Η λέξη «ανάπαυση» στην κυριολεξία σημαίνει να ξεκουράζεται κάποιος ειρηνικά. Επίσης υπονοεί τη θλίψη των ανθρώπων για τους νεκρούς. Στην Βίβλο, η λέξη «ανάπαυση» εμφανίζεται πάνω από διακόσιες φορές. Έτσι λοιπόν, ποια επιτέλους είναι η έννοια της «ανάπαυσης» στην Βίβλο;

Η λέξη «ανάπαυση» συναντάται για πρώτη φορά στο βιβλίο της Γένεσης 2:1-3: «Και συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη και πάσα η στρατιά αυτών. Και είχε συντετελεσμένα ο Θεός εν τη ημέρα τη εβδόμη τα έργα αυτού, τα οποία έκαμε· και ανεπαύθη την ημέραν την εβδόμην από πάντων των έργων αυτού, τα οποία έκαμε. Και ευλόγησεν ο Θεός την ημέραν την εβδόμην και ηγίασεν αυτήν· διότι εν αυτή ανεπαύθη από πάντων των έργων αυτού, τα οποία έκτισε και έκαμεν ο Θεός». Όλοι αυτοί που έχουν διαβάσει την Βίβλο, γνωρίζουν πως ο Ιεχωβά Θεός δημιούργησε τους ουρανούς, τη γη, τη θάλασσα και όλα τα πράγματα που υπάρχουν σ’ αυτά, σε έξι ημέρες, κι ότι την έκτη μέρα δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα σύμφωνα με τη δική Του εικόνα και τους απένειμε τη δύναμη να διευθύνουν όλα τα πράγματα. Μπορούσαν να συζητήσουν με τον Θεό και ζούσαν μια ανέμελη ζωή κάτω από τη φροντίδα και την προστασία του Θεού. Αυτή είναι η ζωή της ανάπαυσης που αρχικά ζούσε η ανθρωπότητα στον Κήπο της Εδέμ. Όταν ο Θεός είδε όλα όσα είχε δημιουργήσει, η καρδιά Του γέμισε με παρηγοριά, ικανοποίηση κι ευτυχία, σταμάτησε το έργο Του και εισήλθε στην ανάπαυση. Αυτό σηματοδοτεί ότι το έργο της δημιουργίας του Θεού έφτασε σε επιτυχή ολοκλήρωση. Κι αυτό είναι το νόημα των λόγων «Αυτή ανεπαύθη από πάντων των έργων αυτού, τα οποία έκτισε και έκαμεν ο Θεός».

Αργότερα, λόγω του πειρασμού του Σατανά, ο Αδάμ και η Εύα δεν υπάκουσαν στην εντολή του Ιεχωβά και έφαγαν τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Έτσι, εκδιώχθηκαν από τον Κήπο της Εδέμ. Από τότε και στο εξής, στερήθηκαν την ξεκούραστη ζωή τους, και ήλθε πάνω τους ο θάνατος. Ακριβώς όπως περιγράφεται στη Γένεση 3:19: «Εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει». Και στη Ρωμαίους 5:12 διαβάζουμε: «Διά τούτο καθώς δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον». Λόγω των ενοχλήσεων του Σατανά, η ανθρωπότητα δεν μπορεί να καταφέρει την ανάπαυση, ούτε κι ο Θεός μπορεί. Έτσι ο Θεός ξεκίνησε το σχέδιο διαχείρισής Του των έξι χιλιάδων ετών με σκοπό να νικήσει ολοκληρωτικά τον Σατανά, να σώσει εντελώς την ανθρωπότητα, και να μας αποκαταστήσει στην αρχική ομοιότητα και την ξεκούραστη ζωή μαζί Του.

