Τον Ιούνιο του 2016, ο καιρός ήταν ζεστός. Έπειτα από μια δραστήρια μέρα έξω, έφθασε στο σπίτι της το απόγευμα και πήγε κατευθείαν στο μπάνιο για να κάνει ένα ντους. Απροσδόκητα, ανακάλυψε πως το αριστερό στήθος της είχε ένα γρομπαλάκι σε μέγεθος φασολιού σόγιας, το οποίο δεν την πονούσε όταν το πίεζε. Η Τσονγκ-σιν σκέφτηκε πως ήταν φλεγμονή που δημιουργήθηκε εξαιτίας της εσωτερικής θερμότητας, και πως θα ήταν μια χαρά όταν θα έπαιρνε ένα αντιφλεγμονώδες φάρμακο.
Όμως, η ατυχία χτύπησε αθόρυβα…
Εκείνη τη μέρα, έξω από το παράθυρο, ο αέρας φυσούσε δυνατά και βίαια, σχηματίζοντας ανεμοστρόβιλο με τα σκουπιδάκια στο έδαφος, σαν να προμήνυε καταιγίδα. Καθώς η Τσονγκ-σιν ετοιμαζόταν να αλλάξει ρούχα, ασυναίσθητα έλεγξε το αριστερό στήθος της. Χωρίς να το περιμένει, ανακάλυψε πως το σκληρό γρομπαλάκι είχε μεγαλώσει και πως το συνόδευε και πόνος σαν ένα τσίμπημα βελόνας. Ξαφνικά, πανικοβλήθηκε: «Έχω πάρει τόσα φάρμακα, γιατί δεν έφεραν αποτέλεσμα; Το γρομπαλάκι δεν συρρικνώθηκε, αντίθετα, μεγάλωσε, και τώρα τελευταία κι εγώ ίδρωνα τη νύχτα και ένιωθα αδύναμη και εξαντλημένη. Τι συμβαίνει;» Όταν ο σύζυγος της Τσονγκ-σιν έμαθε γι’ αυτό, την πήγε βιαστικά στο νοσοκομείο για εξετάσεις.
Όταν ο γιατρός κατάλαβε την κατάσταση της Τσονγκ-σιν, της είπε έκπληκτος: «Ήξερες πως είχες αυτήν την κατάσταση εδώ και καιρό, γιατί δεν το έλεγξες αμέσως;» Η Τσονγκ-σιν είπε αγχωμένα: «Δεν ήξερα αν ήμουν στ’ αλήθεια άρρωστη, οπότε ήθελα πρώτα να δοκιμάσω με τα φάρμακα…» Ο γιατρός πήρε την Τσονγκ-σιν για να βγάλει ακτινογραφίες, και στη συνέχεια η Τσονγκ-σιν πήγε στην καρέκλα έξω από την πόρτα και κάθισε, ενώ ο σύζυγός της μιλούσε μέσα με τον γιατρό. Έπειτα από αρκετή ώρα, δεν είχε ακόμη βγει. Η Τσονγκ-σιν ένιωθε σαν να καθόταν σε καρφιά και δεν μπορούσε να ηρεμήσει την καρδιά της. Υποψιαζόταν πως η κατάστασή της πρέπει να είναι πολύ σοβαρή, αλλιώς ο σύζυγός της δεν θα ήταν μέσα στο δωμάτιο για τόσο πολλή ώρα. Δεν μπορούσε να σταματήσει να αναστενάζει και να σκέφτεται: «Αν πραγματικά δεν μπορεί να θεραπευτεί, τι θα κάνω; Η οικογένειά μας δεν έχει καθόλου χρήματα…» Εκείνη τη στιγμή, η Τσονγκ-σιν θυμήθηκε πως ήταν χριστιανή και πως εξακολουθούσε να έχει τον Θεό για να στηριχθεί. Έτσι, επικαλέστηκε τον Θεό μέσα στην καρδιά της για να εκφράσει την επιθυμία της να στηριχθεί πάνω Του για να αντιμετωπίσει αυτές τις καταστάσεις. Αφού προσευχήθηκε, η Τσονγκ-σιν ένιωσε πως ο Θεός θα τη στηρίξει και, σταδιακά, ο πανικός μέσα στην καρδιά της παραμερίστηκε.
Οπότε, έσπρωξε την πόρτα να ανοίξει και ρώτησε τον γιατρό: «Τι ασθένεια έχω; Σας παρακαλώ, πέστε μου ευθέως». Όταν είδε πως ο γιατρός δίσταζε, η Τσονγκ-σιν είπε ήρεμα: «Μην ανησυχείτε, πείτε μου, μπορώ να το διαχειριστώ». Ο γιατρός σκέφτηκε για λίγο, και τελικά είπε χωρίς περιστροφές: «Έχετε επιθετικό καρκίνο του στήθους, και είναι ήδη στο μέσον της ύστερης φάσης του». Στο άκουσμα της λέξης «καρκίνος», η καρδιά της Τσονγκ-σιν πάγωσε. Για αρκετή ώρα δεν είπε τίποτε, καθώς αναρωτιόταν μέσα της: «Πώς είναι δυνατόν; Είμαι μόλις στα τριάντα μου. Πώς μπορεί να έχω αυτήν την ασθένεια;» Δεν μπορούσε να αποδεχθεί πως αυτή ήταν η πραγματικότητα και ένιωσε πολύ βασανισμένη και αβοήθητη.
Εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκε τα εξής λόγια του Θεού: «Ο Παντοδύναμος Θεός, η Κεφαλή των πάντων, ασκεί τη βασιλική Του εξουσία από τον θρόνο Του. Κυβερνά όλο το σύμπαν και τα πάντα, και μας καθοδηγεί σε ολόκληρη τη γη. Θα είμαστε ανά πάσα στιγμή κοντά Του και θα ερχόμαστε ενώπιόν Του γαλήνιοι, μη χάνοντας ποτέ μας ούτε στιγμή, και έχοντας να διδαχθούμε μαθήματα ανά πάσα ώρα και στιγμή. Τα πάντα, από το περιβάλλον γύρω μας ως τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα αντικείμενα, όλα υπάρχουν με την άδεια του θρόνου Του. Σε καμία περίπτωση μην αφήσεις να δημιουργηθούν παράπονα στην καρδιά σου, αλλιώς ο Θεός δεν θα απονείμει τη χάρη Του πάνω σου. Όταν επέρχεται κάποια αρρώστια, οφείλεται στην αγάπη του Θεού, και πίσω από αυτήν βρίσκονται σίγουρα οι καλές Του προθέσεις. Ακόμα κι όταν το σώμα σου υποφέρει λίγο, μη σου περνάνε από το μυαλό ιδέες του Σατανά». Τα λόγια του Θεού έκαναν την Τσονγκ-σιν να συνειδητοποιήσει πως τα πάντα είναι στα χέρια του Θεού, συμπεριλαμβανομένων της ζωής και του θανάτου της. Το γεγονός πως τη βρήκε αυτή η ασθένεια, ήταν κάτι που το επέτρεψε ο Θεός, οπότε αυτό που εκείνη όφειλε να κάνει είναι να αναζητήσει να κατανοήσει το θέλημα του Θεού, να στηριχθεί και να στρέψει το βλέμμα της στον Θεό, και να μην Τον κατηγορήσει ούτε να Τον παρερμηνεύσει. Όταν το συνειδητοποίησε, η Τσονγκ-σιν ένιωσε πολύ πιο ήρεμη και λιγότερο βασανισμένη.
Επειδή οι όγκοι στο στήθος της ήταν πολύ μεγάλοι, έπρεπε να κάνει χημειοθεραπεία πριν από την επέμβαση. Κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας, η Τσονγκ-σιν άκουγε συχνά άλλους ασθενείς να περιγράφουν τον πόνο που ένιωθαν κατά τη χημειοθεραπεία. Κάποιοι είχαν νιώσει τόσο πολύ πόνο που ούρλιαζαν, άλλοι δεν μπορούσαν να ολοκληρώσουν τον κύκλο της θεραπείας τους επειδή ήταν σκέτο βασανιστήριο, ενώ κάποιοι άλλοι δεν επέζησαν της θεραπείας, τα καρκινικά κύτταρα εξαπλώθηκαν, και οι ασθενείς πέθαναν. Όταν άκουγε αυτά τα πράγματα, η Τσονγκ-σιν δεν μπορούσε να σταματήσει να ανησυχεί. Ήταν ήδη πολύ μικροκαμωμένη και αδύνατη, και αν η θεραπεία ήταν πράγματι όπως της την περιέγραφαν οι άλλοι ασθενείς, θα μπορούσε να την αντέξει και να επιζήσει; Η καρδιά της Τσονγκ-σιν ήταν γεμάτη ανησυχία και φόβο.
Όμως, καθώς η ανησυχία και ο φόβος την είχαν αρπάξει, θυμήθηκε όσα βίωσε ο Ιώβ. Ο Ιώβ έχασε την περιουσία του, έχασε τα παιδιά του, κι ο ίδιος καλύφθηκε με πληγές, όμως, μέσα στην οδυνηρή δοκιμασία του, ο Ιώβ δεν κατηγόρησε τον Θεό. Εξακολούθησε να έχει πίστη στον Θεό και δόξαζε το όνομα του Θεού. Κι εκείνη θυμήθηκε επίσης την εντολή του Θεού στον Σατανά όταν ο Σατανάς ήθελε να βάλει σε πειρασμό τον Ιώβ. Ο Θεός είπε: «Ιδού, εις την χείρα σου πάντα όσα έχει· μόνον επ’ αυτόν μη επιβάλης την χείρα σου» (Ιώβ 1:12). Ο Θεός διέταξε τον Σατανά να μην βλάψει τη ζωή του Ιώβ, και ο Σατανάς δεν τόλμησε να παρακούσει την εντολή του Θεού. Από αυτή τη σκηνή, η Τσονγκ-σιν είδε πως η ζωή του ανθρώπου είναι στα χέρια του Θεού και πως ο Θεός προεδρεύει πάνω στα πάντα. Η Τσονγκ-σιν σκέφτηκε: «Η ζωή μου μού δόθηκε από τον Θεό και επίσης είναι στα χέρια του Θεού, και εξαρτάται από τον Θεό το αν θα ζήσω ή θα πεθάνω. Κάτω από αυτές τις περιστάσεις, πρέπει να ακολουθήσω το παράδειγμα του Ιώβ. Ανεξάρτητα από τον πόνο που μπορεί να αντιμετωπίσω, πρέπει να έχω πίστη στον Θεό και δεν μπορώ να κατηγορήσω τον Θεό». Η σκέψη αυτή ελάφρυνε πολύ τον φόβο της Τσονγκ-σιν.
Το νοσοκομείο το πρωί ήταν ένα πολύβουο μέρος. Πολλοί άνθρωποι περίμεναν στη σειρά από νωρίς για να εγγραφούν, και οι νοσοκόμες ήταν απασχολημένες να μοιράζουν τα φάρμακα στον τομέα τους. Στις οκτώ, ήταν η ώρα για την ένεση χημειοθεραπείας της Τσονγκ-σιν. Όταν το φάρμακο που θα εμπόδιζε την αύξηση των καρκινικών κυττάρων μπήκε μέσα στον οργανισμό της, η Τσονγκ-σιν άρχισε σταδιακά να νιώθει άβολα, πονούσε και ένιωθε πρησμένη και το κεφάλι της πονούσε ανυπόφορα. Έπειτα από την ένεση, η Τσονγκ-σιν ένιωθε σαν να την τρυπούσαν βελόνες παντού, δεν μπορούσε να κοιμηθεί και δεν είχε ενέργεια για να κινηθεί. Μέσα στον πόνο της, σκέφτηκε: «Αν αυτό είναι μόνο η αρχή, δεν μπορώ να αντέξω αυτό το βασανιστήριο. Έχω ακόμη εφτά θεραπείες να κάνω. Τι θα κάνω;» Ο πόνος που ένιωθε την έκανε να νιώσει πως θα προτιμούσε ακόμη και να πεθάνει. Η Τσονγκ-σιν μπορούσε μόνο να προσεύχεται μέσα στην καρδιά της: «Θεέ, πραγματικά δεν μπορώ να νικήσω τον πόνο της χημειοθεραπείας. Έφθασα ακόμη και να σκεφτώ πως θέλω να πεθάνω. Θεέ, ζητώ τη βοήθειά Σου. Δώσε μου εμπιστοσύνη και καθοδήγησέ με για να νικήσω τον πόνο αυτού του βασανιστηρίου. Επιθυμώ να στηριχθώ και να στρέψω το βλέμμα μου σε Εσένα…» Χάρη στο έλεος του Θεού, λίγη ώρα αφότου προσευχήθηκε, η Τσονγκ-σιν αποκοιμήθηκε και δεν ένιωθε τον πόνο. Στη συνέχεια, πριν και μετά τη χημειοθεραπεία, η Τσονγκ-σιν δεν σταματούσε να προσεύχεται στον Θεό, και κάνοντάς το αυτό, όχι απλώς μπόρεσε να ολοκληρώσει τη χημειοθεραπεία της, αλλά στην πραγματικότητα τέλειωσε τις οκτώ συνεδρίες χημειοθεραπείας της νωρίτερα.
Μια μέρα του Απριλίου του 2017, ενώ υπήρχε ακόμη ψύχρα στον αέρα, ο γιατρός τής εξήγησε τις διαδικασίες πριν την επέμβαση και την έβαλε να υπογράψει την υπεύθυνη δήλωση. Όταν βγήκε από το γραφείο του γιατρού, η Τσονγκ-σιν δεν μπορούσε να σταματήσει να νιώθει λίγο αγχωμένη και φοβισμένη. Στο κάτω-κάτω, ήταν η πρώτη φορά που θα έκανε μια τέτοια μεγάλη επέμβαση και δεν ήξερε και ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα. Επίσης, ο γιατρός είπε πως όταν αφαιρεθεί ο καρκινικός ιστός, υπήρχε η πιθανότητα να παραμείνουν κάποια κύτταρα μέσα της, τα οποία θα μπορούσαν εύκολα να αρχίσουν να αναπτύσσονται μόλις έκαναν μετάσταση σε κάποιο άλλο σημείο του οργανισμού της, κι αυτό την έκανε να φοβάται ακόμη πιο πολύ. Καθώς περίμενε να ξεκινήσει η επέμβαση, ήταν ταραγμένη και ανήσυχη. Σ’ αυτήν την κρίσιμη καμπή, προσευχήθηκε γρήγορα στον Θεό: «Θεέ, θα εγχειριστώ σε μισή ώρα και είμαι ακόμη φοβισμένη και ανήσυχη. Θεέ, Σου ζητώ να κρατήσεις την καρδιά μου ήρεμη». Αφού προσευχήθηκε, σκέφτηκε τα εξής λόγια του Θεού: «Η πίστη μοιάζει με γέφυρα που αποτελείται από έναν κορμό δέντρου: Όσοι προσκολλώνται επίμονα στη ζωή θα δυσκολευτούν να τη διασχίσουν, αλλά όσοι είναι πρόθυμοι να θυσιαστούν, θα μπορέσουν να περάσουν απέναντι με σιγουριά και δίχως ανησυχία. Αν ο άνθρωπος τρέφει άτολμες και φοβισμένες σκέψεις, είναι γιατί ο Σατανάς τον έχει ξεγελάσει, φοβούμενος πως θα διασχίσουμε τη γέφυρα της πίστης για να εισέλθουμε στον Θεό».
Τα λόγια του Θεού έκαναν την Τσονγκ-σιν να καταλάβει πως ένιωθε αυτόν τον φόβο και το άγχος επειδή η πίστη της στον Θεό εξακολουθούσε να είναι πολύ μικρή, πως εξακολουθούσε να ζει σε μια κατάσταση όπου ο Σατανάς έπαιζε μαζί της και δεν είχε εμπιστευτεί απολύτως τον εαυτό της στον Θεό. Κατάλαβε πως αυτό που έπρεπε να κάνει τώρα ήταν να ηρεμήσει την καρδιά της και να εμπιστευτεί την εγχείρησή της στα χέρια του Θεού, γιατί, είτε πετύχαινε είτε όχι, πίστευε πως ο Θεός είχε κάνει τις κατάλληλες διευθετήσεις. Έτσι, η Τσονγκ-σιν προσευχήθηκε στον Θεό και είπε: «Θεέ, η ζωή μου είναι στα χέρια Σου, Εσύ είσαι το στήριγμά μου. Ζητώ να έχω πίστη και να στηριχθώ σε σένα για να βιώσω αυτές τις καταστάσεις». Όταν προσευχήθηκε, η καρδιά της Τσονγκ-σιν σταδιακά ηρέμησε. Έπειτα από λίγο, το νοσηλευτικό προσωπικό είπε στην Τσονγκ-σιν να πάει στο χειρουργείο. Καθώς η Τσονγκ-σιν ήταν ξαπλωμένη στο χειρουργικό τραπέζι, ήταν εξαιρετικά ήρεμη, δεν ήταν πια αγχωμένη ούτε φοβισμένη. Αφού της έδωσαν το αναισθητικό, σταδιακά έχασε τις αισθήσεις της. Όταν ξύπνησε, ήταν ήδη περασμένες έξι το απόγευμα.
Η επέμβαση της Τσονγκ-σιν ήταν επιτυχής και χωρίς επιπλοκές. Από τους δεκαέξι λεμφαδένες που αφαιρέθηκαν, οι δεκαπέντε ήταν καλοήθης, μόνο ένας είχε εξαπλωθεί. Ο γιατρός που την παρακολουθούσε είπε πως δεν υπήρχε κανένα σοβαρό πρόβλημα και πως με μια συνεδρία με ραδιοϊσότοπα, η κατάσταση θα μπορούσε να ελεγχθεί. Τον Αύγουστο, αφού ολοκλήρωσε τη θεραπεία με τα ραδιοϊσότοπα, η Τσονγκ-σιν επιτέλους τελείωσε τη μακρά περίοδο της θεραπείας της. Ήταν πολύ χαρούμενη και ενθουσιασμένη και ένιωθε τη χαρά πως της είχε δοθεί μια νέα ευκαιρία στη ζωή.
Βήμα-βήμα, η Τσονγκ-σιν ανακάλεσε στη μνήμη της όσα βίωσε στο παρελθόν. Είδε πως αληθινά ο Θεός προεδρεύει στα πάντα και πως η ζωή και ο θάνατος των ανθρώπων είναι στα χέρια του Θεού. Καθώς ήταν ανήμπορη μπροστά στον καρκίνο, τα λόγια του Θεού που της έδωσαν μια αστείρευτη πηγή δύναμης, την καθοδήγησαν για να βγει έξω από τον πόνο της και τον αρνητισμό της, και την οδήγησαν να νικήσει τον καρκίνο της. Αφότου βίωσε τέτοιες καταστάσεις, η πίστη και η αγάπη της Τσονγκ-σιν για τον Θεό μεγάλωσαν, και η Τσονγκ-σιν πίστευε επίσης από τα βάθη της καρδιάς της πως, ανεξάρτητα από τι είδους περιστάσεις θα έρθουν, περιέχουν τις καλές προθέσεις του Θεού και υπάρχουν για να μας βοηθήσουν να ωριμάσουμε στην πνευματική ζωή μας. Μόνο πιστεύοντας στον Θεό και υπακούοντας στις διευθετήσεις του Θεού και αναζητώντας την αλήθεια μπορούμε να δούμε τα έργα του Θεού, και μ’ αυτόν τον τρόπο να νιώθουμε την πίστη μας στον Θεό και την κατανόησή μας για τον Θεό να αυξάνεται σταθερά.
Στην αρχή μιας νέας μέρα, ο ήλιος σηκώθηκε από την ανατολή, οι ζεστές ηλιαχτίδες έλαμψαν πάνω στο πρόσωπο της Τσονγκ-σιν, κι εκείνη κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη με ένα χαμόγελο. Καθώς τα μαλλιά της μεγάλωναν και πάλι, η Τσονγκ-σιν είπε στον εαυτό της: «Θέλω να ξεκινήσω τη ζωή μου από την αρχή και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να ανταποδώσω την αγάπη του Θεού!»
Τσονγκ-σιν, Κίνα