Από την ύπαρξη κιόλας της διαχείρισης του Θεού, Εκείνος ήταν πάντα πλήρως αφιερωμένος στην επιτέλεση του έργου Του. Παρά το γεγονός ότι καλύπτει το πρόσωπό Του από αυτούς, βρισκόταν πάντα στο πλευρό του ανθρώπου, εργαζόμενος πάνω του, εκφράζοντας τη διάθεσή Του, καθοδηγώντας ολόκληρη την ανθρωπότητα με την ουσία Του, και επιτελώντας το έργο Του πάνω σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά μέσω της δύναμής Του, της σοφίας και της εξουσίας Του, ξεκινώντας, έτσι, την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και, τώρα, την Εποχή της Βασιλείας. Αν και ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από τον άνθρωπο, η διάθεσή Του, η ύπαρξη και τα υπάρχοντά Του, και το θέλημά Του προς την ανθρωπότητα, αποκαλύπτονται ανεπιφύλακτα στον άνθρωπο, προκειμένου να δει και να βιώσει. Με άλλα λόγια, αν και τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να δουν ούτε να αγγίξουν τον Θεό, η διάθεση και η ουσία του Θεού, με τις οποίες έχει έρθει σε επαφή το ανθρώπινο γένος, αποτελούν απολύτως εκφράσεις του ίδιου του Θεού. Έτσι δεν είναι; Ανεξάρτητα από το με ποια μέθοδο ή από ποια γωνία επιτελεί ο Θεός το έργο Του, αντιμετωπίζει πάντα τους ανθρώπους σύμφωνα με την πραγματική Του ταυτότητα, πράττοντας ό,τι πρέπει να πράξει και λέγοντας ό,τι πρέπει να πει. Από όποια θέση και αν μιλά ο Θεός —θα μπορούσε να στέκεται στον τρίτο ουρανό ή να είναι ενσαρκωμένος ή ακόμα και ως συνηθισμένος άνθρωπος— πάντα μιλά στον άνθρωπο με όλη Του την καρδιά και όλο το μυαλό Του, χωρίς καμία εξαπάτηση ή απόκρυψη. Όταν επιτελεί το έργο Του, ο Θεός εκφράζει τον λόγο και τη διάθεσή Του, και εκφράζει αυτό που έχει και είναι, χωρίς καμία απολύτως επιφύλαξη. Καθοδηγεί την ανθρωπότητα με τη ζωή Του, το Είναι Του και τα υπάρχοντά Του. Τούτος είναι ο τρόπος με τον οποίο έζησε ο άνθρωπος κατά την Εποχή του Νόμου —την εποχή-λίκνο του ανθρώπινου γένους— υπό την καθοδήγηση του αόρατου και μη απτού Θεού.
Ο Θεός ενσαρκώθηκε για πρώτη φορά μετά την Εποχή του Νόμου, μια ενσάρκωση που διήρκεσε τριάντα τρία και μισό χρόνια. Για έναν άνθρωπο, τα τριάντα τρία και μισό χρόνια είναι πολύς καιρός; (Όχι ιδιαιτέρως.) Δεδομένου ότι η διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου είναι συνήθως πολύ μεγαλύτερη από τριάντα-κάτι χρόνια, τα τριάντα τρία και μισό δεν είναι πολύς καιρός. Αλλά για τον ενσαρκωμένο Θεό, τα τριάντα τρία και μισό χρόνια είναι πολλά. Έγινε άνθρωπος —ένας άνθρωπος συνηθισμένος, που έφερε το έργο και την αποστολή του Θεού. Τούτο σήμαινε ότι έπρεπε να αναλάβει έργο, που ένας συνηθισμένος άνθρωπος αδυνατεί να διαχειριστεί, αλλά και να υπομείνει πάθη, που οι απλοί άνθρωποι είναι αδύνατον να αντέξουν. Το σύνολο των παθών που υπέστη ο Κύριος Ιησούς κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, από την αρχή του έργου Του έως ότου σταυρώθηκε, ίσως να μην είναι κάτι που οι σημερινοί άνθρωποι θα μπορούσαν να έχουν παρακολουθήσει προσωπικά, αλλά μπορείτε τουλάχιστον να αντιληφθείτε ένα μικρό μέρος του μέσα από τις ιστορίες της Βίβλου; Ανεξάρτητα από το πόσες λεπτομέρειες υπάρχουν σε αυτά τα καταγεγραμμένα γεγονότα, συνολικά, το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου ήταν γεμάτο κακουχίες και πάθη. Για τον διεφθαρμένο άνθρωπο, τριάντα τρία και μισό έτη δεν είναι πολύς χρόνος· λίγη ταλαιπωρία δεν είναι και μεγάλη υπόθεση. Αλλά για τον άγιο, άμωμο Θεό, ο οποίος πρέπει να κουβαλήσει όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας, και να τρώει, να κοιμάται και να ζει με αμαρτωλούς, η οδύνη αυτή είναι υπερβολικά μεγάλη. Είναι ο Δημιουργός, ο Κύριος όλων των πραγμάτων και ο Κυβερνήτης των πάντων, όταν, όμως, ήρθε στον κόσμο, υποχρεώθηκε να υπομείνει την καταπίεση και τη σκληρότητα των διεφθαρμένων ανθρώπων. Προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο Του και να διασώσει την ανθρωπότητα από τη δυστυχία, έπρεπε να καταδικαστεί από τον άνθρωπο και να κουβαλήσει τις αμαρτίες ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Η έκταση των παθών που υπέμεινε, δεν μπορεί να γίνει κατανοητή σε βάθος ή να αναγνωριστεί από τους απλούς ανθρώπους. Τι αντιπροσωπεύουν τα πάθη αυτά; Αντιπροσωπεύουν την αφοσίωση του Θεού στο ανθρώπινο γένος. Αντιπροσωπεύουν την ταπείνωση που υπέμεινε και το τίμημα που κατέβαλε για τη σωτηρία του ανθρώπου, προκειμένου να εξαγοράσει τις αμαρτίες του και να ολοκληρώσει το συγκεκριμένο στάδιο του έργου Του. Σημαίνουν επίσης ότι ο άνθρωπος θα λυτρωνόταν από τον σταυρό του Θεού. Πρόκειται για ένα τίμημα που πληρώνεται με αίμα, με ζωή, ένα τίμημα που τα δημιουργημένα όντα αδυνατούν να αντέξουν. Ακριβώς επειδή Εκείνος διαθέτει την ουσία του Θεού και είναι εξοπλισμένος με ό,τι έχει και είναι ο Θεός, μπορεί και να αντέξει αυτό το είδος των παθών και το συγκεκριμένο έργο. Είναι κάτι που κανένα δημιουργημένο ον δεν μπορεί να κάνει στη θέση Του. Τούτο είναι το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, καθώς και μια αποκάλυψη της διάθεσής Του. Μήπως τούτο αποκαλύπτει κάτι για το τι έχει και είναι ο Θεός; Είναι κάτι που αξίζει να γνωρίζει η ανθρωπότητα;
Κατά την εποχή εκείνη, αν και ο άνθρωπος δεν είδε το πρόσωπο του Θεού, δέχθηκε την θυσία του Θεού της εξιλέωσης των αμαρτιών και λυτρώθηκε από τον σταυρό του Θεού. Η ανθρωπότητα μπορεί να μην είναι ανενημέρωτη με το έργο που επιτέλεσε ο Θεός κατά την Εποχή της Χάριτος, αλλά είναι κανείς εξοικειωμένος με τη διάθεση και το θέλημα που εξέφρασε ο Θεός κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου; Ο άνθρωπος γνωρίζει μόνο λεπτομέρειες του έργου του Θεού κατά τη διάρκεια διαφορετικών εποχών μέσα από διάφορους διαύλους, ή ιστορίες σχετικές με τον Θεό, που έλαβαν χώρα τη στιγμή που ο Θεός υλοποιούσε το έργο Του. Οι εν λόγω λεπτομέρειες και ιστορίες αποτελούν το πολύ μονάχα κάποιες πληροφορίες ή θρύλους για τον Θεό, και δεν έχουν καμία σχέση με τη διάθεση και την ουσία του Θεού. Έτσι, ανεξάρτητα από το πόσες ιστορίες γνωρίζουν οι άνθρωποι για τον Θεό, τούτο δεν σημαίνει ότι έχουν βαθιά κατανόηση και γνώση της διάθεσης του Θεού ή της ουσίας Του. Όπως και κατά την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος, αν και οι άνθρωποι είχαν βιώσει μια στενή και οικεία επαφή με τον ενσαρκωμένο Θεό, η γνώση τους για τη διάθεση και την ουσία Του ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη.
