Ως Χριστιανοί, η προσευχή αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας και τον πιο άμεσο τρόπο να προσεγγίσουμε τον Θεό. Όλοι ελπίζουμε οι προσευχές μας να εισακουστούν από τον Κύριο, όμως συχνά δεν λαμβάνουμε την απάντηση του Θεού, ούτε αισθανόμαστε την παρουσία Του, κάτι που μας προκαλεί αμηχανία: γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί δεν ακούει ο Θεός τις προσευχές μας; Τι είδους προσευχές συνάδουν με το θέλημα του Θεού; Ας συναναστραφούμε ως προς αυτό σήμερα, και με την επίλυση αυτών των τριών ζητημάτων οι προσευχές μας μπορεί να εισακούονται από τον Θεό.
Πολλές φορές, δίνουμε προσοχή σε λεπτομέρειες όπως η διάρκεια των προσευχών ή η διατύπωσή μας, ή ακόμη προσπαθούμε να επιδείξουμε την αποφασιστικότητά μας στον Θεό μέσα από ευχάριστα λόγια, σπάνια όμως ανοίγουμε αληθινά την καρδιά μας στον Θεό. Για παράδειγμα, λέμε συνήθως: «Θεέ μου, θα Σε αγαπάω, θα ξοδέψω τον εαυτό μου για Σένα και, όσο μεγάλοι κι αν είναι οι κίνδυνοι ή οι αντιξοότητες που θα υποστώ, δεν θα τα παρατήσω. Θα Σε ακολουθώ για όλη μου τη ζωή!» Ή, «Θεέ μου, ο λόγος Σου είναι η λυχνία μπροστά μου, το φως στο μονοπάτι μου, θα τηρώ τον λόγο Σου σε ό,τι κάνω και θα εκπληρώνω το θέλημά Σου!» Ωστόσο, όταν συναντούμε αντιξοότητες και εμπόδια ή ανακύπτουν δυσκολίες στο σπίτι, συχνά δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε τον λόγο του Θεού στην πράξη και μας λείπει η επιθυμία να εκπληρώσουμε το θέλημά Του. Παρερμηνεύουμε μάλιστα τον Θεό, παραπονιόμαστε γι’ Αυτόν, αποθαρρυνόμαστε, αλλά και Τον προδίδουμε και απομακρυνόμαστε από Αυτόν. Το ότι συμπεριφερόμαστε κατ’ αυτόν τον τρόπο στην πράξη μαρτυρεί την έλλειψη ειλικρίνειας στις προσευχές μας προς τον Θεό, αντί να λέμε απλώς μεγάλα λόγια και να ξεστομίζουμε κενές και ευχάριστες κουβέντες σε μια προσπάθεια να ευχαριστήσουμε τον Θεό. Γίνεται και για να κάνουμε τους άλλους να μας έχουν σε εκτίμηση, για να κάνουμε τον Θεό και τους άλλους να δουν ότι αγαπάμε τον Θεό και Του είμαστε πιστοί, όμως στην πραγματικότητα οι προσευχές μας είναι γεμάτες υποκρισία και δόλο. Είναι, στην ουσία, μια προσπάθεια να ξεγελάσουμε και να εξαπατήσουμε τον Θεό. Πώς μπορούμε να περιμένουμε από τον Θεό να εισακούει τέτοιου είδους προσευχές; Ο Ιησούς είπε κάποτε την εξής παραβολή: «Άνθρωποι δύο ανέβησαν εις το ιερόν διά να προσευχηθώσιν, ο εις Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης. Ο Φαρισαίος σταθείς προσηύχετο καθ’ εαυτόν ταύτα· Ευχαριστώ σοι, Θεέ, ότι δεν είμαι καθώς οι λοιποί άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και καθώς ούτος ο τελώνης· νηστεύω δις της