Ο Σατανάς μπορεί να νικηθεί πλήρως μόνο αν ο ενσαρκωμένος Θεός κρίνει τη διαφθορά της ανθρωπότητας. Όντας ίδιος με τον άνθρωπο που κατέχει την κανονική ανθρώπινη φύση, ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να κρίνει άμεσα την αδικία του ανθρώπου. αυτό είναι το σημάδι της έμφυτης αγιότητας και της εξαιρετικότητάς Του. Μόνο ο Θεός είναι ικανός και σε θέση να κρίνει τον άνθρωπο, επειδή κατέχει την αλήθεια και τη δικαιοσύνη κι έτσι, είναι ικανός να κρίνει τον άνθρωπο. Όσοι είναι μακριά από την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, δεν είναι κατάλληλοι να κρίνουν τους άλλους.
από «Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει περισσότερο ανάγκη τη σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού»
Οποιοδήποτε από τα έργα ή τα λόγια του Θεού που απευθύνονται στον προορισμό της ανθρωπότητας, ασχολείται με την ανθρωπότητα με τον κατάλληλο τρόπο, σύμφωνα με την ουσία του καθενός· δεν θα υπάρξουν ατυχήματα και σίγουρα δεν θα υπάρξει το παραμικρό λάθος. Μόνο όταν ένα άτομο εκτελεί εργασία, θα αναμιχθεί το ανθρώπινο συναίσθημα ή η νόηση. Το έργο που κάνει ο Θεός είναι το καταλληλότερο. Δεν θα φέρει, σε καμία περίπτωση, ψευδείς ισχυρισμούς εναντίον οποιουδήποτε πλάσματος.
από «Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί»
Το έργο που επιτελεί ο άνθρωπος αντιπροσωπεύει μόνο ένα περιορισμένο πεδίο κι όταν ο Θεός επιτελεί το έργο Του, δεν μιλάει σε ένα συγκεκριμένο άτομο, αλλά μιλάει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και σε όλους εκείνους που αποδέχονται τα λόγια Του. Το τέλος που διακηρύσσει είναι το τέλος όλων των ανθρώπων, όχι μόνο το τέλος ενός ορισμένου προσώπου. Δεν έχει ιδιαίτερη μεταχείριση για κανέναν, ούτε θυματοποιεί κανέναν και εργάζεται και μιλάει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
από «Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει περισσότερο ανάγκη τη σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού»
Ακόμα κι ένας άνθρωπος που χρησιμοποιείται από το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να εκπροσωπεί τον ίδιο τον Θεό. Και όχι μόνο δεν μπορεί αυτός ο άνθρωπος να εκπροσωπεί τον Θεό, αλλά ούτε το έργο του μπορεί να εκπροσωπεί άμεσα τον Θεό. Με άλλα λόγια, η εμπειρία του ανθρώπου δεν μπορεί να τεθεί άμεσα στη διαχείριση του Θεού και δεν μπορεί να εκπροσωπεί τη διαχείριση του Θεού. Όλο το έργο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός είναι το έργο που σκοπεύει να επιτελέσει στο δικό Του σχέδιο διαχείρισης και σχετίζεται με τη μεγάλη διαχείριση. Το έργο που επιτελεί ο άνθρωπος (αυτός που χρησιμοποιείται από το Άγιο Πνεύμα) παρέχει την ατομική του εμπειρία. Βρίσκει ένα νέο μονοπάτι εμπειρίας από εκείνο στο οποίο πορεύτηκαν όσοι προηγήθηκαν και οδηγεί τους αδελφούς και τις αδελφές του υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Αυτό που παρέχουν αυτοί οι άνθρωποι είναι η ατομική τους εμπειρία ή τα πνευματικά γραπτά πνευματικών ανθρώπων. Αν και χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα, το έργο αυτών των ανθρώπων δεν σχετίζεται με το μεγάλο έργο διαχείρισης στο σχέδιο διάρκειας έξι χιλιάδων ετών. Απλώς ανυψώνονται από το Άγιο Πνεύμα σε διαφορετικές περιόδους για να οδηγήσουν τους ανθρώπους στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος μέχρι να εκπληρώσουν τον ρόλο τους ή να ολοκληρωθεί η ζωή τους. Το έργο που επιτελούν είναι μόνο να προετοιμάσουν μια κατάλληλη οδό για τον ίδιο τον Θεό ή να συνεχίσουν ένα θέμα στη διαχείριση του ίδιου του Θεού επί γης. Αυτοί οι άνθρωποι αδυνατούν να επιτελέσουν το σπουδαιότερο έργο στη διαχείρισή Του και δεν μπορούν να ανοίξουν νέες διεξόδους, πολύ λιγότερο δε, να ολοκληρώσουν όλο το έργο του Θεού από την προηγούμενη εποχή. Συνεπώς, το έργο που επιτελούν εκπροσωπεί μόνο ένα δημιουργημένο ον που εκπληρώνει τον ρόλο του και δεν μπορεί να εκπροσωπεί τον ίδιο τον Θεό που επιτελεί τη διακονία Του. Αυτό συμβαίνει επειδή το έργο που επιτελούν διαφέρει από αυτό που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός. Το έργο της αναγγελίας μιας νέας εποχής δεν μπορεί να επιτελεστεί από τον άνθρωπο αντί του Θεού. Δεν μπορεί να επιτελεστεί από οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον ίδιο τον Θεό. Όλο το έργο που επιτελεί ο άνθρωπος είναι να εκπληρώνει το καθήκον του ως μέρος της δημιουργίας και επιτελείται όταν τον αγγίζει ή τον διαφωτίζει το Άγιο Πνεύμα. Η καθοδήγηση που παρέχουν αυτοί οι άνθρωποι είναι πώς να κάνει πράξη στην καθημερινή του ζωή ο άνθρωπος και πώς θα πρέπει να ενεργεί σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Το έργο του ανθρώπου δεν αφορά ούτε τη διαχείριση του Θεού ούτε εκπροσωπεί το έργο του Πνεύματος. … Ως εκ τούτου, εφόσον το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα διαφέρει από το έργο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός, η ταυτότητά τους και αυτοί για λογαριασμό των οποίων ενεργούν είναι επίσης διαφορετικοί. Αυτό συμβαίνει επειδή το έργο που σκοπεύει να επιτελέσει το Άγιο Πνεύμα είναι διαφορετικό, και κατά συνέπεια, αποδίδει διαφορετική ταυτότητα και κύρος σε όλους όσους εργάζονται. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα μπορεί επίσης να επιτελέσουν κάποιο νέο έργο και μπορεί επίσης να εξαλείψουν κάποιο έργο που επιτελέστηκε στην προηγούμενη εποχή, αλλά το έργο τους δεν μπορεί να εκφράσει τη διάθεση και το θέλημα του Θεού στη νέα εποχή. Εργάζονται μόνο για να αποκομίσουν το έργο της προηγούμενης εποχής, όχι για να επιτελέσουν το νέο έργο που εκπροσωπεί άμεσα τη διάθεση του ίδιου του Θεού. Έτσι, ανεξάρτητα από το πόσες απαρχαιωμένες πρακτικές καταργούν ή πόσες νέες πρακτικές εισάγουν, εξακολουθούν να εκπροσωπούν τον άνθρωπο και τα δημιουργημένα όντα. Όταν όμως ο ίδιος ο Θεός επιτελεί έργο, δεν δηλώνει ανοιχτά την κατάργηση των πρακτικών της παλαιάς εποχής ούτε δηλώνει άμεσα την έναρξη μιας νέας εποχής. Επιτελεί άμεσα και ξεκάθαρα το έργο Του. Είναι ευθύς στην επιτέλεση του έργου που σκοπεύει να πραγματοποιήσει. Τουτέστιν, εκφράζει άμεσα το έργο που έφερε, επιτελεί άμεσα το έργο Του όπως σκόπευε εξαρχής, εκφράζοντας την ύπαρξη και τη διάθεσή Του. Από τη σκοπιά του ανθρώπου, η διάθεσή Του και το έργο Του διαφέρουν από εκείνα των παλαιών εποχών. Ωστόσο, από τη σκοπιά του ίδιου του Θεού, αυτό είναι απλώς η συνέχεια και η περαιτέρω εξέλιξη του έργου Του. Όταν ο ίδιος ο Θεός εργάζεται, εκφράζει άμεσα τον λόγο Του και φέρει άμεσα το νέο έργο. Αντίθετα, όταν εργάζεται ο άνθρωπος, αυτό συμβαίνει κατόπιν σκέψης και μελέτης, ή είναι η εξέλιξη της γνώσης και της συστηματικοποίησης της πρακτικής επί τη βάσει του έργου που έχουν επιτελέσει άλλοι. Με άλλα λόγια, η ουσία του έργου που επιτελεί ο άνθρωπος είναι να τηρεί τις συμβάσεις και να «βαδίζει σε παλιά μονοπάτια με νέα παπούτσια». Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και το μονοπάτι, στο οποίο πορεύονται οι άνθρωποι τους οποίους χρησιμοποίησε το Άγιο Πνεύμα, βασίζεται πάνω σε αυτό που άνοιξε ο ίδιος ο Θεός. Έτσι ο άνθρωπος είναι εν τέλει άνθρωπος και ο Θεός είναι Θεός.
από «Το Mυστήριο της Eνσάρκωσης (1)»
Οι λόγοι και το έργο των προφητών κι αυτά που χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα, ήταν όλα για να κάνει ο άνθρωπος το καθήκον του, να εκτελέσει τη λειτουργία του ως δημιουργημένο ον, και για να κάνει ό,τι οφείλει να κάνει ως άνθρωπος. Ωστόσο, οι λόγοι και το έργο του ενσαρκωμένου Θεού ήταν για να φέρουν εις πέρας τη διακονία Του. Αν και η εξωτερική μορφή Του ήταν εκείνη ενός δημιουργημένου όντος, έργο Του δεν ήταν να φέρει εις πέρας την λειτουργία Του, αλλά τη διακονία Του. Ο όρος «καθήκον» χρησιμοποιείται σε σχέση με τα δημιουργημένα όντα, ενώ το «διακονία» χρησιμοποιείται σε σχέση με τον ενσαρκωμένο Θεό. Υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά μεταξύ των δύο, κι αυτά τα δύο δεν είναι εναλλάξιμα. Έργο του ανθρώπου είναι μόνο να κάνει το καθήκον του, ενώ έργο του Θεού είναι να διαχειρίζεται και να φέρνει εις πέρας τη διακονία Του. Επομένως, αν και πολλοί απόστολοι χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα και πολλοί προφήτες ήταν πλημμυρισμένοι μ’ Αυτό, το έργο και οι λόγοι τους ήταν απλώς για να κάνουν το καθήκον τους ως δημιουργημένα όντα. Αν και οι προφητείες τους μπορεί να ήταν μεγαλύτερες από τον τρόπο ζωής για τον οποίο μίλησε ο ενσαρκωμένος Θεός, κι αν ακόμα η ανθρώπινη φύση τους ήταν πιο υπερβατική από εκείνη του ενσαρκωμένου Θεού, και πάλι έκαναν το καθήκον τους και δεν εκπλήρωναν τη διακονία τους. Το καθήκον του ανθρώπου αναφέρεται στη λειτουργία του και είναι κάτι εφικτό για τον άνθρωπο. Όμως, η διακονία πραγματοποιείται από τον ενσαρκωμένο Θεό και σχετίζεται με τη διαχείρισή Του, κι αυτή δεν είναι εφικτή από τον άνθρωπο. Ο ενσαρκωμένος Θεός, είτε μιλά είτε εργάζεται είτε πραγματοποιεί θαύματα, εκτελεί μεγάλο έργο μέσα στη διαχείρισή Του και τέτοιο έργο δεν μπορεί να εκτελεστεί από τον άνθρωπο στη θέση Του. Έργο του ανθρώπου είναι μόνο να κάνει το καθήκον του ως δημιουργημένο ον, σ’ ένα ορισμένο στάδιο του έργου διαχείρισης του Θεού. Χωρίς τη διαχείριση του Θεού, δηλαδή αν η διακονία του Θεού χανόταν, το ίδιο θα συνέβαινε και με το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος. Έργο του Θεού, φέροντας σε πέρας την διακονία του, είναι να διαχειριστεί τον άνθρωπο. Ενώ ο άνθρωπος, κάνοντας το καθήκον του, εκτελεί την δική του υποχρέωση ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Δημιουργού, και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι φέρει σε πέρας τη διακονία κάποιου. Στην έμφυτη ουσία του Θεού, δηλαδή στο Πνεύμα Του, έργο του Θεού είναι η διαχείρισή Του. Αλλά στον ενσαρκωμένο Θεό που φορά την εξωτερική μορφή του δημιουργημένου όντος, έργο Του είναι να φέρει σε πέρας τη διακονία Του. Ό,τι έργο κι αν εκτελεί, είναι για να φέρει σε πέρας τη διακονία Του, κι αυτό που ο άνθρωπος μπορεί να κάνει είναι να βάλει τα δυνατά του μέσα στο πλαίσιο της διαχείρισής Του και υπό την ηγεσία Του.
από «Η Διαφορά Μεταξύ της Διακονίας του Ενσαρκωμένου Θεού και του Καθήκοντος του Ανθρώπου»
Προτεινόμενα: