Μια φορά, όταν με συνάντησε ένας από τους τακτικούς πελάτες μου, μού είπε: «Ουάου, δείχνεις πολύ διαφορετική τώρα. Στο παρελθόν, δούλευες μέρα και νύχτα για να βγάλεις χρήματα, και φαινόσουν άκεφη. Όμως τώρα, ολόκληρη η νοητική συμπεριφορά σου έχει αλλάξει, είναι εντελώς διαφορετική απ’ ό,τι πριν. Πώς το έκανες αυτό;» Όταν άκουσα αυτά τα λόγια, ευχαρίστησα τον Θεό μέσα απ’ την καρδιά μου, και δάκρυα κύλησαν αβίαστα στα μάγουλά μου. Σκηνές από τις ημέρες του παρελθόντος απορρόφησαν το μυαλό μου…
Πασχίζοντας να αποτινάξω τη φτώχια
Οι γονείς μου είναι αμόρφωτοι και δεν είχαν καμιά εργασία, έτσι ζήσαμε μια δύσκολη ζωή όταν ήμουν μικρή. Εξαιτίας της φτώχιας, τα ρούχα μου ήταν συνήθως γεμάτα μπαλώματα, και οι συμμαθητές μου πάντα με κορόιδευαν και με μείωναν, κάτι το οποίο έβλαπτε σοβαρά τη νεαρή καρδιά μου. Για να ταΐσει την οικογένειά μας, ο πατέρας μου συχνά κοπίαζε για να οδηγήσει το τρίκυκλο. η μητέρα μου πουλούσε τόφου από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ μέσα στον χειμώνα όπου η θερμοκρασία κατέβαινε είκοσι βαθμούς υπό το μηδέν και συχνά μελάνιαζε ολόκληρη από το κρύο, όμως εξακολουθούσε να μην κερδίζει πολλά χρήματα. Για χάρη των χρημάτων, πάντα κατσούφιαζαν από την ανησυχία και αναστέναζαν από απελπισία. Βλέποντας όλα αυτά, ένιωθα τόσο άσχημα κι έλεγα στον εαυτό μου: μόλις μεγαλώσω, θα ανέβω πάνω από τους άλλους, θα βγάζω πολλά λεφτά, και θα τους παρέχω μια καλύτερη ζωή.
Αφότου αποφοίτησα από το γυμνάσιο, έφυγα από το σπίτι για να δουλέψω. Εργάστηκα ως λαντζιέρα, σερβιτόρα σ’ ένα εστιατόριο, κι αργότερα εργάτρια σ’ ένα εργοστάσιο υποδημάτων. Εκεί, για να κερδίσω περισσότερα χρήματα, δούλευα υπερωρίες κάθε μέρα, μερικές φορές ακόμα και 15 ή 16 ώρες. Την ώρα που δούλευα, ήμουν αναγκαστικά εκτεθειμένη στην τοξική κόλλα και το εργοστάσιο ήταν αποπνικτικό, έτσι, μετά από λίγο διάστημα, άρχισα να ζαλίζομαι και κάτι δεν πήγαινε καλά με την όσφρησή μου, αλλά για χάρη των χρημάτων, έσφιγγα τα δόντια μου κι επέμενα. Επιπλέον, έτρωγα και ντυνόμουν λιτά για να εξοικονομήσω χρήματα. Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, δεν είχα καταφέρει να μαζέψω αρκετά χρήματα μέχρι το τέλος του έτους. Καθώς μετρούσα τα χρήματα που είχα, με κατέλαβε ανησυχία: αν εξακολουθούσα κατ’ αυτόν τον τρόπο, πότε θα ήμουν σε θέση να ζήσω ανώτερα από τους άλλους;
Καθώς ένιωθα το μέλλον μου ζοφερό, είδα κατά τύχη μια τεχνική σχολή που δεχόταν νέους εκπαιδευόμενους και γράφτηκα σε μαθήματα μασάζ. Μέσα από σκληρή μελέτη, έγινα επαγγελματίας μασέζ και κατόπιν εργάστηκα σ’ ένα μεγάλο ινστιτούτο μασάζ. Υπήρχαν πολλοί εργαζόμενοι στο ινστιτούτο, έτσι ο συναγωνισμός ήταν σκληρός. Για να κρατήσω τους πελάτες μου, έπρεπε να κάνω μασάζ στον καθένα τους με όλο μου το σθένος. Επειδή ήμουν αδύνατη και αδύναμη, μερικές φορές στο τέλος της ημέρας ήμουν τόσο εξαντλημένη, που μετά βίας σήκωνα το μπράτσο μου ή γύριζα πλευρό. Όμως, για να κερδίσω περισσότερα χρήματα, δεν έλειψα ούτε μια μέρα από τη δουλειά. Επιπλέον, εφόσον οι συνάδελφοι μου δεν ήθελαν να δουλέψουν όταν εγώ είχα άδεια, κάλυπτα τις δικές τους βάρδιες, ακόμα κι αν ήταν μεσάνυχτα, πήγαινα και δεν είχα σκοπό να χάσω ούτε έναν πελάτη. Λόγω της μακράς περιόδου στέρησης του ύπνου και της ακανόνιστης διατροφής, έπαθα γαστρεντερίτιδα και πάντα ένιωθα πόνο στα πλευρά μου όταν ανάσαινα. Μερικές φορές, τα χέρια μου πονούσαν τόσο πολύ, που δεν μπορούσα ούτε τα ξυλάκια να πιάσω για να φάω, και μερικές φορές πονούσα παντού, τόσο πολύ που δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Όλη αυτή η αρρώστια και ο πόνος μ’ έκαναν να υποφέρω φρικτά. Όμως στη σκέψη ότι η συσσώρευση χρημάτων στον τραπεζικό μου λογαριασμό αυξανόταν μήνα με τον μήνα, τότε, σαν να έβλεπα πως η ευτυχισμένη ζωή με πλησίαζε όλο και περισσότερο, εξακολουθούσα να είμαι χαρούμενη στην καρδιά μου κι ένιωθα πως όλο αυτό άξιζε.
Επειδή δούλευα μέρα και νύχτα κατ’ αυτόν τον τρόπο, κατάφερα ν’ αποκτήσω κάποιες οικονομίες. Σιγά σιγά, άρχισα να πηγαίνω σε ινστιτούτα ομορφιάς, να συχνάζω σε ακριβά εστιατόρια, κι ακόμα αγόρασα για τον εαυτό μου μερικά ρούχα από διάσημους οίκους, και τσάντες. Ζούσα τη ζωή που επιθυμούσα, ανώτερη από τη ζωή των άλλων, και η μητέρα μου δεν θα χρειαζόταν πια να υποφέρει. Όταν πήγαινα σπίτι για να επισκεφτώ τους συγγενείς και φίλους, όλοι θαύμαζαν και με θεωρούσαν ανώτερη, κάτι που με έκανε να αισθάνομαι ιδιαίτερα περήφανη. Αργότερα, όταν είδα πως κάποιοι από αυτούς στην πόλη αγόρασαν σπίτια και αυτοκίνητα, δεν ήθελα να μείνω πίσω γι αυτό αγόρασα κι εγώ ένα καινούργιο σπίτι εκεί. Μέχρι τότε, τα χρόνια της σκληρής δουλειάς μου απέδωσαν. Είχα μια ανώτερη υλική ζωή και τον σεβασμό και τα εγκώμια των άλλων. Αυτό ενίσχυσε την πίστη μου ότι τα χρήματα μιλούσαν και πως χωρίς χρήματα δεν μπορεί κάποιος να κάνει τίποτα.
Χρόνια αργότερα, επανασχεδίασα το μέλλον μου και αποφάσισα με τις οικονομίες μου να διευθύνω μια μικρή επιχείρηση, στην πόλη που γεννήθηκα. Όμως, μόνο τότε μού είπε η μητέρα μου, πως όλες οι οικονομίες μου είχαν χαθεί στην επιχείρηση που κάποτε διεύθυνε εκείνη με τις φίλες της. Αυτά τα νέα με χτύπησαν σαν κεραυνός σε καθαρό ουρανό, μέχρι το σημείο που ήθελα να πεθάνω. Παραπονιόμουν για τη μητέρα μου ενδόμυχα, ξανά και ξανά. «Τόσα χρόνια που με σκληρή δουλειά εξοικονόμησα χρήματα, πήγαν χαμένα. Τι θα κάνω στο μέλλον; Πως θα επιζήσω χωρίς χρήματα;» Εκείνη την περίοδο δεν ήθελα ούτε να φάω, ούτε να μιλήσω. Ένιωθα μεγάλη κατάθλιψη και αγωνία στην καρδιά μου. Η μητέρα μου, που ήταν εξωστρεφής, υπέφερε κι αυτή φρικτά μ’ αυτό το ζήτημα, και κλείστηκε στον εαυτό της. Μετά από μια περίοδο μελαγχολίας, αποφάσισα να σταθώ στα πόδια μου από εκεί που σταμάτησα. Ενθάρρυνα τον εαυτό μου: «Όσο διαρκούν οι πράσινοι λόφοι, πάντα θα υπάρχει ξύλο για να καεί. Είμαι ακόμα νέα, Σίγουρα θα πάρω τα χρήματά μου πίσω!» Από τότε και στο εξής, δούλεψα σκληρότερα απ’ όσο πριν, κι ακόμα δεν επέστρεψα στο σπίτι για δύο χρόνια, από το φόβο πως αν επισκεπτόμουν το σπίτι, αυτό θα με εμπόδιζε από το να βγάλω χρήματα.
