Το λυτρωτικό έργο του Κυρίου Ιησού έχει εξαπλωθεί ως τα πέρατα της γης, έχει φτάσει σε κάθε σπίτι και αναφέρεται σε κάθε νοικοκυριό, ενώ η ανθρωπότητα έχει επιζήσει μέχρι σήμερα χάρη στη λύτρωση του Κυρίου Ιησού. Υπάρχουν πολλοί αδελφοί και αδελφές που υποστηρίζουν την άποψη ότι «εάν σωθούμε μία φορά, έχουμε σωθεί για πάντα», με τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν» (Ρωμ. 10:10). Σκέφτονται: εφόσον ο Κύριος Ιησούς μάς λύτρωσε μέσω της σταύρωσης, έχουμε ήδη συγχωρεθεί για όλες τις αμαρτίες μας και έχουμε σωθεί από την πίστη μας, και εάν σωθούμε μία φορά, έχουμε σωθεί για πάντα, και εφόσον αντέξουμε μέχρι το τέλος, θα αρπαχθούμε άμεσα στην ουράνια βασιλεία όταν επιστρέψει ο Κύριος. Ωστόσο, μερικοί άλλοι αδελφοί και αδελφές δεν μπορούν παρά να το αμφισβητήσουν: «Είναι πραγματικά τόσο εύκολο να σωθούμε; Μπορούμε να επιτύχουμε τη σωτηρία και να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών μέσω της πίστης και μόνο;»

Αξίζει να αναλογιστούμε και να διερευνήσουμε τα παραπάνω ερωτήματα, γιατί το ζήτημα αυτό συνδέεται άμεσα με το σημαντικό θέμα τού κατά πόσο θα μπορέσουμε να εισέλθουμε ή όχι στη βασιλεία των ουρανών. Καταρχάς, ας εξετάσουμε το εξής: «Έχει κάποια βάση στον λόγο του Θεού το ρητό “εάν σωθούμε μία φορά, έχουμε σωθεί για πάντα”; Είπε τέτοια λόγια ο Κύριος Ιησούς; Αποκάλυψε ή έδωσε μαρτυρία για αυτά τα λόγια το Άγιο Πνεύμα;» Αν η απάντηση είναι σε όλα όχι, αποδεικνύεται ότι το ρητό αυτό είναι προϊόν των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών του ανθρώπου και δεν μπορεί να σταθεί. Ακόμη και αν πνευματικές αυθεντίες και αναλυτές της Βίβλου αποδέχονται το εν λόγω ρητό, αυτό αντιπροσωπεύει απλώς τις απόψεις τους, και όχι το πώς αισθάνεται ο Θεός. Πρέπει να καταλάβουμε ότι μόνον ο Κύριος Ιησούς είναι ο βασιλιάς της βασιλείας των ουρανών και έχει τον τελευταίο λόγο όσον αφορά τις προϋποθέσεις βάσει των οποίων θα εισέλθουμε σ’ αυτήν. Άρα, αν θέλουμε να κερδίσουμε τη σωτηρία και να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών, πρέπει να έχουμε τον λόγο του Κυρίου Ιησού ως αρχή και βάση μας. Εάν δεν επικεντρωθούμε στον λόγο του Θεού, αλλά ζούμε με τις δικές μας αντιλήψεις και αυταπάτες και προσκολληθούμε σε αυτά τα αβάσιμα λόγια, τότε η πίστη μας στον Θεό θα καταλήξει τελικά σε αποτυχία.

