12 Απριλίου, λιακάδα

Σήμερα, στη συνάθροιση, ο πάστοράς μας διάβασε αρκετούς στίχους σχετικά με την κρίση των εσχάτων ημερών: «Και καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις» (Εβρ. 9:27). «Και είδον θρόνον λευκόν μέγαν και τον καθήμενον επ’ Αυτού, από προσώπου του οποίου έφυγεν η γη και ο ουρανός, και δεν ευρέθη τόπος δι’ αυτά. Και είδον τους νεκρούς, μικρούς και μεγάλους, ισταμένους ενώπιον του Θεού, και τα βιβλία ηνοίχθησαν· και βιβλίον άλλο ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής· και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς, και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών. Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός» (Αποκ. 20:11-15). Αφού διάβασε αυτούς τους στίχους, ο πάστοράς μας είπε: «Τις έσχατες ημέρες, όταν ο Κύριος επιστρέψει, θα ανεγείρει ένα μεγάλο τραπέζι στους ουρανούς για να εκτελέσει την κρίση. Ο Κύριος θα καθίσει στον μεγάλο λευκό θρόνο, με πολλά εκατομμύρια αγγέλων γύρω Του, και θα ανοίξει το βιβλίο της ζωής και το βιβλίο του θανάτου. Στη συνέχεια, οι άνθρωποι θα μεταφερθούν ενώπιον του θρόνου ο ένας μετά τον άλλο για να λάβουν τη δίκαιη κρίση Του. Θα υπάρχει εκεί κάτι σαν οθόνη, η οποία θα παρουσιάζει τις πράξεις και τη συμπεριφορά της ζωής μας. Έπειτα, ο Θεός θα ορίσει τον προορισμό μας και την κατάληξή μας ανάλογα με τη συμπεριφορά μας. Εκείνοι που κάνουν το κακό και εκείνοι που το όνομά τους δεν είναι καταγεγραμμένο στο βιβλίο της ζωής, θα ριχτούν στην κόλαση για να υποφέρουν την τιμωρία, ενώ εκείνοι που κάνουν το καλό και υπακούν στην οδό του Κυρίου θα έχουν τα ονόματά τους καταγεγραμμένα στο βιβλίο της ζωής και θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών, λαμβάνοντας την αιώνια ζωή. Αυτό είναι το έργο της κρίσεως που θα εκτελεσθεί από τον Κύριο τις έσχατες ημέρες».

Ακούγοντας το κήρυγμα του πάστορα, φαντάστηκα πολλές μεγαλοπρεπείς και θεαματικές σκηνές: οι νεκροί έχουν μεταφερθεί ενώπιον του θρόνου ο ένας μετά τον άλλον για να λάβουν την κρίση του Θεού, σαν εγκληματίες που δικάζονται από έναν δικαστή. Κάποιοι είναι γονατισμένοι και ικετεύουν για έλεος∙ κάποιοι κλαίνε και τα δόντια τους χτυπούν μεταξύ τους… Κατάλαβα πως η κρίση ήταν για να τιμωρήσει το κακό, να ανταμείψει το καλό και να καθορίσει την κατάληξή μας ανάλογα με τη συμπεριφορά μας. «Οπότε, εφόσον επιδιώκω ενεργά και συμπεριφέρομαι σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, σίγουρα θα αρπαχθώ στη βασιλεία των ουρανών και θα κερδίσω την αιώνια ζωή όταν επιστρέψει ο Κύριος». Σ’ αυτήν τη σκέψη, ένιωσα χαρούμενος μέσα μου.

