Το όνομά μου είναι Μα Σουν και είμαι Χριστιανός. Επειδή το εργοστάσιό μου ήταν μια ζωντανή επιχείρηση και εγώ πίστευα ότι έπρεπε να κερδίζω όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα όσο ήμουν ακόμα νέος, και ότι όταν θα κέρδιζα αρκετά χρήματα, θα πίστευα στον Θεό σωστά, γι’ αυτό δεν συμμετείχα τακτικά στις συναντήσεις. Έως ότου με ξυπνήσει μια μεγάλη πυρκαγιά, δεν έβλεπα ότι όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με την καταστροφή, δεν έχει σημασία πόσο πλούτο κατέχεις, μπορεί μέσα σε μια στιγμή να γίνει ένα τίποτα. Ο πλούτος είναι απλά μια εξωτερίκευση, η οποία δε μπορεί να με σώσει και να με κρατήσει μακριά από την καταστροφή. Μόνο ο Θεός είναι το μόνο μου στήριγμα και η σωτηρία μου.
Το μεσημέρι της 20 Ιουλίου, 2016, το προσωπικό μου κι εγώ τρώγαμε στην κουζίνα. Ξαφνικά, ακούσαμε ένα δυνατό ήχο από μια έκρηξη. Άφησα γρήγορα κάτω τα ξυλάκια και έτρεξα έξω από το εργαστήριο. Κοιτάζοντας προς την πηγή του ήχου, διαπίστωσα ότι ήταν η έκρηξη ενός λέβητα στο διπλανό εργοστάσιο και άρχισε να καίει έντονα. Εκείνη τη στιγμή, οι φλόγες εκτοξεύονταν αρκετά μέτρα ψηλά. Αυτό το εργοστάσιο βρισκόταν βόρεια από το δικό μου και τα δυο εργοστάσια ήταν το ένα κοντά στο άλλο. Ακριβώς τότε ο άνεμος φύσηξε πολύ δυνατά και θα φύσαγε τη φωτιά προς το δικό μου εργοστάσιο ανά πάσα στιγμή. Βλέποντας αυτή τη σκηνή, πανικοβλήθηκα. Χωρίς να αφήσω στον εαυτό μου χρόνο να σκεφτεί, φώναξα αμέσως στο προσωπικό μου να φύγουν γρήγορα. Στα λόγια μου, βιάστηκαν να τρέξουν έξω. Ενώ τους απομάκρυνα, προσευχόμουν ασταμάτητα στον Θεό στην καρδιά μου, «Θεέ μου, η φωτιά έρχεται τόσο αναπάντεχα, που με ξάφνιασε. Είθε να με καθοδηγήσεις. Θεέ μου, δε μπορώ να κάνω τίποτα παρά να αφήσω τα πάντα στα χέρια Σου. Πιστεύω ότι όλα τα θέματα και όλα τα πράγματα είναι στο δικό Σου χέρι…»
Όταν εγώ και η οικογένειά μου τρέξαμε πάνω στο δρόμο και κοιτάξαμε προς τα κτίρια του εργοστασίου, οι φλόγες είχαν ανέβει πάνω από 10 μέτρα ψηλά και από το φλεγόμενο κτίριο υψώνονταν πυκνά μαύρα σύννεφα καπνού, που γέμιζαν τον αέρα. Επίσης, το κτίριο του εργοστασίου μου ήταν τυλιγμένο στον καπνό. Σκέφτηκα: Η φωτιά καίει τόσο άγρια. Το εργοστάσιό μου είναι έτοιμο να γίνει στάχτη. Εκείνη τη στιγμή, η γυναίκα μου είπε νευρικά, «Υπάρχουν 30000 γουάν σε μετρητά στο χρηματοκιβώτιο επάνω. Πρέπει να τα φέρω γρήγορα». Βιάστηκα να τη διακόψω και είπα με αγωνία, «Η φωτιά είναι τόσο άγρια. Νοιάζεσαι πιο πολύ για τα λεφτά παρά για την ίδια τη ζωή!» Ακούγοντας τα λόγια μου, άλλαξε γνώμη. Αν και μόλις της είχα πει αυτά, όταν σκέφτηκα ότι θα έχανα τα χρήματά μας και το εργοστάσιό μας, ένιωσα ανείπωτη θλίψη. Εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα τα λόγια του Ιώβ, «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ. 1:21). Ναι. Όταν αφαιρέθηκαν τόσα πολλά υπάρχοντα από τον Ιώβ, ο Ιώβ δεν παραπονέθηκε στον Θεό αλλά εξυμνούσε το όνομά Του. Σήμερα, δεν έχει σημασία τι συνέβη σε εμένα, ήμουν πρόθυμος να υπακούσω: Σε αυτή τη σκέψη, ένιωσα καλύτερα στην καρδιά μου.
Και έτσι, στεκόμαστε στο δρόμο και δεν τολμούσαμε να πλησιάσουμε στο κτίριο του εργοστασίου μου. Κάποιοι περαστικοί γύρω μας χρησιμοποίησαν τα κινητά τους για να τραβήξουν φωτογραφίες και μετά να τις ανεβάσουν στο διαδίκτυο. Άλλοι μιλούσαν με χαμηλή φωνή, «Η φωτιά είναι τόσο μεγάλη. Το εργοστάσιο δε μπορεί να σωθεί». «Ναι. Είναι τόσο κοντά». Ακούγοντας τα λόγια τους, κατά κάποιο τρόπο υπέφερα. Έπειτα σκέφτηκα τα λόγια του Θεού, «Πού θα πας κάθε μέρα, τι θα κάνεις, ποιον ή τι θα συναντήσεις, τι θα πεις, τι θα σου συμβεί —μπορεί να προβλεφθεί τίποτε απ’ αυτά; Οι άνθρωποι δεν μπορούν να προβλέψουν όλα αυτά τα περιστατικά, πόσο μάλλον να ελέγξουν πώς θα εξελιχθούν. Στη ζωή, τα απρόβλεπτα αυτά γεγονότα συμβαίνουν όλη την ώρα και αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Τα καθημερινά αυτά σκαμπανεβάσματα και οι τρόποι που ξεδιπλώνονται ή τα μοτίβα σύμφωνα με τα οποία διαδραματίζονται, αποτελούν, για την ανθρωπότητα, συνεχείς υπενθυμίσεις πως τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία και πως η εξελικτική πορεία που παίρνουν αυτά τα πράγματα και το αναπόφευκτο των πραγμάτων αυτών δεν μπορούν να μεταβληθούν από την ανθρώπινη θέληση» (Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄). Συλλογιζόμενος τα λόγια του θεού, δε μπορούσα παρά να σκεφτώ: Μου θυμίζει ο Θεός αυτά τα θέματα μέσω αυτών των ανθρώπων; Όταν σκέφτηκα την εποχή που πίστεψα στον Θεό, αν και ισχυριζόμουν ότι πίστευα στον Θεό, ήμουν απασχολημένος μόνο με το να κερδίζω χρήματα. Συλλογιζόμενος αυτά, προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό, «Ω Θεέ μου, Σε πίστεψα και Σε ακολούθησα τυπικά, αλλά ήμουν απορροφημένος στην αναζήτηση της οικονομικής επιτυχίας. Σήμερα ήρθε η μεγάλη πυρκαγιά. Σίγουρα υπάρχει ο καλός Σου σκοπός πίσω από αυτό. Όποιa και αν είναι η συνέπεια, θα Σε υπακούσω. Είθε να με προστατεύεις από το να παραπονιέμαι εναντίον Σου».
Τότε, ήρθε ένας αστυνόμος, απέκλεισε την περιοχή της πυρκαγιάς και ζήτησε από όλους να μείνουν 400 μέτρα μακριά από το εργοστάσιό μου. Όλο αυτό το διάστημα, στην άλλη πλευρά του κτιρίου του εργοστασίου, η φωτιά γινόταν όλο και πιο έντονη, και η θερμοκρασία όλο και υψηλότερη. Το κύμα θερμότητας ερχόταν συνεχώς επάνω μας. Οι φλόγες είχαν επεκταθεί στο κτίριο του εργοστασίου μου πριν φτάσουν τα πυροσβεστικά οχήματα. Είδα καθαρά ότι τα τόσα χρόνια επίπονης προσπάθειας ήταν έτοιμα να χαθούν και να γίνουν ένα τίποτα, αλλά μπορούσα μόνο να στέκομαι εκεί αβοήθητος, παρακολουθώντας από μακριά. Δεν μπόρεσα να μην αναστενάξω: Μόχθησα όλη μου τη ζωή, αλλά όλοι μου οι κόποι θα πάνε χαμένοι τελικά. Ένιωσα ότι είμαι τόσο ασήμαντος μπροστά στην καταστροφή. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να συμμορφωθώ με το θέλημα του Θεού. Τα πυροσβεστικά οχήματα άργησαν να έρθουν. Τους πήρε αρκετό χρόνο να σβήσουν την πυρκαγιά.
Όταν μας επέτρεψαν να μπούμε στην περιοχή, έτρεξα μέσα στο κτίριο του εργοστασίου μου. Σοκαρίστηκα από τη σκηνή που είδα. Τα πάντα παρέμεναν άθικτα και ήταν ακόμα καλά. Τι φοβερό! Πίστεψα πραγματικά ότι η καταστροφή ήταν όντως στα χέρια του Θεού. Όπως ο Θεός λέει, «Η καταστροφή έχει τις απαρχές της σ’ Εμένα και φυσικά ενορχηστρώνεται από Εμένα […]» (Προετοίμασε αρκετές καλές πράξεις για τον προορισμό σου). «[…] ο καθένας και όλα τα πράγματα, ζωντανά ή νεκρά, θα αλλάξουν, θα μετατραπούν, θα ανανεωθούν και θα εξαφανιστούν σύμφωνα με τις σκέψεις του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός κυβερνάει τα πάντα» (Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου). Ο Θεός έχει πραγματικά εξουσία και δύναμη. Αυτός είναι πραγματικά ο ένας αληθινός Θεός που κυβερνά όλα τα πράγματα. Εκείνη τη στιγμή, δε μπορούσα παρά να κλαίω από χαρά, προσφέροντας προσευχή ευχαριστίας στον Θεό, «Ω, Θεέ μου! Σε ευχαριστώ για την αγάπη Σου και το έλεός Σου σε εμένα. Δε μου συμπεριφέρθηκες βασιζόμενος στην ανυπακοή μου. Από τώρα και στο εξής, είμαι πρόθυμος να πιστεύω σε Εσένα σωστά και να ξεπληρώσω τη μεγάλη αγάπη Σου». Κατόπιν, ήρθε διαδοχικά το προσωπικό μου. Όλοι είπαν με έκπληξη, «Ω, το αφεντικό μας είναι τόσο τυχερό! Το εργοστάσιό μας δεν καταστράφηκε. Ο Θεός στον οποίο πιστεύει το αφεντικό μας πράγματι προσέχει το σπίτι του».
Αργότερα, πήγα στο διπλανό εργοστάσιο και είδα ότι είχαν μεγάλη ζημιά. Το κτίριο του εργοστασίου τους κάηκε σε σιδερένια φύλλα, ακόμα και οι ατσάλινες κολώνες λύγισαν στη φωτιά, ο εξοπλισμός τους, τα αυτοκίνητα και τα ανυψωτικά έγιναν παλιοσίδερα. Επίσης, είδα τα παράθυρα ενός άλλου εργοστασίου δίπλα σε αυτό να έχουν γίνει κομμάτια. Έχασαν πολλή περιουσία, επίσης. Οι άνθρωποι γύρω μου έλεγαν, «Είναι πράγματι παράξενο. Ο άνεμος ξεκάθαρα φυσάει προς το Βορρά. Αυτό το εργοστάσιο είναι πιο μακριά από το δικό σου αλλά καταστράφηκε, ενώ το δικό σου δεν καταστράφηκε. Πόσο τυχερός είσαι!» Σε αυτά τα λόγια, ήξερα ότι αυτή είναι η δύναμη του Θεού, και επίσης προστασία από τον Θεό. Πρόσφερα στον Θεό την ευχαριστία και την ευγνωμοσύνη μου μέσα από την καρδιά μου.
Μέσα από τη μεγάλη πυρκαγιά, είδα ότι καθενός η ζωή, ακόμα και αν πάντα είναι βιαστικός και απασχολημένος, δίχως τη φροντίδα και την προστασία του Θεού, θα είναι μάταιη, όσα χρήματα και αν έχει κερδίσει. Όπως ο Θεός λέει, «Χωρίς τη φροντίδα, τη συντήρηση και την πρόνοια του Θεού, ο άνθρωπος δεν μπορεί να λάβει όλα όσα του έμελλε να λάβει, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη είναι η προσπάθεια ή ο αγώνας» (Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου). Κανείς δεν υποψιάστηκε ότι το εργοστάσιό μου θα παρέμενε ασφαλές μέσα σε τόσο μεγάλη πυρκαγιά. Δίχως την προστασία του Θεού, θα είχαν καεί όλα. Σήμερα, από αυτό το γεγονός, συνειδητοποίησα ότι ο Θεός μου θύμισε ότι δεν θα πρέπει να πιστεύω στον Θεό με μισή καρδιά και πρόχειρα όπως πριν. Αν συνέχιζα να μην αναζητώ την αλήθεια και τη ζωή, δεν θα ήταν η πίστη μου με αυτόν τον τρόπο στον Θεό εντελώς μάταιη στο τέλος; Κατά συνέπεια, προσευχήθηκα στον Θεό, «Ω, Θεέ μου. Σε ευχαριστώ για την προστασία Σου και τη μεγάλη Σου αγάπη. Επαναστάτησα εναντίον Σου τόσο πολύ. Για να κυνηγήσω τα χρήματα, δε νοιάστηκα για την ίδια μου τη ζωή. Ωστόσο, ποτέ δε με εγκατέλειψες αλλά εξακολουθείς να με σώζεις. Από το γεγονός με την πυρκαγιά, γνωρίζω τώρα ότι δεν έχει σημασία πόσα χρήματα κερδίζω, όταν αντιμετωπίζω την καταστροφή, θα καταρρεύσω με το πρώτο φύσημα. Θεέ μου, είμαι πρόθυμος να δώσω την καρδιά μου σε Εσένα και να πιστέψω σε Εσένα σωστά. Δεν αναζητώ πια ασήμαντα πράγματα. Θέλω να χρησιμοποιήσω τις πραγματικές μου πράξεις για να ξεπληρώσω την αγάπη Σου».
Από τότε, έζησα μια φυσιολογική ζωή μέσα στην εκκλησία, είχα συχνά συναντήσεις και διάβαζα το λόγο του Θεού με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Ένιωσα παρηγοριά και ευγνωμοσύνη στο πνεύμα μου. Σύντομα, συμμετείχα στο κήρυγμα του ευαγγελίου με δική μου πρωτοβουλία για να φέρω τους ανθρώπους που ζουν στο σκοτάδι πίσω στην οικογένεια του Θεού και να αποδεχτούν τη σωτηρία του Θεού τις ύστατες ημέρες. Είθε όλη η δόξα να είναι στον Θεό!
Μα Σουν