Ο Θεός κάποτε είπε: «Μη έχης άλλους θεούς, πλην εμού» (Δευτ. 5:7). Αυτή είναι μία από τις εντολές του Θεού με την οποία εμείς, οι άνθρωποι, πρέπει να συμμορφωθούμε. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, η πηγή της ζωής όλων των πραγμάτων, που παρέχει σταθερά όλα τα πράγματα και κυβερνά πάνω σ’ ολόκληρη τη δημιουργία και ελέγχει ολόκληρη τη δημιουργία, οπότε είναι ο νόμος του ουρανού και της γης στον οποίο εμείς, τα δημιουργήματα, υπακούμε και λατρεύουμε τον Θεό. Για εμάς τους χριστιανούς, το να εξυμνούμε τον Θεό ως μεγάλο μέσα στο πλαίσιο της πίστης μας είναι το πιο σημαντικό από όλα, επειδή αφορά άμεσα το μεγάλο ζήτημα σχετικά με το αν θα κερδίσουμε την έγκριση του Θεού ή όχι. Ωστόσο, όταν αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες της καθημερινότητας, αντί κατ’ αρχάς να προσευχόμαστε και να αναζητούμε τον Θεό, συχνά αναζητούμε βοήθεια από ανθρώπους τους οποίους λατρεύουμε και θαυμάζουμε. Με την καρδιά μας κατειλημμένη από ανθρώπους τους οποίους εκτιμούμε, συχνά αποτυγχάνουμε να ακολουθήσουμε την εντολή του Θεού να εξυμνήσουμε τον Θεό ως μεγάλο.

Οπότε, με ποιον τρόπο μπορούμε ειλικρινώς να εξυμνήσουμε τον Θεό ως μεγάλο; Σχετικά με αυτό το ερώτημα, οι συνάδελφοί μου κι εγώ αναζητήσαμε μαζί καθοδήγηση από τον Θεό, έπειτα από την οποία συνοψίσαμε τρεις αρχές για να κάνουμε πράξη. Τώρα, θα ήθελα να επικοινωνήσω αυτές τις αρχές σε εσάς και ελπίζω πως θα μπορέσουμε να εισέλθουμε μαζί σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας.

Πρώτον, πρέπει να έχουμε ένα μέρος στην καρδιά μας μόνο για τον Θεό, όχι για τον οποιοδήποτε άνθρωπο, και ούτε πρέπει να λατρεύουμε ή να θαυμάζουμε κάποιον άνθρωπο

Στις Δέκα Εντολές αναφέρεται: «Μη έχης άλλους θεούς, πλην εμού. Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμα τινός, όσα είναι εν τω ουρανώ άνω, ή όσα είναι εν τη γη κάτω, ή όσα είναι εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης μη προσκυνήσης αυτά μηδέ λατρεύσης αυτά· διότι εγώ Ιεχωβά ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος» (Δευτ. 5:7-9). Αυτό μας λέει πως εμείς, οι πιστοί στον Θεό, δεν μπορούμε να εξυμνούμε ούτε να θαυμάζουμε κανένα είδωλο, επειδή ο Θεός είναι ένας Θεός που μισεί το κακό. Τα λόγια του Θεού λένε: «Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να υπακούουν τον Θεό και να Τον προσκυνούν. Να μην εξυμνείς ή εξαίρεις κανένα άτομο». Αυτά τα λόγια μάς λένε πως εμείς, οι πιστοί στον Θεό, πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό και να έχουμε μόνο τον Θεό στην καρδιά μας. Ό,τι και να συναντήσουμε, πρέπει να αναζητούμε το θέλημα του Θεού και να σκεφτόμαστε πώς να ευαρεστήσουμε και να δοξάσουμε τον Θεό. Αυτό είναι μια απόδειξη πως έχουμε ένα μέρος για τον Θεό μέσα στην καρδιά μας. Αντίθετα, αν δεν ενεργούμε έτσι αλλά στρεφόμαστε σε ανθρώπους που λατρεύουμε και θαυμάζουμε για να μας συμβουλέψουν και τους ακούμε τυφλά, ανεξάρτητα από το αν οι απόψεις τους συμμορφώνονται με την αλήθεια και το θέλημα του Θεού ή όχι, τότε διατρέχουμε τον κίνδυνο να παραστρατήσουμε. Το να αναζητούμε βοήθεια από ανθρώπους τους οποίους θαυμάζουμε σε όλα σημαίνει πως μέσα στην καρδιά μας βλέπουμε τους ανθρώπους ως σημαντικότερους από τον Θεό, και πως ουσιαστικά λατρεύουμε ανθρώπους και θαυμάζουμε ανθρώπους. Ακριβώς όπως εκείνοι οι Ιουδαίοι που αναφέρονται στη Βίβλο —δεν εξυμνούσαν τον Θεό ως μεγάλο, οπότε όταν ο Κύριος Ιησούς ήρθε για να εργαστεί, αν και Τον άκουγαν να μιλά με εξουσία και δύναμη, εξακολουθούσαν να πηγαίνουν και να ρωτούν τους αρχιερείς και τους Φαρισαίους αν Εκείνος ήταν ή όχι ο Μεσσίας∙ όταν οι Φαρισαίοι αρνήθηκαν τον Κύριο Ιησού ως την άφιξη του Μεσσία και έφτασαν ακόμη και στο σημείο να κρίνουν και να καταδικάσουν το έργο Του, επειδή εκείνοι οι άνθρωποι νόμιζαν πως οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι καταλάβαιναν περισσότερα από τις Γραφές, τους λάτρεψαν και τους άκουσαν τυφλά, ακολουθώντας τους στην καταδίκη και την απόρριψη του Κυρίου Ιησού, και στο τέλος έχασαν τη σωτηρία του Κυρίου. Εν τω μεταξύ, υπήρχαν κάποιοι άλλοι άνθρωποι οι οποίοι, αντίθετα από εκείνους τους Ιουδαίους, μπόρεσαν να τιμήσουν τον Θεό ως μεγάλο, όπως ο Πέτρος, ο Ιωάννης και η Σαμαρείτισσα. Παρόλο που εκείνο το διάστημα πολλοί Φαρισαίοι αντιστάθηκαν, καταδίκασαν και διέδωσαν φήμες για να συκοφαντήσουν το έργο του Κυρίου Ιησού, κάνοντας ό,τι μπορούσαν για να εμποδίσουν τους ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν, αυτοί οι άνθρωποι δεν πίστεψαν τυφλά τις φήμες, αλλά διερεύνησαν προσεκτικά τα λόγια και το έργο του Κυρίου Ιησού, με μια καρδιά που είχε φόβο Θεού. Όταν κατάλαβαν πως τα λόγια και οι ομιλίες του Κυρίου Ιησού είχαν εξουσία και δύναμη και ήταν όλα αληθινά, αναγνώρισαν πως Εκείνος ήταν ο Μεσσίας τον οποίο λαχταρούσαν να έρθει, και έτσι Τον ακολούθησαν χωρίς δισταγμούς και τελικά κέρδισαν τη σωτηρία Του.

Οπότε σήμερα, αν δεν εξυμνούμε τον Θεό ως μεγάλο σε όλα τα πράγματα, είμαστε επίσης επιρρεπείς να θαυμάζουμε τυφλά και να λατρεύουμε ανθρώπους, ιδιαίτερα εκείνους τους πάστορες και τους πρεσβύτερους που είναι εξοικειωμένοι με τις Γραφές και μπορούν να μιλήσουν σχετικά με κάποια βαθιά θεολογική γνώση. Για παράδειγμα, κάποιοι από εμάς, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με μεγάλα γεγονότα, όπως ο γάμος, η απόκτηση παιδιών, η αγορά ενός σπιτιού ή η εύρεση μιας εργασίας, αμέσως θα αναζητήσουμε τους πάστορες και τους πρεσβύτερους για συμβουλές αντί να προσευχηθούμε και να προσβλέπουμε στον Θεό για να αναζητήσουμε το θέλημά Του∙ κάποιοι πρέπει να ζητήσουν την άδεια από τους πάστορες ή τους πρεσβύτερους πριν πάνε να ακούσουν άλλα κηρύγματα, και φτάνουν ακόμη και στο σημείο να αφήσουν εκείνους να ορίσουν αν είναι η αληθινή οδός ή όχι. Πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι ειλικρινά στον Θεό; Οπωσδήποτε όχι! Στην πραγματικότητα δεν έχουν μέρος για τον Θεό μέσα στην καρδιά τους, για να μην αναφέρω την εξύμνηση του Θεού ως μεγάλου. Σε σύγκριση με αυτούς, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μπορούν να προσεύχονται στον Θεό και να στηρίζονται στον Θεό και να αναζητούν τη διαφώτισή Του και την καθοδήγησή Του όταν συναντούν διάφορες καταστάσεις, οι οποίοι μπορούν απρόσκοπτα να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού χωρίς να περιορίζονται από κανένα άτομο —είναι εκείνοι που εξυμνούν τον Θεό ως μεγάλο, που θα κερδίσουν τη φροντίδα και την προστασία του Θεού όπως επίσης και τις ευλογίες Του, επειδή ο Κύριος Ιησούς κάποτε είπε: «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή. Διότι πας ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή» (Ματθ. 7:7-8).

Δεύτερον, υπηρετώντας τον Θεό, πρέπει να εξυμνούμε τον Θεό και να γινόμαστε μάρτυρες για τον Θεό σε όλα, να βάζουμε πρώτα τον Θεό και να αφήνουμε τον Θεό να βασιλεύει στην καρδιά μας.

Τα λόγια του Θεού λένε: «Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να μεγεθύνει εαυτόν, ούτε να δοξάζει εαυτόν. Θα πρέπει να λατρεύει και να δοξάζει τον Θεό». Αυτή είναι μια από τις κανονιστικές διατάξεις του Θεού, στην οποία πρέπει να υπακούμε όλοι εμείς οι πιστοί. Ως άνθρωποι που υπηρετούν τον Θεό, είναι ακόμη περισσότερο καθήκον μας να εξυμνούμε τον Θεό και να γινόμαστε μάρτυρες ως προς Εκείνον σε όλα, και να οδηγούμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας να υπακούν και να λατρεύουν τον Θεό. Αν κάποιος τοποθετεί τους αδελφούς και τις αδελφές ενώπιόν του, σίγουρα δεν είναι ένα άτομο που εξυμνεί τον Θεό ως μεγάλο. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι, όταν κάνουν κήρυγμα, εστιάζουν μόνο στο να εξηγούν τη βιβλική γνώση και τη θεολογική θεωρία για να κάνουν επίδειξη ώστε οι άλλοι να τους θεωρούν σημαντικούς και να τους θαυμάζουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επικοινωνούν στους άλλους τον τρόπο για να κάνουν πράξη τα λόγια του Κυρίου και να ακολουθήσουν την οδό του Κυρίου, ούτε συναναστρέφονται την αλήθεια ή τη μαρτυρία αυτών που ο Θεός έχει και είναι, ούτε τις προθέσεις Του, αλλά θέλουν να κάνουν τους άλλους να ακολουθούν κανόνες. Ως αποτέλεσμα, έπειτα από χρόνια υπηρεσίας, οι άνθρωποι που είναι ηγέτες, αντί να κερδίσουν κάποια γνώση του Θεού, στην πραγματικότητα εξοικειώνονται όλο και περισσότερο με τους εαυτούς τους και φτάνουν ακόμη και στο σημείο να τους λατρεύουν σαν είδωλα στην καρδιά τους. Προφανώς, ανταγωνίζονται τον Θεό σχετικά με το κύρος και η υπηρεσία τους είναι αυτή που αντιστέκεται στον Θεό —πώς μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να έχουν την έγκριση του Θεού; Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα που ίσως να μην είναι πολύ κατάλληλο: μια μητέρα πρέπει να πάει να δουλέψει για να μεγαλώσει το παιδί της, οπότε προσλαμβάνει μια νταντά για να φροντίζει το παιδί της. Χωρίς να το περιμένει κανείς, έπειτα από κάποιο διάστημα, η νταντά λέει ουσιαστικά στο παιδί το εξής: «Πρέπει να με αποκαλείς μαμά. Η γυναίκα που αποκαλούσες πριν “μητέρα” δεν είναι η πραγματική σου μητέρα. Εγώ είμαι η πραγματική σου μητέρα». Δεν νομίζετε πως αυτή η νταντά είναι μάλλον ελεεινή; Παρομοίως, αν εμείς δεν εξυμνούμε τον Θεό και δεν γινόμαστε μάρτυρες για τον Θεό σε όλα τα θέματα, αλλά μάλλον φέρνουμε τους αδελφούς και τις αδελφές ενώπιόν μας, αυτό αποδεικνύει πως δεν έχουμε ένα μέρος για τον Θεό στην καρδιά μας, και πως δεν υπηρετούμε τον Θεό αλλά διαχειριζόμαστε το δικό μας κύρος. Όμως, αν εξυμνούμε τον Θεό και καταθέτουμε για τον Θεό σε όλα τα θέματα, συναναστρεφόμαστε τις δικές μας εμπειρίες και καταθέσεις σχετικά με το πώς κάνουμε πράξη τα λόγια του Κυρίου, και οδηγούμε τους αδελφούς και τις αδελφές να κάνουν πράξη τα λόγια του Κυρίου έτσι ώστε να μπορούν να στηριχθούν, να υπακούν και να εξυμνούν τον Κύριο ως μεγάλο, τότε μπορεί να ειπωθεί πως υπηρετούμε τον Θεό και εκπληρώνουμε τα καθήκοντά μας για να ευαρεστήσουμε τον Θεό. Και μόνο αυτό το είδος της υπηρεσίας είναι κοντά στην καρδιά του Θεού. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Πέτρο. Δεν ζήτησε ποτέ από τους ανθρώπους να τον λατρεύουν στη διάρκεια της υπηρεσίας του, αλλά εστίαζε μόνο στο να επικοινωνεί τα λόγια του Κυρίου και τη δική του εμπειρία και γνώση των λόγων αυτών, οδηγώντας τους πιστούς να γνωρίσουν τη σωτηρία του Κυρίου και την αγάπη Του για την ανθρωπότητα. Είναι καταγεγραμμένο στις Πράξεις 10:25-26: «Ως δε εισήλθεν ο Πέτρος, ελθών ο Κορνήλιος εις συνάντησιν αυτού, έπεσεν εις τους πόδας αυτού και προσεκύνησεν. Αλλ’ ο Πέτρος εσήκωσεν αυτόν, λέγων· Σηκώθητι· και εγώ αυτός άνθρωπος είμαι». Από αυτούς τους δύο στίχους των Γραφών, μπορούμε να δούμε πως ο Πέτρος δεν ήθελε να τον θαυμάζουν οι άλλοι, και έτσι τους έκανε σαφές πως, παρόλο που μπορεί να εργαζόταν για τον Κύριο, ο ίδιος εξακολουθούσε να είναι ένας διεφθαρμένος άνθρωπος που δεν μπορούσε να γίνει αντικείμενο λατρείας. Άρα, στην υπηρεσία μας, πρέπει να μιμούμαστε τον Πέτρο, βοηθώντας τους αδελφούς και τις αδελφές μας να κερδίσουν γνώση του Θεού μέσα από τη συναναστροφή μας και να γνωρίσουν με ποιον τρόπο να στηριχθούν και να θαυμάσουν τον Θεό στις δυσκολίες. Αυτό είναι επίσης μια δήλωση της εξύμνησης του Θεού ως μεγάλου.

Τρίτον, όταν αντιμετωπίζουμε πράγματα που δεν καταλαβαίνουμε, πρέπει να έχουμε μια καρδιά που έχει φόβο Θεού και ποτέ να μην κάνουμε εικασίες γι’ αυτά κατά βούληση

Ο Ιεχωβάς Θεός είπε: «Διότι αι βουλαί μου δεν είναι βουλαί υμών ουδέ οδοί υμών αι οδοί μου» (Ησ. 55:8). Από αυτόν τον στίχο, μπορούμε να δούμε πως εμείς οι άνθρωποι δεν θα είμαστε ποτέ ικανοί να συλλάβουμε όσα λέει και κάνει ο Θεός. Οπότε, ως δημιουργήματα, πρέπει να έχουμε καρδιά που να έχει φόβο Θεού και να μην κρίνουμε αυθαίρετα ούτε να κάνουμε υποθέσεις για ό,τι προέρχεται από τον Θεό. Τα λόγια του Θεού λένε: «Η καρδιά σου θα πρέπει να είναι πάντα ευλαβική ενώπιον του Θεού, θα πρέπει να είσαι μετριοπαθής στα λόγια και τις πράξεις σου […]». Τα λόγια του Θεού μάς λένε το εξής: όποιες κι αν είναι οι συνθήκες, όταν κάνουμε και λέμε πράγματα, πρέπει να έχουμε αρχές και να ενεργούμε σύμφωνα με την αλήθεια∙ πρέπει να αναζητούμε την αλήθεια και τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος με μια καρδιά που έχει φόβο Θεού και υπακούει τον Θεό∙ όταν δεν μπορούμε να καταλάβουμε διεξοδικά το έργο του Θεού, δεν πρέπει να κρίνουμε ούτε να μιλάμε απρόσεκτα, αλλά πρέπει να λέμε μόνο αυτό που έχουμε καταλάβει. Όσο για το μέρος που δεν καταλαβαίνουμε, πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό και να αναζητούμε την αλήθεια αντί να αναλύουμε και να κρίνουμε στα τυφλά, σύμφωνα με τη δική μας νόηση. Όπως γνωρίζουμε όλοι, όταν ο Ιώβ έχασε τα κοπάδιά του που γέμιζαν τα βουνά, και όλα τα παιδιά του, και το σώμα του καλύφθηκε από επώδυνες πληγές, παρόλο που δεν μπορούσε να κατανοήσει γιατί τον βρήκαν όλα αυτά, δεν χρησιμοποίησε τις αντιλήψεις και τις φαντασιώσεις του για να κρίνει τον Θεό και να παραπονεθεί εναντίον του Θεού, ούτε αμάρτησε με τα χείλη του, αλλά προσευχήθηκε στον Θεό και στηρίχθηκε στον Θεό με μια καρδιά που είχε φόβο Θεού, και υπάκουσε στην κυριαρχία Του και στις διευθετήσεις Του, καταθέτοντας μαρτυρία για Εκείνον. Όμως, οι τρεις φίλοι του Ιώβ, δεν είχαν καρδιά με φόβο Θεού∙ έκαναν τυχαία εικασίες και κρίσεις σχετικά με τον Ιώβ, προκαλώντας έτσι την οργή του Θεού. Οι Φαρισαίοι είναι ένα ακόμη παράδειγμα. Όταν ο Κύριος Ιησούς ήρθε για να εργαστεί, βλέποντας πως το έργο Του και τα λόγια Του δεν συμμορφώνονταν με τις δικές τους συλλήψεις και φαντασίες, αυθαίρετα έκριναν και καταδίκασαν το έργο Του χωρίς να έχουν τον παραμικρό φόβο στην καρδιά τους, και έφθασαν ακόμη και στο σημείο να συνωμοτήσουν με τη ρωμαϊκή κυβέρνηση για να σταυρώσουν τον Κύριο Ιησού, υβρίζοντας τη διάθεση του Θεού και, εξαιτίας αυτού, υπέστησαν την τιμωρία Του. Γι’ αυτό, δεν πρέπει να βγάζουμε συμπεράσματα για πράγματα που δεν καταλαβαίνουμε. Ειδικά στο κρίσιμο σημείο για την επιστροφή του Κυρίου τις έσχατες ημέρες, πρέπει να έχουμε μια καρδιά με φόβο Θεού όσον αφορά την επιστροφή του Κυρίου. Δεν πρέπει να ορίζουμε την εμφάνιση και το έργο του Θεού σύμφωνα με τις δικές μας φαντασίες, όπως έκαναν οι Φαρισαίοι, αλλά πρέπει να ενεργούμε όπως έκαναν άνθρωποι σαν τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, που μπόρεσαν να αναζητήσουν ταπεινά και να διερευνήσουν το έργο και τα λόγια του Κυρίου και να Τον ακολουθήσουν. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να γίνουμε μάρτυρες της εμφάνισης του Θεού και της επιστροφής του Κυρίου, και είναι επίσης μια δήλωση εξύμνησης του Θεού ως μεγάλου.

Αδελφοί και αδελφές, πιστεύω πως μέσα από τη σημερινή συναναστροφή ο καθένας από εσάς έχει κερδίσει κάποια γνώση σχετικά με το πώς να εξυμνεί τον Θεό ως μεγάλο. Εφόσον κάνουμε πράξη αυτές τις τρεις αρχές, θα γίνουμε σίγουρα άνθρωποι που εξυμνούν τον Θεό ως μεγάλο. Ακριβώς όπως λένε τα λόγια του Θεού: «Αν, από εδώ και στο εξής, αρχίσεις να πράττεις τον δρόμο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού· αν καταφέρεις να τιμάς τον Θεό ως τον σπουδαιότερο από όλα τα πράγματα· μη χρησιμοποιείς τις προσωπικές σου ιδιοτροπίες, απόψεις ή πεποιθήσεις για να ορίσεις τον εαυτό σου ή τον Θεό. Και αντ’ αυτού, αναζητάς τις προθέσεις του Θεού από κάθε άποψη, επιτυγχάνεις συνειδητοποίηση και κατανόηση της στάσης του Θεού απέναντι στην ανθρωπότητα και χρησιμοποιείς το πρότυπο του Θεού για να Τον ικανοποιήσεις —θα ήταν υπέροχο!»

Όλη η δόξα ας είναι για τον μοναδικό Θεό!

Ξιάο-σάο, Κίνα