Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου

Τι ποσοστό από το έργο του ανθρώπου είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος και τι ποσοστό είναι η εμπειρία του ανθρώπου; Μπορεί να ειπωθεί ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν αυτά τα ερωτήματα, και ο λόγος αυτού είναι ότι δεν καταλαβαίνουν τις αρχές του έργου του Αγίου Πνεύματος. Όταν λέω «το έργο του ανθρώπου», αναφέρομαι, φυσικά, στο έργο εκείνων που έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος ή εκείνων που χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα. Δεν αναφέρομαι σε έργο που προέρχεται από τη βούληση του ανθρώπου, αλλά στο έργο των αποστόλων, των εργατών ή των συνηθισμένων αδελφών μας που εμπίπτει στο πεδίο του έργου του Αγίου Πνεύματος. Εδώ, το «έργο του ανθρώπου» δεν αναφέρεται στο έργο του ενσαρκωμένου Θεού, αλλά στο πεδίο και τις αρχές του έργου που εκτελεί το Άγιο Πνεύμα πάνω στους ανθρώπους. Παρόλο που αυτές οι αρχές είναι οι αρχές και το πεδίο του έργου του Αγίου Πνεύματος, δεν πρόκειται για τις ίδιες αρχές και το ίδιο πεδίο με αυτά του έργου του ενσαρκωμένου Θεού. Το έργο του ανθρώπου κατέχει την ουσία και τις αρχές του ανθρώπου, και το έργο του Θεού κατέχει την ουσία και τις αρχές του Θεού.

Το έργο στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος, είτε είναι το έργο του Θεού είτε το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται, είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος. Η ουσία του ίδιου του Θεού είναι το Πνεύμα, το οποίο μπορεί να ονομαστεί Άγιο Πνεύμα ή επταπλά ενισχυμένο Πνεύμα. Εν γένει, Αυτά αποτελούν το Πνεύμα του Θεού, αν και στο Πνεύμα του Θεού έχουν αποδοθεί διάφορες ονομασίες κατά τη διάρκεια διαφορετικών εποχών. Η ουσία Τους εξακολουθεί να είναι μία. Επομένως, το έργο του ίδιου του Θεού είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος, ενώ το έργο του ενσαρκωμένου Θεού δεν είναι τίποτε λιγότερο από το Άγιο Πνεύμα επί το έργον. Το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται είναι κι αυτό το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ωστόσο, το έργο του Θεού είναι η πλήρης έκφραση του Αγίου Πνεύματος, η οποία είναι απόλυτα αληθινή, ενώ το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται είναι αναμεμειγμένο με πολλά ανθρώπινα πράγματα και δεν αποτελεί την άμεση έκφραση του Αγίου Πνεύματος, πόσο μάλλον δε, την πλήρη έκφρασή Του. Το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι ποικίλο και δεν περιορίζεται από οποιεσδήποτε συνθήκες. Το έργο του Αγίου Πνεύματος ποικίλλει σε διαφορετικούς ανθρώπους· φανερώνει διαφορετικές ουσίες και διαφοροποιείται ανάλογα με την εποχή, όπως και ανάλογα με τη χώρα. Φυσικά, αν και το Άγιο Πνεύμα εργάζεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και σύμφωνα με πολλές αρχές, ανεξάρτητα από το πώς γίνεται ή πάνω σε τι είδους ανθρώπους γίνεται το έργο, η ουσία του είναι πάντα διαφορετική· όλο το έργο που επιτελείται σε διαφορετικούς ανθρώπους έχει τις αρχές του και όλο μπορεί να αντιπροσωπεύσει την ουσία των αντικειμένων του. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι αρκετά συγκεκριμένο στο πεδίο εφαρμογής του και αρκετά μετρημένο. Το έργο που γίνεται στην ενσάρκωση δεν είναι το ίδιο με το έργο που διεξάγεται στους ανθρώπους, και το έργο επίσης ποικίλλει ανάλογα με το επίπεδο του ατόμου στο οποίο εκτελείται. Το έργο που γίνεται στην ενσάρκωση δεν γίνεται στους ανθρώπους, και δεν είναι το ίδιο έργο με αυτό που γίνεται στους ανθρώπους. Εν ολίγοις, ανεξάρτητα από το πώς γίνεται, το έργο που εκτελείται σε διαφορετικά αντικείμενα δεν είναι ποτέ το ίδιο και οι αρχές με τις οποίες Εκείνος εργάζεται διαφέρουν ανάλογα με την κατάσταση και τη φύση των διαφορετικών ανθρώπων στους οποίους εργάζεται. Το Άγιο Πνεύμα εργάζεται σε διαφορετικούς ανθρώπους με βάση την έμφυτη ουσία τους και δεν τους προβάλλει απαιτήσεις που υπερβαίνουν την ουσία αυτή, ούτε κάνει πάνω τους έργο το οποίο υπερβαίνει το έμφυτο επίπεδό τους. Έτσι, το έργο του Αγίου Πνεύματος στον άνθρωπο επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν την ουσία του αντικειμένου εκείνου του έργου. Η έμφυτη ουσία του ανθρώπου δεν μεταβάλλεται· το έμφυτο επίπεδό του είναι περιορισμένο. Το Άγιο Πνεύμα χρησιμοποιεί τους ανθρώπους είτε εργάζεται πάνω τους, σύμφωνα με τους περιορισμούς του επιπέδου τους, έτσι ώστε να μπορούν να ωφεληθούν από αυτό. Όταν το Άγιο Πνεύμα εργάζεται πάνω σε ανθρώπους που χρησιμοποιούνται, τα ταλέντα εκείνων των ανθρώπων και το έμφυτο επίπεδό τους απελευθερώνονται, δεν συγκρατούνται. Το έμφυτο επίπεδό τους χρησιμοποιείται στην υπηρεσία του έργου. Μπορεί να ειπωθεί ότι το Άγιο Πνεύμα χρησιμοποιεί τα στοιχεία των ανθρώπων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο έργο Του για να πετύχει αποτελέσματα στο έργο αυτό. Σε αντίθεση με αυτό, το έργο που επιτελείται στην ενσάρκωση εκφράζει απευθείας το έργο του Πνεύματος και είναι ανόθευτο από το ανθρώπινο μυαλό και τις σκέψεις του· ούτε τα χαρίσματα του ανθρώπου, ούτε η εμπειρία, ούτε η έμφυτή του κατάσταση μπορούν να το φτάσουν. Η μυριάδα έργων του Αγίου Πνεύματος έχει ως στόχο να ωφελήσει και να διαπαιδαγωγήσει τον άνθρωπο. Εντούτοις, μερικοί άνθρωποι μπορούν να τελειωθούν, ενώ άλλοι δεν έχουν τις προϋποθέσεις για την τελείωση, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να τελειωθούν και δύσκολα μπορούν να σωθούν και, παρόλο που μπορεί να έχουν λάβει το έργο του Αγίου Πνεύματος, τελικά αποκλείονται. Δηλαδή, αν και το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι να διαπαιδαγωγεί ανθρώπους, δεν μπορούμε να πούμε ότι όλοι όσοι έλαβαν το έργο του Αγίου Πνεύματος θα τελειωθούν πλήρως, επειδή το μονοπάτι που πολλοί άνθρωποι ακολουθούν κατά την αναζήτησή τους δεν είναι το μονοπάτι προς την τελείωση. Έχουν μόνο το μονομερές έργο του Αγίου Πνεύματος, όχι υποκειμενική ανθρώπινη συνεργασία ούτε σωστή ανθρώπινη επιδίωξη. Έτσι, το έργο του Αγίου Πνεύματος σε αυτούς τους ανθρώπους τελικά υπηρετεί εκείνους που τελειώνονται. Το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν μπορεί να γίνει άμεσα ορατό στους ανθρώπους ούτε να αγγιχθεί άμεσα από τους ίδιους τους ανθρώπους. Μπορεί να εκφράζεται μόνο μέσω των ανθρώπων με το χάρισμα του έργου, πράγμα που σημαίνει ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος παρέχεται στους ακολούθους μέσω των εκφράσεων που κάνουν οι άνθρωποι.

Το έργο του Αγίου Πνεύματος επιτυγχάνεται και ολοκληρώνεται μέσω πολλών τύπων ανθρώπων και πολλών διαφορετικών συνθηκών. Αν και το έργο του ενσαρκωμένου Θεού μπορεί να αντιπροσωπεύει το έργο μιας ολόκληρης εποχής και μπορεί να αντιπροσωπεύει την είσοδο των ανθρώπων σε μια ολόκληρη εποχή, και πάλι πρέπει να γίνει έργο για τις λεπτομέρειες της εισόδου των ανθρώπων από ανθρώπους που χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα, όχι από τον ενσαρκωμένο Θεό. Έτσι, το έργο του Θεού ή η ίδια η διακονία του Θεού είναι το έργο της ενσάρκωσης του Θεού, το οποίο ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει αντ’ Αυτού. Το έργο του Αγίου Πνεύματος ολοκληρώνεται μέσω πολλών διαφορετικών τύπων ανθρώπων· κανένα άτομο δεν μπορεί μόνο του να το εκπληρώσει πλήρως, και κανένα άτομο δεν μπορεί μόνο του να το εκφράσει πλήρως. Επίσης, εκείνοι που άρχονται των εκκλησιών δεν μπορούν να αντιπροσωπεύσουν πλήρως το έργο του Αγίου Πνεύματος· μπορούν μόνο να επιτελέσουν κάποιο ηγετικό έργο. Το έργο του Αγίου Πνεύματος μπορεί, έτσι, να χωριστεί σε τρία μέρη: το ίδιο το έργο του Θεού, το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται και το έργο που επιτελείται σε όλους εκείνους που βρίσκονται μέσα στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος. Το ίδιο το έργο του Θεού είναι να ηγηθεί ολόκληρης της εποχής· το έργο εκείνων που χρησιμοποιούνται είναι, με το να στέλνονται ή να λαμβάνουν αποστολές αφότου ο Θεός έχει κάνει το έργο Του, να οδηγήσουν όλους τους ακολούθους του Θεού, και αυτοί είναι εκείνοι που συνεργάζονται με το έργο του Θεού· το έργο του Αγίου Πνεύματος που επιτελείται σε όσους βρίσκονται μέσα στο ρεύμα είναι να διατηρήσει ολόκληρο το έργο Του, δηλαδή να διατηρήσει ολόκληρη τη διαχείριση και τη μαρτυρία Του, οδηγώντας αμέσως στην τελείωση αυτούς που μπορούν να τελειωθούν. Μαζί, αυτά τα τρία μέρη είναι το πλήρες έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά χωρίς το έργο του ίδιου του Θεού, το έργο διαχείρισης θα έμενε όλο στάσιμο. Το έργο του ίδιου του Θεού περιλαμβάνει το έργο ολόκληρης της ανθρωπότητας και αντιπροσωπεύει επίσης το έργο ολόκληρης της εποχής, πράγμα που σημαίνει ότι το έργο του Θεού αντιπροσωπεύει κάθε δυναμική και τάση του έργου του Αγίου Πνεύματος, ενώ το έργο των αποστόλων έρχεται μετά από το έργο του ίδιου του Θεού και το ακολουθεί, και δεν καθοδηγεί την εποχή ούτε αντιπροσωπεύει τις τάσεις του έργου του Αγίου Πνεύματος σε μια ολόκληρη εποχή. Κάνουν μόνο το έργο που οφείλει να κάνει ο άνθρωπος, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με το έργο διαχείρισης. Το έργο που κάνει ο ίδιος ο Θεός είναι ένα κομμάτι έργου που εκτελείται στο πλαίσιο του έργου διαχείρισης. Το έργο του ανθρώπου είναι μόνο το καθήκον που εκτελούν οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται και δεν έχει καμία σχέση με το έργο διαχείρισης. Παρά το γεγονός ότι αποτελούν και τα δύο έργο του Αγίου Πνεύματος, λόγω των διαφορών μεταξύ των έργων στην ταυτότητα και στην εκπροσώπηση, υπάρχουν σαφείς και ουσιαστικές διαφορές μεταξύ του έργου του Θεού και του έργου του ανθρώπου. Επιπλέον, η έκταση του έργου του Αγίου Πνεύματος πάνω σε αντικείμενα με διαφορετικές ταυτότητες ποικίλλει. Αυτές είναι οι βασικές αρχές και το πεδίο του έργου του Αγίου Πνεύματος.

Το έργο του ανθρώπου σηματοδοτεί την εμπειρία του και την ανθρώπινη φύση του. Αυτά που παρέχει ο άνθρωπος και το έργο που κάνει τον αντιπροσωπεύουν. Η διορατικότητα του ανθρώπου, η λογική του, η συλλογιστική του και η πλούσια φαντασία του συμπεριλαμβάνονται όλα στο έργο του. Η εμπειρία του ανθρώπου είναι ιδιαίτερα ικανή στο να σηματοδοτεί το έργο του και οι εμπειρίες ενός ανθρώπου αποτελούν τα συστατικά του έργου του. Το έργο του ανθρώπου μπορεί να εκφράσει την εμπειρία του. Όταν κάποιοι άνθρωποι βιώνουν κάτι αρνητικά, τα περισσότερα λόγια της συναναστροφής τους θα αποτελούνται από αρνητικά στοιχεία. Εάν η εμπειρία τους είναι θετική για κάποιο χρονικό διάστημα και ιδιαίτερα κατέχουν ένα μονοπάτι στη θετική πλευρά των πραγμάτων, η συναναστροφή τους είναι πολύ ενθαρρυντική και οι άνθρωποι μπορούν να αποκτήσουν θετικές παροχές από αυτούς. Εάν κάποιος εργάτης γίνει αρνητικός για κάποιο χρονικό διάστημα, η συναναστροφή του θα κουβαλάει πάντα αρνητικά στοιχεία. Αυτό το είδος συναναστροφής είναι καταθλιπτικό και οι άλλοι θα καταθλίβονται ασυνείδητα μετά από τη συναναστροφή μαζί του. Η κατάσταση των ακολούθων αλλάζει ανάλογα με την κατάσταση του επικεφαλής. Το οτιδήποτε είναι μέσα σε κάποιον εργάτη είναι αυτό το οποίο εκφράζει εκείνος, και το έργο του Αγίου Πνεύματος συχνά αλλάζει μαζί με την κατάσταση του ανθρώπου. Εργάζεται σύμφωνα με την εμπειρία των ανθρώπων και δεν τους εξαναγκάζει, αλλά έχει απαιτήσεις από εκείνους σύμφωνα με την κανονική πορεία της εμπειρίας τους. Αυτό σημαίνει ότι η συναναστροφή του ανθρώπου διαφέρει από τον λόγο του Θεού. Οι συναναστροφές των ανθρώπων μεταφέρουν την ατομική τους διορατικότητα και εμπειρία, εκφράζοντας τη διορατικότητα και την εμπειρία τους σύμφωνα με το έργο του Θεού. Η ευθύνη τους είναι να μάθουν, μετά το έργο ή τον λόγο του Θεού, τι από αυτά πρέπει να κάνουν πράξη ή πού να εισέλθουν, και στη συνέχεια να το παραδώσουν στους ακολούθους. Ως εκ τούτου, το έργο του ανθρώπου αντιπροσωπεύει την είσοδό του και την άσκησή του. Φυσικά, ένα τέτοιο έργο αναμιγνύεται με ανθρώπινα διδάγματα και εμπειρίες ή με κάποιες ανθρώπινες σκέψεις. Όπως και να εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, είτε εργάζεται στον άνθρωπο είτε στον ενσαρκωμένο Θεό, οι εργάτες εκφράζουν πάντοτε αυτό που είναι οι ίδιοι. Παρόλο που το Άγιο Πνεύμα είναι Αυτό που εργάζεται, το έργο βασίζεται σε αυτό που είναι έμφυτα ο άνθρωπος, διότι το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται χωρίς θεμέλια. Με άλλα λόγια, το έργο δεν προέρχεται από το μηδέν, αλλά γίνεται πάντοτε σύμφωνα με τις πραγματικές περιστάσεις και τις αληθινές συνθήκες. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί η διάθεση του ανθρώπου να μεταμορφωθεί και οι παλιές του αντιλήψεις και οι παλιές σκέψεις του να αλλάξουν. Αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που βλέπει, βιώνει και μπορεί να φανταστεί, και μπορεί να επιτευχθεί από τη σκέψη του ανθρώπου, ακόμη και αν πρόκειται για δόγμα ή αντιλήψεις. Το έργο του ανθρώπου δεν μπορεί να υπερβεί το πεδίο της εμπειρίας του ανθρώπου, ούτε το τι βλέπει ο άνθρωπος, ούτε το τι μπορεί να φανταστεί ή να συλλάβει ανεξάρτητα από το μέγεθος αυτού του έργου. Όλα όσα εκφράζει ο Θεός είναι αυτό που είναι ο ίδιος, και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί από τον άνθρωπο —είναι, δηλαδή, πέρα από την ίδια την ανθρώπινη σκέψη. Εκφράζει το έργο Του της καθοδήγησης όλης της ανθρωπότητας, και αυτό δεν σχετίζεται με τις λεπτομέρειες της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά αντίθετα αφορά τη δική Του διαχείριση. Αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι η εμπειρία του, ενώ αυτό που εκφράζει ο Θεός είναι το Είναι Του, το οποίο είναι η έμφυτή Του διάθεση, πέρα από όσα μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος. Η εμπειρία του ανθρώπου είναι η διορατικότητα και η γνώση του που αποκτήθηκαν με βάση την έκφραση του Θεού ως προς το Είναι Του. Αυτή η διορατικότητα και η γνώση ονομάζονται ανθρώπινη υπόσταση και η βάση της έκφρασής τους είναι η έμφυτη διάθεση και το επίπεδο του ανθρώπου —γι’ αυτό ονομάζονται επίσης ανθρώπινη υπόσταση. Ο άνθρωπος είναι σε θέση να συναναστρέφεται ό,τι βιώνει και βλέπει. Κανείς δεν μπορεί να συναναστραφεί αυτό που δεν έχει βιώσει ή δει ή που η σκέψη του δεν μπορεί να συλλάβει, καθώς αυτά είναι πράγματα που δεν έχει μέσα του. Εάν αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος δεν είναι από την εμπειρία του, τότε είναι η φαντασία του ή το δόγμα του. Με απλά λόγια, δεν υπάρχει καμία πραγματικότητα στον λόγο του. Εάν δεν ερχόσουν ποτέ σε επαφή με τα πράγματα της κοινωνίας, δεν θα ήσουν σε θέση να συναναστραφείς με σαφήνεια τις περίπλοκες σχέσεις της κοινωνίας. Εάν δεν είχες οικογένεια, όταν οι άλλοι θα μιλούσαν για οικογενειακά ζητήματα, δεν θα καταλάβαινες τα περισσότερα από αυτά που θα έλεγαν. Έτσι, οι συναναστροφές του ανθρώπου και το έργο που κάνει αντιπροσωπεύουν την εσωτερική του ύπαρξη. Αν κάποιος συναναστρεφόταν την κατανόησή του ως προς την παίδευση και την κρίση, αλλά εσύ δεν είχες καμία εμπειρία πάνω σ’ αυτό, δεν θα τολμούσες να αρνηθείς τη γνώση του, πολύ λιγότερο δε, να είσαι εκατό τοις εκατό σίγουρος γι’ αυτό. Αυτό συμβαίνει γιατί η συναναστροφή τους είναι κάτι που δεν έχεις βιώσει ποτέ, κάτι που δεν γνώρισες ποτέ, και το μυαλό σου δεν μπορεί να το συλλάβει. Το μόνο που μπορείς να πάρεις από τις γνώσεις τους είναι ένα μονοπάτι ώστε να υποβληθείς σε παίδευση και κρίση στο μέλλον. Αλλά αυτό το μονοπάτι μπορεί να αποτελέσει μόνο δογματική γνώση· δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δική σου κατανόηση, πολύ λιγότερο δε, την εμπειρία σου. Ίσως να νομίζεις ότι αυτό που λένε είναι πολύ σωστό, αλλά κατά τη δική σου εμπειρία, θεωρείς ότι είναι ανεφάρμοστο κατά πολλούς τρόπους. Ίσως αισθάνεσαι ότι κάποια από αυτά που ακούς είναι εντελώς ανεφάρμοστα. Τρέφεις κάποιες αντιλήψεις γι’ αυτά σε εκείνη τη φάση και, παρόλο που τα δέχεσαι, ουσιαστικά το κάνεις απρόθυμα. Αλλά κατά τη δική σου εμπειρία, η γνώση από την οποία άντλησες αυτές τις αντιλήψεις γίνεται η οδός της άσκησής σου, και όσο περισσότερο ασκείσαι, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις την πραγματική αξία και την έννοια των λόγων που άκουσες. Μόλις αποκτήσεις τη δική σου εμπειρία, μπορείς στη συνέχεια να μιλήσεις για τις γνώσεις που θα πρέπει να έχεις αποκτήσει για όσα βίωσες. Επιπλέον, μπορείς να διακρίνεις μεταξύ εκείνων των οποίων η γνώση είναι πραγματική και πρακτική και εκείνων των οποίων η γνώση βασίζεται στο δόγμα και είναι άχρηστη. Έτσι, το αν η γνώση την οποία εκφράζεις συμφωνεί με την αλήθεια εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το εάν έχεις πρακτική εμπειρία αυτής. Όπου υπάρχει αλήθεια στην εμπειρία σου, οι γνώσεις σου θα είναι πρακτικές και πολύτιμες. Μέσα από την εμπειρία σου, μπορείς επίσης να αποκτήσεις διάκριση και διορατικότητα, να εμβαθύνεις τις γνώσεις σου και να αυξήσεις τη σοφία και την κοινή λογική σου όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι. Η γνώση που εκφράζεται από ανθρώπους που δεν κατέχουν την αλήθεια είναι δόγμα, ανεξάρτητα από το πόσο ευγενές είναι. Αυτός ο τύπος ανθρώπου μπορεί να είναι πολύ έξυπνος όταν πρόκειται για θέματα της σάρκας, αλλά δεν μπορεί να κάνει διακρίσεις όταν πρόκειται για πνευματικά ζητήματα. Αυτό συμβαίνει επειδή τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου εμπειρία σε πνευματικές υποθέσεις. Αυτοί είναι άνθρωποι που δεν είναι διαφωτισμένοι στις πνευματικές υποθέσεις και δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Όποιο είδος γνώσης κι αν εκφράζεις, εφόσον είναι η ίδια η ύπαρξή σου, τότε είναι η προσωπική σου εμπειρία, η πραγματική σου γνώση. Αυτό που συζητούν όσοι μιλάνε μόνο για δόγμα —όσοι άνθρωποι δεν κατέχουν ούτε την αλήθεια ούτε την πραγματικότητα— μπορεί επίσης να αποκληθεί το είναι τους, επειδή έχουν φτάσει στο δόγμα τους μόνο μέσα από βαθιά σκέψη και είναι το αποτέλεσμα της βαθιάς περισυλλογής τους. Ωστόσο, είναι μόνο δόγμα, τίποτα περισσότερο από φαντασία! Οι εμπειρίες όλων των ειδών ανθρώπων αντιπροσωπεύουν αυτά που έχουν μέσα τους. Κανείς που δεν διαθέτει πνευματική εμπειρία δεν μπορεί να μιλήσει για τη γνώση της αλήθειας ούτε για τη σωστή γνώση που αφορά διάφορα πνευματικά πράγματα. Αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που είναι ο ίδιος εσωτερικά —αυτό είναι βέβαιο. Αν κάποιος επιθυμεί να έχει γνώση των πνευματικών πραγμάτων και της αλήθειας, πρέπει να έχει πραγματική εμπειρία. Εάν δεν μπορείς να μιλήσεις ξεκάθαρα για την κοινή λογική στην ανθρώπινη ζωή, πόσο λιγότερο θα είσαι σε θέση να μιλήσεις για πνευματικά πράγματα; Εκείνοι που μπορούν να ηγηθούν εκκλησιών, να παρέχουν στους ανθρώπους ζωή και να είναι απόστολοι των ανθρώπων πρέπει να έχουν πραγματική εμπειρία· πρέπει να έχουν σωστή κατανόηση των πνευματικών πραγμάτων και σωστή κατανόηση και εμπειρία της αλήθειας. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι είναι κατάλληλοι να γίνουν εργάτες ή απόστολοι που θα ηγούνται των εκκλησιών. Διαφορετικά, μπορούν να ακολουθήσουν μόνο ως οι λιγότεροι και δεν μπορούν να ηγηθούν, πολύ λιγότερο δε, να γίνουν απόστολοι που θα είναι ικανοί να παρέχουν στους ανθρώπους ζωή. Αυτό συμβαίνει επειδή ο ρόλος των αποστόλων δεν είναι να τρέχουν με βιασύνη ή να πολεμούν, αλλά να επιτελούν το έργο της διακονίας της ζωής και της καθοδήγησης των άλλων στη μεταμόρφωση των διαθέσεών τους. Σε όσους εκτελούν αυτήν τη λειτουργία, έχει ανατεθεί να επωμιστούν μια μεγάλη ευθύνη, μια ευθύνη που δεν μπορεί να φέρει ο οποιοσδήποτε. Αυτό το είδος έργου μπορούν να το αναλάβουν μόνο όσοι έχουν ζωή, δηλαδή εκείνοι που έχουν βιώσει την αλήθεια. Δεν μπορεί να αναληφθεί απλώς από κάποιον που μπορεί να το απαρνηθεί, να τρέξει με βιασύνη ή είναι πρόθυμος να δαπανήσει εαυτόν. Οι άνθρωποι που δεν έχουν εμπειρία της αλήθειας, που δεν έχουν κλαδευτεί ή κριθεί, δεν είναι σε θέση να κάνουν αυτού του είδους το έργο. Οι άνθρωποι που δεν έχουν εμπειρία, οι οποίοι είναι άνθρωποι χωρίς πραγματικότητα, δεν είναι σε θέση να δουν καθαρά την πραγματικότητα, επειδή οι ίδιοι στερούνται αυτού του είδους την ύπαρξη. Έτσι, αυτός ο τύπος ανθρώπου όχι μόνο δεν μπορεί να κάνει ηγετικό έργο, αλλά, αν παραμείνει χωρίς αλήθεια για μεγάλο χρονικό διάστημα, πρόκειται να αποκλειστεί. Η διορατικότητα την οποία εκφράζεις μπορεί να λειτουργήσει ως απόδειξη για τις δυσκολίες που έχεις βιώσει στη ζωή, για τα πράγματα για τα οποία έχεις παιδευτεί και για τα ζητήματα για τα οποία έχεις κριθεί. Αυτό ισχύει και στις δοκιμασίες: Οι πτυχές στις οποίες κάποιος είναι ραφιναρισμένος, οι πτυχές στις οποίες είναι αδύναμος —αυτές είναι οι πτυχές στις οποίες έχει κανείς εμπειρία, στις οποίες έχει κανείς ένα μονοπάτι. Για παράδειγμα, αν κάποιος βιώνει απογοητεύσεις στον γάμο του, θα συναναστραφεί συχνά λέγοντας: «Ευχαριστώ τον Θεό, δοξάζω τον Θεό, πρέπει να ικανοποιήσω το θέλημα του Θεού και να προσφέρω όλη μου τη ζωή, και πρέπει να θέσω τον γάμο μου αποκλειστικά στα χέρια του Θεού. Είμαι πρόθυμος να τάξω ολόκληρη τη ζωή μου στον Θεό». Όλα τα πράγματα που υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο μπορούν να εκδηλώσουν αυτό που εκείνος είναι μέσω συναναστροφής. Ο ρυθμός της ομιλίας ενός ατόμου, αν μιλάει δυνατά ή σιγά —όλα αυτά δεν είναι θέμα εμπειρίας και δεν μπορούν να αντιπροσωπεύσουν αυτό που έχει και αυτό που είναι το άτομο. Αυτά τα πράγματα μπορούν μόνο να πουν αν ο χαρακτήρας ενός ατόμου είναι καλός ή κακός ή αν η φύση του είναι καλή ή κακή, αλλά δεν μπορούν να εξομοιωθούν με το εάν κάποιος έχει εμπειρία ή όχι. Η ικανότητα κάποιου να εκφράζεται όταν μιλάει ή η δεξιότητα ή η ταχύτητα του λόγου του είναι απλώς θέμα άσκησης και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την εμπειρία του. Όταν μιλάς για τις ατομικές σου εμπειρίες, συναναστρέφεσαι αυτό το οποίο θεωρείς σημαντικό και όλα όσα υπάρχουν μέσα σου. Η ομιλία Μου αντιπροσωπεύει το είναι Μου, αλλά αυτό που λέω είναι πέρα από αυτό που μπορεί να συλλάβει ο άνθρωπος. Αυτό που λέω δεν είναι αυτό που βιώνει ο άνθρωπος και δεν είναι κάτι που μπορεί να δει ο άνθρωπος· επίσης, δεν είναι κάτι που μπορεί να αγγίξει ο άνθρωπος, αλλά είναι αυτό που είμαι. Μερικοί άνθρωποι αναγνωρίζουν μόνο ότι αυτό που έχω συναναστραφεί είναι και αυτό που έχω βιώσει, αλλά δεν αναγνωρίζουν ότι είναι η άμεση έκφραση του Πνεύματος. Φυσικά, αυτό που λέω είναι αυτό που έχω βιώσει. Είμαι Εγώ Αυτός που έχει φέρει εις πέρας το έργο διαχείρισης για έξι χιλιάδες χρόνια. Έχω βιώσει τα πάντα από την αρχή της δημιουργίας της ανθρωπότητας μέχρι τώρα· πώς λοιπόν θα ήμουν ανίκανος να το συζητήσω αυτό; Όταν πρόκειται για τη φύση του ανθρώπου, την έχω δει ξεκάθαρα· την παρατήρησα πριν πολύ καιρό. Πώς θα ήμουν ανίκανος να μιλήσω γι’ αυτή με σαφήνεια; Επειδή έχω δει καθαρά την ουσία του ανθρώπου, είμαι ο πλέον κατάλληλος για να παιδεύσω τον άνθρωπο και να τον κρίνω, επειδή ολόκληρος ο άνθρωπος προήλθε από Εμένα, αλλά έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Φυσικά, είμαι επίσης ικανός να αξιολογήσω το έργο που επιτέλεσα. Αν και αυτό το έργο δεν γίνεται από τη σάρκα Μου, είναι η άμεση έκφραση του Πνεύματος και είναι αυτό που έχω και αυτό που είμαι. Ως εκ τούτου, είμαι ικανός να το εκφράσω και να κάνω το έργο που οφείλω να κάνω. Αυτό που λένε οι άνθρωποι είναι αυτό που έχουν βιώσει. Είναι αυτό που έχουν δει, μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει το μυαλό τους και μέχρι αυτό που μπορούν να αντιληφθούν με τις αισθήσεις τους. Αυτό είναι που μπορούν να συναναστραφούν οι άνθρωποι. Τα λόγια που ομιλούνται από τον ενσαρκωμένο Θεό είναι η άμεση έκφραση του Πνεύματος και εκφράζουν το έργο που έχει γίνει από το Πνεύμα, το οποίο δεν έχει βιώσει ούτε έχει δει η σάρκα, αλλά εξακολουθεί να εκφράζει το Είναι Του, επειδή η ουσία της σάρκας είναι το Πνεύμα και Εκείνος εκφράζει το έργο του Πνεύματος. Είναι έργο που έχει ήδη γίνει από το Πνεύμα, παρόλο που ξεπερνά τις δυνατότητες της σάρκας. Μετά την ενσάρκωση, μέσω της έκφρασης της σάρκας, δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίσουν το Είναι του Θεού και επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν τη διάθεση του Θεού και το έργο που έχει κάνει. Το έργο του ανθρώπου δίνει στους ανθρώπους μεγαλύτερη διαύγεια σχετικά με το πού θα πρέπει να εισέλθουν και τι θα πρέπει να καταλάβουν. Αυτό συνεπάγεται ότι θα πρέπει να οδηγούνται οι άνθρωποι στο να κατανοούν και να βιώνουν την αλήθεια. Το έργο του ανθρώπου είναι να συντηρεί τους ανθρώπους. Το έργο του Θεού είναι να ανοίξει νέα μονοπάτια και νέες εποχές για την ανθρωπότητα και να αποκαλύψει στους ανθρώπους αυτά που δεν είναι γνωστά από τους θνητούς, επιτρέποντάς τους να γνωρίσουν τη διάθεσή Του. Το έργο του Θεού είναι να καθοδηγήσει όλη την ανθρωπότητα.

Όλο το έργο του Αγίου Πνεύματος εκτελείται προκειμένου να ωφελήσει τους ανθρώπους· αφορά καθαρά τη διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων. Δεν υπάρχει έργο που δεν ωφελεί τους ανθρώπους. Ανεξάρτητα από το αν η αλήθεια πηγαίνει σε βάθος ή είναι μόνο επιφανειακή και ανεξάρτητα από το επίπεδο εκείνων που αποδέχονται την αλήθεια, ό,τι και να κάνει το Άγιο Πνεύμα, αυτό ωφελεί τους ανθρώπους. Αλλά το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν μπορεί να γίνει άμεσα· πρέπει να εκφραστεί μέσω των ανθρώπων που συνεργάζονται μαζί Του. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν να επιτευχθούν τα αποτελέσματα του έργου του Αγίου Πνεύματος. Φυσικά, όταν το Άγιο Πνεύμα εργάζεται άμεσα, το έργο δεν είναι καθόλου νοθευμένο· αλλά όταν το Άγιο Πνεύμα εργάζεται μέσω του ανθρώπου, νοθεύεται κατά πολύ και δεν είναι το πρωτότυπο έργο του Αγίου Πνεύματος. Υπό αυτές τις συνθήκες, η αλήθεια αλλάζει σε διαφορετικούς βαθμούς. Οι ακόλουθοι δεν λαμβάνουν την αρχική πρόθεση του Αγίου Πνεύματος, αλλά έναν συνδυασμό του έργου του Αγίου Πνεύματος και της εμπειρίας και της γνώσης του ανθρώπου. Το μέρος αυτού που λαμβάνουν οι ακόλουθοι που αποτελεί το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι σωστό, ενώ η εμπειρία και η γνώση του ανθρώπου που λαμβάνουν ποικίλλει, επειδή οι εργάτες είναι διαφορετικοί. Εργάτες με τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, θα συνεχίσουν έχοντας εμπειρίες με βάση αυτή τη διαφώτιση και καθοδήγηση. Μέσα από αυτές τις εμπειρίες συνδυάζονται το μυαλό και η εμπειρία του ανθρώπου, καθώς και η ύπαρξη της ανθρώπινης φύσης, και στη συνέχεια, αποκτούν τη γνώση ή τη διορατικότητα που θα πρέπει να έχουν. Αυτή είναι η οδός άσκησης του ανθρώπου μετά την εμπειρία της αλήθειας. Αυτή η οδός άσκησης δεν είναι πάντα η ίδια, διότι οι άνθρωποι βιώνουν διαφορετικά κάποιες καταστάσεις και τα πράγματα που βιώνουν οι άνθρωποι είναι διαφορετικά. Με τον τρόπο αυτό, η ίδια διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος οδηγεί σε διαφορετική γνώση και άσκηση, επειδή εκείνοι που λαμβάνουν τη διαφώτιση είναι διαφορετικοί. Μερικοί άνθρωποι κάνουν μικρά λάθη κατά την άσκηση, κάποιοι άλλοι κάνουν μεγάλα λάθη, ενώ μερικοί κάνουν αποκλειστικά και μόνο λάθη. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι διαφέρουν όσον αφορά την ικανότητα κατανόησης και επίσης επειδή διαφέρει το έμφυτο επίπεδό τους. Μερικοί άνθρωποι έχουν κάποιου είδους κατανόηση αφού ακούσουν ένα μήνυμα, και κάποιοι έχουν διαφορετική κατανόηση αφού ακούσουν μια αλήθεια. Μερικοί άνθρωποι αποκλίνουν ελαφρώς, ενώ ορισμένοι δεν καταλαβαίνουν καθόλου το πραγματικό νόημα της αλήθειας. Επομένως, η κατανόηση κάποιου υπαγορεύει το πώς θα καθοδηγήσει τους άλλους. Αυτό είναι η πάσα αλήθεια, επειδή το έργο κάποιου αποτελεί απλώς έκφραση της ύπαρξής του. Οι άνθρωποι που οδηγούνται από όσους έχουν σωστή κατανόηση της αλήθειας θα έχουν και οι ίδιοι μια σωστή κατανόηση της αλήθειας. Ακόμα κι αν υπάρχουν άνθρωποι με παράλογη κατανόηση, υπάρχουν πολύ λίγοι από αυτούς, και δεν θα είναι όλοι έτσι. Αν κάποιος έχει παράλογη κατανόηση της αλήθειας, εκείνοι που τον ακολουθούν θα είναι κι αυτοί, αναμφίβολα, στρεβλοί, και αυτοί οι άνθρωποι θα είναι παράλογοι τύποι από κάθε άποψη. Ο βαθμός στον οποίο κατανοούν την αλήθεια οι ακόλουθοι εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους εργάτες. Φυσικά, η αλήθεια που προέρχεται από τον Θεό είναι σωστή και χωρίς κανένα λάθος και είναι απόλυτα βέβαιη. Οι εργάτες, ωστόσο, δεν είναι εντελώς σωστοί και δεν μπορούν να θεωρηθούν απολύτως αξιόπιστοι. Εάν οι εργάτες έχουν μια πολύ πρακτική οδό να κάνουν πράξη την αλήθεια, τότε και οι ακόλουθοι θα έχουν επίσης μια αντίστοιχη οδό άσκησης. Εάν δεν έχουν οδό να κάνουν την αλήθεια πράξη, αλλά έχουν μόνο δόγμα, τότε οι ακόλουθοι δεν θα έχουν καμία πραγματικότητα. Το επίπεδο και η φύση των ακολούθων καθορίζονται από τη γέννησή τους και δεν συνδέονται με τους εργάτες, αλλά ο βαθμός στον οποίο κατανοούν οι ακόλουθοι την αλήθεια και γνωρίζουν τον Θεό εξαρτάται από τους εργάτες (αυτό ισχύει μόνο για μερικούς ανθρώπους). Όπως κι αν είναι κάποιος εργάτης, έτσι θα είναι και οι ακόλουθοι τους οποίους οδηγεί. Αυτό που εκφράζει ένας εργάτης είναι η δική του ύπαρξη, χωρίς επιφύλαξη. Οι απαιτήσεις που θέτει σε όσους τον ακολουθούν είναι αυτές που είναι ο ίδιος πρόθυμος ή ικανός να επιτύχει. Οι περισσότεροι εργάτες χρησιμοποιούν αυτό που κάνουν οι ίδιοι ως βάση για να θέσουν απαιτήσεις από τους ακολούθους τους, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά τα οποία οι ακόλουθοι δεν μπορούν να επιτύχουν καθόλου —και αυτό που δεν μπορεί να επιτύχει κανείς γίνεται εμπόδιο στην είσοδο του.

Υπάρχουν πολύ λιγότερες αποκλίσεις στο έργο εκείνων που έχουν υποβληθεί σε κλάδεμα, κρίση και παίδευση, και η έκφραση του έργου τους είναι πολύ ακριβέστερη. Εκείνοι που βασίζονται στη φυσικότητά τους για να εργαστούν κάνουν πολύ μεγάλα λάθη. Το έργο των ανθρώπων που δεν έχουν τελειωθεί, εκφράζει την υπερβολική τους φυσικότητα, η οποία αποτελεί μεγάλο εμπόδιο για το έργο του Αγίου Πνεύματος. Όσο καλό κι αν είναι το επίπεδο ενός ανθρώπου, πρέπει επίσης να υποβληθεί σε κλάδεμα και κρίση προτού μπορέσει να επιτελέσει το έργο της αποστολής από τον Θεό. Εάν δεν έχει υποβληθεί σε αυτήν την κρίση, το έργο του, όσο καλά κι αν το κάνει, δεν μπορεί να συνάδει με τις αρχές της αλήθειας και παραμένει πάντοτε προϊόν της φυσικότητάς του και της ανθρώπινη καλοσύνης. Το έργο εκείνων που έχουν υποβληθεί σε κλάδεμα και κρίση είναι πολύ πιο ακριβές από το έργο εκείνων που δεν έχουν κλαδευτεί και κριθεί. Όσοι δεν έχουν υποβληθεί σε κρίση δεν εκφράζουν τίποτα παρά ανθρώπινη σάρκα και σκέψεις, σε συνδυασμό με πολλή ανθρώπινη ευφυία και έμφυτο ταλέντο. Αυτό δεν συνιστά την ακριβή έκφραση του έργου του Θεού. Όσοι ακολουθούν αυτούς τους ανθρώπους, τους βρίσκουν λόγω του έμφυτου επιπέδου τους. Επειδή εκφράζουν πάρα πολλή ανθρώπινη διορατικότητα και εμπειρία, οι οποίες είναι σχεδόν αποκομμένες από την αρχική πρόθεση του Θεού και αποκλίνουν πολύ από αυτήν, το έργο αυτού του είδους των ανθρώπων δεν μπορεί να φέρει τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού, αλλά τους φέρνει, αντιθέτως, ενώπιον του ανθρώπου. Έτσι, όσοι δεν έχουν υποβληθεί σε κρίση και παίδευση δεν έχουν τα προσόντα να επιτελέσουν το έργο της αποστολής από τον Θεό. Το έργο ενός εργάτη που έχει τα προσόντα μπορεί να φέρει τους ανθρώπους στη σωστή οδό και να τους χαρίσει βαθύτερη είσοδο στην αλήθεια. Το έργο του μπορεί να φέρει τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού. Επιπλέον, το έργο που κάνει μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο και δεν δεσμεύεται από κανόνες, προσφέροντας στους ανθρώπους απελευθέρωση και ελευθερία, καθώς και τη δυνατότητα να αναπτυχθούν σταδιακά στη ζωή και να εισέλθουν σταδιακά βαθύτερα στην αλήθεια. Το έργο ενός εργάτη που δεν έχει τα προσόντα υστερεί υπερβολικά. Το έργο του είναι ανόητο. Ο ίδιος μπορεί μόνο να βάλει στους ανθρώπους κανόνες, και αυτό που απαιτεί από τους ανθρώπους δεν διαφέρει από άτομο σε άτομο· δεν εργάζεται ανάλογα με τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων. Αυτό το είδος έργου περιέχει πάρα πολλούς κανόνες και πάρα πολλά δόγματα, και δεν μπορεί να εισαγάγει τους ανθρώπους στην πραγματικότητα ούτε μπορεί να τους επιτρέψει να κάνουν πράξη κανονικά την ανάπτυξή τους στη ζωή. Μπορεί μόνο να επιτρέψει στους ανθρώπους να εμμένουν σε μερικούς άχρηστους κανόνες. Αυτού του είδους η καθοδήγηση μπορεί μόνο να κάνει τους ανθρώπους να ξεστρατίσουν. Σε οδηγεί στο να γίνεις ίδιος με εκείνον· μπορεί να σε φέρει μέσα σε αυτό που έχει και είναι ο ίδιος. Για να μπορούν όσοι ακολουθούν να διακρίνουν εάν οι επικεφαλής έχουν τα απαιτούμενα προσόντα, το βασικό είναι να εξετάζουν το μονοπάτι του οποίου αυτοί ηγούνται και τα αποτελέσματα του έργου τους, και να βλέπουν αν όσοι ακολουθούν διδάσκονται τις αρχές σύμφωνα με την αλήθεια, και εάν διδάσκονται οδούς άσκησης κατάλληλες για τη μεταμόρφωσή τους. Θα πρέπει να διακρίνεις το διαφορετικό έργο διαφορετικών τύπων ανθρώπων· δεν θα πρέπει να ακολουθείς ανόητα. Αυτό σχετίζεται με το θέμα της εισόδου των ανθρώπων. Εάν δεν είσαι σε θέση να διακρίνεις ποιου ανθρώπου η ηγεσία ακολουθεί ένα μονοπάτι και ποιου όχι, τότε θα παραπλανηθείς εύκολα. Όλα αυτά έχουν άμεση σχέση με τη δική σου ζωή. Υπάρχει υπερβολική φυσικότητα στο έργο των ανθρώπων που δεν έχουν τελειωθεί· είναι αναμεμειγμένο με υπερβολική ανθρώπινη θέληση. Η υπόστασή τους είναι η φυσικότητα —αυτό με το οποίο γεννιούνται. Δεν είναι η ζωή αφότου υφίστανται το όποιο κλάδεμα ή η πραγματικότητα αφότου μεταμορφώνονται. Πώς μπορεί ένα τέτοιο άτομο να υποστηρίξει αυτούς που επιδιώκουν τη ζωή; Η ζωή που κατέχει αρχικά ο άνθρωπος είναι η έμφυτη ευφυία ή το ταλέντο του. Αυτού του είδους η ευφυία ή το ταλέντο απέχουν πάρα πολύ από τις σαφείς απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο. Εάν ένας άνθρωπος δεν έχει τελειωθεί και η διεφθαρμένη του διάθεση δεν έχει κλαδευτεί, θα υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ αυτού που εκφράζει και της αλήθειας· αυτό που εκφράζει θα αναμιχθεί με αόριστα πράγματα, όπως η φαντασία του και η μονόπλευρη εμπειρία του. Επιπλέον, ανεξάρτητα από το πώς εργάζεται, οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν υπάρχει ένας γενικός στόχος ή μια αλήθεια που να είναι κατάλληλη για την είσοδο όλων των ανθρώπων. Η πλειονότητα των απαιτήσεων από τους ανθρώπους είναι πέραν των δυνατοτήτων τους, σαν να περιμένει κανείς από έναν γάιδαρο να πετάξει. Αυτό είναι το έργο της ανθρώπινης θέλησης. Η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, οι σκέψεις και οι αντιλήψεις του διαπερνούν όλα τα μέρη του σώματός του. Ο άνθρωπος δεν γεννιέται με το ένστικτο να κάνει πράξη την αλήθεια, ούτε έχει το ένστικτο να κατανοεί άμεσα την αλήθεια. Σ’ όλα αυτά προστίθεται και η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου —όταν αυτό το είδος φυσικού προσώπου εργάζεται, δεν προκαλούνται διαταράξεις; Εντούτοις, ένας άνθρωπος που έχει τελειωθεί, έχει την εμπειρία της αλήθειας που θα πρέπει να κατανοούν οι άνθρωποι, όπως και τη γνώση της διεφθαρμένης διάθεσής τους, έτσι ώστε να μειώνονται βαθμιαία τα αόριστα και μη πραγματικά στοιχεία στο έργο του, να λιγοστεύουν οι ανθρώπινες νοθεύσεις, και το έργο και η υπηρεσία του να πλησιάζουν όλο και περισσότερο στα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός. Συνεπώς, το έργο του έχει εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα κι έχει γίνει, επίσης, ρεαλιστικό. Ειδικότερα, οι σκέψεις στο μυαλό του ανθρώπου παρεμποδίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ο άνθρωπος διαθέτει πλούσια φαντασία και κοινή λογική, και μεγάλη εμπειρία στον χειρισμό διαφόρων υποθέσεων. Αν αυτές οι πτυχές του ανθρώπου δεν υποβληθούν σε κλάδεμα και διόρθωση, όλα αυτά παρακωλύουν το έργο. Επομένως, το έργο του ανθρώπου δεν μπορεί να φτάσει στον μεγαλύτερο βαθμό ακρίβειας, ειδικά όταν πρόκειται για το έργο των ανθρώπων που δεν έχουν οδηγηθεί στην τελείωση.

Το έργο του ανθρώπου παραμένει εντός συγκεκριμένου εύρους και είναι περιορισμένο. Ένα άτομο μπορεί να κάνει μόνο το έργο μιας συγκεκριμένης φάσης και όχι το έργο μιας ολόκληρης εποχής —αλλιώς θα οδηγούσε τους ανθρώπους μέσα σε κανόνες. Το έργο του ανθρώπου μπορεί να εφαρμοστεί μόνο σε συγκεκριμένο χρόνο ή φάση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η εμπειρία του ανθρώπου έχει το πεδίο εφαρμογής της. Δεν μπορεί κανείς να συγκρίνει το έργο του ανθρώπου με το έργο του Θεού. Οι οδοί άσκησης του ανθρώπου και οι γνώσεις του για την αλήθεια εφαρμόζονται σε ένα συγκεκριμένο πεδίο. Δεν μπορείς να πεις ότι το μονοπάτι που περνά ο άνθρωπος είναι απόλυτα το θέλημα του Αγίου Πνεύματος, γιατί ο άνθρωπος μόνο να διαφωτιστεί μπορεί από το Άγιο Πνεύμα, αλλά όχι να γεμίσει εντελώς με το Άγιο Πνεύμα. Τα πράγματα που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος είναι όλα μέσα στο πεδίο της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν μπορούν να ξεπεράσουν το εύρος των σκέψεων στο κανονικό ανθρώπινο μυαλό. Όλοι όσοι μπορούν να βιώσουν την αλήθεια-πραγματικότητα, βιώνουν πράγματα μέσα σε αυτό το εύρος. Όταν βιώνουν την αλήθεια, πρόκειται πάντα για μια εμπειρία της κανονικής ανθρώπινης ζωής διαφωτισμένη από το Άγιο Πνεύμα· δεν πρόκειται για οδό εμπειρίας που αποκλίνει από την κανονική ανθρώπινη ζωή. Βιώνουν την αλήθεια καθώς διαφωτίζονται από το Άγιο Πνεύμα με την προϋπόθεση ότι ζουν την ανθρώπινη ζωή τους. Επιπλέον, αυτή η αλήθεια ποικίλλει από άτομο σε άτομο και το βάθος της σχετίζεται με την κατάσταση του ατόμου. Μπορεί να ειπωθεί ότι το μονοπάτι στο οποίο περπατά κανείς είναι η κανονική ανθρώπινη ζωή κάποιου που επιδιώκει την αλήθεια και ότι μπορεί να αποκληθεί το μονοπάτι που περπατάει ένας κανονικός άνθρωπος διαφωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα. Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει είναι το μονοπάτι που ακολουθεί το Άγιο Πνεύμα. Στην κανονική ανθρώπινη εμπειρία, επειδή οι άνθρωποι που ακολουθούν δεν είναι ίδιοι, το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι, επίσης, το ίδιο. Επιπλέον, επειδή τα περιβάλλοντα που βιώνουν οι άνθρωποι και η έκταση της εμπειρίας τους δεν είναι τα ίδια, και λόγω του συνδυασμού του μυαλού και των σκέψεών τους, η εμπειρία τους αναμειγνύεται σε διαφορετικούς βαθμούς. Κάθε άτομο αντιλαμβάνεται μια αλήθεια σύμφωνα με τις διαφορετικές, μεμονωμένες συνθήκες του. Η κατανόησή τους για το πραγματικό νόημα της αλήθειας δεν είναι πλήρης και αποτελεί μόνο μία ή μερικές πτυχές αυτής. Το πεδίο της αλήθειας την οποία βιώνει ο άνθρωπος διαφέρει από άτομο σε άτομο σύμφωνα με τις συνθήκες του καθενός. Με αυτόν τον τρόπο, η γνώση της ίδιας αλήθειας, όπως εκφράζεται από διαφορετικούς ανθρώπους, δεν είναι η ίδια. Δηλαδή, η εμπειρία του ανθρώπου έχει πάντα περιορισμούς και δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει πλήρως το θέλημα του Αγίου Πνεύματος, ούτε μπορεί το έργο του ανθρώπου να θεωρηθεί έργο του Θεού, ακόμα κι αν αυτό που εκφράζεται από τον άνθρωπο αντιστοιχεί σε πολύ μεγάλο βαθμό στο θέλημα του Θεού, και ακόμα και αν η εμπειρία του ανθρώπου είναι πολύ κοντά στο έργο τελείωσης που εκτελεί το Άγιο Πνεύμα. Ο άνθρωπος μπορεί να είναι μόνο ο υπηρέτης του Θεού, επιτελώντας το έργο που του εμπιστεύεται ο Θεός. Ο άνθρωπος μπορεί μόνο να εκφράσει τη γνώση διαφωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα και τις αλήθειες που αποκτήθηκαν από τις προσωπικές του εμπειρίες. Ο άνθρωπος δεν έχει τα απαραίτητα προσόντα, ούτε πληροί τις προϋποθέσεις για να γίνει η διέξοδος του Αγίου Πνεύματος. Δεν έχει το δικαίωμα να πει ότι το έργο του είναι το έργο του Θεού. Ο άνθρωπος έχει τις ανθρώπινες αρχές εργασίας και όλοι οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές εμπειρίες και κατέχουν διαφορετικές συνθήκες. Το έργο του ανθρώπου περιλαμβάνει όλες τις εμπειρίες του υπό τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Αυτές οι εμπειρίες μπορούν να αντιπροσωπεύσουν μόνο την ανθρώπινη υπόσταση και δεν αντιπροσωπεύουν το Είναι του Θεού ή το θέλημα του Αγίου Πνεύματος. Επομένως, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει ο άνθρωπος δεν μπορεί να ειπωθεί ότι είναι το μονοπάτι στο οποίο βάδισε το Άγιο Πνεύμα, γιατί το έργο του ανθρώπου δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει το έργο του Θεού, και το έργο και η εμπειρία του ανθρώπου δεν είναι το πλήρες θέλημα του Αγίου Πνεύματος. Το έργο του ανθρώπου είναι επιρρεπές στο να ακολουθεί κανόνες και η μέθοδος του έργου του περιορίζεται εύκολα σε ένα συγκεκριμένο πεδίο, και αυτό δεν μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους σε έναν ελεύθερο δρόμο. Οι περισσότεροι ακόλουθοι ζουν μέσα σε ένα περιορισμένο πεδίο και ο τρόπος τους να βιώνουν κάτι είναι επίσης περιορισμένος στο πεδίο εφαρμογής του. Η εμπειρία του ανθρώπου είναι πάντα περιορισμένη· η μέθοδος του έργου του επίσης περιορίζεται σε λίγους τύπους και δεν μπορεί να συγκριθεί με το έργο του Αγίου Πνεύματος ή το έργο του ίδιου του Θεού. Αυτό συμβαίνει επειδή η εμπειρία του ανθρώπου είναι τελικά περιορισμένη. Όπως κι αν ο Θεός εφαρμόζει το έργο Του, αυτό δεν δεσμεύεται από κανόνες· όπως και αν γίνεται, δεν περιορίζεται σε μία μόνο μέθοδο. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως κανόνας για το έργο του Θεού —όλο το έργο Του είναι αποδεσμευμένο και ελεύθερο. Ανεξάρτητα από το πόσο χρόνο ξοδεύει ο άνθρωπος στο να Τον ακολουθεί, δεν μπορεί να διυλίσει κανέναν νόμο που διέπει τους τρόπους εργασίας του Θεού. Παρόλο που το έργο Του βασίζεται σε αρχές, γίνεται πάντοτε με νέους τρόπους και έχει πάντα νέες εξελίξεις, και υπερβαίνει τα όρια της ανθρώπινης αντίληψης. Σε μια μόνο χρονική περίοδο, ο Θεός μπορεί να έχει πολλούς διαφορετικούς τύπους εργασίας και διαφορετικούς τρόπους καθοδήγησης των ανθρώπων, επιτρέποντάς τους έτσι να έχουν νέες εισόδους και αλλαγές. Δεν μπορείς να διακρίνεις τους νόμους του έργου Του, επειδή εργάζεται πάντα με νέους τρόπους, και μόνο έτσι οι ακόλουθοι του Θεού δεν δεσμεύονται από κανόνες. Το έργο του ίδιου του Θεού πάντα αποφεύγει τις αντιλήψεις των ανθρώπων και αντιτίθεται σ’ αυτές. Μόνο όσοι Τον ακολουθούν και Τον αναζητούν με αληθινή καρδιά μπορούν να μεταμορφώσουν τη διάθεσή τους και να ζήσουν ελεύθερα χωρίς να περιορίζονται από κανόνες ή οποιεσδήποτε θρησκευτικές αντιλήψεις. Το έργο του ανθρώπου θέτει απαιτήσεις στους ανθρώπους που βασίζονται στη δική του εμπειρία και σε αυτό που μπορεί να επιτύχει ο ίδιος. Το πρότυπο αυτών των απαιτήσεων περιορίζεται μέσα σε ένα συγκεκριμένο πεδίο εφαρμογής και οι μέθοδοι άσκησης είναι επίσης πολύ περιορισμένες. Συνεπώς, οι ακόλουθοι ζουν ασυνείδητα μέσα σε αυτό το περιορισμένο πεδίο εφαρμογής· με το πέρασμα του χρόνου, αυτά τα πράγματα μετατρέπονται σε κανόνες και τελετουργίες. Εάν το έργο μιας περιόδου οδηγείται από κάποιον που δεν έχει υποστεί την προσωπική τελείωση του Θεού και δεν έχει λάβει κρίση, οι ακόλουθοί του θα γίνουν όλοι θρησκόληπτοι και ειδικοί στο να αντιστέκονται στον Θεό. Ως εκ τούτου, ακόμα και αν κάποιος είναι αξιόλογος επικεφαλής, θα πρέπει να έχει υποβληθεί σε κρίση και να έχει αποδεχθεί την τελείωσή του. Όσοι δεν έχουν υποβληθεί σε κρίση, αν και μπορούν να διαθέτουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, εκφράζουν μόνο αόριστα και μη πρακτικά πράγματα. Με τον καιρό, θα οδηγήσουν τους ανθρώπους σε ασαφείς και υπερφυσικούς κανόνες. Το έργο που εκτελεί ο Θεός δεν συμφωνεί με τη σάρκα του ανθρώπου. Δεν συμφωνεί με τις σκέψεις του ανθρώπου, αλλά αντιτίθεται στις αντιλήψεις του· δεν έχει σπιλωθεί από αόριστους θρησκευτικούς χρωματισμούς. Τα αποτελέσματα του έργου του Θεού δεν μπορούν να επιτευχθούν από κάποιον ο οποίος δεν έχει τελειωθεί από Αυτόν· απέχουν κατά πολύ από την ανθρώπινη σκέψη.

Το έργο στο μυαλό του ανθρώπου μπορεί πολύ εύκολα να το επιτύχει ο άνθρωπος. Οι πάστορες και οι επικεφαλής στον θρησκευτικό κόσμο, για παράδειγμα, βασίζονται στα χαρίσματα και τη θέση τους για να κάνουν το έργο τους. Οι άνθρωποι που τους ακολουθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα θα μολυνθούν από τα χαρίσματά τους και θα επηρεαστούν από το είναι κάποιων. Επικεντρώνονται στα χαρίσματα, στις ικανότητες και στη γνώση των ανθρώπων και δίνουν προσοχή σε υπερφυσικά πράγματα και σε πολλά βαθιά, μη ρεαλιστικά δόγματα (βέβαια, αυτά τα βαθιά δόγματα είναι ανέφικτα). Δεν επικεντρώνονται στις αλλαγές στις διαθέσεις των ανθρώπων, αλλά στην εκπαίδευση των ανθρώπων για να κηρύττουν και να εργάζονται, βελτιώνοντας τη γνώση των ανθρώπων και τα άφθονα θρησκευτικά δόγματά τους. Δεν επικεντρώνονται στο πόσο μεταβάλλεται η διάθεση των ανθρώπων ούτε στο πόσα πράγματα καταλαβαίνουν οι άνθρωποι από την αλήθεια. Δεν ασχολούνται με την ουσία των ανθρώπων, πολύ λιγότερο δε, προσπαθούν να γνωρίσουν τις κανονικές και μη καταστάσεις του ανθρώπου. Δεν αντικρούουν τις αντιλήψεις των ανθρώπων, ούτε τις αποκαλύπτουν, πολύ λιγότερο δε, κλαδεύουν τους ανθρώπους για τις ελλείψεις ή τις διαφθορές τους. Οι περισσότεροι που τους ακολουθούν υπηρετούν με τα χαρίσματά τους, και το μόνο που μεταδίδουν είναι θρησκευτικές αντιλήψεις και θεολογικές θεωρίες, οι οποίες είναι εκτός πραγματικότητας και εντελώς ανίκανες να προσδώσουν ζωή στους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, η ουσία του έργου τους είναι η καλλιέργεια του ταλέντου, η μετατροπή ενός ατόμου που δεν έχει τίποτα σε έναν ταλαντούχο απόφοιτο ιερατικής σχολής, ο οποίος αργότερα θα συνεχίζει να εργάζεται και να ηγείται. Μπορείς να διακρίνεις κάποιον νόμο στα έξι χιλιάδες χρόνια ύπαρξης του έργου του Θεού; Υπάρχουν πολλοί κανόνες και περιορισμοί στο έργο που κάνει ο άνθρωπος και ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι πολύ δογματικός. Συνεπώς, αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι κάποια γνώση και συνειδητοποιήσεις που βρίσκονται μέσα στο εύρος της εμπειρίας του. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκφράσει κάτι διαφορετικό από αυτό. Οι εμπειρίες ή οι γνώσεις του ανθρώπου δεν προκύπτουν από τα έμφυτα χαρίσματα ή το ένστικτό του· αναδύονται λόγω της καθοδήγησης και της άμεσης ποίμανσης του Θεού. Ο άνθρωπος έχει μόνο την ικανότητα να δεχθεί αυτήν την ποίμανση, αλλά όχι να εκφράσει άμεσα τι είναι η θεϊκή φύση. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι η πηγή· μπορεί να είναι μόνο ένα δοχείο που δέχεται νερό από την πηγή. Αυτό είναι το ανθρώπινο ένστικτο, η ικανότητα που θα πρέπει να έχει κανείς ως άνθρωπος. Αν κάποιος χάσει την ικανότητα που του επιτρέπει να δέχεται τον λόγο του Θεού και χάσει το ανθρώπινο ένστικτο, αυτός χάνει επίσης αυτό που είναι το πιο πολύτιμο, καθώς και το καθήκον του δημιουργημένου ανθρώπου. Αν κάποιος δεν έχει γνώση ή εμπειρία του λόγου του Θεού ή του έργου Του, ο άνθρωπος αυτός χάνει το καθήκον του, το καθήκον που θα πρέπει να εκτελεί ως δημιουργημένο ον και χάνει την αξιοπρέπεια ενός δημιουργημένου όντος. Το ένστικτο του Θεού είναι αυτό που θα εκφράσει τι είναι η θεϊκή φύση, είτε εκφράζεται στη σάρκα είτε απευθείας από το Πνεύμα· αυτή είναι η διακονία του Θεού. Ο άνθρωπος εκφράζει τη δική του εμπειρία ή γνώση (δηλαδή εκφράζει αυτό που είναι) κατά τη διάρκεια του έργου του Θεού ή αργότερα· αυτό είναι το ένστικτο και το καθήκον του ανθρώπου, και είναι αυτό που θα πρέπει να επιτύχει ο άνθρωπος. Αν και η έκφραση του ανθρώπου είναι πολύ κατώτερη από αυτή που εκφράζει ο Θεός και παρόλο που η έκφραση του ανθρώπου δεσμεύεται από πολλούς κανόνες, ο άνθρωπος πρέπει να εκπληρώσει το καθήκον του και θα πρέπει να εκπληρώνει και να κάνει ό,τι πρέπει να κάνει. Ο άνθρωπος θα πρέπει να κάνει ό,τι είναι ανθρώπινα εφικτό για να εκπληρώσει το καθήκον του και δεν θα πρέπει να έχει ούτε καν την παραμικρή επιφύλαξη.

Μετά από χρόνια εργασίας, ο άνθρωπος θα συνοψίσει την εμπειρία των πολλών χρόνων εργασίας του, καθώς και τη σοφία και τους κανόνες που έχει συγκεντρώσει. Κάποιος που έχει εργαστεί για πολύ καιρό ξέρει πώς να διαισθανθεί την κίνηση του έργου του Αγίου Πνεύματος· ξέρει πότε εργάζεται το Άγιο Πνεύμα και πότε όχι· ξέρει πώς να συναναστραφεί ενώ φέρει κάποιο φορτίο· και γνωρίζει την κανονική κατάσταση του έργου του Αγίου Πνεύματος και την κανονική κατάσταση της ανθρώπινης ανάπτυξης στη ζωή. Αυτός είναι ένας άνθρωπος που έχει εργαστεί εδώ και χρόνια και γνωρίζει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Όσοι εργάστηκαν εδώ και πολύ καιρό, μιλάνε με πεποίθηση και χωρίς βιασύνη· ακόμα και όταν δεν έχουν τίποτα να πουν, είναι συγκροτημένοι. Μέσα τους, μπορούν να συνεχίσουν να προσεύχονται να αναζητούν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Έχουν εμπειρία στην εργασία. Ένα άτομο που έχει εργαστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, το οποίο έχει μεγάλη εμπειρία και έχει πάρει πολλά μαθήματα, έχει πολλά μέσα του που παρεμποδίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος· αυτό είναι ένα ελάττωμα της μακροχρόνιας εργασίας του. Ένα άτομο που έχει μόλις αρχίσει να εργάζεται, δεν έχει νοθευτεί από τα ανθρώπινα μαθήματα ή την ανθρώπινη εμπειρία και βρίσκεται σε ιδιαίτερη σύγχυση σε ό,τι αφορά το πώς εργάζεται το Άγιο Πνεύμα. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της εργασίας, μαθαίνει σταδιακά να διαισθάνεται πώς εργάζεται το Άγιο Πνεύμα και συνειδητοποιεί τι πρέπει να κάνει προκειμένου να αποκτήσει το έργο του Αγίου Πνεύματος, τι πρέπει να κάνει προκειμένου να χτυπήσει ακριβώς στις αδυναμίες των άλλων, καθώς και άλλα τέτοια πράγματα που αποτελούν κοινή γνώση και που θα πρέπει να κατέχουν όσοι εργάζονται. Με την πάροδο του χρόνου, φτάνει να γνωρίσει τη σοφία και την κοινή γνώση της εργασίας σαν την παλάμη του χεριού του, και φαίνεται να τις χρησιμοποιεί εύκολα κατά την εργασία του. Ωστόσο, όταν το Άγιο Πνεύμα αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται, εξακολουθεί να εμμένει στην παλιά του γνώση περί εργασίας και στους παλιούς κανόνες εργασίας και πολύ λίγα γνωρίζει για τη νέα δυναμική του έργου. Τα χρόνια εργασίας και πληρότητας λόγω της παρουσίας και καθοδήγησης του Αγίου Πνεύματος του δίνουν ολοένα και περισσότερα μαθήματα σχετικά με την εργασία και ολοένα και περισσότερη εμπειρία. Αυτά τα πράγματα τον γεμίζουν με μια αυτοπεποίθηση που δεν είναι υπερηφάνεια. Με άλλα λόγια, είναι αρκετά ευχαριστημένος με το δικό του έργο και ικανοποιημένος με την κοινή γνώση που έχει αποκτήσει ως προς το έργο του Αγίου Πνεύματος. Συγκεκριμένα, το ότι έχει αποκτήσει ή συνειδητοποιήσει εκείνα τα πράγματα που άλλοι δεν έχουν αποκτήσει ή συνειδητοποιήσει του δίνει ακόμη περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό του· φαίνεται ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος μέσα σε αυτόν δεν θα μπορεί ποτέ να σβήσει, ενώ άλλοι δεν μπορούν να τύχουν αυτής της ειδικής μεταχείρισης. Μόνο οι άνθρωποι αυτού του είδους, οι οποίοι εργάζονται εδώ και χρόνια και των οποίων η χρήση έχει σημαντική αξία, είναι κατάλληλοι για να το απολαύσουν. Αυτά τα πράγματα γίνονται ένα μεγάλο εμπόδιο στην αποδοχή του νέου έργου του Αγίου Πνεύματος από εκείνον. Ακόμα κι αν μπορεί να δεχθεί το νέο έργο, δεν είναι κάτι που μπορεί να το κάνει εν μια νυκτί. Είναι βέβαιο ότι θα περάσει αρκετές ανατροπές και αναταράξεις πριν το δεχθεί. Αυτή η κατάσταση μπορεί να ανατραπεί μόνο σταδιακά μετά το κλάδεμα των παλαιών αντιλήψεων και την κρίση της παλιάς διάθεσής του. Αν δεν κάνει αυτά τα βήματα, δεν παραιτείται και δεν δέχεται εύκολα νέες διδασκαλίες και έργο που δεν είναι σε αρμονία με τις παλιές του αντιλήψεις. Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί στον άνθρωπο και δεν είναι εύκολο να το αλλάξει κανείς. Εάν, ως εργάτης, είναι σε θέση να επιτύχει αμέσως κατανόηση του έργου του Αγίου Πνεύματος και να συνοψίσει τη δυναμική του, και εάν είναι ικανός να μην περιορίζεται από τις εμπειρίες του κατά την εργασία και να δεχθεί το νέο έργο υπό το πρίσμα της παλιάς του εργασίας, τότε είναι ένας σοφός άνθρωπος και ένας κατάλληλος εργάτης. Οι άνθρωποι είναι συχνά ως εξής: Εργάζονται για αρκετά χρόνια χωρίς να είναι σε θέση να συνοψίσουν την εμπειρία εργασίας τους ή, αφού συνοψίσουν την εμπειρία και τη σοφία τους σχετικά με την εργασία τους, κωλύονται ως προς το να αποδεχθούν το νέο έργο και δεν μπορούν να κατανοήσουν σωστά ή να αντιμετωπίσουν σωστά το παλιό και το καινούργιο έργο. Οι άνθρωποι είναι πράγματι δύσκολοι στον χειρισμό τους! Οι περισσότεροι από εσάς είστε έτσι. Όσοι έχουν ζήσει χρόνια βιώνοντας το έργο του Αγίου Πνεύματος δυσκολεύονται να δεχθούν το νέο έργο, και βρίθουν πάντοτε αντιλήψεων τις οποίες δεν μπορούν να παραμερίσουν, ενώ ένας άνθρωπος που μόλις άρχισε να εργάζεται δεν έχει τις συνηθισμένες γνώσεις περί εργασίας και δεν ξέρει καν πώς να χειριστεί μερικά από τα απλούστερα θέματα. Πόσο δύσκολοι είστε, άνθρωποι! Όσοι έχουν κάποια αρχαιότητα είναι τόσο περήφανοι και επηρμένοι, που έχουν ξεχάσει από πού ήρθαν. Κοιτάζουν πάντα αφ’ υψηλού τους νεότερους ανθρώπους, όμως δεν είναι σε θέση να αποδεχθούν το νέο έργο και να ξεχάσουν τις αντιλήψεις που έχουν συλλέξει και διατηρήσει όλα αυτά τα χρόνια. Και παρότι αυτοί οι νέοι, αδαείς άνθρωποι είναι σε θέση να δεχθούν λίγο από το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος και είναι πολύ ενθουσιώδεις, πάντοτε μπερδεύονται και δεν ξέρουν τι να κάνουν όταν προκύπτουν προβλήματα. Είναι ενθουσιώδεις, αλλά αδαείς. Έχουν τόσο λίγη γνώση του έργου του Αγίου Πνεύματος και δεν μπορούν να το χρησιμοποιήσουν στη ζωή τους· πρόκειται απλώς για ένα παντελώς άχρηστο δόγμα. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι σαν εσάς· πόσοι είναι κατάλληλοι για χρήση; Πόσοι υπάρχουν εκεί έξω που να μπορούν να υποταχθούν στη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος και να κατορθώσουν να συμφωνήσουν με το θέλημα του Θεού; Φαίνεται ότι όσοι από εσάς υπήρξατε ακόλουθοι μέχρι τώρα, επιδείξατε μεγάλη υποταγή, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχετε εγκαταλείψει τις αντιλήψεις σας, εξακολουθείτε να ψάχνετε στη Βίβλο, πιστεύοντας στην ασάφεια ή είστε χαμένοι στις αντιλήψεις. Δεν υπάρχει κανείς που να διερευνά προσεκτικά το πρακτικό έργο του σήμερα ή να εμβαθύνει σε αυτό. Αποδέχεστε τη σημερινή οδό με τις παλιές σας αντιλήψεις. Τι μπορείτε να κερδίσετε με μια τέτοια πεποίθηση; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι σ’ εσάς είναι κρυμμένες πολλές αντιλήψεις που δεν έχουν αποκαλυφθεί και ότι απλώς κάνετε μια υπέρτατη προσπάθεια να τις αποκρύψετε, χωρίς να τις αποκαλύψετε εύκολα. Δεν δέχεστε με ειλικρίνεια το νέο έργο και δεν σχεδιάζετε να εγκαταλείψετε τις παλιές σας αντιλήψεις· έχετε πάρα πολλές φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, κι αυτές είναι πολύ ουσιώδεις. Δεν εγκαταλείπετε τις παλιές σας αντιλήψεις και αντιμετωπίζετε το νέο έργο απρόθυμα. Οι καρδιές σας είναι πολύ μοχθηρές και απλώς δεν κάνετε τα βήματα του νέου έργου με όλη σας την καρδιά. Μπορούν τέτοιοι ανεπρόκοποι όπως εσείς να επιτελέσουν το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου; Είστε σε θέση να αναλάβετε το έργο της διάδοσής του σε ολόκληρο το σύμπαν; Αυτές οι πράξεις σάς σταματούν από το να μεταμορφώσετε τη διάθεσή σας και να γνωρίσετε τον Θεό. Εάν συνεχίσετε έτσι, είναι βέβαιο ότι θα αποκλειστείτε.

Πρέπει να ξέρετε πώς να ξεχωρίζετε το έργο του Θεού από το έργο του ανθρώπου. Τι μπορείς να δεις στο έργο του ανθρώπου; Υπάρχουν πολλά στοιχεία της εμπειρίας του ανθρώπου στο έργο του· αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που είναι. Το έργο του Θεού εκφράζει επίσης αυτό που είναι ο Θεός, αλλά το Είναι Του, είναι διαφορετικό από το είναι του ανθρώπου. Το είναι του ανθρώπου, αντιπροσωπεύει την εμπειρία και τη ζωή του ανθρώπου (αυτό που βιώνει ή συναντά στη ζωή του ο άνθρωπος ή τις φιλοσοφίες που έχει για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις) και οι άνθρωποι που ζουν σε διαφορετικά περιβάλλοντα εκφράζουν διαφορετικά είναι. Το αν έχεις εμπειρίες από την κοινωνία και το πώς ουσιαστικά ζεις μέσα στην οικογένειά σου και βιώνεις καταστάσεις σ’ αυτήν μπορεί να φανεί σε αυτό που εκφράζεις, ενώ στο έργο του ενσαρκωμένου Θεού δεν μπορείς να δεις εάν Εκείνος έχει κοινωνικές εμπειρίες. Γνωρίζει πολύ καλά την ουσία του ανθρώπου και μπορεί να αποκαλύψει κάθε είδους πράξεις που αφορούν όλα τα είδη ανθρώπων. Είναι ακόμη καλύτερος στο να αποκαλύπτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις και την επαναστατική συμπεριφορά των ανθρώπων. Δεν ζει ανάμεσα στους κοσμικούς ανθρώπους, αλλά έχει επίγνωση της φύσης των θνητών και όλων των διαφθορών των κοσμικών. Αυτό είναι το Είναι Του. Αν και δεν αντιμετωπίζει τον κόσμο, ξέρει τους κανόνες της αντιμετώπισης του κόσμου, διότι κατανοεί πλήρως την ανθρώπινη φύση. Ξέρει για το έργο του Πνεύματος που δεν μπορούν τα μάτια του ανθρώπου να δουν ούτε τα αυτιά του ανθρώπου να ακούσουν, τόσο σήμερα όσο και στο παρελθόν. Αυτό περιλαμβάνει τη σοφία εκείνη που δεν είναι μια φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και θαύματα που είναι δύσκολο να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Είναι το Είναι Του, ανοιχτό στους ανθρώπους και επίσης κρυφό από τους ανθρώπους. Αυτό που εκφράζει δεν είναι το είναι ενός ιδιαίτερα ξεχωριστού ατόμου, αλλά τα εγγενή χαρακτηριστικά και το είναι του Πνεύματος. Δεν ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, αλλά ξέρει τα πάντα γι’ αυτόν. Έρχεται σε επαφή με τους «ανθρωποειδείς» που δεν έχουν γνώση ή διορατικότητα, αλλά Εκείνος εκφράζει λόγια που είναι υψηλότερα από τη γνώση και πάνω από τους σπουδαίους ανθρώπους. Ζει μέσα σε μια ομάδα ανόητων και μουδιασμένων ανθρώπων που στερούνται ανθρώπινης φύσης και δεν καταλαβαίνουν τις συμβάσεις και τη ζωή της ανθρωπότητας, αλλά μπορεί να ζητήσει από αυτή την ανθρωπότητα να βιώσει την κανονική ανθρώπινη φύση, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την ευτελή και ύπουλη ανθρώπινη φύση της ανθρωπότητας. Όλα αυτά είναι το Είναι Του, υψηλότερο από το είναι κάθε ανθρώπου με σάρκα και οστά. Για Εκείνον, είναι περιττό να βιώσει κανείς μια περίπλοκη, δυσκίνητη και πρόστυχη κοινωνική ζωή για να επιτελέσει το έργο που Εκείνος πρέπει να κάνει και να αποκαλύψει πλήρως την ουσία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Μια πρόστυχη κοινωνική ζωή δεν «διαπαιδαγωγεί» τη σάρκα Του. Το έργο και τα λόγια Του αποκαλύπτουν μόνο την επαναστατικότητα του ανθρώπου και δεν παρέχουν στον άνθρωπο εμπειρία και μαθήματα για την αντιμετώπιση του κόσμου. Δεν χρειάζεται να διερευνά την κοινωνία ή την οικογένεια του ανθρώπου όταν παρέχει στον άνθρωπο ζωή. Το να εκθέτει και να κρίνει τον άνθρωπο δεν αποτελεί έκφραση των εμπειριών της σάρκας Του· είναι η αποκάλυψή Του της αδικίας του ανθρώπου, αφού έχει γνωρίσει την επαναστατικότητα του ανθρώπου για μεγάλο χρονικό διάστημα και αφού απεχθάνεται τη διαφθορά της ανθρωπότητας. Το έργο που επιτελεί αποσκοπεί μόνο στο να αποκαλύψει τη διάθεσή Του στον άνθρωπο και να εκφράσει το Είναι Του. Μόνο Αυτός μπορεί να κάνει αυτό το έργο· δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να επιτύχει ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά. Από το έργο Του, ο άνθρωπος δεν μπορεί να πει τι είδους άνθρωπος είναι Αυτός. Ο άνθρωπος δεν μπορεί επίσης να Τον κατατάξει ως δημιουργημένο πρόσωπο με βάση το έργο Του. Το Είναι Του καθιστά επίσης αδύνατον το να χαρακτηριστεί ως δημιουργημένο άτομο. Ο άνθρωπος μπορεί μόνο να Τον θεωρεί μη ανθρώπινο, αλλά δεν γνωρίζει σε ποια κατηγορία να Τον τοποθετήσει κι έτσι αναγκάζεται να Τον κατατάξει στην κατηγορία του Θεού. Δεν είναι παράλογο ο άνθρωπος να το κάνει αυτό, επειδή ο Θεός έχει κάνει πολύ έργο ανάμεσα στους ανθρώπους που ο ίδιος ο άνθρωπος αδυνατεί να κάνει.

Το έργο που κάνει ο Θεός δεν είναι αντιπροσωπευτικό της εμπειρίας της σάρκας Του· το έργο που κάνει ο άνθρωπος είναι αντιπροσωπευτικό της δικής του εμπειρίας Ο καθένας μιλάει για την προσωπική του εμπειρία. Ο Θεός μπορεί να εκφράσει άμεσα την αλήθεια, ενώ ο άνθρωπος μπορεί να εκφράσει μόνο την εμπειρία που αντιστοιχεί στο ότι έχει βιώσει την αλήθεια. Το έργο του Θεού δεν έχει κανόνες και δεν υπόκειται σε χρονικούς ή γεωγραφικούς περιορισμούς. Μπορεί να εκφράσει αυτό που είναι οποτεδήποτε, οπουδήποτε. Εργάζεται όπως θέλει. Το έργο του ανθρώπου έχει όρους και συνθήκες· χωρίς αυτά, δεν θα μπορούσε να εργαστεί ούτε να εκφράσει τη γνώση του για τον Θεό ή την εμπειρία του για την αλήθεια. Για να πεις αν κάτι αποτελεί έργο του Θεού ή έργο του ανθρώπου, πρέπει απλώς να συγκρίνεις τις διαφορές μεταξύ τους. Εάν δεν υπάρχει έργο που να έγινε από τον ίδιο τον Θεό και υπάρχει μόνο το έργο του ανθρώπου, θα γνωρίζεις απλώς ότι οι διδασκαλίες των ανθρώπων είναι υψηλές, πέρα από την ικανότητα κάποιου άλλου· ο τόνος της ομιλίας τους, οι αρχές τους στον χειρισμό των πραγμάτων και ο έμπειρος και σταθερός τρόπος εργασίας τους απέχουν μακράν των άλλων όντων. Όλοι θαυμάζετε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν καλό επίπεδο και υψηλές γνώσεις, αλλά δεν μπορείς να δεις από το έργο και τα λόγια του Θεού πόσο υψηλή είναι η ανθρώπινη φύση Του. Αντίθετα, είναι συνηθισμένος και όταν εργάζεται, είναι κανονικός και πρακτικός, ταυτόχρονα όμως και απροσμέτρητος από τους θνητούς, γεγονός που κάνει τους ανθρώπους να αναπτύξουν θεοφοβούμενη καρδιά. Ίσως η εμπειρία ενός ατόμου στο έργο του είναι ιδιαίτερα προηγμένη ή η φαντασία και η συλλογιστική του είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένες και η ανθρώπινη φύση του είναι ιδιαίτερα καλή· τέτοιου είδους χαρακτηριστικά μπορούν μόνο να κερδίσουν τον θαυμασμό των ανθρώπων, αλλά σε καμία περίπτωση να προκαλέσουν τον φόβο και τον τρόμο τους. Όλοι οι άνθρωποι θαυμάζουν εκείνους που μπορούν να εργάζονται καλά, που έχουν ιδιαιτέρως βαθιά εμπειρία και που μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να προκαλέσουν φόβο, μόνο θαυμασμό και φθόνο. Οι άνθρωποι όμως που έχουν βιώσει το έργο του Θεού δεν θαυμάζουν τον Θεό· αντ’ αυτού αισθάνονται ότι το έργο Του είναι πέρα από την ανθρώπινη αντίληψη, ακατάληπτο για τον άνθρωπο και πραγματικά φρέσκο και υπέροχο. Όταν οι άνθρωποι βιώνουν το έργο του Θεού, η πρώτη γνώση τους για Εκείνον είναι ότι είναι ακατάληπτος, σοφός και θαυμάσιος, και ασυνείδητα έχουν τον φόβο Του και νιώθουν το μυστήριο του έργου που κάνει, το οποίο απλώνεται πέρα από την αντίληψη του ανθρώπινου νου. Οι άνθρωποι θέλουν μόνο να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις Του, να ικανοποιήσουν το θέλημά Του· δεν θέλουν να Τον υπερβούν, διότι το έργο που κάνει υπερβαίνει τη σκέψη και τη φαντασία του ανθρώπου και δεν θα μπορούσε να επιτελεστεί από τον άνθρωπο στη θέση Του. Ακόμα και ο ίδιος ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τις δικές του ανεπάρκειες, ενώ ο Θεός έχει δημιουργήσει ένα νέο μονοπάτι και έχει έλθει ώστε να φέρει τον άνθρωπο σε έναν νεότερο και πιο όμορφο κόσμο, και έτσι η ανθρωπότητα έχει κάνει μια νέα πρόοδο και ένα νέο ξεκίνημα. Αυτό που αισθάνονται οι άνθρωποι για τον Θεό δεν είναι θαυμασμός, ή μάλλον δεν είναι μόνο θαυμασμός. Η βαθύτερη εμπειρία τους είναι φόβος και αγάπη· το συναίσθημά τους είναι ότι ο Θεός είναι πράγματι θαυμάσιος. Κάνει έργο που ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει και λέει πράγματα που ο άνθρωπος δεν μπορεί να πει. Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει το έργο του Θεού έχουν πάντα ένα απερίγραπτο συναίσθημα. Οι άνθρωποι που έχουν αρκετά βαθιά εμπειρία μπορούν να κατανοήσουν την αγάπη του Θεού· μπορούν να νιώθουν την ομορφιά Του, να νιώθουν ότι το έργο Του είναι τόσο σοφό, τόσο υπέροχο, κι έτσι δημιουργείται άπειρη δύναμη μεταξύ τους. Δεν είναι τρόμος ή περιστασιακή αγάπη και σεβασμός, αλλά μια βαθιά αίσθηση της συμπόνιας και της ανεκτικότητας του Θεού για τον άνθρωπο. Ωστόσο, οι άνθρωποι που έχουν βιώσει την παίδευση και την κρίση Του, διαισθάνονται τη μεγαλοπρέπειά Του και ότι Εκείνος δεν ανέχεται καμία προσβολή. Ακόμη και οι άνθρωποι που έχουν βιώσει μεγάλο μέρος του έργου Του είναι επίσης ανίκανοι να Τον καταλάβουν· όλοι όσοι έχουν πραγματικά τον φόβο Του γνωρίζουν ότι το έργο Του δεν είναι σύμφωνο με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αλλά πάντα έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις τους. Δεν χρειάζεται ανθρώπους που να Τον θαυμάζουν απόλυτα ή να παρουσιάζονται σαν να υποτάσσονται σ’ Αυτόν· αντίθετα, θα πρέπει να επιτύχουν αληθινό σεβασμό και αληθινή υποταγή. Στο μεγαλύτερο μέρος του έργου Του, ο καθένας με αληθινή εμπειρία αισθάνεται σεβασμό γι’ Αυτόν, κάτι που είναι υψηλότερο από τον θαυμασμό. Οι άνθρωποι έχουν δει τη διάθεσή Του λόγω του έργου Του της παίδευσης και της κρίσης και γι’ αυτό έχουν θεοφοβούμενη καρδιά τους. Ο Θεός πρέπει να εμπνέει σεβασμό και υποταγή, διότι το Είναι Του και η διάθεσή Του δεν είναι ίδια με εκείνα ενός δημιουργημένου όντος και είναι πάνω από αυτά. Ο Θεός είναι αυθύπαρκτος και παντοτινός, είναι ένα μη-δημιουργημένο ον, και μόνο ο Θεός αξίζει φόβο και υποταγή· ο άνθρωπος δεν είναι κατάλληλος γι’ αυτό. Έτσι λοιπόν, όλοι όσοι έχουν βιώσει το έργο Του και Τον γνωρίζουν αληθινά, έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Όμως, όσοι δεν εγκαταλείπουν τις αντιλήψεις τους σχετικά με Αυτόν —όσοι απλά δεν Τον θεωρούν Θεό— δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά, και παρόλο που Τον ακολουθούν, δεν κατακτώνται· είναι επαναστατικοί άνθρωποι από τη φύση τους. Αυτό το οποίο σκοπεύει να επιτύχει εργαζόμενος έτσι είναι να μπορούν όλα τα δημιουργημένα όντα να έχουν μια καρδιά γεμάτη φόβο για τον Δημιουργό, να Τον λατρεύουν και να παραδίδονται άνευ όρων στο κράτος Του. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα το οποίο αποσκοπεί να επιτύχει ολόκληρο το έργο Του. Εάν οι άνθρωποι που έχουν βιώσει τέτοιο έργο δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, έστω και λίγο, και αν η προηγούμενη επαναστατικότητά τους δεν έχει αλλάξει καθόλου, τότε αυτοί οι άνθρωποι είναι βέβαιο ότι θα αποκλειστούν. Εάν η στάση ενός ατόμου απέναντι στον Θεό είναι μόνο να Τον θαυμάσει ή να Του δείξει σεβασμό από απόσταση, και όχι να Τον αγαπήσει στο ελάχιστο, τότε σε αυτό το αποτέλεσμα έχει φτάσει ένας άνθρωπος που δεν έχει μια καρδιά που αγαπά τον Θεό, και αυτός ο άνθρωπος στερείται των συνθηκών που του χρειάζονται για να τελειωθεί. Αν τόση δουλειά δεν είναι σε θέση να κερδίσει την αληθινή αγάπη ενός ανθρώπου, τότε αυτός ο άνθρωπος δεν έχει κερδίσει τον Θεό και δεν επιδιώκει πραγματικά την αλήθεια. Ένα άτομο που δεν αγαπάει τον Θεό δεν αγαπά την αλήθεια και έτσι δεν μπορεί να κερδίσει τον Θεό, πολύ λιγότερο δε, να δεχθεί την έγκριση του Θεού. Τέτοιου είδους άνθρωποι, όπως και να βιώνουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και όπως και να βιώνουν την κρίση τους, δεν είναι σε θέση να έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Αυτοί είναι άνθρωποι που η φύση τους είναι αμετάβλητη και που έχουν εξαιρετικά απεχθείς διαθέσεις. Όλοι όσοι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά πρέπει να αποκλειστούν, να αποτελέσουν αντικείμενα τιμωρίας και να τιμωρηθούν όπως εκείνοι που κάνουν κακό, να υποφέρουν ακόμα περισσότερο από εκείνους που έχουν κάνει άδικες πράξεις.