Τα τελευταία χρόνια που πιστεύω στον Κύριο, επέμενα να προσεύχομαι και να διαβάζω τη Βίβλο κάθε μέρα και πάντοτε έβγαινα να δουλέψω για τον Κύριο, όμως αισθανόμουν ότι εξακολουθώ να είμαι αποξενωμένος από Αυτόν. Μερικές φορές ακόμη και όταν προσευχόμουν ή διάβαζα τη Βίβλο, το μυαλό μου περιπλανιόταν σε άλλα πράγματα, καθώς με ενοχλούσαν κάποια ασήμαντα θέματα στην καθημερινή μου ζωή, και τότε δεν μπορούσα καθόλου να έχω ήρεμη καρδιά ενώπιον του Κυρίου. Έτσι, μετά από αρκετά χρόνια, δεν κατανοούσα και πολύ τον λόγο του Κυρίου, ούτε και η πνευματική μου ζωή γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη.
Πρόσφατα, διάβασα μερικά βιβλία και μόνο τότε κατάλαβα ότι εάν θέλουμε να έχουμε αποτέλεσμα στις πνευματικές μας ενασχολήσεις, το πιο θεμελιώδες δίδαγμα για να εισέλθουμε είναι να έχουμε ήρεμη καρδιά ενώπιον του Θεού. Μόνο με τον τρόπο αυτό μπορούμε να δεχθούμε τη συγκίνηση, τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος και στη συνέχεια να δημιουργήσουμε μια σωστή σχέση με τον Θεό και να εισέλθουμε στη σωστή πορεία στην πνευματική μας ζωή. Σταδιακά, η πνευματική μας ζωή θα σημειώνει όλο και μεγαλύτερη πρόοδο. Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε στην πράξη για να έχουμε ήρεμη καρδιά ενώπιον του Θεού; Έχω βρει ορισμένους τρόπους να το κάνουμε πράξη σε ένα βιβλίο και θα ήθελα τώρα να τους μοιραστώ μαζί σας.
Πρώτον, ενώ προσευχόμαστε, η καρδιά μας πρέπει να είναι εστιασμένη και ειλικρινής
Ως Χριστιανοί, προσευχόμαστε καθημερινά στον Κύριο, όμως οι περισσότερες από τις προσευχές μας έχουν ως εξής όσον αφορά τη διαδικασία: ούτε έχουμε αληθινά ήρεμη καρδιά ενώπιον του Κυρίου, ούτε Του μιλάμε μέσα από την καρδιά μας συγκεντρωμένοι και ειλικρινείς, ούτε θέτουμε ενώπιον του Κυρίου τυχόν ζητήματα που δεν καταλαβαίνουμε, ή τυχόν δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, ώστε να αναζητήσουμε, να ζητήσουμε τη διαφώτιση και τη φώτισή Του, καθώς και μεγαλύτερη και νέα κατανόηση των λόγων Του. Αντιθέτως, πάντοτε γονατίζουμε εκεί απλώς και μόνο για να μουρμουρίσουμε αυτό που δεν εννοούμε, λέγοντας κάποια συνήθη ή επαναλαμβανόμενα λόγια. Μερικές φορές, όταν βιαζόμαστε να πάμε στη δουλειά μας ή να βγούμε να κάνουμε κάτι, για να ολοκληρώσουμε την προσευχή μας το συντομότερο δυνατόν, λέμε απλώς κάποια λόγια με μισή καρδιά, διεκπεραιωτικά και μόνο. Μερικές φορές, ακόμη και όταν γονατίζουμε για την προσευχή, η καρδιά μας σκέφτεται άλλα πράγματα και ούτω καθεξής. Όλες αυτές οι συμπεριφορές δείχνουν ότι δεν έχουμε πραγματικά ήρεμη καρδιά ενώπιον του Θεού ώστε να έχουμε αληθινή κοινωνία με τον Κύριο, αλλά σπαταλούμε τον χρόνο Του και Τον εξαπατούμε. Όταν προσευχόμαστε κατ’ αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε τη συγκίνηση ή τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, αλλά θα κάνουμε τον Θεό να αισθανθεί αηδία και μίσος. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν» (Ιωάν. 4:23). Από αυτά τα λόγια, διαπιστώνουμε ότι το αίτημα του Κυρίου για μας είναι να λατρεύουμε τον Θεό με ειλικρινή και εστιασμένη καρδιά. Έτσι, ενώ προσευχόμαστε, πρέπει να μιλάμε στον Θεό για την αληθινή μας κατάσταση και τις δυσκολίες μας. Ανεξάρτητα από το τι έχουμε στο μυαλό μας, θα πρέπει να ανοιγόμαστε τελείως στον Θεό. Μόνο τότε ο Θεός θα ενδιαφερθεί για τις προσευχές μας και θα μας δώσει την ευκαιρία να μας αγγίξει περισσότερο το Άγιο Πνεύμα, να διαφωτιστούμε και να φωτιστούμε για διάφορα θέματα που δεν καταλαβαίνουμε και θα μας επιτρέψει σταδιακά να κατανοήσουμε το θέλημά Του.