Η αληθινή έννοια της σωτηρίας

Για να διευκρινίσουμε κάπως αυτό το ζήτημα, πρέπει πρώτα να συναναστραφούμε σχετικά με το τι σημαίνει να σωθεί κανείς. Το κεφάλαιο 2, στίχος 32, στο βιβλίο του Ιωήλ στη Βίβλο λέει: «Και πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή». Όλοι γνωρίζουμε ότι κατά την Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης, ο Ιεχωβά Θεός εξέδωσε 613 νόμους και εντολές μέσω του Μωυσή και τους χρησιμοποίησε για να θέσει όρια στον λαό του Ισραήλ. Οι άνθρωποι πίστευαν ότι εφόσον τηρούν αυτούς τους νόμους και δεν καταδικάζονται, τότε θα σωθούν. Όμως στο τέλος της Εποχής του Νόμου, επειδή η ανθρωπότητα διαφθείρονταν όλο και βαθύτερα από τον Σατανά και έχανε τον σεβασμό της για τον Θεό, έπαψαν να τηρούν τους νόμους και διέπρατταν όλο και περισσότερα αμαρτήματα. Δεν υπήρχε πλέον καμία προσφορά περί αμαρτίας που θα μπορούσαν να κάνουν για να εξιλεωθούν επαρκώς από τις αμαρτίες τους κι έτσι αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο να καταδικαστούν και να οδηγηθούν στον θάνατο από αυτούς τους νόμους. Ο Θεός δεν άντεχε να βλέπει την ανθρωπότητα, την οποία είχε δημιουργήσει με τα ίδια Του τα χέρια, να καταστρέφεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Έτσι λοιπόν, ο ίδιος ο Θεός ενσαρκώθηκε και σταυρώθηκε για την ανθρωπότητα, εκτελώντας το έργο της λύτρωσης και λυτρώνοντας έτσι χωρίς αντάλλαγμα την ανθρωπότητα από τους νόμους. Στη συνέχεια, εφόσον οι άνθρωποι προσεύχονταν, εξομολογούνταν και μετανοούσαν στο όνομα του Κυρίου, τότε οι αμαρτίες τους συγχωρούνταν και δεν υπόκειντο πλέον στην καταδίκη και την τιμωρία των νόμων. Ούτε ο Θεός θεωρούσε πλέον τον άνθρωπο αμαρτωλό και, συνεπώς, όσοι ζούσαν βάσει των νόμων, σώζονταν από Αυτόν. Η «σωτηρία» εδώ αναφέρεται στη μη καταδίκη τους από τους νόμους.

Μπορούμε να καταλάβουμε από την παραπάνω συναναστροφή ότι, στην Εποχή του Νόμου, οι άνθρωποι σώζονταν όσο τηρούσαν τους νόμους του Ιεχωβά Θεού. Στην Εποχή της Χάριτος, εφόσον οι άνθρωποι εμπιστεύονταν τον Κύριο Ιησού, ομολογούσαν τις αμαρτίες τους και μετανοούσαν σ’ Αυτόν, επίσης σώζονταν. Όμως, αυτή η «σωτηρία» σημαίνει μόνο ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες μας και δεν θα καταδικαστούμε ή δεν θα οδηγηθούμε στον θάνατο από τους νόμους, δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι ακολουθούμε τον δρόμο του Θεού και έχουμε αποβάλει κάθε αμαρτία, πολύ περισσότερο μάλιστα δεν σημαίνει ότι αφού σωθήκαμε μία φορά, έχουμε σωθεί για πάντα. Ο Κύριος Ιησούς δεν είπε ποτέ ότι όλοι όσοι έχουν σωθεί και συγχωρεθεί μπορούν να εισέλθουν στο ουράνιο βασίλειο. Εάν εξετάσουμε το πώς πιστεύουμε στον Κύριο Ιησού, έχουμε κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά μας -μπορεί να είμαστε ανεκτικοί και υπομονετικοί προς τους άλλους, να θυσιαζόμαστε και να προσφέρουμε, ακόμη και να παραμερίζουμε τις κοσμικές εμπλοκές, να υποφέρουμε κακουχίες και να τρέχουμε παντού και να ξοδεύουμε τον εαυτό μας-, εκείνο όμως που είναι αναμφισβήτητο είναι ότι εξακολουθούμε να διαπράττουμε αμαρτίες παρά τη θέλησή μας, αδυνατούμε να κάνουμε πράξη τον λόγο του Κυρίου και δεν έχουμε ακόμη ξεφύγει από τη δουλεία και τον έλεγχο της αμαρτίας. Για παράδειγμα, για να μας θαυμάζουν και να μας εκτιμούν οι άλλοι, συχνά μιλάμε για το πώς υποφέρουμε για τον Κύριο μπροστά τους, εξυμνώντας έτσι και καταθέτοντας μαρτυρία για τον εαυτό μαςˑ για να επιτύχουμε τους δικούς μας σκοπούς, συχνά λέμε άθελά μας ψέματα και εξαπατούμε τους ανθρώπουςˑ για να προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας, αποποιούμαστε τις ευθύνες μας και τις μεταθέτουμε σε άλλουςˑ για να εξασφαλίσουμε τη θέση μας, μπορεί να διαμορφώσουμε τη δική μας φατρία και να αποκλείσουμε και να καταπιέσουμε όσους διαφωνούν. Κατ’ όνομα πιστεύουμε στον Θεό, όμως δεν έχουμε θέση για τον Θεό στην καρδιά μας, ούτε αναζητούμε την αλήθεια στα πάντα, αλλά, αντίθετα, λατρεύουμε τους πάστορες και τους πρεσβύτερους. Όταν συναντάμε δοκιμασίες και ταλαιπωρίες, φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές, κατηγορούμε τον Θεό και Τον παρεξηγούμε, μερικές φορές μάλιστα μπορεί ακόμη και να Τον προδώσουμε, όταν γίνουμε παθητικοί έως κάποιο βαθμό. Υπάρχουν πολλοί αδελφοί και αδελφές που είναι ίδιοι με τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τα εγκόσμια, ακολουθώντας κακές τάσεις και απολαμβάνοντας τις χαρές της αμαρτίας κλπ. Οι άνθρωποι όπως εμείς, που είμαστε γεμάτοι βρωμιά και διαφθορά, ανεξάρτητα από το πόσες φορές θα συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας, δεν είμαστε κατάλληλοι να εισέλθουμε στην ιερή βασιλεία του Θεού. Αυτό συμβαίνει επειδή η Βίβλος λέει: «θέλετε λοιπόν είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ» (Λευ. 11:45). «Τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον» (Εβρ. 12:14). Η ουσία του Θεού είναι άγια. Ο Θεός φρουρεί την πύλη προς τη βασιλεία των ουρανών. Οι ακάθαρτοι και οι διεφθαρμένοι δεν θα επιτραπεί από τον Θεό να εισέλθουν στη βασιλεία Του αλλά, αντίθετα, θα λάβουν τη δίκαιη τιμωρία Του επειδή συνεχίζουν να αμαρτάνουν. Όπως λέει και η Βίβλος: «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών, αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους» (Εβρ. 10:26-27).

