Πιστεύω πως όλοι μας γνωρίζουμε τη λέξη «Χριστός». Στη Βίβλο, έχει καταγραφεί το εξής: «Λέγει προς αυτούς· Αλλά σεις τίνα με λέγετε ότι είμαι; Και αποκριθείς ο Σίμων Πέτρος είπε· Συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος. Και αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς αυτόν· Μακάριος είσαι, Σίμων, υιέ του Ιωνά, διότι σαρξ και αίμα δεν σοι απεκάλυψε τούτο, αλλ’ ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. 16:15-17). Πολλοί άνθρωποι βλέπουν αυτούς τους στίχους και λένε χωρίς να σκεφτούν: «Χριστός είναι ο ενσαρκωμένος Κύριος Ιησούς» ή «Χριστός είναι ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού», και άλλοι λένε, «Χριστός είναι ο Υιός του ανθρώπου», «Χριστός σημαίνει Αυτός που έχει λάβει το χρίσμα». Αλλά αντιμέτωποι με αυτούς τους ισχυρισμούς, κάποιοι άνθρωποι νιώθουν μπερδεμένοι: οι προφήτες, οι βασιλιάδες και οι ιερείς της Παλαιάς Διαθήκης είχαν όλοι λάβει το χρίσμα, οπότε γιατί δεν λέγονται Χριστός, αλλά μόνο ο Κύριος Ιησούς ονομάζεται Χριστός;
Για να απαντήσουμε αυτή την ερώτηση, ας δούμε πρώτα δύο εδάφια του λόγου του Θεού: «Ο ενσαρκωμένος Θεός ονομάζεται Χριστός και ο Χριστός είναι η σάρκα ντυμένη με το Πνεύμα του Θεού. Η σάρκα αυτή διαφέρει από κάθε άνθρωπο που είναι από σάρκα. Η διαφορά αυτή οφείλεται στο ότι ο Χριστός δεν είναι από σάρκα και αίμα, αντιθέτως είναι η ενσάρκωση του Πνεύματος. Διαθέτει και κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά και ολοκληρωμένη θεϊκή φύση. Κανένας άνθρωπος δεν έχει τη θεϊκή Του φύση. Η κανονική ανθρώπινη φύση Του υποστηρίζει όλες τις κανονικές δραστηριότητές Του στη σάρκα, ενώ η θεϊκή Του φύση εκτελεί το έργο του Θεού του ίδιου». «Ο Θεός που ενσαρκώθηκε, ονομάζεται Χριστός, κι έτσι, ο Χριστός που μπορεί να δώσει στους ανθρώπους την αλήθεια, ονομάζεται Θεός. Δεν υπάρχει τίποτε το υπερβολικό σ’ αυτό […] Ο Χριστός δεν είναι μόνο η εκδήλωση του Θεού πάνω στη γη, αλλά και η ιδιαίτερη ενσάρκωση του Θεού, καθώς πραγματοποιεί και ολοκληρώνει το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτή η ενσάρκωση δεν μπορεί απλώς να αντικατασταθεί από οποιονδήποτε άνθρωπο, αλλά πρέπει να είναι σε θέση να φέρει επαρκώς εις πέρας το έργο του Θεού στη γη, να εκφράζει τη διάθεση του Θεού, να αντιπροσωπεύει επαρκώς τον Θεό και να παρέχει ζωή στον άνθρωπο». Αυτά τα δύο εδάφια αποκαλύπτουν πτυχές της αλήθειας σχετικά με τον ενσαρκωμένο Θεό. Χριστός είναι η ενσάρκωση του Θεού, η πραγμάτωση του Πνεύματος του Θεού σε ένα σαρκικό σώμα με κανονική ανθρώπινη φύση και κανονική σκέψη. Εκείνος γίνεται ένα κανονικό φυσιολογικό άτομο για να εργαστεί και να μιλήσει στον κόσμο των ανθρώπων. Εμφανισιακά, ο Χριστός είναι ένας συνηθισμένος και κανονικός Υιός του ανθρώπου, αλλά ουσιαστικά διαφέρει από κάθε δημιουργημένο ανθρώπινο ον. Ο δημιουργημένος άνθρωπος έχει μόνο την ανθρώπινη φύση, χωρίς ίχνος θείας ουσίας. Ο Χριστός, όμως, δεν έχει μόνο κανονική ανθρώπινη φύση. Κυρίως έχει πλήρη θεϊκή φύση. Έτσι, Αυτός έχει την ουσία του Θεού, μπορεί να εκπροσωπήσει τον Θεό εντελώς, να εκφράσει όλες τις αλήθειες ως ο Ίδιος ο Θεός, να εκφράσει τη διάθεση του Θεού και όλα όσα έχει και είναι ο Θεός, και να προικίσει τον άνθρωπο με την αλήθεια, την οδό και τη ζωή. Όπως ακριβώς είπε ο Κύριος Ιησούς: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιωάν. 14:6). Ο Χριστός είναι η εμφάνιση του Θεού στη γη. Δύο χιλιάδες χρόνια πριν, ο Κύριος Ιησούς ήρθε στη γη για να εργαστεί, έθεσε τέλος στην Εποχή του Νόμου, εγκαινίασε την Εποχή της Χάριτος, εξέφρασε τις αλήθειες που απαιτούνται για το έργο της λύτρωσης, δίδαξε στους ανθρώπους να ομολογούν τις αμαρτίες τους, να μετανοούν, να αγαπούν τους άλλους όπως αγαπούν τους εαυτούς τους, και εκτέλεσε όλων των ειδών τα θαύματα, όπως το ότι θεράπευσε τους αρρώστους, εξόρκισε δαίμονες, έκανε τυφλούς να δουν, έκανε ανάπηρους να περπατήσουν, θεράπευσε λεπρούς, ανέστησε νεκρούς, τάισε 5.000 άτομα με πέντε φρατζόλες ψωμί και δύο ψάρια, καταλάγιασε τον άνεμο και τη θάλασσα με μία λέξη, και ούτω καθεξής. Όλο αυτό το έργο ήταν μια άμεση έκφραση της θεϊκής φύσης Του, και επίσης μια δήλωση της εξουσίας και της δύναμης του Θεού. Αυτά είναι πράγματα που κανένα ανθρώπινο ον δεν μπορεί να κατέχει ή να κατορθώσει. Είναι επειδή ο Χριστός εκφράζει το θεϊκό έργο Του όντας μέσα σε ένα σαρκικό σώμα με κανονική ανθρώπινη φύση, και μπορεί να εκφράσει την αλήθεια οποτεδήποτε και οπουδήποτε, παρέχοντας, ποτίζοντας, και με το να είναι ο ποιμένας των ανθρώπων, καθοδηγώντας όλη την ανθρωπότητα, που μπορούμε να πούμε πως είναι ο Χριστός, ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός.
Οπότε, γιατί δεν μπορούν οι προφήτες ή εκείνοι που χρησιμοποιήθηκαν από τον Θεό να αποκαλεστούν Χριστός; Υπάρχει πράγματι αλήθεια για να αναζητήσουμε εδώ. Ας διαβάσουμε μερικά εδάφια από τον λόγο του Θεού: «Ο Ησαΐας, ο Ιεζεκιήλ, ο Μωυσής, ο Δαβίδ, ο Αβραάμ και ο Δανιήλ υπήρξαν ηγέτες ή προφήτες του εκλεκτού λαού του Ισραήλ. Γιατί άραγε δεν αποκαλέστηκαν Θεός; Γιατί το Άγιο Πνεύμα δεν έγινε μάρτυρας τους; Γιατί το Άγιο Πνεύμα έγινε μάρτυρας του Ιησού μόλις ξεκίνησε το έργο Του και άρχισε να εκφράζει τον λόγο Του; Και γιατί άλλοι δεν φέρουν τη μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος; Αυτοί όλοι, άνθρωποι θνητοί, αποκαλούνταν “Κύριος”. Ανεξάρτητα από το πώς αποκαλούνταν, το έργο τους αντιπροσωπεύει το Είναι και την ουσία τους, ενώ το Είναι και η ουσία τους αντιπροσωπεύουν την ταυτότητά τους. Η ουσία τους δεν σχετίζεται με τις ονομασίες τους. Αντιπροσωπεύεται απ’ όσα εξέφρασαν και απ’ όσα βίωσαν. Στην Παλαιά Διαθήκη ήταν συνηθισμένο να αποκαλείται κανείς Κύριος, ενώ κάποιος μπορούσε να αποκαλείται με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά η ουσία και η εγγενής του ταυτότητα παρέμεναν ίδιες». «Τα λόγια του ενσαρκωμένου Θεού εισάγουν μια νέα εποχή, καθοδηγούν ολόκληρη την ανθρωπότητα, αποκαλύπτουν μυστήρια και δείχνουν στον άνθρωπο την κατεύθυνση προς μια νέα εποχή. Η διαφώτιση που αποκτά ο άνθρωπος δεν είναι παρά μια απλή άσκηση ή γνώση. Δεν μπορεί να καθοδηγήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα προς μια νέα εποχή ούτε να αποκαλύψει το μυστήριο του ίδιου του Θεού. Ο Θεός, εν τέλει, είναι Θεός, ενώ ο άνθρωπος είναι άνθρωπος. Ο Θεός έχει την ουσία του Θεού, ενώ ο άνθρωπος έχει την ουσία του ανθρώπου». Από αυτά τα εδάφια, μπορούμε εύκολα να δούμε πως η ουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού είναι Θεός, και πως Εκείνος μπορεί άμεσα να επιτελέσει το έργο του ίδιου του Θεού, να εκφράσει όλα όσα ο Θεός έχει και είναι, και να δώσει στον κόσμο την αλήθεια, την οδό και τη ζωή. Κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό αντί για Εκείνον, ή δεν θα μπορούσε να το κάνει σε καμία περίπτωση. Εκείνοι που έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά κατέχουν μόνο την κανονική ανθρώπινη φύση, δεν μπορούν να εκφράσουν την αλήθεια και δεν μπορούν να επιτελέσουν το έργο του Θεού. Όπως ακριβώς την Εποχή του Νόμου στην Παλαιά Διαθήκη, πολλοί αρχαίοι προφήτες όπως ο Μωυσής, ο Δανιήλ και ο Ησαΐας, όλοι οδήγησαν τους ανθρώπους να υπακούν τις εντολές και τα λόγια του Θεού με βάση το έργο του Θεού στην Εποχή του Νόμου, διαδίδοντας προφητείες ανάμεσα στους Ισραηλίτες όπως τους είχε δώσει οδηγίες ο Θεός, ή μεταφέροντας τα λόγια του Θεού, όπως υπενθυμίσεις και επιπλήξεις, στους Ισραηλίτες, και ούτω καθεξής, κάτι που είναι εξ ολοκλήρου στα καθήκοντα ανθρώπου. Χωρίς τις οδηγίες του Θεού, ο ρόλος τους της μεταφοράς του λόγου του Θεού θα έπαυε. Αυτό αποδεικνύει πως οι ίδιοι οι προφήτες δεν είχαν αλήθεια ή την οδό της ζωής. Ήταν απλώς άνθρωποι που χρησιμοποιούσε ο Θεός και συνεργάζονταν με το έργο του Αγίου Πνεύματος. Παρόλο που αποκαλούνται οι χρισμένοι, δεν είναι Χριστοί. Γι’ αυτό, ο Θεός έχει την ουσία του Θεού, ο άνθρωπος την ουσία του ανθρώπου. Το να καθορίσουμε αν κάποιος είναι Χριστός απαιτεί να δούμε αν έχει την ουσία του Θεού, αν μπορεί να εκφράσει την αλήθεια, και αν μπορεί να επιτελέσει το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας, όχι το όνομα με το οποίο αποκαλείται. Όπως και να αποκαλούνται, τα δημιουργημένα όντα είναι πάντα άνθρωποι, όχι Χριστοί. Οπότε, μπορούμε να κατανοήσουμε τον Χριστό ως την ενσάρκωση του Πνεύματος του Θεού. Η ουσία του Χριστού είναι ο συνδυασμός της κανονικής ανθρώπινης φύσης και της απόλυτης θεϊκής φύσης, και Εκείνος είναι ο ίδιος ο Θεός στη γη.
Με αυτή τη συναναστροφή, πιστεύω πως τώρα έχουμε κάποια κατανόηση του τι είναι ο Χριστός. Για να καταλάβουμε αυτή την πτυχή της αλήθειας πιο ξεκάθαρα, πρέπει επίσης να αναζητήσουμε και να αναλογιστούμε περισσότερο, επειδή αυτό θα μας βοηθήσει πολύ για να δεχτούμε την επιστροφή του Κυρίου. Η Βίβλος προφητεύει: «Διότι καθώς η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου» (Ματθ. 24:27). «Διότι ως η αστραπή η αστράπτουσα εκ της υπ’ ουρανόν λάμπει εις την υπ’ ουρανόν, ούτω θέλει είσθαι και ο Υιός του ανθρώπου εν τη ημέρα αυτού. Πρώτον όμως πρέπει αυτός να πάθη πολλά και να καταφρονηθή από της γενεάς ταύτης» (Λουκ. 17:24-25). Αυτές οι προφητείες αναφέρουν «η παρουσία του Υιού του ανθρώπου» και όλοι γνωρίζουμε πως ο ενσαρκωμένος Κύριος Ιησούς αποκαλείται ο Υιός του ανθρώπου και Χριστός. Οπότε, η «η παρουσία του Υιού του ανθρώπου» που αναφέρεται από τον Κύριο Ιησού είναι πολύ πιθανό να αναφέρεται στην επιστροφή του ενσαρκωμένου Θεού τις έσχατες ημέρες. Το πώς κατανοούμε τον ενσαρκωμένο Θεό των τελευταίων ημερών και πώς κατανοούμε τον Χριστό των εσχάτων ημερών συνδέονται άμεσα με το αν μπορούμε να αποκτήσουμε τη σωτηρία του Θεού, οπότε πρέπει να αναζητούμε προσεκτικά το έργο και τα λόγια του Θεού, και επίσης να προσπαθούμε να ακούσουμε τη φωνή του Θεού, αν είναι να λάβουμε την εμφάνιση του Κυρίου.
Ξιάο-χουάν, Κίνα
Προτεινόμενα:
Γιατί ο Κύριος Ιησούς καλείται Χριστός;
3 μέθοδοι για να διακρίνεις τον αληθινό Χριστό από τους ψευδείς