Οι άνθρωποι λένε συχνά ότι δεν είναι εύκολο να γνωρίσεις τον Θεό. Εγώ, παρόλα αυτά, λέω ότι η γνώση του Θεού δεν είναι καθόλου δύσκολη υπόθεση, διότι ο Θεός επιτρέπει συχνά στον άνθρωπο να γίνεται μάρτυρας των έργων Του. Ο Θεός δεν σταμάτησε ποτέ τον διάλογό Του με το ανθρώπινο γένος· δεν απέκρυψε ποτέ τον εαυτόν Του από τον άνθρωπο, ούτε και κρύφτηκε. Οι σκέψεις, οι ιδέες, τα λόγια και τα έργα Του – τα πάντα αποκαλύπτονται στην ανθρωπότητα. Επομένως, όσο ο άνθρωπος επιθυμεί να γνωρίσει τον Θεό, μπορεί να φτάσει στην κατανόηση και τη γνώση Του μέσα από κάθε είδους τρόπο και μέθοδο. Ο λόγος για τον οποίο ο άνθρωπος σκέφτεται τυφλά ότι ο Θεός τον αποφεύγει επίτηδες, ότι έχει αποκρύψει σκοπίμως τον Εαυτόν Του από την ανθρωπότητα και ότι δεν έχει καμία πρόθεση να επιτρέψει στον άνθρωπο να Τον καταλάβει και να Τον γνωρίσει, είναι ότι δεν γνωρίζει ποιος είναι ο Θεός, ούτε και επιθυμεί να Τον κατανοήσει· ακόμα δε περισσότερο, δεν τον απασχολούν οι σκέψεις, τα λόγια ή τα έργα του Δημιουργού... Ειλικρινά, αν κάποιος απλώς χρησιμοποιεί τον ελεύθερο χρόνο του για να εστιάσει και να κατανοήσει τα λόγια ή τα έργα του Δημιουργού, δίνοντας λίγη προσοχή στις σκέψεις του Δημιουργού και τη φωνή της καρδιάς Του, δεν θα του είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει ότι οι σκέψεις, τα λόγια και τα έργα του Δημιουργού είναι ορατά και ολοφάνερα. Ομοίως, ελάχιστη προσπάθεια θα χρειαστεί για να συνειδητοποιήσει ότι ο Δημιουργός βρίσκεται συνεχώς μεταξύ των ανθρώπων, πάντοτε σε διάλογο με τον άνθρωπο και το σύνολο της δημιουργίας και ότι καθημερινά επιτελεί νέα έργα. Η ουσία και η διάθεσή Του εκφράζονται μέσα από τον διάλογό Του με τον άνθρωπο· οι σκέψεις και ιδέες Του αποκαλύπτονται ολοκληρωτικά μέσα από τα έργα Του· συνοδεύει και παρατηρεί το ανθρώπινο γένος ανά πάσα στιγμή. Μιλά ήσυχα στην ανθρωπότητα και σε όλη τη δημιουργία με τα σιωπηλά λόγια Του: Βρίσκομαι στους ουρανούς, και βρίσκομαι ανάμεσα στη δημιουργία Μου. Παρακολουθώ· περιμένω· βρίσκομαι στο πλευρό σου… Τα χέρια Του είναι ζεστά και δυνατά· τα βήματά Του, ελαφρά· η φωνή Του, απαλή και χαριτωμένη· η μορφή Του πηγαινοέρχεται, αγκαλιάζοντας ολόκληρο το ανθρώπινο γένος· η φυσιογνωμία Του είναι ωραία και ευγενής. Δεν έφυγε ποτέ, ούτε και εξαφανίστηκε. Από το πρωί ως το βράδυ, είναι ο αδιάλειπτος σύντροφος της ανθρωπότητας. Η αφοσιωμένη φροντίδα και η ιδιαίτερη στοργή Του για την ανθρωπότητα, καθώς και η αληθινή ανησυχία και αγάπη Του για τον άνθρωπο, απεικονίστηκαν κομμάτι-κομμάτι, όταν έσωσε την πόλη της Νινευή. Συγκεκριμένα, ο διάλογος μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και του Ιωνά ξεγύμνωσε περισσότερο την ευσπλαχνία του Δημιουργού για την ανθρωπότητα που ο ίδιος δημιούργησε. Μέσα από τα λόγια αυτά, μπορείς να αποκτήσεις βαθιά κατανόηση των ειλικρινών αισθημάτων του Θεού για το ανθρώπινο γένος …

