Ήταν ένα μικρό ρυάκι που κυλούσε από μέρος σε μέρος σχηματίζοντας μαιάνδρους, φτάνοντας, τελικά, στους πρόποδες ενός μεγάλου βουνού. Το βουνό έφρασσε την πορεία του μικρού ρυακιού, έτσι το ρυάκι είπε στο βουνό, με την αδύναμη, σιγανή φωνή του: «Σε παρακαλώ, άφησέ με να περάσω· στέκεσαι μπροστά μου και μου κλείνεις τον δρόμο προς τα εμπρός». «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε τότε το βουνό. «Ψάχνω το σπίτι μου» αποκρίθηκε το μικρό ρυάκι. «Εντάξει, εμπρός, κύλησε από πάνω μου!» είπε το βουνό. Επειδή, όμως, το μικρό ρυάκι ήταν πολύ αδύναμο και πολύ νέο, δεν υπήρχε τρόπος να κυλήσει πάνω από ένα τόσο μεγάλο βουνό, έτσι, δεν είχε άλλη επιλογή παρά να συνεχίσει να κυλάει στους πρόποδες του βουνού...

Φύσηξε ένας σφοδρός άνεμος, μεταφέροντας μαζί του άμμο και σκόνη στο σημείο που ορθωνόταν το βουνό. «Άφησέ με να περάσω!» μούγκρισε ο άνεμος στο βουνό. «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε το βουνό. «Θέλω να περάσω σ’ εκείνη την πλευρά του βουνού» ούρλιαξε ο άνεμος. «Εντάξει, αν μπορέσεις να διαπεράσεις το κέντρο μου, μπορείς να περάσεις!» είπε το βουνό. Ο σφοδρός άνεμος βάλθηκε να λυσσομανά προς πάσα κατεύθυνση, αλλά όσο μανιασμένα κι αν φυσούσε, δεν μπορούσε να διαπεράσει το κέντρο του βουνού. Ο άνεμος κουράστηκε και σταμάτησε για να αναπαυθεί. Έτσι, σ’ εκείνη την πλευρά του βουνού, φυσούσε μόνο ένας σποραδικός, ασθενής άνεμος, ο οποίος ήταν ευχάριστος για τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί. Αυτό ήταν το καλωσόρισμα του βουνού στους ανθρώπους...

Στην ακτή, τα σταγονίδια της θάλασσας κυλούσαν ελαφρά πάνω στον ύφαλο. Ξαφνικά, σηκώθηκε ένα γιγάντιο κύμα και πλησίασε στο βουνό μ’ ένα δυνατό βουητό. «Κάνε στην άκρη!» φώναξε το γιγάντιο κύμα. «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε το βουνό. Το μεγάλο κύμα δεν σταμάτησε και συνέχισε να φουσκώνει καθώς αποκρινόταν: «Επεκτείνω τα εδάφη μου και θέλω να τεντώσω λίγο τα χέρια μου». «Εντάξει, αν μπορέσεις να περάσεις πάνω απ’ την κορφή μου, θα σου ανοίξω τον δρόμο» είπε το βουνό. Το μεγάλο κύμα τραβήχτηκε λίγο πίσω και μετά όρμησε και πάλι μεμιάς προς το βουνό. Όσο σκληρά κι αν προσπαθούσε, ωστόσο, δεν μπορούσε να περάσει πάνω από το βουνό. Δεν είχε άλλη επιλογή παρά να υποχωρήσει σιγά-σιγά και να γυρίσει πίσω από κει που ήρθε...

Στο διάβα των αιώνων, το μικρό ρυάκι κυλούσε ελαφρά γύρω από τους πρόποδες του βουνού. Ακολουθώντας τη διαδρομή που είχε δημιουργήσει το βουνό, το μικρό ρυάκι κατάφερε να επιστρέψει στο σπίτι του· ενώθηκε με τον ποταμό και κατέληξε στη θάλασσα. Υπό τη φροντίδα του βουνού, το μικρό ρυάκι δεν χάθηκε ποτέ. Το μικρό ρυάκι και το μεγάλο βουνό βασίζονταν το ένα στο άλλο, συγκρατούσαν το ένα το άλλο και εξαρτιόνταν το ένα από το άλλο.

Στο διάβα των αιώνων, ο σφοδρός άνεμος δεν άλλαξε τη συνήθειά του να λυσσομανάει στο βουνό. Ο σφοδρός άνεμος μετέφερε μεγάλες δίνες άμμου όταν «επισκεπτόταν» το βουνό, όπως ακριβώς έκανε και πριν. Απειλούσε το βουνό, αλλά ποτέ δεν διαπέρασε το κέντρο του βουνού. Ο σφοδρός άνεμος και το μεγάλο βουνό βασίζονταν το ένα στο άλλο, συγκρατούσαν το ένα το άλλο και εξαρτώνταν το ένα από το άλλο.

Στο διάβα των αιώνων, δεν ησύχασε ούτε το γιγάντιο κύμα και ποτέ δεν σταμάτησε να επεκτείνεται. Ορμούσε προς το βουνό ξανά και ξανά με δυνατό βουητό, όμως το βουνό δεν κουνήθηκε ποτέ ούτε ένα εκατοστό. Το βουνό πρόσεχε τη θάλασσα, κι έτσι τα πλάσματα στη θάλασσα πολλαπλασιάζονταν και ευημερούσαν. Το γιγάντιο κύμα και το μεγάλο βουνό βασίζονταν το ένα στο άλλο, συγκρατούσαν το ένα το άλλο και εξαρτώνταν το ένα από το άλλο.

Η ιστορία έχει τελειώσει. Αρχικά, τι μπορείτε να μου πείτε γι’ αυτήν την ιστορία, για το κύριο περιεχόμενό της; Στην αρχή υπήρχε ένα βουνό. Μετά; (Ένα μικρό ρυάκι, ένας σφοδρός άνεμος κι ένα γιγάντιο κύμα.) Τι συνέβη στο πρώτο μέρος με το μικρό ρυάκι και το μεγάλο βουνό; Θυμάστε; (Το μικρό ρυάκι κυλούσε στους πρόποδες του μεγάλου βουνού.) Το μικρό ρυάκι κυλούσε στους πρόποδες του βουνού· αυτή είναι η ιστορία που έλαβε χώρα μεταξύ τους; Πού πήγε το ρυάκι; Για ποιον λόγο θα μιλούσαμε για το μεγάλο βουνό και το μικρό ρυάκι; (Λόγω του ότι το βουνό προστάτευε το ρυάκι, το ρυάκι δεν χάθηκε ποτέ. Βασίζονταν το ένα στο άλλο.) Θα λέγατε ότι το βουνό προστάτευε ή παρεμπόδιζε το μικρό ρυάκι; (Το προστάτευε.) Μήπως το παρεμπόδιζε; Το βουνό και το μικρό ρυάκι ήταν μαζί· προστάτευε το ρυάκι και ήταν επίσης εμπόδιο. Το βουνό προστάτευε το ρυάκι για να μπορέσει να εκβάλει στον ποταμό, αλλά το απέτρεπε επίσης από το να χυθεί σ’ όλον τον τόπο, όπου θα μπορούσε να πλημμυρίσει και να αποβεί καταστροφικό για τους ανθρώπους. Αυτό είναι το κύριο σημείο αυτού του τμήματος; (Ναι.) Το γεγονός πως το βουνό προστάτευε το ρυάκι και λειτουργούσε ως φράγμα, προφύλαξε τα σπίτια των ανθρώπων. Στη συνέχεια, βλέπουμε το μικρό ρυάκι να ενώνεται με τον ποταμό στους πρόποδες του βουνού και στη συνέχεια να εκβάλλουν στη θάλασσα· αυτό δεν είναι το καθήκον του μικρού ρυακιού; Όταν το ρυάκι χύθηκε στον ποταμό και μετά στη θάλασσα, σε τι βασιζόταν; Δεν βασιζόταν στο βουνό; Βασιζόταν στην προστασία του βουνού και στο γεγονός ότι το βουνό λειτουργούσε ως φράγμα· αυτό είναι το κύριο σημείο; (Ναι.) Βλέπεις πόσο σημαντικά είναι τα βουνά για το νερό σ’ αυτήν την περίπτωση; (Ναι.) Είναι σημαντικά; (Ναι.) Έχει ο Θεός τον σκοπό Του όταν φτιάχνει ψηλά και χαμηλά βουνά; Έχει σκοπό, σωστά; Αυτό είναι ένα μικρό μέρος της ιστορίας και, από ένα μικρό ρυάκι κι ένα μεγάλο βουνό, μπορούμε να δούμε την αξία και τη σπουδαιότητα αυτών των δύο πραγμάτων στη δημιουργία τους από τον Θεό. Μπορούμε επίσης να δούμε τη σοφία και τον σκοπό Του στον τρόπο με τον οποίο κυβερνά αυτά τα δύο πράγματα. Έτσι δεν είναι;

