Κατανοώντας αυτά τα παραδείγματα του λόγου, των σκέψεων και των ενεργειών του Θεού, είσαι ικανός να καταλάβεις τη δίκαιη διάθεση του Θεού, μια διάθεση που δεν μπορεί να δεχθεί ύβρι; Τέλος, τούτη είναι μια πτυχή της διάθεσης που ανήκει μονάχα στον ίδιο τον Θεό, ανεξάρτητα από το πόσα μπορεί να καταλάβει ο άνθρωπος. Η έλλειψη ανεκτικότητας του Θεού προς την ύβριν είναι η αποκλειστικά δική Του ουσία· η οργή του Θεού είναι η αποκλειστικά δική Του διάθεση· η μεγαλοπρέπεια του Θεού είναι η αποκλειστικά δική Του ουσία. Η αρχή πίσω από την οργή του Θεού καταδεικνύει την ταυτότητα και τη θέση που κατέχει μόνο Εκείνος. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι αποτελεί και σύμβολο της ουσίας του ίδιου του μοναδικού Θεού. Η διάθεση του Θεού είναι η δική Του έμφυτη ουσία. Δεν αλλάζει καθόλου με το πέρασμα του χρόνου, ούτε μεταβάλλεται όποτε αλλάζει η τοποθεσία. Η έμφυτη διάθεσή του είναι η εγγενής ουσία Του. Ανεξάρτητα από το πάνω σε ποιους επιτελεί το έργο Του, η ουσία Του δεν αλλάζει, ούτε και η δίκαιη διάθεσή Του. Όταν κάποιος εξοργίζει τον Θεό, αυτό που στέλνει Εκείνος είναι η έμφυτη διάθεσή Του· τη δεδομένη στιγμή, η αρχή πίσω από τον θυμό Του δεν αλλάζει, ούτε και η μοναδική ταυτότητα και θέση Του. Ο θυμός Του δεν οφείλεται σε κάποια αλλαγή στην ουσία Του ή στο ότι η διάθεσή Του έχει παραγάγει διαφορετικά στοιχεία, αλλά στο ότι η αντίθεση του ανθρώπου εναντίον Του υβρίζει τη διάθεσή Του. Η κατάφωρη πρόκληση του Θεού από τον άνθρωπο αποτελεί σοβαρή αμφισβήτηση της ίδιας της ταυτότητας και θέσης του Θεού. Κατά την άποψη του Θεού, όταν ο άνθρωπος Τον αμφισβητεί, Τον θέτει υπό αίρεση και δοκιμάζει τον θυμό Του. Όταν ο άνθρωπος εναντιώνεται στον Θεό, όταν ο άνθρωπος θέτει υπό αίρεση τον Θεό, όταν ο άνθρωπος συνεχώς δοκιμάζει την οργή του Θεού – το οποίο συμβαίνει και όταν η αμαρτία δρα ανεξέλεγκτη – η οργή του Θεού φυσικά θα αποκαλυφθεί και θα κάνει την εμφάνισή της. Επομένως, η έκφραση της οργής του Θεού συμβολίζει ότι όλες οι δυνάμεις του κακού θα πάψουν να υπάρχουν· συμβολίζει ότι όλες οι εχθρικές δυνάμεις θα καταστραφούν. Τούτη είναι η μοναδικότητα της δίκαιης διάθεσης του Θεού, και είναι και η μοναδικότητα της οργής Του. Όταν η αξιοπρέπεια και η αγιότητα του Θεού τίθενται υπό αμφισβήτηση, όταν δίκαιες δυνάμεις παρεμποδίζονται και παραμένουν αόρατες από τον άνθρωπο, ο Θεός στέλνει την οργή Του. Λόγω της ουσίας του Θεού, όλες οι δυνάμεις πάνω στη γη, που Τον αμφισβητούν, εναντιώνονται σε Αυτόν και Τον πολεμούν, είναι κακές, διεφθαρμένες και άδικες· προέρχονται από τον Σατανά και ανήκουν στον Σατανά. Επειδή ο Θεός είναι δίκαιος, φωτεινός και τέλεια άγιος, όλα τα κακά, διεφθαρμένα και ανήκοντα στον Σατανά πράγματα, θα εξαφανιστούν με την απελευθέρωση της οργής Του.
Αν και το ξέσπασμα της οργής του Θεού αποτελεί μια πτυχή της έκφρασης της δίκαιης διάθεσής Του, ο θυμός του Θεού ποτέ δε χτυπά αδιάκριτα και ποτέ δεν είναι άνευ αρχής. Αντιθέτως, ο Θεός δεν είναι καθόλου οξύθυμος, ούτε και βιάζεται να αποκαλύψει την οργή και τη μεγαλοπρέπειά Του. Επιπλέον, η οργή του Θεού βρίσκεται υπό σημαντικό έλεγχο και μέτρο· δε συγκρίνεται καθόλου με τον τρόπο που ο άνθρωπος γίνεται έξω φρενών ή δίνει διέξοδο στον θυμό του. Πολλές συνομιλίες μεταξύ ανθρώπου και Θεού βρίσκονται καταγεγραμμένες μέσα στη Βίβλο. Τα λόγια μερικών από αυτούς τους ανθρώπους ήταν ρηχά, αδαή και παιδαριώδη, αλλά ο Θεός δεν τους έπληξε, ούτε τους καταδίκασε. Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας του Ιώβ, πώς μεταχειρίστηκε ο Ιεχωβάς Θεός τους τρεις φίλους του Ιώβ και τους υπόλοιπους, αφού άκουσε τα λόγια που είπαν στον Ιώβ; Τους καταδίκασε; Μήπως όρμησε καταπάνω τους εξοργισμένος; Δεν έκανε τίποτα τέτοιο! Αντ' αυτού, είπε στον Ιώβ να παρακαλέσει, να προσευχηθεί γι' αυτούς· ο Θεός, από την άλλη πλευρά, δεν πήρε τα λάθη τους κατάκαρδα. Όλα αυτά τα παραδείγματα αντιπροσωπεύουν τη βασική στάση με την οποία ο Θεός μεταχειρίζεται τη διεφθαρμένη, αδαή ανθρωπότητα. Επομένως, η απελευθέρωση της οργής του Θεού δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση έκφραση ή διέξοδο της διάθεσής Του. Η οργή του Θεού δεν είναι μια απόλυτη έκρηξη οργής, με τον τρόπο που το κατανοεί ο άνθρωπος. Ο Θεός δεν απελευθερώνει την οργή Του επειδή είναι ανίκανος να ελέγξει την ίδια Του τη διάθεση ή επειδή ο θυμός Του έχει φτάσει στο σημείο βρασμού και πρέπει να βρει διέξοδο. Αντίθετα, η οργή Του αποτελεί απεικόνιση και γνήσια έκφραση της δίκαιης διάθεσής Του· είναι μια συμβολική αποκάλυψη της άγιας ουσίας Του. Ο Θεός είναι οργή, που δεν ανέχεται καμία ύβρι – τούτο δε σημαίνει ότι ο θυμός του Θεού δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των αιτιών ή ότι είναι ανήθικος· η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι εκείνη που έχει την αποκλειστική ειδικότητα στις ανήθικες, τυχαίες εκρήξεις οργής που δεν κάνουν διακρίσεις μεταξύ των αιτιών. Μόλις κάποιος άνθρωπος αποκτήσει θέση, το βρίσκει συχνά δύσκολο να ελέγχει τη διάθεσή του, και έτσι απολαμβάνει να αρπάζει τις ευκαιρίες για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του και να δώσει διέξοδο στα συναισθήματά του· συχνά εξοργίζεται χωρίς προφανή λόγο, έτσι ώστε να αποκαλύψει την ικανότητά του και να αφήσει τους άλλους να μάθουν ότι η θέση και η ταυτότητά του είναι διαφορετικές από εκείνες των απλών ανθρώπων. Φυσικά, και οι διεφθαρμένοι, χωρίς θέση, άνθρωποι χάνουν κι αυτοί συχνά τον έλεγχο. Ο θυμός τους συχνά προκαλείται από ζημία στα προσωπικά τους οφέλη. Προκειμένου να προστατεύσει την προσωπική θέση και αξιοπρέπειά της, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα συχνά δίνει διέξοδο στα συναισθήματά της και αποκαλύπτει την αλαζονική φύση της. Ο άνθρωπος θα εξοργιστεί και θα δώσει διέξοδο στα συναισθήματά του, προκειμένου να υπερασπιστεί την ύπαρξη της αμαρτίας, και οι ενέργειες αυτές αποτελούν τους τρόπους, με τους οποίους ο άνθρωπος εκφράζει τη δυσαρέσκειά του. Οι ενέργειες αυτές βρίθουν από βεβήλωση· ξεχειλίζουν από σκευωρίες και μηχανορραφίες· είναι ξέχειλες από τη διαφθορά και την κακία του ανθρώπου· ακόμα δε περισσότερο, βρίθουν από τις παράλογες φιλοδοξίες και επιθυμίες του ανθρώπου. Όταν η δικαιοσύνη αμφισβητεί την κακία, ο άνθρωπος δεν πρόκειται να εξοργιστεί προκειμένου να υπερασπιστεί την ύπαρξη της δικαιοσύνης· αντίθετα, απειλούνται, διώκονται και δέχονται επίθεση οι δυνάμεις της δικαιοσύνης, η στάση του ανθρώπου είναι η παράβλεψη, η υπεκφυγή ή η οπισθοχώρηση. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος βρεθεί αντιμέτωπος με τις δυνάμεις του κακού, θα προσπαθήσει να τις ικανοποιήσει και θα κάνει τεμενάδες προς αυτές. Επομένως, τα ξεσπάσματα του ανθρώπου αποτελούν διαφυγή από κακές δυνάμεις, μια έκφραση της αχαλίνωτης και ασταμάτητης κακής συμπεριφοράς του υλικού ανθρώπου. Ωστόσο, όταν ο Θεός στείλει την οργή Του, όλες οι δυνάμεις του κακού θα τερματιστούν· όλες οι αμαρτίες που βλάπτουν τον άνθρωπο θα τερματιστούν· όλες οι εχθρικές δυνάμεις που εμποδίζουν το έργο του Θεού, θα καταστούν προφανείς, θα διαχωριστούν και θα αφοριστούν· όλοι οι συνεργοί του Σατανά που εναντιώνονται στον Θεό θα τιμωρηθούν, θα εκριζωθούν. Στη θέση τους, το έργο του Θεού θα προχωρήσει, ελεύθερο από κάθε εμπόδιο· βήμα προς βήμα, το σχέδιο διαχείρισης του Θεού θα συνεχίσει να εξελίσσεται σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα· ο εκλεκτός λαός του Θεού θα είναι απαλλαγμένος από τη διατάραξη και τον δόλο του Σατανά· όσοι ακολουθούν τον Θεό θα απολαύσουν την ηγεσία και τη συνδρομή του Θεού μέσα σε ήσυχο και γαλήνιο περιβάλλον. Η οργή του Θεού αποτελεί ασπίδα, η οποία εμποδίζει όλες τις δυνάμεις του κακού από το να πολλαπλασιάζονται και να δρουν ανεξέλεγκτες, και είναι επίσης μια δικλείδα ασφαλείας η οποία προστατεύει την ύπαρξη και την εξάπλωση όλων των δίκαιων και θετικών πραγμάτων, διαφυλάσσοντάς τα αιώνια από την καταπίεση και την υπονόμευση.