Για παράδειγμα, απέναντι σε δυσκολίες, η καρδιά μας ασχολείται πάντοτε με ζητήματα πλούτου ή της σάρκας, δεν είμαστε λοιπόν σε θέση να κάνουμε την καρδιά μας να εργαστεί ή να ξοδέψει για τον Κύριο. Αυτήν τη στιγμή, μπορούμε να πούμε την αλήθεια στον Κύριο: «Κύριε, βλέπω ότι το ανάστημά μου είναι πολύ μικρό. Ζω συνεχώς μέσα στα δεσμά της σάρκας, συνεχώς εξετάζω και σχεδιάζω το μέλλον μου και δεν είμαι ποτέ σε θέση να Σε υπηρετήσω ολόψυχα. Όταν βλέπω ότι οι αδελφοί και οι αδελφές που ξοδεύουν για Σένα μπορούν να απαρνηθούν τη σάρκα τους και δίνουν προσοχή στο θέλημά Σου, νιώθω μεγάλη ντροπή. Θέλω κι εγώ να ανυψωθώ ώστε να νοιάζομαι για το θέλημά Σου, να ξοδεύω και να εργάζομαι για Σένα, όμως η πίστη μου είναι πολύ πενιχρή, οπότε δεν μπορώ να το επιτύχω. Επιθυμώ μόνο να εμπιστευτώ αυτήν τη δυσκολία στα χέρια Σου. Είθε να με οδηγήσεις και να μου δώσεις εμπιστοσύνη και δύναμη…» Εάν μοιραζόμαστε πάντα αυτό που έχουμε στην καρδιά μας και κοινωνούμε έτσι με τον Θεό, ο Θεός θα δει ότι η προσευχή μας είναι ειλικρινής και δεν ακολουθούμε απλώς μια διαδικασία. Τότε το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί μέσα μας, θα μας οδηγήσει να απελευθερωθούμε σταδιακά από τα δεσμά της σάρκας και να ανυψωθούμε ώστε να αφιερώσουμε τον εαυτό μας στον Κύριο. Επίσης, όταν θέλουμε να προσευχηθούμε στον Θεό, πρέπει να αποφεύγουμε όλα τα ζητήματα, τους ανθρώπους και τα πράγματα που μπορούν να ταράξουν το μυαλό μας και να βρούμε ένα ήσυχο περιβάλλον. Ακριβώς όπως είπε κι ο Κύριος Ιησούς: «Όταν προσεύχησαι, είσελθε εις το ταμείον σου, και κλείσας την θύραν σου προσευχήθητι εις τον Πατέρα σου τον εν τω κρυπτώ, και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ» (Ματθ. 6:6).
