Από τη στιγμή που έρχεσαι σ’ αυτόν τον κόσμο κλαίγοντας, αρχίζεις να εκπληρώνεις το καθήκον σου. Για το σχέδιο του Θεού και τη χειροτονία Του, εκτελείς τον ρόλο σου και ξεκινάς το ταξίδι της ζωής σου. Όποιο και αν είναι το παρελθόν σου και όποιο ταξίδι και αν απλώνεται μπροστά σου, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Ουρανού, και κανείς δεν έχει τον έλεγχο του δικού του πεπρωμένου, διότι μόνον Εκείνος που κυβερνάει όλη την πλάση είναι ικανός για ένα τέτοιο έργο. Από την ημέρα που άρχισε να υπάρχει ο άνθρωπος, ο Θεός έχει εργαστεί ανέκαθεν κατ’ αυτόν τον τρόπο, διαχειριζόμενος το σύμπαν, κατευθύνοντας τους κανόνες της αλλαγής όσον αφορά όλα τα πράγματα και την πορεία της κίνησής τους. Όπως όλα τα πράγματα, ο άνθρωπος τρέφεται ήσυχα και εν αγνοία του από τη γλυκύτητα και τη βροχή και την πάχνη από τον Θεό· όπως όλα τα πράγματα, ο άνθρωπος ζει εν αγνοία του κάτω από την ενορχήστρωση του χεριού του Θεού. Την καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου τα κρατάει το χέρι του Θεού και τα πάντα στη ζωή του ανθρώπου τα βλέπουν τα μάτια του Θεού. Ανεξάρτητα από το αν το πιστεύεις αυτό ή όχι, κάθε πράγμα ανεξαιρέτως, είτε ζωντανό είτε νεκρό, θα αλλάξει, θα μεταβληθεί, θα ανανεωθεί και θα εξαφανιστεί σύμφωνα με τις σκέψεις του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός διοικεί τα πάντα.

Καθώς η νύχτα πλησιάζει ήσυχα, ο άνθρωπος είναι ανίδεος, διότι η καρδιά του ανθρώπου δεν μπορεί να αντιληφθεί πώς πλησιάζει η νύχτα ούτε από πού έρχεται. Καθώς η νύχτα χάνεται σιγανά, ο άνθρωπος καλωσορίζει το φως της ημέρας, αλλά δεν γνωρίζει ακόμα και δεν έχει συνειδητοποιήσει καθόλου από πού έχει έλθει το φως και πώς αυτό έχει απομακρύνει το σκοτάδι της νύχτας. Αυτές οι επαναλαμβανόμενες εναλλαγές της ημέρας και της νύχτας μεταφέρουν τον άνθρωπο από τη μια εποχή στην άλλη, από το ένα ιστορικό πλαίσιο στο επόμενο, ενώ παράλληλα διασφαλίζουν ότι το έργο του Θεού σε κάθε χρονική περίοδο και το σχέδιό Του για κάθε εποχή πραγματοποιούνται. Ο άνθρωπος έχει διαβεί αυτές τις περιόδους μαζί με τον Θεό, κι όμως δεν γνωρίζει ότι ο Θεός κυβερνά τη μοίρα όλων των πραγμάτων και των ζωντανών οργανισμών ούτε πώς ο Θεός ενορχηστρώνει και κατευθύνει όλα τα πράγματα. Αυτό διαφεύγει του ανθρώπου από αμνημονεύτων χρόνων έως σήμερα. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή οι πράξεις του Θεού είναι υπερβολικά κρυμμένες ούτε επειδή το σχέδιο του Θεού δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί, αλλά επειδή η καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου έχουν απομακρυνθεί υπερβολικά από τον Θεό μέχρι το σημείο όπου ο άνθρωπος παραμένει στην υπηρεσία του Σατανά ακόμα και όταν ακολουθεί τον Θεό —κι ακόμα δεν το ξέρει. Κανείς δεν αναζητά ενεργά τα βήματα του Θεού και την εμφάνιση του Θεού και κανείς δεν είναι πρόθυμος να υπάρξει υπό τη φροντίδα και τη φύλαξη του Θεού. Αντ’ αυτού, επιθυμούν να στηριχθούν στη διάβρωση του Σατανά, του κακού, προκειμένου να προσαρμοστούν σε αυτόν τον κόσμο και στους κανόνες της ύπαρξης που ακολουθεί η κακή ανθρωπότητα. Σε αυτό το σημείο, η καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου έχουν γίνει ο φόρος τιμής του ανθρώπου στον Σατανά και η τροφή του Σατανά. Επιπλέον, η ανθρώπινη καρδιά και το πνεύμα έχουν γίνει ένα μέρος στο οποίο ο Σατανάς μπορεί να κατοικεί και η αντίστοιχη παιδική χαρά του. Έτσι, ο άνθρωπος εν αγνοία του αδυνατεί όντως να κατανοήσει τις αρχές της ανθρώπινης οντότητας, και την αξία και τη σημασία της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι νόμοι του Θεού και η διαθήκη μεταξύ Θεού και ανθρώπου βαθμιαία ξεθωριάζουν στην καρδιά του ανθρώπου και παύει να αναζητά ή να υπολογίζει τον Θεό. Με την πάροδο του χρόνου, ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει πλέον γιατί ο Θεός τον δημιούργησε, ούτε καταλαβαίνει τα λόγια από το στόμα του Θεού ούτε και όλα όσα προέρχονται από τον Θεό. Ο άνθρωπος, τότε, αρχίζει να αντιστέκεται στους νόμους και στα διατάγματα του Θεού, και η καρδιά και το πνεύμα του νεκρώνονται… Ο Θεός χάνει τον άνθρωπο τον οποίο δημιούργησε αρχικά, και ο άνθρωπος χάνει τις ρίζες που είχε αρχικά: Αυτή είναι η θλίψη αυτής της ανθρώπινης φυλής. Στην πραγματικότητα, από τις απαρχές μέχρι σήμερα, ο Θεός έχει σκηνοθετήσει μια τραγωδία για την ανθρωπότητα, στην οποία ο άνθρωπος είναι και πρωταγωνιστής και θύμα. Και κανείς δεν μπορεί να απαντήσει ποιος είναι ο σκηνοθέτης αυτής της τραγωδίας.

Στην απέραντη έκταση του κόσμου, ωκεανοί έχουν καλύψει χωράφια, χωράφια έχουν πλημμυρίσει και ενωθεί με ωκεανούς, ξανά και ξανά. Κανείς δεν είναι σε θέση να οδηγήσει και να καθοδηγήσει αυτήν την ανθρώπινη φυλή εκτός από Εκείνον που κυβερνάει τα πάντα μεταξύ όλων των πραγμάτων. Δεν υπάρχει κανένας ισχυρός άνθρωπος να μοχθήσει ή να κάνει προετοιμασίες για αυτήν την ανθρώπινη φυλή, πολύ λιγότερο δε υπάρχει κάποιος που να μπορεί να οδηγήσει αυτήν την ανθρώπινη φυλή προς τον προορισμό του φωτός και να την απελευθερώσει από τις γήινες αδικίες. Ο Θεός θρηνεί για το μέλλον της ανθρωπότητας, θλίβεται με την πτώση της ανθρωπότητας και πονάει που η ανθρωπότητα βαδίζει σταδιακά προς την παρακμή και το μονοπάτι χωρίς επιστροφή. Κανείς δεν έχει σκεφτεί ποτέ προς τα πού μπορεί να κατευθύνεται μια τέτοια ανθρωπότητα που έχει ραγίσει την καρδιά του Θεού και Τον έχει αποκηρύξει για να αναζητήσει τον κακό. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, κανείς δεν διαισθάνεται την οργή του Θεού, κανείς δεν αναζητά έναν τρόπο να ικανοποιήσει τον Θεό ούτε προσπαθεί να πλησιάσει τον Θεό, κι επιπλέον, κανείς δεν επιζητά να κατανοήσει τη θλίψη και τον πόνο του Θεού. Ακόμη και αφού ακούσει τη φωνή του Θεού, ο άνθρωπος στο δικό του μονοπάτι, επιμένει να απομακρύνεται από τον Θεό, να αποφεύγει τη χάρη και τη φροντίδα του Θεού και να αποφεύγει την αλήθεια Του, προτιμώντας να πουληθεί στον Σατανά, τον εχθρό του Θεού. Και ποιος έχει κάνει την παραμικρή σκέψη —εάν ο άνθρωπος εμμείνει στην ισχυρογνωμοσύνη του— για το πώς θα ενεργήσει ο Θεός απέναντι σ’ αυτήν την ανθρωπότητα που Τον έχει απορρίψει ασυζητητί; Κανείς δεν ξέρει ότι ο λόγος για τις επαναλαμβανόμενες υπενθυμίσεις και προτροπές του Θεού είναι επειδή Εκείνος έχει προετοιμάσει στα χέρια Του μια άνευ προηγουμένου συμφορά, μια συμφορά που θα είναι αφόρητη για τη σάρκα και την ψυχή του ανθρώπου. Αυτή η συμφορά δεν είναι απλώς τιμωρία της σάρκας, αλλά και της ψυχής. Πρέπει να ξέρεις το εξής: Όταν το σχέδιο του Θεού αποτυγχάνει και όταν οι υπενθυμίσεις Του και οι προτροπές Του δεν έχουν αποτέλεσμα, τι είδους θυμό θα εξαπολύσει; Δεν θα μοιάζει με τίποτα το οποίο έχει βιώσει ή έχει ακούσει ποτέ οποιοδήποτε δημιουργημένο ον. Και γι’ αυτό λέω, αυτή η συμφορά είναι πρωτοφανής και δεν θα επαναληφθεί ποτέ. Διότι το σχέδιο του Θεού είναι να δημιουργήσει την ανθρωπότητα μόνο αυτήν τη φορά και να σώσει την ανθρωπότητα μόνο αυτήν τη φορά. Αυτή είναι η πρώτη και είναι και η τελευταία φορά. Επομένως, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τις επίπονες προθέσεις και την διακαή προσδοκία με την οποία ο Θεός σώζει αυτήν τη φορά την ανθρωπότητα.

Ο Θεός δημιούργησε αυτόν τον κόσμο και έφερε τον άνθρωπο, ένα ζωντανό ον στο οποίο έδωσε ζωή, μέσα του. Στη συνέχεια, ο άνθρωπος κατέληξε να έχει γονείς και συγγενείς, και δεν ήταν πλέον μόνος. Από την πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος αντίκρισε αυτόν τον υλικό κόσμο, ήταν προορισμένος να υπάρξει μέσα στον προκαθορισμό του Θεού. Η ανάσα της ζωής από τον Θεό υποστηρίζει κάθε ζωντανό ον ξεχωριστά καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάπτυξής του μέχρι την ενηλικίωση. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, κανείς δεν νιώθει ότι ο άνθρωπος αναπτύσσεται υπό τη φροντίδα του Θεού· αντιθέτως, πιστεύουν ότι ο άνθρωπος αναπτύσσεται υπό τη στοργική φροντίδα των γονιών του και ότι την ανάπτυξή του την κατευθύνει το ίδιο το ζωτικό του ένστικτο. Αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει ποιος του έδωσε τη ζωή ή από πού προήλθε αυτή, πολύ λιγότερο δε, γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο το ζωτικό ένστικτο δημιουργεί θαύματα. Γνωρίζει μόνο ότι η τροφή είναι η βάση πάνω στην οποία συνεχίζεται η ζωή του, ότι η επιμονή είναι η πηγή της ύπαρξής του και ότι οι πεποιθήσεις που έχει στο μυαλό του είναι το απαραίτητο μέσο από το οποίο εξαρτάται η επιβίωσή του. Ο άνθρωπος αγνοεί παντελώς τη χάρη και την πρόνοια του Θεού, και γι’ αυτό χαραμίζει τη ζωή που του χάρισε ο Θεός… Ούτε ένα μέλος αυτής της ανθρωπότητας την οποία ο Θεός φροντίζει μέρα-νύχτα δεν θεωρεί χρέος του να Τον λατρεύει. Ο Θεός συνεχίζει απλώς να εργάζεται πάνω στον άνθρωπο, από τον οποίο δεν έχει καμία προσδοκία, όπως Εκείνος έχει σχεδιάσει. Το κάνει με την ελπίδα ότι μια μέρα ο άνθρωπος θα ξυπνήσει από το όνειρό του και θα συνειδητοποιήσει ξαφνικά την αξία και τη σημασία της ζωής, το τίμημα το οποίο έχει πληρώσει ο Θεός για όλα όσα του έχει δώσει και την ανυπομονησία με την οποία ο Θεός περιμένει να επιστρέψει σε Εκείνον ο άνθρωπος. Κανείς δεν έχει διερευνήσει ποτέ τα μυστικά που διέπουν την προέλευση και τη συνέχεια της ζωής του ανθρώπου. Μόνον ο Θεός που τα κατανοεί όλα αυτά, υπομένει σιωπηρά τον πόνο και τα χτυπήματα που ο άνθρωπος, ο οποίος έχει λάβει τα πάντα από τον Θεό αλλά δεν είναι ευγνώμων, Του δίνει. Ο άνθρωπος απολαμβάνει ό,τι φέρνει η ζωή ως δεδομένο, και παρομοίως, είναι «δεδομένο» ότι ο Θεός προδίδεται από τον άνθρωπο, λησμονείται από τον άνθρωπο και εκβιάζεται από τον άνθρωπο. Μήπως το σχέδιο του Θεού είναι πράγματι τόσο σημαντικό; Μήπως ο άνθρωπος, αυτό το ζωντανό ον που προέρχεται από το χέρι του Θεού, είναι όντως τόσο σημαντικός; Το σχέδιο του Θεού είναι μετά βεβαιότητας σημαντικό. Ωστόσο, αυτό το ζωντανό ον που δημιουργήθηκε από το χέρι του Θεού υπάρχει για χάρη του σχεδίου Του. Επομένως, ο Θεός δεν μπορεί να καταστρέψει το σχέδιό Του από μίσος γι’ αυτήν την ανθρώπινη φυλή. Για χάρη του σχεδίου Του και για την ανάσα που εξέπνευσε ο Θεός υπομένει όλα τα μαρτύρια, όχι για τη σάρκα του ανθρώπου αλλά για τη ζωή του ανθρώπου. Το κάνει για να πάρει πίσω όχι τη σάρκα του ανθρώπου αλλά τη ζωή που Αυτός εξέπνευσε. Αυτό είναι το σχέδιό Του.

Όλοι όσοι έρχονται σ’ αυτόν τον κόσμο πρέπει να περάσουν από τη ζωή και τον θάνατο, και στην πλειονότητά τους έχουν περάσει από τον κύκλο του θανάτου και της αναγέννησης. Όσοι είναι εν ζωή θα πεθάνουν σύντομα, κι οι νεκροί σύντομα θα επιστρέψουν. Όλα αυτά είναι η πορεία της ζωής που διευθέτησε ο Θεός για κάθε ζωντανό ον. Εντούτοις, αυτή η πορεία και αυτός ο κύκλος είναι αυτή ακριβώς η αλήθεια που ο Θεός επιθυμεί να αντικρίσει ο άνθρωπος: ότι η ζωή που χάρισε ο Θεός στον άνθρωπο είναι απεριόριστη, δεν δεσμεύεται από τη σάρκα, τον χρόνο ή τον χώρο. Αυτό είναι το μυστήριο της ζωής που δόθηκε στον άνθρωπο από τον Θεό, και η απόδειξη ότι η ζωή προήλθε από Εκείνον. Αν και πολλοί δεν πιστεύουν ότι η ζωή προέρχεται από τον Θεό, ο άνθρωπος απολαμβάνει αναπόφευκτα όλα όσα προέρχονται από τον Θεό, είτε πιστεύουν είτε αρνούνται την ύπαρξή Του. Εάν ο Θεός κάποια μέρα ξαφνικά αλλάξει τη γνώμη Του και επιθυμήσει να ανακτήσει όλα όσα υπάρχουν στον κόσμο και να πάρει πίσω τη ζωή που έχει δώσει, τότε τίποτα δεν θα υπάρχει πια. Ο Θεός χρησιμοποιεί τη ζωή Του για να παρέχει σε όλα τα πράγματα, τόσο στα έμβια όσο και στα άψυχα, φέρνοντας τα πάντα σε ευταξία χάρη στη δύναμη και την εξουσία Του. Αυτή είναι μια αλήθεια που κανένας δεν μπορεί να συλλάβει ή να κατανοήσει, και αυτές οι ακατανόητες αλήθειες είναι η ίδια η εκδήλωση κι η μαρτυρία της ζωτικής δύναμης του Θεού. Τώρα ας Μου επιτρέψεις να σου πω ένα μυστικό: Το μεγαλείο της ζωής του Θεού και η δύναμη της ζωής Του είναι ασύλληπτα για οποιοδήποτε δημιούργημα. Έτσι είναι τώρα, όπως ήταν και στο παρελθόν, κι έτσι θα είναι και στο μέλλον. Το δεύτερο μυστικό που θα μοιραστώ μαζί σου είναι το εξής: Η πηγή της ζωής για όλα τα πλάσματα προέρχεται από τον Θεό, όσο και αν διαφέρουν σε μορφή ή δομή· οποιουδήποτε είδους ζωντανό ον και αν είσαι, δεν μπορείς να αντιταχθείς στην πορεία της ζωής που έχει θέσει ο Θεός. Εν πάση περιπτώσει, το μόνο που επιθυμώ είναι να καταλάβει ο άνθρωπος το εξής: Χωρίς τη φροντίδα, τη φύλαξη και την πρόνοια του Θεού, ο άνθρωπος δεν μπορεί να λάβει όλα όσα του έμελλε να λάβει, ανεξάρτητα από το πόσο πολύ προσπαθεί ή πόσο σκληρά αγωνίζεται. Αν ο Θεός δεν παρέχει για τη ζωή του, ο άνθρωπος δεν αναγνωρίζει τη αξία και τη σημασία της ζωής. Πώς θα μπορούσε ο Θεός να επιτρέψει στον άνθρωπο που σπαταλά απερίσκεπτα την αξία της ζωής Του να είναι τόσο ανέμελος; Όπως έχω ξαναπεί: Μην ξεχνάς ότι ο Θεός είναι η πηγή της ζωής σου. Εάν ο άνθρωπος αδυνατεί να θεωρεί πολύτιμο ό,τι του έχει παράσχει ο Θεός, όχι μόνο θα πάρει πίσω ο Θεός ό,τι έδωσε στην αρχή, αλλά θα κάνει τον άνθρωπο να Του πληρώσει τα διπλά απ’ όλα όσα Εκείνος έχει δώσει.

26 Μαΐου 2003