13 Απριλίου, συννεφιά

Σήμερα, ήμουν πολύ χαρούμενος γιατί ήρθε να με επισκεφτεί ο εξάδελφός μου. Από τότε που ολόκληρη η οικογένειά του μετανάστευσε, δεν είχαμε ειδωθεί για δύο χρόνια, κι έτσι συζητήσαμε πολύ. Στη διάρκεια της συζήτησής μας, κατάλαβα πως η κατανόηση που είχε για τους βιβλικούς στίχους ήταν υψηλότερη από προηγουμένως και πως τα λόγια του είχαν πολύ νέο φως που εγώ δεν το γνώριζα. Τότε του είπα το κήρυγμα του πάστορα σχετικά με την κρίση των εσχάτων ημερών. Αφού άκουσε τα λόγια μου, διάβασε τις προφητείες στην Αποκάλυψη: «Και είδον άλλον άγγελον πετώμενον εις το μεσουράνημα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, διά να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν, και έλεγε μετά φωνής μεγάλης· Φοβήθητε τον Θεόν και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού, και προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων» (Αποκ. 14:6-7). Στη συνέχεια επικοινώνησε μαζί μου ως εξής: «Αυτοί οι στίχοι μάς λένε ξεκάθαρα πως “όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, διά να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης” Από αυτό, μπορούμε να καταλάβουμε πως όταν η προφητεία “διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού” εκπληρωθεί, εμείς θα εξακολουθούμε να ζούμε στη γη, όχι στους ουρανούς∙ εφόσον το έργο της κρίσεως του Θεού των εσχάτων ημερών είναι να κρίνει εμάς τους ανθρώπους, φυσικά θα γίνει στη γη, όχι στους ουρανούς. Όσο για την κρίση στον μεγάλο λευκό θρόνο που είναι καταγεγραμμένη στην Αποκάλυψη, είναι απλώς ένα όραμα που είδε ο Ιωάννης στο νησί της Πάτμου, και δεν πρέπει να το κατανοήσουμε κατά λέξη, επειδή το όραμα δεν είναι το γεγονός του έργου του Θεού». Όταν άκουσα τη συναναστροφή του, ένιωσα μπερδεμένος: τότε τι είναι στ’ αλήθεια η κρίση των εσχάτων ημερών; Παρόλο που η συναναστροφή και εκείνου και του πάστορα ήταν βασισμένη στις γραφές, αυτά που είπαν είναι τελείως διαφορετικά. Τότε, ποια λόγια είναι ευθυγραμμισμένα με το θέλημα του Κυρίου; Για μια στιγμή, δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος έχει δίκιο. Γι’ αυτό ζήτησα από τον εξάδελφό μου να συναναστραφεί περισσότερο μαζί μου κι εκείνος συμφώνησε να συνεχίσουμε τη συναναστροφή την επόμενη μέρα.