Δεύτερον, ενόσω διαβάζουμε τον λόγο του Θεού, πρέπει να έχουμε ήρεμη καρδιά και να τη χρησιμοποιούμε για να σκεφτόμαστε
Μολονότι διαβάζουμε συχνά τη Βίβλο ανά τακτά χρονικά διαστήματα, σπάνια καταβάλλουμε προσπάθεια να αναλογιστούμε τον λόγο του Θεού. Τις περισσότερες φορές απλώς διαβάζουμε χωρίς αφοσίωση, σαν να χαζεύουμε λουλούδια ενώ είμαστε καβάλα σε άλογο, και ικανοποιούμαστε κατανοώντας την κυριολεκτική σημασία της αλήθειας. Αν και μερικές φορές κοιτάζουμε τον λόγο του Θεού και τον διαβάζουμε, η καρδιά μας περιπλανιέται κάπου μακριά και, λόγω αυτού, αφού τον διαβάσουμε, δεν ξέρουμε τι σημαίνει ο λόγος του Θεού. Μερικές φορές, μάλιστα, αναλογιζόμαστε τον λόγο του Θεού για λίγο, εάν όμως δεν έχουμε στη συνέχεια καμία διαφώτιση, τότε εγκαταλείπουμε τον διαλογισμό. Στην ουσία, δεν έχουμε καθόλου ήσυχη την καρδιά μας ενώπιον του Θεού για να καταλάβουμε γιατί λέει τα λόγια αυτά, ποια αποτελέσματα θέλει να επιτύχει με αυτά και πώς να τα κάνουμε πράξη και να εισέλθουμε ώστε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του Θεού. Γι’ αυτό, ενώ πιστεύουμε μεν στον Κύριο και διαβάζουμε τον λόγο του Θεού εδώ και πολλά χρόνια, και πάλι δεν κατανοούμε και πολύ το θέλημά Του, ούτε έχουμε βρει τον τρόπο να κάνουμε πράξη τις πολλές αλήθειες που πρέπει να κάνουμε πράξη και να εισέλθουμε. Γίνεται σαφώς αντιληπτό ότι συνήθως δεν αναλογιζόμαστε επαρκώς τον λόγο του Θεού, έτσι μολονότι έχουμε διαβάσει πολλά από τα λόγια Του, δεν είμαστε ακόμη σε θέση να κατανοήσουμε το εσωτερικό τους νόημα και η πνευματική μας ζωή εξακολουθεί να μην μπορεί να αναπτυχθεί. Όσον αφορά λοιπόν αυτήν την πτυχή της αλήθειας, τι θα πρέπει να κάνουμε για να εισέλθουμε σ’ αυτή; Ιδού ένα παράδειγμα. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Ευκολώτερον είναι να περάση κάμηλος διά τρυπήματος βελόνης παρά πλούσιος να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού» (Ματθ. 19:24). Θα πρέπει τότε να σκεφτούμε: τι εννοούσε ο Κύριος λέγοντάς το αυτό; Ποιες πτυχές του θελήματος και της διάθεσης του Θεού αποκαλύπτονται; Τι αποτέλεσμα θέλει ο Θεός να επιτύχει μέσα μας; Όταν το σκεφτόμαστε, βλέπουμε ότι οι άνθρωποι που επιδιώκουν τα χρήματα, αλλά όχι την αλήθεια, δεν μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού. Μπορεί να σκεφτούμε την Εποχή της Χάριτος, στο παρελθόν. Ορισμένοι πλούσιοι ήθελαν κι αυτοί να ακολουθήσουν τον Κύριο. Ήταν όμως απρόθυμοι να εγκαταλείψουν τον πλούτο τους και τις ανώτερες συνθήκες διαβίωσής τους, επειδή ήταν άπληστοι για τις ανέσεις και τις απολαύσεις της σάρκας και δεν μπορούσαν να αντέξουν να ζουν μια απλή και ικανοποιητική ζωή, μολονότι γνώριζαν ότι όσοι πίστευαν στον Κύριο θα είχαν αιώνια ζωή και την ευκαιρία να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών: έτσι έχασαν τις ευκαιρίες να κερδίσουν τη σωτηρία του Θεού. Αυτό δείχνει ότι είναι σχεδόν αδύνατο ο πλούσιος να εισέλθει στη βασιλεία του Θεού. Μέσα από αυτήν την ιστορία, το θέλημα του Θεού είναι ότι δεν πρέπει να επιδιώκουμε τα χρήματα, αλλά να επιδιώκουμε τη ζωή. Εάν δίνουμε σημασία στα χρήματα, και παρότι βγάζουμε χρήματα, χάνουμε τη ζωή μας, τότε ποιο είναι το όφελος για μας; Καθώς αναλογιζόμαστε λόγια του Θεού όπως αυτά, κατανοούμε όλο και καλύτερα το θέλημά Του και τότε μπορούμε και να ενεργούμε σύμφωνα με το θέλημά Του καλύτερα, ανεξάρτητα από το τι συναντάμε.
Τρίτον, όταν κάτι συμβαίνει, θα πρέπει να επιδιώκουμε και να κάνουμε πράξη την αλήθεια και να ζούμε ενώπιον του Θεού
Όλοι γνωρίζουμε ότι οι πνευματικές ενασχολήσεις καταλαμβάνουν μικρό μόνο μέρος του χρόνου στην καθημερινότητά μας. Τον περισσότερο καιρό δουλεύουμε ή ασχολούμαστε με διάφορα θέματα στη ζωή μας. Επομένως, εάν θέλουμε να κάνουμε πράξη την ηρεμία στην καρδιά μας ενώπιον του Θεού, τότε δεν μπορούμε να περιοριζόμαστε μόνο στο να κάνουμε πράξη την ανάγνωση της Βίβλου και την προσευχή. Θα πρέπει επίσης να κάνουμε πράξη το να προσεγγίζουμε τον Θεό, να διαλογιζόμαστε και να σκεφτόμαστε την αγάπη του Θεού με την καρδιά μας και να επικεντρωνόμαστε στην αναζήτηση της αλήθειας και του θελήματος του Θεού, αλλά και στη δράση σύμφωνα με την αλήθεια ανά πάσα στιγμή στην επαφή μας με όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα ζητήματα στην καθημερινή μας ζωή. Ο λόγος του Θεού αναφέρει: «Στην καθημερινή σου ζωή, πρέπει να κατανοείς ποια από τα λόγια που λες και ποια από τα πράγματα που κάνεις μπορεί να προκαλέσουν αντικανονικότητα στη σχέση σου με τον Θεό, κι έπειτα να διορθώνεις τον εαυτό σου για να εισέρχεσαι στον σωστό τρόπο. Ανά πάσα στιγμή, να εξετάζεις τα λόγια σου, τις ενέργειές σου, την κάθε σου κίνηση και όλες τις σκέψεις και τις ιδέες σου. Απόκτησε σωστή κατανόηση της αληθινής σου κατάστασης και είσελθε στον τρόπο του έργου του Αγίου Πνεύματος. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να έχεις μια κανονική σχέση με τον Θεό. Αξιολογώντας αν η σχέση σου με τον Θεό είναι κανονική, θα μπορέσεις να διορθώσεις τις προθέσεις σου, να κατανοήσεις τη φύση και την ουσία του ανθρώπου, και να καταλάβεις πραγματικά τον εαυτό σου· με αυτό τον τρόπο, θα μπορέσεις να εισέλθεις σε αληθινές εμπειρίες, να απαρνηθείς πραγματικά τον εαυτό σου και να υποταχθείς με πρόθεση».
Μέσα από τον λόγο του Θεού μπορούμε να δούμε ότι μόνο με ήσυχη πάντοτε καρδιά ενώπιον του Θεού και αναζητώντας το θέλημά Του σε όλα τα ζητήματα που συναντάμε, μπορούμε να έχουμε σαφέστερη κατανόηση της αληθινής μας κατάστασης, των ελλείψεων και των ανεπαρκειών μας και να κατανοούμε το θέλημά Του σε όλα όσα συναντάμε ώστε να κάνουμε πράξη την αλήθεια και να ικανοποιούμε τον Κύριο. Μόνο μέσω αυτού μπορούμε να διατηρούμε μια κανονική σχέση με τον Κύριο, να ζούμε ενώπιόν Του και να αποφεύγουμε τις παγίδες των πειρασμών και των σχεδίων του Σατανά και να κάνουμε πράγματα που αποστατούν και αντιτίθενται στον Κύριο.
Ακριβώς όπως κι ο Ιώβ, κατά την καθημερινότητά του, που επεδίωκε να φοβάται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό σε όλα, επειδή φοβόταν μήπως αμαρτήσει έναντι του Θεού και Τον κάνει να αισθανθεί αηδία με αυτό που έκανε. Έτσι, όταν οι γιοι και οι κόρες του είχαν πλουσιοπάροχα γεύματα και γλεντούσαν, όχι μόνο αποστασιοποιείτο από αυτά, αλλά και έστελνε τους υπηρέτες του να ζητούν από τα παιδιά του να καθαγιάζονται και θυσίαζε ψητά σφάγια ως προσφορές γι’ αυτούς. Ακόμη κι όταν ο Ιώβ γνώρισε τον πειρασμό του Σατανά και έχασε ένα βουνό πρόβατα και βόδια, αναρίθμητο πλούτο, αλλά και τους γιους και τις κόρες του, αν και απογοητεύτηκε πολύ η καρδιά του και δεν κατανοούσε το θέλημα του Θεού, μπόρεσε και πάλι να έχει ήρεμη καρδιά ενώπιον του Θεού, να αναζητήσει το θέλημά Του και ούτε να αμαρτήσει με τα χείλη ούτε να ξεστομίσει λόγια που θα πόναγαν την καρδιά του Θεού, πόσω μάλλον να αντισταθεί στον Θεό. Ακριβώς επειδή λοιπόν ο Ιώβ διέθετε ορθολογισμό και θεοφοβούμενη καρδιά που αναζητούσε την αλήθεια, μπόρεσε να υποταχθεί σε ένα τέτοιο περιβάλλον και να πει: «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:12), κι έγινε έτσι μάρτυρας κατά τρόπο όμορφο και ηχηρό και έκανε τον Σατανά να υποχωρήσει ταπεινωμένος. Τελικά, ο Ιώβ ευλογήθηκε διπλά από τον Θεό. Όχι μόνον αυτό, αλλά είχε και την ευκαιρία να δει την εμφάνιση του Ιεχωβά Θεού και έλαβε τις ευλογίες που κανείς δεν είχε λάβει ποτέ προηγουμένως.
