπορούσαν να δουν την καρδιά Του». Από αυτά τα λόγια, κατάλαβα ότι όταν ο Κύριος Ιησούς επιτελούσε έργο και κήρυττε, έλεγε τις παραβολές χρησιμοποιώντας την ανθρώπινη γλώσσα, γιατί είναι εύκολο να κατανοηθούν και μπορούσαν να μας επιτρέψουν να νιώσουμε περισσότερο την καλοσύνη και την ομορφιά του Θεού και να μας φέρουν πιο κοντά σε Αυτόν. Θυμηθείτε την Εποχή του Νόμου: Όταν ο Θεός δεν ενσαρκώθηκε για να επιτελέσει το έργο Του, μίλησε στον Μωυσή από την καιόμενη βάτο. Μίλησε στους Ισραηλίτες στο όρος Σινά. Μίλησε στον Ιώβ μέσα από τον άνεμο. Την εποχή εκείνη, όταν οι άνθρωποι άκουσαν τον Θεό να μιλάει, αισθάνθηκαν φόβο και δεν τολμούσαν να Τον αντιμετωπίσουν ή να πλησιάσουν κοντά Του, πολύ λιγότερο, μπορούσαν να κάνουν τις καρδιές τους να σταματήσουν να αναζητούν το νόημα των λόγων Του. Ωστόσο, στην Εποχή της Χάριτος, ο Θεός ενσαρκωμένος χρησιμοποίησε την ανθρώπινη γλώσσα για να επιτελέσει το έργο Του και να κηρύξει, διδάσκοντας στους ανθρώπους να κατανοούν την οδό Του χρησιμοποιώντας παραβολές, που μας επέτρεψαν να αισθανόμαστε ότι ο Θεός δεν είναι πλέον απρόσιτος σε εμάς ή Αυτός που μας προκαλεί δέος και να νιώσουμε το ενδιαφέρον και την καλοσύνη του Θεού προς εμάς, ώστε να μπορέσουμε, πρόσωπο-πρόσωπο, να αναζητήσουμε τις προθέσεις Του, να δεχθούμε το έργο και την καθοδήγησή Του και να κερδίσουμε την λύτρωσή Του. Αυτή είναι η τρίτη πτυχή της σημασίας του γιατί ο Κύριος Ιησούς έλεγε παραβολές κατά την επιτέλεση του έργου Του.

Από το έργο του Θεού μπορούμε να δούμε ότι ο Θεός ενσαρκώθηκε για να εκφράσει την αλήθεια και χρησιμοποίησε την ανθρώπινη γλώσσα για να μιλήσει σ’ εμάς, την ανθρωπότητα, με σκοπό να γνωρίσουμε πιο εύκολα τις προθέσεις και τις απαιτήσεις Του και να κατανοήσουμε και να κάνουμε πράξη την αλήθεια. Έτσι, μπορούμε να αποτινάξουμε τη διεφθαρμένη διάθεση, να καθαριστούμε και να αλλάξουμε, και να γίνουμε αυτοί που γνωρίζουν τον Θεό, υπακούν τον Θεό και λατρεύουν τον Θεό. Δόξα τω θεώ. Όλη η Δόξα ας ανήκει στον Θεό!

Από τον Ζιγιόνγκ, Κίνα

Προτεινόμενα:

Οι Παραβολές του Κυρίου Ιησού

Η παραβολή του απολωλότος προβάτου