Πώς μπορούμε να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού

Απαντήση:

Όλοι οι πιστοί του Κυρίου πιστεύουν το εξής: Ο Κύριος Ιησούς μάς λύτρωσε με τη σταύρωσή Του και μας έδωσε άφεση αμαρτιών. Για τον Κύριο, δεν είμαστε πλέον αμαρτωλοί. Η πίστη μας μας δικαίωσε. Αν επιμείνουμε ως το τέλος, θα σωθούμε. Όταν επιστρέψει ο Κύριος, θα αρπαγούμε στη βασιλεία των ουρανών. Είναι αυτή η αλήθεια; Τεκμηριώνεται αυτός ο ισχυρισμός από τα λόγια του Θεού; Αν αυτή η άποψη δεν είναι συμβατή με την αλήθεια, ποιες θα είναι οι συνέπειες; Εμείς, οι πιστοί του Κυρίου, πρέπει να βασιζόμαστε μόνο στα λόγια Αυτού. Ειδικά όσον αφορά το ζήτημα της επιστροφής του Κυρίου. Δεν πρέπει να προσεγγίζουμε την επιστροφή Του βάσει δικών μας αντιλήψεων και δοξασιών. Οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές. Όπως όταν οι Φαρισαίοι σταύρωσαν τον Κύριο Ιησού, ενώ περίμεναν τον ερχομό του Μεσσία. Ποιο είναι το επακόλουθο; Ο Κύριος Ιησούς ολοκλήρωσε το έργο της λύτρωσης της ανθρωπότητας. Αυτό είναι αλήθεια. Ολοκλήρωσε, όμως, το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας; Και, άρα, δικαιούμαστε όλοι οι πιστοί του Κυρίου να αρπαγούμε στη βασιλεία των ουρανών; Κανείς δεν γνωρίζει την απάντηση. Ο Θεός είπε κάποτε: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ' ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. 7:21). «Θέλετε λοιπόν είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ» (Λευ. 11:45). Ο Θεός διαβεβαιώνει πως στη βασιλεία των ουρανών εισέρχονται όσοι έχουν ελευθερωθεί από την αμαρτία και καθαρθεί. Εκείνοι που τελούν το θέλημά Του, Τον υπακούν, Τον αγαπούν και Τον σέβονται. Καθώς ο Θεός είναι άγιος και όσοι εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών θα ζήσουν μαζί Του, αν δεν έχουμε καθαρθεί, πώς δικαιούμαστε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών; Η άποψη πως όλοι οι πιστοί θα εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών επειδή έχουμε λάβει άφεση αμαρτιών παρερμηνεύει το θέλημα του Θεού. Είναι μια ανθρώπινη ιδέα βασισμένη σε ανθρώπινες δοξασίες. Ο Κύριος Ιησούς πράγματι μας έδωσε άφεση αμαρτιών. Ωστόσο, δεν είπε ποτέ πως η άφεσή Του μας εξάγνισε πλήρως και δικαιούμαστε πλέον να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Γιατί, λοιπόν, νομίζουμε πως όλοι όσοι έχουν άφεση αμαρτιών μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών; Πώς τεκμηριώνεται αυτή η άποψη; Πολλοί λένε πως η άποψη αυτή βασίζεται στα λόγια του Παύλου και των άλλων Αποστόλων στη Βίβλο. Σας ρωτώ: Τα λόγια του Παύλου και των λοιπών Αποστόλων εκπροσωπούν τα λόγια του Κυρίου Ιησού; Εκπροσωπούν τα λόγια του Αγίου Πνεύματος; Η Βίβλος περιέχει λόγια ανθρώπων, μα αυτό δεν σημαίνει πως είναι λόγια του Θεού. Ορίστε τι μας δείχνει καθαρά η Βίβλος: Οι άνθρωποι που ο Θεός επαινεί, ακούν τον λόγο Του και υπακούν στο έργο Του. Ακολουθούν την οδό Του και δικαιούνται να κληρονομήσουν την υπόσχεση του Θεού. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Όλοι γνωρίζουμε πως, παρότι συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες των πιστών, ακόμα δεν έχουμε εξαγνιστεί. Εξακολουθούμε να αμαρτάνουμε και να αντιστεκόμαστε στον Θεό. Ο Θεός είπε ολοκάθαρα: «θέλετε λοιπόν είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ» (Λευ. 11:45). «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ' ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. 7:21). Τα λόγια του Θεού βεβαιώνουν πως δεν δικαιούνται όλοι όσοι έχουν άφεση αμαρτιών να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Για να εισέλθουν, πρέπει να λάβουν την κάθαρση και να ασκούν το θέλημα του Θεού. Δεν χωρά αμφιβολία επ' αυτού. Δεν είναι απλό ζήτημα η κατανόηση του θελήματος του Θεού. Δεν εξαγνιζόμαστε απλώς και μόνο με τη συγχώρεση των αμαρτιών μας. Πρέπει να προσεγγίσουμε την αλήθεια και να κερδίσουμε τον έπαινο του Θεού. Τότε, θα δικαιούμαστε την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών. Αν δεν αγαπούμε την αλήθεια, μα αγανακτούμε μαζί της ή και τη μισούμε, αν επιδιώκουμε μοναχά ανταμοιβές και στεφάνια, αν αδιαφορούμε για το θέλημα του Θεού και δεν το υλοποιούμε, τότε δεν λειτουργούμε ενάρετα. Επαινεί τέτοιους ανθρώπους ο Θεός; Είμαστε σαν τους υποκριτές Φαρισαίους: Παρότι αφέθηκαν οι αμαρτίες μας, δεν μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Είναι βέβαιο.

