Από τη Φουντάν, Νότια Κορέα
Όταν ήμουν δεκαέξι χρονών, πίστευα στον Κύριο. Εκείνο το διάστημα, κάθε φορά που πήγαινα στην εκκλησία, ένιωθα ιδιαίτερα γαλήνια μέσα μου. Ειδικά όταν άκουγα ύμνους δοξολογίας προς τον Θεό, ένιωθα αγαλλίαση και συχνά συγκινούμουν από την αγάπη του Κυρίου. Έτσι, ανεξάρτητα από πώς με εμπόδιζαν οι γονείς μου, εγώ εξακολουθούσα να πηγαίνω στην εκκλησία. Σταδιακά, μέσα από την ανάγνωση της Βίβλου, κατάλαβα πως ο Θεός έχει επιτελέσει πολύ μεγάλο έργο για να σώσει την ανθρωπότητα∙ επίσης, ενσαρκώθηκε και καρφώθηκε στον σταυρό για να θυσιαστεί για τις αμαρτίες μας, για να μας λυτρώσει από την αμαρτία. Και επίσης πως ο Κύριος Ιησούς υποσχέθηκε πως, τις έσχατες ημέρες, θα επέστρεφε ξανά για να μας ανυψώσει στη βασιλεία των ουρανών. Γι’ αυτό, η πίστη μου έγινε ακόμη πιο σταθερή: θα ακολουθούσα οπωσδήποτε τον Θεό.
Όταν μεγάλωσα, επεδίωκα ενεργητικά και με ενθουσιασμό να αναλάβω διάφορες διοικητικές εργασίες της εκκλησίας, οργανώνοντας κάθε είδους δραστηριότητες της εκκλησίας και υπηρετώντας με θετικό αίσθημα τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Κάθε μέρα, το βράδυ, όταν τελείωνα τη δουλειά μου, πήγαινα στην εκκλησία για να διαβάσω για λίγο τη Βίβλο και έπειτα πήγαινα στο σπίτι μου, επειδή πίστευα σταθερά πως αυτή ήταν το μόνο εφόδιο για τη ζωή μου και πως όλη η αλήθεια βρισκόταν μέσα σ’ αυτή, και πως μόνο τα λόγια μέσα σ’ αυτή ήταν η λάμπα στα πόδια μου και το φως στο μονοπάτι μου. Έτσι, επέμενα να διαβάζω τη Βίβλο, να προσεύχομαι και να υπηρετώ, νιώθοντας αρκετά γαλήνια και πλούσια μέσα στην καρδιά μου.
Χωρίς να το γνωρίζω, η κατάσταση της εκκλησίας χειροτέρευε μέρα με τη μέρα. Πολλοί αδελφοί και αδελφές έγιναν παθητικοί και αδύναμοι, και κάποιοι έφτασαν ακόμη και στο σημείο να μην παρευρίσκονται στις συναθροίσεις. Κάθε φορά οι πάστορες που κήρυτταν, επαναλάμβαναν το κυριολεκτικό νόημα των εδαφίων της Βίβλου. Επιπλέον, δεν ήταν σε θέση να δώσουν λύση στις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι αδελφοί και οι αδελφές. Οπότε, δεν μπορούσα να αποκτήσω εφόδια, κι έτσι ένιωθα αφυδατωμένη ως προς το πνεύμα μου και δεν ένιωθα την αγαλλίαση και τη γαλήνη της παρουσίας του Κυρίου. Λίγο-λίγο, το ότι είχα συναθροίσεις για να λατρέψω τον Κύριο έγινε ένα τελετουργικό. Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου, προσευχόμουν συχνά στον Κύριο, ικετεύοντάς Τον να μου δώσει πίστη και δύναμη. Όμως, με όποιον τρόπο κι αν προσευχόμουν, δεν μπορούσα να καλέσω να έρθει σε μένα η δύναμη να διψάω και να επιθυμώ τον Κύριο όπως πριν. Έλπιζα μόνο πως ο Κύριος θα ερχόταν σύντομα για να μου επιτρέψει να απαλλαγώ από αυτήν την αρνητική και αδύναμη ζωή χωρίς την παρουσία Του.
Τον Ιούνιο του 2017, όταν πήγα με τη φίλη μου σε μια αποστολή, συναντήσαμε έναν πιστό εν Κυρίω. Επειδή είχαμε να μοιραστούμε μαζί του κάποια κοινά θέματα, είχαμε μια πολύ καλή συζήτηση. Όταν μιλήσαμε για την ερήμωση της εκκλησίας, μας είπε: «Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός έχει ήδη εγκαταλείψει τις εκκλησίες της Εποχής της Χάριτος, έχει τώρα ενσαρκωθεί με ανθρώπινη μορφή, και αποκαλείται Παντοδύναμος Θεός. Έχει επιστρέψει ανάμεσα στους ανθρώπους, εκφράζει την αλήθεια και επιτελεί το έργο Του της κρίσεως και του εξαγνισμού της ανθρωπότητας τις έσχατες ημέρες, και όλο το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει μετατοπιστεί σ’ αυτό το στάδιο του έργου. Ακριβώς όπως κατά τη διάρκεια των τελευταίων σταδίων της Εποχής του Νόμου, ο Κύριος Ιησούς επιτέλεσε ένα νέο έργο. Το Άγιο Πνεύμα εγκατέλειψε τον ναό, οπότε ο ναός ερημώθηκε. Σ’ εκείνη τη χρονική περίοδο, μόνο όσοι ακολούθησαν τον Κύριο Ιησού ήταν σε θέση να λάβουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Παρομοίως, σήμερα, μόνο αν συμβαδίζουμε με το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες μπορούμε να κερδίσουμε το έργο του Αγίου Πνεύματος και να αποκτήσουμε την προμήθεια της ζωής∙ αντίθετα, εκείνοι που αρνούνται να αποδεχθούν το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, θα βυθιστούν στο σκοτάδι. Αυτό εκπληρώνει επακριβώς την προφητεία στη Βίβλο: «Και εγώ προσέτι εκράτησα την βροχήν από σας, ότε έμενον τρεις μήνες έτι έως του θέρους· και έβρεξα επί μίαν πόλιν και επί άλλην πόλιν δεν έβρεξα· μία μερίς εβράχη και η μερίς, επί την οποίαν δεν έβρεξεν εξηράνθη». (Άμ. 4:7). Κάθε λέξη της συναναστροφής του ήταν σύμφωνη με τη Βίβλο, και η καρδιά μου αμέσως ένιωσε διαφωτισμένη. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως ο Κύριος που μου έλειπε μέρα και νύχτα και τον περίμενα απελπισμένα, είχε ήδη έρθει. Ένιωσα να πλημμυρίζω από ενθουσιασμό, και ήθελα να τον ρωτήσω τι βρισκόταν πίσω από το έργο του Παντοδύναμου Θεού. Εκείνη τη στιγμή, εκείνος έβγαλε ένα βιβλίο από την τσάντα του και το έδωσε σε μένα. Είπε πως όσα ήταν γραμμένα εκεί μέσα ήταν η αλήθεια που έχει εκφράσει ο Κύριος τις έσχατες ημέρες, και πως θα μπορούσαν να λύσουν όλα αυτά για τα οποία ήμουν μπερδεμένη. Μας συμβούλεψε να διερευνήσουμε το έργο του Παντοδύναμου Θεού.
Πήρα το βιβλίο, πάνω στο οποίο έγραφε: «Η Περγαμηνή που Άνοιξε ο Αμνός». Δεν μπορούσα να συγκρατηθώ και να μη νιώσω σοκαρισμένη, καθώς σκεφτόμουν πως δεν είχα δει ποτέ αυτό το βιβλίο. Παρόλο που στην Αποκάλυψη υπάρχει η προφητεία πως ένας πάπυρος θα ανοιχθεί τις έσχατες ημέρες, πώς μπορεί να είναι δυνατόν τα λόγια μέσα σ’ αυτό το βιβλίο να είναι λόγια του Θεού; Μόνο στη Βίβλο είναι καταγεγραμμένα τα λόγια του Θεού, πώς μπορεί να υπάρχουν λόγια του Θεού έξω από τη Βίβλο; Οι πάστορες λένε συχνά πως όλα τα λόγια του Θεού είναι μέσα στη Βίβλο, και πως το να αποκλίνεις και να υπερβαίνεις τη Βίβλο σημαίνει ότι απομακρύνεσαι από την οδό του Κυρίου, κι αυτό είναι αίρεση. Τότε, θυμήθηκα επίσης ξαφνικά πως οι πάστορες πάντοτε έλεγαν πως όλων των ειδών οι αιρέσεις θα εμφανιστούν τις έσχατες ημέρες, και πως ο καλύτερος τρόπος για να προστατευθούμε είναι να μην βλέπουμε, να μην ακούμε ούτε να ερχόμαστε σε επαφή με άλλα κηρύγματα.Όταν σκέφτηκα αυτό, γέννησα άθελά μου συγκρούσεις μέσα μου και έγινα επιφυλακτική προς τον αδελφό, και δεν ήθελα πια να ακούσω αυτά που έλεγε. Όμως, η φίλη μου ένιωσε πως η συναναστροφή του και η μαρτυρία του ήταν πολύ καλές, και αποφάσισε να διαβάσει το βιβλίο που εκείνος μας έδωσε, και έφθασε στο σημείο να σκοπεύει να πάει στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού για να διερευνήσει. Ήμουν έκπληκτη από την αντίδρασή της και σκεφτόμουν: πώς μπορείς να συμφωνείς μαζί του τόσο πρόχειρα; Ξεχνάς πως δεν υπάρχουν ομιλίες του Θεού έξω από τη Βίβλο; Προσπάθησα να την σταματήσω από το να διερευνήσει. Όμως, δεν τα κατάφερα, αλλά αντιθέτως, εκείνη προσπάθησε να με πείσει να διερευνήσω. Σκεφτόμενη πως η φίλη μου πίστευε στον Κύριο για πάνω από είκοσι χρόνια, πως κατανοούσε καλά τη Βίβλο και είχε τις δικές της απόψεις ως προς την πίστη της και ήταν αποφασισμένη να διερευνήσει, δεν είπα τίποτε άλλο. Στο κάτω-κάτω, ο καθένας έχει την ελευθερία της επιλογής.
Από εκείνη τη στιγμή, η φίλη μου άρχισε τη διερεύνηση του έργου του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών. Μερικές φορές μού έλεγε για τη φώτιση που έπαιρνε από το βιβλίο και επίσης με συμβούλευε να το διαβάσω. Όμως, μόλις σκεφτόμουν πώς οι πάστορες είπαν πολλές φορές πως ο λόγος του Θεού είναι στη Βίβλο και πως δεν υπάρχουν λόγια του Θεού έξω από αυτήν, της έλεγα με πείσμα: «Μην προσπαθείς να με πείσεις. Εσύ πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό σου κι εγώ πιστεύω στον Κύριο Ιησού». Μ’ αυτόν τον τρόπο, έμενα πεισματικά προσκολλημένη στη θέση μου και εξακολουθούσα να πιστεύω πως κρατιόμουν στην οδό του Κυρίου.
Μια μέρα, όχι πολύ αργότερα από αυτό, συνάντησα τυχαία μια πρώην συνάδελφο στο λεωφορείο, με την οποία συνεργαζόμουν και είχαμε καλές σχέσεις. Μόλις με είδε, μου είπε με ενθουσιασμό: «Άφησέ με να σου πω κάποια καλά νέα! Βρήκα μια εκκλησία που έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Διδάσκουν τόσο καλά. Όταν άκουσα τα κηρύγματά τους, η σύγχυση που είχα όλα αυτά τα χρόνια που πίστευα, λύθηκε και κατανόησα πολλές αλήθειες και μυστήρια. Αν έχεις χρόνο, θα σε πάω στην εκκλησία μας». Ακούγοντας τα λόγια της, τα πήρα αψήφιστα, σκεφτόμενη: η κατάσταση στις περισσότερες εκκλησίες είναι η ίδια. Οι πάστορες δεν έχουν τίποτε να κηρύξουν, και οι πιστοί γίνονται αδύναμοι ως προς το πνεύμα τους. Ακόμη κι αν η εκκλησία σου είναι καλή, πόσο καλή μπορεί να είναι; Όμως, βλέποντας πως έσφυζε από ενέργεια και ζωντάνια, δεν μπορούσα να σταματήσω να νιώθω περιέργεια σχετικά με την εκκλησία όπου πήγε. Όταν επέστρεψα σπίτι, το αναλογιζόμουν ακόμη. Σκέφτηκα πως αυτό στο οποίο πίστευε εκείνη ήταν σίγουρα διαφορετικό από αυτό στο οποίο πίστευα εγώ. Δεν μπόρεσα να κρατηθώ και της έστειλα ένα μήνυμα για να τη ρωτήσω σε ποια εκκλησία πήγε, κι εκείνη απάντησε: «Στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού». Εξεπλάγην και σκέφτηκα: είναι δυνατόν η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού να έχει πραγματικά την αλήθεια; Γιατί τόσο πολλοί φίλοι γύρω μου πιστεύουν στον Παντοδύναμο Θεό; Είναι ο Θεός που μ’ αυτόν τον τρόπο μού υπενθυμίζει να διερευνήσω το έργο του Παντοδύναμου Θεού των τελευταίων ημερών; Είναι η άποψη στην οποία παραμένω τόσο λανθασμένη; Τι συμβαίνει πραγματικά εδώ; Αμέσως μετά, προσευχήθηκα στον Θεό και περίμενα τα μέτρα Του.
Στη συνέχεια, η φίλη μου μού είπε ξανά για την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Είπε πως, μέσα από την ανάγνωση του λόγου του Παντοδύναμου Θεού σ’ αυτό το διάστημα, κατανόησε κάποια μυστήρια της αλήθειας, όπως τις αιτίες της ερήμωσης της εκκλησίας, τι είναι οι ψευδείς ποιμένες, τι είναι οι θρησκευτικοί απατεώνες, με ποιόν τρόπο το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες εκπληρώνει και πραγματώνει Τις προφητείες της Αποκάλυψης, και ούτω καθεξής. Είπε επίσης πως μόνο έχοντας εμπειρία του έργου του Θεού τις έσχατες ημέρες και αποδεχόμενοι την κρίση και την παίδευση του λόγου του Θεού θα μπορέσουμε σταδιακά να απελευθερωθούμε από τη διεφθαρμένη διάθεσή μας και να γίνουμε εκείνοι που ειλικρινά σέβονται και υπακούν τον Θεό, και πως μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να έχουμε τα προσόντα για να αντικρίσουμε τον Θεό και να λάβουμε τις υποσχέσεις Του. Όταν άκουσα τη συναναστροφή της, σκέφτηκα πως ήταν λογική, και επίσης τη ζήλεψα επειδή κατανόησε τόσο πολλές αλήθειες όταν πίστεψε στον Παντοδύναμο Θεό, οπότε είχα την ιδέα να διερευνήσω την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού.
Την επόμενη μέρα, η φίλη μου κάλεσε τους αδελφούς και τις αδελφές από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού να συναναστραφούν μαζί μου. Όταν συναντηθήκαμε, ο αδελφός Τσεν μού είπε: «Αν είσαι μπερδεμένη για κάποια πράγματα, μπορείς να τα μοιραστείς μαζί μας. Ας αναζητήσουμε και ας συναναστραφούμε μαζί».
Εγώ είπα: «Αδελφέ, σκέφτομαι πως δεν υπάρχουν άλλα λόγια του Θεού έξω από τη Βίβλο, και πως τα λόγια του Θεού είναι μόνο στη Βίβλο! Κάθε τι που πηγαίνει ενάντια και υπερβαίνει τη Βίβλο είναι αιρετικό. Όμως, γιατί εσύ λες πως τα λόγια μέσα σ’ αυτό το βιβλίο είναι λόγια του Θεού;»
Ο αδελφός Τσεν με άκουσε υπομονετικά, και έπειτα χαμογέλασε και είπε: «Αδελφή, θα ήθελα να σου κάνω δυο ερωτήσεις: ποιο πραγματικά πιστεύεις πως ήρθε πρώτο, ο Θεός ή η Βίβλος; Και ποιο είναι πιο σημαντικό, ο Θεός ή η Βίβλος;» Ακούγοντας αυτές τις ερωτήσεις, ένιωσα πως ήταν πολύ παράξενες και καινοφανείς, γιατί δεν είχα ακούσει ποτέ τους πάστορες ούτε τους πρεσβυτέρους να θέτουν τέτοιες ερωτήσεις όλα αυτά τα χρόνια που πίστευα.
Φώναξα: «Φυσικά ο Θεός ήρθε πρώτος και ο Θεός είναι σημαντικότερος».
Ο αδελφός Τσεν είπε: «Σωστά. Ο λόγος και το έργο του Θεού ήρθαν πρώτα, και έπειτα ήρθε η Βίβλος. Αυτό που είναι καταγεγραμμένο στη Βίβλο είναι απλώς τα λόγια που κάποτε ειπώθηκαν από τον Θεό και το έργο που κάποτε επιτελέσθηκε από τον Θεό. Όμως, εμείς αντιμετωπίζουμε τη Βίβλο σαν σημαντικότερη από τον Θεό, δεν επιτρέπουμε στο έργο του Θεού να υπερβεί το πεδίο της και θεωρούμε πως όλα τα λόγια του Θεού περιέχονται μέσα σ’ αυτήν και οτιδήποτε την υπερβαίνει είναι αίρεση. Στην πραγματικότητα, αυτές οι απόψεις είναι λανθασμένες. Ακριβώς όπως όταν ο Κύριος Ιησούς ήρθε για να εργαστεί, έκανε το κηρύγματα που έδωσαν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους και να μετανοήσουν, δίδαξε τους ανθρώπους να αγαπούν τους άλλους όπως τους εαυτούς τους, να αγαπούν τους εχθρούς τους και να συγχωρούν τους άλλους στον αιώνα τον άπαντα, και θεράπευσε ανθρώπους το Σάββατο. Ο λόγος και το έργο του Κυρίου Ιησού δεν ήταν καταγεγραμμένος στην Παλαιά Διαθήκη, και δεν ήταν επίσης εναρμονισμένα με τις απαιτήσεις του Θεού από την ανθρωπότητα σύμφωνα με τους νόμους και τις εντολές, όπως το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος», «εάν θύσητε θυσίαν σωτηρίου τω Κυρίω, δεκτήν υμών θύσετε», και «σάββατα σαββάτων ανάπαυσις αύτη έσται υμίν». Στα μάτια των ανθρώπων, το έργο του Κυρίου Ιησού ήταν επίσης πέρα από το πεδίο της Βίβλου, όμως μπορούμε να πούμε πως το έργο του Κυρίου Ιησού είναι αίρεση; Αυτό προφανώς δεν ισχύει. Εκείνον τον καιρό, οι ιουδαίοι Φαρισαίοι είδαν πως ο λόγος και το έργο του Κυρίου Ιησού υπερέβαινε την Παλαιά Διαθήκη, οπότε έκαναν ό,τι μπορούσαν για να Του αντισταθούν και να Τον καταδικάσουν, και τελικά Τον κάρφωσαν στον σταυρό. Στην πραγματικότητα, ο Θεός είναι υπέρτατος και το έργο Του είναι πάντοτε νέο και ποτέ παλιό. Ο Θεός ποτέ δεν εργάζεται σύμφωνα με τη Βίβλο ή συμβουλευόμενος τη Βίβλο, πολύ δε λιγότερο ψάχνει για μονοπάτια στη Βίβλο για να οδηγήσει τους ακολούθους Του. Μάλλον, θα επιτελέσει ένα νεότερο έργο και θα εναποθέσει πάνω στους ανθρώπους μια νεότερη οδό πέρα από τη Βίβλο. Ο Θεός δεν είναι μόνο ο Κύριος του Σαββάτου, αλλά επίσης και ο Κύριος της Βίβλου. Έχει κάθε δικαίωμα να σταθεί πιο πάνω από τη Βίβλο και να επιτελέσει ένα νεότερο έργο, βασισμένο στο δικό Του σχέδιο και στις ανάγκες της ανθρωπότητας εκείνο το χρονικό διάστημα. Πώς μπορούμε να ενεργούμε βασισμένοι στις δικές μας αντιλήψεις και φαντασίες για να περιορίσουμε το έργο και τον λόγο του Θεού μέσα στο πλαίσιο της Βίβλου; Πώς μπορούμε να λέμε πως ο Θεός δεν θα πει ποτέ άλλα λόγια ή δεν θα κάνει ποτέ άλλο έργο έξω από το πλαίσιο της Βίβλου;»
Συνεχίζεται…