Πώς μπορεί κανείς να σωθεί αιώνια και να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών

Μέχρι αυτό το σημείο, πολλοί αδελφοί και αδελφές μπορεί να αισθάνονται μπερδεμένοι, οπότε θα πουν: «Ο Κύριος Ιησούς πέθανε στον σταυρό για μας. Αν και εξακολουθούμε να αμαρτάνουμε, οι αμαρτίες μας μπορούν να συγχωρεθούν μέσα από τη μετάνοια και την εξομολόγηση στον Κύριο, άρα γιατί να μην μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών; Εκτός αυτού, ο Κύριος υποσχέθηκε ότι θα μας αρπάξει στη βασιλεία των ουρανών. Σύμφωνα με την παραπάνω συναναστροφή, η υπόσχεση του Κυρίου δεν θα καταλήξει στο πουθενά; Αν δεν μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών, τότε το έργο του Κυρίου δεν θα έχει γίνει μάταια;» Στην πραγματικότητα, δεν συμβαίνει αυτό. Ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα λόγων από μια ιστοσελίδα για το ευαγγέλιο.

«Οι αμαρτίες του ανθρώπου μπορούσαν να συγχωρεθούν μέσω της προσφοράς περί αμαρτίας, αλλά όσο για το πώς ακριβώς μπορεί να μην αμαρτάνει πλέον ο άνθρωπος και πώς μπορεί να εξαλειφθεί ολοκληρωτικά και να μεταμορφωθεί η αμαρτωλή του φύση, ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να λύσει αυτό το πρόβλημα. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν, κι αυτό οφείλεται στο έργο της σταύρωσης του Θεού, αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να ζει μέσα στη διεφθαρμένη σατανική διάθεση του παρελθόντος. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί πλήρως από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του, ώστε η αμαρτωλή του φύση να αποβληθεί ολοκληρωτικά και να μην αναπτυχθεί ποτέ ξανά, καθιστώντας, έτσι, δυνατή τη μεταμόρφωση της διάθεσης του ανθρώπου. Αυτό θα προϋπέθετε ο άνθρωπος να κατανοεί το μονοπάτι της ανάπτυξης στη ζωή, να κατανοεί την οδό της ζωής, καθώς και τον τρόπο να αλλάξει τη διάθεσή του. Επιπλέον, θα προϋπέθετε ο άνθρωπος να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, έτσι ώστε η διάθεσή του να μπορεί σταδιακά να αλλάξει κι εκείνος να μπορεί να ζήσει υπό τη λάμψη του φωτός, ώστε όλα όσα κάνει να είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ώστε να μπορέσει να αποβάλει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του και ώστε να απελευθερωθεί από την επιρροή του σκότους του Σατανά, κι έτσι να αναδυθεί τελείως από την αμαρτία. Τότε μόνο θα λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία. […] Επομένως, αφότου τελείωσε εκείνο το στάδιο του έργου, παρέμενε ακόμα το έργο της κρίσης και της παίδευσης. Αυτό το στάδιο έχει σκοπό να κάνει τον άνθρωπο αγνό μέσω του λόγου, δίνοντάς του, έτσι, ένα μονοπάτι να ακολουθήσει. […] Πρόκειται για ένα πολύ πιο εμπεριστατωμένο στάδιο του έργου. Επομένως, η ενσάρκωση κατά τις έσχατες ημέρες έχει ολοκληρώσει τη σημασία της ενσάρκωσης του Θεού και έχει περατώσει πλήρως το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου» (Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)).

Από αυτά τα λόγια μπορούμε να καταλάβουμε ότι κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, σύμφωνα με τις ανάγκες της ανθρωπότητας, ο Κύριος Ιησούς επιτέλεσε το έργο της λύτρωσης. Όσο ομολογούμε και μετανοούμε στον Κύριο, τότε οι αμαρτίες μας μπορούν να συγχωρεθούν. Ωστόσο, ενώ ο Κύριος Ιησούς ολοκλήρωσε το λυτρωτικό Του έργο, δεν έχουμε ακόμη σωθεί πλήρως. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Κύριος Ιησούς απλώς μας λύτρωσε από τις αμαρτίες της συμπεριφοράς μας, δεν μας λύτρωσε όμως από την αμαρτωλή μας φύση, η οποία είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας. Εξακολουθούμε να είμαστε σταθερά δέσμιοί της και να μας ελέγχει, ζούμε λοιπόν συνεχώς μια ζωή όπου αμαρτάνουμε τη μέρα και ομολογούμε το βράδυ. Εάν θέλουμε να ξεφύγουμε από τα δεσμά και τους περιορισμούς των αμαρτιών μας και να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών, πρέπει να απαλλαγούμε από τη διεφθαρμένη διάθεσή μας και να καθαρθούμε και να αλλάξουμε. Για να επιτύχουμε τα αποτελέσματα αυτά, πρέπει να αποδεχθούμε το έργο του Κυρίου Ιησού που επέστρεψε. Η Βίβλος λέει: «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα» (Ιωάν. 16:12-13). «Και εάν τις ακούση τους λόγους μου και δεν πιστεύση, εγώ δεν κρίνω αυτόν· διότι δεν ήλθον διά να κρίνω τον κόσμον, αλλά διά να σώσω τον κόσμον. Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (Ιωάν. 12:47-48). «Ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν» (Εβρ. 9:28). Από αυτές τις περικοπές μπορούμε να δούμε ότι όταν ο Κύριος επιστρέψει τις έσχατες ημέρες, θα επιτελέσει ένα άλλο στάδιο του έργου —εκφράζοντας την αλήθεια για να κρίνει και να καθάρει τον άνθρωπο. Όταν αποδεχθούμε το έργο της κρίσης του Θεού και έχουμε καθαρίσει κι αλλάξει την αμαρτωλή φύση μας, τότε θα σωθούμε πλήρως από τον Θεό.

Από την παραπάνω συναναστροφή, μπορούμε να καταλάβουμε τα εξής: «Επειδή έχουμε λυτρωθεί από τον Κύριο Ιησού, πιστεύουμε ότι “εάν σωθούμε μία φορά, έχουμε σωθεί για πάντα”. Αυτή η άποψη δεν ευσταθεί. Μόνον αφού κριθούμε και καθαρθούμε από το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, μπορούμε να σωθούμε αιώνια». Αδελφοί και αδελφές, ποια στάση πρέπει να ακολουθήσουμε όσον αφορά τη σωτηρία του Θεού που εμφανίζεται τις έσχατες ημέρες;

Από την Έμιλι

Προτεινόμενα: