Read more!
Read more!

Ο στόχος και η σημασία καθενός από τα τρία στάδια του έργου του Θεού

(1) Ο στόχος και η σημασία του έργου του Θεού κατά την Εποχή του Νόμου

Σχετικά λόγια του Θεού:

Το έργο που έκανε ο Ιεχωβά στους Ισραηλίτες γνωστοποίησε στην ανθρωπότητα τον γήινο τόπο προέλευσης του Θεού, που ήταν επίσης το άγιος μέρος όπου Εκείνος παρουσιάστηκε. Περιόρισε το έργο Του στους ανθρώπους του Ισραήλ. Αρχικά, δεν έκανε έργο εκτός του Ισραήλ. Αντίθετα, διάλεξε έναν λαό που έκρινε κατάλληλο για να περιορίσει το εύρος του έργου Του. Το Ισραήλ ήταν το μέρος όπου ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα κι από το χώμα του τόπου εκείνου ο Ιεχωβά έφτιαξε τον άνθρωπο. Το μέρος εκείνο έγινε η βάση του έργου Του στη γη. Οι Ισραηλίτες, που ήταν οι απόγονοι του Νώε και επίσης οι απόγονοι του Αδάμ, ήταν το ανθρώπινο θεμέλιο του έργου του Ιεχωβά στη γη.

Τον καιρό εκείνο, η σημασία, ο σκοπός και τα στάδια του έργου του Ιεχωβά στον Ισραήλ ήταν για να αρχίσει το έργο Του σε ολόκληρη τη γη, το οποίο, παίρνοντας τον Ισραήλ ως πυρήνα του, σταδιακά εξαπλώθηκε στα έθνη. Αυτή είναι η αρχή, σύμφωνα με την οποία εργάζεται στο σύμπαν – να εδραιώσει ένα μοντέλο και στη συνέχεια να το διευρύνει μέχρι όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη να δεχθούν το ευαγγέλιό Του. Οι πρώτοι Ισραηλίτες ήταν οι απόγονοι του Νώε. Οι άνθρωποι αυτοί ευλογήθηκαν μόνο με την πνοή του Ιεχωβά και κατανοούσαν αρκετά για να φροντίσουν τις βασικές ανάγκες της ζωής, αλλά δεν γνώριζαν τι είδους Θεός ήταν ο Ιεχωβά ή το θέλημά Του για τον άνθρωπο, πόσο μάλλον πώς έπρεπε να έχουν φόβο Θεού για τον Κύριο όλης της δημιουργίας. Όσο για το αν υπήρχαν κανόνες και νόμοι προς τήρηση και αν υπήρχε έργο που τα δημιουργημένα όντα έπρεπε να κάνουν για τον Δημιουργό: οι απόγονοι του Αδάμ δεν γνώριζαν τίποτα από αυτά. Το μόνο που ήξεραν ήταν ότι ο σύζυγος θα έπρεπε να ιδρώνει και να εργάζεται σκληρά για να προμηθεύει για την οικογένειά του και ότι η γυναίκα θα έπρεπε να υποτάσσεται στον άντρα της και να διαιωνίζουν το ανθρώπινο γένος που ο Ιεχωβά δημιούργησε. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι αυτοί, που είχαν μόνο την πνοή του Ιεχωβά και την ζωή Του, δεν ήξεραν τίποτα για το πώς να ακολουθήσουν τους νόμους του Θεού ή πώς να ικανοποιήσουν τον Κύριο όλης της δημιουργίας. Κατανοούσαν πάρα πολύ λίγα. Οπότε, ακόμη κι αν δεν υπήρχε τίποτα διεφθαρμένο ή απατηλό στις καρδιές τους και η ζήλεια και οι διαμάχες σπάνια υπήρχαν μεταξύ τους, παρόλα αυτά δεν είχαν καμία γνώση ή κατανόηση του Ιεχωβά, του Κυρίου όλης της δημιουργίας. Οι πρόγονοι του ανθρώπου γνώριζαν μόνο πώς να τρώνε και να απολαμβάνουν τα αγαθά του Ιεχωβά, αλλά δεν γνώριζαν πώς να έχουν φόβο Θεού για τον Ιεχωβά. Δεν γνώριζαν ότι ο Ιεχωβά είναι ο Ένας που θα έπρεπε να λατρεύουν με όλη τους την ψυχή. Οπότε, πώς μπορούσαν να ονομάζονται πλάσματά Του; Αν ήταν έτσι, τι γίνεται με τα λόγια, «Ο Ιεχωβά είναι ο Κύριος όλης της δημιουργίας» και «Εκείνος δημιούργησε τον άνθρωπο για να Τον φανερώνει, να Τον δοξάζει και να Τον αντιπροσωπεύει»· δεν θα ήταν τα λόγια αυτά μάταια; Πώς θα μπορούσαν άνθρωποι που δεν έχουν σεβασμό για τον Ιεχωβά να γίνουν μαρτυρία για την δόξα Του; Πώς θα μπορούσαν να γίνουν εκδήλωση της δόξας Του; Δεν θα ήταν τότε τα λόγια του Ιεχωβά, «Δημιούργησα τον άνθρωπο κατ’ εικόνα Μου», όπλο στα χέρια του Σατανά, του πονηρού; Δεν θα γίνονταν τα λόγια αυτά ένα σημάδι ταπείνωσης στη δημιουργία του ανθρώπου από τον Ιεχωβά; Για να ολοκληρωθεί το στάδιο αυτό του έργου, ο Ιεχωβά, μετά που δημιούργησε την ανθρωπότητα, δεν τους δίδαξε ή τους καθοδήγησε από την εποχή του Αδάμ έως την εποχή του Νώε. Αντίθετα, μόνο μετά που ο κατακλυσμός κατέστρεψε τον κόσμο ξεκίνησε επίσημα να καθοδηγεί τους Ισραηλίτες, που ήταν οι απόγονοι του Νώε και, επίσης, του Αδάμ. Το έργο και τα λόγια Του στον Ισραήλ έδωσαν καθοδήγηση σε όλους τους ανθρώπους του Ισραήλ, καθώς ζούσαν τη ζωή τους σε όλη τη γη του Ισραήλ και, μ’ αυτόν τον τρόπο, έδειξαν στην ανθρωπότητα ότι ο Ιεχωβά δεν ήταν ικανός μόνο να δώσει πνοή στον άνθρωπο για να έχει ζωή από Εκείνον και να αναβαθμιστεί από χώμα σε ένα δημιουργημένο ανθρώπινο ον, αλλά θα μπορούσε επίσης να κάψει την ανθρωπότητα και να καταραστεί την ανθρωπότητα και να χρησιμοποιήσει το ραβδί Του για να κυβερνήσει την ανθρωπότητα. Έτσι, είδαν επίσης ότι ο Ιεχωβά μπορούσε να καθοδηγήσει την ζωή του ανθρώπου στη γη και να μιλήσει και να κάνει έργο στην ανθρωπότητα σύμφωνα με τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Έκανε το έργο μόνο για να γνωρίσουν τα πλάσματά Του ότι ο άνθρωπος προήλθε από χώμα που Εκείνος πήρε στο χέρι Του και, επιπλέον, ότι ο άνθρωπος έχει φτιαχτεί από Εκείνον. Όχι μόνο αυτό, αλλά το έργο που ξεκίνησε στον Ισραήλ είχε το σκοπό άλλοι άνθρωποι και έθνη (που, ουσιαστικά, δεν ήταν ξεχωριστά από τον Ισραήλ, αλλά αντίθετα είχαν πάρει διαφορετικό δρόμο από τους Ισραηλίτες, ωστόσο ήταν απόγονοι του Αδάμ και της Εύας) να λάβουν το ευαγγέλιο του Ιεχωβά από τον Ισραήλ, ώστε όλα τα δημιουργημένα όντα στο σύμπαν να μπορούν να έχουν φόβο Θεού για τον Ιεχωβά και να Τον θεωρούν σημαντικό. Αν δεν είχε ξεκινήσει ο Ιεχωβά το έργο στον Ισραήλ, αλλά αντίθετα, μετά που δημιούργησε την ανθρωπότητα, τους άφηνε να ζουν ξένοιαστη ζωή στη γη, στην περίπτωση εκείνη, χάρη στη σωματική φύση του ανθρώπου (φύση σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να γνωρίζει πράγματα τα οποία δεν μπορεί να δει, δηλαδή δεν θα γνώριζε ότι ήταν ο Ιεχωβά που δημιούργησε την ανθρωπότητα, και ακόμη λιγότερο, γιατί το έκανε), δεν θα γνώριζαν ότι ήταν ο Ιεχωβά που δημιούργησε την ανθρωπότητα ή ότι Εκείνος είναι ο Κύριος όλης της δημιουργίας. Αν ο Ιεχωβά δημιουργούσε τον άνθρωπο και τον έβαζε στη γη, και απλώς καθάριζε τα χέρια Του από το χώμα και έφευγε, αντί να παραμένει στην ανθρωπότητα δίνοντάς τους καθοδήγηση για μια χρονική περίοδο, τότε όλη η ανθρωπότητα θα επέστρεφε στο τίποτα. Ακόμη κι ο ουρανός και η γη και όλα τα μυριάδες πράγματα που Εκείνος έφτιαξε και όλη η ανθρωπότητα θα επέστρεφαν στο τίποτα και, επιπλέον, θα είχαν ήδη ποδοπατηθεί από τον Σατανά. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η επιθυμία του Ιεχωβά «Στη γη, δηλαδή στο μέσο της δημιουργίας Του, να έχει ένα μέρος να σταθεί, ένα άγιο μέρος» θα είχε γκρεμιστεί. Και επομένως, μετά που δημιούργησε την ανθρωπότητα, το γεγονός ότι μπορούσε να παραμείνει μεταξύ τους για να τους καθοδηγεί στην ζωή τους και να μιλά σ’ αυτούς βρισκόμενος ανάμεσά τους, όλο αυτό ήταν για να πραγματοποιήσει την επιθυμία Του και να επιτύχει το σχέδιό Του. Το έργο που έκανε στον Ισραήλ είχε σκοπό μόνο να εκτελέσει το σχέδιο που είχε ορίσει πριν την δημιουργία όλων των πραγμάτων και γι’ αυτό, το έργο Του πρώτα μεταξύ των Ισραηλιτών και η δημιουργία όλων των πραγμάτων από Εκείνον δεν ήταν αντίθετα μεταξύ τους, αλλά ήταν και τα δύο για χάρη της διαχείρισής Του, του έργου Του και της δόξας Του και επίσης, για να εμβαθύνει το νόημα της δημιουργίας της ανθρωπότητας από Εκείνον. Καθοδήγησε τη ζωή της ανθρωπότητας στη γη για δύο χιλιάδες χρόνια μετά τον Νώε, κατά την διάρκεια των οποίων δίδαξε στην ανθρωπότητα να κατανοεί πώς να έχει φόβο Θεού για τον Ιεχωβά, τον Κύριο όλης της δημιουργίας, πώς να διάγει την ζωή της και πώς να συνεχίσει να ζει και, πιο πολύ απ’ όλα, πώς να δρα ως μάρτυρας για τον Ιεχωβά, να Τον υπακούει και να Του δείχνει σεβασμό, ακόμη και να Τον λατρεύει με μουσική όπως έκαναν ο Δαβίδ και οι ιερείς του.

από «Το έργο την Εποχή του Νόμου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Στην αρχή, η καθοδήγηση του ανθρώπου κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης ήταν σαν να καθοδηγούσε τη ζωή ενός παιδιού. Η ανθρωπότητα στις αρχές μόλις είχε γεννηθεί από τον Ιεχωβά. Ήταν οι Ισραηλίτες. Δεν κατανοούσαν πώς να σέβονται τον Θεό ή πώς να ζουν στη γη. Με άλλα λόγια, ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, δηλαδή δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, αλλά δεν τους έδωσε την ικανότητα να κατανοούν πώς να σέβονται τον Ιεχωβά ή πώς να τηρούν τους νόμους του Ιεχωβά επί γης. Χωρίς την άμεση καθοδήγηση του Ιεχωβά, κανείς δεν μπορούσε να το γνωρίζει αυτό άμεσα, γιατί στην αρχή ο άνθρωπος δεν κατείχε τέτοιες ικανότητες. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Θεός, αλλά για το πώς έπρεπε να Τον σέβεται, πώς έπρεπε να συμπεριφέρεται, πώς έπρεπε να σκέπτεται για να δείχνει ότι Τον σέβεται, ή τι έπρεπε να Του προσφέρει σε ένδειξη του σεβασμού του, ο άνθρωπος δεν είχε καμία απολύτως ιδέα. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο πώς να απολαμβάνει όσα μπορούσε να απολαύσει μεταξύ όλων αυτών που δημιούργησε ο Ιεχωβά, αλλά όσον αφορά το τι είδους ζωή στη γη άξιζε σε ένα πλάσμα του Θεού, δεν είχε την αμυδρή ιδέα. Χωρίς κάποιον να τους διδάξει, χωρίς κάποιον να τους καθοδηγήσει προσωπικά, αυτή η ανθρωπότητα δεν θα είχε διάγει ποτέ μια ζωή που να ταιριάζει με την ανθρωπότητα, αλλά απλώς θα κρατούταν κρυφά φυλακισμένη από τον Σατανά. Ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, τουτέστιν δημιούργησε τους προγόνους της ανθρωπότητας, την Εύα και τον Αδάμ, αλλά δεν τους χάρισε περαιτέρω διάνοια ή σοφία. Αν και ζούσαν ήδη στη γη, δεν κατανοούσαν σχεδόν τίποτα. Επομένως, το έργο του Ιεχωβά, όσον αφορά τη δημιουργία της ανθρωπότητας, είχε τελειώσει μόνο κατά το ήμισυ και δεν είχε ολοκληρωθεί ούτε κατά διάνοια. Είχε σχηματίσει μόνο ένα πρότυπο ανθρώπου από πηλό και του εμφύσησε την πνοή Του, χωρίς όμως να χαρίσει στον άνθρωπο επαρκή βούληση για να έχει φόβο Θεού. Στην αρχή, ο άνθρωπος δεν είχε πρόθεση να Τον σέβεται ή να έχει φόβο Θεού. Ο άνθρωπος ήξερε μόνο να ακούει τον λόγο Του, αλλά αγνοούσε τη βασική γνώση για τη ζωή στη γη και τους σωστούς κανόνες της ανθρώπινης ζωής. Επομένως, παρόλο που ο Ιεχωβά δημιούργησε τον άντρα και τη γυναίκα και ολοκλήρωσε το έργο των επτά ημερών, επ’ ουδενί δεν ολοκλήρωσε τη δημιουργία του ανθρώπου, γιατί ο άνθρωπος δεν ήταν παρά μόνο ένα περίβλημα και του έλειπε η πραγματικότητα του να είναι άνθρωπος. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο ότι ο Ιεχωβά είχε δημιουργήσει την ανθρωπότητα, αλλά δεν είχε την παραμικρή ιδέα για το πώς έπρεπε να τηρεί τον λόγο ή τους νόμους του Ιεχωβά. Συνεπώς, μετά τη δημιουργία της ανθρωπότητας, το έργο του Ιεχωβά δεν είχε τελειώσει ούτε κατά διάνοια. Έπρεπε ακόμα να καθοδηγήσει πλήρως τους ανθρώπους να έρθουν ενώπιόν Του, έτσι ώστε να μπορούν να ζουν μαζί στη γη και να έχουν φόβο Θεού, έτσι ώστε να είναι ίσως σε θέση, με την καθοδήγησή Του, να εισέλθουν στον σωστό δρόμο μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής στη γη. Μόνο μ' αυτόν τον τρόπο ολοκληρώθηκε πλήρως το έργο που διεξήχθη κυρίως υπό το όνομα του Ιεχωβά. Δηλαδή, μόνο μ' αυτόν τον τρόπο ήρθε εις πέρας το έργο της δημιουργίας του κόσμου από τον Ιεχωβά. Έτσι λοιπόν, έχοντας δημιουργήσει την ανθρωπότητα, έπρεπε να καθοδηγήσει τη ζωή των ανθρώπων στη γη για αρκετές χιλιάδες χρόνια, ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να τηρούν τα διατάγματα και τους νόμους Του και να συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής στη γη. Μόνο τότε ολοκληρώθηκε πλήρως το έργο του Ιεχωβά. Ανέλαβε αυτό το έργο αφού δημιούργησε την ανθρωπότητα και το συνέχισε μέχρι την εποχή του Ιακώβ, οπότε δημιούργησε τους δώδεκα υιούς του Ιακώβ και τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Από εκείνη την εποχή και μετά, όλος ο λαός του Ισραήλ έγινε η ανθρώπινη φυλή που καθοδηγούταν επισήμως από Αυτόν επί γης και το Ισραήλ έγινε ο ιδιαίτερος τόπος επί γης όπου επιτέλεσε το έργο Του. Ο Ιεχωβά έκανε αυτούς τους ανθρώπους την πρώτη ομάδα ανθρώπων επί της οποίας επιτέλεσε επίσημα το έργο Του επί γης και έκανε ολόκληρη τη γη του Ισραήλ το σημείο αφετηρίας του έργου Του, χρησιμοποιώντας τους ως την απαρχή ενός ακόμα μεγαλύτερου έργου, ώστε όλοι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν από Αυτόν επί γης να γνωρίζουν πώς να έχουν φόβο Θεού και πώς να ζουν στη γη. Συνεπώς, οι πράξεις των Ισραηλιτών έγιναν παράδειγμα που έπρεπε να ακολουθήσουν οι λαοί των Εθνών και ό,τι ειπώθηκε στον λαό του Ισραήλ έγινε λόγος που έπρεπε να ακουστεί από τους λαούς των Εθνών. Διότι ήταν οι πρώτοι που έλαβαν τους νόμους και τις εντολές του Ιεχωβά κι ήταν επίσης οι πρώτοι που γνώριζαν πώς να έχουν φόβο της οδού του Ιεχωβά. Ήταν οι πρόγονοι της ανθρώπινης φυλής που γνώριζαν την οδό του Ιεχωβά, καθώς και οι εκπρόσωποι της ανθρώπινης φυλής που επέλεξε ο Ιεχωβά.

από «Το όραμα του έργου του Θεού (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Συνεπώς, έχετε διαβάσει αυτούς τους κανονισμούς και τις αρχές της Εποχής του Νόμου, σωστά; Καλύπτουν αυτοί οι κανονισμοί ένα ευρύ φάσμα; Κατ’ αρχάς, καλύπτουν τις Δέκα Εντολές, κατόπιν είναι οι κανονισμοί για την ανέγερση θυσιαστηρίων κ.ο.κ. Στη συνέχεια, είναι οι κανονισμοί για την τήρηση του Σαββάτου και των τριών εορτών, και μετά είναι οι κανονισμοί για τις προσφορές. Είδατε πόσα είδη προσφορών υπάρχουν; Υπάρχουν ολοκαυτώματα, προσφορές σιτηρών, ειρηνικές προσφορές, προσφορές περί αμαρτίας κ.ο.κ. Τις ακολουθούν οι κανονισμοί για τις προσφορές των ιερέων, συμπεριλαμβανομένων των ολοκαυτωμάτων και των προσφορών σιτηρών από ιερείς, και άλλου είδους προσφορών. Ο όγδοος κανονισμός αφορά την κατανάλωση προσφορών από ιερείς. Και στη συνέχεια υπάρχουν κανονισμοί που πρέπει να τηρούνται κατά τη διάρκεια της ζωής των ανθρώπων. Υπάρχουν διατάξεις για πολλές πτυχές της ζωής των ανθρώπων, όπως κανονισμοί για το τι μπορούν ή δεν μπορούν να φάνε, για την κάθαρση των γυναικών μετά τον τοκετό και για όσους έχουν ιαθεί από τη λέπρα. Σε αυτούς τους κανονισμούς, ο Θεός μιλάει μέχρι και για ασθένειες, και υπάρχουν ακόμη και κανόνες για τη σφαγή προβάτων και βοοειδών και ούτω καθεξής. Τα πρόβατα και τα βοοειδή δημιουργήθηκαν από τον Θεό και θα έπρεπε να τα σφαγιάζεις όπως σου λέει ο Θεός. Υπάρχει, χωρίς αμφιβολία, λογική στα λόγια του Θεού, είναι αναμφίβολα σωστό να ενεργείς όπως διακηρύσσει ο Θεός, και σίγουρα ωφέλιμο για τους ανθρώπους! Υπάρχουν επίσης εορτές και κανόνες που πρέπει να τηρούνται, όπως η ημέρα του Σαββάτου, το Πάσχα και άλλες — ο Θεός μίλησε για όλα αυτά. Ας ρίξουμε μια ματιά στις τελευταίες: λοιποί κανονισμοί —η καύση των λύχνων, το Ιωβηλαίο έτος, η εξαγορά της γης, τα τάματα, η προσφορά της δεκάτης και ούτω καθεξής. Καλύπτουν αυτοί οι κανονισμοί ένα ευρύ φάσμα; Το πρώτο πράγμα για το οποίο πρέπει να μιλήσουμε είναι το ζήτημα των προσφορών των ανθρώπων, μετά υπάρχουν κανονισμοί όσον αφορά την κλοπή και την αποζημίωση, και η τήρηση της ημέρας του Σαββάτου… Αφορούν κάθε λεπτομέρεια της ζωής. Τουτέστιν, όταν ο Θεός ξεκίνησε το επίσημο έργο της διαχείρισης του σχεδίου Του, έθεσε πολλούς κανονισμούς που έπρεπε να ακολουθήσει ο άνθρωπος. Αυτοί οι κανονισμοί υπήρχαν για να επιτρέψουν στον άνθρωπο να ζήσει την κανονική ζωή του ανθρώπου στη γη, την κανονική ζωή του ανθρώπου που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Θεό και την καθοδήγησή Του. Ο Θεός είπε πρώτα στον άνθρωπο πώς να κατασκευάζει θυσιαστήρια και πώς να τα διαμορφώνει. Κατόπιν, είπε στον άνθρωπο πώς να κάνει προσφορές και καθόρισε πώς έπρεπε να ζει ο άνθρωπος — πού έπρεπε να δίνει προσοχή στη ζωή, ποιους κανόνες έπρεπε να τηρεί, τι έπρεπε και τι δεν έπρεπε να κάνει. Αυτό που ο Θεός σχεδίαζε για τον άνθρωπο ήταν ολοκληρωμένο και με αυτά τα έθιμα, τους κανονισμούς και τις αρχές τυποποίησε τη συμπεριφορά των ανθρώπων, καθοδήγησε τη ζωή τους, καθοδήγησε τη μύησή τους στους νόμους του Θεού, τους οδήγησε να έρθουν ενώπιον του θυσιαστηρίου του Θεού, τους καθοδήγησε να διάγουν μια ζωή μεταξύ όσων είχε δημιουργήσει ο Θεός για τον άνθρωπο όπου υπήρχε τάξη, κανονικότητα και μέτρο. Ο Θεός χρησιμοποίησε για πρώτη φορά αυτούς τους απλούς κανονισμούς και τις αρχές για να θέσει όρια στον άνθρωπο, έτσι ώστε στη γη ο άνθρωπος να έχει μια κανονική ζωή λατρεύοντας τον Θεό, να έχει την κανονική ζωή του ανθρώπου. Αυτό είναι το συγκεκριμένο περιεχόμενο της έναρξης του σχεδίου διαχείρισής Του των έξι χιλιάδων ετών. Οι κανονισμοί και οι κανόνες περιλαμβάνουν ένα πολύ ευρύ περιεχόμενο, συνιστούν τις λεπτομέρειες της καθοδήγησης του Θεού για την ανθρωπότητα κατά την Εποχή του Νόμου, έπρεπε να τυγχάνουν της αποδοχής και της εκτίμησης των ανθρώπων που ήρθαν πριν από την Εποχή του Νόμου, συνιστούν καταγραφή του έργου που επιτέλεσε ο Θεός κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου και αποτελούν την πραγματική απόδειξη της ηγεσίας του Θεού και της καθοδήγησης του συνόλου της ανθρωπότητας.

από «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Οι πρώτοι άνθρωποι δεν γνώριζαν τίποτα, οπότε ο Θεός έπρεπε να αρχίσει να διδάσκει τον άνθρωπο τις πιο επιφανειακές και βασικές αρχές για επιβίωση και τις αναγκαίες ρυθμίσεις για τη ζωή, να διαποτίζει την καρδιά του ανθρώπου σταδιακά με αυτά τα πράγματα και να επιτρέπει στον άνθρωπο να κατανοεί σταδιακά τον Θεό, να εκτιμά και να κατανοεί σταδιακά την ηγεσία του Θεού και μια βασική έννοια της σχέσης μεταξύ ανθρώπου και Θεού, μέσω αυτών των κανονισμών, και μέσω αυτών των κανόνων, οι οποίοι ήταν φτιαγμένοι από λέξεις. Αφού πέτυχε αυτό το αποτέλεσμα, μόνο τότε ήταν σε θέση ο Θεός να επιτελέσει, σιγά σιγά, το έργο που θα επιτελούσε αργότερα, οπότε αυτοί οι κανονισμοί και το έργο που επιτέλεσε ο Θεός κατά την Εποχή του Νόμου αποτελούν τον θεμέλιο λίθο του έργου Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, και το πρώτο στάδιο του έργου στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού.

από «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Κατά την διάρκεια της Εποχής του Νόμου, ο Ιεχωβά έδωσε πολλές εντολές για να παραδώσει ο Μωυσής στους Ισραηλίτες που τον ακολουθούσαν έξω από την Αίγυπτο. Οι εντολές αυτές δόθηκαν από τον Ιεχωβά στους Ισραηλίτες και δεν είχαν καμία σχέση με τους Αιγύπτιους· είχαν σκοπό να συγκρατήσουν τους Ισραηλίτες. Χρησιμοποίησε τις εντολές για να θέσει αξιώσεις από αυτούς. Αν τηρούσαν το Σάββατο, αν σέβονταν τους γονείς τους, αν προσκυνούσαν είδωλα και ούτω καθεξής: αυτές ήταν οι αρχές με τις οποίες κρινόταν αν ήταν αμαρτωλοί ή δίκαιοι. Μεταξύ αυτών, υπήρχαν κάποιοι που επλήγησαν από την φωτιά του Ιεχωβά, κάποιοι που λιθοβολήθηκαν μέχρι θανάτου και κάποιοι που έλαβαν την ευλογία του Ιεχωβά, και αυτό καθοριζόταν ανάλογα με το αν υπάκουαν στις εντολές αυτές ή όχι. Όσοι δεν τηρούσαν το Σάββατο, θα λιθοβολούνταν μέχρι θανάτου. Όσοι ιερείς δεν τηρούσαν το Σάββατο, θα έπεφτε πάνω τους η φωτιά του Ιεχωβά. Όσοι δεν έδειχναν σεβασμό στους γονείς τους, επίσης θα λιθοβολούνταν μέχρι θανάτου. Όλες αυτές οι εντολές παραδόθηκαν από τον Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά έκανε γνωστές τις εντολές Του και τους νόμους Του, ώστε, καθώς τους οδηγούσε στη ζωή τους, οι άνθρωποι θα άκουγαν και θα υπάκουαν στον λόγο Του και δεν θα επαναστατούσαν εναντίον Του. Χρησιμοποίησε τους νόμους αυτούς για να κρατήσει το νεογέννητο ανθρώπινο γένος υπό έλεγχο, για να θέσει το θεμέλιο για το μελλοντικό Του έργο. Κι έτσι, βάσει του έργου που έκανε ο Ιεχωβά, η πρώτη εποχή ονομάστηκε η Εποχή του Νόμου. Παρόλο που ο Ιεχωβά εξέφρασε τόσα πολλά λόγια και έκανε τόσο μεγάλο έργο, καθοδήγησε μονάχα τους ανθρώπους θετικά, διδάσκοντας στους αδαείς αυτούς ανθρώπους πώς να είναι άνθρωποι, πώς να ζουν, πώς να κατανοούν την οδό του Ιεχωβά. Κατά ένα μεγάλο μέρος, το έργο που έκανε ήταν να προκαλέσει τους ανθρώπους να τηρήσουν την οδό Του και να ακολουθήσουν τους νόμους Του. Το έργο έγινε σε ανθρώπους που ήταν ελαφρώς διεφθαρμένοι. Δεν επεκτάθηκε τόσο ώστε να μεταμορφώσει τη φύση τους ή την πρόοδό τους στη ζωή. Ασχολιόταν μόνο με την χρήση νόμων για να συγκρατήσει και να ελέγξει τους ανθρώπους. Για τους Ισραηλίτες την εποχή εκείνη, ο Ιεχωβά ήταν απλώς ένας Θεός στον ναό, ένας Θεός στους ουρανούς. Ήταν μία στήλη νεφέλης, μία στήλη φωτιάς. Εκείνο που ζητούσε ο Ιεχωβά από αυτούς να κάνουν ήταν να υπακούσουν σε αυτό που οι άνθρωποι σήμερα γνωρίζουν ως νόμοι και εντολές – κάποιος θα μπορούσε να πει κανόνες – διότι όσα έκανε ο Ιεχωβά δεν είχαν σκοπό να τους μεταμορφώσουν, αλλά να τους δώσουν περισσότερα πράγματα απ’ όσα θα έπρεπε ο άνθρωπος να έχει, να τους διδάξουν από το ίδιο Του το στόμα, γιατί μετά τη δημιουργία του, ο άνθρωπος δεν είχε τίποτα από όσα θα έπρεπε να κατέχει. Κι έτσι, ο Ιεχωβά έδωσε στους ανθρώπους όσα έπρεπε να κατέχουν για τη ζωή τους στη γη, κάνοντας τους ανθρώπους που είχε οδηγήσει να ξεπεράσουν τους προγόνους τους, τον Αδάμ και την Εύα, γιατί όσα τους έδωσε ο Ιεχωβά ξεπερνούσαν όσα είχε δώσει στον Αδάμ και την Εύα στην αρχή. Ανεξάρτητα απ’ αυτό, το έργο που έκανε ο Ιεχωβά στον Ισραήλ ήταν μόνο για να καθοδηγήσει την ανθρωπότητα και να κάνει την ανθρωπότητα να αναγνωρίσει τον Δημιουργό της. Δεν τους κατέκτησε ούτε τους μεταμόρφωσε, απλώς τους καθοδήγησε. Αυτό είναι το σύνολο του έργου του Ιεχωβά την Εποχή του Νόμου. Είναι το υπόβαθρο, η πραγματική ιστορία, η ουσία του έργου Του σε όλη τη χώρα του Ισραήλ και η αρχή του έργου Του των έξι χιλιάδων ετών – να κρατήσει την ανθρωπότητα υπό τον έλεγχο του Ιεχωβά. Απ’ αυτό, δημιουργήθηκε περισσότερο έργο στο σχέδιο διαχείρισής Του των έξι χιλιάδων ετών.

από «Το έργο την Εποχή του Νόμου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Κατά την εποχή του Νόμου, το έργο της καθοδήγησης της ανθρωπότητας επιτελέστηκε υπό το όνομα του Ιεχωβά και το πρώτο στάδιο του έργου ξεκίνησε επί γης. Σε αυτό το στάδιο, το έργο συνίστατο στην οικοδόμηση του ναού και του βωμού, και ο νόμος χρησιμοποιήθηκε για να καθοδηγήσει τον λαό του Ισραήλ και να εργαστεί μεταξύ τους. Με την καθοδήγηση του λαού του Ισραήλ, εγκαινίασε τη βάση για το έργο Του επί γης. Από αυτή τη βάση, επέκτεινε το έργο Του πέρα από το Ισραήλ, δηλαδή ξεκινώντας από το Ισραήλ, επέκτεινε το έργο Του έξωθεν, έτσι ώστε αργότερα οι γενιές να γνωρίσουν σταδιακά ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Θεός και ότι ο Ιεχωβά δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και τα πάντα και ότι ο Ιεχωβά δημιούργησε όλα τα πλάσματα. Διέδωσε το έργο Του μέσω του λαού του Ισραήλ έξωθεν και πέρα από αυτόν. Η γη του Ισραήλ ήταν ο πρώτος άγιος τόπος του έργου του Ιεχωβά επί γης και στη γη του Ισραήλ πήγε για πρώτη φορά ο Θεός να εργαστεί επί γης. Αυτό ήταν το έργο της Εποχής του Νόμου.

από «Το όραμα του έργου του Θεού (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

(2) Ο στόχος και η σημασία του έργου του Θεού κατά την Εποχή της Χάριτος

Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:

«Επειδή δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον διά να κρίνη τον κόσμον, αλλά διά να σωθή ο κόσμος δι' αυτού» (Ιωάν. 3:17).

Σχετικά λόγια του Θεού:

Ο Ιησούς αντιπροσωπεύει όλο το έργο της Εποχής της Χάριτος. Ενσαρκώθηκε και σταυρώθηκε στον σταυρό κι επίσης εγκαινίασε την Εποχή της Χάριτος. Σταυρώθηκε για να ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης, να τελειώσει την Εποχή του Νόμου και να ξεκινήσει την Εποχή της Χάριτος κι έτσι ονομάστηκε ο «Υπέρτατος Αρχηγός», η «Προσφορά περί αμαρτία», ο «Λυτρωτής». Έτσι, το έργο του Ιησού διέφερε σε περιεχόμενο από το έργο του Ιεχωβά, παρόλο που ήταν τα ίδια στις αρχές τους. Ο Ιεχωβά ξεκίνησε την Εποχή του Νόμου, εδραίωσε τη βάση Του, δηλαδή το σημείο της αρχής του έργου Του στην γη και εξέδωσε τις εντολές. Αυτά ήταν δύο από τα κατορθώματά Του, τα οποία αντιπροσωπεύουν την Εποχή του Νόμου. Το έργο που έκανε ο Ιησούς την Εποχή της Χάριτος δεν ήταν για να εκδώσει εντολές αλλά για να εκπληρώσει τις εντολές και μ’ αυτόν τον τρόπο να οδηγήσει στην Εποχή της Χάριτος και να καταλήξει με την Εποχή του Νόμου που είχε διαρκέσει δύο χιλιάδες χρόνια. Ήταν ο πρωτοπόρος που ήρθε για να ξεκινήσει την Εποχή της Χάριτος, ωστόσο το κύριο μέρος του έργου Του ήταν για τη λύτρωση. Οπότε τα κατορθώματά Του ήταν επίσης διπλά: ξεκίνησε μια νέα εποχή και ολοκλήρωσε το έργο της λύτρωσης μέσω της σταύρωσής Του. Στη συνέχεια αναχώρησε. Στο σημείο αυτό, η Εποχή του Νόμου έφτασε στο τέλος της και η ανθρωπότητα εισήλθε στην Εποχή της Χάριτος.

Το έργο που έκανε ο Ιησούς ήταν σύμφωνα με τις ανάγκες του ανθρώπου κατά την εποχή εκείνη. Το έργο Του ήταν να λυτρώσει την ανθρωπότητα, να συγχωρήσει τις αμαρτίες τους και έτσι η φύση Του ήταν ολοκληρωτικά μία φύση ταπεινοφροσύνης, υπομονής, αγάπης, ευσέβειας, μακροθυμίας, ελέους και τρυφερής ευγένειας. Ευλόγησε πλουσιοπάροχα την ανθρωπότητα και τους έφερε άφθονη την χάρη και όλα τα πράγματα που θα μπορούσαν να απολαύσουν τα έδωσε για την απόλαυσή τους: ειρήνη και ευτυχία, την ανεκτικότητά Του και αγάπη, το έλεός Του και την τρυφερή ευγένεια. Τις ημέρες εκείνες, όλα όσα ο άνθρωπος συνάντησε ήταν η αφθονία πραγμάτων για να απολαμβάνει: Οι καρδιές τους είχαν ειρήνη και ήταν καθησυχασμένες, τα πνεύματά τους ήταν παρηγορημένα και τους στήριζε ο Σωτήρας Ιησούς. Το γεγονός ότι μπορούσαν να λάβουν αυτά τα πράγματα ήταν συνέπεια της εποχής στην οποία ζούσαν. Στην Εποχή της Χάριτος, ο άνθρωπος είχε ήδη περάσει την διαφθορά του Σατανά οπότε το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας απαιτούσε αφθονία χάρης, απέραντη ανεκτικότητα και υπομονή και ακόμη περισσότερο, μία προσφορά αρκετή για να εξιλεώσει τις αμαρτίες της ανθρωπότητας για να φτάσει στο αποτέλεσμά της. Όσα είδε η ανθρωπότητα την Εποχή της Χάριτος ήταν απλώς η προσφορά εξιλέωσής Μου για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας, δηλαδή, ο Ιησούς. Το μόνο που ήξεραν ήταν ότι ο Θεός ήταν ελεήμων και ανεκτικός και το μόνο που είδαν ήταν το έλεος του Ιησού και η τρυφερή ευγένεια. Αυτό οφειλόταν ολοκληρωτικά στο ότι ζούσαν στην Εποχή της Χάριτος. Επομένως, πριν μπορέσουν να σωθούν, έπρεπε να απολαύσουν τα πολλά είδη χάρης που ο Ιησούς τους έδινε. Μόνο αυτό ήταν επωφελές γι’ αυτούς. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαν να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους μέσω της απόλαυσης της χάρης κι επίσης θα είχαν την ευκαιρία να λυτρωθούν μέσα από την απόλαυση της ανεκτικότητας και της υπομονής του Ιησού. Μόνο μέσω της ανεκτικότητας και της υπομονής του Ιησού κέρδισαν το δικαίωμα να λάβουν συγχώρηση και να απολαύσουν την αφθονία χάρης που έδωσε ο Ιησούς – όπως είπε ο Ιησούς: Δεν ήλθα για να λυτρώσω τους δίκαιους, αλλά τους αμαρτωλούς, για να επιτρέψω στους αμαρτωλούς να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους. Αν ο Ιησούς ενσαρκωνόταν με τη διάθεση της κρίσης, της κατάρας και της έλλειψης ανεκτικότητας στα παραπτώματα του ανθρώπου, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε ποτέ την ευκαιρία να λυτρωθεί και θα παρέμενε για πάντα αμαρτωλός. Αν αυτό γινόταν, το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών θα σταματούσε στην Εποχή του Νόμου και η Εποχή του Νόμου θα παρατεινόταν για έξι χιλιάδες χρόνια. Οι αμαρτίες του ανθρώπου θα γίνονταν όλο και περισσότερες και πιο σοβαρές και η δημιουργία της ανθρωπότητας θα ήταν για το τίποτα. Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να υπηρετούν τον Ιεχωβά μόνο υπό τον νόμο αλλά οι αμαρτίες τους θα ξεπερνούσαν τις αμαρτίες των πρωτόπλαστων. Όσο περισσότερο ο Ιησούς αγαπούσε την ανθρωπότητα, συγχωρούσε τις αμαρτίες της κι επέφερε αρκετό έλεος και τρυφερή ευγένεια, τόσο περισσότερο η ανθρωπότητα κέρδιζε την ικανότητα να σωθεί, να την αποκαλέσουν το απολωλός πρόβατο που ο Ιησούς επανέφερε έναντι σημαντικού τιμήματος. Ο Σατανάς δεν μπορούσε να ανακατευτεί στο έργο αυτό γιατί ο Ιησούς συμπεριφερόταν στους ακόλουθούς Του όπως μία τρυφερή μητέρα συμπεριφέρεται στο νεογέννητο στον κόρφο της. Δεν θύμωνε μαζί τους ή τους σιχαινόταν, αλλά ήταν γεμάτος παρηγοριά. Ποτέ δεν θύμωνε μπροστά τους, αλλά ανεχόταν τις αμαρτίες τους και παρέβλεπε την ανοησία και άγνοιά τους, στο σημείο που είπε, «Συγχωρήστε τους άλλους όχι επτά αλλά εβδομήντα φορές επτά». Οπότε η καρδιά Του μεταμόρφωνε τις καρδιές των άλλων. Μ’ αυτό τον τρόπο ήταν που οι άνθρωποι λάμβαναν συγχώρηση των αμαρτιών τους μέσω της ανεκτικότητας.

από «Η αληθινή ιστορία πίσω από το έργο στην Εποχή της Λύτρωσης» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Παρόλο που ο Ιησούς στην ενσάρκωσή Του ήταν εντελώς χωρίς συναίσθημα, πάντοτε παρηγορούσε τους μαθητές Του, προνοούσε για εκείνους, τους βοηθούσε και τους συντηρούσε. Όσο έργο κι αν έκανε ή όση ταλαιπωρία κι αν υπέστη, ποτέ δεν έκανε παράλογα αιτήματα στους ανθρώπους, αλλά ήταν πάντοτε υπομονετικός και ανεχόταν τις αμαρτίες τους, τόσο που οι άνθρωποι στην Εποχή της Χάριτος τρυφερά Τον αποκαλούσαν «ο αξιολάτρευτος Σωτήρας Ιησούς». Στους ανθρώπους εκείνης της εποχής – σε όλους τους ανθρώπους – αυτό που είχε και ήταν ο Ιησούς ήταν έλεος και τρυφερή ευγένεια. Ποτέ δεν θυμόταν τις παραβάσεις των ανθρώπων και η συμπεριφορά Του προς αυτούς δεν βασιζόταν στις παραβάσεις τους. Επειδή εκείνη ήταν μια διαφορετική εποχή, συχνά έδινε άφθονο φαγητό και ποτό στους ανθρώπους για να χορτάσουν. Συμπεριφερόταν σε όλους όσοι Τον ακολουθούσαν με χάρη, θεραπεύοντας τους αρρώστους, εξωθώντας δαιμόνια, ανασταίνοντας νεκρούς. Για να πιστέψουν σ’ Αυτόν οι άνθρωποι και να δουν ότι όλα όσα έκανε γίνονταν με ειλικρίνεια και σοβαρότητα, έφτασε στο σημείο να αναστήσει ένα σάπιο πτώμα, δείχνοντάς τους ότι στα χέρια Του ακόμη και οι νεκροί μπορούσαν να έρθουν στη ζωή. Μ’ αυτόν τον τρόπο, υπέμενε σιωπηλά και έκανε το έργο της λύτρωσης ανάμεσά τους. Ακόμη και πριν καρφωθεί στον σταυρό, ο Ιησούς είχε ήδη πάρει επάνω Του τις αμαρτίες της ανθρωπότητας και έγινε προσφορά αμαρτίας για την ανθρωπότητα. Ακόμη και πριν σταυρωθεί, είχε ήδη ανοίξει δρόμο για τον σταυρό για να λυτρώσει την ανθρωπότητα. Τέλος, καρφώθηκε στον σταυρό, θυσιάζοντας τον εαυτό Του για χάρη του σταυρού και έδωσε όλο το έλεός Του, την τρυφερή ευγένεια και την αγιότητά Του στην ανθρωπότητα. Ήταν πάντα ανεκτικός προς την ανθρωπότητα, ποτέ εκδικητικός αλλά συγχωρούσε τις αμαρτίες τους, τους ωθούσε στην μετάνοια και τους δίδασκε να έχουν υπομονή, ανεκτικότητα και αγάπη, να ακολουθούν τα βήματά Του και να θυσιάζουν τους εαυτούς τους για χάρη του σταυρού. Η αγάπη Του για τους αδελφούς και τις αδελφές Του ξεπερνούσε την αγάπη Του για την Μαρία. Το έργο που έκανε είχε ως αρχή του την θεραπεία ανθρώπων και την εξώθηση δαιμονίων για χάρη της λύτρωσής Του. Όπου κι αν πήγαινε, φερόταν σε όλους όσοι Τον ακολουθούσαν με χάρη. Έκανε τους φτωχούς πλούσιους, τους χωλούς να περπατούν, τους τυφλούς να βλέπουν και τους κωφούς να ακούν. Προσκαλούσε ακόμη και τους πιο ταπεινούς, τους φτωχούς, τους αμαρτωλούς να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι μαζί Του, ποτέ δεν τους απέφευγε αλλά ήταν πάντοτε υπομονετικός, λέγοντας μάλιστα: Όταν ένας βοσκός χάσει ένα πρόβατο από τα εκατό, θα αφήσει πίσω τα ενενήντα εννέα για να ψάξει για το ένα χαμένο πρόβατο και όταν το βρει, θα χαρεί. Αγαπούσε τους ακόλουθούς Του όπως μία προβατίνα αγαπά τα πρόβατά της. Παρόλο που ήταν ανόητοι και αδαείς και ήταν αμαρτωλοί στα μάτια Του και επιπλέον, ήταν τα πιο ταπεινά μέλη της κοινωνίας, θεωρούσε εκείνους τους αμαρτωλούς – άντρες τους οποίους άλλοι απεχθάνονταν – ως την κόρη των οφθαλμών Του. Εφόσον τους έδειχνε ιδιαίτερη εύνοια, έδωσε την ζωή Του για εκείνους όπως ένα πρόβατο γινόταν θυσία στον βωμό. Συμπεριφερόταν ανάμεσά τους σαν να ήταν ο υπηρέτης τους, αφήνοντάς τους να Τον χρησιμοποιούν και σφαγιάζοντάς Τον, υποτασσόμενος σ’ αυτούς χωρίς όρους. Στους ακόλουθούς Του ήταν ο αγαπητός Σωτήρας Ιησούς αλλά στους Φαρισαίους, που έκαναν κηρύγματα στους ανθρώπους από ένα ψηλό βάθρο, δεν έδειξε έλεος και τρυφερή ευγένεια, αλλά μίσος και πικρία. Δεν έκανε μεγάλο έργο μεταξύ των Φαρισαίων, μόνο περιστασιακά τους έκανε κήρυγμα και τους επέπληττε. Δεν έκανε ανάμεσά τους έργο λύτρωσης ούτε έπραξε σημεία και τέρατα. Έδωσε όλο το έλεός Του και την τρυφερή ευγένεια στους ακόλουθούς Του, υπομένοντας για χάρη των αμαρτωλών αυτών μέχρι το τέλος, όταν σταυρώθηκε στον σταυρό και υπέφερε κάθε ταπείνωση μέχρι να σώσει πλήρως όλη την ανθρωπότητα. Αυτό ήταν το σύνολο του έργου Του.

Χωρίς την λύτρωση του Ιησού, η ανθρωπότητα θα ζούσε για πάντα στην αμαρτία και θα γινόταν παιδί της αμαρτίας, απόγονος των δαιμονίων. Συνεχίζοντας έτσι, ολόκληρη η γη θα γινόταν κατάλυμα για τον Σατανά, ένα μέρος όπου θα κατοικούσε. Αλλά το έργο της λύτρωσης απαιτούσε να υπάρχει έλεος και τρυφερή ευγένεια προς την ανθρωπότητα. Μόνο μ’ αυτά τα μέσα θα μπορούσε η ανθρωπότητα να λάβει συγχώρηση και στο τέλος να κερδίσει το δικαίωμα να καταστεί ολοκληρωμένη και πλήρως αποκτημένη. Χωρίς το στάδιο αυτό του έργου, το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών δεν θα μπορούσε να προχωρήσει. Αν ο Ιησούς δεν είχε σταυρωθεί, αν είχε μόνο θεραπεύσει τους ανθρώπους και εξόρκιζε δαιμόνια, τότε οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να συγχωρηθούν εντελώς από τις αμαρτίες τους. Στα τριάμισι χρόνια που ο Ιησούς πέρασε κάνοντας το έργο Του στην γη, ολοκλήρωσε μόνο το μισό του έργου της λύτρωσης. Έπειτα, με την σταύρωση και γενόμενος απεικόνιση της αμαρτωλής σάρκας παραδιδόμενος στον Σατανά, ολοκλήρωσε το έργο της σταύρωσης και κυριάρχησε στη μοίρα της ανθρωπότητας. Μόνο αφού μεταφέρθηκε στα χέρια του Σατανά λύτρωσε την ανθρωπότητα. Για 33 και μισό χρόνια υπέφερε στην γη, τον γελοιοποίησαν, τον συκοφάντησαν, τον εγκατέλειψαν σε σημείο που δεν είχε πού την κεφαλή κλίναι, πού ν’ αναπαυθεί. Και στη συνέχεια Τον σταύρωσαν με όλο Του το Είναι – ένα άγιο και αθώο σώμα – καρφωμένο στον σταυρό. Υπέμεινε κάθε είδους βασανιστήριο που υπάρχει. Εκείνοι που ήταν στην εξουσία Τον κορόιδευαν και Τον μαστίγωναν και οι στρατιώτες ακόμη Τον έφτυσαν κατά πρόσωπο. Ωστόσο, παρέμεινε σιωπηλός και άντεξε μέχρι τέλους, υποκύπτοντας άνευ όρων μέχρι θανάτου, λυτρώνοντας έτσι ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μόνο τότε Του επετράπη να αναπαυθεί. Το έργο που έκανε ο Ιησούς αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή της Χάριτος, δεν αντιπροσωπεύει την Εποχή του Νόμου ούτε είναι υποκατάστατο του έργου των εσχάτων ημερών. Αυτή είναι η ουσία του έργου του Ιησού την Εποχή της Χάριτος, την δεύτερη εποχή που πέρασε η ανθρωπότητα – την Εποχή της Λύτρωσης.

από «Η αληθινή ιστορία πίσω από το έργο στην Εποχή της Λύτρωσης» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Τότε, κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Ιησούς ήρθε για να λυτρώσει όλους τους έκπτωτους ανθρώπους (κι όχι μόνο του Ισραηλίτες). Έδειχνε έλεος και στοργικότητα απέναντι στους ανθρώπους. Ο Ιησούς, τον οποίο αντίκρισε ο άνθρωπος κατά την Εποχή της Χάριτος, ήταν γεμάτος στοργικότητα και φερόταν στον άνθρωπο πάντοτε με αγάπη, καθότι είχε έρθει για να σώσει τους ανθρώπους από την αμαρτία. Είχε την ικανότητα να συγχωρεί τις αμαρτίες των ανθρώπων, μέχρι τη σταύρωσή Του, με την οποία λύτρωσε πλήρως την ανθρωπότητα από την αμαρτία. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ο Θεός παρουσιάστηκε στους ανθρώπους δείχνοντας έλεος και στοργικότητα. Αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος προσφέρθηκε ως θυσία εξιλέωσης των αμαρτιών για τον άνθρωπο και σταυρώθηκε για τις αμαρτίες των ανθρώπων, ώστε εκείνοι να μπορέσουν να συγχωρεθούν για πάντα. Ήταν ελεήμων, συμπονετικός, υπομονετικός και στοργικός. Και όλοι εκείνοι που ακολουθούσαν τον Ιησού κατά την Εποχή της Χάριτος προσπαθούσαν να είναι υπομονετικοί και στοργικοί απέναντι στα πάντα. Υπέφεραν επί μακρόν και ποτέ δεν αντεπιτίθεντο, ακόμα και όταν τους χτυπούσαν, τους καταριόνταν ή τους λιθοβολούσαν.

από «Οι δύο ενσαρκώσεις ολοκληρώνουν τη σημασία της ενσάρκωσης» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Όταν ήρθε ο Ιησούς, επιτέλεσε επίσης μέρος του έργου του Θεού και είπε μερικά λόγια — αλλά ποιο ήταν το κύριο έργο που ολοκλήρωσε; Αυτό που ολοκλήρωσε κατά κύριο λόγο ήταν το έργο της σταύρωσης. Έγινε όμοιος με την αμαρτωλή σάρκα για να ολοκληρώσει το έργο της σταύρωσης και να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα, και ήταν για χάρη της αμαρτίας όλης της ανθρωπότητας που χρησίμευσε ο ίδιος ως προσφορά περί αμαρτίας. Αυτό είναι το κύριο έργο που επιτέλεσε. Τελικά, πρόσφερε το μονοπάτι του σταυρού για να καθοδηγήσει αυτούς που ήρθαν αργότερα. Όταν ήρθε ο Ιησούς, επρόκειτο κυρίως να ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης. Λύτρωσε όλη την ανθρωπότητα και έφερε το ευαγγέλιο της Βασιλείας των Ουρανών στον άνθρωπο και, επιπλέον, έφερε το μονοπάτι προς τη Βασιλεία των Ουρανών. Συνεπώς, όλοι αυτοί που ήρθαν μετά είπαν: «Θα πρέπει να περπατήσουμε στο μονοπάτι του σταυρού και να θυσιαστούμε για τον σταυρό». Φυσικά, στην αρχή ο Ιησούς επιτέλεσε επίσης κι άλλο έργο και είπε κάποια λόγια για να κάνει τον άνθρωπο να μετανοήσει και να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του. Αλλά η διακονία Του εξακολουθούσε να είναι η σταύρωση και τα τριάμισι χρόνια που πέρασε κηρύττοντας την οδό ήταν προετοιμασία για την σταύρωση που ήρθε μετά. Επίσης, πολλές φορές προσευχήθηκε ο Ιησούς για χάρη της σταύρωσης. Η ζωή ενός κανονικού ανθρώπου που έζησε και τα τριάντα τρεισήμισι χρόνια που έζησε στη γη ήταν κυρίως για χάρη της ολοκλήρωσης του έργου της σταύρωσης, ήταν για να Του δώσουν τη δύναμη να αναλάβει αυτό το έργο, ως αποτέλεσμα του οποίου ο Θεός ανέθεσε σε Αυτόν το έργο της σταύρωσης.

από «Όλα επιτυγχάνονται δια του λόγου του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Όσο για το έργο της Εποχής της Χάριτος, ο Ιησούς ήταν ο Θεός που έσωσε τον άνθρωπο. Αυτό που Αυτός είχε και ήταν, ήταν η χάρη, η αγάπη, η ευσπλαχνία, η επιείκεια, η υπομονή, η ταπεινοφροσύνη, η φροντίδα και η ανοχή, και το πιο μεγάλο μέρος του έργου που επιτέλεσε ήταν προς χάριν της λύτρωσης του ανθρώπου. Όσο για τη διάθεσή Του, ήταν γεμάτη ευσπλαχνία και αγάπη, και επειδή ήταν γεμάτος ευσπλαχνία και αγάπη, έπρεπε να καρφωθεί στον σταυρό για τον άνθρωπο, για να δείξει ότι ο Θεός αγάπησε τον άνθρωπο ως τον εαυτό Του τόσο πολύ ώστε προσφέρθηκε ο ίδιος στην ολότητά Του. Ο Σατανάς είπε: «Εφόσον Εσύ αγαπάς τον άνθρωπο, πρέπει να τον αγαπάς στον απόλυτο βαθμό: πρέπει να καρφωθείς στον σταυρό, να λυτρώσεις τον άνθρωπο από τον σταυρό, από την αμαρτία και να προσφέρεις τον εαυτό Σου ως αντάλλαγμα για όλη την ανθρωπότητα». Ο Σατανάς έβαλε το εξής στοίχημα: «Επειδή Εσύ είσαι ένας Θεός γεμάτος αγάπη και ευσπλαχνία, πρέπει να αγαπάς τον άνθρωπο στον απόλυτο βαθμό: άρα θα πρέπει να προσφέρεις τον εαυτό Σου στον σταυρό». Ο Ιησούς απάντησε: «Εφόσον είναι για την ανθρωπότητα, είμαι πρόθυμος να προσφέρω όλο Μου το είναι». Κατόπιν ανέβηκε επάνω στον σταυρό με απόλυτη αυταπάρνηση και λύτρωσε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, το όνομα του Θεού ήταν Ιησούς, δηλαδή ο Θεός ήταν ο Θεός που έσωσε τον άνθρωπο και ήταν ένας ευσπλαχνικός και στοργικός Θεός. Ο Θεός ήταν με τον άνθρωπο. Η αγάπη Του, η ευσπλαχνία Του και η σωτηρία Του συνόδευαν κάθε άνθρωπο. Μόνο με την αποδοχή του ονόματος του Ιησού και της παρουσίας Του, ο άνθρωπος ήταν σε θέση να κερδίσει τη γαλήνη και την αγαλλίαση, να λάβει την ευλογία Του, τις τεράστιες και πολυάριθμες χάρες Του και τη σωτηρία Του. Μέσω της σταύρωσης του Ιησού, όλοι όσοι τον ακολούθησαν έλαβαν σωτηρία και συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες τους. Κατά την εποχή της Χάριτος, Ιησούς ήταν το όνομα του Θεού. Με άλλα λόγια, το έργο της Εποχής της Χάριτος επιτελέστηκε κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Θεός αποκαλούταν Ιησούς. Ανέλαβε ένα στάδιο νέου έργου πέραν της Παλαιάς Διαθήκης και το έργο Του έληξε με τη σταύρωση. Αυτό ήταν ολόκληρο το έργο Του.

από «Το όραμα του έργου του Θεού (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν η λύτρωση όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσων πίστευαν σ’ Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σ’ Αυτόν, θα σε λύτρωνε. Αν πίστευες σ’ Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτό ήταν το νόημα της σωτηρίας και δικαιολογούνταν μέσω της πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους την επαναστατικότητα και αντιτάσσονταν στον Θεό, στοιχεία τα οποία έπρεπε να απομακρυνθούν αργά. Σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι είχε συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του: Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός.

από «Το όραμα του έργου του Θεού (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

(3) Ο στόχος και η σημασία του έργου του Θεού κατά την Εποχή της Βασιλείας

Σχετικά λόγια του Θεού:

Όταν ο Ιησούς ήρθε στον κόσμο του ανθρώπου, έφερε την Εποχή της Χάριτος και έληξε την Εποχή του Νόμου. Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός ενσαρκώθηκε και πάλι. Αυτήν τη φορά, με την ενσάρκωσή Του έληξε την Εποχή της Χάριτος και έφερε την Εποχή της Βασιλείας. Όλοι όσοι αποδέχονται τη δεύτερη ενσάρκωση του Θεού θα οδηγηθούν στην Εποχή της Βασιλείας και θα μπορούν να αποδεχθούν προσωπικά την καθοδήγηση του Θεού. Παρόλο που ο Ιησούς έκανε μεγάλο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, ολοκλήρωσε μόνο τη λύτρωση όλης της ανθρωπότητας και θυσιάστηκε για τις αμαρτίες του ανθρώπου, αλλά δεν απάλλαξε τον άνθρωπο από όλη τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκεί μόνο να σηκώσει ο Ιησούς στους ώμους του τις αμαρτίες του ανθρώπου και να θυσιαστεί γι’ αυτές, αλλά πρέπει, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από την διάθεσή του, η οποία έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Συνεπώς, αφότου ο άνθρωπος συγχωρέθηκε για τις αμαρτίες του, ο Θεός επέστρεψε ενσαρκωμένος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη νέα εποχή και ξεκίνησε το έργο του παιδέματος και της κρίσης. Αυτό το έργο Του ανέβασε τον άνθρωπο σε υψηλότερο επίπεδο. Όλοι όσοι υποτάσσονται στην κυριαρχία Του θα απολαμβάνουν ανώτερη αλήθεια και θα λαμβάνουν μεγαλύτερες ευλογίες. Θα ζούνε πραγματικά στο φως και θα κερδίσουν την αλήθεια, την οδό και τη ζωή.

από τον Πρόλογο του βιβλίου «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Το έργο των εσχάτων ημερών είναι η έκφραση του λόγου. Ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει πολύ μέσω του λόγου. Οι αλλαγές που γίνονται τώρα στους ανθρώπους που αποδέχτηκαν αυτόν τον λόγο είναι πολύ σπουδαιότερες από εκείνες των ανθρώπων που αποδέχτηκαν τα σημεία και τα θαύματα την Εποχή της Χάριτος. Διότι την Εποχή της Χάριτος οι δαίμονες έφυγαν από τον άνθρωπο με το άγγιγμα των χεριών και την προσευχή, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις παρέμεναν ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος θεραπεύτηκε από την ασθένειά του και συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες του, αλλά δεν επιτελέστηκε το έργο για να αποβληθούν οι διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις μέσα από τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος απλώς σώθηκε και έλαβε συγχώρεση για τις αμαρτίες του μέσω της πίστης του, αλλά η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου δεν εξαλείφθηκε και παρέμενε μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν μέσω του ενσαρκωμένου Θεού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει αμαρτίες μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου θα μπορούσαν να συγχωρεθούν μέσω της προσφοράς περί αμαρτίας, αλλά ο άνθρωπος δεν έχει καταφέρει να επιλύσει το ζήτημα του πώς δεν μπορεί πλέον να αμαρτάνει και πώς η αμαρτωλή φύση του μπορεί να αποβληθεί εντελώς και να μεταμορφωθεί. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν εξαιτίας του έργου της σταύρωσης του Θεού, αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να ζει με την παλιά, διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί πλήρως από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, ώστε η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου να αποβληθεί πλήρως και να μην αναπτυχθεί ποτέ ξανά, επιτρέποντας έτσι την αλλαγή της διάθεσης του ανθρώπου. Αυτό απαιτεί από τον άνθρωπο να κατανοήσει το μονοπάτι της εξέλιξης της ζωής, την οδό ζωής και τον τρόπο αλλαγής της διάθεσής του. Απαιτείται επίσης ο άνθρωπος να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, έτσι ώστε η διάθεση του ανθρώπου να μπορεί σταδιακά να αλλάξει και να μπορεί να ζήσει κάτω από τη λάμψη του φωτός και να μπορεί να κάνει τα πάντα σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, να αποβάλει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, και να αποδεσμευτεί από το σκότος της επιρροής του Σατανά, ώστε να αναδυθεί πλήρως από την αμαρτία. Μόνο τότε ο άνθρωπος θα λάβει πλήρη σωτηρία.

από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Το έργο των εσχάτων ημερών είναι να γίνει διαχωρισμός των πάντων ανάλογα με το είδος τους, να ολοκληρωθεί το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, διότι ο καιρός πλησιάζει και η ημέρα του Θεού έχει έρθει. Ο Θεός φέρνει όλους όσοι έχουν εισέλθει στη βασιλεία Του, δηλαδή όλους όσοι ήταν πιστοί σε Εκείνον μέχρι τέλους, στην εποχή του Θεού του ίδιου. Ωστόσο, μέχρι την έλευση της εποχής του Θεού του ίδιου, το έργο που θα επιτελέσει Εκείνος δεν θα είναι να παρατηρήσει τις πράξεις του ανθρώπου ή να διερευνήσει τη ζωή του, αλλά να κρίνει την παρακοή του, διότι ο Θεός θα εξαγνίσει όλους όσοι έρθουν ενώπιον του θρόνου Του. Όλοι όσοι έχουν ακολουθήσει τα βήματα Του μέχρι και σήμερα, είναι εκείνοι που στέκονται ενώπιον του θρόνου Του, και, κατά συνέπεια, κάθε άτομο που αποδέχεται το έργο του Θεού στην τελική του φάση, αποτελεί αντικείμενο του εξαγνισμού του Θεού. Με άλλα λόγια, ο καθένας που αποδέχεται το έργο Του στην τελική του φάση, αποτελεί αντικείμενο της κρίσης του Θεού.

από «Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Όταν ενσαρκώνεται ο Θεός αυτήν τη φορά, το έργο Του είναι να εκφράσει τη διάθεσή Του, κυρίως μέσα από παίδεμα και κρίση. Έχοντας αυτό ως θεμελιώδη λίθο, φέρνει περισσότερη αλήθεια στον άνθρωπο, δείχνει περισσότερους τρόπους άσκησης και συνεπώς πετυχαίνει τον στόχο Του να κατακτήσει τον άνθρωπο, και να τον λυτρώσει από τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Αυτό βρίσκεται πίσω από το έργο του Θεού στην Εποχή της Βασιλείας.

από τον Πρόλογο του βιβλίου «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, αυτά τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα μόνο λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια, την οποία ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί πλήρως να είναι υποταγμένος στον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης, είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και η αλήθεια για τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει την διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός.

από «Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του. Μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς του Σατανά, ο άνθρωπος διαθέτει ήδη μέσα του φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν ο άνθρωπος λυτρωθεί, πρόκειται μόνο για λύτρωση, όπου ο άνθρωπος αγοράζεται με υψηλό τίμημα, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος που είναι τόσο μιαρός πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή πριν αξιωθεί να υπηρετήσει τον Θεό. Μέσω αυτού του έργου της κρίσης και του παιδέματος, ο άνθρωπος θα καταφέρει να γνωρίσει πλήρως την ακάθαρτη και διεφθαρμένη ουσία μέσα του και θα είναι σε θέση να αλλάξει εντελώς και να γίνει καθαρός. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αξιωθεί να επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελείται σήμερα γίνεται για να καθαριστεί ο άνθρωπος και να αλλάξει. Μέσω της κρίσης και του παιδέματος του λόγου, καθώς και του ραφιναρίσματος, ο άνθρωπος μπορεί να αποβάλει τη διαφθορά του και να εξαγνιστεί. Αντί να θεωρείται αυτό το στάδιο έργου ως έργο της σωτηρίας, θα ήταν πιο κατάλληλο να ειπωθεί ότι είναι το έργο του εξαγνισμού. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το στάδιο της κατάκτησης καθώς και το δεύτερο στάδιο της σωτηρίας. Ο άνθρωπος κερδίζεται από τον Θεό μέσω της κρίσης και του παιδέματος με τον λόγο. Με τη χρήση του λόγου για τον εξευγενισμό, την κρίση και τηναποκάλυψη, όλες οι ακαθαρσίες, οι έννοιες, τα κίνητρα και οι προσωπικές ελπίδες μέσα στην καρδιά του ανθρώπου αποκαλύπτονται πλήρως.

από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ο Θεός επιτελεί το έργο της κρίσης και της παίδευσης, ώστε ο άνθρωπος να Τον γνωρίσει, και για χάρη της μαρτυρίας Του. Χωρίς την κρίση Του για τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, ο άνθρωπος δεν θα γνώριζε τη δίκαιη διάθεσή Του που δεν επιτρέπει κανένα παράπτωμα και δεν θα μπορούσε να μετατρέψει την παλαιά γνώση του Θεού σε νέα. Για χάρη της μαρτυρίας Του και για χάρη της διαχείρισής Του, δημοσιοποιεί την ολότητά Του, επιτρέποντας έτσι στον άνθρωπο να επιτύχει τη γνώση του Θεού και να αλλάξει τη διάθεσή του και να φέρει την ηχηρή μαρτυρία του Θεού μέσω της δημόσιας εμφάνισης του Θεού. Η αλλαγή επιτυγχάνεται στη διάθεση του ανθρώπου μέσω διαφόρων ειδών του έργου του Θεού. Χωρίς αυτές τις αλλαγές στη διάθεση του ανθρώπου, ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να φέρει τη μαρτυρία του Θεού, και δεν θα μπορούσε να επιδιώκει την καρδιά του Θεού. Οι αλλαγές στη διάθεση του ανθρώπου σηματοδοτούν ότι ο άνθρωπος έχει απελευθερωθεί από τα δεσμά του Σατανά, έχει απελευθερωθεί από την επιρροή του σκότους και έχει μετατραπεί αληθινά σε ένα πρότυπο και δείγμα του έργου του Θεού, έχει γίνει πραγματικά μάρτυρας του Θεού και επιδιώκει την καρδιά του Θεού. Την σήμερον ημέρα, ο ενσαρκωμένος Θεός έχει έλθει να επιτελέσει το έργο Του στη γη και απαιτεί από τον άνθρωπο να Τον γνωρίσει, να τον υπακούσει, να φέρει τη μαρτυρία Του - να γνωρίζει το πρακτικό και φυσιολογικό του έργο, να υπακούει στο σύνολο του λόγου και του έργου Του που αντίκειται τις αντιλήψεις του ανθρώπου, και να φέρει μαρτυρία για το σύνολο του έργου Του που αφορά τη σωτηρία του ανθρώπου και για το σύνολο των πράξεών Του που κατακτούν τον άνθρωπο. Όσοι φέρουν τη μαρτυρία του Θεού, πρέπει να έχουν γνώση του Θεού. Μόνο αυτού του είδους η μαρτυρία είναι ακριβής και αληθινή, και μόνο αυτό το είδος μαρτυρίας μπορεί να ταπεινώσει τον Σατανά. Ο Θεός χρησιμοποιεί εκείνους που κατάφεραν να Τον γνωρίσουν, έχοντας υποστεί την κρίση και την παίδευσή Του, την αντιμετώπιση και το κλάδεμα, για να φέρουν τη μαρτυρία Του. Χρησιμοποιεί εκείνους που έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά για να φέρουν τη μαρτυρία Του, και χρησιμοποιεί επίσης εκείνους των οποίων η διάθεση έχει αλλάξει, και οι οποίοι έχουν αποκτήσει τις ευλογίες Του κατ’ αυτόν τον τρόπο, για να φέρουν τη μαρτυρία Του. Ο Θεός δεν θέλει ο άνθρωπος να Τον εξυμνεί μόνο με λόγια, ούτε χρειάζεται τη δοξολογία και τη μαρτυρία των ανθρώπων του Σατανά που δεν έχουν σωθεί από Αυτόν. Μόνο όσοι γνωρίζουν τον Θεό είναι ικανοί να φέρουν τη μαρτυρία του Θεού, και μόνο εκείνοι των οποίων η διάθεση έχει αλλάξει είναι ικανοί να φέρουν τη μαρτυρία του Θεού, και ο Θεός δεν θα επιτρέψει στον άνθρωπο να ατιμάσει σκόπιμα το όνομά Του.

από «Μόνο όσοι γνωρίζουν τον Θεό μπορούν να φέρουν τη μαρτυρία του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Βασιλείας, ο ενσαρκωμένος Θεός μιλάει με λόγια για να κατακτήσει όλους εκείνους που πιστεύουν σ’ Αυτόν. Αυτός είναι ο «Λόγος που ενσαρκώνεται». Ο Θεός έχει έρθει κατά τις έσχατες ημέρες για να επιτελέσει αυτό το έργο, δηλαδή να επιτύχει την πραγματική σημασία του Λόγου που ενσαρκώνεται. Μιλάει μόνο με λόγια και σπάνια υπάρχει η έλευση των γεγονότων. Αυτή είναι η ίδια η ουσία του Λόγου που ενσαρκώνεται κι όταν ο ενσαρκωμένος Θεός εκφέρει τον λόγο Του, αυτή είναι η ενσάρκωση του Λόγου και είναι ο Λόγος που εισέρχεται στη σάρκα. «Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος. Και ο Λόγος έγινε σαρξ». Αυτό (το έργο της ενσάρκωσης του Λόγου) είναι το έργο που ο Θεός θα επιτύχει τις έσχατες ημέρες και είναι το τελευταίο κεφάλαιο ολόκληρου του σχεδίου διαχείρισής Του κι έτσι ο Θεός πρέπει να έρθει στη γη και να εκδηλώσει τα λόγια Του στη σάρκα. Αυτό που γίνεται σήμερα, αυτό που θα γίνει στο μέλλον, αυτό που θα επιτευχθεί από τον Θεό, o τελικός προορισμός του ανθρώπου, εκείνοι που θα σωθούν και αυτοί που θα καταστραφούν και ούτω καθεξής — αυτό το έργο που θα πρέπει να επιτευχθεί στο τέλος έχει στο σύνολό του αναφερθεί με σαφήνεια, και όλο υφίσταται προκειμένου να επιτευχθεί η πραγματική σημασία του Λόγου που ενσαρκώνεται. Τα διοικητικά διατάγματα και το σύνταγμα που είχαν εκδοθεί προηγουμένως, αλλά και όσοι θα καταστραφούν και όσοι θα εισέλθουν στην ανάπαυση — όλα αυτά τα λόγια πρέπει να εκπληρωθούν. Αυτό είναι το έργο που κατά κύριο λόγο επιτυγχάνει ο ενσαρκωμένος Θεός κατά τις έσχατες μέρες. Κάνει τους ανθρώπους να καταλάβουν πού ανήκουν εκείνοι που έχουν προκαθοριστεί από τον Θεό και πού ανήκουν εκείνοι που δεν έχουν προκαθοριστεί από τον Θεό, πώς θα ταξινομηθεί ο λαός και οι υιοί Του, τι θα συμβεί στο Ισραήλ, τι θα συμβεί στην Αίγυπτο — στο μέλλον, κάθε ένα από αυτά τα λόγια θα επιτευχθεί. Τα στάδια του έργου του Θεού επιταχύνονται. Ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο ως μέσο για να αποκαλύψει στον άνθρωπο τι πρέπει να γίνει σε κάθε εποχή, τι πρέπει να γίνει από τον ενσαρκωμένο Θεό των έσχατων ημερών και τη διακονία Του που πρόκειται να εκτελεστεί και αυτά τα λόγια όλα εκφέρονται για να επιτευχθεί η πραγματική σημασία του Λόγου που ενσαρκώνεται.

από «Όλα επιτυγχάνονται δια του λόγου του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Στην Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να αναγγείλει μια νέα εποχή, να αλλάξει τα μέσα του έργου Του και να επιτελέσει το έργο όλης της εποχής. Αυτή είναι η θεμελιώδης αρχή, σύμφωνα με την οποία ο Θεός εργάζεται στην Εποχή του Λόγου. Ενσαρκώθηκε για να μιλήσει από διαφορετικές οπτικές γωνίες, επιτρέποντας στον άνθρωπο να δει αληθινά τον Θεό, ο οποίος είναι ο Λόγος που εμφανίζεται στη σάρκα, και η σοφία και το θαύμα Του. Αυτό το έργο επιτελείται ώστε να επιτύχει πιο καλύτερα τους στόχους της κατάκτησης του ανθρώπου, της τελείωσης του ανθρώπου και τηςεξόντωσης του ανθρώπου. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της χρήσης του λόγου για την επιτέλεση του έργου στην Εποχή του Λόγου. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος καταφέρνει να γνωρίσει το έργο του Θεού, τη διάθεση του Θεού, την ουσία του ανθρώπου και σε τι οφείλει να εισέλθει ο άνθρωπος. Μέσω του λόγου, ολοκληρώνεται το σύνολο του έργου που ο Θεός επιθυμεί να επιτελέσει στην Εποχή του Λόγου. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος αποκαλύπτεται, αποκλείεται και δοκιμάζεται. Ο άνθρωπος έχει δει τον λόγο, έχει ακούσει τον λόγο και έχει επίγνωση της ύπαρξης του λόγου. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού. Ο άνθρωπος πιστεύει στην παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού, καθώς και στην καρδιά του Θεού που είναι γεμάτη αγάπη για τον άνθρωπο, και στην επιθυμία Του να σώσει τον άνθρωπο. Μολονότι η λέξη «λόγος» είναι απλή και συνηθισμένη, ο λόγος που προέρχεται από το στόμα του ενσαρκωμένου Θεού συγκλονίζει ολόκληρο το σύμπαν. Ο λόγος Του μεταμορφώνει την καρδιά του ανθρώπου, τις αντιλήψεις και την παλαιά διάθεση του ανθρώπου, καθώς και την παλαιά εμφάνιση ολόκληρου του κόσμου. Μέσα από τις διάφορες εποχές, μόνο ο Θεός της σημερινής εποχής εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, και μόνο Αυτός μιλά και σώζει τον άνθρωπο κατ’ αυτόν τον τρόπο. Εφεξής, ο άνθρωπος ζει υπό την καθοδήγηση του λόγου, ποιμαίνεται και εφοδιάζεται από τον λόγο. Ζει στον κόσμο του λόγου, ζει μέσα στο ανάθεμα και τις ευλογίες του λόγου του Θεού και υπάρχουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι που ζουν υπό την κρίση και την παίδευση του λόγου. Αυτός ο λόγος και αυτό το έργο είναι όλα χάριν της σωτηρίας του ανθρώπου, την επίτευξη του θελήματος του Θεού και την αλλαγή της αρχικής εμφάνισης του κόσμου της παλαιάς δημιουργίας. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο με τον λόγο, οδηγεί τους ανθρώπους σε όλο το σύμπαν με τον λόγο, κατακτά και τους σώζει με τον λόγο. Εν τέλει, θα χρησιμοποιήσει τον λόγο για να θέσει τέλος σε ολόκληρο τον παλαιό κόσμο. Μόνο τότε θα ολοκληρωθεί πλήρως το σχέδιο διαχείρισης.

από «Η Εποχή της Βασιλείας είναι η εποχή του λόγου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Κατά τις εσχάτες ημέρες, ο Θεός χρησιμοποιεί κυρίως τον λόγο για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Δεν χρησιμοποιεί σημεία και τέρατα για να καταπιέσει τον άνθρωπο ή να πείσει τον άνθρωπο. Αυτό δεν θα μπορούσε να καταστήσει σαφή τη δύναμη του Θεού. Αν ο Θεός αποκάλυπτε μόνο σημεία και τέρατα, τότε θα ήταν αδύνατο να γίνει σαφής η πραγματικότητα του Θεού και έτσι θα ήταν αδύνατο να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην τελείωση. Ο Θεός δεν οδηγεί τον άνθρωπο στην τελείωση μέσα από τα σημεία και τέρατα, αλλά χρησιμοποιεί τον λόγο για να ποτίσει και να καθοδηγήσει τον άνθρωπο, και μετά από αυτό επιτυγχάνεται η πλήρης υπακοή του ανθρώπου και η γνώση του ανθρώπου για τον Θεό. Αυτός είναι ο στόχος του έργου που κάνει και των λέξεων που εκφέρει. Ο Θεός δεν χρησιμοποιεί τη μέθοδό Του να δείχνει σημεία και τέρατα για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση — χρησιμοποιεί λόγια και χρησιμοποιεί πολλές διαφορετικές μεθόδους εργασίας για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Είτε πρόκειται για το ραφινάρισμα, την αντιμετώπιση, το κλάδεμα είτε την παροχή λέξεων, ο Θεός μιλάει από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση και να δώσει στον άνθρωπο μεγαλύτερη γνώση του έργου, της σοφίας και της θαυμασιότητας του Θεού.

από «Όλα επιτυγχάνονται δια του λόγου του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Σε αυτό το τελικό στάδιο του έργου, τα αποτελέσματα επιτυγχάνονται μέσω του λόγου. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος κατορθώνει να κατανοήσει πολλά μυστήρια και το έργο του Θεού μέσα από όλες τις γενιές του παρελθόντος. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος διαφωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος κατορθώνει να κατανοήσει τα μυστήρια που δεν έχουν αποκαλυφθεί από γενιές του παρελθόντος, καθώς και το έργο των προφητών και αποστόλων των παρελθόντων χρόνων και τις αρχές με τις οποίες εργάζονταν. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος κατορθώνει επίσης να γνωρίσει τη διάθεση του ίδιου του Θεού, καθώς και την επαναστατικότητα και αντίσταση του ανθρώπου, και κατορθώνει να γνωρίσει τη δική του ουσία. Μέσω αυτών των σταδίων του έργου και όλου του εκπεφρασμένου λόγου, ο άνθρωπος κατορθώνει να γνωρίσει το έργο του Πνεύματος, το έργο της ενσαρκωμένης σάρκας του Θεού και επιπλέον ολόκληρη τη διάθεσή Του. Κέρδισες τη γνώση σου για το έργο διαχείρισης του Θεού των έξι χιλιάδων ετών επίσης μέσω του λόγου. Δεν επιτεύχθηκε η γνώση σου για τις προηγούμενες έννοιές σου και η αποβολή τους, επίσης, μέσω του λόγου;

από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Η μεγαλύτερη σημασία του έργου του λόγου επιτρέπει στους ανθρώπους να κάνουν την αλήθεια πράξη αφού κατανοήσουν την αλήθεια, να επιτύχουν αλλαγές στη διάθεσή τους και να επιτύχουν τη γνώση του εαυτού τους και του έργου του Θεού. Μόνο η εργασία μέσω της ομιλίας μπορεί να διευκολύνει την επικοινωνία μεταξύ Θεού και ανθρώπου, μόνο ο λόγος μπορεί να εξηγήσει την αλήθεια. Η εργασία κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι το καλύτερο μέσο για την κατάκτηση του ανθρώπου. Πέραν της έκφρασης του λόγου, καμία άλλη μέθοδος δεν είναι ικανή να δώσει στον άνθρωπο μια σαφέστερη κατανόηση της αλήθειας και του έργου του Θεού και έτσι, στο τελευταίο στάδιο του έργου Του, ο Θεός μιλάει στον άνθρωπο για να αποκαλύψει στον άνθρωπο όλες τις αλήθειες και τα μυστήρια που δεν κατανοεί, επιτρέποντάς του να κερδίσει την αληθινή οδό και τη ζωή από τον Θεό, και έτσι να ικανοποιήσει το θέλημα του Θεού.

από «Οφείλετε να αφήσετε κατά μέρος τις ευλογίες της κατάστασης και να κατανοήσετε το θέλημα του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ο άνθρωπος θα ολοκληρωθεί πλήρως στην Εποχή της Βασιλείας. Μετά το έργο της κατάκτησης, ο άνθρωπος θα υποβληθεί σε ραφινάρισμα και δοκιμασίες. Όσοι μπορούν να το ξεπεράσουν και να γίνουν μάρτυρες κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας είναι αυτοί που τελικά θα γίνουν πλήρεις. Αυτοί είναι οι νικητές. Κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας, ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να δεχτεί αυτό το ραφινάρισμα και αυτό θα είναι η τελευταία στιγμή στο έργο του Θεού. Είναι η τελευταία φορά που ο άνθρωπος θα εξευγενιστεί πριν από την ολοκλήρωση όλου του έργου της διαχείρισης του Θεού και όλοι όσοι ακολουθούν τον Θεό πρέπει να αποδεχτούν αυτήν την τελική δοκιμασία και πρέπει να αποδεχτούν αυτό το τελευταίο ραφινάρισμα.

από «Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Μετά το έργο της κατάκτησης ακολουθεί το έργο της επιβράβευσης των καλών και της τιμωρίας των μοχθηρών: Οι άνθρωποι που υπακούν πλήρως, δηλαδή εκείνοι που έχουν κατακτηθεί ολοσχερώς, θα τοποθετηθούν στο επόμενο στάδιο της διάδοσης του έργου σ’ ολόκληρο το σύμπαν. Όσοι δεν έχουν κατακτηθεί, θα ριχτούν στο σκοτάδι και εκεί θα συναντήσουν την καταστροφή. Συνεπώς, οι άνθρωποι θα ταξινομηθούν σύμφωνα με το είδος τους, οι αμαρτωλοί θα πάνε με τους μοχθηρούς, για να μην ξαναδούν ποτέ το φως του ηλίου, ενώ οι δίκαιοι θα πάνε με τους καλούς, για να λάβουν το φως και να ζουν αιωνίως μέσα στο φως. Το τέλος των πάντων πλησιάζει. Το τέλος του ανθρώπου έχει παρουσιαστεί με σαφήνεια μπροστά στα μάτια του, και τα πάντα θα ταξινομηθούν σύμφωνα με το είδος τους. Πώς μπορούν οι άνθρωποι να ξεφύγουν από τον πόνο αυτής της ταξινόμησης;

από «Η εσωτερική αλήθεια του έργου της κατάκτησης (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Οι έσχατες ημέρες έχουν ήδη φτάσει. Τα πάντα στη δημιουργία θα ταξινομηθούν ανάλογα με το είδος τους και θα καταταχθούν σε διαφορετικές κατηγορίες με βάση τη φύση τους. Αυτή είναι η στιγμή που ο Θεός αποκαλύπτει το αποτέλεσμα της ανθρωπότητας και τον προορισμό της. Εάν οι άνθρωποι δεν υποβληθούν σε παίδεμα και κρίση, τότε δεν υπάρχει τρόπος να αποκαλυφθεί η ανυπακοή και η αδικία τους. Μόνο μέσω του παιδέματος και της κρίσης μπορεί να αποκαλυφθεί το αποτέλεσμα όλης της δημιουργίας. Ο άνθρωπος δείχνει το αληθινό του πρόσωπο μόνο όταν παιδεύεται και κρίνεται. Το κακό πρέπει να καταταχθεί με το κακό, το καλό με το καλό και όλοι οι άνθρωποι θα κατηγοριοποιηθούν ανάλογα με το είδος τους. Μέσω του παιδέματος και της κρίσης θα αποκαλυφθεί το αποτέλεσμα όλης της δημιουργίας, έτσι ώστε το κακό να τιμωρηθεί και το καλό να ανταμειφθεί και όλοι οι άνθρωποι θα υπαχθούν στο κράτος του Θεού. Όλο αυτό το έργο πρέπει να επιτευχθεί μέσω του δίκαιου παιδέματος και της κρίσης. Επειδή η διαφθορά του ανθρώπου έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και η ανυπακοή του έχει φτάσει σε υπερβολικό βαθμό, μόνο η δίκαιη διάθεση του Θεού, η οποία συνίσταται κυρίως στο παίδεμα και την κρίση και αποκαλύπτεται τις έσχατες ημέρες, μπορεί να μεταμορφώσει και να ολοκληρώσει τον άνθρωπο πλήρως. Μόνο αυτή η διάθεση μπορεί να αποκαλύψει το κακό και κατ’ αυτόν τον τρόπο να τιμωρήσει αυστηρά όλους τους άδικους.

από «Το όραμα του έργου του Θεού (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Οι έσχατες ημέρες θα λάβουν χώρα ότι τα πάντα θα έχουν ταξινομηθεί σύμφωνα με το είδους τους, μέσω της κατάκτησης. Η κατάκτηση είναι το έργο των εσχάτων ημερών. Με άλλα λόγια, η κρίση των αμαρτιών του κάθε ανθρώπου είναι το έργο των εσχάτων ημερών. Διαφορετικά, πώς θα μπορούσε να γίνει η ταξινόμηση των ανθρώπων; Το έργο της ταξινόμησης που πραγματοποιείται σ’ εσάς αποτελεί την έναρξη αυτού του έργου σε ολόκληρο το σύμπαν. Μετά από αυτό, άνθρωποι όλων των εθνικοτήτων απανταχού θα υποστούν το έργο της κατάκτησης. Αυτό σημαίνει ότι κάθε άτομο της δημιουργίας θα ταξινομηθεί σύμφωνα με το είδος του, καθώς θα προσέλθει ενώπιον του θρόνου της κρίσεως για να κριθεί. Κανένας και τίποτα δεν θα διαφύγει από τον πόνο αυτής της παίδευσης και κρίσης, και κανένας και τίποτα δεν θα μπορέσει να παρακάμψει αυτήν τη ταξινόμηση κατά είδος. Όλοι θα διαχωριστούν σε τάξεις. Αυτό συμβαίνει επειδή πλησιάζει το τέλος των πάντων και όλοι οι ουρανοί και η γη φτάνουν στον επίλογό τους. Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να διαφύγει το τέλος της ύπαρξής του;

από «Η εσωτερική αλήθεια του έργου της κατάκτησης (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Αντιλαμβάνεσαι τώρα τι είναι κρίση και τι είναι αλήθεια; Εάν έχεις καταλάβει, τότε σε προτρέπω να υποταχθείς υπάκουα στην κρίση, αλλιώς δεν θα έχεις ποτέ την ευκαιρία να λάβεις την επιδοκιμασία του Θεού ή να σε οδηγήσει στη βασιλεία Του. Εκείνοι που απλώς αποδέχονται την κρίση, μα δεν μπορούν να εξαγνιστούν ποτέ, δηλαδή, εκείνοι που διαφεύγουν εν μέσω του έργου της κρίσης, ο Θεός θα τους απεχθάνεται και θα τους απορρίπτει για πάντα. Οι αμαρτίες τους είναι πιο πολλές και πιο βαριές από εκείνες των Φαρισαίων, διότι έχουν προδώσει τον Θεό και επαναστατούν εναντίον Του. Τέτοιοι άνθρωποι που δεν είναι άξιοι ούτε καν να υπηρετούν, θα λάβουν ακόμα μεγαλύτερη τιμωρία, μια τιμωρία που θα είναι επιπλέον αιώνια. Ο Θεός δεν θα δείξει έλεος σε κανέναν προδότη που κάποτε επέδειξε αφοσίωση σ’ Εκείνον μονάχα στα λόγια και στη συνέχεια Τον πρόδωσε. Τέτοιοι άνθρωποι θα υποστούν αντίποινα μέσω τιμωρίας του πνεύματος, της ψυχής και του σώματος. Δεν είναι αυτή μια ακριβής αποκάλυψη της δίκαιης διάθεσης του Θεού; Δεν είναι αυτός ο σκοπός του Θεού για την κρίση και την αποκάλυψη του ανθρώπου; Ο Θεός ξαποστέλνει όλους εκείνους που κάνουν κάθε είδους κακές πράξεις κατά τη διάρκεια της κρίσης, σε ένα μέρος μολυσμένο από μοχθηρά πνεύματα, επιτρέποντας σε αυτά τα κακά πνεύματα να καταστρέψουν τη σάρκα αυτών των ανθρώπων κατά βούληση. Τα σώματα τους αναδίδουν δυσωδία πτωμάτων και τέτοια είναι η τιμωρία που τους αρμόζει. Ο Θεός καταγράφει στο αρχείο τους όλες τις αμαρτίες αυτών των άπιστων ψευδών ακολούθων, των ψευδών αποστόλων, και των ψευδών εργατών· έπειτα, όταν είναι η κατάλληλη στιγμή, τους πετά ανάμεσα στα ακάθαρτα πνεύματα, επιτρέποντας σε τούτα τα πνεύματα να βεβηλώσουν κατά βούληση τα σώματα τους, ώστε να μη μπορέσουν ποτέ ξανά να ενσαρκωθούν και να μη δουν ποτέ ξανά το φως. Αυτοί οι υποκριτές που υπηρετούσαν μέχρι κάποια στιγμή, μα τώρα δεν είναι ικανοί να παραμείνουν πιστοί μέχρι το τέλος, ο Θεός τους προσμετρά ανάμεσα στους αχρείους, έτσι ώστε να περάσουν στο συμβούλιο των αχρείων και να γίνουν κομμάτι του απείθαρχου αυτού όχλου· στο τέλος, ο Θεός θα τους αφανίσει. Ο Θεός απορρίπτει και δεν λαμβάνει υπόψη αυτούς που ποτέ δεν υπήρξαν πιστοί στον Χριστό ή που δεν αφιέρωσαν καμία προσπάθεια, και θα τους εξολοθρεύσει όλους με την αλλαγή των εποχών. Δεν θα υπάρχουν πλέον στη γη, πόσο μάλλον θα αποκτήσουν πρόσβαση στη βασιλεία του Θεού. Εκείνοι που ποτέ δεν υπήρξαν ειλικρινείς απέναντι στον Θεό, αλλά αναγκάστηκαν από τις περιστάσεις να ασχοληθούν επιπόλαια μ’ Αυτόν, προσμετρούνται ανάμεσα σε αυτούς που υπηρετούν τον λαό Του. Μονάχα ένας μικρός αριθμός αυτών των ανθρώπων μπορεί να επιβιώσει, ενώ η πλειοψηφία θα χαθεί μαζί μ’ εκείνους που δεν είναι ικανοί ούτε καν να υπηρετήσουν. Τελικά, ο Θεός θα φέρει στη βασιλεία Του όλους εκείνους που σκέφτονται όπως ο ίδιος, τον λαό και τους υιούς του Θεού, όπως επίσης κι εκείνους που προορίζονται από τον Θεό να γίνουν ιερείς. Αυτό είναι το απόσταγμα που λαμβάνει ο Θεός από το έργο Του. Όσο για εκείνους που δεν εμπίπτουν σε καμία από τις κατηγορίες που έχει ορίσει ο Θεός, θα προσμετρηθούν μαζί με τους άπιστους. Και σίγουρα μπορείτε να φανταστείτε ποια θα είναι η κατάληξή τους. Ήδη σας έχω πει όλα όσα έπρεπε να πω· εσείς θα αποφασίσετε ποιον δρόμο θα επιλέξετε. Αυτό που πρέπει να καταλάβετε είναι το εξής: Το έργο του Θεού δεν περιμένει ποτέ κάποιον που δεν μπορεί να συμβαδίσει μαζί Του, και η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν δείχνει έλεος σε κανέναν άνθρωπο.

από «Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Όταν τα έθνη κι οι λαοί του κόσμου επιστρέψουν όλοι ενώπιον του θρόνου Μου, θα πάρω όλη την αφθονία του ουρανού και θα την προσφέρω στον κόσμο των ανθρώπων, ούτως ώστε, χάρη σ’ Εμένα, να βρίθει απαράμιλλης αφθονίας. Όμως, για όσο εξακολουθεί να υπάρχει ο παλιός κόσμος, Εγώ θα εξαπολύω την οργή Μου στα έθνη του, θα διακηρύσσω ανοιχτά τα διοικητικά διατάγματά Μου σε όλο το σύμπαν και θα παιδεύω οποιονδήποτε τα παραβιάζει:

Καθώς στρέφω το πρόσωπό Μου προς το σύμπαν για να μιλήσω, όλη η ανθρωπότητα ακούει τη φωνή Μου, και επ’ αυτού βλέπει όλα τα έργα που έχω εκπονήσει σε ολόκληρο το σύμπαν. Όσοι πηγαίνουν ενάντια στο θέλημά Μου, δηλαδή, όσοι Μου αντιτάσσονται με τις πράξεις του ανθρώπου, θα καταρρεύσουν υπό το βάρος του παιδέματός Μου. Θα πάρω τα πολυπληθή αστέρια του ουρανού και θα τα ξαναφτιάξω και, χάρη σ’ Εμένα, ο ήλιος κι η σελήνη θα ανανεωθούν, οι ουρανοί δεν θα είναι πλέον όπως ήταν, οι μυριάδες των στοιχείων επάνω στη γη θα ανανεωθούν. Όλα θα ολοκληρωθούν μέσα από τα λόγια Μου. Τα πολυάριθμα έθνη του σύμπαντος θα διαχωριστούν εκ νέου και θα αντικατασταθούν από το έθνος Μου, ούτως ώστε όλα τα έθνη επάνω στη γη να εξαφανιστούν για πάντα και να γίνουν ένα έθνος που θα Με λατρεύει. Όλα τα έθνη επάνω στη γη θα καταστραφούν και θα πάψουν να υπάρχουν. Απ’ όλα τα ανθρώπινα όντα του σύμπαντος, όλα όσα ανήκουν στον διάβολο θα εξολοθρευτούν, όλοι όσοι λατρεύουν τον Σατανά θα εξαλειφθούν από την πυρωμένη φλόγα Μου. Εκτός από αυτούς που βρίσκονται τώρα εντός του ρεύματος, οι υπόλοιποι θα γίνουν στάχτη. Όταν παιδέψω τους πολυάριθμους λαούς, αυτοί που ανήκουν στον θρησκευτικό κόσμο θα επιστρέψουν, σε διαφορετικό βαθμό, στη βασιλεία Μου, κατακτημένοι από τα έργα Μου, επειδή θα έχουν δει την έλευση του Πανάγιου επάνω σε ένα λευκό σύννεφο. Όλοι οι άνθρωποι θα ακολουθήσουν το είδος τους και θα δεχθούν παίδεμα, ανάλογα με τις πράξεις τους. Όλοι όσοι Μου εναντιώθηκαν θα αφανιστούν. Όσο για εκείνους των οποίων οι πράξεις επάνω στη γη δεν είχαν να κάνουν με Εμένα, λόγω του τρόπου με τον οποίο εξιλεώθηκαν, θα συνεχίσουν να υπάρχουν επάνω στη γη κάτω από την εξουσία των υιών Μου και του λαού Μου. Θα αποκαλύψω τον Εαυτό Mου στις μυριάδες των λαών και στις μυριάδες των εθνών, ηχώντας με τη δική Μου φωνή σε ολόκληρη τη γη, για να ανακηρύξω την ολοκλήρωση του υπέροχου έργου Μου, ώστε να μπορεί να το αντικρίσει ολόκληρη η ανθρωπότητα με τα ίδια της τα μάτια.

«Κεφάλαιο 26» από «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Το τελικό έργο Του της τιμωρίας του κακού και της ανταμοιβής του καλού γίνεται εξ ολοκλήρου για να εξαγνίσει τελείως όλη την ανθρωπότητα, ώστε να μπορεί να φέρει σε αιώνια ανάπαυση μια εντελώς αγία ανθρωπότητα. Αυτό το στάδιο του έργου Του είναι το πιο κρίσιμο έργο Του. Είναι το τελικό στάδιο του συνολικού έργου διαχείρισής Του. Εάν ο Θεός δεν κατέστρεφε τους ασεβείς, αλλά τους άφηνε να παραμένουν, τότε ολόκληρη η ανθρωπότητα δεν θα μπορούσε ακόμα να εισέλθει στην ανάπαυση και ο Θεός δεν θα ήταν σε θέση να φέρει όλη την ανθρωπότητα σε μια καλύτερη βασιλεία. Αυτό το είδος εργασίας δεν θα ολοκληρωνόταν. Όταν τελειώσει το έργο Του, ολόκληρη η ανθρωπότητα θα είναι εντελώς αγία. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί ο Θεός να ζήσει ειρηνικά σε ανάπαυση.

από «Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Από τη στιγμή που ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, θα κάνει τον άνθρωπο να Τον λατρεύει· αφού επιθυμεί να αποκαταστήσει την αρχική λειτουργία του ανθρώπου, θα την αποκαταστήσει πλήρως και χωρίς καμία νόθευση. Η αποκατάσταση της εξουσίας Του σημαίνει πως θα κάνει τον άνθρωπο να Τον λατρεύει και θα τον κάνει να Τον υπακούει· σημαίνει ότι θα κάνει τον άνθρωπο να ζει εξαιτίας Αυτού και να ωθεί τους εχθρούς Του στο να χάνονται εξαιτίας της εξουσίας Του. Αυτό σημαίνει ότι θα βοηθήσει κάθε τελευταίο κομμάτι Του να κυριαρχήσει μεταξύ της ανθρωπότητας και χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε αντίσταση από τον άνθρωπο. Η βασιλεία που επιθυμεί να εγκαθιδρύσει είναι η δική Του βασιλεία. Η ανθρωπότητα που επιθυμεί είναι εκείνη που Τον λατρεύει, που Τον υπακούει πλήρως και έχει τη δόξα Του. Εάν δεν σώσει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, η σημασία της δημιουργίας του ανθρώπου από Εκείνον θα καταλήξει στο μηδέν. Δεν θα έχει άλλη εξουσία στον άνθρωπο και η βασιλεία Του δεν θα είναι πλέον σε θέση να υπάρχει πάνω στη γη. Εάν δεν καταστρέψει εκείνους τους εχθρούς που είναι ανυπάκουοι σ’ Αυτόν, δεν θα μπορέσει να αποκτήσει την πλήρη δόξα Του, ούτε θα μπορέσει να εδραιώσει τη βασιλεία Του πάνω στη γη. Αυτά είναι τα σύμβολα της ολοκλήρωσης του έργου Του και τα σύμβολα της ολοκλήρωσης του μεγάλου επιτεύγματός Του: να καταστρέψει τελείως εκείνους μεταξύ της ανθρωπότητας που είναι ανυπάκουοι σ’ Αυτόν και να φέρει αυτούς που έχουν καταστεί ολοκληρωμένοι, στην ανάπαυση.

από «Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Με την ολοκλήρωση των λόγων Μου, η βασιλεία σχηματίζεται σταδιακά επάνω στη γη και ο άνθρωπος επιστρέφει σταδιακά στην κανονικότητα, κι έτσι, εγκαθίσταται στη γη η βασιλεία της καρδιάς Μου. Μέσα στη βασιλεία, όλοι οι άνθρωποι του Θεού ανακτούν τη ζωή του κανονικού ανθρώπου. Ο παγερός χειμώνας φεύγει, για να πάρει τη θέση του ένας κόσμος με πόλεις γεμάτες άνοιξη, όπου θα επικρατεί άνοιξη όλον τον χρόνο. Οι άνθρωποι δεν έρχονται πλέον αντιμέτωποι με τον ζοφερό, μίζερο κόσμο του ανθρώπου, δεν υπομένουν πλέον το ψύχος του κόσμου του ανθρώπου. Οι άνθρωποι δεν μάχονται μεταξύ τους, οι χώρες δεν πολεμάνε μεταξύ τους, δεν γίνονται πλέον σφαγές και δεν υπάρχουν εκείνα τα ρυάκια αίματος από τις σφαγές· όλοι οι τόποι πλημμυρίζουν από ευτυχία και παντού υπάρχει διάχυτη εγκαρδιότητα ανάμεσα στους ανθρώπους.

«Κεφάλαιο 20» από «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Share