εβδομάδος, αποδεκατίζω πάντα όσα έχω. Και ο τελώνης μακρόθεν ιστάμενος, δεν ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς να υψώση εις τον ουρανόν, αλλ’ έτυπτεν εις το στήθος αυτού, λέγων· Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. Σας λέγω, Κατέβη ούτος εις τον οίκον αυτού δεδικαιωμένος μάλλον παρά εκείνος· διότι πας ο υψών εαυτόν θέλει ταπεινωθή, ο δε ταπεινών εαυτόν θέλει υψωθή» (Λουκ. 18:10-14). Δεν είναι δύσκολο να δει κανείς ότι ο Φαρισαίος προσεύχονταν με υπερβολικό τρόπο, αγνοώντας φαινομενικά τις αμαρτίες του και καλυπτόμενος υπό το πέπλο της φαινομενικά καλής συμπεριφοράς του. Καυχιόταν ιδιοτελώς για την πίστη του στον Θεό λέγοντάς Του ευχάριστα πράγματα, κάνοντας επίδειξη ενώπιόν Του, ενώ ταυτόχρονα υποτιμούσε τον τελώνη (τον φοροεισπράκτορα). Μια τόσο υποκριτική προσευχή δεν θα μπορούσε ποτέ να επαινεθεί από τον Θεό. Η προσευχή του τελώνη ήταν ειλικρινής εφόσον παραδέχτηκε ανοιχτά τις αμαρτίες του στον Θεό, αναγνωρίζοντας ότι ήταν αμαρτωλός και εκφράζοντας τις τύψεις του. Επέδειξε επίσης προθυμία να μετανοήσει έναντι του Θεού και ζήτησε το έλεός Του. Βλέποντας την ειλικρίνεια σ’ αυτήν, ο Ιησούς επαίνεσε την προσευχή του τελώνη.
Η παραβολή του Ιησού μάς λέει ότι ο Θεός απεχθάνεται τη χρήση κομπασμών, κενών λόγων ή λόγων ευχάριστων στο αυτί για να κερδίσουμε την εύνοια του Θεού ή να Τον εξαπατήσουμε. Ο Θεός επιθυμεί να ξεγυμνώνουμε την καρδιά μας και να εκφράζουμε τις πραγματικές μας σκέψεις, να λέμε την αλήθεια επικοινωνώντας ειλικρινά μαζί Του. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν. Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι» (Ιωάν. 4:23-24). Και ένα άλλο απόσπασμα του λόγου του Θεού είναι το εξής: «Το ελάχιστο που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο είναι να μπορεί να ανοίξει την καρδιά του σε Αυτόν. Εάν ο άνθρωπος δίνει την αληθινή καρδιά του στον Θεό και λέει στον Θεό τι υπάρχει πραγματικά μέσα στην καρδιά του, τότε ο Θεός είναι πρόθυμος να εργαστεί μέσα του. Ο Θεός δεν επιθυμεί τη διεστραμμένη καρδιά του ανθρώπου, αλλά μια αγνή και ειλικρινή καρδιά. Εάν ο άνθρωπος δεν μιλάει στον Θεό από καρδιάς, τότε ο Θεός δεν θα συγκινήσει την καρδιά του ούτε θα εργαστεί μέσα του. Συνεπώς, το κύριο σημείο της προσευχής είναι να μιλάς στον Θεό από καρδιάς, να Του μιλάς για τις ατέλειες ή την ανυπάκουη διάθεσή σου και να Του ανοίγεσαι απόλυτα· τότε μόνο ο Θεός θα ενδιαφέρεται για τις προσευχές σου· σε διαφορετική περίπτωση, θα κρύψει το πρόσωπό Του από εσένα» (Σχετικά με την άσκηση της προσευχής). Από αυτό μπορούμε να δούμε ότι πρέπει να είμαστε ανοιχτοί και ειλικρινείς με τον Θεό, να Του λέμε τις εσώψυχες σκέψεις μας και την αλήθεια, να Του μιλάμε για την πραγματική μας κατάσταση και τα προβλήματά μας και να αναζητούμε την καθοδήγησή Του. Μόνον τότε ο Θεός θα εισακούει τις προσευχές μας. Όταν προσευχόμαστε, μπορούμε να μιλάμε στον Θεό για τις δυσκολίες και τα δεινά που αντιμετωπίζουμε στη ζωή μας και να αναζητούμε το θέλημά Του, ή μπορούμε να ερχόμαστε ενώπιόν Του και να ανοιγόμαστε σ’ Αυτόν για τις αμαρτίες μας ή για όποια τυχόν διαφθορά αποκαλύπτουμε κάθε μέρα. Πρόκειται για ειλικρινή διάλογο με τον Θεό σχετικά με όλα τα θέματα. Όπως όταν συχνά ξεμυαλιζόμαστε με τον κόσμο και επιθυμούμε διακαώς να ακολουθούμε τις τάσεις της κοινωνίας, παθαίνοντας εμμονή με τις κοσμικές απολαύσεις, και δεν μπορούμε να γαληνέψουμε το μυαλό μας ενώπιον του Θεού, μπορούμε να προσευχηθούμε σ’ Αυτόν ως εξής: «Θεέ μου! Διαπιστώνω ότι δεν αγαπώ την αλήθεια μέσα στην καρδιά μου, αλλά πάντοτε σκέφτομαι τον εκθαμβωτικό κόσμο γύρω μου. Ακόμη και στις συγκεντρώσεις, στην προσευχή ή στην ανάγνωση του λόγου Σου, δεν μπορώ να ησυχάσω το μυαλό μου. Θέλω να απαρνηθώ τη σάρκα, δεν βρίσκω όμως τη δύναμη να το κάνω. Θεέ μου! Είθε το πνεύμα Σου να συγκινήσει την αναίσθητη καρδιά μου, προσφέροντάς μου πίστη και δύναμη να επικρατήσω έναντι του πειρασμού του Σατανά και να γαληνέψω την καρδιά μου ενώπιόν Σου». Μετά από πολλές ειλικρινείς προσευχές όπως αυτή, το Άγιο Πνεύμα θα μας καθοδηγήσει και θα μας οδηγήσει να δούμε ότι το να ακολουθούμε κοσμικές τάσεις θα έχει ως αποτέλεσμα να ζούμε στην αμαρτία και να απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από τον Θεό. Το Άγιο Πνεύμα θα μας αγγίξει επίσης και θα μας χαρίσει μια φιλαλήθη καρδιά. Θα μπορούμε τότε να απαρνηθούμε τη σάρκα με πρακτικούς τρόπους και να νικήσουμε τον πειρασμό και την αποπλάνηση του Σατανά —αυτό είναι το αποτέλεσμα που μπορούμε να επιτύχουμε μιλώντας από καρδιάς στην προσευχή με τον Θεό. Εάν όμως δεν ανοίγουμε την καρδιά μας στον Θεό στην προσευχή, προσπαθώντας αντιθέτως να κερδίσουμε την εύνοιά Του και να Τον εξαπατήσουμε χρησιμοποιώντας λόγια ευχάριστα στο αυτί, ο Θεός δεν θα εισακούει την προσευχή μας και δεν θα αγγίζει την καρδιά μας. Δεν θα είμαστε σε θέση να διακρίνουμε ή να νικήσουμε τον πειρασμό του Σατανά και θα ακολουθούμε αναπόφευκτα κακές τάσεις, κι έτσι θ’ απομακρυνόμαστε περισσότερο από τον Θεό και θα μας βλάπτει ο Σατανάς. Επομένως, εάν επιθυμούμε οι προσευχές μας να εισακούονται από τον Θεό, πρέπει να είμαστε ανοικτοί και ειλικρινείς ενώπιόν Του. Αυτό είναι το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνουμε.
