Παρόλο που οι πέντε χιλιάδες άνθρωποι που έφαγαν τα καρβέλια ψωμί και τα ψάρια, δε σχεδίαζαν να ακολουθήσουν τον Κύριο Ιησού, Αυτός δεν ήταν αυστηρός μαζί τους· μόλις χόρτασαν, ξέρετε τι έκανε ο Κύριος Ιησούς; Τους κήρυξε οτιδήποτε; Πού πήγε αφότου το έκανε αυτό; Οι Γραφές δεν καταγράφουν να τους είπε τίποτα ο Κύριος Ιησούς· όταν ολοκλήρωσε το θαύμα Του, έφυγε ήσυχα. Επομένως, διατύπωσε καμία απαίτηση από τους ανθρώπους αυτούς; Υπήρχε καθόλου μίσος; Δεν υπήρχε τίποτε τέτοιο· απλώς δεν ήθελε να δώσει άλλη σημασία στους ανθρώπους αυτούς που δε θα Τον ακολουθούσαν και, την ώρα εκείνη, η καρδιά Του πονούσε. Επειδή είχε δει την εξαχρείωση και είχε νιώσει την απόρριψη της ανθρωπότητας, όταν είδε και συναναστράφηκε μ’ αυτούς τους ανθρώπους, η ανθρώπινη αμβλύνοια και άγνοια Τον στενοχώρησαν πολύ και έκαναν την καρδιά Του να πονά, επομένως, το μόνο που ήθελε ήταν να φύγει απ’ αυτούς τους ανθρώπους το συντομότερο. Ο Κύριος δεν είχε καμία απαίτηση απ’ αυτούς στην καρδιά Του, δεν ήθελε να τους δώσει σημασία, δεν ήθελε, ιδίως, να δαπανήσει την ενέργειά Του σ’ αυτούς και γνώριζε πως δεν μπορούσαν να Τον ακολουθήσουν· παρ’ όλα αυτά, η στάση Του προς αυτούς παρέμεινε ιδιαίτερα ξεκάθαρη. Ήθελε απλώς να τους φερθεί με ευγένεια, να τους απονέμει χάρη· αυτή ήταν η στάση του Θεού προς κάθε πλάσμα υπό τη διακυβέρνησή Του: να φέρεται σε κάθε πλάσμα με ευγένεια, να το φροντίζει και να το τρέφει. Για τον λόγο ακριβώς που ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Θεός ενσαρκωμένος, αποκάλυψε πολύ φυσικά την ίδια την ουσία του Θεού και φέρθηκε στους ανθρώπους αυτούς με ευγένεια. Τους φέρθηκε με ευγένεια, με μια καρδιά ελέους και μακροθυμίας. Όπως κι αν έβλεπαν οι άνθρωποι αυτοί τον Κύριο Ιησού και όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα, Αυτός απλώς φερόταν σε κάθε πλάσμα βάσει της θέσης Του ως Κύριος όλης της κτίσης. Αυτό που αποκάλυπτε ήταν, χωρίς εξαίρεση, η διάθεση του Θεού και αυτό που Αυτός έχει και είναι. Επομένως, ο Κύριος Ιησούς έκανε κάτι στα ήσυχα και μετά έφυγε ήσυχα· ποια πτυχή της διάθεσης του Θεού είναι αυτή; Θα λέγατε πως είναι η στοργική καλοσύνη του Θεού; Θα λέγατε πως ο Θεός είναι ανιδιοτελής; Θα μπορούσε να το κάνει αυτό ένας κοινός άνθρωπος; Σίγουρα όχι! Κατ’ ουσίαν, ποιοι ήταν αυτοί οι πέντε χιλιάδες άνθρωποι που τάισε ο Κύριος Ιησούς με πέντε άρτους και δύο ψάρια; Θα λέγατε πως ήταν άνθρωποι που βρίσκονταν σε σύμπνοια μ’ Αυτόν; Θα λέγατε πως ήταν όλοι τους εχθρικοί προς τον Θεό; Μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα πως σίγουρα δεν ήταν σε σύμπνοια με τον Κύριο και πως η ουσία τους ήταν απόλυτα εχθρική προς τον Θεό. Ωστόσο, πώς τους φέρθηκε ο Θεός; Χρησιμοποίησε μια μέθοδο για να εξουδετερώσει την εχθρότητα των ανθρώπων προς τον Θεό — η μέθοδος αυτή λέγεται «καλοσύνη». Με άλλα λόγια, παρόλο που ο Κύριος Ιησούς τους έβλεπε σαν αμαρτωλούς, στα μάτια του Θεού δεν έπαυαν να είναι δημιούργημά Του, επομένως, ακόμα κι έτσι, φέρθηκε σ’ αυτούς τους αμαρτωλούς με ευγένεια. Αυτή είναι η μακροθυμία του Θεού, και η μακροθυμία αυτή καθορίζεται από την ίδια την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Επομένως, αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να κάνει κανένας άνθρωπος που δημιουργήθηκε από τον Θεό· μόνο ο Θεός μπορεί να το κάνει.

