Κάθε χρόνο, όσο πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, τα καταστήματα στον δρόμο φτιάχνουν μια εκθαμβωτική βιτρίνα με χριστουγεννιάτικα δώρα, με τον Άγιο Βασίλη και χριστουγεννιάτικα δέντρα και ούτω καθεξής. Δέντρα και κτίρια είναι στολισμένα με πολύχρωμα φώτα και ολόκληρες πόλεις είναι διακοσμημένες με φαναράκια και χρωματιστές γιρλάντες, και παντού επικρατεί χαρά και ενθουσιασμός. Για τον χριστιανισμό, τα Χριστούγεννα είναι πολύ ξεχωριστή γιορτή και, αρκετούς μήνες πριν από τα Χριστούγεννα, πολλές εκκλησίες θ’ αρχίσουν ν’ ασχολούνται με την προετοιμασία όλων όσα είναι απαραίτητα για τη γιορτή των Χριστουγέννων. Ανήμερα των Χριστουγέννων, οι εκκλησίες γεμίζουν και στις εορταστικές εκδηλώσεις συμμετέχουν αδελφοί και αδελφές, τρώγοντας το δείπνο των Χριστουγέννων, δίνοντας παραστάσεις και λατρεύοντας τον Κύριο Ιησού και ούτω καθεξής. Τα πρόσωπα όλων λάμπουν από ευτυχία. Ωστόσο, όταν συναντιόμαστε σε χαρούμενες συγκεντρώσεις για να γιορτάσουμε τη γέννηση του Κυρίου Ιησού, καταλαβαίνουμε την έννοια των Χριστουγέννων; Ίσως οι αδελφοί κι οι αδελφές θα πουν: «Ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε για να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα, έτσι για να θυμούνται και να γιορτάζουν τη γέννηση του Κυρίου Ιησού, οι Χριστιανοί καθιέρωσαν τα Χριστούγεννα. Αν και η συγκεκριμένη ημέρα κατά την οποία γεννήθηκε ο Κύριος Ιησούς δεν έχει καταγραφεί στη Βίβλο, τα Χριστούγεννα έγιναν σταδιακά μια οικουμενική γιορτή μετά τη διάδοση του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού». Μπορεί να το γνωρίζουμε αυτό, γνωρίζουμε όμως πραγματικά την αγάπη του Θεού και το θέλημά Του για μας που κρύβεται πίσω από τη γέννηση του Κυρίου Ιησού; Και πώς θα πρέπει να προσεγγίζουμε τα Χριστούγεννα κατά τρόπο που να συνάδει με την καρδιά του Κυρίου;
Στην αρχή ο Ιεχωβά εργάστηκε με τη μορφή του Πνεύματος μεταξύ των ανθρώπων, χρησιμοποίησε τον Μωυσή για να διακηρύξει τους νόμους και τις εντολές Του, καθοδήγησε την ανθρωπότητα για το πώς να ζει στη γη, έμαθε στους ανθρώπους τι είναι καλό και τι κακό, πώς να λατρεύουν τον Θεό και ούτω καθεξής. Όταν όμως η Εποχή του Νόμου πλησίαζε στο τέλος της, επειδή η ανθρωπότητα διαφθειρόταν από τον Σατανά όλο και βαθύτερα, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να τηρούν τους νόμους και δεν υπήρχαν πλέον επαρκείς προσφορές περί αμαρτίας που θα μπορούσαν να κάνουν για να εξιλεωθούν για τις αμαρτίες τους. Οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο να καταδικαστούν και να οδηγηθούν ανά πάσα στιγμή στον θάνατο σύμφωνα με τους νόμους. Ο Θεός δεν άντεχε να βλέπει τον άνθρωπο, τον οποίο είχε πλάσει με τα χέρια Του, να καταστρέφεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Για να μπορέσει λοιπόν να επιβιώσει η ανθρωπότητα, ο Θεός κατέβηκε από τον ουρανό και ενσαρκώθηκε ως Κύριος Ιησούς Χριστός, εμφανίστηκε και επιτέλεσε τα έργα Του, εξέφρασε την οδό με τη ρήση: «Μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών» (κατά Ματθαίον 4:17), δίδαξε τους ανθρώπους να είναι ανεκτικοί, υπομονετικοί και να αγαπούν τους εχθρούς τους και να συγχωρούν τους ανθρώπους εβδομήντα φορές το επτά. Θεράπευε επίσης άρρωστους και εξόρκιζε δαιμόνια και εκτέλεσε