Από την Γιν Λινγκ, Βιρμανία

Είμαι μια χριστιανή δεκατριών χρόνων. Από τότε που ήμουν πολύ μικρή, ακολουθούσα τους γονείς μου στην πίστη στον Κύριο. Εκείνη την εποχή, πήγαινα στην εκκλησία κάθε εβδομάδα για να ψάλλω ύμνους δοξολογίας στον Κύριο. Τον Φεβρουάριο του 2018, η μητέρα μου αποδέχθηκε το έργο του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών και κήρυξε το ευαγγέλιο στην οικογένειά μου. Έτσι, άρχισα κι εγώ να παρακολουθώ τις συναθροίσεις στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού.

Μια μέρα του Ιουνίου, αρρώστησα ξαφνικά και ανέβασα πυρετό. Τέσσερις μέρες αργότερα, η μητέρα μου με πήγε σ’ ένα μεγάλο νοσοκομείο και διαγνώστηκα με δάγκειο πυρετό. Μετά από τέσσερις ημέρες νοσηλείας, συνήλθα από την αρρώστια μου. Ωστόσο, στις 3 Ιουλίου υποτροπίασα. Στην αρχή είχα μόνο χαμηλό πυρετό και βήχα, κι έτσι η μητέρα μου, απλά με πήγε σε μια κλινική για ενέσεις. Όμως, ενώ έκανα ενέσεις για τέσσερις ημέρες, όχι μόνο δεν συνήλθα αλλά η ασθένειά μου έγινε ακόμα χειρότερη. Τελικά, η μητέρα μου με πήγε ξανά στο μεγάλο νοσοκομείο. Νόμιζα πως θα αναρρώσω μετά από μερικές μέρες όπως την τελευταία φορά. Όμως αναπάντεχα, την πρώτη μέρα ο πυρετός έφτασε τους 42 βαθμούς Κελσίου και ο βήχας μου όλο και χειροτέρευε. Εξωτερικά, το σώμα μου καιγόταν όταν το ακουμπούσαν και η μητέρα μου δεν ένιωθε άνετα να βρίσκεται κοντά μου. Όμως ένιωθα παγωμένη, τα χέρια και τα πόδια μου ήταν κι αυτά παγωμένα. Επιπλέον, έτρεμα ολόκληρη. Ήμουν πολύ ταλαιπωρημένη από τον συνεχή πυρετό και τον βήχα και μερικές φορές δάκρυζα ανεξέλεγκτα από τη λύπη.

Όταν ο γιατρός είδε ότι η κατάστασή μου δεν βελτιωνόταν καθόλου αλλά γινόταν όλο και χειρότερη, πήρε λίγο αίμα για να το εξετάσει και μού έβγαλε μια ακτινογραφία. Τελικά, είπε ότι είχα μόλυνση στους πνεύμονές μου και ότι βρισκόμουν σε άσχημη κατάσταση. Όταν οι γονείς μου πήραν τη διάγνωση, ανησύχησαν πολύ για μένα και αποφάσισαν να με μεταφέρουν σ’ ένα νοσοκομείο στην Ταϋλάνδη. Σκέφτηκα: «Άραγε θα θεραπευτεί γρήγορα η ασθένειά μου αφότου μεταφερθώ σ’ εκείνο το νοσοκομείο; Κι αν όχι, τι θα συμβεί;» Ήμουν στ’ αλήθεια φοβισμένη. Τότε η μητέρα μου, μού διάβασε κάποια από τα λόγια του Θεού: «Ο Παντοδύναμος Θεός, η Κεφαλή των πάντων, ασκεί τη βασιλική Του εξουσία από τον θρόνο Του. Κυβερνά όλο το σύμπαν και τα πάντα, και μας καθοδηγεί σε ολόκληρη τη γη. […] Όταν επέρχεται κάποια αρρώστια, οφείλεται στην αγάπη του Θεού, και πίσω από αυτήν βρίσκονται σίγουρα οι καλές Του προθέσεις. Ακόμα κι όταν το σώμα σου υποφέρει λίγο, μη σου περνάνε από το μυαλό ιδέες του Σατανά. Να αινείς τον Θεό εν μέσω ασθένειας και να απολαμβάνεις τον Θεό εν μέσω του αίνου σου. Μην αποθαρρύνεσαι εν όψει της ασθένειας, συνέχισε να αναζητάς ξανά και ξανά και μην τα παρατάς. Τότε ο Θεός θα σε φωτίσει με το φως Του. Πώς ήταν η πίστη του Ιώβ; Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ένας πανίσχυρος γιατρός! Αν παραμένεις στην αρρώστια, είσαι άρρωστος, αλλά αν παραμένεις στο πνεύμα, είσαι καλά. Αν σου έχει μείνει μονάχα μια ανάσα, ο Θεός δεν θα σε αφήσει να πεθάνεις».

Αφότου διάβασε τα λόγια του Θεού, η μητέρα μου μοιράστηκε τούτο: «Ο Θεός είναι Παντοδύναμος. Όλα είναι στα χέρια Του, η ζωή μας, ο θάνατος, οι ευλογίες και οι κακοτυχίες, όλα τα κρατά γερά Εκείνος. Έτσι, η ζωή και ο θάνατός μας δεν εξαρτώνται από εμάς, ούτε και από τους γιατρούς ή την επιστήμη. Η ασθένειά μας είναι στα χέρια του Θεού. Χωρίς την έγκρισή Του, ακόμα κι αν βρισκόμαστε στην πύλη του θανάτου, δεν θα πεθάνουμε. Η καλή πρόθεση του Θεού σε κάθε ασθένεια, είναι για να οδηγήσει στην τελείωση την πίστη μας. Πρέπει να μάθουμε να βασιζόμαστε στον Θεό και να μην είμαστε συνεχώς ανήσυχοι και φοβισμένοι, επειδή οι σκέψεις που μας φοβίζουν είναι ιδέες σταλμένες από τον Σατανά ο οποίος θέλει να μας κάνει να χάσουμε την πίστη μας στον Θεό». Μέσω των λόγων του Θεού, της συναναστροφής και της ενθάρρυνσης της μητέρας μου, αν και μερικές φορές εξακολουθούσα να αισθάνομαι στεναχωρημένη, δεν ήμουν τόσο φοβισμένη όσο πριν, επειδή ήξερα πως ο Θεός ήταν στο πλευρό μου.

Αργότερα, έγινε η εισαγωγή μου σ’ ένα νοσοκομείο στην Ταϋλάνδη. Ο γιατρός εκεί ήταν πιο ευσυνείδητος και υπεύθυνος, και οι νοσοκόμες έρχονταν για να με ελέγξουν κάθε δύο ώρες. Σκέφτηκα: «Άραγε αυτό σημαίνει πως η αρρώστια μου θα θεραπευτεί πολύ σύντομα; Αν είναι έτσι, θα επιστρέψω πάνω στην ώρα για να δώσω τα τελικά διαγωνίσματα». Αργότερα, τρεις φορές την ημέρα, οι νοσοκόμες μού έδιναν υγρά τακτικά και μού ζητούσαν να παίρνω φάρμακα.

Ωστόσο, δεν καλυτέρεψα μετά από τρεις μέρες. Ο πυρετός συνέχιζε από το πρωί μέχρι το βράδυ και είχα συχνό βήχα. Καθώς έβηχα, μάτωνε και η μύτη μου. Αφότου ο γιατρός εξέτασε την κατάστασή μου ξανά, είπε στην μητέρα μου: «Αν η κόρη σου είχε μόνο δάγκειο πυρετό, θα της είχε πέσει μετά από τρεις ημέρες θεραπεία. Αλλά ο πυρετός της δεν έχει υποχωρήσει καθόλου. Είναι πολύ σπάνια μια τέτοια περίπτωση». Ακούγοντας αυτά η μητέρα μου είπε: «Σας παρακαλώ, βάλτε τα δυνατά σας και κάνετε ό,τι μπορείτε. Γιατρέ, σας παρακαλώ, αν ο πυρετός επιμείνει, φοβάμαι πως ο εγκέφαλός της και τα εσωτερικά όργανα θα υποστούν βλάβη». Μετά ο γιατρός με εξέτασε πολύ σχολαστικά και είπε πως μπορεί να έχω φυματίωση.

Ακούγοντάς το, σκέφτηκα: «Σίγουρα έχω φυματίωση. Αν δεν είχα, γιατί δεν έχω συνέλθει από την αρρώστια μετά από τόσες ημέρες νοσηλείας;» Στη σκέψη ότι μπορεί να είχα μια τέτοια ασθένεια σε τόσο νεαρή ηλικία, στεναχωρήθηκα ακόμα πιο πολύ, ταράχτηκα κι άρχισα να κλαίω δυνατά. Σκέφτηκα: «Γιατί δεν με προστατεύει ο Θεός; Γιατί επέτρεψε να πάθω τέτοια αρρώστια;» Μετά το κλάμα ρώτησα τη μητέρα μου: «Μαμά, αν έχω στ’ αλήθεια φυματίωση, θα πεθάνω;» Εκείνη απάντησε: «Δεν θα πεθάνεις. Η πίστη μας βασίζεται στον Παντοδύναμο Θεό κι Αυτός ελέγχει κάθε πλευρά της ζωής μας. Έτσι, πρέπει να αφιερώσουμε τα πάντα στον Θεό». Ακούγοντας αυτά που είπε, ο φόβος μου κάπως ελαττώθηκε.

Ύστερα η μητέρα μου, μού διάβασε ένα κείμενο από τον λόγο του Θεού: «Ο Θεός εργάζεται, προνοεί για κάποιον άνθρωπο, τον προσέχει, και ο Σατανάς Τον κατατρέχει σε κάθε βήμα Του. Όποιον ευνοεί ο Θεός, ο Σατανάς τον παρακολουθεί επίσης, ακολουθώντας τον κατά πόδας. Εάν ο Θεός επιθυμεί αυτόν τον άνθρωπο, ο Σατανάς θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε να Τον εμποδίσει, χρησιμοποιώντας διάφορους κακούς τρόπους για να δελεάσει, να παρενοχλήσει και να καταστρέψει το έργο που επιτελεί ο Θεός, προκειμένου να επιτύχει τον κρυφό του στόχο. Και ποιος είναι ο στόχος του; Δεν θέλει να αποκτήσει ο Θεός κανέναν· θέλει όλους εκείνους που επιθυμεί ο Θεός να τους καταλάβει, να τους ελέγχει, να τους εξουσιάζει, προκειμένου να λατρεύουν αυτόν, έτσι ώστε να διαπράττουν κακές πράξεις μαζί του. Τούτο δεν είναι το μοχθηρό κίνητρο του Σατανά;»

Αφότου διάβασε, μοιράστηκε τα παρακάτω μαζί μου: «Η εμφάνιση μιας ασθένειας είναι μια πνευματική μάχη και επίσης ο πειρασμός του Σατανά. Τώρα ο Σατανάς βλέπει πως έχουμε έρθει ενώπιον του Θεού, κι έτσι κάνει τα πάντα για να μας διαταράξει και να μας εμποδίσει από την επιδίωξη της αλήθειας και της λατρείας του Θεού. Ο στόχος του είναι να μας κάνει να παρανοήσουμε τον Θεό, να έχουμε υποψίες εναντίον Του, να χάσουμε την πίστη μας στον Θεό κι έτσι να Τον προδώσουμε. Πρέπει να βασιστούμε στον Θεό για να μπορέσουμε να δούμε μέσα από τα κόλπα του Σατανά. Ας θυμηθούμε το παρελθόν, τότε που ο Ιώβ ήρθε αντιμέτωπος με τις διάφορες καταστροφές του Σατανά. Έχασε όλα τα πρόβατα και τα βόδια του, που ήταν αρκετά για να καλύψουν ένα βουνό, έχασε όλη την περιουσία του κι απέκτησε έλκη σε όλο του το σώμα, όμως, δεν παραπονέθηκε ούτε μια φορά για όλα αυτά. Είτε απολάμβανε ευλογίες, ή υπέφερε από κακοτυχίες, ήταν σε θέση να δοξολογεί το όνομα του Θεού. Αυτό συνέβη επειδή πίστευε ότι ο Θεός κυβερνά τα πάντα, δεν έκανε συμφωνίες με τον Θεό, ούτε είχε απαιτήσεις από τον Θεό ως προς την πίστη του σ’ Αυτόν. Οτιδήποτε κι αν αντιμετώπιζε, δοξολογούσε και υπάκουε στον Θεό. Τελικά, η πίστη του ήταν μια μαρτυρία για τον Θεό και ο Ιώβ κέρδισε τις ευλογίες Του. Έτσι, θα πρέπει κι εμείς να έχουμε πίστη σ’ Αυτόν. Το ξέρω ότι είσαι λυπημένη, αλλά τώρα θα πρέπει να είσαι δυνατή. Όταν νιώθεις στεναχωρημένη, προσευχήσου στον Θεό και ζήτα Του να σου δώσει πίστη».

Όταν άκουσα όλα αυτά κατά τη συναναστροφή με τη μητέρα μου, κατάλαβα ότι ο Θεός απαιτούσε από εμένα να μείνω σταθερή στην μαρτυρία μου στη διάρκεια της αρρώστιας και να μην χάσω την πίστη μου σ’ Αυτόν. Η εμφάνιση της αρρώστιας ήταν η βλάβη που μου επέφερε ο Σατανάς, έτσι έπρεπε να αποστραφώ και να απαρνηθώ τον Σατανά, αντί να παραπονούμαι σχετικά με τον Θεό και να Τον πληγώνω. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό σιωπηλά στην καρδιά μου: «Ω Παντοδύναμε Θεέ, πρέπει να δω μέσα από τα πανούργα σχέδια του Σατανά και να μην πάρω το μέρος του και να παραπονιέμαι για Εσένα. Είθε να μού δώσεις πίστη». Αργότερα, συχνά θυμόμουν αυτό το κείμενο από τα λόγια του Θεού: «Η πίστη μοιάζει με γέφυρα που αποτελείται από έναν κορμό δέντρου: Όσοι προσκολλώνται επίμονα στη ζωή θα δυσκολευτούν να τη διασχίσουν, αλλά όσοι είναι πρόθυμοι να θυσιαστούν, θα μπορέσουν να περάσουν απέναντι με σιγουριά και δίχως ανησυχία. Αν ο άνθρωπος τρέφει άτολμες και φοβισμένες σκέψεις, είναι γιατί ο Σατανάς τον έχει ξεγελάσει, φοβούμενος πως θα διασχίσουμε τη γέφυρα της πίστης για να εισέλθουμε στον Θεό». Σχεδόν χωρίς να το συνειδητοποιήσω, άρχισα κι εγώ να έχω λίγη πίστη στον Θεό.

Προς έκπληξή μου, αφότου ο γιατρός άλλαξε το υγρό φάρμακο και μου το χορήγησε σε ορό για μια ημέρα, ο πυρετός μου υποχώρησε. Μόνο ο βήχας δεν είχε πλήρως θεραπευτεί. Μέχρι την τρίτη μέρα με χορήγηση ορού, ο πυρετός μου είχε σχεδόν εξαφανιστεί. Την τέταρτη μέρα, αφότου με εξέτασε ο γιατρός, είπε: «Η μόλυνση στους πνεύμονές σου έχει υποχωρήσει και η περίπτωση να έχεις φυματίωση έχει αποκλειστεί. Έτσι, εφόσον θα σού χορηγείται ορός για επτά μέρες, μπορείς να πάρεις εξιτήριο από το νοσοκομείο». Όταν το άκουσα, ήμουν πολύ χαρούμενη και δοξολογούσα συνεχώς τον Θεό στην καρδιά μου. Γνώριζα πως όλο αυτό ήταν το θαυμαστό έργο του Θεού. Ευχαριστώ τον Θεό. Όλη η δόξα ανήκει στον Παντοδύναμο Θεό!

Εκτεταμένη ανάγνωση:

Η σωτηρία του Θεού: Ο Θεός είναι η υποστήριξή μου!