Τέταρτον, δίνουμε προσοχή στο να αναλογιζόμαστε καθημερινά τα προβλήματα και τις ελλείψεις μας
Κάθε μέρα θα αντιμετωπίσουμε διάφορα ζητήματα. Πρέπει λοιπόν να ερχόμαστε ενώπιον του Θεού αναλογιζόμενοι όλα όσα πράξαμε μέσα στη μέρα: σε ποια ζητήματα κάναμε πράξη τον λόγο του Κυρίου και τις πράξεις μας που συμμορφώνονταν με την αλήθεια, σε ποια ζητήματα ακολουθήσαμε τη δική μας βούληση και πήγαμε ενάντια στο θέλημα του Κυρίου. Μπορούμε να τα θυμηθούμε και να προσπαθήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα να τα καταγράψουμε στο σημειωματάριό μας όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες και ο χρόνος. Μπορούμε να συνεχίσουμε να πράττουμε όσα συμμορφώνονταν με τον λόγο του Θεού, ενώ, όσον αφορά τα πράγματα που δεν συμβάδιζαν με το θέλημά Του, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τον λόγο Του για να δούμε τα προβλήματα και τις αποκλίσεις μας σε αυτά και να αναζητήσουμε την αλήθεια ώστε να τα επιλύσουμε έγκαιρα. Για παράδειγμα, πιστεύουμε ότι μπορούμε να αντιμετωπίζουμε με ειλικρίνεια τους αδελφούς και τις αδελφές, όταν συναναστρεφόμαστε μαζί τους τις συνηθισμένες ώρες. Όμως, τη νύχτα, όταν αναλογιζόμαστε τις πράξεις μας, διαπιστώνουμε ότι κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν μιλήσαμε ανοιχτά και ειλικρινά στους άλλους για να προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας σε κάτι. Διαπιστώνουμε ότι για χάρη των προσωπικών μας συμφερόντων εξαπατήσαμε και είπαμε ψέματα στους αδελφούς και τις αδελφές και αποκαλύψαμε μια δόλια και διεφθαρμένη διάθεση ως προς το θέμα αυτό. Γνωρίζουμε ότι ο Θεός αηδιάζει με τους δόλιους ανθρώπους, ενώ αγαπά όσους είναι ειλικρινείς, αθώοι και ανοιχτοί. Πρέπει λοιπόν να ανοιγόμαστε ενεργά στους αδελφούς και τις αδελφές, να ομολογούμε ότι είπαμε ψέματα και τους εξαπατήσαμε, να τους ζητούμε να μας συγχωρήσουν και να είμαστε αποφασισμένοι να μην το ξανακάνουμε πια. Με αυτόν τον τρόπο, ασυνείδητα, θα εισέλθουμε κάπως στην αλήθεια τού να είμαστε ειλικρινείς. Εάν δεν αναλογιζόμαστε τις πράξεις μας ερχόμενοι ενώπιον του Θεού, δεν θα λαμβάνουμε καθόλου υπόψη τις καθημερινές εκφάνσεις της διαφθοράς μας, πιστεύοντας ότι είναι όλα ασήμαντα πράγματα, και τότε δεν θα μπορούμε να επιτύχουμε το αποτέλεσμα της βελτίωσης της πνευματικής μας ζωής. Επομένως, μόνον όταν εστιάζουμε στο να έχουμε ήρεμη την καρδιά μας ενώπιον του Θεού, όταν αναλογιζόμαστε συνεχώς τις πράξεις μας και σκεφτόμαστε μέσα μας τα προβλήματα αυτά, η πνευματική μας ζωή θα γίνεται ολοένα και καλύτερη, η σχέση μας με τον Θεό θα γίνεται όλο και στενότερη και θα μπορέσουμε σταδιακά να συμμορφωθούμε με τις προθέσεις του Θεού.
Οι τέσσερις παραπάνω πτυχές αποτελούν την κατεύθυνση και τον δρόμο ώστε να κάνουμε πράξη την εισόδο στην ηρεμία της καρδιάς μας ενώπιον του Θεού. Ελπίζω πραγματικά ότι μπορούμε όλοι να επωφεληθούμε από αυτές.
Από τον Λιουγίνγκ, Κίνα