Τα παρακάτω καταγράφονται στο Βιβλίο του Ιωνά 4: 10-11: «Και είπε Ιεχωβά, Συ ελυπήθης υπέρ της κολοκύνθης, διά την οποίαν δεν εκοπίασας, αλλ' ουδέ έκαμες αυτήν να αυξήση, ήτις εγεννήθη εν μιά νυκτί και εν μιά νυκτί εχάθη. Και εγώ δεν έπρεπε να λυπηθώ υπέρ της Νινευή, της πόλεως της μεγάλης, εν ή υπάρχουσι πλειότεροι των δώδεκα μυριάδων ανθρώπων, οίτινες δεν διακρίνουσι την δεξιάν αυτών από της αριστεράς αυτών, και κτήνη πολλά;» Τούτα είναι τα πραγματικά λόγια του Ιεχωβά Θεού, ένας διάλογος μεταξύ του ιδίου και του Ιωνά. Αν και ο διάλογος είναι σύντομος, είναι γεμάτος από την έγνοια του Δημιουργού για την ανθρωπότητα, και την απροθυμία Του να την εγκαταλείψει. Τα λόγια αυτά εκφράζουν την αληθινή στάση και τα αισθήματα που κρατά ο Θεός μέσα στην καρδιά Του για τη δημιουργία Του, και με τα ξεκάθαρα αυτά λόγια, που όμοιά τους σπάνια ακούγονται από τον άνθρωπο, ο Θεός δηλώνει τις αληθινές προθέσεις Του για την ανθρωπότητα. Ο διάλογος αυτός αντιπροσωπεύει τη στάση, που κράτησε ο Θεός απέναντι στον λαό της Νινευή – αλλά τι στάση είναι αυτή; Είναι η στάση που κράτησε απέναντι στον λαό της Νινευή πριν και μετά τη μετάνοιά τους. Ο Θεός μεταχειρίζεται την ανθρωπότητα με τον ίδιο τρόπο. Μέσα από τα λόγια αυτά, μπορεί κανείς να βρει τις σκέψεις Του, αλλά και τη διάθεσή Του.

Ποιες σκέψεις του Θεού αποκαλύπτονται μέσα από αυτά τα λόγια; Μια προσεκτική ανάγνωση αποκαλύπτει αμέσως ότι χρησιμοποιεί το ρήμα «λυπάμαι»· η χρήση της λέξης αυτής δείχνει την πραγματική στάση του Θεού απέναντι στο ανθρώπινο γένος.

Από σημασιολογική άποψη, μπορεί κανείς να ερμηνεύσει το ρήμα «λυπάμαι» με διάφορους τρόπους: πρώτον, αγαπώ και προστατεύω, νοιώθω τρυφερότητα για κάτι· δεύτερον, αγαπώ στοργικά· τέλος, είμαι τόσο απρόθυμος όσο και ανίκανος να αντέξω να βλάψω το αντικείμενο της αγάπης και στοργής μου. Εν ολίγοις, υπονοεί τρυφερή στοργή και αγάπη, καθώς και απροθυμία να εγκαταλειφθεί κάποιος ή κάτι· σημαίνει το έλεος και την ανεκτικότητα του Θεού προς τον άνθρωπο. Αν και ο Θεός χρησιμοποίησε μια λέξη που λέγεται συνεχώς μεταξύ των ανθρώπων, η χρήση της ξεγυμνώνει τη φωνή της καρδιάς του Θεού και τη στάση Του απέναντι στην ανθρωπότητα.

Ενώ η πόλη της Νινευή ήταν γεμάτη με ανθρώπους εξίσου διεφθαρμένους, κακούς και βίαιους με αυτούς των Σοδόμων, η μετάνοιά τους ώθησε τον Θεό να αλλάξει γνώμη και να αποφασίσει να μην τους καταστρέψει. Επειδή η αντίδρασή τους στα λόγια και τις εντολές του Θεού επέδειξε μια στάση που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με αυτή των πολιτών των Σοδόμων, και λόγω της έντιμης υποταγής τους στον Θεό και της έντιμης μετάνοιας για τις αμαρτίες τους, καθώς και της πραγματικής και ειλικρινούς από κάθε άποψη συμπεριφοράς τους, ο Θεός, για άλλη μια φορά, έδειξε το ειλικρινές έλεός Του και τους το παραχώρησε. Κανείς δεν μπορεί να αντιγράψει την ανταμοιβή και το έλεος του Θεού για την ανθρωπότητα· κανείς άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να διαθέτει το έλεος ή την ανεκτικότητα του Θεού, ούτε και τα ειλικρινή αισθήματά Του προς το ανθρώπινο γένος. Υπάρχει κάποιος που να θεωρείς σπουδαίο ή ακόμα και υπεράνθρωπο, ο οποίος, από κάπου ψηλά, και μιλώντας ως σπουδαίος άνθρωπος ή επί κάποιου ανώτατου σημείου, θα έκανε το συγκεκριμένο είδος δήλωσης στην ανθρωπότητα ή τη δημιουργία; Ποιος, από το ανθρώπινο γένος, μπορεί να γνωρίζει τις συνθήκες διαβίωσης της ανθρωπότητας όπως την παλάμη του; Ποιος μπορεί να φέρει το βάρος και την ευθύνη για την ύπαρξη της ανθρωπότητας; Ποιος είναι ικανός να διακηρύξει την καταστροφή μιας πόλης; Και ποιος είναι ικανός να συγχωρήσει μια πόλη; Ποιος μπορεί να πει ότι αγαπά τη δημιουργία του; Μόνο ο Δημιουργός! Μόνο ο Δημιουργός νοιώθει οίκτο για αυτήν την ανθρωπότητα. Μόνο ο Δημιουργός δείχνει τρυφερότητα και στοργή στην ανθρωπότητα αυτή. Μόνο ο Δημιουργός διατηρεί μια αληθινή, αδιάρρηκτη στοργή για αυτήν την ανθρωπότητα. Ομοίως, μόνο ο Δημιουργός μπορεί να παραχωρεί έλεος σε αυτή την ανθρωπότητα και να αγαπά όλη τη δημιουργία Του. Η καρδιά του σκιρτά και πονά σε κάθε μία από τις πράξεις του ανθρώπου: Νοιώθει οργισμένος και συντετριμμένος, και θλίβεται εξαιτίας του κακού και της διαφθοράς του ανθρώπου· αισθάνεται ευχαριστημένος, περιχαρής, επιεικής και ευφρόσυνος για τη μετάνοια και την πίστη του ανθρώπου· κάθε μία από τις σκέψεις και τις ιδέες Του υπάρχει για το ανθρώπινο γένος και περιστρέφεται γύρω του· αυτό που είναι και έχει εκφράζεται εξ ολοκλήρου προς χάριν της ανθρωπότητας· το σύνολο των συναισθημάτων του είναι συνυφασμένο με την ύπαρξή της. Προς χάριν της ανθρωπότητας, ταξιδεύει σπεύδοντας παντού· σιωπηλά, χαρίζει κάθε κομμάτι της ζωής Του· αφιερώνει κάθε λεπτό και δευτερόλεπτο της ζωής Του... Ποτέ δεν ήξερε πώς να συμπονά τη δική Του ζωή, όμως πάντα σπλαχνιζόταν και αγαπούσε το ανθρώπινο γένος που ο ίδιος δημιούργησε ... Δίνει όλα όσα έχει στην ανθρωπότητα αυτή .... Χαρίζει άνευ όρων και χωρίς προσδοκία ανταμοιβής το έλεος και την ανεκτικότητά Του. Πράττει τούτο, αποκλειστικά και μόνο ώστε η ανθρωπότητα να μπορεί να συνεχίσει να επιβιώνει ενώπιον των οφθαλμών Του, λαμβάνοντας την πρόνοιά Του για τη ζωή· πράττει τούτο αποκλειστικά και μόνο ώστε η ανθρωπότητα να μπορέσει να υποταχθεί ενώπιόν Του και να αναγνωρίσει ότι Εκείνος είναι Αυτός που τροφοδοτεί την ύπαρξη του ανθρώπου και συνδράμει τη ζωή ολόκληρης της δημιουργίας.