Τι πραγματεύεται το δεύτερο μέρος της ιστορίας; (Έναν σφοδρό άνεμο και το μεγάλο βουνό.) Ο άνεμος είναι κάτι το καλό; (Ναι.) Όχι απαραιτήτως, καθώς, μερικές φορές, αν ο άνεμος είναι πολύ ισχυρός μπορεί να αποδειχτεί καταστροφικός. Πώς θα ένιωθες αν έπρεπε να μείνεις έξω στον σφοδρό άνεμο; Εξαρτάται από το πόσο ισχυρός θα ήταν, σωστά; Αν ήταν ένα ελαφρύ αεράκι ή άνεμος με ένταση 3-4 μποφόρ, τότε θα ήταν και πάλι υποφερτός και, στη χειρότερη περίπτωση, θα είχε κανείς δυσκολία να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά. Ωστόσο, θα μπορούσες να το χειριστείς αν ο άνεμος φυσούσε τόσο δυνατά ώστε να γίνει ανεμοστρόβιλος; Δεν θα μπορούσες να αντέξεις. Επομένως είναι λάθος να λένε οι άνθρωποι πως ο άνεμος είναι πάντοτε κάτι το καλό ή πως είναι πάντοτε κάτι το κακό, γιατί εξαρτάται από το πόσο ισχυρός είναι ο άνεμος. Οπότε, ποια είναι η χρησιμότητα του βουνού εδώ; Δεν είναι κάτι σαν φίλτρο για τον άνεμο; Το βουνό παίρνει τον σφοδρό άνεμο και τον μετατρέπει σε τι; (Σ’ ένα ελαφρύ αεράκι.) Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούσαν να τ’ αγγίξουν και να το νιώσουν στο περιβάλλον στο οποίο ζούσαν· αυτό που ένιωθαν ήταν ένας σφοδρός άνεμος ή ένα ελαφρύ αεράκι; (Ένα ελαφρύ αεράκι.) Αυτός δεν είναι ένας από τους σκοπούς πίσω από τη δημιουργία των βουνών από τον Θεό; Αυτή δεν είναι η πρόθεσή Του; Πώς θα ήταν αν οι άνθρωποι ζούσαν σ’ ένα περιβάλλον στο οποίο ο σφοδρός άνεμος παράσερνε κόκκους άμμου χωρίς να υπάρχει τίποτα να τον εμποδίζει ή να τον φιλτράρει; Μήπως, αν ο άνεμος παράσερνε άμμο και πέτρες, οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν σ’ εκείνον τον τόπο; Μερικοί άνθρωποι μπορεί να τραυματίζονταν στο κεφάλι από τις παρασυρόμενες πέτρες ή σε άλλους μπορεί να έμπαινε άμμος στα μάτια τους και να μην μπορούσαν να δουν. Οι άνθρωποι μπορεί να παρασύρονταν από τον αέρα ή μπορεί ο άνεμος να φυσούσε τόσο δυνατά που να μην μπορούσαν να σταθούν. Σπίτια θα καταστρέφονταν και θα λάμβαναν χώρα κάθε λογής συμφορές. Έχει αξία ο σφοδρός άνεμος; (Ναι.) Ποια αξία είναι αυτή; Όταν είπα πως ήταν κάτι το κακό, οι άνθρωποι μπορεί να νόμιζαν πως είναι άνευ αξίας, μα είναι αυτό σωστό; Δεν έχει αξία η μετατροπή του σε αεράκι; Τι χρειάζονται περισσότερο οι άνθρωποι όταν έχει υγρασία ή είναι αποπνικτικά; Αυτό που χρειάζονται είναι να τους φυσήξει απαλά ένα ελαφρύ αεράκι, να αναζωογονήσει και να καθαρίσει το μυαλό τους, να οξύνει τις σκέψεις τους, και να επιδιορθώσει και να βελτιώσει την ψυχική κατάστασή τους. Για παράδειγμα, έστω ότι κάθεστε όλοι σε ένα δωμάτιο με πολλούς ανθρώπους και η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική· τι είναι αυτό που χρειάζεστε περισσότερο; (Ένα ελαφρύ αεράκι.) Σε μέρη όπου ο αέρας είναι θολός και γεμάτος σκόνη, αυτό μπορεί να επιβραδύνει την ταχύτητα σκέψης ενός ανθρώπου, να μειώσει τη ροή του αίματός του και να τον κάνει να μη σκέφτεται τόσο καθαρά. Ωστόσο, ο αέρας θα καθαρίσει αν βρει την ευκαιρία να κινηθεί και να κυκλοφορήσει, και οι άνθρωποι θα νιώσουν πολύ καλύτερα. Παρόλο που το μικρό ρυάκι και ο σφοδρός άνεμος θα μπορούσαν να γίνουν καταστροφικοί, όσο βρίσκεται εκεί το βουνό, θα τα μετατρέπει σε πράγματα πραγματικά ωφέλιμα για τους ανθρώπους· έτσι δεν είναι;

Για τι πράγμα μιλάει το τρίτο μέρος της ιστορίας; (Για το μεγάλο βουνό και το πελώριο κύμα.) Για το μεγάλο βουνό και το πελώριο κύμα. Το σκηνικό εδώ είναι ένα βουνό δίπλα στη θάλασσα, όπου μπορούμε να δούμε το βουνό, τα σταγονίδια του ωκεανού κι ένα πελώριο κύμα. Τι είναι το βουνό για το κύμα σ’ αυτήν την περίπτωση; (Προστάτης και ασπίδα.) Είναι και προστάτης και ασπίδα. Ο στόχος της προστασίας του είναι να αποτρέψει αυτό το κομμάτι της θάλασσας από το να εξαφανιστεί, ώστε τα πλάσματα που ζουν σ’ αυτό να μπορέσουν να ευδοκιμήσουν. Ως ασπίδα, το βουνό αποτρέπει το νερό της θάλασσας — αυτήν την υδάτινη μάζα — από το να υπερχειλίσει και να προκαλέσει καταστροφή, η οποία θα έβλαπτε και θα κατέστρεφε τα σπίτια των ανθρώπων. Επομένως, μπορούμε να πούμε πως το βουνό είναι και ασπίδα και προστάτης.

Αυτό δείχνει τη σημασία της αμοιβαίας εξάρτησης ανάμεσα στο βουνό και το ρυάκι, στο βουνό και τον σφοδρό άνεμο, και στο βουνό και το πελώριο κύμα, και τον τρόπο με τον οποίο συγκρατούν το ένα το άλλο και εξαρτώνται το ένα από το άλλο, τα οποία είναι πράγματα για τα οποία έχω μιλήσει. Υπάρχει ένας κανόνας κι ένας νόμος που διέπουν την επιβίωση αυτών των πραγμάτων που δημιούργησε ο Θεός. Απ’ αυτά που συνέβησαν στην ιστορία, μπορείς να δεις τι έκανε ο Θεός; Ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν και αγνόησε τι συνέβη μετέπειτα; Έδωσε σ’ αυτά κανόνες και σχεδίασε τους τρόπους με τους οποίους λειτουργούν, και μετά τα αγνόησε; Αυτό συνέβη; (Όχι.) Τότε, τι είναι αυτό; (Ο Θεός έχει τον έλεγχο.) Ο Θεός εξακολουθεί να έχει υπό τον έλεγχό Του το νερό, τον άνεμο και τα κύματα. Δεν τα αφήνει ανεξέλεγκτα και δεν τα αφήνει να βλάψουν ή να καταστρέψουν τα σπίτια των ανθρώπων και, λόγω αυτού, οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίσουν να ζουν και να ευημερούν σ’ αυτήν την έκταση γης. Αυτό σημαίνει πως ο Θεός είχε ήδη σχεδιάσει τους κανόνες της ύπαρξης όταν δημιούργησε το σύμπαν. Όταν ο Θεός έφτιαξε αυτά τα πράγματα, διασφάλισε πως θα ωφελούσαν την ανθρωπότητα, και επίσης τα κρατούσε υπό τον έλεγχό Του για να μη δημιουργήσουν μπελάδες ή γίνουν καταστροφικά για την ανθρωπότητα. Αν δεν τα διαχειριζόταν ο Θεός, τα νερά δεν θα κυλούσαν παντού; Ο άνεμος δεν θα φυσούσε σ’ όλον τον τόπο; Ακολουθούν κανόνες; Αν δεν τα διαχειριζόταν ο Θεός, δεν θα διέπονταν από κανέναν κανόνα, ο άνεμος θα λυσσομανούσε, η στάθμη του νερού θα ανέβαινε και τα νερά θα κυλούσαν παντού. Αν το πελώριο κύμα ήταν ψηλότερο από το βουνό, εκείνη η θαλάσσια έκταση θα μπορούσε να εξακολουθεί να υπάρχει; Η θάλασσα δεν θα μπορούσε να υπάρχει. Αν το βουνό δεν ήταν τόσο ψηλό όσο το κύμα, εκείνη η θαλάσσια έκταση δεν θα υπήρχε και το βουνό θα έχανε την αξία και τη σημασία του.

…

Το μεγάλο βουνό και το μικρό ρυάκι. Ποια είναι η χρησιμότητα του βουνού; Οι ζωντανοί οργανισμοί ευδοκιμούν στο βουνό, επομένως η καθαυτή ύπαρξη του βουνού έχει αξία. Την ίδια ώρα, το βουνό κλείνει τον δρόμο στο μικρό ρυάκι, διασφαλίζοντας πως δεν θα κυλήσει όπου αυτό θέλει φέρνοντας, έτσι, καταστροφή στους ανθρώπους. Έτσι δεν είναι; Λόγω της ύπαρξης του βουνού, αυτό επιτρέπει στους ζωντανούς οργανισμούς, όπως τα δέντρα και τα χορτάρια και όλα τα άλλα φυτά και τα ζώα στο βουνό, να ευδοκιμήσουν, ορίζοντας, επίσης, πού κυλά το μικρό ρυάκι· το βουνό συγκεντρώνει τα νερά του ρυακιού και τα κατευθύνει, με φυσικό τρόπο, γύρω από τους πρόποδές του, όπου μπορούν να χυθούν στον ποταμό και, εν τέλει, στη θάλασσα. Οι ισχύοντες κανόνες εδώ δεν φτιάχτηκαν από τη φύση, αλλά, αντιθέτως, διευθετήθηκαν ειδικά από τον Θεό κατά τον χρόνο της δημιουργίας. Όσο για το μεγάλο βουνό και τον σφοδρό άνεμο, και το βουνό χρειάζεται τον άνεμο. Το βουνό χρειάζεται το χάδι του ανέμου πάνω στα ζωντανά όντα που ζουν σ’ αυτό και, την ίδια ώρα, το βουνό περιορίζει το πόσο δυνατά θα φυσήξει ο σφοδρός άνεμος, ώστε να μη σαρώσει και ρημάξει. Κατά μία έννοια, αυτός ο κανόνας έχει το καθήκον του μεγάλου βουνού, επομένως, αυτός ο κανόνας σχετικά με το καθήκον του βουνού σχηματίστηκε μόνος του; (Όχι.) Αντιθέτως, φτιάχτηκε από τον Θεό. Το μεγάλο βουνό έχει το δικό του καθήκον και ο σφοδρός άνεμος έχει επίσης το καθήκον του. Τώρα, αναφορικά με το μεγάλο βουνό και το πελώριο κύμα, αν δεν ήταν εκεί το βουνό, το νερό θα έβρισκε μια κατεύθυνση ροής μόνο του; (Όχι.) Και το νερό θα σάρωνε και θα ρήμαζε. Το βουνό έχει τη δική του αξία ως βουνό και η θάλασσα έχει τη δική της αξία ως θάλασσα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, υπό αυτές τις συνθήκες κατά τις οποίες είναι ικανά να συνυπάρχουν φυσιολογικά και κατά τις οποίες το ένα δεν ανακατεύεται με το άλλο, περιορίζουν επίσης το ένα το άλλο· το μεγάλο βουνό περιορίζει τη θάλασσα ώστε να μην πλημμυρίσει, κι έτσι προστατεύει τα σπίτια των ανθρώπων, κι αυτό επιτρέπει επίσης στη θάλασσα να φροντίσει τους ζωντανούς οργανισμούς που ζουν μέσα της. Αυτό το τοπίο σχηματίστηκε μόνο του; (Όχι.) Κι αυτό δημιουργήθηκε από τον Θεό. Απ’ αυτές τις εικόνες βλέπουμε πως όταν ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν, προκαθόρισε πού θα στεκόταν το βουνό, πού θα κυλούσε το ρυάκι, από ποια κατεύθυνση θα ξεκινούσε να φυσάει ο σφοδρός άνεμος και πού θα κατευθυνόταν, καθώς και πόσο ψηλά θα ήταν τα πελώρια κύματα. Οι προθέσεις και ο σκοπός του Θεού υπάρχουν μέσα σ’ όλα αυτά τα πράγματα, και είναι οι πράξεις Του. Τώρα, μπορείς να δεις πως οι πράξεις του Θεού είναι παρούσες στα πάντα; (Ναι.)

Προηγούμενο: 1η ιστορία. Ένας σπόρος, η γη, ένα δέντρο, το φως του ήλιου, τα ωδικά πτηνά και ο άνθρωπος

Επόμενο: Το βασικό περιβάλλον διαβίωσης που δημιουργεί ο Θεός για την ανθρωπότητα - Ο αέρας