Ας συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας. Ο Κύριος Ιησούς μάς έδωσε άφεση αμαρτιών. Ποιες αμαρτίες συγχώρεσε; Ποιες αμαρτίες εξομολογούμαστε οι πιστοί του Κυρίου; Κυρίως τις πρακτικές αμαρτίες, εκείνες που προδίδουν τους νόμους του Θεού, τις εντολές ή τα λόγια Του. Εφόσον προδώσαμε τους νόμους και τις εντολές του Θεού, ο νόμος Του επιβάλλει να τιμωρηθούμε. Γι' αυτό ο Κύριος Ιησούς ήρθε να μας λυτρώσει. Αν προσευχόμαστε σε Αυτόν, εξομολογούμαστε και μετανοούμε, θα μας συγχωρέσει και, σύμφωνα με τον νόμο Του, δεν θα είμαστε πλέον άξιοι καταδίκης και τιμωρίας. Ο Θεός δεν θα μας αντιμετωπίζει πλέον ως αμαρτωλούς. Μπορούμε να προσευχόμαστε σε Αυτόν, να Τον επικαλούμαστε και να κοινωνούμε τη χάρη και την αλήθεια Του. Αυτό είναι το αληθινό νόημα της «σωτηρίας» για το οποίο συχνά μιλούσαμε κατά την Εποχή της Χάριτος. Η σωτηρία δεν έχει σχέση με την κάθαρση και την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών. Είναι διαφορετικά πράγματα, διότι, ο Κύριος Ιησούς ποτέ δεν είπε πως όσοι έχουν σωθεί και συγχωρεθεί θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Ας διαβάσουμε τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν η λύτρωση όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσων πίστευαν σ’ Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σ’ Αυτόν, θα σε λύτρωνε. Αν πίστευες σ’ Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτό ήταν το νόημα της σωτηρίας και δικαιολογούνταν μέσω της πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους την επαναστατικότητα και αντιτάσσονταν στον Θεό, στοιχεία τα οποία έπρεπε να απομακρυνθούν αργά. Σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι είχε συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του: Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός» (από «Το όραμα του έργου του Θεού (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). «Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του. Μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς του Σατανά, ο άνθρωπος διαθέτει ήδη μέσα του φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν ο άνθρωπος λυτρωθεί, πρόκειται μόνο για λύτρωση, όπου ο άνθρωπος αγοράζεται με υψηλό τίμημα, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος που είναι τόσο μιαρός πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή πριν αξιωθεί να υπηρετήσει τον Θεό. Μέσω αυτού του έργου της κρίσης και του παιδέματος, ο άνθρωπος θα καταφέρει να γνωρίσει πλήρως την ακάθαρτη και διεφθαρμένη ουσία μέσα του και θα είναι σε θέση να αλλάξει εντελώς και να γίνει καθαρός. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αξιωθεί να επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. […] Αν και ο άνθρωπος έχει λυτρωθεί και συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, θεωρείται απλώς ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ανάλογα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος ζει στη σάρκα και δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, συνεχίζοντας να αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος, ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειοψηφία των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα μόνο για να ομολογήσει τις αμαρτίες το βράδυ. Έτσι, ακόμα κι αν η προσφορά περί αμαρτίας ήταν αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορούσε να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας έχει ολοκληρωθεί, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση» (από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού απαντούν ξεκάθαρα στο ερώτημα. Όταν τα ακούμε, τα κατανοούμε. Την Εποχή της Χάριτος, ο Κύριος Ιησούς τέλεσε το έργο της λύτρωσης δίνοντάς μας άφεση αμαρτιών, σώζοντας και δικαιώνοντας τους ανθρώπους μέσω της πίστης. Όμως, ο Κύριος Ιησούς δεν είπε πως όλοι όσοι συγχωρέθηκαν για τις αμαρτίες τους θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Διότι, ναι μεν ο Κύριος Ιησούς μας απάλλαξε από την αμαρτία, μα δεν μας απάλλαξε από τη σατανική φύση μας. Η αλαζονεία, ο εγωισμός, η κοροϊδία, η μοχθηρία, δηλαδή οι σατανική μας φύση, παραμένει. Αυτά είναι βαθύτερα ριζωμένα από την αμαρτία και πιο δύσκολα επιλύονται. Όσο δεν επιλύονται η σατανική φύση και οι διεφθαρμένη διάθεση που τόσο αντιστέκονται στον Θεό, θα διαπράττουμε πολλές αμαρτίες. Ίσως και αμαρτίες τρισχειρότερες από την παράβαση του νόμου και πιο σφοδρές. Γιατί μπόρεσαν οι Φαρισαίοι να καταδικάσουν τον Κύριο Ιησού και να Του αντισταθούν; Πώς μπόρεσαν να Τον σταυρώσουν; Άρα, αν η σατανική φύση του ανθρώπου δεν έχει επιλυθεί, ο άνθρωπος συνεχίζει να αμαρτάνει, να αντιστέκεται και να προδίδει τον Θεό.

Πιστεύουμε πολλά χρόνια στον Κύριο και έχουμε βιώσει όλοι ένα πράγμα, πως, παρότι οι αμαρτίες μας συγχωρέθηκαν, αμαρτάνουμε ακόμα τακτικά. Λέμε ψέματα, κοροϊδεύουμε και επιδιώκουμε φήμη και κύρος. Αποφεύγουμε την προσωπική ευθύνη και ρίχνουμε το φταίξιμο σε άλλους. Όταν μας βρίσκουν καταστροφές, δοκιμασίες και δεινά, κατηγορούμε και προδίδουμε τον Θεό. Όταν το έργο του Θεού δεν συμβαδίζει με τις δικές μας αντιλήψεις, αρνούμαστε, επικρίνουμε και αντιστεκόμαστε στον Θεό. Φαινομενικά, πιστεύουμε στον Θεό, μα λατρεύουμε και ακολουθούμε ανθρώπους. Αν είμαστε επιφανείς άνθρωποι, εξυμνούμε και γινόμαστε μάρτυρες του εαυτού μας, όπως οι αρχιερείς, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Συμπεριφερόμαστε σαν Θεός και θέλουμε να μας λατρεύουν και να μας θαυμάζουν. Κλέβουμε και σφετεριζόμαστε τις προσφορές προς τον Θεό. Ζηλεύουμε και ακολουθούμε τις δικές μας προτιμήσεις, τις ορέξεις της σάρκας και του θυμικού μας. Ανυψώνουμε τις σημαίες των ομάδων μας, και ιδρύουμε τα μικρά μας βασίλεια. Αυτά είναι αναμφισβήτητα γεγονότα. Συνεπώς, αν η σατανική φύση και διάθεσή μας δεν επιλυθούν, δεν δικαιούμαστε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών, όσο και να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας. Το γεγονός ότι ακόμα αμαρτάνουμε και αντιστεκόμαστε στον Θεό δείχνει πως ανήκουμε στον Σατανά, είμαστε εχθροί του Θεού, και σίγουρα ο Θεός θα μας καταδικάσει και θα μας τιμωρήσει. Όπως γράφει η Βίβλος: «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών, αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους» (Εβρ. 10:26-27). Ας διαβάσουμε τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Ένας αμαρτωλός όπως εσείς, ο οποίος έχει μόλις λυτρωθεί και δεν έχει αλλάξει ή τελειωθεί από τον Θεό, μπορεί να επιθυμείς την καρδιά του Θεού; Γιατί εσύ, εσύ που είσαι ακόμα ο παλιός εαυτός σου, είναι αλήθεια ότι σώθηκες από τον Ιησού και ότι δεν θεωρείσαι αμαρτωλός λόγω της σωτηρίας του Θεού, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είσαι αμαρτωλός και ότι δεν είσαι ακάθαρτος. Πώς μπορείς να είσαι άγιος αν δεν έχεις αλλάξει; Μέσα σου είσαι κυριευμένος από ακαθαρσία, εγωισμό και κακία, αλλά εξακολουθείς να επιθυμείς να κατέλθεις με τον Ιησού –τι τυχερός που θα ήσουν! Έχεις χάσει ένα στάδιο στην πίστη σου στον Θεό: Έχεις απλώς λυτρωθεί, αλλά δεν έχεις αλλάξει. Για να μπορείς να είσαι κάποιος που επιθυμεί η καρδιά του Θεού, ο Θεός πρέπει προσωπικά να επιτελέσει το έργο της αλλαγής και της κάθαρσής σου. Αν έχεις λυτρωθεί μόνο, θα είσαι ανίκανος να επιτύχεις την αγιότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είσαι ακατάλληλος να κοινωνήσεις τις καλές ευλογίες του Θεού, επειδή έχεις χάσει ένα στάδιο στο έργο του Θεού για τη διαχείριση του ανθρώπου, το οποίο είναι το βασικό βήμα της αλλαγής και της τελείωσης. Και έτσι εσύ, ένας αμαρτωλός που έχει μόλις λυτρωθεί, είσαι ανίκανος να κληρονομήσεις άμεσα την κληρονομιά του Θεού» (από «Περί ονομασιών και ταυτότητας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Όπως βλέπετε, ο Κύριος Ιησούς ναι μεν μας λύτρωσε, μα ακόμα διαθέτουμε σατανική διάθεση, αμαρτάνουμε και αντιστεκόμαστε στον Θεό. Για να απαλλαχθούμε πλήρως από την αμαρτία και να επιδιώκουμε την καρδιά του Θεού, πρέπει να βιώσουμε το έργο της κρίσεως του Θεού και την κάθαρση. Τότε θα δικαιούμαστε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Ο Κύριος Ιησούς είπε κάποτε: «Υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον· και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ» (Ιωάν. 14:2-3). Ο Κύριος έφυγε για να μας ετοιμάσει έναν τόπο και όταν το κάνει, θα επιστρέψει για να μας παραλάβει. Η «παραλαβή» αναφέρεται στα σχέδιά Του για μας, για να αναγεννηθούμε τις έσχατες ημέρες. Όταν έλθει ο Κύριος για να τελέσει το έργο Του, θα μας φέρει ενώπιον του θρόνου Του, για να κριθούμε, να εξαγνιστούμε και να τελειωθούμε από τα λόγια του Θεού. Θα μας κάνει νικητές, προτού ξεκινήσουν οι μεγάλες καταστροφές. Η διαδικασία της παραλαβής μας περιλαμβάνει την κάθαρση και την τελείωσή μας. Τώρα, ο Κύριος ήρθε στη γη για να τελέσει το έργο της κρίσεως των εσχάτων ημερών. Αρπαχθήκαμε ενώπιον του θρόνου Του για να κατοικήσουμε μαζί Του. Αυτό δεν εκπληρώνει την προφητεία του Κυρίου για τον ερχομό και την παραλαβή μας; Όταν τελειώσουν οι μεγάλες καταστροφές, η βασιλεία του Χριστού θα εδραιωθεί στη γη. Όσοι επιβιώσουν, θα κατοικήσουν στη βασιλεία των ουρανών.

από το βιβλίο «Κλασικές Ερωτήσεις και Απαντήσεις για το Ευαγγέλιο της Βασιλείας»

Αν και ο Κύριος έχει συγχωρέσει τις αμαρτίες μας κι έτσι έχουμε λυτρωθεί, από την άποψη του Θεού είμαστε ακόμη ακάθαρτοι και διεφθαρμένοι, έχουμε μέσα μας πολλή αμαρτία και δεν έχουμε εξαγνιστεί. Το ότι έχουμε συγχωρεθεί σημαίνει ότι δεν θα καταδικαστούμε από τον νόμο. Και αυτό σημαίνει να «έχουμε σωθεί με τη χάρη». Ο Θεός μπορεί να έχει συγχωρέσει τις αμαρτίες μας και να μας έχει χορηγήσει πολλή χάρη επιτρέποντάς μας να απολαμβάνουμε κάποια ειρήνη και ευτυχία και δίνοντάς μας το δικαίωμα να προσευχόμαστε και να επικοινωνούμε με τον Θεό, αλλά δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι εξακολουθούμε να αμαρτάνουμε εναντίον του Θεού πολύ συχνά και δεν έχουμε φτάσει στην αγιοσύνη. Εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε να επιστρέψει σε εμάς ο Θεός στις έσχατες ημέρες για να μας εξαγνίσει και να μας σώσει πλήρως. Βλέπετε, το έργο της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού άνοιξε απλώς τον δρόμο για την κρίση του Θεού στις έσχατες ημέρες. Το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας δεν τελειώνει εκεί. Θα βοηθούσε αν το ξέραμε αυτό. Πώς γίνεται, αφού έχουμε συγχωρεθεί, να μη μπορούμε να πάψουμε να αμαρτάνουμε τόσο συχνά και να μη μπορούμε να πάψουμε να ζούμε σε αυτή την αμαρτία; Αυτό οφείλεται στο ότι έχουμε διαφθαρεί πολύ βαθιά από τον Σατανά, σε σημείο που όλοι είμαστε σατανικοί εκ φύσεως, με σατανική διάθεση. Γι' αυτό δεν μπορούμε να πάψουμε να διαπράττουμε τόσες πολλές αμαρτίες. Όσο δεν εξαλείφεται η σατανική μας φύση, θα είμαστε ικανοί να αμαρτάνουμε, ακόμη κι αν έχουμε συγχωρεθεί. Και τότε δεν θα μπορέσουμε να γίνουμε συμβατοί με τον Θεό. Γι' αυτό είπε ο Κύριος Ιησούς Χριστός ότι θα επέστρεφε. Για να μας εξαγνίσει με την κρίση Του τις έσχατες ημέρες και να σώσει την ανθρωπότητα. Όπως λέει ο Παντοδύναμος Θεός: «Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του. Μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς του Σατανά, ο άνθρωπος διαθέτει ήδη μέσα του φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν ο άνθρωπος λυτρωθεί, πρόκειται μόνο για λύτρωση, όπου ο άνθρωπος αγοράζεται με υψηλό τίμημα, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος που είναι τόσο μιαρός πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή πριν αξιωθεί να υπηρετήσει τον Θεό. Μέσω αυτού του έργου της κρίσης και του παιδέματος, ο άνθρωπος θα καταφέρει να γνωρίσει πλήρως την ακάθαρτη και διεφθαρμένη ουσία μέσα του και θα είναι σε θέση να αλλάξει εντελώς και να γίνει καθαρός. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αξιωθεί να επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελείται σήμερα γίνεται για να καθαριστεί ο άνθρωπος και να αλλάξει. Μέσω της κρίσης και του παιδέματος του λόγου, καθώς και του ραφιναρίσματος, ο άνθρωπος μπορεί να αποβάλει τη διαφθορά του και να εξαγνιστεί. Αντί να θεωρείται αυτό το στάδιο έργου ως έργο της σωτηρίας, θα ήταν πιο κατάλληλο να ειπωθεί ότι είναι το έργο του εξαγνισμού. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το στάδιο της κατάκτησης καθώς και το δεύτερο στάδιο της σωτηρίας. Ο άνθρωπος κερδίζεται από τον Θεό μέσω της κρίσης και του παιδέματος με τον λόγο. Με τη χρήση του λόγου για τον εξευγενισμό, την κρίση και τηναποκάλυψη, όλες οι ακαθαρσίες, οι έννοιες, τα κίνητρα και οι προσωπικές ελπίδες μέσα στην καρδιά του ανθρώπου αποκαλύπτονται πλήρως» (από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»).

«Οι αμαρτίες του ανθρώπου θα μπορούσαν να συγχωρεθούν μέσω της προσφοράς περί αμαρτίας, αλλά ο άνθρωπος δεν έχει καταφέρει να επιλύσει το ζήτημα του πώς δεν μπορεί πλέον να αμαρτάνει και πώς η αμαρτωλή φύση του μπορεί να αποβληθεί εντελώς και να μεταμορφωθεί. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν εξαιτίας του έργου της σταύρωσης του Θεού, αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να ζει με την παλιά, διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί πλήρως από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, ώστε η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου να αποβληθεί πλήρως και να μην αναπτυχθεί ποτέ ξανά, επιτρέποντας έτσι την αλλαγή της διάθεσης του ανθρώπου. Αυτό απαιτεί από τον άνθρωπο να κατανοήσει το μονοπάτι της εξέλιξης της ζωής, την οδό ζωής και τον τρόπο αλλαγής της διάθεσής του. Απαιτείται επίσης ο άνθρωπος να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, έτσι ώστε η διάθεση του ανθρώπου να μπορεί σταδιακά να αλλάξει και να μπορεί να ζήσει κάτω από τη λάμψη του φωτός και να μπορεί να κάνει τα πάντα σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, να αποβάλει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, και να αποδεσμευτεί από το σκότος της επιρροής του Σατανά, ώστε να αναδυθεί πλήρως από την αμαρτία. Μόνο τότε ο άνθρωπος θα λάβει πλήρη σωτηρία. […] Επομένως, μετά την ολοκλήρωση αυτού του σταδίου, ακολουθεί το έργο της κρίσης και του παιδέματος. Αυτό το στάδιο εξαγνίζει τον άνθρωπο μέσω του λόγου, έτσι ώστε να προσφέρει στον άνθρωπο ένα μονοπάτι για να το ακολουθήσει. Αυτό το στάδιο δεν θα ήταν καρποφόρο ή σημαντικό εάν συνεχιζόταν με την εκδίωξη των δαιμόνων, διότι η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου δεν θα αποβαλλόταν και ο άνθρωπος θα σταματούσε μόνο στη συγχώρεση των αμαρτιών. Μέσα από την προσφορά περί αμαρτίας ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, διότι το έργο της σταύρωσης έχει ήδη ολοκληρωθεί και ο Θεός έχει κυριαρχήσει επί του Σατανά. Ωστόσο, η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου παραμένει μέσα του και ο άνθρωπος μπορεί ακόμη να αμαρτάνει και να αντιστέκεται στον Θεό. Ο Θεός δεν έχει κερδίσει την ανθρωπότητα. Γι’ αυτό, στο παρόν στάδιο του έργου, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να αποκαλύψει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου και ζητά από τον άνθρωπο να ενεργεί σύμφωνα με το σωστό μονοπάτι. Αυτό το στάδιο είναι πιο σημαντικό από το προηγούμενο και πιο καρποφόρο, διότι τώρα ο λόγος παρέχει άμεσα τη ζωή του ανθρώπου και καθιστά δυνατή την πλήρη ανανέωση της διάθεσης του ανθρώπου. Είναι ένα στάδιο του έργου πιο βαθύ» (από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»).

Είναι πολύ σαφή, τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού. Την Εποχή της Χάριτος, ο Ιησούς έκανε μόνο το λυτρωτικό Του έργο. Οι αμαρτίες των ανθρώπων συγχωρέθηκαν χάρη στην πίστη τους, όμως, η αμαρτωλή τους φύση δεν έχει εξαλειφθεί. Η αμαρτωλή φύση της ανθρωπότητας, είναι η φύση του Σατανά. Έχει ήδη ριζώσει βαθιά μες στην καρδιά των ανθρώπων και έχει γίνει η ζωή τους. Γι' αυτό ο άνθρωπος δεν μπορεί να πάψει να υποκύπτει στην αμαρτία και να αντιστέκεται στον Θεό. Η σατανική φύση του ανθρώπου, είναι ο λόγος για τον οποίο, αντιστέκεται στον Θεό. Οι αμαρτίες του ανθρώπου μπορεί να συγχωρεθούν, αλλά μπορεί ο Θεός να συγχωρέσει και τη σατανική του φύση; Η σατανική μας φύση εναντιώνεται άμεσα στον Θεό και είναι σε απόλυτη εχθρότητα προς την αλήθεια. Δεν θα τη συγχωρούσε ποτέ ο Θεός. Συνεπώς, για να σώσει πλήρως ο Θεός την ανθρωπότητα από τα δεσμά της σατανικής της φύσης πρέπει να κρίνει και να παιδεύσει την ανθρωπότητα. Η κρίση του Θεού στις έσχατες ημέρες στοχεύει τη σατανική φύση και διάθεση του ανθρώπου, που είναι ακόμη βαθιά μέσα στην καρδιά του. Τώρα, γνωρίζοντας αυτά μπορεί να διερωτηθείτε: μπορεί αυτή η σατανική φύση μας να εξαλειφθεί μόνο μέσω κρίσης και παίδευσης; Δεν μπορούμε εμείς, υπομένοντας, υποτάσσοντας το σώμα μας και χαλιναγωγώντας τον εαυτό μας να εξαλείψουμε οι ίδιοι αυτή τη σατανική φύση; Ασφαλώς όχι. Δείτε όλους τους αγίους της ιστορίας, που πλήρωσαν το τίμημα υποφέροντας και χαλιναγωγώντας τον εαυτό τους, που ήθελαν όλοι να διαφύγουν από τα δεσμά της αμαρτίας τους και να υπερβούν την ίδια τους τη σάρκα. Πόσοι από αυτούς μπόρεσαν να νικήσουν τον Σατανά και γίνουν πραγματικά υπάκουοι στον Θεό; Σχεδόν κανένας. Ακόμη κι έτσι, ήταν άνθρωποι τους οποίους ο Θεός είχε οδηγήσει στην τελείωση. Αλλά πόσοι άνθρωποι το έκαναν αυτό; Κι αυτό επειδή δεν υπήρχε κρίση απ' τον Θεό, κι έτσι δεν ήταν δυνατό να εξαγνιστεί η αμαρτωλή φύση. Έτσι, η διάθεση του ανθρώπου δεν μπορούσε να αλλάξει πραγματικά. Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι με ανθρώπινα μέσα δεν θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε τη σατανική μας φύση. Ο άνθρωπος πρέπει να υποστεί την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες και έναν εξευγενισμό από τον Θεό προτού αποκτήσει την αλήθεια και λάβει τελικά την οδό της αιώνιας ζωής. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να εξαλειφθεί η σατανική φύση του ανθρώπου. Γι' αυτό, με βάση το θεμέλιο της λύτρωσης της ανθρωπότητας από τον Κύριο Ιησού Χριστό, ο Παντοδύναμος Θεός εκτελεί την κρίση Του στις έσχατες ημέρες για να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τη μέγγενη και τον έλεγχο της σατανικής του φύσης, ώστε η ανθρωπότητα να εξαγνιστεί και να λάβει τη σωτηρία του Θεού και να κερδηθεί από τον Θεό. Από αυτό μπορούμε να καταλάβουμε ότι η κρίση του Θεού στις έσχατες ημέρες μπορεί να εξαγνίσει πλήρως και να σώσει όλη την ανθρωπότητα. Ξέρουμε ότι αυτό είναι αλήθεια.

Γιατί ο Θεός πραγματοποιεί το έργο της κρίσης και της παίδευσης της διεφθαρμένης ανθρώπινης φυλής κατά τις έσχατες ημέρες; Για να κατανοήσουμε αυτό το ζήτημα, πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Θεός δεν σώζει πλήρως την ανθρώπινη φυλή με μόνο ένα ή δύο στάδια έργου. Αντιθέτως, αυτό γίνεται μέσα από τρία στάδια έργου: την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και την Εποχή της Βασιλείας. Μόνο αυτά τα τρία στάδια έργου μπορούν να σώσουν εντελώς την ανθρωπότητα από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά και μόνο αυτά τα τρία στάδια απαρτίζουν ολόκληρο το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Κατά την Εποχή του Νόμου, ο Ιεχωβά Θεός εξέδωσε νόμους και εντολές προκειμένου να καθοδηγήσει τον άνθρωπο στη ζωή του επί της γης, και μέσω αυτών η ανθρωπότητα μπορούσε να γνωρίζει τι είδους ανθρώπους ευλογεί ο Θεός, τι είδους ανθρώπους καταριέται ο Θεός, καθώς και τι είναι δίκαιο και τι αμαρτωλό. Ωστόσο, κατά τα κατοπινά στάδια της Εποχής του Νόμου, όλοι οι άνθρωποι ζούσαν μέσα στην αμαρτία, επειδή η ανθρώπινη φυλή διαφθειρόταν ολοένα πιο βαθιά από τον Σατανά. Ήταν ανίκανοι να τηρήσουν τους νόμους και αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο να δεχθούν την καταδίκη και την κατάρα αυτών των νόμων. Γι’ αυτό, ο Κύριος Ιησούς της Εποχής της Χάριτος ήρθε για να πραγματοποιήσει το έργο της λύτρωσης, δίνοντας τη δυνατότητα στον άνθρωπο να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του, να μετανοήσει και να του συγχωρεθούν οι αμαρτίες, κι έτσι να εξαιρεθεί από την καταδίκη και την κατάρα μέσω του νόμου και να του επιτραπεί να γίνει κατάλληλος για να εμφανιστεί ενώπιον του Θεού και να προσευχηθεί, να επικοινωνήσει με τον Θεό και να απολαύσει την άφθονη χάρη και αλήθεια Του. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της «σωτηρίας». Ωστόσο, ο Κύριος Ιησούς συγχώρεσε μόνο τις αμαρτίες μας, δεν συγχώρεσε την αμαρτωλή φύση μας ή τη σατανική διάθεσή μας. Η σατανική φύση μας εξακολουθεί να υπάρχει. Συνεχίζουμε να υπάρχουμε μέσα σ’ έναν φαύλο κύκλο διάπραξης αμαρτιών, εξομολόγησης και μετά διάπραξης αμαρτιών ξανά, χωρίς να υπάρχει τρόπος να απελευθερωθούμε από τα δεσμά και τον έλεγχο της αμαρτωλής φύσης μας. Αναφωνήσαμε στον Θεό με πόνο: «Υποφέρω πραγματικά! Πώς μπορώ να απελευθερωθώ από τα δεσμά και τον έλεγχο της αμαρτίας;» Αυτό είναι μια εμπειρία, μια κατανόηση που όλοι μας μοιραζόμαστε ως πιστοί του Κυρίου. Ωστόσο, δεν μπορούμε να επιλύσουμε μόνοι μας την αμαρτωλή φύση μας. Κανένα ανθρώπινο ον δεν μπορεί να επιτελέσει το έργο της σωτηρίας της ανθρώπινης φυλής. Μόνο ο Θεός, ο Δημιουργός, είναι ικανός να σώσει την ανθρωπότητα και να μας απελευθερώσει από τον Σατανά και την αμαρτία. Μόνο Εκείνος μπορεί να μας σώσει από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αφού Εκείνος ήταν που έπλασε τον άνθρωπο, Εκείνος και τον καθοδηγεί· αφού Εκείνος είναι που σώζει τον άνθρωπο, τότε θα τον σώσει τελείως και θα τον κερδίσει απόλυτα· αφού Εκείνος καθοδηγεί τον άνθρωπο, τότε θα τον φέρει και στον σωστό προορισμό· και, αφού Εκείνος έπλασε και διαχειρίζεται τον άνθρωπο, Εκείνος πρέπει να αναλάβει και την ευθύνη για τη μοίρα και τις προοπτικές του. Τούτο είναι το έργο που επιτελείται από τον Δημιουργό» (από «Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Ο Θεός είναι αξιόπιστος. Από τη στιγμή που ο Θεός σώζει τον άνθρωπο, θα τον σώσει πλήρως. Σε καμία περίπτωση δεν θα τα παρατούσε στα μισά του δρόμου. Γι’ αυτό, ο Παντοδύναμος Θεός εκφράζει όλες τις αλήθειες για να καθαίρει και να σώσει την ανθρωπότητα τις έσχατες ημέρες, προκειμένου να σώσει πλήρως την ανθρωπότητα. Πραγματοποιεί το έργο της κρίσεως ξεκινώντας από τον οίκο του Θεού, προκειμένου να επιλύσει διεξοδικά το πρόβλημα της σατανικής φύσης και της σατανικής διάθεσης της ανθρωπότητας. Το κάνει αυτό ώστε να μπορέσει η ανθρωπότητα να απελευθερωθεί από την αμαρτία, να φτάσει στη σωτηρία και να κερδηθεί από τον Θεό. Το έργο της κρίσεως που κάνει ο Παντοδύναμος Θεός των εσχάτων ημερών είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η διεφθαρμένη ανθρωπότητα, και είναι επίσης το καίριο στάδιο του έργου που πρέπει να πραγματοποιήσει ο Θεός για να σώσει την ανθρωπότητα. Αυτό εκπληρώνει την προφητεία του Κυρίου Ιησού: «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα» (Ιωάν. 16:12-13). «Το Πνεύμα της αληθείας» αναφέρεται στον Θεό που ενσαρκώνεται σε ανθρώπινο σώμα κατά τις έσχατες ημέρες, εκφράζοντας την αλήθεια και πραγματοποιώντας το έργο της κρίσεως. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αποδεχθούμε το έργο της κρίσεως των εσχάτων ημερών του Θεού και να υπακούσουμε σ’ αυτό, ώστε να φτάσουμε στη σωτηρία και να κερδηθούμε από τον Θεό. Αυτό είναι κάτι που μπορούν να επιβεβαιώσουν όλοι εκείνοι που έχουν βιώσει πραγματικά το έργο της κρίσεως των εσχάτων ημερών του Θεού. Ο καθένας θα πρέπει να έχει την ικανότητα να κατανοήσει γιατί ο Θεός επιτελεί το έργο της κρίσεως κατά τις έσχατες ημέρες, όταν αυτό επικοινωνείται κατ’ αυτόν τον τρόπο, σωστά;

από το βιβλίο «Κλασικές Ερωτήσεις και Απαντήσεις για το Ευαγγέλιο της Βασιλείας»