Πηγαίνω με το ρεύμα για να βγάλω τα προς το ζην
Η κομμωτική θα μπορούσε να θεωρηθεί επιχείρηση με υπέρογκα περιθώρια κέρδους. Πολλοί ιδιοκτήτες επιχειρήσεων πωλούν προϊόντα περιποίησης μαλλιών χαμηλού κόστους σε τιμές πάνω από δέκα φορές υψηλότερες από το πραγματικό τους κόστος και στη συνέχεια συνιστούν στους πελάτες τους να αποκτήσουν κάρτα μέλους, φαινομενικά για χάρη έκπτωσης, γεγονός το οποίο τους εγγυάται μια ροή πελατών. Ορισμένα κομμωτήρια μάλιστα προσθέτουν και επιπλέον υπηρεσίες, όπως σεξουαλικές υπηρεσίες υπό το πρόσχημα «μασάζ», έχοντας αθέμιτο κέρδος. Αυτού του είδους οι τακτικές εξαπάτησης των πελατών διατηρούν πραγματικά μια εισροή χρημάτων. Εγώ, ωστόσο, λειτουργούσα την επιχείρησή μου κατά συνείδηση, και από την πρώτη κιόλας μέρα που άνοιξα το κομμωτήριό μου, ήμουν πολύ ειλικρινής στις δουλειές μου όσον αφορά τις αρχές της έντιμης αντιμετώπισης κάθε ατόμου ξεχωριστά και της πώλησης προϊόντων σε σταθερές τιμές. Ποτέ δεν εξαπατούσα τους πελάτες. Κατέβαλλα επίσης πραγματική προσπάθεια σε κάθε κούρεμα που έκανα, συν του ότι οι τιμές μου ήταν χαμηλότερες από των άλλων κομμωτριών. Είχα πολλούς σταθερούς πελάτες με τον τρόπο αυτό.
Εργαζόμουν μέρα-νύχτα, αλλά μετά από έναν χρόνο μού έμειναν μόνο 2.000 γουάν αφού πλήρωσα ενοίκιο, επιχειρηματικά έξοδα, λογαριασμούς υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, θέρμανση, κ.λπ. Επίσης, είδα ότι υπήρχαν μερικά κομμωτήρια παρακάτω στον δρόμο που δεν είχαν όση δουλειά είχα εγώ, κέρδιζαν όμως πολλαπλάσια από εμένα. Ζήλευα πραγματικά, ήξερα όμως ξεκάθαρα ότι ήταν αθέμιτα κέρδη. Δεν ήθελα να αγνοώ τη συνείδησή μου στην επιχειρηματική μου δραστηριότητα. Όπως λέει κι η έκφραση, «πτωχή πλην τίμια». Ανεξάρτητα από το πόσο φτωχή ήμουν, ένιωθα ότι δεν μπορούσα να χάσω την αξιοπρέπεια και τον χαρακτήρα μου. Συνεπώς, συνέχισα να δραστηριοποιούμαι με ακεραιότητα, όπως και πριν. Τρία χρόνια αργότερα, άλλες κομμώτριες που είχαν ανοίξει ταυτόχρονα με εμένα, είχαν όλες αναβαθμιστεί σε μεγαλύτερα καταστήματα και μερικές μάλιστα είχαν καταφέρει να κάνουν μεγάλες δουλειές ή είχαν αγοράσει αυτοκίνητο. Όλα όμως για μένα ήταν όπως ακριβώς πριν από τρία χρόνια: η ζωή μου ήταν ίδια όπως και πριν και το πορτοφόλι μου δεν είχε φουσκώσει καθόλου.
Μία μέρα, η μητέρα μου αρρώστησε και έπρεπε να μείνει στο νοσοκομείο —μόνο η θεραπεία ήταν πολύ ακριβή. Μάζεψα ό,τι μπορούσα και δανείστηκα όσα χρήματα μπορούσα, και πάλι όμως δεν αρκούσαν παρά για το μισό των ιατρικών της εξόδων. Η σκέψη τού πόσα χρήματα είχα δανειστεί και πώς δεν είχα ιδέα πότε θα μπορούσα να τα ξεπληρώσω, μου προξενούσε κάποια ανησυχία. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή μια φίλη μου ήρθε στο κομμωτήριο να περάσει την ώρα της και, όταν έμαθε για την κατάστασή μου, μου είπε: «Άλλοι ιδιοκτήτες κομμωτηρίων πλευρίζουν τους πελάτες τους, είναι δουλοπρεπείς και τους κολακεύουν. Τους έχουν από κοντά, και τότε εκείνοι χαίρονται να δαπανούν περισσότερα χρήματα. Μπορούν και κερδίζουν δεκάδες χιλιάδες μέσα σε ένα χρόνο με τον τρόπο αυτό. Το μόνο όμως που κερδίζεις εσύ, είναι λίγα για τις υπηρεσίες σου και δεν τους λες ωραία λόγια κι έπειτα να φουσκώνεις τις τιμές των προϊόντων. Κερδίζοντας χρήματα με αυτόν τον τρόπο, ποιος ξέρει πότε θα μπορέσεις να εξοφλήσεις τα χρέη σου…» Ακούγοντάς τη να συνεχίζει γι’ αυτό, κάτι αναδεύτηκε μέσα μου. Αμέσως μόλις την αποχαιρέτησα, ήλθε μια κομμώτρια από παρακάτω, και τη στιγμή ακριβώς που μπήκε είπε σαρκαστικά: «Είσαι πραγματικά πολύ καλή στη διαχείριση αυτού του κομμωτηρίου! Οι δουλειές πάνε καλά κι έχεις σπουδαία φήμη, απλώς δεν είναι πολύ κερδοφόρες. Φαίνεται ότι θέλεις να γίνεις μια σύγχρονη μητέρα Τερέζα. Έχεις πάρα πολλούς πελάτες —εάν ήμουν στη θέση σου, θα είχα γίνει πλούσια εδώ και αιώνες. Πόσες φορές σου το είπα; Στις επιχειρήσεις, πρέπει να σκέφτεσαι ειδικές μεθόδους, μερικές τακτικές. Πότε θα το καταλάβεις; Διοικώντας μια επιχείρηση με αυτόν τον τρόπο, θα πεθάνεις από εξάντληση προτού κερδίσεις πολλά χρήματα!» Με αυτά, απλά έφυγε. Αφού άκουσα όσα είχαν να μου πουν αυτή και η φίλη μου, ένιωθα σαν να είχα φάει κλωτσιά στο στομάχι.
Εκείνο το βράδυ ξάπλωσα στο κρεβάτι στριφογυρίζοντας, αδυνατώντας να κοιμηθώ. Τα λόγια της φίλης μου και εκείνης της κομμώτριας αντηχούσαν μέσα στο κεφάλι μου και ήμουν δέσμια μιας εσωτερικής πάλης. «Είναι αλήθεια, δραστηριοποιούμαι απολύτως ειλικρινά, πότε λοιπόν θα κερδίσω κάποια χρήματα; Όπως λένε: “Τα χρήματα δεν είναι το παν, αλλά χωρίς αυτά, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα”. Δεν έχει σημασία πόσο καλή είσαι αν δεν έχεις χρήματα! Και τώρα πρέπει να πληρώσω τη θεραπεία της μαμάς μου, συν το να ξεπληρώσω τα χρέη μου —όλα αυτά χρειάζονται χρήματα. Ίσως θα έπρεπε να αυξήσω λίγο τις τιμές μου, και όποτε έρχεται κάποια με χρήματα, μπορώ να τη χρεώνω υψηλότερη τιμή; Εν πάση περιπτώσει, μερικές από αυτές είναι μάλλον αδιάφορες για τα χρήματά τους και δεν τις νοιάζει πόσο κοστίζει, εφόσον τους αρέσει το χτένισμά τους. Εκτός αυτού, το ίδιο δεν κάνουν κι όλοι οι άλλοι; Το να το κάνω, θα ήταν απολύτως κατανοητό…» Το σκέφτηκα ξανά και ξανά και αποφάσισα να εγκαταλείψω την ακεραιότητα που είχα κρατήσει για τρία χρόνια και να αρχίσω να το δοκιμάζω στις πλουσιότερες πελάτισσες.
Ακολουθώντας κακές τάσεις, έχασα τη συνείδησή μου
Την επόμενη μέρα το μεσημέρι, ήλθε μια πελάτης που ήθελε περμανάντ. Είδα ότι ήταν ντυμένη πραγματικά ωραία και έμοιαζε αρκετά ευκατάστατη, σκέφτηκα λοιπόν ότι θα τη χρεώσω λίγο περισσότερο. Όταν τελείωσα, με ρώτησε πόσο κοστίζει. Κανονικά θα χρέωνα 120 γιουάν, αυτήν τη φορά όμως είπα 200. Είχα πραγματικά άγχος αφού το είπα, και η καρδιά μου χτυπούσε ασταμάτητα. Δεν τολμούσα να την κοιτάξω στο πρόσωπο, φοβούμενη ότι θα έβλεπε ότι είχα φουσκώσει την τιμή. Απλώς μου έδωσε πρόθυμα τα χρήματα και καθώς έφευγε, είπε: «Είσαι πραγματικά ικανή. Μου αρέσει το νέο στυλ που μου έδωσες με αυτήν την περμανάντ —αξίζει πολλά λεφτά. Θα συστήσω στις συναδέλφους και τις φίλες μου να έρχονται εδώ να φτιάχνουν τα μαλλιά τους». Όταν έφυγε, ένιωθα αναστάτωση για αρκετό διάστημα. Σκεφτόμουν πόσο πολύ με εμπιστευόταν, εγώ όμως την είχα εξαπατήσει. Ένιωθα σαν να είχα παραβιάσει τη συνείδησή μου. Όταν όμως είδα ότι είχα κερδίσει περισσότερα χρήματα από πριν, αισθάνθηκα ικανοποιημένη με αυτό και ότι τα χρήματα θα έρχονταν πολύ γρηγορότερα με αυτόν τον τρόπο. Αντιμέτωπη με τις τύψεις συνείδησης, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να παραχώσω την ενοχή βαθιά μέσα στην καρδιά μου.
Από εκείνη τη μέρα και μετά, εστίασα απλά και σταθερά στο πώς να κερδίζω περισσότερα χρήματα. Κάθε φορά που έβλεπα μια ευκατάστατη πελάτη να μπαίνει, την καλωσόριζα, γεμάτη χαμόγελα, και τη χαιρετούσα θερμά και σύστηνα κάποιες ιδιαίτερες υπηρεσίες και προϊόντα. Μία φορά, μια πελάτης είπε ότι ήθελε λούσιμο και χτένισμα, και σκέφτηκα: «Το λούσιμο κοστίζει λιγότερο από 10 γιουάν, δεν είναι αρκετά. Πρέπει να βρω ένα κόλπο να πάρω περισσότερα χρήματα». Της είπα λοιπόν: «Τα μαλλιά σας είναι πολύ ξηρά. Εάν δεν ξεκινήσετε να τα φροντίζετε σύντομα, θ’ αρχίσετε να χάνετε πολλές τρίχες, και τα μαλλιά είναι σαν δεύτερο πρόσωπο για τις γυναίκες. Εάν προκύψουν προβλήματα με τα μαλλιά σας, θα είναι πολύ αργά για να το μετανιώσετε». Έκανα κάποιες συστάσεις που έπιασαν τόπο: ξόδεψε 300 γιουάν σε μια σειρά θρεπτικά προϊόντα κατά της τριχόπτωσης και έγινε σταθερή πελάτης για την περιποίηση των μαλλιών της. Αισθάνθηκα λίγο άβολα όταν έφυγε και σκέφτηκα: «έχω τα χρήματα στα χέρια μου, όμως δεν γνωρίζω καν πόσο αποτελεσματικό είναι αυτό το προϊόν. Εάν μιλάω για προϊόντα με αυτόν τον τρόπο, τι θα κάνω αν δεν έχει καλό αποτέλεσμα και επιστρέψει για να κάνει φασαρία;» Όμως η ανησυχία δεν μπορεί να επιτύχει τίποτα και το προϊόν είχε ήδη πουληθεί, οπότε δεν μπορούσε να γίνει τίποτα γι’ αυτό.
Στη συνέχεια, λίγες μέρες μετά πούλησα ένα μπουκαλάκι σαμπουάν των 25 γιουάν για 68 σε μια πελάτη που ήθελε κάτι για την πιτυρίδα και με ευχαριστούσε ξανά και ξανά. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι ήταν τόσο εύκολο να κερδίζεις χρήματα —δεν ήταν περίεργο που άλλες κομμώτριες είχαν πλουτίσει εδώ και πολύ καιρό. Αν και σκέφτηκα ότι το να κάνεις δουλειές με ψέματα και απάτες δεν ήταν ηθικό, τα χρήματα εισέρρεαν γρήγορα και σε χρόνο μηδέν θα ήμουν σημαίνον πρόσωπο. Επιπροσθέτως, υπήρχε πλέον μια πηγή για τα ιατρικά έξοδα της μαμάς μου. Όταν τα σκέφτηκα όλα αυτά, η αμηχανία στην καρδιά μου σταδιακά εξαφανίστηκε και βεβαιώθηκα ακόμη περισσότερο ότι, μόνο εάν βασίζεσαι σε ψέματα και απάτες στις επιχειρήσεις, μπορείς να κερδίσεις χρήματα.
Προς έκπληξή μου, η πελάτης στην οποία είχα συστήσει τακτική φροντίδα μαλλιών επέστρεψε στο κατάστημα για να παραπονεθεί. Είπε ότι χρησιμοποιούσε το προϊόν για περισσότερο από ένα μήνα, όμως οι τρίχες της δεν είχαν γίνει παχύτερες αλλά, αντίθετα, συνέχιζαν να λεπταίνουν. Φοβήθηκα ότι θα ζητήσει επιστροφή χρημάτων και ότι δεν θα ακολουθήσει πλέον τη θεραπεία και τα χρήματα που είχα πάρει θα χάνονταν, συν το ότι η γνώμη της θα μπορούσε να έχει αντίκτυπο και σε άλλες πελάτισσες που χρησιμοποιούν το εν λόγω προϊόν. Έσπευσα να πω κάτι για να εξομαλύνω τα πράγματα. «Μπορώ να δω ότι τα μαλλιά σας φαίνεται να έχουν πάει πολύ καλύτερα το τελευταίο διάστημα. Τέλος πάντων, χρειάζεται πολύς χρόνος για να αναπτυχθούν τα μαλλιά. Υπάρχουν μερικές πελάτισσες που συνεχίζουν να το κάνουν για έναν χρόνο ή και περισσότερο, προτού οι τρίχες τους αρχίσουν σιγά-σιγά να γίνονται παχύτερες. Είναι το ίδιο ακριβώς όπως με τη θεραπεία μιας ασθένειας —πρέπει να την κάνετε σιγά-σιγά». Ακούγοντάς με να τα λέω αυτά, δεν παραπονέθηκε άλλο και συνέχισε να έρχεται στο κομμωτήριο ως συνήθως για θεραπείες μαλλιών.
Αρκετά χρόνια πέρασαν σαν αστραπή. Είχα κερδίσει κάποια χρήματα, όλα μου τα χρέη είχαν εξοφληθεί, είχα μάλιστα αγοράσει και σπίτι και αυτοκίνητο. Δεν ήξερα γιατί, όμως ποτέ δεν ήμουν ευτυχισμένη. Πάντοτε αισθανόμουν ένοχη προς τις πελάτισσές μου και δεν είχα καμία αίσθηση ειρήνης. Σύμφωνα με τη γνωστή ρήση: «Ο Θεός μπορεί να δει και το παραμικρό που κάνουμε». Πώς θα μπορούσε η συνείδησή μου να είναι ήσυχη όταν εξαπατούσα τις πελάτισσες κατ’ αυτόν τον τρόπο; Ήθελα πραγματικά να επιστρέψω στον τρόπο που είχαν τα πράγματα στο παρελθόν, όταν αντιμετώπιζα την κάθε μία πελάτη με αληθινή ακεραιότητα, χωρίς να χρειάζεται να λέω ψέματα ή να εξαπατώ, και κυρίως όταν δεν χρειαζόταν να βασανίζω το μυαλό μου για να καλύπτω τα πράγματα και να λέω ψέματα. Αν και δεν κέρδιζα πολλά χρήματα, ήμουν ήρεμη, ήσυχη και δεν ήταν και τόσο κουραστικός ο τρόπος ζωής. Όμως έκτοτε, ήταν σαν να έχω εθιστεί στα τυχερά παιχνίδια —ζώντας σ’ έναν κόσμο ψεμάτων, ήθελα να σταματήσω αλλά δεν είχα τη δύναμη να το κάνω. Το κενό στην καρδιά μου και η ανησυχία στη συνείδησή μου συχνά με κρατούσαν άυπνη, όμως δεν ήμουν και διατεθειμένη να επιστρέψω στον παλιό μου τρόπο να κάνω δουλειές. Ένιωθα πολύ μπερδεμένη και πραγματικά δεν ήξερα πώς να ξεφύγω από αυτήν την πονεμένη ζωή.
Αποδέχομαι το Ευαγγέλιο και γεύομαι για πρώτη φορά τη γλύκα του λόγου του Θεού
Εκεί όπου τελειώνει ο άνθρωπος, αρχίζει ο Θεός. Ενώ αγωνιζόμουν σκληρά, βυθισμένη σε έναν βούρκο αμαρτίας, μια φίλη μοιράστηκε μαζί μου το ευαγγέλιο των εσχάτων ημερών του Θεού. Μου είπε ότι ο λόγος του Θεού είναι όλη η αλήθεια και ότι μπορεί να επιλύσει όλες μας τις δυσκολίες, ότι μπορεί να αντιμετωπίσει τα βάσανα μέσα στην ψυχή μας. Αργότερα με πήγε στην εκκλησία, όπου είδα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές ήταν όλοι πραγματικά γνήσιοι και, ανεξάρτητα από το ποιος ήταν σε σύγχυση ή είχε μια δυσκολία, έβρισκαν λόγια του Θεού για συναναστροφή και επίλυση. Όταν πάλι υπήρχε τριβή μεταξύ των ανθρώπων, όλοι ήταν πραγματικά απλοί και ανοιχτοί και επικοινωνούσαν μεταξύ τους. Κανείς δεν έκρυβε πράγματα. Δεν υπήρχαν προκαταλήψεις ή εμπόδια μεταξύ των ανθρώπων. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές της εκκλησίας συμπεριφέρονταν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού —είχαν το έργο και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και βρίσκονταν σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες από τους ανθρώπους στον έξω κόσμο. Εντάχθηκα πολύ γρήγορα στη ζωή της εκκλησίας, παρευρισκόμενη σε συναθροίσεις και διαβάζοντας τον λόγο του Θεού μαζί με όλους, ψέλνοντας ύμνους και δοξάζοντας τον Θεό. Ένιωθα απίστευτα ήσυχη και ήρεμη —αυτό το είδος πνευματικής ειρήνης είναι κάτι που σίγουρα τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν. Είδα ελπίδα στη ζωή και αποφάσισα να κάνω καλά την πίστη μου πράξη.
Σε μια συγκέντρωση, διάβασα το ακόλουθο απόσπασμα: «Οφείλετε να γνωρίζετε ότι στον Θεό αρέσουν οι ειλικρινείς άνθρωποι. Ο Θεός έχει την ουσία της πίστης και, επομένως, ο λόγος Του είναι πάντοτε άξιος εμπιστοσύνης. Επιπλέον, οι πράξεις Του είναι αλάνθαστες και αδιαμφισβήτητες. Γι’ αυτό στον Θεό αρέσουν όσοι είναι απόλυτα ειλικρινείς μαζί Του. Ειλικρίνεια σημαίνει να δίνεις την καρδιά σου στον Θεό, ποτέ να μην Τον κοροϊδεύεις σε τίποτα, να είσαι ανοιχτός με Εκείνον στο καθετί, ποτέ να μην αποκρύπτεις την αλήθεια, ποτέ να μην κάνεις εκείνο που εξαπατά όσους είναι επάνω και παραπλανά τους από κάτω, και ποτέ να μην κάνεις εκείνο που θα κερδίσεις απλώς την εύνοια του Θεού. Εν ολίγοις, το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να απέχεις από την ακαθαρσία στις πράξεις και στα λόγια σου, και να μην εξαπατάς ούτε τον Θεό ούτε τον άνθρωπο» (Οι τρεις νουθεσίες). Εξετάζοντας τον λόγο του Θεού, είδα ότι ο Θεός είναι πιστός. Του αρέσουν οι έντιμοι άνθρωποι και απεχθάνεται τους δόλιους. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού: να λέμε τα σύκα, σύκα, να μην κάνουμε κόλπα, ούτε να καταφεύγουμε σε απάτες, και να είμαστε απολύτως ειλικρινείς. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κερδίσουμε την έγκριση του Θεού. Σκέφτηκα τότε πώς οι αδελφοί και οι αδελφές είναι γενικά απλοί, ανοιχτοί και εργάζονται ώστε να είναι ειλικρινείς, είναι πρακτικοί και ρεαλιστές στα λόγια και τις πράξεις τους και δεν καταφεύγουν σε απάτες. Ακόμα κι αν υπάρχουν στιγμές που προστατεύουν το γόητρο ή το κύρος τους, ή λένε ένα ψέμα, είναι όλοι ικανοί να προβληματιστούν και να γνωρίσουν τον εαυτό τους και στη συνέχεια να κάνουν πράξη το να είναι ξεκάθαροι και να ανοιχτούν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Η ζωή τους είναι πραγματικά ελεύθερη και χαλαρωτική και τα πρόσωπά τους συχνά γεμάτα χαρούμενα χαμόγελα. Είναι πραγματικά αξιοζήλευτο. Αφού τα κατανόησα όλα αυτά, ήθελα να γίνω κι εγώ τίμια, να είμαι άνθρωπος που φέρνει χαρά στον Θεό και να ζήσω με ήσυχη και ήρεμη συνείδηση. Όμως στη συνέχεια σκέφτηκα πώς είμαι επιχειρηματίας, και σε αυτήν την υλιστική κοινωνία όπου τα χρήματα εκτιμώνται πάνω από κάθε τι, το να κάνεις δουλειές ειλικρινά όχι μόνο σημαίνει ότι δεν μπορείς να κερδίζεις χρήματα, αλλά και ότι θα σε παίρνουν για ανόητο οι άλλοι —απλά δεν υπάρχει τρόπος να κρατήσεις έτσι μια θέση σε αυτήν την κοινωνία. Ήξερα όμως ότι αν συνέχιζα να λέω ψέματα και να εξαπατώ, ακόμη κι αν μπορούσα να εξαπατώ τους ανθρώπους, δεν θα μπορούσα ποτέ να εξαπατήσω τον Θεό —ο Θεός βλέπει στα βάθη της καρδιάς μας και ξέρει όλες τις σκέψεις μας. Είχα ήδη δεχθεί τη σωτηρία του Θεού, οπότε αν δεν γινόμουν τίμια σύμφωνα με ό,τι απαιτεί, αλλά συνέχιζα να κάνω κόλπα στην επιχείρησή μου, δεν θα ήταν αυτό αηδιαστικό για τον Θεό; Σκέφτηκα ξανά και ξανά και τελικά αποφάσισα ότι στις μελλοντικές μου επιχειρηματικές συναλλαγές θα ενεργούσα σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και θα ήμουν ειλικρινής στην πράξη.
Μία μέρα, ενώ έκοβα τα μαλλιά μιας πελάτισσας, με ρώτησε: «Πιστεύεις ότι τα μαλλιά μου είναι ξηρά; Εάν είναι, κάνε μου μια θεραπεία με θερμά θρεπτικά έλαια όσο είμαι εδώ». Σκέφτηκα: «μπορώ να βγάλω μόνο δέκα γιουάν από το κούρεμα, η θεραπεία με έλαια όμως θα σήμαινε τουλάχιστον άλλα εκατό. Η ίδια η πελάτης το ζήτησε —σίγουρα δεν την πίεζα για τίποτε επιπλέον ώστε να της πάρω περισσότερα χρήματα. Αυτό δεν θεωρείται εξαπάτηση, σωστά;» Έριξα άλλη μια ματιά στα μαλλιά της και είδα ότι δεν ήταν καθόλου ξηρά και δεν χρειάζονταν θεραπεία με έλαια, εάν όμως ήμουν ειλικρινής και της έλεγα την αλήθεια, σίγουρα δεν θα ήθελε να την κάνει και δεν θα έβγαζα σχεδόν τίποτα. Ακριβώς τη στιγμή που ένιωθα σε αμηχανία, μου ήρθαν στον νου τα εξής λόγια του Θεού: «Το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να απέχεις από την ακαθαρσία στις πράξεις και στα λόγια σου, και να μην εξαπατάς ούτε τον Θεό ούτε τον άνθρωπο» (Οι τρεις νουθεσίες). Ο λόγος του Θεού μού υπενθύμισε εγκαίρως ότι οι ειλικρινείς αναζητούν την αλήθεια από γεγονότα στα λόγια και τις πράξεις τους: Ένα κι ένα κάνει δύο. Είτε είναι μπροστά στον Θεό, είτε μπροστά σε άλλους, δεν εξαπατούν, ούτε κοροϊδεύουν, και μόνο αυτό το είδος συμπεριφοράς συνάδει με το θέλημα του Θεού. Εφόσον ήθελα να είμαι ειλικρινής, θα έπρεπε να αποδεχτώ τον έλεγχο του Θεού και να πω την αλήθεια. Έτσι, είπα ειλικρινά στην πελάτη: «Τα μαλλιά σας δεν είναι ξηρά. Μην σπαταλάτε τα χρήματά σας». Εκείνη απάντησε, έκπληκτη: «Ποτέ δεν θα πίστευα ότι ένας ιδιοκτήτης επιχείρησης θα είχε τέτοια επαγγελματική ευγένεια. Πραγματικά δεν υπάρχουν πια αρκετοί άνθρωποι σαν εσένα. Σίγουρα θα τους στείλω όλους στην οικογένειά μου εδώ να φτιάξουν τα μαλλιά τους». Ήταν πραγματικά συναρπαστικό για μένα να το ακούω αυτό —ευχαριστούσα τον Θεό ξανά και ξανά. Ήμουν έκπληκτη που την πρώτη φορά που ενεργούσα σαν ειλικρινής άνθρωπος, τύγχανα τέτοιας παραδοχής από μια πελάτη. Το να είσαι τίμιος είναι πραγματικά γλυκό.
Τις ημέρες που ακολούθησαν, έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να είμαι ειλικρινής σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και, προτού καλά-καλά το καταλάβω, ένιωθα όλο και λιγότερο αυτήν την αίσθηση αμηχανίας και δεν ανησυχούσα πλέον ότι κάποιος θα επέστρεφε στο κατάστημα, αναστατωμένος. Κοιμόμουν σαν πουλάκι κάθε βράδυ.
Συνεχίζεται…
Από τη Ζούικιου