14 Απριλίου, συννεφιά προς λιακάδα

Πριν από τις οκτώ το πρωί, ο εξάδελφός μου ήρθε στο σπίτι μου με τη σύζυγό του. Όταν τους είδα, ρώτησα ανυπόμονα τον εξάδελφό μου σχετικά με το τι είναι η κρίση των εσχάτων ημερών. Κοιτάζοντάς με με ένα χαμόγελο, είπε πως κάποτε ήταν το ίδιο μπερδεμένος με μένα. Η σύγχυσή του λύθηκε μόνο όταν διάβασε τα λόγια ενός βιβλίου. Έπειτα έβγαλε το βιβλίο και μου διάβασε δύο εδάφια: «Ίσως υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν σε τέτοιες υπερφυσικές φαντασιώσεις πως, όταν έρθουν οι έσχατες ημέρες, ο Θεός θα στήσει ένα μεγάλο τραπέζι στους ουρανούς, πάνω στο οποίο θα απλωθεί ένα λευκό τραπεζομάντηλο και, στη συνέχεια, καθισμένος σε έναν μεγάλο θρόνο με όλους τους ανθρώπους γονατιστούς στο έδαφος, Εκείνος θα αποκαλύψει τις αμαρτίες κάθε ανθρώπου, κι έτσι θα καθορίσει ποιοι θα ανέλθουν στον παράδεισο ή θα σταλούν κάτω, στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού. Ανεξαρτήτως από τις ανθρώπινες φαντασιώσεις, η ουσία του έργου του Θεού δεν μπορεί να αλλάξει. Οι φαντασιώσεις του ανθρώπου δεν είναι τίποτε άλλο παρά κατασκευάσματα των σκέψεων του, και προέρχονται από το μυαλό του, συνοψισμένες και συναρμολογημένες από όσα έχει δει και έχει ακούσει. Γι’ αυτό και λέω, όσο λαμπρές και να είναι οι επινοημένες αυτές εικόνες, δεν παύουν να είναι απλές ζωγραφιές, και δεν είναι ικανές να αντικαταστήσουν το σχέδιο του έργου του Θεού. Εξάλλου, τον άνθρωπο τον έχει διαφθείρει ο Σατανάς, οπότε πώς μπορεί να αντιληφθεί τις σκέψεις του Θεού; Ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται το έργο της κρίσης του Θεού ως κάτι ιδιαιτέρως φανταστικό. Θεωρεί πως από τη στιγμή που ο ίδιος ο Θεός επιτελεί το έργο της κρίσης, τότε θα πρέπει αυτό να είναι τεράστιας κλίμακας και ακατανόητο για τους θνητούς, και πρέπει να αντηχεί μέσα από τους ουρανούς και να σείει τη γη· διαφορετικά, πώς θα μπορούσε να είναι το έργο της κρίσης του Θεού; Πιστεύει ότι, εφόσον αυτό είναι το έργο της κρίσης, τότε ο Θεός θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα επιβλητικός και μεγαλοπρεπής ενόσω εργάζεται, και πως όσοι κρίνονται, θα πρέπει να ουρλιάζουν με δάκρυα στα μάτια, γονατιστοί, ικετεύοντας για έλεος. Μία τέτοια σκηνή πρέπει να αποτελεί ένα εντυπωσιακό θέαμα και να είναι βαθιά συναρπαστική… Όλοι φαντάζονται το έργο της κρίσης του Θεού ως κάτι ασυνήθιστα υπέροχο» (Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια). «Επειδή αυτός που κρίνεται είναι ο άνθρωπος, ο άνθρωπος που είναι από σάρκα και έχει διαφθαρεί και δεν είναι το πνεύμα του Σατανά που κρίνεται άμεσα, το έργο της κρίσης δεν διεξάγεται στον πνευματικό κόσμο, αλλά ανάμεσα στους ανθρώπους» (Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει περισσότερο ανάγκη τη σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού).