πολλά σημεία και τέρατα και, τελικά, σταυρώθηκε, λυτρώνοντας έτσι την ανθρωπότητα από τις αμαρτίες της. Εφόσον αποδεχόμαστε τον Κύριο Ιησού ως Σωτήρα μας και προσευχόμαστε ειλικρινά στον Κύριο, ομολογώντας τις αμαρτίες μας και μετανοώντας, τότε οι αμαρτίες μας συγχωρούνται και μπορούμε να απολαμβάνουμε την ειρήνη, τη χαρά κι όλη την αφθονία της χάρης που προέρχεται από τον Κύριο. Μπορούμε να πούμε ότι, μόνον επειδή ο Κύριος Ιησούς γεννήθηκε κι ο Θεός ενσαρκώθηκε προσωπικά για να επιτελέσει το έργο της λύτρωσης, μπόρεσε η ανθρωπότητα να αποφύγει την καταδίκη και τα δεσμά του νόμου, κι έτσι δεν υπόκειτο πλέον σε καταδίκη ή στην ποινή του θανάτου. Μόνον επειδή γεννήθηκε ο Κύριος Ιησούς, όσοι τον ακολούθησαν μπορούσαν να απολαύσουν πραγματική ειρήνη και χαρά. Πολύ περισσότερο μάλιστα, μόνον επειδή γεννήθηκε ο Κύριος Ιησούς και το Πνεύμα του Θεού υλοποιήθηκε σ’ ένα απλό σώμα, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα της ανθρωπότητας για να εκφωνήσει τις ομιλίες Του, γνωρίζουμε σαφέστερα μέσω του λόγου του Κυρίου το θέλημα του Θεού και τις απαιτήσεις Του για τον άνθρωπο, μπορούμε να έχουμε μια νεώτερη, ανώτερη πρακτική εφαρμογή και η σχέση μας με τον Θεό μπορεί να είναι όλο και εγγύτερη. Αυτό που κρυβόταν πίσω από τον ερχομό του Κυρίου Ιησού στη γη, πίσω από την έκφραση εκ μέρους Του της αλήθειας και την ολοκλήρωση του έργου της σταύρωσης, ήταν γεμάτο με τις επίπονες προσπάθειες του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα – ήταν η αγάπη και το έλεος του Θεού απέναντι σ’ εμάς, τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα!
Παρότι ο Κύριος Ιησούς αναστήθηκε κι αναλήφθηκε στον ουρανό όταν ολοκλήρωσε το έργο της λύτρωσης, πολλοί άνθρωποι, για να θυμούνται τη γέννησή Του, διοργανώνουν βραδινά πάρτι τα Χριστούγεννα, δίνουν παραστάσεις και γιορτάζουν τη γέννηση του Κυρίου Ιησού. Γνωρίσαμε όμως ποτέ ποιο είναι το νόημα των Χριστουγέννων και ποιο είναι το θέλημα και οι απαιτήσεις του Κυρίου Ιησού για μας; Τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε για να ικανοποιούμε τον Θεό και να κερδίζουμε τον έπαινο Του;
Ο Κύριος Ιησούς είπε: «έρχεται ώρα, ότε ούτε εις το όρος τούτο ούτε εις τα Ιεροσόλυμα θέλετε προσκυνήσει τον Πατέρα... Πλην έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν» (κατά Ιωάννην 4:21, 23). Καταλαβαίνουμε από τα λόγια του Κυρίου Ιησού ότι ο Κύριος ελπίζει να λατρεύουμε τον Θεό πνευματικά και αληθινά και να μην προσκολλόμαστε αυστηρά σε κάθε είδους τυπικότητες, ούτε να συμμετέχουμε σε δραστηριότητες. Οι Φαρισαίοι, οι αρχιερείς κι οι γραμματείς του ναού την παλιά εποχή επικεντρώνονταν μόνο στη συμμετοχή σε διάφορες θρησκευτικές τελετές και στην προσκόλληση σε κανόνες. Κάθε μέρα έκαναν προσφορές λατρεύοντας τον Θεό, όμως έδιναν λίγη προσοχή στην εφαρμογή των λόγων του Θεού στην πράξη, και δεν ακολουθούσαν τις εντολές του Ιεχωβά, τόσο μάλιστα ώστε να εγκαταλείψουν τις εντολές του Θεού και να προσκολληθούν μόνο στις παραδόσεις του ανθρώπου. Τελικά, όχι μόνο δεν κέρδισαν τον έπαινο του Θεού, αλλά ο Κύριος Ιησούς τούς μίσησε και τους καταράστηκε. Αν τώρα οι εκκλησίες διοργανώνουν μεγάλες χριστουγεννιάτικες γιορτές, αυτό είναι απλώς μια στιγμιαία κορύφωση του ενθουσιασμού. Όλοι συγκεντρωνόμαστε με χαρά και ευτυχία, όμως δεν λατρεύουμε πραγματικά τον Κύριο, ούτε χρησιμοποιούμε την ευκαιρία αυτή για να κατανοήσουμε το θέλημά Του ή να Τον γνωρίσουμε, συνεπώς δεν θα λάβουμε την έγκριση του Κυρίου Ιησού. Στην πραγματικότητα, από τότε που ο Κύριος Ιησούς ξεκίνησε επίσημα το έργο Του έως ότου ολοκλήρωσε το έργο Του της λύτρωσης, εξέφρασε πολλές αλήθειες κι έθεσε πολλές απαιτήσεις σε μας. Το θέλημα του Κυρίου έγκειται στην ελπίδα ότι όλοι θα επικεντρωθούμε στην εφαρμογή του λόγου Του στην πράξη και θα τηρούμε τις διδασκαλίες Του ανά πάσα στιγμή, σε όλους τους χώρους, ανεξάρτητα από το ποια θέματα ή ανθρώπους μπορεί να συναντούμε. Αυτό απαιτεί ο Κύριος από μας κι αποτελεί την πιο θεμελιώδη αρχή της πρακτικής εφαρμογής για όσους από μας πιστεύουμε στον Θεό. Ακριβώς όπως είπε κι ο Κύριος Ιησούς: «Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου» (κατά Ιωάννην 8:31), «Σεις είσθε φίλοι μου, εάν κάμνητε όσα εγώ σας παραγγέλλω» (κατά Ιωάννην 15:14). Μπορούμε λοιπόν να διαπιστώσουμε ότι, στην κανονική μας ζωή και στις σχέσεις μας με άλλους ανθρώπους, είναι εξαιρετικά σημαντικό να επικεντρωνόμαστε στο να πράττουμε σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου, γιατί αυτό πρέπει να επιτύχουν περισσότερο απ’ όλα όσοι πραγματικά πιστεύουν στον Θεό και Τον λατρεύουν.
Τώρα, πολλοί αδελφοί κι αδελφές έρχονται στην εκκλησία τα Χριστούγεννα για να γιορτάσουν τη γέννηση του Κυρίου Ιησού, να προσευχηθούν μαζί, να διαβάσουν τη Βίβλο μαζί και να τραγουδήσουν τους αίνους του Κυρίου μαζί. Όμως τον υπόλοιπο καιρό, είμαστε απασχολημένοι με τη δουλειά και την επαγγελματική μας σταδιοδρομία ή με την αλληλεπίδραση με τους άλλους. Πολύ σπάνια χαλαρώνουμε ενώπιον του Κυρίου και προσευχόμαστε, διαβάζουμε τον λόγο Του ή προσπαθούμε να κατανοήσουμε το θέλημά Του. Κάποιοι αδελφοί κι αδελφές παρευρίσκονται συχνά σε συναντήσεις, όμως σπάνια κάνουν πράξη και βιώνουν τον λόγο του Κυρίου στη ζωή τους, εξακολουθούν να ζουν μέσα στην αμαρτία και οι αμαρτίες τους αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς. Για παράδειγμα, ο Κύριος Ιησούς απαιτεί να είμαστε ταπεινοί και ήπιοι, όμως όσο συγχρωτιζόμαστε και εργαζόμαστε μαζί με συναδέλφους κι αδελφούς κι αδελφές στην εκκλησία, κυριαρχούμαστε από την αλαζονική μας διάθεση, βλέπουμε τις δικές μας απόψεις και ιδέες ως τέλειες και υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας και δεν είμαστε σε θέση να έχουμε ειρηνικές σχέσεις με τους άλλους. Ο Κύριος Ιησούς απαιτεί να μάθουμε να συγχωρούμε τους άλλους και να τους αγαπάμε όπως αγαπάμε τον εαυτό μας. Όμως, όταν οι άλλοι παραβιάζουν τα συμφέροντά μας, αισθανόμαστε τόσο θιγμένοι ώστε να ζούμε μέσα στις δηλητηριώδεις διαθέσεις του Σατανά και να κρίνουμε και να καταδικάζουμε τους άλλους. Ο Κύριος Ιησούς απαιτεί να αποστασιοποιηθούμε από τους ανθρώπους αυτού του κόσμου, όμως στην προσπάθειά μας για φήμη, γόητρο και σωματικές απολαύσεις στα εγκόσμια ακολουθούμε τις κακές τάσεις του κόσμου, ζούμε στην αμαρτία και απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από τον Κύριο. Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα για το πώς αποτυγχάνουμε ν’ ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του Κυρίου. Αν και δίνουμε μεγάλη σημασία στην τήρηση των θρησκευτικών τελετών και επικεντρωνόμαστε στην ευγνωμοσύνη μας για τη σωτηρία του Κυρίου και δοξάζουμε τον Κύριο κατά τις συγκεκριμένες ημέρες των διαφόρων εορτών, δεν ακολουθούμε και πάλι την οδό του Κυρίου και συχνά ζούμε στην αμαρτία. Έτσι λατρεύουμε τον Κύριο Ιησού; Μπορεί αληθινά ο Κύριος να μας επαινέσει γι’ αυτό; Πάρτε για παράδειγμα όταν οι γονείς μεγαλώνουν το παιδί τους για να γίνει ενήλικος. Εάν το παιδί είναι πραγματικά λογικό και με αγνά αισθήματα προς τους γονείς του, θα φροντίσει να μάθει τι αρέσει στους γονείς του και τι δεν τους αρέσει, κι όποτε πράττει κάτι για τους γονείς του, θα γνωρίζει πάντοτε τι να κάνει για να τους ευχαριστήσει. Εάν όμως το μόνο που κάνουν είναι να διοργανώνουν ένα μεγάλο δείπνο για τα γενέθλια των γονιών τους κι απλώς να λένε «σας αγαπώ, μαμά και μπαμπά!» κι όταν οι γονείς τους πραγματικά τους χρειάζονται, είναι πολύ απασχολημένοι με τη ζωή τους για να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους ως τέκνα, μπορεί να πει κανείς ότι τρέφουν πραγματικά αγνά αισθήματα προς τους γονείς τους;
Εάν θέλουμε να γίνουμε άνθρωποι που λατρεύουν αληθινά τον Θεό και κερδίζουν τον έπαινό Του, το κλειδί είναι να πράττουμε σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, να εξαίρουμε τον Θεό στην καρδιά μας, να επικεντρωνόμαστε στο να ακολουθούμε την οδό του Κυρίου σε όλα τα θέματα, να βάζουμε πρώτα τα λόγια του Κυρίου και να χρησιμοποιούμε τα όσα πραγματικά βιώνουμε για να γινόμαστε μάρτυρες του Θεού και να Τον δοξάζουμε. Φυσικά, μερικοί αδελφοί κι αδελφές συναθροιζόμαστε τα Χριστούγεννα για να τραγουδήσουμε ύμνους και να δοξάσουμε τον Κύριο, να ανταλλάξουμε μεταξύ μας τις εμπειρίες και τις γνώσεις μας για το πώς κάνουμε πράξη τον λόγο του Κυρίου στη ζωή μας και για να υποστηρίξουμε και να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον να επιλύσουμε ζητήματα στην πνευματική μας ζωή και να κλείσουμε την απόστασή μας από τον Θεό, κι αυτό συμμορφώνεται επίσης με το θέλημα του Θεού. Επιπλέον, όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, υπάρχουν πλέον πολλές δυτικές χώρες που διοργανώνουν φιλανθρωπικές εκδηλώσεις για τους διωκόμενους χριστιανούς και τους άστεγους και που συγκεντρώνουν ανθρώπους σε αναζήτηση καταφυγίου και διωκόμενους χριστιανούς πρόσφυγες απ’ όλο τον κόσμο, ώστε να μπορούν ν’ ανταλλάσσουν εμπειρίες μεταξύ τους, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να αισθανθούν τη ζεστασιά του Θεού μέσα στην παγωνιά του χειμώνα. Κι αυτά είναι πράγματα που ο Θεός θα θυμάται. Εν ολίγοις, η ίδια η γιορτή δεν είναι σημαντική, ούτε κι οι διάφορες τελετές είναι σημαντικές. Αυτό που είναι σημαντικότερο είναι ο λόγος του Κυρίου Ιησού και τα πράγματα που απαιτεί από μας. Να μπορούμε να έχουμε μια καρδιά με φόβο Θεού και να επιδιώκουμε το θέλημα του Κυρίου σε όλα τα πράγματα, να κάνουμε πράξη τον λόγο του Κυρίου και να ικανοποιούμε τον Κύριο εκπληρώνοντας τις απαιτήσεις Του, αυτό είναι το πιο σημαντικό. Μόνο πράττοντας με τον τρόπο αυτό λατρεύουμε αληθινά τον Κύριο Ιησού και κερδίζουμε τον έπαινό Του.
Ευχαριστώ τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, και είθε ο Θεός να είναι μαζί με όλους μας!
Σιγιουάν