Έχοντας χαρίσει στον Αβραάμ έναν γιο, εκπληρώθηκαν όσα ο Θεός είπε στον Αβραάμ. Αυτό δεν σημαίνει ότι το σχέδιο του Θεού σταμάτησε εδώ. Αντιθέτως, το μεγαλειώδες σχέδιο του Θεού για τη διαχείριση και τη σωτηρία της ανθρωπότητας είχε μόλις αρχίσει, και η ευλογία Του χαρίζοντας έναν γιο στον Αβραάμ δεν ήταν παρά ένα προοίμιο στο συνολικό σχέδιο της διαχείρισής Του. Εκείνη τη στιγμή, ποιος να ήξερε ότι η μάχη του Θεού με τον Σατανά είχε ξεκινήσει αθόρυβα τη στιγμή που ο Αβραάμ προσέφερε τον Ισαάκ;
Ο Θεός δεν ενδιαφέρεται αν ο άνθρωπος είναι ανόητος — ζητάει από τον άνθρωπο μόνο να είναι πιστός
Στη συνέχεια, ας δούμε τι έκανε ο Θεός στον Αβραάμ. Στο Γένεση 22:2, ο Θεός έδωσε την ακόλουθη εντολή στον Αβραάμ: «Λάβε τώρα τον υιόν σου τον μονογενή, τον οποίον ηγάπησας, τον Ισαάκ, και ύπαγε εις τον τόπον Μοριά, και πρόσφερε αυτόν εκεί εις ολοκαύτωμα, επί ενός των ορέων, το οποίον θέλω σοι ειπεί». Το μήνυμα του Θεού ήταν ξεκάθαρο: Είπε στον Αβραάμ να προσφέρει τον μονάκριβό γιο του Ισαάκ, τον οποίο αγαπούσε, ως ολοκαύτωμα. Βλέποντάς το σήμερα, εξακολουθεί η εντολή του Θεού να έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου; Ναι! Ό,τι έκανε ο Θεός εκείνη την εποχή έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου και είναι ακατανόητο στον άνθρωπο. Στις αντιλήψεις τους, οι άνθρωποι πιστεύουν τα εξής: Όταν ένας άνθρωπος δεν πίστευε και σκεφτόταν ότι ήταν αδύνατον, ο Θεός τού χάρισε έναν γιο, και αφού είχε αποκτήσει έναν γιο, ο Θεός τού ζήτησε να προσφέρει τον γιο του —τι απίστευτο! Τι σκόπευε στην ουσία να κάνει ο Θεός; Ποιος ήταν ο πραγματικός σκοπός του Θεού; Αυτός έδωσε στον Αβραάμ έναν γιο άνευ όρων, εντούτοις ζήτησε από τον Αβραάμ να κάνει μια άνευ όρων προσφορά. Ήταν υπερβολή; Από την άποψη ενός τρίτου, αυτό δεν ήταν μόνο υπερβολή, αλλά και μια περίπτωση του «να δημιουργεί κανείς πρόβλημα εκ του μηδενός». Αλλά ο ίδιος ο Αβραάμ δεν πίστευε ότι ο Θεός ζητούσε πάρα πολλά. Αν και είχε κάποιες μικρές αμφιβολίες και ήταν λίγο καχύποπτος έναντι του Θεού, ήταν εντούτοις έτοιμος να κάνει την προσφορά. Σ’ αυτό το σημείο, τι διακρίνετε που αποδεικνύει ότι ο Αβραάμ ήταν πρόθυμος να προσφέρει τον γιο του; Τι λένε αυτές οι προτάσεις; Το πρωτότυπο κείμενο περιγράφει τα ακόλουθα: «Σηκωθείς δε Αβραάμ ενωρίς το πρωΐ, εσαμάρωσε την όνον αυτού και έλαβε μεθ’ εαυτού δύο εκ των δούλων αυτού και Ισαάκ τον υιόν αυτού· και σχίσας ξύλα διά την ολοκαύτωσιν, εσηκώθη και υπήγεν εις τον τόπον τον οποίον είπε προς αυτόν ο Θεός». (Γένεση 22:3). «Αφού δε έφθασαν εις τον τόπον τον οποίον είπε προς αυτόν ο Θεός, ωκοδόμησεν εκεί ο Αβραάμ το θυσιαστήριον και διέθεσε τα ξύλα, και δέσας τον Ισαάκ τον υιόν αυτού έβαλεν αυτόν επί το θυσιαστήριον επάνω των ξύλων· και εκτείνας ο Αβραάμ την χείρα αυτού, έλαβε την μάχαιραν διά να σφάξη τον υιόν αυτού». (Γένεση 22:9-10). Όταν ο Αβραάμ άπλωσε το χέρι του και πήρε το μαχαίρι για να σφάξει τον γιο του, είδε τις πράξεις του ο Θεός; Τις είδε. Ολόκληρη η διαδικασία — από την αρχή, όταν ο Θεός ζήτησε από τον Αβραάμ να θυσιάσει τον Ισαάκ, μέχρις ότου ο Αβραάμ όντως σήκωσε το μαχαίρι του για να σφάξει τον γιο του — φανέρωσε στον Θεό την καρδιά του Αβραάμ και, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι υπήρξε ανόητος, αδαής και παρεξήγησε τον Θεό, εκείνη τη στιγμή, η καρδιά του Αβραάμ ήταν πιστή στον Θεό και ειλικρινής και όντως είχε πρόθεση να επιστρέψει στον Θεό τον Ισαάκ, τον γιο που του έδωσε ο Θεός. Μέσα του, ο Θεός είδε την υπακοή — εκείνη την υπακοή που επιθυμούσε.
Όσον αφορά τον άνθρωπο, ο Θεός κάνει πολλά πράγματα που είναι ακατανόητα αλλά και απίστευτα. Όταν ο Θεός επιθυμεί να ενορχηστρώσει κάποιον, αυτή η ενορχήστρωση συχνά έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου και είναι ακατανόητη σ’ αυτόν, αλλά ακριβώς αυτή η ασυμφωνία και η έλλειψη κατανόησης είναι η δοκιμασία και η δοκιμή του ανθρώπου από τον Θεό. Ο Αβραάμ, εντωμεταξύ, μπόρεσε να αποδείξει την υπακοή που είχε μέσα του για τον Θεό, η οποία αποτελούσε την πιο θεμελιώδη προϋπόθεση για να είναι σε θέση να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του Θεού. Μόνο τότε, όταν ο Αβραάμ ήταν σε θέση να υπακούσει την απαίτηση του Θεού, όταν προσέφερε τον Ισαάκ, ο Θεός ανακουφίστηκε και επιδοκίμασε πραγματικά την ανθρωπότητα — τον Αβραάμ, τον οποίο είχε επιλέξει. Μόνο τότε βεβαιώθηκε ο Θεός ότι αυτός ο άνθρωπος, τον οποίο είχε επιλέξει, ήταν ένας απαραίτητος ηγέτης που θα μπορούσε να αναλάβει να φέρει εις πέρας την υπόσχεσή Του και το επακόλουθο σχέδιο διαχείρισής Του. Παρόλο που δεν ήταν παρά μια δοκιμασία και μια δοκιμή, ο Θεός ένιωσε ικανοποίηση, ένιωσε την αγάπη του ανθρώπου γι’ Αυτόν και ένιωσε παρηγοριά από τον άνθρωπο όπως ποτέ άλλοτε. Τη στιγμή που ο Αβραάμ σήκωσε το μαχαίρι του για να σφάξει τον Ισαάκ, τον σταμάτησε ο Θεός; Ο Θεός δεν άφησε τον Αβραάμ να προσφέρει τον Ισαάκ, γιατί απλώς ο Θεός δεν είχε πρόθεση να πάρει τη ζωή του Ισαάκ. Έτσι, ο Θεός σταμάτησε τον Αβραάμ πάνω στην ώρα. Όσον αφορά τον Θεό, η υπακοή του Αβραάμ είχε ήδη περάσει τη δοκιμή, αυτό που έκανε ήταν αρκετό και ο Θεός είχε ήδη δει το αποτέλεσμα όσων Αυτός σκόπευε να κάνει. Ικανοποιήθηκε ο Θεός από αυτό το αποτέλεσμα; Μπορεί να πει κανείς ότι αυτό το αποτέλεσμα ικανοποίησε τον Θεό, ότι ήταν αυτό που ο Θεός ήθελε και ήταν αυτό που ο Θεός λαχταρούσε να δει. Αληθεύει αυτό; Αν και, σε διαφορετικά πλαίσια, ο Θεός χρησιμοποιεί διαφορετικούς τρόπους για να δοκιμάσει κάθε άνθρωπο, ο Θεός είδε στον Αβραάμ αυτό που ήθελε, είδε ότι η καρδιά του Αβραάμ ήταν πιστή και ότι η υπακοή του ήταν άνευ όρων, και ακριβώς αυτό το «άνευ όρων» επιθυμούσε ο Θεός. […]
Συνιστώμενο:
Ο Θεός υπόσχεται στον Αβραάμ να του χαρίσει έναν γιο
Ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο Του για να στήσει μια διαθήκη με τον άνθρωπο