Σχετικά λόγια του Θεού:
Για όσους αναζητούν την αλήθεια και λαχταρούν για την εμφάνιση του Θεού, το έργο του Πνεύματος μπορεί να προσφέρει μόνο συναίσθημα ή αποκάλυψη, μια αίσθηση θαυμασμού που είναι ανεξήγητη και αδιανόητη, και μια αίσθηση ότι είναι μεγάλο, υπερβατικό και αξιοθαύμαστο, αλλά, παράλληλα, άπιαστο και ανέφικτο για όλους. Ο άνθρωπος και το Πνεύμα του Θεού μπορούν μόνο να κοιτάξουν ο ένας τον άλλον από μακριά, σαν να υπάρχει μεγάλη απόσταση μεταξύ τους και δεν μπορούν ποτέ να είναι όμοιοι, σαν να χωρίζονται από μια αόρατη διαχωριστική γραμμή. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι μια ψευδαίσθηση που δόθηκε στον άνθρωπο από το Πνεύμα κι αυτό συμβαίνει επειδή το Πνεύμα και ο άνθρωπος δεν είναι του ίδιου είδους, το Πνεύμα και ο άνθρωπος δεν θα συνυπάρξουν ποτέ στον ίδιο κόσμο κι επειδή το Πνεύμα δεν κατέχει τίποτα το ανθρώπινο. Έτσι, ο άνθρωπος δεν χρειάζεται το Πνεύμα, γιατί το Πνεύμα δεν μπορεί να κάνει άμεσα το έργο που χρειάζεται ο άνθρωπος. Το έργο της σάρκας προσφέρει στον άνθρωπο πραγματικούς στόχους για να τους ακολουθήσει, όπως και σαφή λόγια και μια αίσθηση ότι Εκείνος είναι πραγματικός και φυσιολογικός, ότι είναι ταπεινός και συνηθισμένος. Αν και ο άνθρωπος μπορεί να Τον φοβάται, για τους περισσότερους ανθρώπους είναι εύκολο να συνδεθούν μαζί Του: Ο άνθρωπος μπορεί να βλέπει το πρόσωπό Του και να ακούει τη φωνή Του και δεν χρειάζεται να Τον κοιτάει από μακριά. Αυτή η σάρκα δίνει την αίσθηση ότι είναι προσιτή στον άνθρωπο κι όχι απομακρυσμένη ούτε ακατανόητη, αλλά ορατή και απτή, γιατί αυτή η σάρκα συνυπάρχει στον ίδιο κόσμο με τον άνθρωπο.
Όταν ο Θεός δεν είχε ενσαρκωθεί, οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν πολλά από αυτά που έλεγε, γιατί προέρχονταν από την ολοκληρωμένη θεϊκή φύση. Η οπτική και το συγκείμενο αυτών που Αυτός έλεγε ήταν αόρατα και ανέφικτα για την ανθρωπότητα· είχαν εκφραστεί από ένα πνευματικό βασίλειο που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να δουν. Γιατί οι άνθρωποι που ζούσαν στη σάρκα, δεν μπορούσαν να διέλθουν στο πνευματικό βασίλειο. Ωστόσο, αφότου ο Θεός ενσαρκώθηκε, μίλησε στην ανθρωπότητα από την οπτική της ανθρώπινης φύσης, και εξήλθε και υπερέβη τη σφαίρα του πνευματικού βασιλείου. Μπορούσε να εκφράσει τη θεϊκή Του διάθεση, το θέλημα και τη στάση Του, μέσα από πράγματα που οι άνθρωποι μπορούσαν να φανταστούν και μέσα από πράγματα που έβλεπαν και συναντούσαν στις ζωές τους, χρησιμοποιώντας μεθόδους που οι άνθρωποι μπορούσαν να δεχθούν, σε μια γλώσσα που μπορούσαν να καταλάβουν και μια γνώση που μπορούσαν να συλλάβουν, έτσι ώστε να επιτρέψει στην ανθρωπότητα να κατανοήσει και να γνωρίσει τον Θεό, να κατανοήσει την πρόθεσή Του και τα απαιτούμενά Του πρότυπα εντός του πλαισίου των δυνατοτήτων τους και μέχρι τον βαθμό που ήταν ικανοί. Αυτή ήταν η μέθοδος και η αρχή του έργου του Θεού στην ανθρώπινη φύση. Αν και οι τρόποι και οι αρχές εργασίας του Θεού στη σάρκα επιτυγχάνονταν κυρίως από ή μέσω της ανθρώπινης φύσης, επέτυχε πράγματι αποτελέσματα που δε θα μπορούσαν να είχαν επιτευχθεί με εργασία απευθείας στη θεϊκή φύση.
Αυτό ήταν το πλεονέκτημα της ενσάρκωσης του Θεού: μπορούσε να εκμεταλλευτεί τη γνώση της ανθρωπότητας και να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα των ανθρώπων για να μιλήσει με τους ανθρώπους, να εκφράσει το θέλημά Του. Εξήγησε ή «μετέφρασε» στον άνθρωπο τη βαρυσήμαντη, θεϊκή Του γλώσσα, την οποία οι άνθρωποι δυσκολεύονταν να καταλάβουν, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα των ανθρώπων, τον ανθρώπινο τρόπο. Αυτό βοήθησε τους ανθρώπους να κατανοήσουν το θέλημά Του και να γνωρίσουν αυτό που Αυτός ήθελε να κάνει. Μπορούσε επίσης να κάνει συζητήσεις με τους ανθρώπους από την ανθρώπινη οπτική, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα των ανθρώπων, όπως και να επικοινωνεί με τους ανθρώπους με τρόπο που καταλάβαιναν. Μπορούσε ακόμα και να μιλήσει και να εργαστεί χρησιμοποιώντας τη γλώσσα και τη γνώση των ανθρώπων, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούσαν να νιώσουν την καλοσύνη και την εγγύτητα του Θεού, έτσι ώστε να μπορούσαν να δουν την καρδιά Του.
Το έργο που γίνεται από το Πνεύμα είναι σιωπηρό και ακατάληπτο και είναι τρομακτικό και απρόσιτο για τον άνθρωπο. Το Πνεύμα δεν είναι κατάλληλο για να επιτελέσει άμεσα το έργο της σωτηρίας και δεν είναι κατάλληλο για να προσφέρει άμεσα στον άνθρωπο ζωή. Το πιο κατάλληλο για τον άνθρωπο είναι το να μεταμορφώσει το έργο του Πνεύματος σε μια προσέγγιση που είναι κοντά στον άνθρωπο, δηλαδή το πιο κατάλληλο για τον άνθρωπο είναι ο Θεός να γίνει ένας συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος, για να κάνει το έργο Του. Αυτό απαιτεί να ενσαρκωθεί ο Θεός, για να αντικαταστήσει το έργο του Πνεύματος, και για τον άνθρωπο δεν υπάρχει καταλληλότερος τρόπος για να λειτουργήσει ο Θεός.
Εάν το Πνεύμα του Θεού μιλούσε απευθείας στον άνθρωπο, θα υποτάσσονταν όλοι στη φωνή, πέφτοντας κάτω χωρίς λόγο αποκαλύψεως, όπως ο Παύλος έπεσε στο έδαφος εν μέσω του φωτός καθώς ταξίδευε προς τη Δαμασκό. Αν ο Θεός συνέχιζε να εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να γνωρίζει τη δική του διαφθορά μέσω της κρίσης του λόγου και να επιτύχει τη σωτηρία. Μόνο μέσω της ενσάρκωσης μπορεί να παραδώσει προσωπικά τον λόγο Του στα αυτιά όλων, έτσι ώστε όλοι όσοι έχουν αυτιά να ακούσουν τον λόγο Του και να λάβουν το έργο της κρίσης του λόγου. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που πέτυχε ο λόγος Του, και όχι η εμφάνιση του Πνεύματος που κάνει τον άνθρωπο να υποτάσσεται λόγω του φόβου. Μόνο με αυτό το πρακτικό και ιδιαίτερο έργο μπορεί να αποκαλυφθεί πλήρως η παλιά διάθεση του ανθρώπου, κρυμμένη βαθιά μέσα του για πολλά χρόνια, ώστε ο άνθρωπος να την αναγνωρίσει και να την αλλάξει. Αυτό είναι το πρακτικό έργο του ενσαρκωμένου Θεού. Μιλάει και κρίνει με πρακτικό τρόπο για να επιτύχει τα αποτελέσματα της κρίσης πάνω στον άνθρωπο μέσω του λόγου. Αυτή είναι η εξουσία του ενσαρκωμένου Θεού και η σημασία της ενσάρκωσης του Θεού... Ενσαρκώνεται επειδή η σάρκα μπορεί επίσης να διαθέτει εξουσία και είναι ικανός να διεκπεραιώνει έργο μεταξύ των ανθρώπων με πρακτικό τρόπο, που είναι ορατός και απτός στον άνθρωπο. Αυτό το έργο είναι πολύ πιο ρεαλιστικό από οποιοδήποτε έργο που επιτελείται άμεσα από το Πνεύμα του Θεού που κατέχει όλη την εξουσία, και τα αποτελέσματά του είναι επίσης εμφανή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ενσαρκωμένη σάρκα Του μπορεί να μιλήσει και να εργαστεί με πρακτικό τρόπο. Η εξωτερική μορφή της σάρκας Του δεν έχει καμία εξουσία και μπορεί να προσεγγιστεί από τον άνθρωπο. Η ουσία Του φέρει εξουσία, αλλά η εξουσία Του δεν είναι ορατή από κανέναν. Όταν Αυτός μιλά και εργάζεται, ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να εντοπίσει την ύπαρξη της εξουσίας Του. Αυτό είναι ακόμα πιο ευνοϊκό για το πραγματικό έργο Του. Και όλο αυτό το έργο μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Παρόλο που κανείς δεν αντιλαμβάνεται ότι κατέχει εξουσία ή βλέπει ότι δεν μπορεί να προσβληθεί ή να δει την οργή Του, μέσω της καλυμμένης εξουσίας, της οργής και του δημόσιου λόγου Του, επιτυγχάνει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα του λόγου Του. Με άλλα λόγια, με τον τόνο της φωνής, την αυστηρή έκφραση και όλη τη σοφία του λόγου Του, ο άνθρωπος πείθεται απόλυτα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος υποτάσσεται στον λόγο του ενσαρκωμένου Θεού, ο οποίος φαινομενικά δεν έχει καμία εξουσία, επιτυγχάνοντας έτσι τον στόχο Του να σώσει τον άνθρωπο. Αυτή είναι μια άλλη σημασία της ενσάρκωσής Του: να μιλήσει πιο ρεαλιστικά και να επιτρέψει στην πραγματικότητα του λόγου Του να επηρεάσει τον άνθρωπο, προκειμένου να γίνει μάρτυρας της δύναμης του λόγου του Θεού. Συνεπώς, αυτό το έργο, αν δεν γινόταν μέσω της ενσάρκωσης, δεν θα πετύχαινε το παραμικρό αποτέλεσμα και δεν θα ήταν σε θέση να σώσει πλήρως τους αμαρτωλούς.
Επειδή αυτός που κρίνεται είναι ο άνθρωπος, ο άνθρωπος που είναι από σάρκα και έχει διαφθαρεί και δεν είναι το πνεύμα του Σατανά που κρίνεται άμεσα, το έργο της κρίσης δεν διεξάγεται στον πνευματικό κόσμο, αλλά ανάμεσα στους ανθρώπους. Κανείς δεν είναι πιο κατάλληλος και πιο αρμόδιος από τον ενσαρκωμένο Θεό για να κρίνει τη διαφθορά της σάρκας του ανθρώπου. Εάν η κρίση διεξαγόταν απευθείας από το Πνεύμα του Θεού, τότε δεν θα ήταν καθολική. Επιπλέον, ένα τέτοιο έργο θα ήταν δύσκολο για τον άνθρωπο να το δεχτεί, διότι το Πνεύμα δεν είναι σε θέση να έρθει αντιμέτωπο με τον άνθρωπο και γι’ αυτό, τα αποτελέσματα δεν θα ήταν άμεσα, πόσο μάλλον θα μπορούσε ο άνθρωπος να δει την απρόσβλητη διάθεση του Θεού πιο καθαρά. Ο Σατανάς μπορεί να νικηθεί πλήρως μόνο αν ο ενσαρκωμένος Θεός κρίνει τη διαφθορά της ανθρωπότητας... Αν αυτή η δουλειά γινόταν από το Πνεύμα του Θεού, τότε δεν θα ήταν νίκη επί του Σατανά. Το Πνεύμα είναι εγγενώς πιο υψηλό από τα θνητά όντα και το Πνεύμα του Θεού είναι εγγενώς άγιο και θριαμβεύει πάνω στη σάρκα. Αν το Πνεύμα έκανε αυτό το έργο απευθείας, δεν θα ήταν σε θέση να κρίνει όλη την ανυπακοή του ανθρώπου και δεν θα μπορούσε να αποκαλύψει όλη την αδικία του ανθρώπου. Διότι το έργο της κρίσης διεξάγεται και μέσω των ανθρώπινων αντιλήψεων για τον Θεό κι ο άνθρωπος δεν είχε ποτέ αντιλήψεις για το Πνεύμα κι έτσι, το Πνεύμα δεν είναι σε θέση ν’ αποκαλύψει καλύτερα την αδικία του ανθρώπου, πόσο μάλλον ν’ αποκαλύψει πλήρως αυτή την αδικία. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ο εχθρός όλων εκείνων που δεν Τον γνωρίζουν. Μέσω της κρίσης των αντιλήψεων του ανθρώπου και της εναντίωσης προς Αυτόν, αποκαλύπτει όλη την ανυπακοή της ανθρωπότητας. Οι συνέπειες του έργου Του στη σάρκα είναι πιο εμφανείς από εκείνες του έργου του Πνεύματος. Κι έτσι, η κρίση όλης της ανθρωπότητας δεν εκτελείται απευθείας από το Πνεύμα, αλλά είναι το έργο του ενσαρκωμένου Θεού. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ορατός και απτός από τον άνθρωπο κι ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να κατακτήσει ολοκληρωτικά τον άνθρωπο. Στη σχέση του με τον ενσαρκωμένο Θεό, ο άνθρωπος προχωρά από την εναντίωση στην υπακοή, από τη δίωξη στην αποδοχή, από την σύλληψη στη γνώση κι από την απόρριψη στην αγάπη. Αυτά είναι τα αποτελέσματα του έργου του ενσαρκωμένου Θεού. Ο άνθρωπος σώζεται μόνο με την αποδοχή της κρίσης Του, μόνο σταδιακά Τον γνωρίζει μέσα από τα λόγια του στόματός Του, κατακτάται απ’ Αυτόν κατά τη διάρκεια της εναντίωσής του σ’ Αυτόν και δέχεται την προσφορά της ζωής από Αυτόν κατά την αποδοχή της παίδευσής Του. Όλο αυτό το έργο είναι το έργο του ενσαρκωμένου Θεού κι όχι το έργο του Θεού στην ταυτότητα του Πνεύματος.
Ωστόσο, υπάρχει μια αλήθεια που δεν γνωρίζεις: Η διεφθαρμένη διάθεση κι η παρακοή κι η αντίσταση του ανθρώπου εκτίθενται όταν βλέπει τον Χριστό, κι η παρακοή κι η αντίσταση που εκτίθενται σε τέτοια περίσταση, είναι πιο απόλυτες και πλήρεις απ’ ό, τι σε κάθε άλλη. Ο Χριστός είναι ο Υιός του ανθρώπου και έχει την κανονική ανθρώπινη φύση, γι’ αυτό ο άνθρωπος ούτε Τον τιμά ούτε Τον σέβεται. O Θεός ζει ενσαρκωμένος, γι’ αυτό η παρακοή του ανθρώπου έρχεται στο φως λεπτομερώς και έντονα. Λέω λοιπόν ότι η έλευση του Χριστού έχει φέρει στο φως όλη την παρακοή της ανθρωπότητας και έχει φανερώσει εντελώς τη φύση του ανθρώπινου γένους. Αυτό ονομάζεται «δελεάζοντας μια τίγρη να κατεβεί απ’ το βουνό» και «δελεάζοντας έναν λύκο να βγει έξω από τη σπηλιά».
Οι αντιλήψεις του ανθρώπου αποκαλύπτονται όταν ο ενσαρκωμένος Θεός επιτελεί επισήμως το έργο Του, γιατί η κανονικότητα και η πραγματικότητα του ενσαρκωμένου Θεού είναι η αντίθεση του ασαφούς και υπερφυσικού Θεού στη φαντασία του ανθρώπου. Οι αρχικές αντιλήψεις του ανθρώπου μπορούν να αποκαλυφθούν μόνο μέσα από την αντίθεση τους προς τον ενσαρκωμένο Θεό. Χωρίς τη σύγκριση με τον ενσαρκωμένο Θεό, οι αντιλήψεις του ανθρώπου δεν θα μπορούσαν να αποκαλυφθούν. Με άλλα λόγια, χωρίς την αντίθεση της πραγματικότητας, τα ασαφή πράγματα δεν μπορούσαν να αποκαλυφθούν. Κανείς δεν είναι ικανός να χρησιμοποιεί λέξεις για να επιτελέσει αυτό το έργο και κανείς δεν είναι ικανός να εκφέρει αυτό το έργο χρησιμοποιώντας λέξεις. Μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να εκτελέσει το δικό Του έργο και κανένας άλλος δεν μπορεί να το κάνει για λογαριασμό Του. Ανεξάρτητα από το πόσο πλούσια είναι η γλώσσα των ανθρώπων, είναι ανίκανοι να εκφέρουν με λόγια την πραγματικότητα και την κανονικότητα του Θεού. Ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίζει τον Θεό μόνο πιο πρακτικά και μπορεί μόνο να Τον δει πιο καθαρά αν ο Θεός δουλεύει προσωπικά ανάμεσα στους ανθρώπους και αποκαλύπτει εντελώς την εικόνα Του και το Είναι Του. Αυτό το αποτέλεσμα δεν μπορεί να επιτευχθεί από κανέναν σαρκικό άνθρωπο. Φυσικά, το Πνεύμα του Θεού είναι επίσης ανίκανο να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα. Ο Θεός μπορεί να σώσει τον διεφθαρμένο άνθρωπο από την επιρροή του Σατανά, αλλά αυτό το έργο δεν μπορεί να επιτευχθεί άμεσα από το Πνεύμα του Θεού. Αντιθέτως, μπορεί να γίνει μόνο από τη σάρκα που φοράει το Πνεύμα του Θεού, δηλαδή με την ενσάρκωση του Θεού.
Το καλύτερο πράγμα σχετικά με το έργο της ενσάρκωσής Του, είναι ότι μπορεί να αφήνει ακριβή λόγια και προτροπές και το ακριβές θέλημά Του για την ανθρωπότητα σε όσους Tον ακολουθούν, έτσι ώστε οι οπαδοί Του να μπορούν να μεταφέρουν με μεγαλύτερη ακρίβεια και πιο συγκεκριμένα όλο το έργο της ενσάρκωσής Του και το θέλημά Του για όλη την ανθρωπότητα σε εκείνους που αποδέχονται αυτή την οδό. Μόνο το έργο του ενσαρκωμένου Θεού μεταξύ των ανθρώπων ολοκληρώνει πραγματικά το γεγονός ότι ο Θεός υπάρχει και ζει μαζί με τον άνθρωπο. Μόνο αυτό το έργο εκπληρώνει την επιθυμία του ανθρώπου να δει το πρόσωπο του Θεού, να γίνει μάρτυρας του έργου του Θεού και να ακούσει τον προσωπικό λόγο του Θεού. Ο ενσαρκωμένος Θεός ολοκληρώνει την εποχή που μόνο η πλάτη του Ιεχωβά εμφανίστηκε στην ανθρωπότητα, και ολοκληρώνει επίσης την εποχή της πίστης της ανθρωπότητας στον ασαφή Θεό. Ειδικότερα, το έργο του τελευταίου ενσαρκωμένου Θεού οδηγεί όλη την ανθρωπότητα σε μια εποχή πιο ρεαλιστική, πιο πρακτική και πιο ευχάριστη. Δεν ολοκληρώνει μόνο την εποχή του νόμου και του δόγματος. Το πιο σημαντικό είναι ότι αποκαλύπτει στον άνθρωπο έναν πραγματικό και κανονικό Θεό, ο οποίος είναι δίκαιος και άγιος, ο οποίος ξεκλειδώνει το έργο του σχεδίου διαχείρισης και επιδεικνύει τα μυστήρια και τον προορισμό της ανθρωπότητας. Εκείνον, ο οποίος δημιούργησε την ανθρωπότητα και τερματίζει το έργο της διαχείρισης, και ο οποίος παρέμεινε κρυμμένος για χιλιάδες χρόνια. Οδηγεί την εποχή της ασάφειας σε ένα πλήρες τέλος και ολοκληρώνει την εποχή κατά την οποία ολόκληρη η ανθρωπότητα θέλησε να αναζητήσει το πρόσωπο του Θεού, αλλά δεν το μπόρεσε. Ολοκληρώνει δηλαδή την εποχή, κατά την οποία ολόκληρη η ανθρωπότητα υπηρετούσε τον Σατανά και οδηγεί ολόκληρη την ανθρωπότητα σε μια εντελώς νέα εποχή. Όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα του έργου του ενσαρκωμένου Θεού, αντί του Πνεύματος του Θεού. Όταν ο Θεός δουλεύει στη σάρκα Του, αυτοί που Τον ακολουθούν δεν αναζητούν πλέον και δεν τρέχουν πίσω από αυτά τα ασαφή και διφορούμενα πράγματα και παύουν να μαντεύουν το θέλημα του ασαφούς Θεού. Όταν ο Θεός επεκτείνει το έργο Του στη σάρκα, αυτοί που Τον ακολουθούν θα μεταβιβάσουν το έργο που έχει κάνει στη σάρκα σε όλα τα δόγματα και τα θρησκεύματα και θα μεταδώσουν όλα τα λόγια Του στα αυτιά ολόκληρης της ανθρωπότητας. Όλα όσα ακούγονται από εκείνους που λαμβάνουν το ευαγγέλιό Του, θα είναι τα γεγονότα του έργου Του, θα είναι πράγματα που προσωπικά θα έχει δει και ακούσει ο άνθρωπος, και θα είναι γεγονότα κι όχι διαδόσεις. Αυτά τα γεγονότα είναι τα στοιχεία με τα οποία εξαπλώνεται το έργο Του και είναι επίσης τα εργαλεία που χρησιμοποιεί για την εξάπλωση του έργου Του. Χωρίς την ύπαρξη γεγονότων, το ευαγγέλιο Του δεν θα εξαπλωνόταν σε όλες τις χώρες και σε όλα τα μέρη. Χωρίς γεγονότα, αλλά μόνο με τις φαντασιώσεις του ανθρώπου, ποτέ δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει το έργο της κατάκτησης όλου του σύμπαντος. Το Πνεύμα είναι αψηλάφητο και αόρατο στον άνθρωπο και το έργο του Πνεύματος δεν είναι ικανό να αφήσει περαιτέρω στοιχεία ή γεγονότα του έργου του Θεού για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν θα δει ποτέ την πραγματική όψη του Θεού και θα πιστεύει πάντα σε έναν ασαφή Θεό που δεν υπάρχει. Ο άνθρωπος δεν θα δει ποτέ το πρόσωπο του Θεού, ούτε θα ακούσει ποτέ λόγια προσωπικά του Θεού. Οι φαντασιώσεις του ανθρώπου, τελικά, είναι κενές και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το αληθινό πρόσωπο του Θεού. Η έμφυτη διάθεση του Θεού και το έργο του ίδιου του Θεού δεν μπορούν να αντιγραφούν από τον άνθρωπο. Ο αόρατος Θεός στον ουρανό και το έργο Του μπορούν μόνο να μεταφερθούν στη γη από τον ενσαρκωμένο Θεό που προσωπικά επιτελεί το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτός είναι ο πιο ιδανικός τρόπος με τον οποίο ο Θεός εμφανίζεται στον άνθρωπο, με τον οποίο ο άνθρωπος βλέπει τον Θεό και γνωρίζει το αληθινό πρόσωπο του Θεού και δεν μπορεί να επιτευχθεί από έναν μη ενσαρκωμένο Θεό.