Η σωτηρία του Θεού ήρθε σε μένα, μέσα στη δίνη του χρήματος
Μια μέρα, μού τηλεφώνησε η μητέρα μου για να μού πει ευχαριστημένη πως είχε καλά νέα για μένα, και μού ζήτησε να επιστρέψω σπίτι. Έτσι, ζήτησα ένα μήνα άδεια από το αφεντικό μου. Όταν έφτασα σπίτι, φαινόταν πως η μητέρα μου είχε μετατραπεί σ’ ένα διαφορετικό άτομο: χαμογελούσε περισσότερο, είχε θετική αντιμετώπιση προς τα πράγματα, κι είχε καλύτερη νοητική άποψη. Ήμουν περίεργη για το πώς άλλαξε τόσο πολύ μέσα σ’ αυτά τα δύο χρόνια. Όταν τη ρώτησα, μού είπε πως δέχτηκε το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού. Τα λόγια του Θεού ήταν αυτά που την είχαν αλλάξει.
Τη δεύτερη μέρα, οι αδελφές από την εκκλησία ήρθαν για να μοιραστούν το ευαγγέλιο μαζί μου. Μού είπαν: «Ο Θεός δημιούργησε τους ουρανούς, τη γη, όλα τα πράγματα κι εμάς τους ανθρώπους. Όλα όσα απολαμβάνουμε μας έχουν παραχωρηθεί από τον Θεό. Στην αρχή, ο Θεός έβαλε τους προπάτορές μας, τον Αδάμ και την Εύα, στον κήπο της Εδέμ, και ζούσαν μια ανέμελη ζωή οι δυο τους. Όμως αργότερα, τους δελέασε και τους διέφθειρε ο Σατανάς, κι έτσι εκδιώχθηκαν από τον Κήπο της Εδέμ, από τον Θεό. Από τότε, εμείς οι άνθρωποι έπρεπε να ιδρώσουμε και να κοπιάσουμε για να παρέχουμε τα απαραίτητα στην οικογένειά μας. Επειδή η καρδιά μας απομακρύνθηκε από τον Θεό, κι επειδή έχουμε ζήσει κάτω από την εξαπάτηση και τη διαφθορά του Σατανά, δεν γνωρίζουμε πώς να ζήσουμε μια ζωή πολύτιμη και γεμάτη νόημα, το μόνο που ξέρουμε είναι να κυνηγούμε το χρήμα και την σαρκική επιθυμία. Συνεπώς, όλοι οι άνθρωποι σήμερα, ζούνε μια κουραστική και μίζερη ζωή. Στην πραγματικότητα, το πόσα χρήματα θα αποκτήσει κάποιος στη ζωή του, είναι καθορισμένο από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού». Αφότου άκουσα αυτά που μοιράστηκαν, σκέφτηκα πως ήταν πολύ καθαρά και λογικά. Άκουγα συχνά τη μητέρα μου να λέει: «η ανθρώπινη μοίρα είναι διορισμένη από τον Ουρανό», έτσι κι εγώ πίστευα πως υπάρχει ένας Θεός που κυβερνά τη μοίρα μας. Και σκέφτηκα σχετικά με τον εαυτό μου: το όνειρό μου ήταν να κερδίσω περισσότερα χρήματα για να ζήσω μια ευτυχισμένη ζωή και εργαζόμουν πάντα σκληρά για να το κάνω πραγματικότητα. Όμως εξαιτίας της λανθασμένης επένδυσης της μητέρας μου, η ζωή μου πήγε αμέσως πίσω, στο πρώτο βήμα. Αυτό με έκανε να δω πως στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να ελέγξουμε την ίδια μας τη μοίρα. Πριν φύγουν, μου έδωσαν ένα αντίτυπο του «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται», λέγοντάς μου να το διαβάσω περισσότερο, και να προσευχηθώ στον Θεό ό,τι κι αν συμβεί.
Εκείνη την περίοδο, η μητέρα μου μ’ έμαθε να διαβάζω τα λόγια του Θεού και με δίδαξε να ψέλνω ύμνους κάθε μέρα. Αυτό το είδος ζωής ήταν στ’ αλήθεια απολαυστικό, κι έκανε το πνεύμα μου να νιώθει σταθερότητα και ειρήνη. Έτσι είπα στη μητέρα μου να πιστεύει ειλικρινά στον Θεό. Αλλά, όσο για μένα, που ήμουν ακόμη νέα, ήθελα πρώτα να βγάλω περισσότερα χρήματα, κι ύστερα, θα πίστευα οπωσδήποτε στον Θεό, μαζί της. Ο ένας μήνας πέρασε πολύ γρήγορα, κι έπρεπε να συνεχίσω τη δουλειά μου εντατικά. Αφού δεν καταλάβαινα αρκετές αλήθειες και πάντα ήθελα να πάρω πίσω τα χρήματα που άλλοι είχαν αποσπάσει από τη μητέρα μου, σταδιακά, έβαλα την πίστη μου στον Θεό στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Ένα πρωί ξύπνησα και ένιωσα έναν οξύ πόνο στο αριστερό μου μπράτσο. Ανακάλυψα ότι δεν μπορούσα να το κουνήσω καθόλου, ούτε τα δάχτυλα του αριστερού χεριού, ούτε να ισιώσω τον αντίχειρά μου. Φοβήθηκα κι άρχισα να επισκέπτομαι γιατρούς σε όλα τα νοσοκομεία της πόλης, μεγάλα ή μικρά. Αλλά η ασθένειά μου δεν είχε βελτίωση. Ο πόνος με βασάνιζε συνέχεια τόσο, ώστε δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να περιφέρομαι πέρα δώθε μέχρι τα χαράματα. Χωρίς άλλη επιλογή, αναγκάστηκα να σταματήσω τη δουλειά μου και να μείνω στο σπίτι να ξεκουραστώ για κάποιο διάστημα.
Επέστρεψα στο σπίτι και τη στιγμή που είδα τη μητέρα μου, έβαλα τα κλάματα. Τη ρώτησα: Τι θα γίνει αν μείνω παράλυτη για την υπόλοιπη ζωή μου; Πως θα κερδίσω χρήματα τότε; Ακούγοντάς με να μιλώ έτσι ξέσπασε σε κλάματα και μού είπε: «Κόρη μου, όλα αυτά γίνονται εξαιτίας των χρημάτων. Για να κερδίσουμε περισσότερα χρήματα και να ζήσουμε μια καλύτερη ζωή, επένδυσα τις οικονομίες που μάζεψες με σκληρό κόπο, αλλά το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν να καταστραφώ οικονομικά. Δούλεψες σκληρά αυτά τα χρόνια για να κερδίσεις περισσότερα χρήματα, αλλά τελικά απέκτησες πολλές αρρώστιες σε τέτοια νεαρή ηλικία. Στην πραγματικότητα, τα χρήματα είναι μόνο ένα δόλωμα που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να μας παγιδέψει στην αναζήτηση του πλούτου και να μας βλάψει».
Τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν τις εσφαλμένες απόψεις μου ως προς την αναζήτηση
Η μητέρα μου, μού διάβασε ένα κομμάτι από τον λόγο του Θεού: «Το ρητό “Το χρήμα κινεί τον κόσμο” είναι μια φιλοσοφία του Σατανά, και επικρατεί σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα, σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία. Θα μπορούσατε να πείτε ότι είναι μια τάση επειδή έχει ενσταλαχτεί στην καρδιά του καθενός. Εξαρχής, οι άνθρωποι δεν αποδέχονταν αυτό το ρητό, όμως στη συνέχεια το αποδέχτηκαν σιωπηρά όταν ήρθαν σε επαφή με την πραγματική ζωή, και άρχισαν να πιστεύουν πως τα λόγια αυτά ήταν, στην πραγματικότητα, αληθινά. Δεν πρόκειται για μια διαδικασία με την οποία διαφθείρει ο Σατανάς τους ανθρώπους; […] Κάτι αποκαλύπτεται μέσα από τη διάθεση των ανθρώπων αυτού του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του κάθε έναν από εσάς. Πώς ερμηνεύεται αυτό; Είναι η λατρεία του χρήματος. Είναι δύσκολο να βγει αυτό από την καρδιά κάποιου; Είναι πολύ δύσκολο! Φαίνεται ότι η διαφθορά του ανθρώπου από τον Σατανά είναι όντως εκτενής! Οπότε, αφότου ο Σατανάς χρησιμοποιήσει αυτήν την τάση για να διαφθείρει τους ανθρώπους, πώς εκδηλώνεται αυτή μέσα τους; Δεν νιώθετε ότι δεν θα μπορούσατε να επιβιώσετε σ’ αυτόν τον κόσμο χωρίς καθόλου χρήματα, ότι θα ήταν αδύνατον ακόμα και για μία ημέρα; Το κύρος των ανθρώπων βασίζεται στο πόσα χρήματα έχουν, καθώς τους καθιστούν άξιους σεβασμού. Οι φτωχοί σκύβουν από ντροπή, ενώ οι πλούσιοι απολαμβάνουν μεγάλο κύρος. Στέκονται με το κεφάλι ψηλά και περήφανα, μιλάνε δυνατά και ζουν αλαζονικά. Τι αποφέρουν στους ανθρώπους αυτό το ρητό και αυτή η τάση; Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν ότι η απόκτηση χρημάτων αξίζει κάθε θυσία; Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θυσιάζουν την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά τους, κατά την επιδίωξη να αποκτήσουν περισσότερα χρήματα;»
Αφότου διαβάσαμε τα λόγια του Θεού και σκέφτηκα τη συναναστροφή της μητέρας μου νωρίτερα το ίδιο απόγευμα, τελικά κατάλαβα γιατί ζούσα με τέτοιο πόνο. Όλα συνέβησαν επειδή είχα δεχθεί τις φιλοσοφίες και τις θεωρίες του Σατανά —«το χρήμα κινεί τον κόσμο» και «Τα χρήματα δεν είναι το παν, αλλά χωρίς αυτά, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα»— ως δικούς μου νόμους επιβίωσης. Νόμιζα πως δεν μπορούσα να ζήσω δίχως χρήματα. Με τα χρήματα μπορούσα να τρέφομαι καλά και να ντύνομαι όμορφα, και μόνο όταν είχα χρήματα μπορούσα να ζήσω με αφθονία, να ξεχωρίζω και οι άλλοι να με θεωρούν ανώτερη. Κάτω από την οδηγία αυτών των λανθασμένων θεωριών, αφιέρωσα όλες μου τις προσπάθειες για να κερδίσω χρήματα όλα αυτά τα χρόνια. Παρά τις δυσκολίες και την κούραση, δεν άφηνα καμιά ευκαιρία να κερδίσω χρήματα όσο ήμουν ζωντανή. Μέσα στην υπερβολική μου εξάντληση και αδυναμία, όσο σκεφτόμουν ότι τα χρήματα στον τραπεζικό μου λογαριασμό αυξάνονταν, πάσχιζα ν’ αντέξω. Είδα πως τα χρήματα έλεγχαν ολοκληρωτικά τον τρόπο σκέψης μου για τη ζωή και τις αξίες, και ότι είχα ήδη γίνει το άτομο που ενδιαφερόταν περισσότερο για τα χρήματα, παρά για την ίδια τη ζωή, έγινα εγωίστρια, απαράδεκτη και στενόμυαλη. Όταν έμαθα πως οι οικονομίες αυτών των χρόνων έκαναν φτερά εξαιτίας της λανθασμένης επένδυσης της μητέρας μου, ανέπτυξα μίσος εναντίον της. Αποδείχθηκε ότι εν αγνοία μου αντιμετώπιζα τα χρήματα ως τον στυλοβάτη της ζωής. Όταν κατάλαβα αυτούς τους παράγοντες και σκέφτηκα την παρούσα κατάσταση της υγείας μου, συνειδητοποίησα ότι δεν πρέπει πλέον να πετώ τη ζωή μου με αντάλλαγμα τα χρήματα κι αποφάσισα να ξεκουραστώ για λίγο διάστημα. Έτσι, έζησα την εκκλησιαστική ζωή με τους αδελφούς και τις αδελφές. Αυτό που μ’ ενθουσίασε, ήταν το γεγονός ότι οι ασθένειές μου, που δεν θεραπεύτηκαν μετά από τόσες επισκέψεις σε γιατρούς, είχαν θεραπευτεί πριν το καταλάβω. Ένιωσα πως αυτή ήταν η προστασία και η φροντίδα του Θεού για μένα. Ευχαριστώ τον Θεό!
Μια φορά, κατά τη διάρκεια μιας συνάθροισης, μια αδελφή διάβασε ένα κομμάτι από τον λόγο του Θεού: «Όταν οι άνθρωποι έχουν περιουσία, πιστεύουν πως τα χρήματα είναι ο κύριος πυλώνας του ανθρώπου, πως είναι το μέσο με το οποίο ζει· όταν οι άνθρωποι έχουν κύρος, προσκολλούνται στενά σ’ αυτό και θα ρίσκαραν τη ζωή τους για χάρη του. Μόνο όταν οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να αφήσουν αυτόν τον κόσμο, συνειδητοποιούν πως τα πράγματα στα οποία δαπάνησαν τη ζωή τους επιδιώκοντας δεν είναι τίποτα άλλο παρά παροδικά σύννεφα, κανένα από τα οποία δεν μπορούν κρατήσουν, κανένα από τα οποία δεν μπορούν να πάρουν μαζί τους, κανένα από τα οποία δεν μπορεί να τους απαλλάξει από τον θάνατο, κανένα από τα οποία δεν μπορεί να προσφέρει συντροφιά ή παρηγοριά σε μια μοναχική ψυχή στον δρόμο της επιστροφής και, ιδίως, κανένα από τα οποία δεν μπορεί να προσφέρει σωτηρία στον άνθρωπο, να του επιτρέψει να υπερβεί τον θάνατο. Η δόξα και τα πλούτη που αποκτά κανείς στον υλικό κόσμο, του δίνουν παροδική ικανοποίηση, απολαύσεις της στιγμής, ψευδή αίσθηση άνεσης και τον κάνουν να χάσει τον δρόμο του. Έτσι, οι άνθρωποι, καθώς χτυπιούνται στην αχανή θάλασσα της ανθρωπότητας, λαχταρώντας γαλήνη, παρηγοριά και ηρεμία της καρδιάς, καταπίνονται ξανά και ξανά από τα κύματα. Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν βρει ακόμα απαντήσεις στα ερωτήματα που είναι σημαντικότερο να κατανοήσουν —από πού προέρχονται, γιατί ζουν, πού πηγαίνουν, και ούτω καθεξής— ξελογιάζονται από τη δόξα και τα πλούτη, παραπλανιούνται και ελέγχονται από αυτά και χάνονται οριστικά. Ο χρόνος περνάει γρήγορα· τα χρόνια περνούν εν ριπή οφθαλμού· πριν κανείς το καταλάβει, έχει αποχαιρετήσει τα καλύτερα χρόνια της ζωής του».
Όταν διάβασα αυτό το κομμάτι από τον λόγο του Θεού, αναστατώθηκα πολύ. Στην αρχή, ήθελα μόνο να ζήσω μια ζωή όπου δεν θα χρειαζόταν να ανησυχώ για τροφή και ρούχα. Όταν όμως βελτιώθηκαν οι συνθήκες της ζωής μου, ετοιμάστηκα να αγοράσω ένα νέο σπίτι. Κι όταν το αγόρασα, επέμενα να κατορθώσω κάποιον άλλο στόχο… Εργαζόμουν σκληρά για τις επιθυμίες μου και χανόμουν μέσα σ’ αυτές, αντιμετωπίζοντας τα χρήματα ως το μόνο μου στόχο επιδίωξης στη ζωή, κέρδισα χρήματα ακόμα και σε βάρος της υγείας μου. Ως αποτέλεσμα απέκτησα γαστρεντερικό πρόβλημα, περιαρθρίτιδα στον ώμο και στην πλάτη, και τενοντίτιδα στον μυ που είναι υπεύθυνος για την κίνηση του μπράτσου. Απολύτως πρόθυμη να υπάρχω ως μηχανή που παράγει χρήματα, δεν είχα το μυαλό για να σκεφτώ ποιο είδος ζωής ήταν γεμάτο αξία και νόημα, και τι θα έπρεπε να επιδιώκει κάποιος στη ζωή του, έτσι, όταν η μητέρα μου μοιράστηκε το ευαγγέλιο μαζί μου, δεν ήθελα ν’ ακούσω. Όμως, όταν βρέθηκα σε αφόρητο πόνο, μόνο τότε βίωσα ότι τα λόγια του Θεού «τα πράγματα στα οποία δαπάνησαν τη ζωή τους επιδιώκοντας δεν είναι τίποτα άλλο παρά παροδικά σύννεφα, κανένα από τα οποία δεν μπορούν κρατήσουν, κανένα από τα οποία δεν μπορούν να πάρουν μαζί τους» είναι αλήθεια και γεγονός. Ευχαριστώ τον Θεό για την οδηγία Του. Χωρίς την αποκάλυψη των λόγων του Θεού που με έκαναν να καταλάβω πως η άποψή μου για την επιδίωξη ήταν λανθασμένη, θα ξόδευα μάταια ολόκληρη τη ζωή μου.
Τις ημέρες που ακολούθησαν, παρακολουθούσα ενεργά τις συναθροίσεις και διάβαζα τον λόγο του Θεού. Είχα τη συναίσθηση της ειρήνης και της χαράς στην καρδιά μου, που δεν είχα ξανανιώσει ποτέ πριν, και τα οποία δεν μπορούσα να αγοράσω με οποιοδήποτε υλικό πράγμα. Ευχαριστώ τον Θεό. Πρέπει να επιδιώξω την αλήθεια ειλικρινά και να περπατήσω στο πραγματικό μονοπάτι της ζωής. Αργότερα, παραιτήθηκα από την προηγούμενη δουλειά μου και βρήκα μία άλλη που βρισκόταν κοντά στο σπίτι μου, έτσι ώστε να μπορώ να συναθροίζομαι τακτικά με τους αδελφούς και τις αδελφές.
Όταν ήρθε πάνω μου ο πειρασμός του Σατανά, αναζήτησα την αλήθεια
Ήμουν πρόθυμη να επιδιώξω την αλήθεια, όμως σχεδόν κάθε φορά που βρισκόμουν σε συνάθροιση με τους αδελφούς και τις αδελφές, μού τηλεφωνούσε το αφεντικό μου για να μού πει να πάω για δουλειά. Τότε, διχαζόμουν και ήμουν δυστυχισμένη στην καρδιά μου με τη σκέψη πως «αν δεν πάω, θα χάσω τους πελάτες μου, κι αργότερα δεν θα έχω πηγή εσόδων. Όμως θέλω και να παρακολουθώ τις συναθροίσεις». Αρκετές φορές, αν και παρακολουθούσα τις συναθροίσεις, η καρδιά μου δεν ησύχαζε και το πνεύμα μου σταδιακά σκοτείνιαζε. Προσευχήθηκα με δάκρυα στον Θεό: «Ω Θεέ! Είμαι πολύ αναστατωμένη τώρα. Γνωρίζω ξεκάθαρα πως ο Σατανάς χρησιμοποιεί τα χρήματα για να με παρασύρει μακριά από Εσένα. Θέλω να τα ξεφορτωθώ, αλλά είμαι πολύ αδύναμη για να ελευθερωθώ από το δέλεαρ των χρημάτων. Θεέ! Σε παρακαλώ σώσε με!» Μετά την προσευχή ένιωσα κάπως πιο ήρεμη κι ύστερα διάβασα δύο κομμάτια από τα λόγια του Θεού: «Υπάρχει πιο απλός τρόπος για να ελευθερωθεί κανείς από την κατάσταση αυτή: να αποχαιρετήσει τον πρότερο τρόπο ζωής του, να πει αντίο στους προηγούμενους στόχους του στη ζωή, να συνοψίσει και να αναλύσει τον προηγούμενο τρόπο ζωής, την άποψη για τη ζωή, τις επιδιώξεις, τις επιθυμίες και τα ιδανικά του, και έπειτα να τα συγκρίνει με το θέλημα του Θεού και τις απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο, και να δει αν κάποιο από αυτά βρίσκεται σε συμφωνία με το θέλημα και τις απαιτήσεις του Θεού, αν κάποιο από αυτά προσφέρει τις σωστές αξίες της ζωής, αν τον οδηγεί σε καλύτερη κατανόηση της αλήθειας και αν του επιτρέπει να ζει με την ανθρώπινη φύση και την εικόνα του ανθρώπου. Όταν ερευνάς επανειλημμένα και αναλύεις προσεκτικά τους διάφορους στόχους ζωής που επιδιώκουν οι άνθρωποι και τους ποικίλους τρόπους ζωής τους, θα βρεις πως ούτε ένας δεν ταιριάζει με την αρχική πρόθεση που είχε ο Δημιουργός όταν δημιούργησε την ανθρωπότητα. Όλοι τους απομακρύνουν τους ανθρώπους από την κυριαρχία και τη φροντίδα του Δημιουργού· είναι όλοι τους παγίδες που κάνουν τους ανθρώπους να εξαχρειώνονται και τους οδηγούν στην κόλαση. Αφού το αναγνωρίσεις αυτό, η αποστολή σου είναι να αφήσεις στην άκρη την παλιά σου άποψη για τη ζωή, να μείνεις μακριά από τις διάφορες παγίδες, να αφήσεις τον Θεό να πάρει τον έλεγχο της ζωής σου και να κάνει διευθετήσεις για εσένα, να προσπαθήσεις απλώς να υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις και την καθοδήγηση του Θεού, να μην έχεις επιλογή και να γίνεις ένας άνθρωπος που λατρεύει τον Θεό».
Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα γιατί εξακολουθούσα να ενοχλούμαι από τον πειρασμό του Σατανά όταν με έβρισκε. Ήταν επειδή οι απόψεις μου για την ανθρώπινη ζωή δεν είχαν ακόμα μεταμορφωθεί, κι επειδή ήθελα ακόμα να ζω με βάση την άποψη του Σατανά που έλεγε: «Τα χρήματα δεν είναι το παν, όμως χωρίς αυτά, δεν μπορεί κάποιος να κάνει τίποτα». Σκέφτηκα το παρελθόν. Όταν δεν γνώριζα την κυριαρχία του Θεού, ζούσα μέσα στις μηχανορραφίες του Σατανά και βασιζόμουν στον εαυτό μου για να πασχίσω να βγάλω χρήματα. Παρόλο που απέκτησα φευγαλέα ευχαρίστηση και προσωρινή αξιοπρέπεια, τι συνέβη; Ήμουν γεμάτη αρρώστιες σε τόσο νεαρή ηλικία, και προτιμούσα να πεθάνω. Ποιο ήταν το νόημα και η αξία μιας τέτοιας ζωής; Ποιο ήταν πραγματικά το πιο σημαντικό - τα χρήματα ή η ζωή; Σκέφτηκα επίσης τους πλούσιους ανθρώπους γύρω μου. Μερικοί έκαναν χρήση ναρκωτικών, άλλοι έπαιζαν τζόγο, άλλοι είχαν ερωμένες, κάποιοι άλλοι ακόμα έπεφταν από κτίρια λόγω της κενότητας μέσα τους… Αν και αυτοί οι άνθρωποι είχαν αρκετά χρήματα, η ζωή τους ήταν ένα πραγματικό χάος. Αυτό ήταν επαρκής απόδειξη για να δω πως η επιδίωξη του πλούτου δεν ήταν ένα σωστό μονοπάτι. Την ώρα που το σκεφτόμουν η καρδιά μου ξύπνησε και κατάλαβα: το να υπακούς στον Θεό, να λατρεύεις τον Θεό και να νιώθεις σταθερότητα και ειρήνη - αυτά είναι πιο σημαντικά από οτιδήποτε άλλο. Είχα επίσης τη θέληση να απαρνηθώ τη σάρκα μου, να αλλάξω τις μεθόδους επιβίωσής μου που ανήκαν στον Σατανά, να μάθω να υποτάσσομαι στον Θεό, και ν’ αφήσω τον Θεό να κυβερνήσει το μέλλον μου.
Κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, όταν μου τηλεφωνούσε το αφεντικό για να ξαναδουλέψω, του έλεγα πως είμαι απασχολημένη. Σταδιακά, δεν με έλεγχε πλέον το χρήμα και ένιωσα τρομερά ανακουφισμένη και χαρούμενη στην καρδιά μου.
Επίλογος
Αν και τώρα δεν μπορώ να ζήσω κατά βούληση, όπως πριν, αυτά που μου δίνει ο Θεός είναι ήδη αρκετά για να ζήσω, και η υγεία μου σταδιακά βελτιώνεται. Διαβάζω τον λόγο του Θεού κάθε μέρα, παρακολουθώ τις συναθροίσεις, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου με αδελφούς και αδελφές, ζώντας μια σταθερή και ειρηνική ζωή. Ο Θεός είναι Αυτός που με έσωσε από τη βλάβη του Σατανά και τον πειρασμό του χρήματος. Ευχαριστώ τον Θεό!
Από την Ξιαόμι, Ταϊβάν