Από τη στιγμή που θα διαφθαρούμε από τον Σατανά, είμαστε γεμάτοι σατανική διεφθαρμένη διάθεση: είμαστε εγωιστές, άπληστοι, διεφθαρμένοι, δόλιοι και ενδιαφερόμαστε μόνο για τα δικά μας συμφέροντα Σε όλα τα πράγματα βάζουμε το προσωπικό κέρδος πάνω από κάθε τι άλλο, και ακόμη και στην πίστη μας θέλουμε όλο και περισσότερη χάρη και ευλογίες από τον Θεό. Οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές πιστεύουν ότι από τη στιγμή που πιστεύουμε στον Θεό, θα πρέπει να μας ευλογεί και να μας δίνει τη χάρη Του και, ανεξάρτητα από το τι Του ζητάμε, θα πρέπει να το προσφέρει. Συχνά ικετεύουμε και προσευχόμαστε στον Θεό για οφέλη της σάρκας, όπως το να ανανήψουμε από μια ασθένεια, να μας χαρίσει ειρήνη στο σπίτι ή να δώσει στα παιδιά μας τη δυνατότητα να βρουν μια καλή δουλειά. Όταν απολαμβάνουμε τη χάρη Του, Τον εγκωμιάζουμε με μεγάλη χαρά, όταν όμως δεν ανταποκρίνεται στις προσευχές μας με τον τρόπο που θα επιθυμούσαμε, παραπονιόμαστε γι’ Αυτόν. Έχετε σκεφτεί ποτέ αν το να προσευχόμαστε διαρκώς στον Θεό για τα σαρκικά μας συμφέροντα συνιστά αληθινή κοινωνία μαζί Του, αληθινή λατρεία Του; Η απάντηση είναι όχι. Αυτού του είδους οι προσευχές είναι απλώς μια προσπάθεια να αποσπάσουμε ευλογίες από τον Θεό, συνιστούν έκφραση απαιτήσεων από Αυτόν και προσπάθεια να Τον κάνουμε να ενεργήσει σύμφωνα με τη δική μας βούληση. Δεν τον αντιμετωπίζουμε ως Θεό. Αυτού του είδους οι προσευχές μπορούν μόνο να προκαλέσουν την οργή του Θεού και δεν τις εισακούει.
Ως Χριστιανοί, δεν πρέπει απλώς να αναζητούμε τις ευλογίες της σάρκας ή να επιδιώκουμε ο Θεός να μας προσφέρει περισσότερη χάρη και ευλογίες. Αυτό συμβαίνει διότι τα εν λόγω πράγματα απλώς μας επιτρέπουν να απολαμβάνουμε τη φευγαλέα, εγκόσμια καλή τύχη, δεν μας βοηθούν όμως ούτε κατά διάνοια να αναπτύξουμε τη ζωή μας, ούτε μπορούν να μας βοηθήσουν να επιτύχουμε πραγματική υπακοή και φόβο του Θεού. Οι προσευχές και οι ικεσίες μας πρέπει να επικεντρώνονται περισσότερο στην κατανόηση της αλήθειας, στην εφαρμογή του λόγου του Θεού στην πράξη και στην ανάπτυξη της ζωής μας. Μόνο αυτό το είδος προσευχής συνάδει με το θέλημα του Θεού. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Και σεις μη ζητείτε τι να φάγητε ή τι να πίητε, και μη ήσθε μετέωροι· διότι ταύτα πάντα ζητούσι τα έθνη του κόσμου· υμών δε ο Πατήρ εξεύρει ότι έχετε χρείαν τούτων· πλην ζητείτε την βασιλείαν του Θεού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή» (Λουκ. 12:29-31). «Το πνεύμα είναι εκείνο το οποίον ζωοποιεί, η σαρξ δεν ωφελεί ουδέν· οι λόγοι, τους οποίους εγώ λαλώ προς εσάς, πνεύμα είναι και ζωή είναι» (Ιωάν. 6:63). Το θέλημα του Θεού είναι να κάνουμε πράξη και να βιώσουμε τον λόγο Του και μέσω του λόγου Του να κερδίσουμε τόσο την αλήθεια όσο και τη ζωή, ώστε να μπορέσουμε να επιτύχουμε σύμπνοια μαζί Του και τελικά να καταφέρουμε να εισέλθουμε στη βασιλεία Του. Έτσι, οι προσευχές μας θα πρέπει να επικεντρώνονται γύρω από το πώς να κάνουμε πράξη και να βιώνουμε τον λόγο Του. Με αυτόν τον τρόπο, θα μας οδηγήσει στην αποδοχή του έργου Του, θα συνεχίσουμε να κατανοούμε όλο και περισσότερο την αλήθεια και θα μπορέσουμε να βιώσουμε τον λόγο Του. Σκεφτείτε με ποιον τρόπο όλοι μας λέμε συχνά ψέματα και κάνουμε δόλιες πράξεις για να προστατέψουμε την υπόληψη, το γόητρο, τον πλούτο ή τα συμφέροντά μας. Γνωρίζουμε καλά ότι πρόκειται για αμαρτήματα, δεν μπορούμε όμως να αποφύγουμε την αμαρτία. Ακόμη κι αν δεν λέμε ψέματα με τα λόγια μας, μέσα στην καρδιά μας υπολογίζουμε τι να πούμε για να προστατεύσουμε το όνομα, το όφελος και τη θέση μας και τι πρέπει να πράξουμε ώστε να μην κινδυνέψουν τα συμφέροντά μας. Όταν συνειδητοποιούμε ότι έχουμε την ανάγκη να πούμε ψέματα ή να κάνουμε κάτι ανέντιμο, θα πρέπει να ερχόμαστε ενώπιον του Θεού και να προσευχόμαστε: «Θεέ μου! Έχω διαπιστώσει ότι δεν είμαι σε θέση να επιτύχω την απλότητα και την ειλικρίνεια παιδιού, όμως και πάλι δεν μπορώ να αποφύγω τα ψέματα ή την εξαπάτηση. Αν συνεχίσω έτσι, σίγουρα θα με σιχαθείς. Θεέ μου! Αληθινά χρειάζομαι τη σωτηρία Σου —είθε να με οδηγήσεις ώστε να είμαι ειλικρινής, κι αν πω ψέματα ή εξαπατήσω και πάλι, είθε να με πειθαρχήσεις». Αφού αναπέμψουμε προσευχές όπως αυτή, όταν έχουμε και πάλι την επιθυμία να πούμε ψέματα για χάρη του συμφέροντός μας, θα νιώσουμε την αποδοκιμασία του Αγίου Πνεύματος μέσα μας. Θα συνειδητοποιήσουμε ξεκάθαρα ότι ο Θεός απαιτεί να είμαστε ειλικρινείς, και χαίρεται και ευλογεί όσους είναι ειλικρινείς. Δεν μπορούμε να πούμε ψέματα για να υποστηρίξουμε τα συμφέροντά μας, δεδομένου ότι αυτό προκαλεί αηδία στον Θεό. Όταν τα συνειδητοποιήσουμε όλα αυτά, θα μπορέσουμε να απαρνηθούμε από καρδιάς τα πονηρά κίνητρά μας, να αναζητήσουμε την αλήθεια μέσα από τα γεγονότα και να πούμε τα σύκα, σύκα. Ενεργώντας πάντοτε με αυτόν τον τρόπο, προτού καλά-καλά το καταλάβουμε, θα λέμε όλο και λιγότερο ψέματα και θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στην πραγματικότητα της αληθινής ειλικρίνειας, κάνοντας ένα βήμα κάθε φορά. Αυτός είναι ο καρπός της προσευχής για την ανάπτυξη στη ζωή. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Και εγώ σας λέγω· Αιτείτε και θέλει σας δοθή· ζητείτε και θέλετε ευρεί, κρούετε και θέλει σας ανοιχθή. Διότι πας ο αιτών λαμβάνει, και ο ζητών ευρίσκει, και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή» (Λουκ. 11:9-10). Είναι σαφές ότι, όσο προσευχόμαστε στον Θεό για την κατανόηση της αλήθειας και τη δυνατότητα εφαρμογής στην πράξη του λόγου του Κυρίου και αντιμετωπίζουμε με άκρα σοβαρότητα την είσοδο στην αλήθεια, ο Θεός θα μας καθοδηγεί ως προς την κατανόηση της αλήθειας και την είσοδο στην πραγματικότητα της αλήθειας και θα μπορέσουμε σιγά-σιγά να αναπτυχθούμε στην πνευματική μας ζωή.
Μερικές φορές στη ζωή μας αντιμετωπίζουμε ζητήματα που δεν συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις μας, όπως προβλήματα στην εργασία ή στο σπίτι, ή μπορεί ακόμη και να βρεθούμε αντιμέτωποι με κάποιο είδος καταστροφής. Όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, οι περισσότεροι από εμάς ζητάμε από τον Θεό να μας απαλλάξει από τις δυσάρεστες αυτές καταστάσεις και να μας δώσει ειρήνη και ευτυχία. Ακόμη κι αν δουλεύουμε σκληρά ή και εγκαταλείπουμε τις σχέσεις και τη δουλειά μας για να υπηρετήσουμε τον Θεό, αν συναντήσουμε κάτι σαν μια σοβαρή ασθένεια, δεν είμαστε σε θέση να ηρεμήσουμε και να αναζητήσουμε το θέλημά Του και να προσευχηθούμε να μπορέσουμε να καταθέσουμε μαρτυρία και να Τον ικανοποιήσουμε. Αντίθετα, προσευχόμαστε στον Θεό ικετεύοντάς Τον να θεραπεύσει την ασθένειά μας, ώστε να μπορέσουμε να απελευθερωθούμε από το μαρτύριο της ασθένειας το συντομότερο δυνατόν. Όταν ο Θεός αποδέχεται το αίτημά μας, Τον ευχαριστούμε και Τον επαινούμε, όταν όμως δεν μας κάνει καλά, αποκαρδιωνόμαστε και απογοητευόμαστε από τον Θεό, ζούμε μέσα στην αρνητικότητα εκφράζοντας παράπονα γι’ Αυτόν, ίσως μάλιστα έχουμε και την επιθυμία να πετάξουμε τις προσπάθειές μας γι’ Αυτόν από το παράθυρο. Μπορούμε να διαπιστώσουμε από αυτό ότι νιώθουμε υπερβολικό έρωτα για τα σαρκικά μας συμφέροντα: μέσα στην καρδιά μας, δεν αγαπάμε τον Θεό, ούτε επιθυμούμε να Τον ικανοποιήσουμε. Συχνά διατυπώνουμε παράλογα αιτήματα στις προσευχές μας, ζητώντας Του πράγματα κατά τρόπο εγωιστικό και απαράδεκτο για να Τον αναγκάσουμε να πράξει σύμφωνα με αυτό που θέλουμε. Σίγουρα δεν λατρεύουμε τον Δημιουργό από τη δέουσα θέση των δημιουργημάτων. Γιατί ο Θεός να δώσει προσοχή σε τέτοιου είδους προσευχές; Πώς θα πρέπει λοιπόν να προσευχόμαστε ώστε να ακολουθούμε το θέλημα του Θεού; Ο λόγος Του μας κατευθύνει σε αυτό το μονοπάτι: «Όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες, βιάσου και προσευχήσου στον Θεό: “Ω Θεέ! Θέλω να Σε ευχαριστήσω, θέλω να υπομείνω τις τελικές κακουχίες για να ικανοποιήσω την καρδιά Σου και ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλες είναι οι ατυχίες που συναντώ, πρέπει ακόμα να Σε ευχαριστήσω. Ακόμη κι αν πρέπει να εγκαταλείψω ολόκληρη τη ζωή μου, πρέπει να Σε ευχαριστήσω!” Με αυτήν την αποφασιστικότητα, όταν προσευχηθείς έτσι, θα είσαι σε θέση να παραμείνεις σταθερός στη μαρτυρία σου» (Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). «Μέσα σου πονάς και ο πόνος σου έχει φτάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο, κι όμως εξακολουθείς να είσαι πρόθυμος να παρουσιαστείς ενώπιον του Θεού και να προσευχηθείς, λέγοντας: “Ω, Θεέ μου! Δεν μπορώ να Σε αφήσω. Παρόλο που υπάρχει σκοτάδι μέσα μου, επιθυμώ να Σε ικανοποιώ· γνωρίζεις την καρδιά μου και θα ήθελα να επενδύσεις περισσότερη από την αγάπη Σου μέσα μου”» (Μόνο βιώνοντας τον εξευγενισμό μπορεί ο άνθρωπος να κατέχει αληθινή αγάπη).
Όταν μας βρίσκουν δυσκολίες, πρέπει να αναζητούμε το θέλημα του Θεού και να προσευχόμαστε να μπορέσουμε να καταθέσουμε μαρτυρία και να Τον ικανοποιήσουμε. Πρέπει επίσης να έχουμε την αποφασιστικότητα να αγαπάμε και να ικανοποιούμε τον Θεό και να είμαστε πρόθυμοι να υπομείνουμε τη σωματική ταλαιπωρία εάν αυτό σημαίνει κατάθεση μαρτυρίας για Αυτόν, αντί να προσευχόμαστε για τα δικά μας συμφέροντα. Μόνο αυτό το είδος προσευχής συνάδει με το θέλημα του Θεού, σημαίνει δε ότι έχουμε το είδος της συνείδησης και της λογικής που θα πρέπει να έχουμε ως δημιουργήματα. Για παράδειγμα, ο Ιώβ έχασε όλα του τα υπάρχοντα και τα παιδιά του μέσα από τις δοκιμασίες του και ο ίδιος γέμισε πληγές σε ολόκληρο το σώμα και υπέφερε τεράστιο συναισθηματικό και σωματικό πόνο. Όμως δεν παραπονέθηκε στον Θεό ως προς το γιατί είχε επιτρέψει να τα υποφέρει όλα αυτά, ούτε Του ζήτησε να απομακρύνει τον πόνο του. Αντιθέτως, πρώτα υποτάχθηκε και προσευχήθηκε για να αναζητήσει το θέλημα του Θεού. Αναγνώρισε ότι δεν είχε κερδίσει με τη δική του εργασία όλα όσα του ανήκαν, αλλά του είχαν δοθεί από τον Θεό. Είτε ο Θεός δίνει είτε παίρνει, πρέπει φυσικά να υποτασσόμαστε ως δημιουργήματα στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις Του. Δεν θα πρέπει να έχουμε τυχόν απαιτήσεις από τον Θεό, ούτε παράπονα. Αυτή είναι η λογική που θα πρέπει να έχουμε ως άνθρωποι. Ο Ιώβ είπε: «Γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου και γυμνός θέλω επιστρέψει εκεί· ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). Ο Ιώβ έγινε τελικά σπουδαίος μάρτυρας του Θεού βασιζόμενος στον σεβασμό, την υπακοή και την πίστη του στον Θεό. Πρέπει να διδαχθούμε από το παράδειγμα του Ιώβ και, όταν συναντάμε κάτι που δεν συμβαδίζει με τις αντιλήψεις μας, πρέπει πρώτα να ηρεμούμε ενώπιον του Θεού και να σπεύδουμε να προσευχηθούμε για να αναζητήσουμε το θέλημά Του και να προσευχόμαστε να μπορέσουμε να καταθέσουμε μαρτυρία και να ικανοποιήσουμε τον Θεό. Αυτή είναι η πλέον κρίσιμη πτυχή της εφαρμογής στην πράξη. Με αυτόν τον τρόπο, ο Θεός μπορεί να μας καθοδηγήσει, μπορεί να μας δώσει πίστη και δύναμη για να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τυχόν δυσκολίες που ενδέχεται να αντιμετωπίσουμε, ώστε να μπορέσουμε να παραμείνουμε ανυποχώρητοι στη μαρτυρία μας μέσα από τις δοκιμασίες.
Αυτά είναι τα τρία ζητήματα που πρέπει να επιλύσουμε στην προσευχή μας. Εφόσον κάνουμε πράξη και εισερχόμαστε σύμφωνα με αυτές τις αρχές στην καθημερινότητά μας, είμαι βέβαιος ότι όλοι μας, αδελφοί και αδελφές, θα δρέψουμε ανταμοιβές που ποτέ δεν ονειρευτήκαμε.
Από τον Ζανγκ Λιανγκ
Προτεινόμενα:
Ξέρεις πώς να ησυχάσεις την καρδιά σου ενώπιον του Θεού;
4 βασικά σημεία σχετικά με το πώς να έρθουμε κοντά στον Θεό
Βιβλικοί στίχοι σχετικά με την προστασία — Βρίσκοντας το μονοπάτι προστασίας