Στην αρχή, το έργο του Θεού επιτελέστηκε ανάμεσα στους εκλεκτούς του Ισραήλ. Μέσω του Μωυσή, ο Θεός έθεσε το νόμο για να τον υπακούν κι επίσης έθεσε γι’ αυτούς την ημέρα του Σαββάτου, την έβδομη μέρα της δημιουργίας Του. Η Βίβλος καταγράφει: «Διότι εις εξ ημέρας εποίησεν ο Ιεχωβά τον ουρανόν και την γην, την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς· εν δε τη ημέρα τη εβδόμη κατέπαυσε· διά τούτο ευλόγησε Ιεχωβά την ημέραν του σαββάτου και ηγίασεν αυτήν» (Έξ. 20:11). «Εξ ημέρας θέλεις κάμνει εργασίαν, την δε εβδόμην ημέραν είναι σάββατον αναπαύσεως, συγκάλεσις αγία· ουδεμίαν εργασίαν θέλετε κάμει· είναι σάββατον του Κυρίου εις πάσας τας κατοικίας σας» (Λευ. 23:3). Ακολουθώντας τις εντολές του Ιεχωβά, οι Ισραηλίτες σταματούσαν όλες τις δουλειές τους και απολάμβαναν την ανάπαυση των σωμάτων τους την ημέρα του Σαββάτου. Πρόσφεραν θυσίες στον Ιεχωβά και έπαιζαν μουσική για να Τον δοξολογήσουν στον ναό. Κέρδιζαν τις ευλογίες του Ιεχωβά Θεού επειδή Τον σέβονταν και υπάκουαν τον νόμο Του. Αυτό ήταν το έργο του Θεού στην Εποχή του Νόμου, όπως καταγράφηκε στην Παλαιά Διαθήκη.

Κατά το τέλος της Εποχής του Νόμου, οι Ισραηλίτες ολοένα και περισσότερο δεν ήταν σε θέση να τηρήσουν τους νόμους, και τελικά έχασαν το σεβασμό τους για τον Ιεχωβά. Διέπρατταν τόσες πολλές αμαρτίες που δεν υπήρχαν αρκετές προσφορές περί αμαρτίας για να εξιλεωθούν για τις αμαρτίες τους. Ήταν γεμάτοι με αμαρτίες και δεν μπορούσαν να απελευθερωθούν από την αμαρτωλή ζωή. Αν συνέχιζαν να αμαρτάνουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, τελικά θα είχαν καταδικαστεί σε θάνατο επειδή παρέβησαν τον νόμο, κάτι το οποίο δεν ήταν η πρόθεση του Θεού όταν δημιούργησε την ανθρωπότητα. Έτσι, σε απάντηση των αναγκών της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, ο Θεός έφερε στην ανθρωπότητα στο έργο της Εποχής της Χάριτος με το όνομα του Ιησού: Αυτός ενσαρκώθηκε ως ο Υιός του ανθρώπου για να υπηρετήσει ως ο ύστατος αμνός της θυσίας, και επιτέλεσε το λυτρωτικό Του έργο για να σώσει την ανθρωπότητα από τον νόμο.

Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού, διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν, και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών» (Ματθ. 11:28-29). Από τότε που ο Κύριος Ιησούς καρφώθηκε στον σταυρό ως προσφορά περί αμαρτίας για μας, έχουμε ανακουφιστεί από τις αμαρτίες μας. Καθόσον πιστεύουμε και δεχόμαστε τον Κύριο Ιησού ως τον Σωτήρα μας, εξομολογούμαστε και μετανοούμε, θα συγχωρηθούμε για τις αμαρτίες μας και θα έχουμε τα προσόντα να έρθουμε ενώπιον του Κυρίου Ιησού και να προσευχόμαστε σ’ Αυτόν. Θα απολαύσουμε τις άφθονες ευλογίες, τη χάρη και την πνευματική παρηγοριά που μας απονέμει Αυτός, και θα νιώθουμε ασφαλείς και γεμάτοι με ειρήνη. Αυτή είναι η ανάπαυση που φέρνει το έργο του Θεού στην Εποχή της Χάριτος.

Παρόλο που έχουμε κερδίσει την λύτρωση του Κυρίου Ιησού, έχουμε συγχωρηθεί για τις αμαρτίες μας, και απολαμβάνουμε την ειρήνη και την χαρά που μας απένειμε Αυτός, υπάρχει ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός που παραμένει: Η διεφθαρμένη μας φύση εξακολουθεί να υπάρχει, και η αμαρτωλή φύση μας είναι ακόμα ριζωμένη βαθιά μέσα μας, έτσι συχνά μας αποπλανά ο Σατανάς και μας ωθεί να διαπράττουμε αμαρτίες ηθελημένα. Ζούμε τη ζωή μας αμαρτάνοντας την ημέρα και εξομολογούμενοι την νύχτα. Επίσης, συχνά αντιμετωπίζουμε πειρασμούς όλων των ειδών και δεν μπορούμε να αποτινάξουμε τα δεσμά των αμαρτιών μας, κι έτσι εξακολουθούμε να υποφέρουμε από πόνο και λύπη. Επομένως, προκειμένου να μας σώσει ολοκληρωτικά από μια μίζερη ζωή δεμένους από τις αμαρτίες, και να μας οδηγήσει σε μια ζωή δίχως θλίψη και κλάμα (δες Αποκάλυψη 21:3-4), και να εισέλθει στην ανάπαυση μαζί μας, ο Θεός στις έσχατες ημέρες πρέπει ακόμα να εκτελέσει το στάδιο του έργου της κρίσης και του εξαγνισμού. Όπως ακριβώς το αναφέρουν οι προφητείες στην Βίβλο: «Και έλεγε μετά φωνής μεγάλης· Φοβήθητε τον Θεόν και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού» (Αποκ. 14:7), και «Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού» (1Πέτ. 4:17).

Έτσι, πώς θα είναι η ζωή όταν ο Θεός εισέλθει στην ανάπαυση μαζί μας; Ο Θεός λέει: «Το σημάδι της εισόδου στην ανάπαυση είναι το εξής: Ο Σατανάς καταστράφηκε· αυτοί οι κακοί άνθρωποι που στηρίζουν τον Σατανά στο να πράττει το κακό έχουν τιμωρηθεί και εξαφανιστεί· όλες οι δυνάμεις, οι εχθρικές προς τον Θεό, παύουν να υπάρχουν. Ο Θεός που εισέρχεται σε ανάπαυση σημαίνει ότι δεν θα επιτελεί πλέον το έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Η ανθρωπότητα που εισέρχεται σε ανάπαυση σημαίνει ότι όλη η ανθρωπότητα θα ζήσει μέσα στο φως του Θεού και κάτω από τις ευλογίες Του. Δεν θα υπάρξει καμία από τις διαφθορές του Σατανά, ούτε θα γίνουν αδικίες. Η ανθρωπότητα θα ζήσει κανονικά στη γη και κάτω από τη φροντίδα του Θεού. Όταν ο Θεός και ο άνθρωπος εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί, αυτό θα σημαίνει ότι η ανθρωπότητα έχει σωθεί και ότι ο Σατανάς έχει καταστραφεί, ότι το έργο του Θεού μέσα στον άνθρωπο έχει ολοκληρωθεί εντελώς. Ο Θεός δεν θα συνεχίσει να εργάζεται μέσα στον άνθρωπο και ο άνθρωπος δεν θα ζει πλέον υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά. Ως εκ τούτου, ο Θεός δεν θα είναι πλέον απασχολημένος και ο άνθρωπος δεν θα τρέχει πλέον. Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση ταυτόχρονα».

Από τα λόγια του Θεού μπορούμε να δούμε ότι αφού η ανθρωπότητα εισέλθει στην ανάπαυση, δεν θα υπάρχει πλέον αδικία ή μίασμα πάνω στη γη, ούτε η παρέμβαση του Σατανά. Θα μας οδηγεί ο Θεός ο Ίδιος και θα ζούμε μια κανονική ζωή κάτω από την φροντίδα και τις ευλογίες του Θεού. Εκείνη την εποχή, παρόλο που έχουμε βιώσει την διαφθορά του Σατανά, θα σωθούμε τελικά από τον Θεό και θα γίνουμε αληθινά δημιουργήματα. Δεν θα παρακούμε πλέον ούτε θα αντιστεκόμαστε στο Θεό, αλλά θα Τον λατρεύουμε πάνω στη γη. Θα επιστρέψουμε στην αρχική ζωή του Αδάμ και της Εύας.

Από τον Γουγιάν

Προτεινόμενα:

Το μονοπάτι για την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών

Στη χριστιανική πίστη, η σωτηρία και η είσοδος στη βασιλεία των ουρανών είναι δύο διαφορετικά πράγματα