Το έργο του ενσαρκωμένου Θεού ξεκινά μια νέα εποχή κι εκείνοι που συνεχίζουν το έργο Του είναι οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται απ’ Αυτόν. Το έργο που επιτελείται από τον άνθρωπο είναι μέσα στη διακονία του ενσαρκωμένου Θεού και δεν είναι σε θέση να υπερβεί αυτό το πεδίο. Αν ο ενσαρκωμένος Θεός δεν έρθει να κάνει το έργο Του, ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να φέρει το τέλος της παλιάς εποχής και δεν είναι σε θέση να προχωρήσει σε μια νέα εποχή. Το έργο που κάνει ο άνθρωπος είναι απλώς εντός του φάσματος του καθήκοντός του που είναι ανθρωπίνως εφικτό και δεν αντιπροσωπεύει το έργο του Θεού. Μόνο ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να έρθει και να ολοκληρώσει το έργο που πρέπει να κάνει και, εκτός απ’ Αυτόν, κανείς δεν μπορεί να επιτελέσει αυτό το έργο για λογαριασμό Του. Φυσικά, αυτό για το οποίο μιλώ είναι το έργο της ενσάρκωσης.
από «Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει περισσότερο ανάγκη τη σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού»
Ο Ιησούς αντιπροσώπευε το Πνεύμα του Θεού, και ήταν το Πνεύμα του Θεού που εργαζόταν άμεσα. Επιτελούσε το έργο της νέας εποχής, το έργο που κανείς δεν είχε επιτελέσει ποτέ πριν. Άνοιξε μια νέα οδό, αντιπροσώπευε τον Ιεχωβά αλλά και τον ίδιο τον Θεό. Αντιθέτως, ο Πέτρος, ο Παύλος και ο Δαβίδ, ανεξάρτητα από το πώς αποκαλούνταν, αντιπροσώπευαν μόνο την ταυτότητα ενός πλάσματος του Θεού ή απεστάλησαν από τον Ιησού ή τον Ιεχωβά. Έτσι, ανεξάρτητα από το μέγεθος του έργου τους, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλα ήταν τα θαύματα που επιτέλεσαν, ήταν απλώς πλάσματα του Θεού και δεν μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν το Πνεύμα του Θεού. Εργάστηκαν στο όνομα του Θεού ή τους απέστειλε ο Θεός. Επιπλέον, εργάστηκαν την εποχή που εγκαινίασε ο Ιησούς ή ο Ιεχωβάς, ενώ το έργο που επιτέλεσαν εντασσόταν σε αυτό το πλαίσιο. Ήταν, εν τέλει, απλώς πλάσματα του Θεού.
από «Ονομασίες και Ταυτότητα»
Το έργο του Θεού επιτελείται από τον ίδιο τον Θεό. Αυτός θέτει το έργο Του εν κινήσει και Αυτός επίσης το ολοκληρώνει. Αυτός σχεδιάζει το έργο και Αυτός το διαχειρίζεται, και ακόμα περισσότερο, Αυτός φέρει το έργο εις πέρας. Όπως αναφέρεται στη Βίβλο: «Εγώ είμαι η Αρχή και το Τέλος. Είμαι ο Σπείρων και ο Θερίζων». Όλα όσα σχετίζονται με το έργο της διαχείρισής Του πραγματοποιούνται από τον ίδιο. Είναι ο Ηγεμών του σχεδίου διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών. Κανείς δεν μπορεί να επιτελέσει το έργο Του αντί Αυτού ή να φέρει εις πέρας το έργο Του, επειδή Αυτός ελέγχει τα πάντα. Εφόσον δημιούργησε τον κόσμο, θα οδηγήσει ολόκληρο τον κόσμο να ζήσει στο φως Του και θα ολοκληρώσει ολόκληρη την εποχή για να φέρει εις πέρας όλο το σχέδιό Του!
από «Το Mυστήριο της Eνσάρκωσης (1)»
Ο Ιωάννης επιτέλεσε μόνο το έργο της απαρχής. Ο Ιησούς επιτέλεσε το μεγαλύτερο μέρος του νέου έργου. Και ο Ιωάννης επιτέλεσε νέο έργο, αλλά δεν ήταν αυτός που ανήγγειλε μια νέα εποχή. … Παρόλο που και ο Ιωάννης είπε: «Μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών» και κήρυξε επίσης το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών, το έργο του δεν είχε βάθος και αποτελούσε απλώς μια αρχή. Αντίθετα, ο Ιησούς ανήγγειλε μια νέα εποχή και τερμάτισε την παλαιά, αλλά εκπλήρωσε και τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης. Το έργο που επιτέλεσε ήταν σπουδαιότερο από αυτό του Ιωάννη και ήλθε να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα — επιτέλεσε αυτό το στάδιο του έργου. Ο Ιωάννης απλώς προετοίμασε την οδό. Παρόλο που το έργο του ήταν σπουδαίο, τα λόγια του πολλά και οι μαθητές που τον ακολουθούσαν πολυάριθμοι, το έργο που επιτέλεσε έφερε απλώς μια νέα αρχή στον άνθρωπο. Ποτέ δεν έλαβε ο άνθρωπος από αυτόν ζωή, την οδό ή βαθύτερες αλήθειες και ούτε κατανόησαν μέσω αυτού το θέλημα του Θεού. Ο Ιωάννης υπήρξε μεγάλος προφήτης (Ηλίας), ο οποίος πρωτοστάτησε σε νέο έδαφος για το έργο του Ιησού και προετοίμασε τους εκλεκτούς. Ήταν ο πρόδρομος της Εποχής της Χάριτος. Τέτοιου είδους ζητήματα δεν διακρίνονται απλώς παρατηρώντας τις κανονικές ανθρώπινες εμφανίσεις τους. Ειδικότερα, ο Ιωάννης έκανε επίσης σπουδαίο έργο. Επιπλέον, γεννήθηκε από την υπόσχεση του Αγίου Πνεύματος και το Άγιο Πνεύμα υποστήριξε το έργο του. Ως εκ τούτου, η διάκριση μεταξύ των αντίστοιχων ταυτοτήτων τους μπορεί να γίνει μόνο μέσω του έργου τους, διότι η εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου δεν μαρτυρά την ουσία του και ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να επαληθεύσει την αληθινή μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιωάννης και το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς ήταν ανόμοιο και διαφορετικής φύσης. Αυτό καθορίζει εάν είναι ή όχι ο Θεός. Το έργο του Ιησού ήταν να ξεκινήσει, να συνεχίσει, να ολοκληρώσει και να επιτύχει. Ο Ιησούς πραγματοποίησε κάθε ένα από αυτά τα στάδια, ενώ το έργο του Ιωάννη δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια αρχή. Στην αρχή, ο Ιησούς διέδωσε το ευαγγέλιο και κήρυξε την οδό της μετάνοιας, κατόπιν ξεκίνησε να βαπτίζει τους ανθρώπους, να θεραπεύει ασθένειες και να εξοβελίζει δαίμονες. Εν τέλει, λύτρωσε την ανθρωπότητα από την αμαρτία και ολοκλήρωσε το έργο Του για όλη την εποχή. Κήρυξε στους ανθρώπους και διέδωσε το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών σε όλα τα μέρη. Έπραξε το ίδιο με τον Ιωάννη, με τη διαφορά ότι ο Ιησούς ανήγγειλε μια νέα εποχή και έφερε την Εποχή της Χάριτος στον άνθρωπο. Από το στόμα Του προήλθε ο λόγος για το τι θα πρέπει να κάνει πράξη ο άνθρωπος και η οδός που πρέπει να ακολουθήσει ο άνθρωπος στην Εποχή της Χάριτος και τελικά ολοκλήρωσε το έργο της λύτρωσης. Αυτό το έργο δεν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί από τον Ιωάννη. Οπότε ο Ιησούς επιτέλεσε το έργο του ίδιου του Θεού και αυτός είναι ο ίδιος ο Θεός και εκπροσωπεί άμεσα τον Θεό.
