Ως χριστιανοί, σε όλους μας είναι γνωστές οι δοκιμασίες. Η Βίβλος λέει: «Και θέλω περάσει το τρίτον διά πυρός· και θέλω καθαρίσει αυτούς ως καθαρίζεται το αργύριον, και θέλω δοκιμάσει αυτούς ως δοκιμάζεται το χρυσίον· αυτοί θέλουσιν επικαλεσθή το όνομά μου κα εγώ θέλω εισακούσει αυτούς· θέλω ειπεί, ούτος είναι λαός μου· και αυτοί θέλουσιν ειπεί, Ο Ιεχωβά είναι ο Θεός μου» (Ζαχ. 13:9). Επίσης λέει στη Βίβλο: «Πάσαν χαράν νομίσατε, αδελφοί μου, όταν περιπέσητε εις διαφόρους πειρασμούς» (Ιακ. 1:2). Από αυτό, μπορούμε να δούμε πως ο Θεός θέλει να προσφέρει εξευγενισμό και δοκιμασίες στους εκλεκτούς Του ανθρώπους και, μέσω αυτού, να καταστήσει τέλεια την πίστη και την αγάπη μας για τον Θεό, να διαλύσει τη διεφθαρμένη διάθεσή μας και τα μελανά σημεία στην πίστη μας, να θεραπεύσει τις λανθασμένες απόψεις μας και να μας επιτρέψει να εξαγνιστούμε. Μπορούμε λοιπόν να βρεθούμε αντιμέτωποι με περιστάσεις κάθε είδους, που αντιτίθενται στις δικές μας αντιλήψεις. Παραδείγματα αυτών των περιστάσεων μπορεί να περιλαμβάνουν κάποιες φορές το να έρθουμε αντιμέτωποι με τον εξευγενισμό μέσω μιας ασθένειας και κάποιες φορές με την πιθανότητα να αντιμετωπίσουν οι οικογένειές μας δυστυχίες, όπως τα προβλήματα ενός συγγενή ή τη διάρρηξη της οικίας μας· μερικές φορές μπορεί να συναντήσουμε δυσκολίες στη δουλειά μας ή πράγματα στη ζωή μας που δεν είναι όπως εμείς θα επιθυμούσαμε· ένα άλλο παράδειγμα είναι το τι αποφασίζουμε να κάνουμε όταν τα συμφέροντα της σάρκας συγκρούονται με τα συμφέροντα της εκκλησίας. Όλα αυτά τα παραδείγματα είναι, αναμφισβήτητα, δοκιμασίες για εμάς. Οπότε, πώς πρέπει να προσεγγίζουμε τις δοκιμασίες που ο Θεός θέτει για εμάς; Και όταν μας βρίσκουν οι δοκιμασίες, ποιο είναι το θέλημα του Θεού;

Στους πρόσφατους στοχασμούς που έχω κάνει πάνω στη Βίβλο, έχω εμπνευστεί από τις εμπειρίες του Ιώβ και του Αβραάμ όταν τους βρήκαν δοκιμασίες, και θα ήθελα να το μοιραστώ αυτό με όλους.

Οι δοκιμασίες του Ιώβ

Αρχικά, πρέπει να αναφέρουμε ένα πρόσωπο της Βίβλου που είχε το όνομα Ιώβ. Ο Ιώβ σεβόταν τον Θεό και απέφευγε το κακό σε όλη του τη ζωή και συχνά έκανε θυσίες στον Θεό, οπότε ο Θεός τον ευλόγησε με λόφους καλυμμένους από βοοειδή και αρνιά, και μεγάλο πλούτο. Από αυτά που έχουν καταγραφεί στη Βίβλο, μπορούμε να δούμε το μέγεθος της ευλογίας προς τον Ιώβ: «Και εγεννήθησαν εις αυτόν επτά υιοί και τρεις θυγατέρες. Και ήσαν τα κτήνη αυτού επτακισχίλια πρόβατα και τρισχίλιαι κάμηλοι και πεντακόσια ζεύγη βοών και πεντακόσιαι όνοι και πλήθος πολύ υπηρετών· και ήτο ο άνθρωπος εκείνος ο μεγαλήτερος πάντων των κατοίκων της Ανατολής» (Ιώβ 1:2-3). Όμως δοκιμασίες βρήκαν αργότερα τον Ιώβ, και όλα τα βοοειδή και τα πρόβατα και οι καμήλες του κλάπηκαν και κάηκαν από ληστές, οι υπηρέτες του σκοτώθηκαν και τα παιδιά του συνθλίφτηκαν από την κατάρρευση της οικίας του. Όλα αυτά από όσα εμείς αποκαλούμε καταστροφές, βρήκαν τον Ιώβ. Και πώς τα αντιμετώπισε όλα αυτά ο Ιώβ; Εκείνο το διάστημα, ο Ιώβ εξακολούθησε να δοξάζει το άγιο όνομα του Θεού, και είπε: «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). Στη συνέχεια έβγαλε εξανθήματα σε όλο του το σώμα που τον πονούσαν, και καθόταν μέσα στις στάχτες, ξύνοντας τις πληγές του με σπασμένα κεραμικά. Ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Ανατολή είχε γίνει σαν ζητιάνος, και αυτές οι δοκιμασίες που βρήκαν τον Ιώβ θα ήταν πολύ δύσκολες για εμάς για να τις αντέξουμε! Και όμως, ποτέ δεν κατηγόρησε τον Θεό, αλλά αντίθετα παρέμεινε γεμάτος πίστη στον Θεό και δόξαζε τον Θεό, και ο Σατανάς ντροπιάστηκε εντελώς και τράπηκε σε φυγή.

Ο Ιώβ έγινε ένας δυνατός και ηχηρός μάρτυρας για τον Θεό, και πέρασε ομαλά τις δοκιμασίες του Θεού. Αυτό που ακολούθησε αυτές τις δοκιμασίες ήταν αυξημένες ευλογίες από τον Θεό: τα πλούτη και τα κοπάδια του Ιώβ διπλασιάστηκαν, το καθένα από τα παιδιά του ήταν εξαιρετικά όμορφο, και ο Θεός επέστρεψε στον Ιώβ να ζήσει άλλα 140 χρόνια, οπότε έζησε μέχρι να γίνει 210 χρονών. Αφού πέρασε τις δοκιμασίες του Θεού, ο Ιώβ έφθασε στο σημείο να έχει μεγαλύτερη κατανόηση του θελήματος του Θεού καθώς Εκείνος δοκίμαζε τους ανθρώπους, ακριβώς όπως ο ίδιος είπε: «Γνωρίζει όμως την οδόν μου· με εδοκίμασε· θέλω εξέλθει ως χρυσίον» (Ιώβ 23:10). Ο Ιώβ στάθηκε ακλόνητος στη μαρτυρία του μέσα από αυτές τις δοκιμασίες, και η μαρτυρία που έφερε ντρόπιασε τον Σατανά και απέσπασε μεγάλο έπαινο από τους άλλους ανθρώπους. Στη συνέχεια, ο Σατανάς δεν τόλμησε να δελεάσει τον Ιώβ ποτέ ξανά, και ο Ιώβ έγινε πραγματικά ένας ελεύθερος άνθρωπος και κέρδισε τον έπαινο του Θεού.

Επίσης, μια ακόμα μεγαλύτερη ευλογία που έλαβε ο Ιώβ αφού πέρασε αυτές τις δοκιμασίες ήταν ότι ο Θεός εμφανίστηκε μπροστά του μέσα σε έναν ανεμοστρόβιλο, και ο Θεός συνομίλησε μαζί του, δίνοντας έτσι στον Ιώβ μια βαθιά κατανόηση της παντοδυναμίας και της κυριαρχίας του Θεού. Ο Ιώβ είπε: «Ήκουον περί σου με την ακοήν του ωτίου, αλλά τώρα ο οφθαλμός μου σε βλέπει» (Ιώβ 42:5). Το να είναι κάποιος ένα δημιουργημένο πλάσμα που αξιώθηκε να δει την εμφάνιση του Θεού ήταν τόσο μεγάλη ευλογία!

Μπορούμε να δούμε από τις εμπειρίες του Ιώβ πως η ικανότητά του να κερδίσει τον έπαινο του Θεού ήταν αδιαχώριστη από τις πράξεις του όταν τον βρήκαν οι δοκιμασίες. Κατά τη διάρκεια αυτών των δοκιμασιών που ήταν τόσο αντίθετες με τις δικές του αντιλήψεις, κατέκτησε έναν ορθολογισμό που εμείς οι κανονικοί άνθρωποι δεν έχουμε. Πρώτα από όλα, δεν κατηγόρησε τον Θεό, και δεν χρησιμοποίησε κανένα από τα ανθρώπινα μέσα για να πάρει πίσω την περιουσία του από τους ληστές. Αντίθετα, μπόρεσε να ησυχάσει τον εαυτό του ενώπιον του Θεού και πίστευε πως εμείς οι άνθρωποι λαμβάνουμε τις ευλογίες μας από τον Θεό. Αλλά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, επίσης υποφέρουμε από συμφορές, οπότε όσο αντίθετη με τις αντιλήψεις του του κι αν ήταν μια κατάσταση που τον βρήκε, εκείνος συνέχισε να δοξάζει το όνομα του Θεού.

Η δοκιμασία του Αβραάμ

Εδώ, θα ήθελα να μιλήσω για ένα δεύτερο πρόσωπο της Βίβλου, τον Αβραάμ, τον πατέρα της πίστης. Όλοι οι αδερφοί και οι αδερφές γνωρίζουν πως, όταν ο Αβραάμ ήταν 100 χρονών, ο Θεός τού έδωσε έναν γιο, και ο Αβραάμ λάτρευε τον Ισαάκ. Αλλά μια μέρα, η δοκιμασία του Θεού βρήκε τον Αβραάμ, και ο Θεός είπε: «Λάβε τώρα τον υιόν σου τον μονογενή, τον οποίον ηγάπησας, τον Ισαάκ, και ύπαγε εις τον τόπον Μοριά, και πρόσφερε αυτόν εκεί εις ολοκαύτωμα, επί ενός των ορέων, το οποίον θέλω σοι ειπεί» (Γέν. 22:2). Σκεφτείτε το: αυτού του είδους η δοκιμασία θα ήταν δύσκολη να την αντέξει οποιοσδήποτε, τόσο δύσκολη που κάποιοι άνθρωποι θα πολεμούσαν ενάντια στον Θεό και θα γέμιζαν με παρανοήσεις. Όμως πως χειρίστηκε το ζήτημα ο Αβραάμ; Αν και ένιωθε μεγάλη στενοχώρια και πόνο, υπάκουσε τον Θεό, και δεν προσπάθησε να διαφωνήσει μαζί Του ή να θέσει όρους. Ακριβώς τη στιγμή που είχε πάει τον Ισαάκ στο βουνό μόνος του και σήκωσε το μαχαίρι, έτοιμος να τον σκοτώσει, ο Θεός έστειλε έναν άγγελο να σταματήσει το χέρι του Αβραάμ, και έτσι η δοκιμασία τελείωσε. Επίσης, ο Θεός έδωσε έναν όρκο και εναπόθεσε μεγάλες ευλογίες στον Αβραάμ. Ο Θεός είπε: «Ότι ευλογών θέλω σε ευλογήσει, και πληθύνων θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης· και το σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού· και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γής· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου» (Γέν. 22:17-18).

Επίσης διάβασα αυτό το εδάφιο σε ένα άλλο βιβλίο: «Όσον αφορά τον άνθρωπο, ο Θεός κάνει πολλά πράγματα που είναι ακατανόητα αλλά και απίστευτα. Όταν ο Θεός επιθυμεί να ενορχηστρώσει κάποιον, αυτή η ενορχήστρωση συχνά έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου και είναι ακατανόητη σ’ αυτόν, αλλά ακριβώς αυτή η ασυμφωνία και η έλλειψη κατανόησης είναι η δοκιμασία και η δοκιμή του ανθρώπου από τον Θεό. Ο Αβραάμ, εντωμεταξύ, μπόρεσε να αποδείξει την υπακοή που είχε μέσα του για τον Θεό, η οποία αποτελούσε την πιο θεμελιώδη προϋπόθεση για να είναι σε θέση να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του Θεού. Μόνο τότε, όταν ο Αβραάμ ήταν σε θέση να υπακούσει την απαίτηση του Θεού, όταν προσέφερε τον Ισαάκ, ο Θεός ανακουφίστηκε και επιδοκίμασε πραγματικά την ανθρωπότητα —τον Αβραάμ, τον οποίο είχε επιλέξει. Μόνο τότε βεβαιώθηκε ο Θεός ότι αυτός ο άνθρωπος, τον οποίο είχε επιλέξει, ήταν ένας απαραίτητος ηγέτης που θα μπορούσε να αναλάβει να φέρει εις πέρας την υπόσχεσή Του και το επακόλουθο σχέδιο διαχείρισής Του» (Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄).

Από αυτό το εδάφιο, μπορούμε να δούμε πως ο Θεός διευθετεί τις συνθήκες έτσι ώστε να μας δοκιμάσει. Εξωτερικά, μπορεί να φαίνεται πως αυτές οι δοκιμασίες αντιτίθενται στις αντιλήψεις μας και είναι δύσκολο να τις καταλάβουμε, σε τέτοιον βαθμό που να νιώθουμε πόνο και οδύνη μέσα σε αυτές τις περιστάσεις, ωστόσο αυτές οι δοκιμασίες ξεχειλίζουν από τις επιμελείς προσπάθειες του Θεού. Ακριβώς όπως όταν ο Αβραάμ στάθηκε ακλόνητος στη μαρτυρία του κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας του, ο Θεός είδε την ειλικρίνεια του Αβραάμ, και όχι μόνο δεν πήρε τον γιο του, αλλά επίσης ευλόγησε τον Αβραάμ έτσι ώστε οι απόγονοί του να είναι τόσο πολλοί όσο οι κόκκοι της άμμου σε μια παραλία ή τα αστέρια στον ουρανό. Πίσω από αυτό, το θέλημα του Θεού έφτασε σε ένα βαθύτερο επίπεδο, γιατί ο Θεός επέλεξε τον Αβραάμ να γίνει η ηγετική μορφή στο έργο Του της διαχείρισης της ανθρωπότητας. Ο Θεός είχε σκοπό να εκτελέσει το έργο Του της διαχείρισης της ανθρωπότητας μέσω των απογόνων του Αβραάμ, και μέσα από αυτούς τους ανθρώπους θα δήλωνε τις πράξεις Του, τη σοφία Του, την εξουσία Του και τη δύναμή Του. Δεν είναι δύσκολο για εμάς να δούμε στην Παλαιά Διαθήκη πως το έργο του Θεού την Εποχή του Νόμου εκτελέστηκε κυρίως στο Ισραήλ —διακηρύσσοντας τους νόμους και καθοδηγώντας τους ανθρώπους πώς θα ζήσουν τη ζωή τους στη γη. Το Ισραήλ ήταν το πεδίο των δοκιμών και ο γενέθλιος τόπος του έργου του Θεού για τη λύτρωση στη γη. Η πρώτη ενσάρκωση του Θεού επίσης εκτέλεσε το έργο Του στο Ισραήλ. Ο Θεός υιοθέτησε την εικόνα ενός Ιουδαίου και λύτρωσε την ανθρωπότητα, και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το ευαγγέλιο της λύτρωσης της ανθρωπότητας του Κύριου Ιησού να διαδοθεί από την Ιουδαία σε όλον τον κόσμο την Εποχή της Χάριτος.

Από αυτό, μπορούμε να δούμε το μεγαλείο των ευλογιών που έλαβε ο Αβραάμ. Μπορούμε να πούμε πως η ικανότητά του να γίνει ο πατέρας πολλών εθνών, καθώς και το ότι οι απόγονοί του ευλογήθηκαν από τον Θεό, σχετίζονται με τη δοκιμασία του Θεού που τον βρήκε σε αυτήν την πρώιμη εποχή.

Η έμπνευση που αποκτήθηκε από αυτά τα βιώματα

Δεν είναι δύσκολο για εμάς να καταλάβουμε από τις δοκιμασίες που βρήκαν τον Αβραάμ και τον Ιώβ πως κάθε δοκιμασία που συναντάμε περιέχει την καλή θέληση του Θεού· όχι μόνο μπορούν αυτές οι δοκιμασίες να μας κάνουν ικανούς να λάβουμε τις ευλογίες του Θεού αλλά, ακόμη πιο σημαντικό, επιτρέπουν στην πνευματική ζωή μας να αναπτυχθεί αλματωδώς, αποκτούμε περισσότερη γνώση του Θεού, και μπορούμε να ακολουθήσουμε το μονοπάτι της πίστης στον Θεό πιο στέρεα και με περισσότερη σταθερότητα. Αν και οι δοκιμασίες που βρήκαν τον Αβραάμ και τον Ιώβ δεν είναι τέτοιες που εμείς οι κανονικοί άνθρωποι θα μπορούσαμε να βιώσουμε, καθώς δεν έχουμε το ανάστημά τους ούτε έχουμε τα κατάλληλα προσόντα για να αντέξουμε τέτοιες δοκιμασίες, ωστόσο και πάλι μπορούμε να συναντήσουμε κάθε είδους διαφορετικές δοκιμασίες στη ζωή μας, μεγάλες και μικρές. Έχω δει μια αδερφή να υποφέρει το βάσανο της ασθένειας και η ζωή της να κρέμεται από μια κλωστή, κι όμως παρέμεινε γεμάτη πίστη στον Θεό και επιθυμούσε να εναποθέσει τη ζωή και τον θάνατό της στα χέρια του Θεού. Ανεξάρτητα από το αν η ασθένειά της βελτιωνόταν ή όχι, εξακολουθούσε να είναι πρόθυμη να υποκύψει στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Τελικά, έγινε μάρτυρας των πράξεων του Θεού και η ασθένειά της καλυτέρεψε με θαυματουργό τρόπο. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, η πίστη της αδερφής στον Θεό μεγάλωσε, και εκείνη απέκτησε μια πιο πρακτική εκτίμηση για την παντοδυναμία και κυριαρχία του Θεού. Όταν όλα πηγαίνουν ομαλά στην καριέρα κάποιων αδερφών, εκείνοι ευχαριστούν τον Θεό για τις ευλογίες Του. Αλλά όταν οι δουλειές τους περνάνε δυσκολίες και τα χρήματα στις οικογένειές τους λιγοστεύουν, τα παράπονα παίρνουν το προβάδισμα στην καρδιά τους, και κατηγορούν τον Θεό για το ότι δεν τους ευλόγησε. Αλλά στη συνέχεια, μέσω της αποκάλυψης των λόγων του Θεού, αντιλαμβάνονται πως η πίστη τους στον Θεό έγκειται απλώς στο να κάνουν παζάρια με τον Θεό, και πως θεωρούν τον Θεό ως κέρας της αφθονίας. Φτάνουν στο σημείο να καταλάβουν τα λανθασμένα κίνητρα πίσω από την πίστη τους στον Θεό, και έτσι διορθώνουν τις λανθασμένες απόψεις τους σχετικά με την πίστη και παίρνουν τη σωστή θέση τους ως δημιουργημένα πλάσματα. Όταν οι άνθρωποι αποκτούν εμπειρίες με το σωστό κίνητρο, όχι μόνο η ζωή τους προοδεύει, αλλά και οι δουλειές τους ανακάμπτουν… Όταν οι αδερφοί και οι αδερφές συναντούν αυτές τις δοκιμασίες, η σάρκα τους υποφέρει πολύ σε διαφορετικές βαθμίδες, αλλά από αυτές τις δοκιμασίες αποκτούν κάτι ακόμα πιο πολύτιμο: καταλαβαίνουν όλο και περισσότερα για το θέλημα του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα, η γνώση τους για τον Θεό γίνεται πιο πραγματική και αποκτούν περισσότερες αλήθειες. Γι’ αυτό, μπορούμε να πούμε πως οι δοκιμασίες είναι άλλο ένα είδος ευλογίας από τον Θεό για εμάς τους χριστιανούς, και είναι το μονοπάτι που πρέπει να διασχίσουμε ώστε η ζωή μας να αναπτυχθεί και εμείς να αποκτήσουμε τον έπαινο του Θεού.

Εφόσον οι δοκιμασίες είναι τόσο ευεργετικές για τον κάθε χριστιανό, τι λόγο έχουμε να παραπονιόμαστε όταν μας βρίσκουν δοκιμασίες και ταλαιπωρίες; Δεν συμφωνείτε, φίλοι μου;

Τζιανγκ-τζινγκ

Προτεινόμενα:

Εκκλησιαστικά τραγούδια « Οι δοκιμασίες απαιτούν πίστη»