Η μεταχείριση του Θεού προς ολόκληρη την ανόητη και αδαή ανθρωπότητα βασίζεται πρωτίστως στο έλεος και την ανεκτικότητα. Η οργή Του, από την άλλη πλευρά, κρύβεται μέσα στη μεγάλη πλειονότητα του χρόνου και των πραγμάτων· είναι άγνωστη στον άνθρωπο. Ως αποτέλεσμα αυτού, είναι δύσκολο για τον άνθρωπο να βλέπει τον Θεό να εκδηλώνει την οργή Του, και του είναι επίσης δύσκολο να κατανοήσει την οργή Του. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος παίρνει αψήφιστα την οργή του Θεού. Όταν ο άνθρωπος βρεθεί αντιμέτωπος με το τελικό έργο και βήμα του Θεού για την ανεκτικότητα και τη συγχώρηση του ανθρώπου – δηλαδή, όταν φτάσει σε αυτούς η τελευταία προτροπή για έλεος και η τελευταία προειδοποίηση του Θεού – αν εκείνοι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους για να εναντιώνονται στον Θεό και δεν κάνουν καμία προσπάθεια να μετανοήσουν, να διορθώσουν τους τρόπους τους ή να δεχτούν το έλεός Του, ο Θεός δεν θα παραχωρήσει περαιτέρω την ανεκτικότητα και την υπομονή Του σε αυτούς. Αντίθετα, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο Θεός θα αποσύρει το έλεός Του. Μετά από αυτό, θα στείλει μόνο την οργή Του. Μπορεί να εκφράζει την οργή Του με διαφορετικούς τρόπους, ακριβώς όπως μπορεί και χρησιμοποιεί διαφορετικές μεθόδους για να τιμωρήσει και να καταστρέψει τους ανθρώπους.

Η χρήση της φωτιάς από τον Θεό για να καταστρέψει την πόλη των Σοδόμων, είναι η πιο γρήγορη μέθοδος για να εκμηδενίσει ολοκληρωτικά μια ανθρωπότητα ή κάποιο πράγμα. Η καύση του λαού των Σοδόμων κατέστρεψε περισσότερα από τα φυσικά τους σώματα· κατέστρεψε την ολότητα του πνεύματος, της ψυχής και του σώματός τους, εξασφαλίζοντας ότι οι άνθρωποι μέσα σε αυτή την πόλη θα έπαυαν να υπάρχουν τόσο στον υλικό κόσμο όσο και στον κόσμο, που είναι αόρατος στον άνθρωπο. Τούτος είναι ένας τρόπος, μέσα από τον οποίο ο Θεός αποκαλύπτει και εκφράζει την οργή Του. Αυτός ο τρόπος αποκάλυψης και έκφρασης είναι μια πτυχή της ουσίας της οργής του Θεού, ακριβώς όπως είναι, φυσικά, και μια αποκάλυψη της ουσίας της δίκαιης διάθεσης του Θεού. Όταν ο Θεός στέλνει την οργή Του, παύει να αποκαλύπτει οποιοδήποτε έλεος ή στοργικότητα, ούτε επιδεικνύει περισσότερη από την ανεκτικότητα ή την υπομονή Του· δεν υπάρχει κανένα πρόσωπο, πράγμα ή λόγος που να Τον πείσουν να συνεχίσει να είναι υπομονετικός, να δώσει και πάλι το έλεός Του, να παραχωρήσει για άλλη μια φορά την ανεκτικότητά Του. Στη θέση των πραγμάτων αυτών, και χωρίς να διστάσει ούτε στιγμή, ο Θεός θα στείλει την οργή και τη μεγαλοπρέπειά Του, θα πράξει αυτό που επιθυμεί, και θα πράξει τα πράγματα αυτά με γρήγορο και καθαρό τρόπο και σύμφωνα με τις δικές Του επιθυμίες. Τούτος είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός στέλνει την οργή και τη μεγαλοπρέπειά Του, τις οποίες ο άνθρωπος δεν πρέπει να υβρίζει, και είναι επίσης έκφραση μιας πτυχής της δίκαιης διάθεσής Του. Όταν οι άνθρωποι παρακολουθούν τον Θεό να δείχνει ανησυχία και αγάπη προς τον άνθρωπο, είναι ανίκανοι να ανιχνεύσουν την οργή Του, να διακρίνουν τη μεγαλοπρέπειά Του ή να συναισθανθούν την έλλειψη ανεκτικότητάς Του προς την ύβρι. Τα στοιχεία αυτά οδηγούσαν πάντοτε τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι αποκλειστικά έλεος, ανεκτικότητα και αγάπη. Ωστόσο, όταν κάποιος παρακολουθεί τον Θεό να καταστρέφει μια πόλη ή να απεχθάνεται μια ανθρωπότητα, η οργή Του στην καταστροφή του ανθρώπου και η μεγαλοπρέπειά Του επιτρέπουν στους ανθρώπους να διακρίνουν την άλλη πλευρά της δίκαιης διάθεσής Του. Τούτη είναι η έλλειψη ανεκτικότητας του Θεού προς την ύβρι. Η διάθεση του Θεού που δεν ανέχεται την ύβρι, ξεπερνά τη φαντασία κάθε δημιουργημένου όντος και, μεταξύ των μη-δημιουργημένων όντων, κανένα δεν είναι ικανό να παρέμβει σε αυτήν ή να την επηρεάσει· ακόμα δε περισσότερο, είναι αδύνατον να την υποδυθεί ή να τη μιμηθεί κάποιος. Έτσι, η ανθρωπότητα πρέπει να γνωρίσει περισσότερο αυτήν ακριβώς την πτυχή της διάθεσης του Θεού. Μόνο ο ίδιος ο Θεός έχει τη συγκεκριμένη διάθεση, και μόνο ο ίδιος ο Θεός κατέχει τέτοιου είδους διάθεση. Ο Θεός κατέχει τη συγκεκριμένη δίκαιη διάθεση, διότι απεχθάνεται την κακία, το σκοτάδι, την επαναστατικότητα και τις μοχθηρές πράξεις του Σατανά – που διαφθείρει και καταβροχθίζει την ανθρωπότητα – διότι απεχθάνεται όλες τις αμαρτωλές πράξεις που Του εναντιώνονται, και διότι η ουσία Του είναι αγία και αμόλυντη. Εξαιτίας τούτου, δεν πρόκειται να ανεχθεί από κανένα από τα δημιουργημένα ή μη-δημιουργημένα όντα να Του εναντιωθούν ανοιχτά ή να Τον αμφισβητήσουν. Ακόμη και ένα άτομο, στο οποίο έχει δείξει κάποτε έλεος ή το έχει επιλέξει, αρκεί μονάχα να προκαλέσει τη διάθεσή Του και να παραβιάσει την αρχή Του για υπομονή και ανεκτικότητα, και Εκείνος θα απελευθερώσει και θα αποκαλύψει τη δίκαιη διάθεσή Του – μια διάθεση που δεν ανέχεται καμία απολύτως ύβρι – χωρίς το ελάχιστο έλεος ή δισταγμό.