Αφού διάβασε αυτά τα λόγια, είπε: «Αυτά τα λόγια αποκαλύπτουν πλήρως τις συλλήψεις και τις φαντασίες μας σχετικά με την κρίση στον μεγάλο λευκό θρόνο και μας λένε ξεκάθαρα πως η κρίση εκτελείται στη γη. Οι σκέψεις του Θεού ίπτανται υψηλότερα από τους ουρανούς, άρα οι προφητείες στη Βίβλο δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτές από εμάς τους ανθρώπους. Μόνο όταν αυτές οι προφητείες εκπληρώνονται μπορούμε να τις καταλάβουμε στ’ αλήθεια. Επίσης, όλοι γνωρίζουμε πως χωρίς αγιοσύνη κανείς δεν θα δει τον Κύριο, επειδή ο Κύριος είναι άγιος. Εφόσον εξακολουθούμε να έχουμε διεφθαρμένες διαθέσεις και λανθασμένες προθέσεις και απόψεις, δεν είμαστε κατάλληλοι για να δούμε τον Θεό. Αν ανυψωθούμε στους ουρανούς και έρθουμε σε επαφή απευθείας με το πνευματικό σώμα του Θεού, εμείς οι διεφθαρμένοι άνθρωποι θα παταχθούμε. Τότε πώς θα μπορούσε να επιτελεστεί το έργο της κρίσεως; Αργότερα, είδα κάποιους στίχους και έγινα ακόμη πιο βέβαιος πως το έργο της κρίσεως του Θεού θα εκτελεσθεί στη γη. Οι γραφές λένε: “Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού” (1 Πέτρου 4:17). “Ενώπιον του Ιεχωβά· διότι έρχεται, διότι έρχεται διά να κρίνη την γήν· θέλει κρίνει την οικουμένην εν δικαιοσύνη και τους λαούς εν τη αληθεία Αυτού” (Ψαλμός 96:13). “Και εξουσίαν έδωκεν εις αυτόν να κάμνη και κρίσιν, διότι είναι Υιός ανθρώπου. […] Επειδή ουδέ κρίνει ο Πατήρ ουδένα, αλλ’ εις τον Υιόν έδωκε πάσαν την κρίσιν” (Ιωάν. 5:22,27). Αυτοί οι στίχοι αναφέρουν τη φράση: “να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού”, “θέλει κρίνει την οικουμένην εν δικαιοσύνη και τους λαούς εν τη αληθεία Αυτού”, “ο Υιός του ανθρώπου” ή “ο Υιός”. Όλοι γνωρίζουμε πως η φράση “ο Υιός του ανθρώπου” αναφέρεται στην ενσάρκωση του Θεού, σε έναν φυσιολογικό και κανονικό άνθρωπο. Για παράδειγμα, ο ενσαρκωμένος Κύριος Ιησούς, ο οποίος κάποτε εργάστηκε ανάμεσα στους ανθρώπους, αποκαλούνταν ο Υιός του ανθρώπου. Άρα, από αυτούς τους στίχους, μπορούμε να γνωρίσουμε πως το έργο της κρίσεως του Θεού εκτελείται στη γη, όχι στους ουρανούς. Οπότε, το ότι “ο Θεός θα εγκαθιδρύσει έναν μεγάλο λευκό θρόνο για να κρίνει τους ανθρώπους” είναι τελείως δική μας σύλληψη και φαντασία και δεν μπορεί να υποστηριχθεί σε καμία περίπτωση».

Όταν άκουσα τη συναναστροφή του, έγνεψα καταφατικά και είπα: «Έχεις δίκιο. Η Βίβλος λέει ξεκάθαρα: “Επειδή ουδέ κρίνει ο Πατήρ ουδένα, αλλ’ εις τον Υιόν έδωκε πάσαν την κρίσιν”. Η φράση “ο Υιός” αναφέρεται στον ενσαρκωμένο Θεό, όχι στο πνεύμα του Θεού. Στο παρελθόν, διάβαζα συχνά αυτούς τους στίχους, όμως γιατί δεν συνειδητοποίησα αυτό το σημείο; Τώρα, μέσα από τη συναναστροφή σου, συνειδητοποίησα πως η κατανόηση που είχα για το έργο της κρίσεως των εσχάτων ημερών του Θεού είναι λανθασμένη. Οπότε, μπορείς να συναναστραφείς μαζί μου σχετικά με τον τρόπο που ο Θεός επιτελεί το έργο της κρίσεως;»

Εκείνος έγνεψε και συνέχισε: «Θυμάσαι το άνοιγμα των βιβλίων για την κρίση των νεκρών και το άνοιγμα του βιβλίου της ζωής που έχουν προφητευτεί στο Βιβλίο της Αποκάλυψης; Στην πραγματικότητα, το άνοιγμα των βιβλίων για την κρίση των νεκρών είναι η κρίση του Θεού για όλους τους άπιστους και για όλους εκείνους που Τον αρνούνται και Του αντιστέκονται. Αυτή η κρίση είναι η καταδίκη τους, η τιμωρία τους, η καταστροφή τους. Και το άνοιγμα του βιβλίου της ζωής αναφέρεται στην κρίση που ξεκινάει από τον οίκο του Θεού, δηλαδή, ο Χριστός των εσχάτων ημερών που εκφράζει την αλήθεια για να κρίνει και να καθαίρει όλους εκείνους που έχουν μεταφερθεί ενώπιον του θρόνου Του. Αυτοί οι εκλεκτοί άνθρωποι του Θεού που αποδέχονται το έργο της κρίσεως του Θεού και έχουν μεταφερθεί ενώπιόν Του υπόκεινται όλοι στην κρίση, την κάθαρση και τη σωτηρία του Θεού. Η κρίση που ξεκινά από τον οίκο του Θεού είναι για να φέρει τελείωση σ’ αυτήν την ομάδα των ανθρώπων πριν από την καταστροφή. Μόνο αυτή η ομάδα των ανθρώπων είναι οι σοφές παρθένοι, άνθρωποι που το όνομά τους είναι καταγεγραμμένο στο βιβλίο της ζωής, οι 144.000 νικητές που έχουν προφητευτεί από το Βιβλίο της Αποκάλυψης, οι άνθρωποι που τελικά θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών για να κληρονομήσουν αιώνια ζωή. Αυτό εκπληρώνει την προφητεία στην Αποκάλυψη: “Και είδον, και ιδού Αρνίον ιστάμενον επί το όρος Σιών, και μετ’ Αυτού εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, έχουσαι το όνομα του Πατρός Αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών. Και ήκουσα φωνήν εκ του ουρανού ως φωνήν υδάτων πολλών και ως φωνήν βροντής μεγάλης· και ήκουσα φωνήν κιθαρωδών οίτινες εκιθάριζον με τας κιθάρας αυτών. Και έψαλλον ως ωδήν νέαν ενώπιον του θρόνου και ενώπιον των τεσσάρων ζώων και των πρεσβυτέρων· και ουδείς ηδύνατο να μάθη την ωδήν, ειμή αι εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οι ηγορασμένοι από της γης. Ούτοι είναι οι μη μολυνθέντες με γυναίκας· διότι παρθένοι είναι. Ούτοι είναι οι ακολουθούντες το Αρνίον όπου αν υπάγη. Ούτοι ηγοράσθησαν από των ανθρώπων απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον· και εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος, διότι είναι άμωμοι ενώπιον του θρόνου Θεού” (Αποκ. 14:1-5). Το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες εκπληρώνει πλήρως το όραμα του μεγάλου λευκού θρόνου που υπάρχει ως προφητεία στο Βιβλίο της Αποκάλυψης. Ο μεγάλος λευκός θρόνος συμβολίζει την αγιοσύνη του Θεού όπως και την εξουσία Του. Τότε, με ποιον τρόπο μπορούμε να γνωρίσουμε την εξουσία του Θεού; Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και όλα τα πράγματα με τον λόγο Του. Χρησιμοποιεί τον λόγο Του για να καθοδηγήσει, να καθαίρει και να σώσει την ανθρωπότητα, για να ολοκληρώσει τα πάντα. Ο λόγος του Θεού έχει εξουσία και δύναμη. Ό,τι λέει ο Θεός θα συμβεί, ό,τι διατάζει θα γίνει. Ο Θεός είναι τόσο καλός όσο ο λόγος Του, και ο λόγος Του θα ολοκληρωθεί, και αυτό που είναι ολοκληρωμένο διαρκεί για πάντα. Το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες είναι να εκφράσει την αλήθεια για να επιτελέσει την κρίση».

Έπειτα από τη συναναστροφή του, η νύφη μου χαμογέλασε και είπε: «Ο Χριστός των εσχάτων ημερών έχει εκφράσει εκατομμύρια λέξεις για να μας καθοδηγήσει και να μας προμηθεύσει, και για να κρίνει και να καθαίρει τις αμαρτίες μας. Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, γνωρίζουμε όχι μόνο τις ελλείψεις μας, σε τι υστερούμε, και την ανυποταξία μας, αλλά επίσης και την άγια, δίκαιη και καλή ουσία του Θεού. Στα λόγια του Θεού, επιβεβαιώνουμε πως ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Αδελφέ, αντέγραψα ένα εδάφιο από μια ιστοσελίδα. Επίτρεψέ μου να σου το διαβάσω: “Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα μόνο λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια, την οποία ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί πλήρως να είναι υποταγμένος στον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός” (Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια)».

Αφού διάβασε αυτά τα λόγια, είπε: «Αδελφέ, στο παρελθόν όλοι νομίζαμε πως η κρίση των εσχάτων ημερών του Κυρίου ήταν για να καταδικάσει και να τιμωρήσει τους ανθρώπους∙ στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για καταδίκη ούτε για τιμωρία, αλλά για τον εξαγνισμό και τη σωτηρία ημών των ανθρώπων. Παρόλο που εξαιτίας της πίστης μας στον Κύριο, οι αμαρτίες μας έχουν συγχωρεθεί και είμαστε κατάλληλοι για να προσέλθουμε ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούμε σ’ Εκείνον, να επικοινωνήσουμε μαζί Του και να απολαύσουμε την άφθονη χάρη Του, η αμαρτωλή φύση και η σατανική διάθεση εξακολουθούν να παραμένουν μέσα μας∙ δεν μπορούμε να σταματήσουμε να επαναστατούμε και να αντιστεκόμαστε στον Θεό και συχνά ζούμε στο καθεστώς της διάπραξης αμαρτιών και της εξομολόγησης αμαρτιών, ανίκανοι να απαλλαχθούμε από τα δεσμά και τον έλεγχο της αμαρτωλής φύσης. Εφόσον η φύση μας είναι γεμάτη με αλαζονεία, έπαρση, εγωπάθεια, ποταπότητα, στρεβλότητα και πανουργία, συχνά αποκαλύπτουμε διεφθαρμένη διάθεση. Για παράδειγμα, συχνά κάνουμε παζάρια με τον Θεό και η πίστη μας στον Θεό δεν είναι για να Τον υπακούμε ούτε για να Τον σεβόμαστε, αλλά για να κερδίσουμε ευλογίες∙ για να προστατέψουμε τα συμφέροντά μας, συχνά λέμε ψέματα και εξαπατούμε τους άλλους∙ όταν συναντούμε δυσμενή περιβάλλοντα, συχνά Τον παρεξηγούμε και φτάνουμε στο σημεία ακόμη και να παραπονεθούμε για Εκείνον. Αυτές οι σατανικές διαθέσεις είναι ριζωμένες βαθιά μέσα μας και χωρίς το έργο της κρίσεως του Θεού δεν μπορούμε να τις λύσουμε ούτε να γίνουμε άνθρωποι που υπακούν και είναι συμβατοί μ’ Εκείνον. Γι’ αυτό, χρειαζόμαστε να επιτελέσει ο Θεός ένα στάδιο έργου εξαγνισμού και σωτηρίας για να μας επιτρέψει να απαλλαχθούμε από την αμαρτωλή φύση μας. Μέσω της υποβολής μας στην κρίση του Θεού, σταδιακά θα δούμε την ουσία της φύσης μας και την πραγματική κατάσταση της διαφθοράς μας, καθώς θα έχουμε αποκτήσει κάποια πραγματική γνώση για τους εαυτούς μας και για τον Θεό. Στη διαδικασία της βίωσης του έργου του Θεού, καθώς θα κερδίζουμε είσοδο στην πραγματικότητα με το να ενεργούμε σύμφωνα με την αλήθεια, οι σατανικές διαθέσεις μας θα αλλάξουν όλες σε διαφορετικό βαθμό η καθεμιά, έτσι ώστε να έχουμε όλο και περισσότερη συνείδηση και λογική και να βιώσουμε την ομοιότητα ως προς την ανθρώπινη φύση. Αυτή είναι «η κρίση ενώπιον του μεγάλου λευκού θρόνου» στην οποία αναφέρεται η προφητεία στην Αποκάλυψη. Είναι ακριβώς όπως λένε οι Γραφές: “Αλλ’ όταν κρινώμεθα, παιδευόμεθα υπό του Κυρίου, διά να μη κατακριθώμεν μετά του κόσμου” (1Κορ. 11:32) “Ιδού, μακάριος ο άνθρωπος, τον οποίον ελέγχει ο Θεός· διά τούτο μη καταφρόνει την παιδείαν του Παντοδυνάμου· διότι Αυτός πληγόνει και επιδένει· κτυπά, και αι χείρες Αυτού ιατρεύουσιν” (Ιώβ 5:17-18). Από αυτούς του στίχους, γνωρίζουμε πως ο Θεός χρησιμοποιεί στην αρχή αυστηρά λόγια για να εκθέσει την αλήθεια της διαφθοράς μας, επιτρέποντάς σε εμάς να κατανοήσουμε την ουσία της δικής μας φύσης∙ και στη συνέχεια υποδεικνύει τον τρόπο να κάνουμε πράξη την κάθαρση και τη μεταμόρφωση της διεφθαρμένης διάθεσής μας. Αυτό είναι το έργο της κρίσεως των εσχάτων ημερών του Θεού. Το έργο της κρίσεως του Θεού επιλύει ριζικά τη φύση μας που αμαρτάνει και αντιστέκεται σε Εκείνον, και τερματίζει τη ζωή μας της αμαρτίας και της εξομολόγησης που διήρκεσε για χιλιάδες χρόνια. Έτσι ώστε να μπορέσουμε να απελευθερωθούμε πλήρως από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά, να αποβάλουμε τη διεφθαρμένη διάθεσή μας, να λάβουμε τη σωτηρία του Θεού και τελικά να εισέλθουμε στη βασιλεία Του».

Όταν άκουσα αυτό, τους είπα: « Η συναναστροφή σας μου θυμίζει τα εξής λόγια του Κυρίου: “Και εάν τις ακούση τους λόγους Μου και δεν πιστεύση, Εγώ δεν κρίνω αυτόν· διότι δεν ήλθον διά να κρίνω τον κόσμον, αλλά διά να σώσω τον κόσμον. Ο αθετών Εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους Μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα” (Ιωάν. 12:47-48). Τώρα κατανοώ πως ο Κύριος Ιησούς επιτέλεσε μόνο το έργο της λύτρωσης και διέδωσε την οδό της μετανοίας∙ όταν θα επιστρέψει τις έσχατες ημέρες, θα επιτελέσει το έργο της κρίσεως∙ δηλαδή θα θέσει την αλήθεια για να κρίνει τη διεφθαρμένη διάθεσή μας, επιτρέποντάς μας να γνωρίσουμε το αληθινό πρόσωπο της δικής μας διαφθοράς, έτσι ώστε τα σατανικά δηλητήρια που βρίσκονται μέσα μας σταδιακά θα καθαρθούν. Αποδεικνύεται πως το έργο της κρίσεως δεν είναι αυτό που εγώ φανταζόμουν: οι άνθρωποι θα μεταφερθούν ενώπιον του θρόνου ο ένας μετά τον άλλο για να λάβουν την κρίση του Θεού, με κάποιους να είναι γονατισμένοι και να παρακαλούν για έλεος και κάποιους άλλους να κλαίνε και τα δόντια τους να χτυπούν μεταξύ τους∙ στο τέλος, εκείνοι που κάνουν καλές πράξεις θα εισέλθουν στη βασιλεία και θα κερδίσουν τις αμοιβές, ενώ εκείνοι που κάνουν το κακό θα ριχτούν στην κόλαση για να υποφέρουν την τιμωρία. Είμαι τόσο παράλογος που θεώρησα τις συλλήψεις και τις φαντασίες μου ως γεγονότα του έργου της κρίσεως».

Ο εξάδελφός μου συγκατάνευσε και είπε: «Σωστά. Δεν πρέπει να ορίζουμε το έργο του Θεού ελαφρά τη καρδία. Πρέπει να έχουμε μια καρδιά που αναζητά και υπακούει. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να αποκτήσουμε την καθοδήγηση του Θεού και να έχουμε κάποια γνώση του έργου Του∙ ειδάλλως, παρόλο που υπάρχουν σαφείς προφητείες στη Βίβλο, θα εξακολουθούμε να μην αποδεχόμαστε την πραγματικότητα που ο Θεός έχει διευθετήσει και στο τέλος θα χάσουμε την ευκαιρία να καλωσορίσουμε τον ερχομό του Κυρίου».

Εγώ είπα: «Έχεις δίκιο. Δεν πρέπει να ορίζω πλέον το έργο του Θεού σύμφωνα με τις συλλήψεις και τις φαντασίες μου. Δόξα τω Θεώ! Κατανοώ πολλά μέσα από τη συναναστροφή σας. Επί τη ευκαιρία, εσείς οι δυο πραγματικά έχετε μεγάλη εξέλιξη και η κατανόησή σας είναι εξαιρετική. Έχω επισκεφτεί πολλές εκκλησίες, όμως κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει με σαφήνεια το έργο της κρίσεως. Προς το παρόν, σε ολόκληρο τον κόσμο, μόνο η Αστραπή της Ανατολής καταμαρτυρεί πως ο Κύριος έχει επιστρέψει και έχει επιτελέσει το έργο της κρίσεως. Αναφέρατε τον Χριστό των εσχάτων ημερών, άρα μήπως έχετε αποδεχτεί την Αστραπή της Ανατολής; Πέστε μου, τι συμβαίνει;» Ο εξάδελφός μου απάντησε: «Στην πραγματικότητα, η Σιάο-γουέι (η νύφη μου) κι εγώ έχουμε αποδεχθεί το έργο του Θεού των εσχάτων ημερών όσο ήμασταν στο εξωτερικό. Μόνο όταν διαβάσαμε τα λόγια του Θεού αποκτήσαμε τέτοια κατανόηση. Αδελφέ, αυτήν τη φορά επιστρέψαμε ειδικά για να κηρύξουμε το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού σε σένα. Ελπίζουμε πως θα μπορέσεις να αποδεχτείς το ευαγγέλιο και να μη χάσεις την επιστροφή του Κυρίου».

Όταν άκουσα αυτά τα λόγια, ήμουν συγχρόνως σοκαρισμένος και διαφωτισμένος, και είπα: «Ακούγοντας τη συναναστροφή σας, θυμάμαι πως ο Κύριος Ιησούς είπε: “Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη Εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ Εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα” (Ιωάν. 16:12-13). Θυμάμαι επίσης την προφητεία στην Αποκάλυψη, στίχος 5, για τον μικρό κύλινδρο που είναι σφραγισμένος με εφτά σφραγίδες. Ίσως ο κύλινδρος είναι η αλήθεια που εκφράζεται από τον Κύριο Ιησού που έχει επιστρέψει. Αν είναι πράγματι έτσι, πρέπει να διαβάσω προσεκτικά αυτά τα λόγια και να εξετάσω σε βάθος το έργο του Θεού των εσχάτων ημερών». Όταν άκουσαν αυτά τα λόγια μου, και οι δυο ένιωσαν χαρούμενοι για μένα.

18 Ιουνία, λιακάδα

Τώρα έχω αποδεχτεί το έργο του Θεού των εσχάτων ημερών εδώ και δύο μήνες. Έπειτα από εκείνην τη συναναστροφή δύο μήνες πριν, η λανθασμένη άποψή μου διορθώθηκε και δεν όριζα πλέον το έργο της κρίσεως του Θεού βασισμένος στις δικές μου συλλήψεις και φαντασίες, αλλά είχα μια τελείως καινούργια γνώση του έργου Του της κρίσεως. Κάθε φορά που σκέφτομαι σχετικά με το πώς ο εξάδελφός μου και η νύφη μου επέστρεψαν ειδικά για να μου πουν τα καλά νέα, συγκινούμαι βαθιά. Και γνωρίζω πως ήταν ο Θεός που τους χρησιμοποίησε για να διδάξουν το ευαγγέλιο της βασιλείας σε μένα, έτσι ώστε να έχω την ευκαιρία να αποδεχθώ το νέο έργο Του, το οποίο είναι η χάρη και οι ευλογίες του Θεού. Ευχαριστώ τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς μου. Αμήν!

Λιού Μινγκ

Εκτεταμένη ανάγνωση:

Πώς θα αρπάξει τους αγίους στη βασιλεία των ουρανών όταν ο Κύριος Ιησούς επιστρέψει;

Μπορούν κείνοι των οποίων οι αμαρτίες έχουν συγχωρεθεί αλλά εξακολουθούν να αμαρτάνουν συχνά, να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών;