Ένιωσα πολύ προβληματισμένη κάθε φορά που διάβαζα το Βιβλίο του Εκκλησιαστή, λέει: «Εσκέφθην εν τη καρδία μου να ευφραίνω την σάρκα μου με οίνον, ενώ έτι η καρδία μου ησχολείτο εις την σοφίαν· και να κρατήσω την μωρίαν, εωσού ίδω τι είναι το αγαθόν εις τους υιούς των ανθρώπων, διά να κάμνωσιν αυτό υπό τον ουρανόν πάσας τας ημέρας της ζωής αυτών. Έκαμον πράγματα μεγάλα εις εμαυτόν· ωκοδόμησα εις εμαυτόν οικίας· εφύτευσα δι’ εμαυτόν αμπελώνας. Έκαμον δι’ εμαυτόν κήπους και παραδείσους και εφύτευσα εν αυτοίς δένδρα παντός καρπού. Έκαμον δι’ εμαυτόν δεξαμενάς υδάτων, διά να ποτίζω εξ αυτών το άλσος το κατάφυτον εκ δένδρων» (Εκκλ. 2:3-6). «Και παρετήρησα εγώ εν πάσι τοις έργοις μου τα οποία έκαμον αι χείρές μου, και εν παντί τω μόχθω τον οποίον εμόχθησα, και ιδού, τα πάντα ματαιότης και θλίψις πνεύματος, και ουδέν όφελος υπό τον ήλιον» (Εκκλ. 2:11). Αναγνωρισμένος ως ο βασιλιάς της σοφίας, ο Σολομώντας ήταν γεμάτος σοφία που του απονεμήθηκε από τον Ιεχωβά Θεό και κατείχε αξιοζήλευτο πλούτο. Τότε θα έπρεπε να είναι πολύ ικανοποιημένος, αλλά γιατί όχι μόνο δεν είχε χαρά αλλά μέχρι που είπε αυτά τα λόγια «Είδον πάντα τα έργα τα γινόμενα υπό τον ήλιον, και ιδού, τα πάντα ματαιότης και θλίψις πνεύματος» (Εκκλ. 1:14); Θα μπορούσε να οφείλεται αυτό στο ότι η τόση αφθονία υλικών ανέσεων δεν μπορούσε να του φέρει την πνευματική ικανοποίηση;

Μόνο αφού διάβασα τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι αυτό που χρειάζεται πραγματικά ο άνθρωπος δεν είναι η υλική απόλαυση. Τα λόγια του Θεού λένε: «Διότι χωρίς την καθοδήγηση του Θεού, ανεξάρτητα από το πόσο οι κυβερνώντες και οι κοινωνιολόγοι στύβουν το μυαλό τους για να διατηρήσουν τον ανθρώπινο πολιτισμό, δεν έχει κανένα νόημα. Κανένας δεν μπορεί να γεμίσει το κενό στην καρδιά του ανθρώπου, γιατί κανένας δεν μπορεί να είναι η ζωή του ανθρώπου, και καμία κοινωνική θεωρία δεν μπορεί να απελευθερώσει τον άνθρωπο από το κενό από το οποίο πλήττεται» (Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας).

«Το εδάφιο “ο Υιός του ανθρώπου είναι κύριος και του σαββάτου” δείχνει στους ανθρώπους πως τα πάντα του Θεού είναι άυλα και πως, ενώ ο Θεός μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις υλικές σου ανάγκες, όταν έχουν καλυφθεί όλες οι υλικές σου ανάγκες, μπορεί η ικανοποίηση από τέτοια πράγματα να αντικαταστήσει την επιδίωξή σου για την αλήθεια; Αυτό είναι προφανώς αδύνατον! Η διάθεση του Θεού και αυτό που Αυτός έχει και είναι, με τα οποία συναναστραφήκαμε, αποτελούν και τα δύο την αλήθεια. Δεν μπορεί να μετρηθεί με το βαρύ τίμημα των υλικών αντικειμένων, ούτε μπορεί η αξία της να υπολογισθεί σε χρήματα, γιατί δεν είναι υλικό αντικείμενο, και καλύπτει τις ανάγκες της καρδιάς του κάθε ανθρώπου. Για κάθε άνθρωπο, η αξία των άυλων αυτών αληθειών θα ’πρεπε να ’ναι μεγαλύτερη από την αξία οποιουδήποτε υλικού πράγματος που θεωρείς ωραίο, σωστά; Η δήλωση αυτή είναι κάτι στο οποίο πρέπει να σταθείτε. Το σημείο κλειδί σ’ αυτό που μόλις είπα είναι πως αυτό που έχει και είναι ο Θεός και τα πάντα στον Θεό είναι τα πιο σημαντικά πράγματα για κάθε άνθρωπο και δεν μπορούν να αντικατασταθούν από οποιοδήποτε υλικό αντικείμενο. […] αυτό που εκπορεύεται από τον Θεό, αυτό που Αυτός έχει και είναι, και τα πάντα Του, είναι μεγαλύτερα από καθετί άλλο, συμπεριλαμβανομένου και του πράγματος ή του ατόμου που κάποτε πίστευες ότι ήταν ό,τι πιο πολύτιμο για σένα. Δηλαδή, αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να λάβει λόγο από το στόμα του Θεού ή δεν κατανοεί το θέλημά Του, τότε δεν μπορεί να βρει ανάπαυση» (Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄).

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό. Αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο είναι την παροχή ζωής και την καθοδήγηση από τον Θεό. Αν εμείς τα δημιουργήματα απομακρυνθούμε από τον Δημιουργό, το οποίο είναι ακριβώς σαν να χωρίζεται το κλαδί από τον κορμό, θα μαραθούμε σταδιακά, η ζωή μας θα φθίνει λίγο λίγο, και τελικά θα πεθάνουμε. Έτσι, για κάθε έναν από εμάς, η παροχή ζωής και πνεύματος από τον Θεό δεν μπορεί να αντικατασταθεί από οποιοδήποτε υλικό αντικείμενο, χρήματα, ή πρόσωπο που αγαπάμε.

Από την ιστορία του Σολομώντα, εκτίμησα βαθύτατα το ότι αν χάσουμε την παροχή ζωής από τον Θεό σε εμάς, τότε δεν έχει σημασία πόσο ευγενείς και σκληροί είμαστε, είμαστε ακόμα ανίσχυροι. Χωρίς την παροχή ζωής από τον Θεό, θα μαραθούμε, μακριά από τον Θεό, δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Γι’ αυτό, το να γνωρίσουμε τον Θεό και να λαμβάνουμε την παροχή ζωής από τον Θεό είναι υψίστης σημασίας για εμάς τα δημιουργηθέντα όντα.

Όταν ο Σολομώντας ήταν νέος, στηρίχτηκε ειλικρινά στον Ιεχωβά Θεό, και ο Ιεχωβά Θεός τον έκανε τον πλουσιότερο και σοφότερο βασιλιά, αλλά δε γνώριζε τον Θεό. Αν και είπε πολλά λόγια σοφίας, δεν κέρδισε πραγματικά την οδό του Θεού, αν και είχε μεγάλη υλική απόλαυση, τελικά ανακάλυψε ότι όλα ήταν ματαιοδοξία και δυσαρέσκεια του πνεύματος. Δεν είναι το πρόβλημα του Σολομώντα και εκείνο όλων των ανθρώπων σε αυτό τον κόσμο;

Προφανώς, δεν έχει σημασία σε ποιες συνθήκες είμαστε —είτε κατέχουμε ανείπωτο πλούτο και απολαμβάνουμε υλικά αγαθά που άλλοι δε μπορούν να απολαύσουν, ζούμε μια ειρηνική και χαρούμενη ζωή, είτε υποφέρουμε από πόνους —αν δεν έχουμε κερδίσει την αλήθεια και τη ζωή από τον Θεό και δεν έχουμε καμια γνώση του Δημιουργού, τότε όλα αυτά που έχουμε δεν θα είναι τίποτα στο τέλος.

Δεν είναι περίεργο που το Βιβλίο των Παροιμιών λέει: «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου· και επίγνωσις αγίων φρόνησις» (Παρ. 9:10).

Από Σιαοζιν, Κίνα