από «Το Mυστήριο της Eνσάρκωσης (1)»
Ο λόγος του Θεού δεν μπορεί να εκφέρεται όπως ο λόγος του ανθρώπου, πόσο μάλλον ο λόγος του ανθρώπου να εκφέρεται όπως ο λόγος του Θεού. Ένας άνθρωπος που χρησιμοποιείται από τον Θεό δεν είναι ενσάρκωση του Θεού, κι η ενσάρκωση του Θεού δεν είναι ένας άνθρωπος που χρησιμοποιείται από τον Θεό. Υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά. Ίσως, αφότου διαβάσεις αυτά τα λόγια, να μη δεχθείς ότι είναι λόγια του Θεού, παρά μόνο να τα δεχθείς ως λόγια ενός ανθρώπου που έχει λάβει τη φώτιση. Σε αυτήν την περίπτωση, έχεις τυφλωθεί από την άγνοιά σου. Πώς είναι δυνατόν τα λόγια του Θεού να είναι το ίδιο πράγμα με τα λόγια ενός ανθρώπου που έχει λάβει τη φώτιση; Τα λόγια του ενσαρκωμένου Θεού αποτελούν την απαρχή μιας νέας εποχής, καθοδηγούν ολόκληρη την ανθρωπότητα, αποκαλύπτουν μυστήρια και δείχνουν στον άνθρωπο την κατεύθυνση προς μια νέα εποχή. Η φώτιση που αποκτά ο άνθρωπος δεν είναι παρά μια απλή άσκηση ή γνώση. Δεν μπορεί να καθοδηγήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα προς μια νέα εποχή ή να αποκαλύψει το μυστήριο του ίδιου του Θεού. Ο Θεός, εν τέλει, είναι Θεός, ενώ ο άνθρωπος είναι άνθρωπος. Ο Θεός έχει την ουσία του Θεού, ενώ ο άνθρωπος έχει την ουσία του ανθρώπου.
από «Πρόλογος»
Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης προφήτευσαν και, ομοίως, το ίδιο μπορούσε να κάνει κι ο Ιησούς. Γιατί συμβαίνει αυτό; Η διάκριση εδώ βασίζεται στη φύση του έργου. Για να μπορέσεις ν’ αντιληφθείς αυτό το ζήτημα, δεν μπορείς να εξετάζεις τη φύση της σαρκός και δεν θα έπρεπε να εξετάζεις το βάθος ή την ρηχότητα του λόγου κάποιου. Πάντα πρέπει πρώτα να εξετάζεις το έργο του και τα αποτελέσματα που το έργο του έχει στον άνθρωπο. Οι προφητείες του Ησαΐα τότε δεν παρείχαν τη ζωή του ανθρώπου και τα μηνύματα που έλαβαν άνθρωποι όπως ο Δανιήλ, ήταν απλώς προφητείες κι όχι τρόπος ζωής. Αν δεν ήταν η άμεση αποκάλυψη του Ιεχωβά, κανείς δεν θα μπορούσε να είχε κάνει αυτό το έργο, καθώς δεν είναι δυνατό για τους θνητούς. Ο Ιησούς, επίσης, μίλησε πολύ, αλλά αυτοί οι λόγοι ήταν ένας τρόπος ζωής, από τον οποίο ο άνθρωπος μπόρεσε να βρει ένα μονοπάτι προς την πράξη. Δηλαδή, πρώτον, Αυτός μπόρεσε να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου διότι ο Ιησούς είναι ζωή. Δεύτερον, μπόρεσε να αντιστρέψει τις αποκλίσεις του ανθρώπου. Τρίτον, το έργο Του μπόρεσε να διαδεχτεί αυτού του Ιεχωβά, ώστε να συνεχίσει την εποχή. Τέταρτον, μπόρεσε ν’ αντιληφθεί τις ανάγκες του ανθρώπου μέσα του και να καταλάβει τί λείπει στον άνθρωπο. Πέμπτον, μπόρεσε να εισάγει μια νέα εποχή και να ολοκληρώσει την παλιά. Γι’ αυτό ονομάζεται Θεός και Χριστός. Δεν διαφέρει μόνον από τον Ησαΐα, αλλά κι απ’ όλους τους προφήτες. Πάρτε τον Ησαΐα ως παράδειγμα για το έργο των προφητών. Πρώτον, δεν μπορούσε να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου. Δεύτερον, δεν μπορούσε να εισάγει μια νέα εποχή. Εργαζόταν κάτω από την ηγεσία του Ιεχωβά κι όχι για να εισάγει μια νέα εποχή. Τρίτον, αυτό για το οποίο ο ίδιος μίλησε, ξεπερνούσε τις δυνατότητές του κατανόησης. Δεχόταν αποκαλύψεις απευθείας από το Πνεύμα του Θεού, ενώ άλλοι δεν θα μπορούσαν να τα κατανοήσουν, ακόμη κι αν τα είχαν ακούσει. Αυτά τα λίγα σημεία από μόνα τους είναι ικανά να αποδείξουν ότι οι λόγοι του δεν ήταν παρά προφητείες, απλώς μια πτυχή του έργου που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Ιεχωβά. Ωστόσο, δεν θα μπορούσε να εκπροσωπήσει πλήρως τον Ιεχωβά. Αυτός ήταν δούλος του Ιεχωβά, ένα όργανο στο έργο του Ιεχωβά. Πραγματοποιούσε το έργο του μόνο μέσα στην Εποχή του Νόμου και μέσα στο πεδίο του έργου του Ιεχωβά. Δεν εργάστηκε πέραν της Εποχής του Νόμου. Αντιθέτως, το έργο του Ιησού διέφερε. Ξεπέρασε το πεδίο του έργου του Ιεχωβά. Εργάστηκε ως ο ενσαρκωμένος Θεός και υπέστη τη σταύρωση, προκειμένου να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα. Δηλαδή, πραγματοποίησε νέο έργο έξω απ’ το έργο που πραγματοποίησε ο Ιεχωβά. Αυτό ήταν η εισαγωγή σε μια νέα εποχή. Μια άλλη προϋπόθεση είναι ότι Αυτός μπορούσε να μιλήσει γι’ αυτό που ο άνθρωπος δεν μπορούσε να καταφέρει. Το έργο Του ήταν έργο μέσα στη διαχείριση του Θεού και περιελάμβανε ολόκληρο το ανθρώπινο είδος. Δεν εργαζόταν για λίγους μόνο ανθρώπους, κι ούτε το έργο Του ήταν να ηγηθεί ενός περιορισμένου αριθμού ανθρώπων. … Στο έργο Του, μπορεί να δει κανείς ότι, πρώτον, Αυτός είναι σε θέση να ξεκινήσει μια νέα εποχή. Δεύτερον, μπορεί να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου και να δείξει στον άνθρωπο τον δρόμο που θ’ ακολουθήσει. Αυτό αρκεί για ν’ αποδειχθεί ότι Αυτός είναι ο ίδιος ο Θεός. Τουλάχιστον, το έργο που Αυτός πραγματοποιεί, μπορεί να αντιπροσωπεύσει πλήρως το Πνεύμα του Θεού και σ’ ένα τέτοιο έργο μπορεί κάποιος να δει ότι το Πνεύμα του Θεού είναι μέσα Του. Καθώς το έργο του ενσαρκωμένου Θεού ήταν κυρίως να εισάγει μια νέα εποχή, να ηγηθεί νέου έργου και να δημιουργήσει νέες καταστάσεις, αυτές οι λίγες συνθήκες από μόνες τους αρκούν για να αποδείξουν ότι Αυτός ο ίδιος είναι ο Θεός. Αυτό, λοιπόν, Τον διαφοροποιεί από τον Ησαΐα, τον Δανιήλ και τους λοιπούς μεγάλους προφήτες.
από «Η Διαφορά Μεταξύ της Διακονίας του Ενσαρκωμένου Θεού και του Καθήκοντος του Ανθρώπου»
Προτεινόμενα: