Είμαι πάστορας και έχω εργαστεί και κηρύξει για τον Κύριο για πολλά χρόνια. Κάθε φορά που άνοιγα τη Βίβλο, έβλεπα τα λόγια που είναι γραμμένα στο Κατά Ματθαίον 13:53-57, τα οποία λένε: Και αφού ετελείωσεν ο Ιησούς τας παραβολάς ταύτας, ανεχώρησεν εκείθεν, «Και αφού ετελείωσεν ο Ιησούς τας παραβολάς ταύτας, ανεχώρησεν εκείθεν, και ελθών εις την πατρίδα αυτού, εδίδασκεν αυτούς εν τη συναγωγή αυτών, ώστε εξεπλήττοντο και έλεγον· Πόθεν εις τούτον η σοφία αύτη και αι δυνάμεις; δεν είναι ούτος ο υιός του τέκτονος; η μήτηρ αυτού δεν λέγεται Μαριάμ, και οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος και Ιωσής και Σίμων και Ιούδας; και αι αδελφαί αυτού δεν είναι πάσαι παρ’ ημίν; πόθεν λοιπόν εις τούτον ταύτα πάντα; Και εσκανδαλίζοντο εν αυτώ». Και επίσης στο Κατά Ιωάννην 19:6-7, τα οποία λένε: «Ότε δε είδον αυτόν οι αρχιερείς και οι υπηρέται, εκραύγασαν λέγοντες· Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν. Λέγει προς αυτούς ο Πιλάτος· Λάβετε αυτόν σεις και σταυρώσατε· διότι εγώ δεν ευρίσκω εν αυτώ έγκλημα. Απεκρίθησαν προς αυτόν οι Ιουδαίοι· Ημείς νόμον έχομεν, και κατά τον νόμον ημών πρέπει να αποθάνη, διότι έκαμεν εαυτόν Υιόν του Θεού». Κάθε φορά που διάβαζα αυτά τα λόγια, δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ το εξής: «Όταν ο Κύριος Ιησούς εκτελούσε το έργο Του, πολλοί άνθρωποι αρνήθηκαν την ταυτότητα και την ουσία Του επειδή Εκείνος εμφανίστηκε φυσιολογικός και κανονικός, και Τον αντιμετώπισαν σαν έναν κανονικό άνθρωπο. Ειδικά οι ιουδαίοι αρχιερείς, γραμματείς και Φαρισαίοι γνώριζαν πολύ καλά πως τα θαύματα που εκτελούσε και η οδός που κήρυττε ο Κύριος πήγαζαν από τον Θεό, όμως όχι μόνο δεν αναζήτησαν και δεν διερεύνησαν αυτήν την οδό με μια καρδιά που να σέβεται τον Θεό, αντίθετα, στηρίχθηκαν στις δικές τους συλλήψεις και φαντασιώσεις για να κρίνουν τον Κύριο Ιησού σαν να μην ήταν τίποτε παραπάνω από γιος ενός ξυλουργού, και βλασφήμησαν εναντίον του Κυρίου, λέγοντας πως Εκείνος εκβάλλει τους δαίμονες με τη δύναμη του πρίγκιπα των διαβόλων. Στο τέλος, συνωμότησαν με τις ρωμαϊκές αρχές και σταύρωσαν τον Κύριο Ιησού στον σταυρό. Ο Θεός είναι υπέρτατος, οπότε γιατί θα επέλεγε επίτηδες μια τέτοια φυσιολογική, κανονική μορφή για να έρθει ανάμεσα στους ανθρώπους και να εκτελέσει το έργο Του; Εάν ο Θεός είχε γεννηθεί μέσα σε βασιλική γενιά έχοντας μια υψηλή και ευγενή μορφή και τη στόφα ενός σπουδαίου ανθρώπου, τότε όχι μόνο οι Φαρισαίοι, αλλά και όλοι οι Ισραηλίτες θα είχαν αποδεχθεί με ευκολία το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού». Αυτό το θέμα με μπέρδευε για πολύ καιρό.
Για να διασαφηνίσω αυτό το θέμα, προσευχήθηκα στον Κύριο πολλές φορές, συμβουλεύτηκα τη Βίβλο και διάβασα πολλά πνευματικά βιβλία, όμως δεν βρήκα ποτέ την απάντηση. Αργότερα, συνάντησα μια χριστιανή αδελφή που ήταν βαθυστόχαστη και διορατική, και όταν μιλούσε για τη Βίβλο είχε πάντοτε μοναδική κατανόηση και φως. Μέσα από την αναζήτηση και τη συναναστροφή μαζί της, τελικά έφτασα στο σημείο να καταλάβω πως ο ερχομός του Κυρίου Ιησού με μια κανονική μορφή για να εκτελέσει το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους είχε ένα βαθύ νόημα. Όταν, τον καιρό εκείνο, οι αρχιερείς, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι έβλεπαν τις προφητείες που αφορούσαν τον ερχομό του Μεσσία, στηρίζονταν στις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιώσεις και πίστευαν πως ο Μεσσίας θα γεννιόταν σε ένα παλάτι. Αυτό που δεν περίμεναν οι άνθρωποι ήταν πως ο Κύριος Ιησούς είχε πάρει τη μορφή ενός κανονικού ανθρώπου, είχε γεννηθεί μέσα σε φάτνη, μεγάλωσε μέσα στην οικογένεια ενός ξυλουργού στη Βηθλεέμ στη γη της Ιουδαίας και έζησε μια φυσιολογική ζωή. Όταν ο Κύριος Ιησούς άρχισε να εκτελεί το έργο Του, δεν είπε ποτέ πως Εκείνος ο ίδιος ήταν Θεός, αλλά, αντίθετα, οδήγησε απλώς τους μαθητές Του να εργάζονται και να κηρύττουν παντού όπου πήγαιναν και κήρυξε το ευαγγέλιο της μετανοίας. Χρησιμοποίησε τη γλώσσα που μπορούσαν να καταλάβουν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής για να παρέχει, να διαφωτίσει και να βοηθήσει εκείνους που Τον ακολούθησαν. Έφαγε μαζί με αμαρτωλούς, συγχώρεσε πόρνες, έζησε μαζί με τους μαθητές Του και έπλυνε τα πόδια τους, και ούτω καθεξής. Όλοι οι μαθητές που ακολούθησαν τον Κύριο Ιησού επιθυμούσαν να Τον ακούν να κηρύττει το ευαγγέλιο της επουράνιας βασιλείας και, μέσω της αλληλεπίδρασής τους με τον Κύριο, μπόρεσαν όλοι να συλλάβουν τη μεγαλοψυχία του Κυρίου, το έλεός Του και τον καταδεκτικό, προσιτό τρόπο Του, και όλοι, με όλη τους την καρδιά, Τον αποκαλούσαν «Ο αγαπητός Ιησούς Σωτήρ». Ο υπέρτατος και άγιος Θεός ενσαρκώθηκε προσωπικά στη μορφή ενός κανονικού και φυσιολογικού ανθρώπου, υπέμεινε μεγάλες ταπεινώσεις για να έρθει μυστικά ανάμεσα στο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος και εκτέλεσε το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας σιωπηλά και αφανώς· ο Θεός ποτέ δεν θεώρησε τον εαυτό Του ως υψηλό και παντοδύναμο ούτε και έθεσε τον εαυτό Του αφ’ υψηλού, και ποτέ δεν έκανε επίδειξη για να κάνει τους ανθρώπους να Τον λατρέψουν. Από αυτό, μπορούμε να δούμε την ταπεινή και κρυμμένη ουσία του Θεού και μπορούμε να αντιληφθούμε την πραγματική αγάπη και το έλεος του Θεού για τον άνθρωπο. Απλώς σκεφτείτε το εξής: αν τα πράγματα είχαν γίνει πραγματικά όπως τα φανταζόμασταν και ο Κύριος Ιησούς είχε γεννηθεί μέσα σε ένα παλάτι και είχε μια υψηλή και ευγενή μορφή, με μια μεγαλειώδη εμφάνιση και υπερφυσικές δυνάμεις, οι γεννημένοι στα χαμηλά στρώματα ιουδαίοι πιστοί θα είχαν πιστέψει πως δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν τον Κύριο Ιησού εξαιτίας της υψηλής και ευγενούς μορφής Του και του εξαιρετικού κύρους Του, και δεν θα τολμούσαν να Τον πλησιάσουν. Ακριβώς επειδή ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε τόσο φυσιολογικός και κανονικός, επειδή ήρθε ταπεινά και μυστικά ανάμεσα στους ανθρώπους και επειδή χρησιμοποίησε τη φυσική γλώσσα του ανθρώπινου γένους για να μιλήσει και να εργαστεί και να παράσχει όσα οι άνθρωποι χρειάζονταν, γι’ αυτό ήταν τόσο εύκολο για τους ιουδαίους πιστούς να πλησιάσουν τον Κύριο και να κερδίσουν τη σωτηρία Του. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, συνέλαβα το μεγαλείο της αγάπης του Ιησού για την ανθρωπότητα και συνειδητοποίησα πως το γεγονός ότι εργάστηκε με κανονική μορφή ανάμεσα στους ανθρώπους έγινε για να σώσει με καλύτερο τρόπο το ανθρώπινο γένος.
Στη συνέχεια, η αδελφή κι εγώ αναζητήσαμε ξανά στη Βίβλο και ανακαλύψαμε πως πίσω από τον ερχομό του Κυρίου Ιησού για να εργαστεί με μια κανονική, φυσιολογική μορφή ανάμεσα στους ανθρώπους ήταν η σοφία του Θεού. Ο Θεός παρακολουθεί όλον τον κόσμο και, ακόμη περισσότερο, διερευνά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Ο Θεός γνώριζε πως, παρόλο που υπήρχαν πολλοί που πίστευαν σε Εκείνον, μόνο μια μικρή μειονότητα από αυτούς πίστευαν πραγματικά σε Εκείνον και διψούσαν για την αλήθεια. Ο Θεός παρουσιάστηκε με τη μορφή ενός κανονικού ανθρώπου για να διαχωρίσει, από τα πλήθη που πίστευαν στον Θεό, εκείνους που ειλικρινά πίστευαν σε Εκείνον και διψούσαν για την αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έδωσαν καμία σημασία στην εξωτερική εμφάνιση του Ιησού, αλλά μπόρεσαν να Τον αναγνωρίσουν ως τον Κύριο και να αναγνωρίσουν τη φωνή του Κυρίου από τα λόγια και το έργο Του. Εκείνοι που δεν πίστευαν ειλικρινά στον Θεό, που δεν διψούσαν για την αλήθεια και που ενδιαφέρονταν μόνο για τον εαυτό τους, εστίαζαν μόνο στην εξωτερική εμφάνιση των πραγμάτων, και όταν είδαν τον Κύριο Ιησού με τη μορφή ενός κανονικού, φυσιολογικού ανθρώπου, Τον απαρνήθηκαν. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν ακριβώς εκείνοι που εκτέθηκαν και απομακρύνθηκαν μέσω του έργου του Κυρίου Ιησού. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά, και με ακολουθούσι» (Ιωάν. 10:27). Όπως είναι καταγεγραμμένο στη Βίβλο, για παράδειγμα, οι μαθητές Πέτρος, Ιωάννης, Ανδρέας, Ναθαναήλ και ούτω καθεξής, καθώς και μερικοί κοινοί άνθρωποι, δεν εστίασαν στην εξωτερική εμφάνιση του Κυρίου Ιησού, αλλά, αντίθετα, εστίασαν στο να ακούσουν την οδό που Εκείνος κήρυττε. Επειδή αγαπούσαν την αλήθεια και διψούσαν για την αλήθεια, κέρδισαν τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, αναγνώρισαν τη φωνή του Θεού και στράφηκαν προς τον Κύριο. Οι Φαρισαίοι εκείνης της εποχής, όμως, δεν έδιναν καμία προσοχή στο να αναζητήσουν την αλήθεια, αλλά, αντίθετα, εστίαζαν μόνο στο να κρίνουν τους ανθρώπους και τα πράγματα από την εξωτερική τους εμφάνιση. Όταν είδαν τον Κύριο Ιησού να εμφανίζεται τόσο κανονικός και φυσιολογικός, χωρίς καμιά δύναμη ή επιρροή, χωρίς καμιά φήμη ή κύρος, και πλήρως σε αντίθεση με τις δικές τους φαντασιώσεις και αντιλήψεις, έκριναν τον Κύριο και Τον βλασφήμησαν, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να βρουν ψεγάδια σε Εκείνον, και καταδίκασαν και αντιστάθηκαν μανιωδώς στον Κύριο. Απλώς σκεφτείτε το εξής: εάν ο Θεός είχε γεννηθεί μέσα σε μια βασιλική γενιά, όπως φαντάζονταν πολλοί άνθρωποι ότι θα έκανε, και αν έπαιρνε μια υψηλή και ευγενή μορφή, πώς θα είχαν πάει τα πράγματα τότε; Μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως οι ιουδαίοι ιερείς, γραμματείς και Φαρισαίοι δεν θα είχαν αντισταθεί στον Κύριο. Αντιθέτως, θα είχαν ακολουθήσει τον Κύριο Ιησού, και τότε πώς θα μπορούσε να είχε αποκαλυφθεί η φύση και η ουσία τους που αψηφούσε τον Θεό; Δεν θα είχαν τρυπώσει εκείνοι οι υποκριτές στον οίκο του Θεού; Εκείνη τη στιγμή, είδα επιτέλους πως όσο πιο φυσιολογική και κανονική ήταν η μορφή του Κυρίου Ιησού, τόσο περισσότερο Τον υποτιμούσαν οι άνθρωποι και τόσο πιο ευεργετικό ήταν αυτό στο να εκθέσει τους ανθρώπους. Ο Θεός είναι πραγματικά τόσο σοφός!
Μόλις έφτασα στο σημείο να κατανοήσω αυτά τα πράγματα, η καρδιά μου βρήκε τις απαντήσεις. Άρα ο Κύριος Ιησούς Χριστός πήρε μια κανονική, φυσιολογική μορφή για να εκτελέσει το έργο Του για δυο λόγους: ο πρώτος ήταν για να μειώσει την απόσταση ανάμεσα σε εμάς και τον Θεό, να το κάνει ευκολότερο για εμάς να έρθουμε σε επαφή με τον Θεό, να γνωρίσουμε τον Θεό και να κερδίσουμε τη σωτηρία Του και, έτσι, να φτάσουμε στο σημείο να έχουμε κάποια γνώση της ταπεινής και κρυμμένης διάθεσής Του. Ο άλλος λόγος ήταν πως η κανονική μορφή του Κυρίου Ιησού αποκάλυψε εκείνους που πραγματικά πίστευαν στον Θεό και που διψούσαν για την αλήθεια, καθώς επίσης και εκείνους που δεν αγαπούσαν την αλήθεια, που μισούσαν την αλήθεια, που πάντα οριοθετούσαν τον Θεό βασιζόμενοι στην εξωτερική εμφάνιση και που ήταν γεμάτοι με αόριστες φαντασιώσεις σχετικά με τον Θεό. Από αυτό, είδα πως ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός εκτελεί το έργο Του και ανεξάρτητα από τη μορφή που Εκείνος παίρνει για να εμφανιστεί ανάμεσα στους ανθρώπους, πίσω από όλα αυτά είναι το θέλημα του Θεού. Όσο πιο αντίθετο με τις αντιλήψεις μας και τις φαντασιώσεις μας είναι το έργο του Θεού, τόσο περισσότερη από τη σοφία του Θεού είναι μέσα του· δεν πρέπει να κάνουμε παράλογες κρίσεις, αλλά μπορούμε μόνο να αναζητούμε και να υπακούμε. Ευχαριστώ τον Θεό! Αναζητώντας αυτήν την πτυχή της αλήθειας, δεν μπορούσα παρά να νιώσω μέσα στην καρδιά μου φόβο Θεού. Σκέφτηκα το πώς όλες οι προφητείες σχετικά με την επιστροφή του Κυρίου είχαν βασικά εκπληρωθεί και πως ο Κύριος ίσως πράγματι έχει ήδη επιστρέψει. Επίσης σκέφτηκα με ποιον τρόπο θα πρέπει να προσεγγίσω την επιστροφή του Κυρίου και αποφάσισα πως πρέπει να μάθω από το μάθημα των Φαρισαίων και να μην προσεγγίσω το θέμα σύμφωνα με τις δικές μου αντιλήψεις και φαντασιώσεις. Αποφάσισα πως πρέπει να είμαι όπως ο Πέτρος και ο Ναθαναήλ και να εστιάσω στο να διακρίνω τη φωνή του Θεού, γιατί μόνο τότε δεν θα διαπράξω το σφάλμα του να καταδικάσω τον Θεό και να αντισταθώ στον Θεό.
Ευχαριστώ για τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού! Αμήν!
Από τη Λι Τσιέν