Κατά την Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός ενσαρκώθηκε ξανά, με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και την πρώτη φορά. Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου του έργου, ο Θεός ακόμα εκφράζει ανεπιφύλακτα τον λόγο Του, επιτελεί το έργο που πρέπει να επιτελέσει, και εκφράζει αυτό που έχει και είναι. Ταυτόχρονα, συνεχίζει να υπομένει και να ανέχεται την ανυπακοή και την άγνοια του ανθρώπου. Δεν αποκαλύπτει αδιαλείπτως ο Θεός τη διάθεσή Του και δεν εκφράζει το θέλημά Του ακόμα και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου εργασίας; Επομένως, από τη δημιουργία του ανθρώπου έως τώρα, η διάθεση του Θεού, το Είναι και τα υπάρχοντά Του, καθώς και το θέλημά Του, ήταν πάντοτε ανοιχτά σε κάθε άνθρωπο. Ο Θεός ουδέποτε απέκρυψε εσκεμμένα την ουσία, τη διάθεση ή το θέλημά Του. Απλώς η ανθρωπότητα δεν ενδιαφέρεται για τις ενέργειες του Θεού, για το θέλημά Του —γι’ αυτό και η κατανόηση του ανθρώπου για τον Θεό είναι τόσο αξιοθρήνητη. Με άλλα λόγια, ενώ ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του, στέκεται και κάθε στιγμή στο πλευρό της ανθρωπότητας, προβάλλοντας ανοιχτά και αδιαλείπτως το θέλημα, τη διάθεση και την ουσία Του. Κατά μία έννοια, το πρόσωπο του Θεού είναι και αυτό ανοιχτό στους ανθρώπους, αλλά εξαιτίας της τύφλωσης και της ανυπακοής τους, είναι μονίμως ανίκανοι να δουν την εμφάνιση του Θεού. Άρα, αν ισχύει αυτό, τότε η κατανόηση της διάθεσης του Θεού αλλά και του ίδιου του Θεού δεν πρέπει να είναι εύκολη για όλους; Είναι πολύ δύσκολη αυτή η ερώτηση, σωστά; Εσείς μπορεί να λέτε ότι είναι εύκολο, αλλά ενώ μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να γνωρίσουν τον Θεό, δεν καταφέρνουν να Τον γνωρίσουν πραγματικά ή να αποκτήσουν ξεκάθαρη κατανόησή Του —είναι πάντα θολή και ασαφής. Αλλά αν πείτε ότι δεν είναι εύκολο, ούτε και αυτό είναι σωστό. Έχοντας αποτελέσει αντικείμενο του έργου του Θεού για τόσο πολύ καιρό, θα έπρεπε όλοι, μέσω των εμπειριών τους, να έχουν αυθεντικές σχέσεις με τον Θεό. Θα έπρεπε, τουλάχιστον, να έχουν συναισθανθεί σε κάποιο βαθμό τον Θεό μέσα στις καρδιές τους ή να έχουν συγκρουστεί προηγουμένως μαζί Του σε πνευματικό επίπεδο, έτσι ώστε να έχουν, τουλάχιστον, κάποια συναισθηματική επίγνωση της διάθεσης του Θεού ή να έχουν αποκτήσει κάποια κατανόηση Αυτού. Από την εποχή που ο άνθρωπος άρχισε να ακολουθεί τον Θεό ως τώρα, η ανθρωπότητα έχει λάβει πάρα πολλά, αλλά λόγω διαφόρων αιτιών —το χαμηλό επίπεδο του ανθρώπου, την άγνοια, την επαναστατικότητα και τις διάφορες προθέσεις— η ανθρωπότητα έχει επίσης χάσει και πάρα πολλά. Μήπως ο Θεός δεν έχει δώσει ήδη αρκετά στην ανθρωπότητα; Αν και ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από τους ανθρώπους, τους προμηθεύει με αυτό που έχει και είναι, ακόμα και με τη ζωή Του· η γνώση της ανθρωπότητας για τον Θεό δεν θα έπρεπε να είναι μονάχα αυτό που είναι τώρα. Γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να συναναστρέφομαι περαιτέρω μαζί σας για το θέμα του έργου του Θεού, της διάθεσής Του, και του Θεού του ίδιου. Σκοπός είναι να μην αποβούν μάταια τα χιλιάδες χρόνια φροντίδας και σκέψης που ο Θεός έχει διαθέσει στον άνθρωπο, και η ανθρωπότητα να μπορέσει πραγματικά να κατανοήσει και να αντιληφθεί το θέλημα του Θεού απέναντί της. Ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να προχωρήσουν σε ένα νέο βήμα στη γνώση τους για τον Θεό. Θα επιστρέψει επίσης τον Θεό στη σωστή θέση Του μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, δηλαδή θα Τον δικαιώσει.
Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α'»