Είναι όλα τα λόγια στην Αγία Γραφή εμπνευσμένα από τον Θεό;
Γεια σας, αδερφέ Σιανμίνγκ:
Τελευταία είμαι μπερδεμένος σχετικά με ένα θέμα, και θα ήθελα να ζητήσω τη βοήθειά σας. Πιστεύω στον Κύριο εδώ και δεκαετίες, και πάντα νόμιζα πως η Αγία Γραφή ήταν εμπνευσμένη από τον Θεό. Αλλά τελευταία, καθώς διάβαζα τις γραφές, ανακάλυψα έκπληκτος πως οι καταγραφές της Αγίας Γραφής δεν είναι σε συμφωνία μεταξύ τους. Για παράδειγμα: στις αναφορές της Αγίας Γραφής σχετικά με τις τρεις απαρνήσεις του Κυρίου από τον Πέτρο, στο Κατά Ματθαίον 26:34 είναι καταγεγραμμένο το εξής: «Είπε προς αυτόν ο Ιησούς· Αληθώς σοι λέγω ότι ταύτην την νύκτα, πριν φωνάξη ο αλέκτωρ, τρίς θέλεις με απαρνηθή». Αλλά, στο Κατά Μάρκον 14:30 είναι καταγεγραμμένο το εξής: «Και λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Αληθώς σοι λέγω ότι σήμερον την νύκτα ταύτην, πριν ο αλέκτωρ φωνάξη δις, τρίς θέλεις με απαρνηθή». Παρόλο που και τα δύο εδάφια αφορούν την Άρνηση του Πέτρου, το ένα λέει πως ο Πέτρος θα απαρνηθεί τρεις φορές τον Κύριο πριν λαλήσει ο πετεινός, και το άλλο λέει πριν ο πετεινός λαλήσει δύο φορές, οπότε προφανώς υπάρχει κάποια ασυνέπεια σχετικά με τον χρόνο. Επίσης, η Παλαιά Διαθήκη καταγράφει πως ο Δαυίδ έκανε απογραφή του Ισραήλ. Στο βιβλίο του Σαμουήλ 24:1 καταμαρτυρείται: «Και εξήφθη πάλιν η οργή του Ιεχωβά εναντίον του Ισραήλ, και διήγειρε τον Δαβίδ εναντίον αυτών να είπη, Ύπαγε, αρίθμησον τον Ισραήλ και τον Ιούδαν». Όμως, στο Α΄ Χρονικών 21:1 καταμαρτυρείται: «Αλλ’ ο Σατανάς ηγέρθη κατά του Ισραήλ, και παρεκίνησε τον Δαβίδ να απαριθμήση τον Ισραήλ». Και τα δύο εδάφια σχετίζονται με την απογραφή του Ισραήλ από τον Δαυίδ, αλλά το ένα λέει πως ο Ιεχωβάς ώθησε τον Δαυίδ να κάνει την απογραφή, ενώ το άλλο λέει πως ο Σατανάς ώθησε τον Δαυίδ να το κάνει. Είναι τελείως αντίθετα σε νόημα. Σοκαρίστηκα όταν το ανακάλυψα. Γιατί να περιέχει η Αγία Γραφή αντικρουόμενες καταγραφές του ίδιου γεγονότος, σε βαθμό μάλιστα που να είναι τελείως αντίθετοι ισχυρισμοί; Αν όλα τα λόγια στη Αγία Γραφή ήταν εμπνευσμένα από τον Θεό, δεν θα έπρεπε να υπάρχει το παραμικρό λάθος! Είμαι περίεργος να μάθω την άποψή σας πάνω σε αυτό το ζήτημα. Ελπίζω πως μπορείτε να με βοηθήσετε να λύσω τη σύγχυσή μου!
Λιου Σουν
3 Μαΐου 2018
Γεια σου, αδερφέ Λιου Σουν,
Σε χαιρετούμε! Η ερώτηση που έκανες μπερδεύει πολλούς αδερφούς και αδερφές. Γιατί υπάρχουν ασύμφωνες μεταξύ τους καταγραφές στην Αγία Γραφή; Για να καταλάβουμε αυτή την ερώτηση, πρέπει πρώτα να μάθουμε πώς δημιουργήθηκε η Αγία Γραφή και τι είδος βιβλίου είναι ακριβώς. Στην πραγματικότητα, πολλοί από τους αδερφούς και τις αδερφές μας που πιστεύουν στον Κύριο, γνωρίζουν πως ολόκληρη η Αγία Γραφή αποτελείται από τα βιβλία των προφητών που περιέχουν προφητείες, από ιστορικές καταγραφές, τους ψαλμούς του Δαυίδ, το Βιβλίο της Σοφίας, τα τέσσερα ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης, τις επιστολές των απόστολων, και την Αποκάλυψη. Από αυτά, μόνο τα βιβλία των προφητών και η Αποκάλυψη εμπνεύστηκαν άμεσα από τον Θεό. Τα άλλα μέρη, όπως τα πέντε βιβλία του Μωυσή και τα βιβλία από αυτό του Ιησού του Ναυή έως αυτό της Εσθήρ στην Παλαιά Διαθήκη, και τα τέσσερα ευαγγέλια και οι επιστολές των απόστολων στην Καινή Διαθήκη, είναι καταγραφές που γράφτηκαν από ανθρώπους αφού είχαν βιώσει το έργο του Θεού. Για παράδειγμα: από τις ιστορικές καταγραφές του έργου του Θεού στην Εποχή του Νόμου στην Παλαιά Διαθήκη, βλέπουμε πώς ο Θεός επέλεξε τους Ισραηλίτες, πώς τους οδήγησε έξω από την Αίγυπτο, πώς πέρασαν τον Ιορδάνη ποταμό, και πώς μπήκαν στη Χαναάν· μαθαίνουμε επίσης για τις βασιλείες του Σαούλ, του Δαυίδ και του Σολομώντα. Αυτές οι ιστορικές καταγραφές γράφτηκαν όλες από τις αναμνήσεις σύγχρονων μαρτύρων ή μεταγενέστερων συντακτών, και παρουσιάζουν μια καταγραφή ιστορικών γεγονότων που πράγματι συνέβησαν. Δεν έχουν εμπνευστεί από τον Θεό. Στην Καινή Διαθήκη, τα τέσσερα ευαγγέλια, γραμμένα από ανθρώπους όπως ο Ματθαίος και ο Μάρκος, καθώς επίσης και οι επιστολές ανθρώπων όπως ο Πέτρος και ο Παύλος, επίσης ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Τα ευαγγέλια είναι καταγραφές που έχουν γίνει από ανθρώπους για πράγματα που είδαν και άκουσαν όταν έγιναν ακόλουθοι του Θεού, και μερικά είναι γραμμένα για τους αδερφούς και τις αδερφές τους, βασισμένα στις εκάστοτε περιστάσεις της εκκλησίας. Οπότε, ούτε τα τέσσερα ευαγγέλια ούτε οι επιστολές στο σύνολό τους δεν έχουν εμπνευστεί από τον Θεό. Εφόσον μόνο τα βιβλία των προφητών και η Αποκάλυψη εμπνεύστηκαν άμεσα από τον Θεό, και τα άλλα μέρη της Αγίας Γραφής είναι όλα βασισμένα στη γνώση και την εμπειρία ανθρώπων, αποτελεί έκπληξη το ότι περιέχουν ασυνέπειες; Είναι δυνατόν οι ανθρώπινες συλλήψεις να μην τα μόλυναν; Είναι ακριβώς όπως όταν άνθρωποι γράφουν για κάτι που έγινε χρόνια πριν. Ποιος θα μπορούσε να γράψει τι έγινε χωρίς κανένα λάθος ή προσθήκη ή αφαίρεση; Αυτό είναι αδύνατον! Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχουν ασυνέπειες όταν ο Ματθαίος και ο Μάρκος κατέγραψαν την Άρνηση του Πέτρου στην Καινή Διαθήκη, και όταν στο βιβλίο Σαμουήλ και στα Α΄ Χρονικά καταγράφηκε η απογραφή του Ισραήλ από τον Δαυίδ στην Παλαιά Διαθήκη. Αυτό είναι δύσκολο να αποφευχθεί. Οι ανθρώπινες καταγραφές πάντα θα περιέχουν λάθη, οπότε αυτό είναι εύκολο να το καταλάβουμε.
Αλλά, αν πούμε πως μόνο τα βιβλία των προφητών και η Αποκάλυψη στη Αγία Γραφή έχουν εμπνευστεί άμεσα από τον Θεό, και πως τα άλλα μέρη της Αγίας Γραφής είναι όλα βασισμένα στη γνώση και την εμπειρία ανθρώπων, τότε γιατί είναι γραμμένο στην Προς Τιμόθεον Β΄ 3:16 πως: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος»; Κατ’ αρχάς, πρέπει να καταλάβουμε πως το «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος» ήταν η προσωπική άποψη του Παύλου. Είπε ποτέ ο Κύριος Ιησούς Χριστός αυτά τα λόγια; Καταμαρτύρησε ποτέ το Άγιο Πνεύμα σχετικά μ’ αυτό το γεγονός στην Αγία Γραφή; Αν διερευνήσουμε την Αγία Γραφή, βλέπουμε πως ο Κύριος Ιησούς και το Άγιο Πνεύμα ποτέ δεν μίλησαν γι’ αυτό. Το ότι ο Παύλος το είπε, αυτό δείχνει μόνο πως ήταν η δική του άποψη, αλλά δεν είναι σύμφωνη με την αλήθεια.
Επίσης, αν κοιτάξουμε τη δήλωση του Παύλου: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος», σε ποιο μέρος των «γραφών» αναφέρεται; Γνωρίζουμε όλοι πως ο Παύλος έγραψε τη Δεύτερη προς Τιμόθεον Επιστολή αφού είχαν περάσει περισσότερα από εξήντα χρόνια αφότου ήρθε ο Κύριος, και πως η Καινή Διαθήκη της Αγίας Γραφής δεν είχε καταγραφεί σε βιβλίο τότε. Υπήρχε μόνο η Παλαιά Διαθήκη. Μόνο έπειτα από παραπάνω από τριακόσια χρόνια αφότου ήρθε ο Κύριος, στην Πρώτη Σύνοδο της Νίκαιας, θρησκευτικοί ηγέτες από όλες τις χώρες επέλεξαν τα τέσσερα ευαγγέλια και τις επιστολές από ανθρώπους όπως ο Παύλος, ο Πέτρος και ο Ιωάννης, ανάμεσα από τα πολλά διαθέσιμα κείμενα, και στη συνέχεια συνέδεσαν αυτά μαζί με την Αποκάλυψη, όπως γράφτηκε από τον Ιωάννη, για να δημιουργήσουν την Καινή Διαθήκη. Έπειτα, ένωσαν την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη για να σχηματίσουν τη σημερινή Αγία Γραφή, που αποτελείται από τις δύο παραπάνω γραφές. Αυτό μας δείχνει πως ο Παύλος έγραψε την Επιστολή προς Τιμόθεον περισσότερα από 200 χρόνια προτού καθοριστούν οι γραφές της Καινής Διαθήκης, γεγονός που επιβεβαιώνει με τη σειρά του πως όταν ο Παύλος έγραφε: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος» στην Προς Τιμόθεον Επιστολή του, η «γραφή» στην οποία αναφερόταν δεν συμπεριελάμβανε την Καινή Διαθήκη. Από αυτό, μπορούμε να δούμε πως η πεποίθηση ότι ολόκληρη η Αγία Γραφή, αν και γραμμένη από ανθρώπους, εμπνεύστηκε από τον Θεό, είναι μια παράλογη ανθρώπινη αντίληψη, που δεν ταιριάζει με τα γεγονότα.
Επίσης διάβασα κάτι σχετικό με αυτό το ζήτημα σε ένα άλλο βιβλίο: «Δεν αποτελούν όλα όσα περιέχονται στη Βίβλο καταγραφή των λόγων που έχει εκφέρει ο ίδιος ο Θεός. Η Βίβλος καταγράφει απλώς τα δύο προηγούμενα στάδια του έργου του Θεού, ένα μέρος εκ των οποίων είναι η καταγραφή των προβλέψεων των προφητών και το άλλο μέρος είναι οι εμπειρίες και η γνώση που αποτυπώθηκαν από ανθρώπους που χρησιμοποίησε ο Θεός διαμέσου των αιώνων. Οι ανθρώπινες εμπειρίες είναι νοθευμένες με ανθρώπινες απόψεις και γνώσεις, κάτι που είναι αναπόφευκτο. Σε πολλά από τα βιβλία της Βίβλου υπάρχουν ανθρώπινες αντιλήψεις, ανθρώπινες προκαταλήψεις και η παράλογη κατανόηση των ανθρώπων. Φυσικά, τα περισσότερα λόγια είναι το αποτέλεσμα της διαφώτισης και της φώτισης του Αγίου Πνεύματος και αποτελούν σωστή κατανόηση —εντούτοις, και πάλι δεν μπορεί να ειπωθεί ότι αποτελούν ολότελα ακριβείς εκφράσεις της αλήθειας». «Στην πραγματικότητα, πέρα από τα βιβλία των προφητειών, το μεγαλύτερο μέρος της Παλαιάς Διαθήκης αποτελεί ιστορικό αρχείο. Ορισμένες από τις επιστολές της Καινής Διαθήκης προέρχονται από τις εμπειρίες των ανθρώπων και ορισμένες προέρχονται από τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Οι επιστολές του Παύλου, παραδείγματος χάριν, προέκυψαν από το έργο ενός ανθρώπου, ήταν όλες το αποτέλεσμα της διαφώτισης του Αγίου Πνεύματος, γράφτηκαν για τις εκκλησίες και ήταν λόγια προτροπής και ενθάρρυνσης για τους αδελφούς και τις αδελφές των εκκλησιών. Δεν ήταν λόγια που εξέφερε το Άγιο Πνεύμα —ο Παύλος δεν μπορούσε να μιλήσει εξ ονόματος του Αγίου Πνεύματος, ούτε ήταν προφήτης, πολύ λιγότερο δε, είδε τα οράματα που είδε ο Ιωάννης. Οι επιστολές του γράφτηκαν για τις εκκλησίες της Εφέσου, της Φιλαδέλφειας, της Γαλατίας και για άλλες εκκλησίες. Έτσι, οι επιστολές του Παύλου στην Καινή Διαθήκη είναι επιστολές τις οποίες έγραψε ο Παύλος για τις εκκλησίες, και όχι έμπνευση από το Άγιο Πνεύμα, ούτε άμεσες ομιλίες του Αγίου Πνεύματος. […] Εάν οι άνθρωποι βλέπουν τις επιστολές ή τα λόγια του Παύλου ως τις ομιλίες του Αγίου Πνεύματος και τα λατρεύουν ως Θεό, τότε μπορεί να ειπωθεί μονάχα ότι δεν έχουν καμία ικανότητα διάκρισης. Για να μιλήσουμε πιο σκληρά, αυτό δεν αποτελεί απλώς βλασφημία; Πώς θα μπορούσε ένας άνθρωπος να μιλά εξ ονόματος του Θεού; Και πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι να προσκυνούν ενώπιον των καταγραφών των επιστολών του και των λόγων που εξέφερε σαν να ήταν ένα ιερό βιβλίο ή ένα θεϊκό βιβλίο; Θα μπορούσαν τα λόγια του Θεού να ειπωθούν τυχαία από έναν άνθρωπο; Πώς θα μπορούσε ένας άνθρωπος να μιλά εξ ονόματος του Θεού;» (Σχετικά με τη Βίβλο (3)).
Αυτό το βιβλίο δηλώνει με μεγάλη σαφήνεια πως η Αγία Γραφή περιέχει τα λόγια του Θεού, αλλά επίσης περιέχει χρήσιμες επιστολές από τους απόστολους στους αδερφούς και τις αδερφές τους στην εκκλησία για να διαχειριστούν το φορτίο τους στη ζωή. Αυτό είναι γεγονός, οπότε πρέπει να έχουμε ικανότητα διάκρισης και να αντιμετωπίσουμε την Αγία Γραφή με τον σωστό τρόπο. Στην Αγία Γραφή, πέρα από τους προφήτες που μεταφέρουν τα λόγια του Θεού και την Αποκάλυψη, ο Θεός ποτέ δεν κατεύθυνε κανέναν να μεταφέρει τα λόγια Του, και παρόλο που οι επιστολές των αποστόλων συμπεριλαμβάνονται στην Αγία Γραφή, οι συγγραφείς τους ποτέ δεν ισχυρίστηκαν πως είχαν την έμπνευση του Θεού για να τις γράψουν. Πριν από οποιαδήποτε λόγια του Θεού στην Αγία Γραφή, δηλώνεται άμεσα πως «ο Ιεχωβά εμφανίστηκε σ’ αυτόν προφήτη», «ο τάδε προφήτης εμπνεύστηκε από τον Ιεχωβά», «ο Ιεχωβά είπε», «ο Ιεχωβά δήλωσε» ή «ο Κύριος Ιησούς είπε». Οτιδήποτε έξω από αυτή την κατηγορία είναι λόγια ανθρώπων, όχι τα λόγια του Θεού. Αν, επειδή είμαστε δεισιδαίμονες σχετικά με την Αγία Γραφή ή τη λατρεύουμε, πούμε πως όλα τα λόγια στην Αγία Γραφή είναι απευθείας εμπνευσμένα από τον Θεό ή είναι τα λόγια του Θεού, αυτό είναι μια παράλογη παρεξήγηση που βλασφημά τον Θεό! Τα λόγια των ανθρώπων είναι λόγια των ανθρώπων, ακόμα και αν συμπεριλαμβάνονται στην Αγία Γραφή. Αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός.
Ελπίζω η συναναστροφή μας να μπορέσει να σε βοηθήσει να δεις το ζήτημα πιο καθαρά. Αν έχεις περαιτέρω ερωτήσεις, είσαι ευπρόσδεκτος να ξαναδημοσιεύσεις.
Σιανμίνγκ
18 Μαΐου 2018
Περισσότερα άρθρα σχετικά με την Αγία Γραφή: