Πρέπει να γνωρίσετε τα οράματα του έργου του Θεού και να κατανοήσετε τη γενική κατεύθυνση του έργου Του. Αυτή είναι μια θετική είσοδος. Άπαξ και γνωρίσεις βαθιά και με ακρίβεια την αλήθεια των οραμάτων, η είσοδός σου θα είναι εξασφαλισμένη· ανεξάρτητα απ’ το πώς αλλάζει το έργο του Θεού, θα παραμείνεις στην καρδιά σου ακλόνητος, θα έχεις ξεκάθαρη εικόνα για τα οράματα και θα έχεις έναν στόχο για την είσοδό σου και τις επιδιώξεις σου. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όλη η εμπειρία και η γνώση μέσα σου θα γίνει βαθύτερη και πιο λεπτομερής. Άπαξ και κατανοήσεις τη μεγαλύτερη εικόνα στην ολότητά της, δεν θα υποστείς απώλειες στη ζωή ούτε θα παραστρατήσεις. Αν δεν καταφέρεις να γνωρίσεις αυτά τα στάδια του έργου, θα υφίστασαι απώλειες σε κάθε στάδιο, και θα σου πάρει αρκετές μέρες για να αλλάξεις τα πράγματα, και δεν θα είσαι σε θέση να μπεις στον σωστό δρόμο σε μόλις δύο εβδομάδες. Έτσι δεν θα προκληθούν καθυστερήσεις; Υπάρχουν πολλά στην οδό της θετικής εισόδου και άσκησης που πρέπει να γνωρίσετε σε βάθος. Όσο για τα οράματα του έργου του Θεού, πρέπει να κατανοήσεις τα εξής σημεία: τη σημασία του κατακτητικού έργου Του, το μελλοντικό μονοπάτι προς την τελείωση, τι πρέπει να επιτευχθεί μέσω της εμπειρίας δοκιμασιών και δεινών, τη σημασία της κρίσης και της παίδευσης, τις αρχές πίσω από το έργο του Αγίου Πνεύματος και τις αρχές πίσω από την τελείωση και την κατάκτηση. Όλα αυτά ανήκουν στην αλήθεια των οραμάτων. Τα υπόλοιπα είναι τα τρία στάδια του έργου κατά την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και την Εποχή της Βασιλείας, καθώς επίσης και μελλοντική μαρτυρία. Αυτά είναι, επίσης, η αλήθεια των οραμάτων, και είναι το πιο θεμελιώδες πράγμα, αλλά και το πιο καθοριστικό. Προς το παρόν, υπάρχουν τόσο πολλά στα οποία θα πρέπει να εισέλθετε και τα οποία θα πρέπει να κάνετε πράξη, και είναι τώρα πιο πολυδιάστατα και πιο λεπτομερή. Αν δεν έχεις καμιά γνώση γι’ αυτές τις αλήθειες, αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχεις ακόμα επιτύχει είσοδο. Τις περισσότερες φορές, η γνώση των ανθρώπων για την αλήθεια είναι πολύ ρηχή· οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να κάνουν πράξη ορισμένες βασικές αλήθειες και δεν γνωρίζουν πώς να χειριστούν ακόμα και ασήμαντα ζητήματα. Ο λόγος που οι άνθρωποι αδυνατούν να κάνουν πράξη την αλήθεια είναι εξαιτίας του ότι η διάθεσή τους είναι επαναστατική, κι επειδή η γνώση τους για το έργο του σήμερα είναι πολύ επιφανειακή και μονόπλευρη. Έτσι, δεν είναι εύκολο έργο για τους ανθρώπους να οδηγηθούν στην τελείωση. Είσαι υπερβολικά επαναστατικός και διατηρείς σε μεγάλο βαθμό τον παλιό σου εαυτό. Αδυνατείς να σταθείς στην πλευρά της αλήθειας και δεν μπορείς να κάνεις πράξη ακόμη και τις πιο αυταπόδεικτες αλήθειες. Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να σωθούν και είναι αυτοί που δεν έχουν κατακτηθεί. Αν η είσοδός σου δεν έχει ούτε λεπτομέρεια ούτε στόχους, η ανάπτυξη θ’ αργήσει να έρθει σ’ εσένα. Αν δεν υπάρχει η παραμικρή πραγματικότητα στην είσοδό σου, τότε οι επιδιώξεις σου θα είναι μάταιες. Αν δεν γνωρίζεις την ουσία της αλήθειας, τότε δεν πρόκειται ν’ αλλάξεις. Η ανάπτυξη στη ζωή του ανθρώπου και οι αλλαγές στη διάθεσή του επιτυγχάνονται με την είσοδο στην πραγματικότητα και, επιπλέον, με την είσοδο σε λεπτομερείς εμπειρίες. Αν κατά την είσοδό σου έχεις πολλές λεπτομερείς εμπειρίες, κι αν έχεις πολλή πραγματική γνώση και είσοδο, τότε η διάθεσή σου γρήγορα θ’ αλλάξει. Ακόμη κι αν, επί του παρόντος, δεν έχεις απολύτως ξεκάθαρη εικόνα για την άσκηση, πρέπει να έχεις τουλάχιστον ξεκάθαρη εικόνα σχετικά με τα οράματα του έργου του Θεού. Αν δεν έχεις, δεν θα είσαι ικανός για είσοδο· η είσοδος είναι δυνατή μόνο μόλις αποκτήσεις γνώση της αλήθειας. Μόνον αν το Άγιο Πνεύμα σε διαφωτίσει στην εμπειρία σου, θα αποκτήσεις βαθύτερη κατανόηση της αλήθειας και βαθύτερη είσοδο. Πρέπει να γνωρίσετε το έργο του Θεού.
Στην αρχή, μετά τη δημιουργία του ανθρώπινου είδους, οι Ισραηλίτες ήταν αυτοί που χρησίμευαν ως βάση του έργου του Θεού. Ολόκληρο το Ισραήλ ήταν η βάση του έργου του Ιεχωβά στη γη. Το έργο του Ιεχωβά ήταν να ηγείται του ανθρώπου και να τον καθοδηγεί απευθείας ορίζοντας τους νόμους, ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να ζει μια κανονική ζωή και να λατρεύει τον Ιεχωβά μ’ έναν κανονικό τρόπο στη γη. Ο άνθρωπος δεν μπορούσε ούτε να δει ούτε να αγγίξει τον Θεό την εποχή του Νόμου. Επειδή το μόνο που έκανε ο Θεός ήταν να καθοδηγεί τους πρώτους ανθρώπους που είχαν διαφθαρεί από τον Σατανά, διδάσκοντας και καθοδηγώντας τους, τα λόγια Του περιείχαν αποκλειστικά και μόνο νόμους, νομοθετήματα και τις νόρμες της ανθρώπινης συμπεριφοράς, και δεν τους παρείχαν τις αλήθειες της ζωής. Οι Ισραηλίτες, υπό την ηγεσία Του, δεν είχαν διαφθαρεί βαθιά απ’ τον Σατανά. Το έργο του νόμου Του ήταν μόνο το πρώτο στάδιο στο έργο της σωτηρίας, η αρχή του έργου της σωτηρίας, και, ουσιαστικά, δεν είχε καμιά σχέση με αλλαγές στη διάθεση της ζωής του ανθρώπου. Επομένως, δεν χρειαζόταν στην αρχή του έργου της σωτηρίας Αυτός να προσλάβει σάρκα για το έργο Του στο Ισραήλ. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απαιτούσε ένα μέσο —ένα εργαλείο— μέσω του οποίου να επικοινωνεί με τον άνθρωπο. Έτσι, ανάμεσα στα όντα που δημιούργησε, προέκυψαν αυτοί που μιλούσαν και εργάζονταν εκ μέρους του Ιεχωβά, κι έτσι, οι υιοί του ανθρώπου και οι προφήτες κατέληξαν να εργάζονται ανάμεσα στους ανθρώπους. Οι υιοί του ανθρώπου εργάζονταν ανάμεσα στους ανθρώπους εκ μέρους του Ιεχωβά. Για να ονομαστούν «υιοί του ανθρώπου» από τον Ιεχωβά, αυτό σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι εξέδωσαν τους νόμους εκ μέρους του Ιεχωβά. Ήταν, επίσης, ιερείς ανάμεσα στον λαό του Ισραήλ, ιερείς που τους πρόσεχε και τους προστάτευε ο Ιεχωβά και στους οποίους εργαζόταν το Πνεύμα του Ιεχωβά. Ήταν επικεφαλής ανάμεσα στον λαό και υπηρετούσαν απευθείας τον Ιεχωβά. Οι προφήτες, απ’ την άλλη πλευρά, είχαν αφιερωθεί στο να μιλούν, εκ μέρους του Ιεχωβά, στους ανθρώπους όλων των χωρών και των φυλών. Επίσης προφήτευαν το έργο του Ιεχωβά. Είτε ήταν υιοί του ανθρώπου είτε προφήτες, όλοι αναδείχτηκαν από το Πνεύμα του ίδιου του Ιεχωβά και είχαν το έργο του Ιεχωβά μέσα τους. Ανάμεσα στους ανθρώπους, ήταν αυτοί που εκπροσωπούσαν απευθείας τον Ιεχωβά. Έκαναν το έργο τους μόνον επειδή αναδείχτηκαν από τον Ιεχωβά, κι όχι επειδή ήταν η σάρκα στην οποία ενσαρκώθηκε το ίδιο το Άγιο Πνεύμα. Επομένως, παρόλο που ομοίαζαν στο να μιλούν και να εργάζονται εκ μέρους του Θεού, αυτοί οι υιοί του ανθρώπου και οι προφήτες της Εποχής του Νόμου δεν ήταν η σάρκα του ενσαρκωμένου Θεού. Το έργο του Θεού κατά την Εποχή της Χάριτος και το τελευταίο στάδιο ήταν το ακριβώς αντίθετο, καθώς το έργο της σωτηρίας και της κρίσης του ανθρώπου πραγματοποιήθηκαν και τα δύο απ’ τον ίδιο τον ενσαρκωμένο Θεό, κι επομένως, απλώς δεν χρειαζόταν να αναδείξει για ακόμα μία φορά τους προφήτες και τους υιούς του ανθρώπου για να εργαστούν εκ μέρους Του. Στα μάτια του ανθρώπου, δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ της ουσίας και της μεθόδου του έργου τους. Κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι συγχέουν πάντα το έργο του ενσαρκωμένου Θεού με αυτό των προφητών και των υιών του ανθρώπου. Η εμφάνιση του ενσαρκωμένου Θεού ήταν ουσιαστικά η ίδια μ’ εκείνη των προφητών και των υιών του ανθρώπου. Κι ο ενσαρκωμένος Θεός ήταν ακόμη πιο κανονικός και πιο πρακτικός από τους προφήτες. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος είναι ανίκανος να τους ξεχωρίσει. Ο άνθρωπος επικεντρώνεται μόνο στην εμφάνιση, αγνοώντας εντελώς ότι, παρόλο που ομοιάζουν και οι δύο σε έργο και ομιλία, υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά ανάμεσά τους. Επειδή η ικανότητα του ανθρώπου να ξεχωρίζει πράγματα είναι πολύ περιορισμένη, εκείνος αδυνατεί να διακρίνει μεταξύ απλών ζητημάτων, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για κάτι τόσο πολύπλοκο. Όταν οι προφήτες και οι άνθρωποι εκείνοι που χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα μίλησαν και εργάστηκαν, το έκαναν για να εκτελέσουν τα καθήκοντα ενός ανθρώπου, να επιτελέσουν τη λειτουργία ενός δημιουργημένου όντος, και ήταν κάτι που όφειλε να κάνει ο άνθρωπος. Ωστόσο, ο λόγος και το έργο του ενσαρκωμένου Θεού στόχευαν στο να επιτελέσουν τη διακονία Του. Αν και η εξωτερική μορφή Του ήταν εκείνη ενός δημιουργημένου όντος, έργο Του δεν ήταν να επιτελέσει τη λειτουργία Του, αλλά τη διακονία Του. Ο όρος «καθήκον» χρησιμοποιείται σε σχέση με τα δημιουργημένα όντα, ενώ ο όρος «διακονία» χρησιμοποιείται σε σχέση με τη σάρκα του ενσαρκωμένου Θεού. Υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά μεταξύ των δύο· δεν είναι εναλλάξιμα. Έργο του ανθρώπου είναι μόνο να κάνει το καθήκον του, ενώ έργο του Θεού είναι να διαχειρίζεται και να επιτελεί τη διακονία Του. Επομένως, αν και πολλοί απόστολοι χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα και πολλοί προφήτες ήταν πλημμυρισμένοι μ’ Αυτό, το έργο και ο λόγος τους στόχευαν απλώς στο να εκτελέσουν το καθήκον τους ως δημιουργημένα όντα. Οι προφητείες τους μπορεί να ξεπερνούσαν την οδό της ζωής για την οποία μίλησε ο ενσαρκωμένος Θεός κι η ανθρώπινη φύση τους μπορεί μέχρι και να υπερέβαινε εκείνη του ενσαρκωμένου Θεού, αλλά και πάλι εκείνοι έκαναν το καθήκον τους και δεν εκπλήρωναν διακονία. Το καθήκον του ανθρώπου αναφέρεται στη λειτουργία του· είναι κάτι εφικτό για τον άνθρωπο. Όμως, η διακονία που επιτελείται από τον ενσαρκωμένο Θεό σχετίζεται με τη διαχείρισή Του, κι αυτή δεν είναι εφικτή από τον άνθρωπο. Ο ενσαρκωμένος Θεός, είτε μιλά είτε εργάζεται είτε πραγματοποιεί θαύματα, εκτελεί μεγάλο έργο εν μέσω της διαχείρισής Του και τέτοιο έργο δεν μπορεί να εκτελεστεί από τον άνθρωπο στη θέση Του. Έργο του ανθρώπου είναι μόνο να κάνει το καθήκον του ως δημιουργημένο ον, σ’ ένα ορισμένο στάδιο του έργου διαχείρισης του Θεού. Χωρίς τη διαχείριση του Θεού, δηλαδή αν η διακονία του ενσαρκωμένου Θεού χανόταν, θα χανόταν και το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος. Έργο του Θεού κατά την εκτέλεση της διακονίας Του είναι να διαχειριστεί τον άνθρωπο, ενώ η εκτέλεση του καθήκοντος του ανθρώπου αποτελεί την εκπλήρωση της δικής του υποχρέωσης ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Δημιουργού και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι επιτελεί τη διακονία κάποιου. Στην έμφυτη ουσία του Θεού —στο Πνεύμα Του— έργο του Θεού είναι η διαχείρισή Του, αλλά στον ενσαρκωμένο Θεό που φορά την εξωτερική μορφή του δημιουργημένου όντος, έργο Του είναι να επιτελέσει τη διακονία Του. Ό,τι έργο κι αν εκτελεί, το κάνει για να επιτελέσει τη διακονία Του· το μόνο που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να βάλει τα δυνατά του μέσα στο πλαίσιο της διαχείρισής του Θεού και υπό την καθοδήγησή Του.
Το να εκτελεί ο άνθρωπος το καθήκον του είναι, στην πραγματικότητα, η πραγματοποίηση όλων όσα είναι έμφυτα στον άνθρωπο, δηλαδή, ό,τι είναι εφικτό για τον άνθρωπο. Κι είναι τότε που το καθήκον του εκπληρώνεται. Τα ελαττώματα του ανθρώπου κατά την υπηρεσία του σταδιακά μειώνονται μέσω της βαθμιαίας εμπειρίας και της διαδικασίας υποβολής του σε κρίση· δεν παρεμποδίζουν ούτε επηρεάζουν το καθήκον του ανθρώπου. Αυτοί που σταματούν να υπηρετούν ή υποκύπτουν και υποχωρούν από φόβο ότι μπορεί να υπάρχουν ελαττώματα κατά την υπηρεσία τους είναι οι πιο δειλοί απ’ όλους. Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να εκφράσουν ό,τι οφείλουν να εκφράσουν κατά την υπηρεσία ή να επιτύχουν ό,τι είναι εγγενώς εφικτό γι’ αυτούς, κι αντ’ αυτού ενεργούν μηχανικά, τότε έχουν χάσει τη λειτουργία που θα έπρεπε να έχει ένα δημιουργημένο ον. Αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι οι επονομαζόμενες «μετριότητες»· είναι άχρηστα σκουπίδια. Πώς είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να αποκαλούνται καταλλήλως δημιουργημένα όντα; Δεν είναι διεφθαρμένα όντα που λάμπουν εξωτερικά, αλλά είναι σάπια εσωτερικά; Αν ένας άνθρωπος αποκαλεί τον εαυτό του Θεό, εντούτοις αδυνατεί να εκφράσει το είναι της θεϊκής φύσης, να κάνει το έργο του ίδιου του Θεού ή να εκπροσωπήσει τον Θεό, χωρίς αμφιβολία, δεν είναι Θεός, καθώς δεν έχει την ουσία του Θεού, και αυτό που ο Θεός μπορεί από τη φύση Του να κατορθώσει δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτόν. Αν ο άνθρωπος χάσει αυτό που είναι από τη φύση του εφικτό για εκείνον, δεν μπορεί πια να θεωρηθεί άνθρωπος και δεν αξίζει να σταθεί ως δημιουργημένο ον ή να παρουσιαστεί ενώπιον του Θεού και να Τον υπηρετήσει. Επιπλέον, δεν του αξίζει να λάβει τη χάρη του Θεού ή να τον προσέξει ο Θεός, να τον προστατεύσει και να τον οδηγήσει στην τελείωση. Πολλοί που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη του Θεού χάνουν στη συνέχεια τη χάρη του Θεού. Όχι μόνο δεν μισούν τις κακές τους πράξεις, αλλά αναίσχυντα διαδίδουν την άποψη ότι η οδός του Θεού είναι λανθασμένη, και οι επαναστατικοί αρνούνται μάλιστα την ύπαρξη του Θεού. Πώς μπορεί ένα τέτοιο είδος ανθρώπου, το οποίο διαθέτει τέτοια επαναστατικότητα, να έχει το δικαίωμα ν’ απολαμβάνει τη χάρη του Θεού; Όσοι δεν εκπληρώνουν το καθήκον τους είναι πολύ επαναστατικοί εναντίον του Θεού και οφείλουν πολλά σ’ Αυτόν, εντούτοις γυρίζουν και φωνάζουν ότι ο Θεός κάνει λάθος. Πώς μπορεί ένα τέτοιο είδος ανθρώπου ν’ αξίζει να οδηγηθεί στην τελείωση; Δεν είναι αυτό προάγγελος του ότι θα αποκλειστεί και θα τιμωρηθεί; Οι άνθρωποι που δεν κάνουν το καθήκον τους ενώπιον του Θεού είναι ήδη ένοχοι για τα πιο ειδεχθή εγκλήματα, για τα οποία ακόμα κι ο θάνατος είναι ανεπαρκής τιμωρία. Εντούτοις, έχουν το θράσος να διαφωνούν με τον Θεό και να Τον προκαλούν σε διαμάχη. Τι σημασία έχει να οδηγούνται τέτοιοι άνθρωποι στην τελείωση; Όταν οι άνθρωποι αποτυγχάνουν να εκπληρώσουν το καθήκον τους, θα πρέπει να αισθάνονται ενοχή και υποχρέωση. Θα έπρεπε να μισούν την αδυναμία και την ανικανότητά τους, την παρακοή και τη διαφθορά τους. Κι επιπλέον, θα πρέπει να αφιερώσουν τη ζωή τους στον Θεό. Μόνο τότε είναι δημιουργημένα όντα που πραγματικά αγαπούν τον Θεό, και μόνο τέτοιου είδους άνθρωποι αξίζουν ν’ απολαμβάνουν τις ευλογίες και την υπόσχεση του Θεού και να οδηγηθούν στην τελείωση απ’ Αυτόν. Και τι συμβαίνει με την πλειονότητά σας; Πώς αντιμετωπίζετε τον Θεό που ζει ανάμεσά σας; Πώς έχετε εκτελέσει το καθήκον σας ενώπιον Του; Έχετε κάνει όλα όσα κληθήκατε να κάνετε, ακόμα και σε βάρος της δικής σας ζωής; Τι έχετε θυσιάσει; Δεν έχετε λάβει πολλά από Εμένα; Μπορείτε να διακρίνετε; Πόσο αφοσιωμένοι είστε σ’ Εμένα; Πώς Με έχετε υπηρετήσει; Και τι συμβαίνει με όλα αυτά που σας έχω δώσει και έχω κάνει για σας; Τα έχετε μετρήσει όλα αυτά; Τα έχετε όλοι σας κρίνει και συγκρίνει με την όποια συνείδηση έχετε μέσα σας; Ποιος θα μπορούσε να αξίζει τα λόγια και τις πράξεις σας; Θα μπορούσε αυτή η απειροελάχιστη θυσία σας να αξίζει όλα όσα σας έχω δώσει; Δεν έχω άλλη επιλογή κι έτσι έχω αφιερωθεί ολόψυχα σ’ εσάς, όμως εσείς τρέφετε πονηρές προθέσεις και είστε χλιαροί απέναντί Μου. Ως εκεί φτάνει το καθήκον σας, η μόνη σας λειτουργία. Δεν είναι έτσι; Δεν γνωρίζετε πως έχετε παταγωδώς αποτύχει να εκτελέσετε το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος; Πώς μπορείτε να θεωρείστε δημιουργημένα όντα; Δεν σας είναι ξεκάθαρο τι είναι αυτό που εκφράζετε και βιώνετε; Έχετε αποτύχει να εκπληρώσετε το καθήκον σας, αλλά επιζητάτε να αποκτήσετε την ανοχή και την άφθονη χάρη του Θεού. Μια τέτοια χάρη δεν έχει ετοιμαστεί για κάποιους τόσο ανάξιους και ποταπούς όσο εσείς, αλλά γι’ αυτούς που δεν ζητούν τίποτα και κάνουν θυσίες ευχαρίστως. Άνθρωποι σαν εσάς, τέτοιας μετριότητας, είναι εντελώς ανάξιοι ν’ απολαμβάνουν την ουράνια χάρη. Μόνο κακουχίες και ατέλειωτη τιμωρία θα συνοδεύει τις μέρες σας! Αν δεν μπορείτε να είστε πιστοί σ’ Εμένα, η μοίρα σας θα είναι γεμάτη ταλαιπωρίες. Αν δεν μπορείτε να είστε υπόλογοι του λόγου και του έργου Μου, το αποτέλεσμά σας θα είναι η τιμωρία. Όλη η χάρη, όλες οι ευλογίες και η υπέροχη ζωή της βασιλείας δεν θα έχουν καμιά σχέση μ’ εσάς. Αυτό είναι το τέλος που σας αξίζει να έχετε και η συνέπεια για την οποία ευθύνεστε εσείς! Όχι μόνον δεν βάζουν τα δυνατά τους ούτε εκτελούν το καθήκον τους αυτοί οι αδαείς και αλαζόνες, αλλά, απλώνουν τα χέρια τους για να λάβουν χάρη, σαν να αξίζουν αυτό που ζητούν. Κι αν αποτύχουν να αποκτήσουν αυτό που ζητούν, γίνονται όλο και λιγότερο πιστοί. Πώς μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να θεωρηθούν λογικοί; Είστε χαμηλού επιπέδου και στερείστε σύνεσης, εντελώς ανίκανοι να εκπληρώσετε το καθήκον που οφείλετε να εκπληρώσετε κατά το έργο της διαχείρισης. Η αξία σας έχει ήδη πέσει κατακόρυφα. Η αποτυχία σας να Με ξεπληρώσετε που σας έδειξα τέτοια χάρη είναι ήδη μια πράξη ακραίας επαναστατικότητας, ικανής να σας καταδικάσει και να δείξει τη δειλία σας, την ανικανότητά σας, τον ξεπεσμό σας και την αναξιότητά σας. Τι σας δίνει το δικαίωμα να κρατάτε τα χέρια σας απλωμένα; Το ότι δεν είστε σε θέση να προσφέρετε την παραμικρή βοήθεια στο έργο Μου, δεν είστε σε θέση να είστε αφοσιωμένοι και δεν είστε σε θέση να παραμείνετε σταθεροί στη μαρτυρία σας για Μένα είναι τα αδικήματά σας και οι αποτυχίες σας, εντούτοις εσείς επιπλέον Μου επιτίθεστε, λέτε ψέματα για Μένα και παραπονιέστε ότι είμαι άδικος. Αυτό συνιστά την αφοσίωσή σας; Αυτό συνιστά την αγάπη σας; Τι άλλο έργο μπορείτε να κάνετε πέρα απ’ αυτό; Με ποιον τρόπο έχετε συμβάλει στο όλο έργο που έχει γίνει; Πόσα έχετε δαπανήσει; Έχω ήδη επιδείξει μεγάλη ανοχή που δεν σας κατηγορώ, εντούτοις εξακολουθείτε να Μου δικαιολογείστε αδιάντροπα και να παραπονιέστε για Μένα στα κρυφά. Έχετε έστω και το παραμικρό ίχνος ανθρωπιάς; Αν και το καθήκον του ανθρώπου είναι αλλοιωμένο απ’ το μυαλό του ανθρώπου και τις αντιλήψεις του, πρέπει να κάνεις το καθήκον σου και να δείχνεις την αφοσίωσή σου. Οι ακαθαρσίες στο έργο του ανθρώπου αφορούν το επίπεδό του, ενώ αν ο άνθρωπος δεν εκτελέσει το καθήκον του, αυτό δείχνει την επαναστατικότητά του. Δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του καθήκοντος του ανθρώπου και του αν αυτός είναι ευλογημένος ή καταραμένος. Καθήκον είναι αυτό που ο άνθρωπος οφείλει να εκπληρώσει· είναι η αποστολή που του στάλθηκε από τον ουρανό και δεν πρέπει να εξαρτάται από την ανταμοιβή, τους όρους ή την αιτία. Μόνο τότε κάνει το καθήκον του. Ευλογία είναι όταν κάποιος τελειώνεται και απολαμβάνει τις ευλογίες του Θεού αφότου κριθεί. Κατάρα είναι όταν η διάθεση κάποιου δεν αλλάζει αφότου παιδευτεί και κριθεί, είναι όταν δεν βιώνει την τελείωση, αλλά τιμωρείται. Όμως, ανεξάρτητα από το αν ευλογούνται ή δέχονται κατάρα, τα δημιουργημένα όντα οφείλουν να εκπληρώνουν το καθήκον τους, κάνοντας αυτά που οφείλουν να κάνουν και κάνοντας αυτά που μπορούν να κάνουν· αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να κάνει ένας άνθρωπος που αναζητά τον Θεό. Δεν θα έπρεπε να κάνεις το καθήκον σου μόνο για να είσαι ευλογημένος και δεν θα έπρεπε να αρνείσαι να ενεργήσεις από φόβο μη γίνεις καταραμένος. Επιτρέψτε Μου να σας πω το εξής: Το να εκτελεί ο άνθρωπος το καθήκον του είναι αυτό που οφείλει να κάνει, και αν είναι ανίκανος να εκτελέσει το καθήκον του, τότε αυτό συνιστά την παρακοή του. Ο άνθρωπος αλλάζει σταδιακά μέσα από τη διαδικασία της εκτέλεσης του καθήκοντός του, και μέσω αυτής της διαδικασίας επιδεικνύει την αφοσίωσή του. Ως εκ τούτου, όσο περισσότερο είσαι σε θέση να κάνεις το καθήκον σου, τόσο μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας θα λαμβάνεις και τόσο πιο πραγματική θα γίνεται η έκφρασή σου. Αυτοί που απλώς διεκπεραιώνουν τυπικά το καθήκον τους και δεν αναζητούν την αλήθεια θα αποκλειστούν στο τέλος, καθώς τέτοιοι άνθρωποι δεν κάνουν το καθήκον τους καθώς κάνουν πράξη την αλήθεια, και δεν κάνουν πράξη την αλήθεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Είναι αυτοί που παραμένουν αμετάβλητοι και θα είναι καταραμένοι. Όχι μόνον είναι ακάθαρτες οι εκφράσεις τους, αλλά κι ό,τι εκφράζουν είναι κακία.
Την εποχή της Χάριτος, ο Ιησούς διατύπωσε επίσης πολλά λόγια κι έκανε μεγάλο έργο. Σε τι διέφερε απ’ τον Ησαΐα; Σε τι διέφερε απ’ τον Δανιήλ; Ήταν προφήτης; Γιατί λέγεται ότι Αυτός είναι ο Χριστός; Τι διαφορές υπάρχουν μεταξύ τους; Ήταν όλοι τους άνδρες που εξέφεραν λόγους και οι λόγοι τους, λίγο πολύ, φαίνονταν ίδιοι στον άνθρωπο. Όλοι τους εξέφρασαν λόγους κι έκαναν έργο. Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης διατύπωσαν προφητείες και, ομοίως, το ίδιο μπορούσε να κάνει κι ο Ιησούς. Γιατί συμβαίνει αυτό; Η διάκριση εδώ βασίζεται στη φύση του έργου. Για να μπορέσεις ν’ αντιληφθείς αυτό το ζήτημα, δεν πρέπει να εξετάζεις τη φύση της σάρκας ούτε θα πρέπει να εξετάζεις το βάθος ή τη ρηχότητα του λόγου κάποιων. Πάντα πρέπει πρώτα να εξετάζεις το έργο τους και τα αποτελέσματα που έχει το έργο τους στον άνθρωπο. Οι προφητείες των προφητών τότε δεν παρείχαν τη ζωή του ανθρώπου, και η έμπνευση που έλαβαν άνθρωποι όπως ο Ησαΐας και ο Δανιήλ ήταν απλώς προφητείες κι όχι η οδός της ζωής. Αν δεν ήταν η άμεση αποκάλυψη του Ιεχωβά, κανείς δεν θα μπορούσε να είχε κάνει αυτό το έργο, το οποίο δεν είναι δυνατό για τους θνητούς. Ο Ιησούς, επίσης, διατύπωσε πολλά λόγια, αλλά αυτά τα λόγια ήταν η οδός της ζωής, από την οποία ο άνθρωπος μπόρεσε να βρει ένα μονοπάτι άσκησης. Δηλαδή, πρώτον, Αυτός μπόρεσε να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου, διότι ο Ιησούς είναι ζωή. Δεύτερον, μπόρεσε να αντιστρέψει τις στρεβλές πτυχές του ανθρώπου. Τρίτον, το έργο Του μπόρεσε να διαδεχτεί αυτό του Ιεχωβά, ώστε να συνεχίσει την εποχή. Τέταρτον, μπόρεσε ν’ αντιληφθεί τις ανάγκες μέσα στον άνθρωπο μέσα του και να καταλάβει τι λείπει στον άνθρωπο. Πέμπτον, μπόρεσε να εισάγει μια νέα εποχή και να ολοκληρώσει την παλιά. Γι’ αυτό ονομάζεται Θεός και Χριστός. Δεν διαφέρει μόνον από τον Ησαΐα, αλλά κι απ’ όλους τους υπόλοιπους προφήτες. Πάρτε τον Ησαΐα ως σύγκριση για το έργο των προφητών. Πρώτον, δεν μπορούσε να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου. Δεύτερον, δεν μπορούσε να εισάγει μια νέα εποχή. Εργαζόταν κάτω από την ηγεσία του Ιεχωβά κι όχι για να εισάγει μια νέα εποχή. Τρίτον, τα λόγια που διατύπωσε ξεπερνούσαν τις δυνατότητές του. Δεχόταν αποκαλύψεις απευθείας από το Πνεύμα του Θεού, ενώ άλλοι δεν θα μπορούσαν να τα κατανοήσουν, ακόμη κι αν τα είχαν ακούσει. Αυτά τα λίγα σημεία από μόνα τους είναι αρκετά για να αποδείξουν ότι ο λόγος του δεν ήταν παρά προφητείες, απλώς μια πτυχή του έργου που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Ιεχωβά. Ωστόσο, δεν θα μπορούσε να εκπροσωπήσει πλήρως τον Ιεχωβά. Αυτός ήταν δούλος του Ιεχωβά, ένα όργανο στο έργο του Ιεχωβά. Πραγματοποιούσε έργο μόνο μέσα στην Εποχή του Νόμου και μέσα στο πεδίο του έργου του Ιεχωβά. Δεν εργάστηκε πέραν της Εποχής του Νόμου. Αντιθέτως, το έργο του Ιησού διέφερε. Ξεπέρασε το πεδίο του έργου του Ιεχωβά. Εργάστηκε ως ο ενσαρκωμένος Θεός και υπέστη τη σταύρωση, προκειμένου να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα. Δηλαδή, επιτέλεσε νέο έργο έξω απ’ το έργο που πραγματοποίησε ο Ιεχωβά. Αυτό ήταν η εισαγωγή σε μια νέα εποχή. Επιπλέον, μπορούσε να μιλήσει γι’ αυτό που ο άνθρωπος δεν μπορούσε να καταφέρει. Το έργο Του ήταν έργο μέσα στη διαχείριση του Θεού και περιελάμβανε ολόκληρο το ανθρώπινο είδος. Δεν εργαζόταν σε λίγους μόνο ανθρώπους, κι ούτε το έργο Του στόχευε στο να ηγηθεί ενός περιορισμένου αριθμού ανθρώπων. Όσο για τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός ενσαρκώθηκε ως άνθρωπος, πώς το Πνεύμα έκανε αποκαλύψεις εκείνη την εποχή και πώς το Πνεύμα κατέβηκε πάνω σ’ έναν άνθρωπο για να πραγματοποιήσει έργο —αυτά είναι ζητήματα που ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει ή ν’ αγγίξει. Είναι εντελώς αδύνατο αυτές οι αλήθειες να χρησιμεύσουν ως απόδειξη του ότι Αυτός είναι ο ενσαρκωμένος Θεός. Ως εκ τούτου, διάκριση μπορεί να γίνει μόνο ανάμεσα στον λόγο και στο έργο του Θεού, τα οποία είναι απτά στον άνθρωπο. Μόνον αυτά είναι πραγματικά. Αυτό συμβαίνει επειδή τα ζητήματα του Πνεύματος δεν είναι ορατά σ’ εσένα και είναι σαφώς γνωστά μόνον στον ίδιο τον Θεό, κι ούτε καν η ενσάρκωση του Θεού δεν τα γνωρίζει όλα. Μπορείς μόνο να εξακριβώσεις αν Αυτός είναι Θεός από το έργο που έχει πραγματοποιήσει. Στο έργο Του, μπορεί να δει κανείς ότι, πρώτον, Αυτός είναι σε θέση να ξεκινήσει μια νέα εποχή. Δεύτερον, μπορεί να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου και να δείξει στον άνθρωπο τον δρόμο που θ’ ακολουθήσει. Αυτό αρκεί για ν’ αποδειχθεί ότι Αυτός είναι ο ίδιος ο Θεός. Τουλάχιστον, το έργο που Αυτός πραγματοποιεί μπορεί να αντιπροσωπεύσει πλήρως το Πνεύμα του Θεού και σ’ ένα τέτοιο έργο μπορεί κάποιος να δει ότι το Πνεύμα του Θεού είναι μέσα Του. Καθώς το έργο που επιτέλεσε ο ενσαρκωμένος Θεός ήταν κυρίως να εισάγει μια νέα εποχή, να ηγηθεί νέου έργου και να δημιουργήσει ένα νέο βασίλειο, αυτά από μόνα τους αρκούν για να αποδείξουν ότι Αυτός είναι ο ίδιος ο Θεός. Αυτό, λοιπόν, Τον διαφοροποιεί από τον Ησαΐα, τον Δανιήλ και τους λοιπούς μεγάλους προφήτες. Ο Ησαΐας, ο Δανιήλ και οι υπόλοιποι ήταν όλοι τους από μια τάξη ανθρώπων με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και καλλιεργημένων. Ήταν εξαιρετικοί άνθρωποι υπό την ηγεσία του Ιεχωβά. Ο ενσαρκωμένος Θεός ήταν επίσης πολυμαθής και δεν στερούταν σύνεσης, όμως η ανθρώπινη φύση Του ήταν ιδιαιτέρως κανονική. Ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος και το γυμνό μάτι δεν μπορούσε να διακρίνει κάτι ιδιαίτερο στην ανθρώπινη φύση Του ή να εντοπίσει κάτι στην ανθρώπινη φύση Του αλλιώτικο απ’ τους άλλους. Δεν ήταν καθόλου υπερφυσικός ή μοναδικός και δεν κατείχε καμιά υψηλή μόρφωση, γνώση ή θεωρία. Η ζωή για την οποία μίλησε και το μονοπάτι στο οποίο οδήγησε δεν είχαν αποκτηθεί μέσω θεωρίας, γνώσης, εμπειρίας ζωής ή οικογενειακής ανατροφής. Αντιθέτως, ήταν το άμεσο έργο του Πνεύματος, το οποίο είναι το έργο του ενσαρκωμένου Θεού. Ακριβώς επειδή ο άνθρωπος έχει μεγάλες αντιλήψεις για τον Θεό και, ιδιαίτερα επειδή αυτές οι αντιλήψεις έχουν δημιουργηθεί από πάρα πολλά ασαφή και υπερφυσικά στοιχεία, στα μάτια του ανθρώπου ένας κανονικός Θεός με ανθρώπινες αδυναμίες που δεν μπορεί να πραγματοποιήσει σημεία και θαύματα, ασφαλώς και δεν είναι Θεός. Μήπως δεν είναι αυτές παράλογες αντιλήψεις του ανθρώπου; Αν ο ενσαρκωμένος Θεός δεν ήταν κανονικός άνθρωπος, τότε πώς θα μπορούσε να λεχθεί ότι Αυτός έγινε σάρκα; Για να είναι από σάρκα, πρέπει να είναι ένας συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος. Αν Αυτός ήταν ένα υπερβατικό όν, τότε δεν θα μπορούσε να ήταν από σάρκα. Για να αποδείξει ότι είναι από σάρκα, ο ενσαρκωμένος Θεός χρειαζόταν να κατέχει μια κανονική σάρκα. Αυτό αποσκοπούσε απλώς στο να συμπληρώσει τη σημασία της ενσάρκωσης. Ωστόσο, αυτό δεν ίσχυε για τους προφήτες και για τους υιούς του ανθρώπου. Αυτοί ήταν χαρισματικοί άνδρες που χρησιμοποιούνταν από το Άγιο Πνεύμα. Στα μάτια του ανθρώπου, η ανθρώπινη φύση τους ήταν ιδιαιτέρως σπουδαία κι εκείνοι έκαναν πολλές πράξεις που ξεπερνούσαν την κανονική ανθρώπινη φύση. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο άνθρωπος τους θεωρούσε ως Θεό. Τώρα πρέπει όλοι να το καταλάβετε καλά, καθώς αυτό είναι το ζήτημα που μπέρδευε όλους τους ανθρώπους πολύ εύκολα από παλιά. Επιπλέον, η ενσάρκωση είναι το πιο μυστήριο όλων των πραγμάτων και ο ενσαρκωμένος Θεός είναι το δυσκολότερο να δεχτεί ο άνθρωπος. Αυτό που λέω συντελεί στο να εκπληρώσετε τη λειτουργία σας και να κατανοήσετε το μυστήριο της ενσάρκωσης. Όλα αυτά σχετίζονται με τη διαχείριση του Θεού, με τα οράματα. Η κατανόησή του από εσάς θα είναι πιο επωφελής για να αποκτήσετε γνώση των οραμάτων, δηλαδή, του έργου διαχείρισης του Θεού. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα αποκτήσετε επίσης μεγάλη κατανόηση του καθήκοντος που οφείλουν να εκτελούν διαφορετικά είδη ανθρώπων. Αν κι αυτά τα λόγια δεν σας δείχνουν απευθείας τον δρόμο, εξακολουθούν να σας βοηθούν πολύ στην είσοδό σας, καθώς η ζωή σας, επί του παρόντος, στερείται σε μεγάλο βαθμό οραμάτων κι αυτό θα αποτελέσει σημαντικό κώλυμα που θα εμποδίζει την είσοδό σας. Αν δεν καταφέρατε να καταλάβετε αυτά τα ζητήματα, τότε δεν θα υπάρξει κανένα κίνητρο που να παρακινεί την είσοδό σας. Και πώς μπορεί μια τέτοια επιδίωξη να σας επιτρέψει να εκπληρώσετε το καθήκον σας σωστά;