Όταν θα είσαι ικανός να εκτιμήσεις πραγματικά τις σκέψεις και τη στάση του Θεού προς την ανθρωπότητα, όταν θα μπορείς να κατανοήσεις πραγματικά τα συναισθήματα και το ενδιαφέρον του Θεού για κάθε πλάσμα, τότε θα είσαι ικανός να κατανοήσεις την αφοσίωση και την αγάπη που έχει δαπανήσει ο Δημιουργός σε κάθε έναν από τους ανθρώπους που δημιούργησε. Όταν συμβεί αυτό, θα χρησιμοποιήσεις δύο λέξεις για να περιγράψεις την αγάπη του Θεού. Ποιες είναι οι λέξεις αυτές; Μερικοί λένε «ανιδιοτελής» και άλλοι «φιλάνθρωπη». Απ’ αυτές τις δύο, η λέξη «φιλάνθρωπη» είναι η λιγότερο κατάλληλη για να περιγράψει την αγάπη του Θεού. Είναι μια λέξη που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να περιγράψουν τις ανοιχτόμυαλες σκέψεις και τα συναισθήματα κάποιου. Πραγματικά, απεχθάνομαι αυτή τη λέξη, γιατί αναφέρεται στην απονομή ελεημοσύνης τυχαία, αδιακρίτως και ανεξαρτήτως αρχών. Είναι μια υπερβολικά συναισθηματική έκφραση των ανόητων και των συγκεχυμένων ανθρώπων. Όταν η λέξη αυτή χρησιμοποιείται για να περιγράψει την αγάπη του Θεού, υπάρχει αναπόφευκτα βλάσφημη πρόθεση. Έχω δυο λέξεις που περιγράφουν πιο εύστοχα την αγάπη του Θεού. Ποιες είναι οι λέξεις αυτές; Η πρώτη είναι «απέραντη». Δεν είναι ιδιαίτερα ενθυμητική λέξη; Η δεύτερη είναι «αχανής». Υπάρχει πραγματικό νόημα πίσω από τις δυο αυτές λέξεις που χρησιμοποιώ για να περιγράψω την αγάπη του Θεού. Αν το πάρουμε κυριολεκτικά, η λέξη «απέραντος» περιγράφει τον όγκο ή τη χωρητικότητα κάποιου πράγματος, αλλά δεν έχει σημασία πόσο μεγάλο είναι το πράγμα αυτό· είναι κάτι που μπορούν να αγγίξουν και να δουν οι άνθρωποι. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει, δεν είναι κάποιο αφηρημένο αντικείμενο, και δίνει την αίσθηση στους ανθρώπους πως είναι σχετικά ακριβής και πρακτική. Δεν έχει σημασία αν την κοιτάζεις από επίπεδη ή τρισδιάστατη γωνία· δε χρειάζεται να φανταστείς την ύπαρξή της, επειδή είναι κάτι που υπάρχει πραγματικά. Παρόλο που χρησιμοποιώντας τη λέξη «απέραντη» για να περιγράψουμε την αγάπη του Θεού, μπορεί να φαίνεται σαν να προσδιορίζουμε ποσοτικά την αγάπη Του, δίνει, επίσης, την αίσθηση πως είναι ποσοτικά απροσδιόριστη. Λέω πως η αγάπη του Θεού μπορεί να προσδιοριστεί ποσοτικά, γιατί η αγάπη Του δεν είναι κάτι το ανύπαρκτο, ούτε και πηγάζει από κάποιο θρύλο. Αντιθέτως, είναι κάτι που μοιράζονται τα πάντα υπό τη διακυβέρνηση του Θεού και κάτι που απολαμβάνουν όλα τα πλάσματα, σε διάφορους βαθμούς και από διαφορετικές οπτικές. Παρόλο που οι άνθρωποι δεν μπορούν να τη δουν ή να την αγγίξουν, η αγάπη αυτή δίνει τροφή και ζωή στα πάντα, όπως αποκαλύπτεται λίγο-λίγο στις ζωές τους, ενώ αυτοί μετρούν και γίνονται μάρτυρες της αγάπης του Θεού, την οποία απολαμβάνουν κάθε στιγμή. Λέω πως η αγάπη του Θεού δεν μπορεί να προσδιοριστεί ποσοτικά, γιατί το μυστήριο της φροντίδας και της θρέψης των πάντων από τον Θεό είναι κάτι δύσκολο για τους ανθρώπους να συλλάβουν, όπως είναι και οι σκέψεις του Θεού για τα πάντα, ιδίως αυτές που αφορούν την ανθρωπότητα. Με άλλα λόγια, κανείς δε γνωρίζει το αίμα και τα δάκρυα που έχει χύσει ο Δημιουργός για την ανθρωπότητα. Κανείς δεν μπορεί να συλλάβει και κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει το βάθος ή το βάρος της αγάπης που έχει ο Δημιουργός για την ανθρωπότητα, την οποία δημιούργησε με τα ίδια Του τα χέρια. Η περιγραφή της αγάπης του Θεού ως απέραντη, βοηθά τους ανθρώπους να εκτιμήσουν και να κατανοήσουν το εύρος και την αλήθεια της ύπαρξής της. Βοηθά επίσης τους ανθρώπους να κατανοήσουν βαθύτερα το πραγματικό νόημα της λέξης «Δημιουργός» και να αποκτήσουν μια βαθύτερη κατανόηση του πραγματικού νοήματος αυτού που ονομάζεται «δημιουργία». Τι περιγράφει συνήθως η λέξη «αχανής»; Χρησιμοποιείται συνήθως για τον ωκεανό ή το σύμπαν, όπως «αχανές σύμπαν» ή «αχανής ωκεανός». Η επεκτασιμότητα και το ήρεμο βάθος του σύμπαντος είναι πέραν της ανθρώπινη κατανόησης, είναι κάτι που εξάπτει τη φαντασία των ανθρώπων και κάτι που θαυμάζουν βαθύτατα. Το μυστήριο και η βαθύτητά του είναι εντός του πεδίου ορατότητας, αλλά και κάτι το άπιαστο. Όταν σκέφτεσαι τον ωκεανό, σκέφτεσαι το εύρος του — μοιάζει απεριόριστος και μπορείς να νιώσεις το μυστηριώδες στοιχείο του και την ευρύτητά του. Γι’ αυτό χρησιμοποίησα τον όρο «αχανής» για να περιγράψω την αγάπη του Θεού. Είναι για να βοηθήσω τους ανθρώπους να νιώσουν πόσο πολύτιμη είναι, να νιώσουν τη βαθιά ομορφιά της αγάπης Του, όπως και να νιώσουν πως η δύναμη της αγάπης του Θεού είναι απέραντη και εκτενής. Είναι για να τους βοηθήσω να νιώσουν την αγιοσύνη της αγάπης Του, όπως και την αξιοπρέπεια και τη μη προσβλητικότητα του Θεού που αποκαλύπτεται μέσω της αγάπης Του. Τώρα, πιστεύετε πως η λέξη «αχανής» περιγράφει κατάλληλα την αγάπη του Θεού; Η αγάπη του Θεού είναι αντάξια των δύο αυτών χαρακτηρισμών «απέραντη» και «αχανής;» Απολύτως! Στη γλώσσα των ανθρώπων, μόνο οι δυο αυτές λέξεις είναι σχετικά κατάλληλες και πλησιάζουν σχετικά στο να περιγράψουν την αγάπη του Θεού. Δε νομίζετε; Αν σας ζητούσα να περιγράψετε την αγάπη του Θεού, θα χρησιμοποιούσατε αυτές τις δυο λέξεις; Το πιθανότερο είναι να μην μπορούσατε, γιατί η κατανόηση και η εκτίμηση που έχετε για την αγάπη του Θεού, περιορίζεται σε μια επίπεδη οπτική και δεν έχει ανέλθει στο ύψος του τρισδιάστατου χώρου. Επομένως, αν σας ζητούσα να περιγράψετε την αγάπη του Θεού, θα νιώθατε πως δεν έχετε τα λόγια να το κάνετε· θα είχατε μείνει και άφωνοι. Μπορεί να σας είναι δύσκολο να κατανοήσετε τις δυο λέξεις για τις οποίες μίλησα σήμερα ή μπορεί απλώς να μη συμφωνείτε. Αυτό απλώς αποδεικνύει πως η εκτίμηση και η κατανόησή σας για την αγάπη του Θεού είναι επιφανειακή και έγκειται σε περιορισμένο πεδίο. Έχω ξαναπεί πως ο Θεός είναι ανιδιοτελής — να θυμάστε τη λέξη ανιδιοτελής. Μπορούμε να πούμε πως η αγάπη του Θεού μπορεί να περιγραφεί μόνο ως ανιδιοτελής; Το πεδίο αυτό δεν είναι πολύ περιορισμένο; Πρέπει να στοχαστείτε το ζήτημα αυτό παραπάνω, ώστε να αποκτήσετε κάτι απ’ αυτό.

Τα παραπάνω αποτελούν αυτά που είδαμε από τη διάθεση και την ουσία του Θεού από το πρώτο θαύμα. Παρόλο που είναι μια ιστορία την οποία διαβάζουν οι άνθρωποι εδώ και αρκετές χιλιάδες χρόνια, έχει μια απλή πλοκή, επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν ένα απλό φαινόμενο, ωστόσο, στην απλή αυτή πλοκή μπορούμε να δούμε κάτι πιο πολύτιμο, το οποίο είναι η διάθεση του Θεού και αυτό που Αυτός έχει και είναι. Τα πράγματα αυτά που Αυτός έχει και είναι, αντιπροσωπεύουν τον Θεό τον ίδιο και είναι μια έκφραση των ίδιων των σκέψεων του Θεού. Όταν ο Θεός εκφράζει τις σκέψεις Του, είναι μια έκφραση της φωνής της καρδιάς Του. Ελπίζει πως θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούν να Τον καταλάβουν, να Τον γνωρίσουν και να κατανοήσουν το θέλημά Του, όπως και ελπίζει πως θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούν να ακούσουν τη φωνή της καρδιάς Του και να συνεργαστούν ενεργά για να ικανοποιήσουν το θέλημά Του. Τα πράγματα αυτά που έκανε ο Κύριος Ιησούς ήταν μια σιωπηλή έκφραση του Θεού.

Προτεινόμενα:

Ο Ιησούς ταΐζει τους πέντε χιλιάδες (1)